ကလတက္ (သို႔မဟုတ္) အုန္းေမာင္း ျပဳလုပ္ပံု
ေရွးလူႀကီးမ်ားရဲ႔ စကားတခု ရွိပါတယ္။ “အသစ္ ဘယ္လိုေကာင္းေကာင္း
အေဟာင္းကိုတဲ့ တလည္လည္”လို႔ ၾကားဖူးပါတယ္။ ဒီေန႔ေခတ္ႀကီးဟာ
အလြန္လ်င္ျမန္တဲ့ အရွိန္အဟုန္နဲ႔ တိုးတက္ေနပါတယ္။
မယံုၾကည္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ဘဲ တိုးတက္ေျပာင္းလဲေနတာကို ဝမ္းသာ ဂုဏ္ယူမိပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ အသစ္ေတြ ေကာင္းသလို အေဟာင္းကိုလဲ ေမ့မထားသင့္ဘူးလို႔ ယူဆမိပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေက်းရြာမ်ားရွိ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းမ်ားမွ ာ ကလတက္ (အုန္းေမာင္း) ရွိပါတယ္။ နံနက္ ၄-နာရီ တႀကိမ္၊ ညေန ၄-နာရီ တႀကိမ္ ၂-ႀကိမ္ နာရီကို ကလတက္ ေခါက္ပါတယ္။
ဟိုေခတ္က ေက်းရြာမ်ားမွာ နာရီရွားပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ အခ်ိန္နာရီသိဖို႔အတြက္ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းက ကလတက္သံကို အားကိုးရပါတယ္။ ဒီေန႔ေခတ္မွာ နာရီေတြ ေပါမ်ားလာေပမယ့္ မဝယ္ႏိုင္ေသာ လူမ်ား ရွိေနဆဲ ျဖစ္၍ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းက ကလတက္သံကိုပဲ အားကိုးျမဲအတိုင္း ဂရုစိုက္ နားေထာင္ၾကရပါတယ္။
ေရွးေဟာင္း အစဥ္အလာရွိတဲ့ ကလတက္ လုပ္နည္းလုပ္ဟန္ နည္းစနစ္တခု ေပ်ာက္မသြားေစခ်င္လို႔ ကၽြန္ေတာ္သိထားတဲ့အတိုင္း နကၡတၱေရာင္ျခည္ မဂၢဇင္းကတဆင့္ လက္ဆင့္ကမ္း ေဝငွလိုက္ပါတယ္။ လိုအပ္သူမ်ား အက်ိဳးရွိပါေစ။
ထြင္းလုပ္ပံု စနစ္---
(က) ထိပ္ဝတစ္ျပန္၊ အနားခ်န္၊ ေလးျပန္ အလယ္ထား။
(ခ) ထိပ္ဝငါးခ်ိဳး၊ ပယ္တစ္ခ်ိဳး၊ ေလးခ်ိဳး အနက္ထား။
(ဂ) ထိပ္ဝေျခာက္ခ်ိဳး၊ ပယ္ငါးခ်ိဳး၊ တစ္ခ်ိဳး ပါးစပ္ထား။
ျပဳလုပ္မယ့္သစ္သားဟာ အနေႏၲာအနႏၲငါးပါးကို ရည္ရြယ္ျပီး ငါးေပ ျပဳလုပ္ရပါမယ္။
တီးခတ္နည္း စနစ္---
(က) ညင္ညင္သာသာနဲ႔ မွန္မွန္ တီးရမယ္။
(ခ) ထို႔ေနာက္ တစ္ခ်က္ခ်င္း ၂၄-ခ်က္ ထပ္မံ တီးရမယ္။
(ဂ) ေနာက္ဆံုး ေန႔နံျဂိဳဟ္အရ တီးရမယ္။
ဥပမာ--တနဂၤေႏြေန႔ ၁-ခ်က္၊ တနလၤာေန႔ ၂-ခ်က္။
ျမန္မာေဗဒင္ပညာနည္းအတိုင္း ကလတက္ဆိုတာ စေနနံ၊ အဲဒါေၾကာင့္ နံတူထပ္က အေသရ ဆိုတဲ့အတိုင္း ကလတက္ကို ေခါက္ဖို႔ စေနေန႔ ထန္းသီးဆန္ အေျခာက္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ရမယ္။ ထန္းပင္ေပၚက ခုတ္ခ်တဲ့ ထန္းသီး မျဖစ္ေစရပါ။ အပင္ေပၚက ထန္းသီးရင့္ရင့္ကိုရွာျပီး အပင္ေအာက္ကို ယူလာခိုင္းရမယ္။ ပစ္ခ်ရင္ အသံ မေကာင္း ျဖစ္တတ္တယ္။ ထို ရထားတဲ့ ထန္းသီးဆန္တခုကို ေရႏွစ္ပုလင္းခန္႔နဲ႔ အရက္မီးေတာက္ ပုလင္းထက္ဝက္ခန္႔နဲ႔ ထပ္ျပီး ေရာထည့္ပါ။ ထပ္ျပီး ေရဆူေအာင္က်ိဳပါ။
အဲဒီေနာက္ ထိုအဆန္ကို စပါးပုတ္ထဲမွာ သံုလခန္႔ျမႇဳပ္ပါ၊ ထိုအဆန္ကို အရိုးလုပ္ဖို႔အတြက္ ကလတက္ စေနနံရဲ႔ ဓာတ္ရန္ျဂိဳဟ္ျဖစ္တဲ့ (ေတာသူ) သီးသား (သို႔မဟုတ္) သံသတ္သားကို ရွာျပီး အရိုးျပဳလုပ္ပါ။ ထိုအခါ ဆီးခတ္တဲ့အခါ အလြန္ျမည္၊ အလြန္အသံသာတဲ့ ကလတက္သံ ၾကားရပါ့မယ္။
ထိုကလတက္သံကို အလွမ္းကြာတဲ့ အရပ္ေဒသမ်ားကပင္ ၾကားရပါတယ္။ ကလတက္ကို အႀကိမ္ဆက္ကာဆက္ကာ ေခါက္ရင္ ရြာထဲကဒကာအခ်ိဳ႔ ေက်ာင္းကိုေရာက္ေအာင္ သြားရတယ္။ အေၾကာင္းရွိတယ္၊ ေျပာစရာ အေရးႀကီးေနတယ္လို႔ သေဘာေပါက္ၾကတယ္။
ကိုးခ်က္ေခါက္တယ္ဆိုရင္ ေန႔လယ္ ေက်ာင္းမွာ အစည္းအေဝး ရွိတယ္၊ ဒကာေတြ ေက်ာင္းကို လာရမယ္လို႔ သေဘာေပါက္ၾကတယ္။
တခ်က္ ေခါက္ရင္ ကပၸိယ၊
ႏွစ္ခ်က္ေခါက္ရင္ ေက်ာင္းသား၊
သံုးခ်က္ေခါက္ရင္ ကိုရင္၊ လာရမယ္ဆိုတာ သိေနတဲ့အတိုင္း ဘုန္းေတာ္ႀကီးထံကို ေရာက္ေအာင္ သြားၾကရတယ္။
ဒီေန႔ေခတ္ ဆယ္လူလာ(Cellular) ေတြ မေပၚခင္ကပင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႔ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေတြမွာ ဆယ္လူလာပံုစံမ်ိဳး ေပၚေပါက္ျပီးသားလို႔ဆိုရင္ ၾကြားတယ္မ်ား ျဖစ္ေနမလား။
ကၽြန္ေတာ္ ေရွးနည္းေဟာင္းတခု ေပ်ာက္ဆံုးမသြားေအာင္ မွတ္တမ္းတင္ ေရးျပခြင့္ရတာကိုပဲ အလြန္ဝမ္းသာမိပါတယ္။ သက္ဆိုင္ လိုအပ္တဲ့အခါ အသံုးျပဳႏိုင္ပါေစရန္ ရည္ရြယ္လိုက္ပါတယ္ခင္ဗ်ား။
သေဗၺသတၱာ ဘဝႏၲဳ သုခိတတၱာ
ဦးေအးေရႊ-ကေနာင္
(နကၡတၱ ၂၀၀၉-ဇြန္)
မွတ္ခ်က္။ ။
ကလတက္ ထြင္းမည့္ တံုးသည္ အလ်ား ၅-ေပ ရွိရမည္။
လံုးပတ္ (ေခၚ) အခ်င္း ၉-လက္မ ရွိရမည္။
ကလတက္ ပါးစပ္ (ေခၚ) အေပါက္ အလ်ား ၃-ေပ ၆-လက္မ ရွိရမည္။
ပါးစပ္ အနံ ၁-လက္မ ၅-စိပ္ ရွိရမည္။
ပါးစပ္ ေဇာက္၊ အနက္ ၇-လက္မ ၂-စိပ္ ရွိရမည္။
ဒါေပမယ့္ အသစ္ေတြ ေကာင္းသလို အေဟာင္းကိုလဲ ေမ့မထားသင့္ဘူးလို႔ ယူဆမိပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေက်းရြာမ်ားရွိ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းမ်ားမွ
ဟိုေခတ္က ေက်းရြာမ်ားမွာ နာရီရွားပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ အခ်ိန္နာရီသိဖို႔အတြက္ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းက ကလတက္သံကို အားကိုးရပါတယ္။ ဒီေန႔ေခတ္မွာ နာရီေတြ ေပါမ်ားလာေပမယ့္ မဝယ္ႏိုင္ေသာ လူမ်ား ရွိေနဆဲ ျဖစ္၍ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းက ကလတက္သံကိုပဲ အားကိုးျမဲအတိုင္း ဂရုစိုက္ နားေထာင္ၾကရပါတယ္။
ေရွးေဟာင္း အစဥ္အလာရွိတဲ့ ကလတက္ လုပ္နည္းလုပ္ဟန္ နည္းစနစ္တခု ေပ်ာက္မသြားေစခ်င္လို႔ ကၽြန္ေတာ္သိထားတဲ့အတိုင္း နကၡတၱေရာင္ျခည္ မဂၢဇင္းကတဆင့္ လက္ဆင့္ကမ္း ေဝငွလိုက္ပါတယ္။ လိုအပ္သူမ်ား အက်ိဳးရွိပါေစ။
ထြင္းလုပ္ပံု စနစ္---
(က) ထိပ္ဝတစ္ျပန္၊ အနားခ်န္၊ ေလးျပန္ အလယ္ထား။
(ခ) ထိပ္ဝငါးခ်ိဳး၊ ပယ္တစ္ခ်ိဳး၊ ေလးခ်ိဳး အနက္ထား။
(ဂ) ထိပ္ဝေျခာက္ခ်ိဳး၊ ပယ္ငါးခ်ိဳး၊ တစ္ခ်ိဳး ပါးစပ္ထား။
ျပဳလုပ္မယ့္သစ္သားဟာ အနေႏၲာအနႏၲငါးပါးကို ရည္ရြယ္ျပီး ငါးေပ ျပဳလုပ္ရပါမယ္။
တီးခတ္နည္း စနစ္---
(က) ညင္ညင္သာသာနဲ႔ မွန္မွန္ တီးရမယ္။
(ခ) ထို႔ေနာက္ တစ္ခ်က္ခ်င္း ၂၄-ခ်က္ ထပ္မံ တီးရမယ္။
(ဂ) ေနာက္ဆံုး ေန႔နံျဂိဳဟ္အရ တီးရမယ္။
ဥပမာ--တနဂၤေႏြေန႔ ၁-ခ်က္၊ တနလၤာေန႔ ၂-ခ်က္။
ျမန္မာေဗဒင္ပညာနည္းအတိုင္း ကလတက္ဆိုတာ စေနနံ၊ အဲဒါေၾကာင့္ နံတူထပ္က အေသရ ဆိုတဲ့အတိုင္း ကလတက္ကို ေခါက္ဖို႔ စေနေန႔ ထန္းသီးဆန္ အေျခာက္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ရမယ္။ ထန္းပင္ေပၚက ခုတ္ခ်တဲ့ ထန္းသီး မျဖစ္ေစရပါ။ အပင္ေပၚက ထန္းသီးရင့္ရင့္ကိုရွာျပီး အပင္ေအာက္ကို ယူလာခိုင္းရမယ္။ ပစ္ခ်ရင္ အသံ မေကာင္း ျဖစ္တတ္တယ္။ ထို ရထားတဲ့ ထန္းသီးဆန္တခုကို ေရႏွစ္ပုလင္းခန္႔နဲ႔ အရက္မီးေတာက္ ပုလင္းထက္ဝက္ခန္႔နဲ႔ ထပ္ျပီး ေရာထည့္ပါ။ ထပ္ျပီး ေရဆူေအာင္က်ိဳပါ။
အဲဒီေနာက္ ထိုအဆန္ကို စပါးပုတ္ထဲမွာ သံုလခန္႔ျမႇဳပ္ပါ၊ ထိုအဆန္ကို အရိုးလုပ္ဖို႔အတြက္ ကလတက္ စေနနံရဲ႔ ဓာတ္ရန္ျဂိဳဟ္ျဖစ္တဲ့ (ေတာသူ) သီးသား (သို႔မဟုတ္) သံသတ္သားကို ရွာျပီး အရိုးျပဳလုပ္ပါ။ ထိုအခါ ဆီးခတ္တဲ့အခါ အလြန္ျမည္၊ အလြန္အသံသာတဲ့ ကလတက္သံ ၾကားရပါ့မယ္။
ထိုကလတက္သံကို အလွမ္းကြာတဲ့ အရပ္ေဒသမ်ားကပင္ ၾကားရပါတယ္။ ကလတက္ကို အႀကိမ္ဆက္ကာဆက္ကာ ေခါက္ရင္ ရြာထဲကဒကာအခ်ိဳ႔ ေက်ာင္းကိုေရာက္ေအာင္ သြားရတယ္။ အေၾကာင္းရွိတယ္၊ ေျပာစရာ အေရးႀကီးေနတယ္လို႔ သေဘာေပါက္ၾကတယ္။
ကိုးခ်က္ေခါက္တယ္ဆိုရင္ ေန႔လယ္ ေက်ာင္းမွာ အစည္းအေဝး ရွိတယ္၊ ဒကာေတြ ေက်ာင္းကို လာရမယ္လို႔ သေဘာေပါက္ၾကတယ္။
တခ်က္ ေခါက္ရင္ ကပၸိယ၊
ႏွစ္ခ်က္ေခါက္ရင္ ေက်ာင္းသား၊
သံုးခ်က္ေခါက္ရင္ ကိုရင္၊ လာရမယ္ဆိုတာ သိေနတဲ့အတိုင္း ဘုန္းေတာ္ႀကီးထံကို ေရာက္ေအာင္ သြားၾကရတယ္။
ဒီေန႔ေခတ္ ဆယ္လူလာ(Cellular) ေတြ မေပၚခင္ကပင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႔ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေတြမွာ ဆယ္လူလာပံုစံမ်ိဳး ေပၚေပါက္ျပီးသားလို႔ဆိုရင္ ၾကြားတယ္မ်ား ျဖစ္ေနမလား။
ကၽြန္ေတာ္ ေရွးနည္းေဟာင္းတခု ေပ်ာက္ဆံုးမသြားေအာင္ မွတ္တမ္းတင္ ေရးျပခြင့္ရတာကိုပဲ အလြန္ဝမ္းသာမိပါတယ္။ သက္ဆိုင္ လိုအပ္တဲ့အခါ အသံုးျပဳႏိုင္ပါေစရန္ ရည္ရြယ္လိုက္ပါတယ္ခင္ဗ်ား။
သေဗၺသတၱာ ဘဝႏၲဳ သုခိတတၱာ
ဦးေအးေရႊ-ကေနာင္
(နကၡတၱ ၂၀၀၉-ဇြန္)
မွတ္ခ်က္။ ။
ကလတက္ ထြင္းမည့္ တံုးသည္ အလ်ား ၅-ေပ ရွိရမည္။
လံုးပတ္ (ေခၚ) အခ်င္း ၉-လက္မ ရွိရမည္။
ကလတက္ ပါးစပ္ (ေခၚ) အေပါက္ အလ်ား ၃-ေပ ၆-လက္မ ရွိရမည္။
ပါးစပ္ အနံ ၁-လက္မ ၅-စိပ္ ရွိရမည္။
ပါးစပ္ ေဇာက္၊ အနက္ ၇-လက္မ ၂-စိပ္ ရွိရမည္။
0 comments:
Post a Comment