ရႊ႔ံရုပ္နွလံုးသားနွင္႔ မသိစိတ္ရဲ႕ေျခရာ

Nway Wint

လူတစ္ေယာက္ရဲ႔ ျဖစ္ပ်က္ေနတဲ႔အေျခအေနေပၚမွာ သိမွဳ ရွိပါက အရာရာကို ေျဖရွင္းျပီး ပဲကိုင္လို႔ရတတ္ပါတယ္ ။ ဘယ္လိုသိမွဳလဲဆိုရင္ ကိုယ္႔မွာ ျဖစ္ေနတဲ႔ စိတ္အမ်ိဳးမ်ိဳးအေထြေထြ စတဲ႔ ေသာကေတြကို အမွန္သိမွဳနဲ႔ ခြဲျခားနိုင္ျခင္းပါ ။
ထိုသို႔ခြဲျခားနိုင္တဲ႔ လူဟာ လူ႔ဘဝမွာ ေနတတ္သြားတဲ႔ သတၱဝါ ျဖစ္သြားပါလိမ္႔မယ္ ။ ဥပမာ – လူတစ္ေယာက္ စိတ္ဆိုးတယ္ဆိုပါစို႔ ထိုသူဟာ သူ႔စိတ္ဆိုးျခင္း အေၾကာင္းအရာကို တကယ္မသိဘူးဆိုရင္ စိတ္ဆိုးျခင္ကို မရပ္နိုင္ပဲ ဆက္လက္ဆိုးေနအံုးမွာပါပဲ ။ ထိုသို႔မဟုတ္ပဲ သူစိတ္ဆိုးေနတဲ႔ အေၾကာင္းအရာကို ေသခ်ာခြဲျခားနိုင္ျပီဆိုရင္ေတာ႔ စိတ္ဆိုးျခင္းဟာလည္း အလိုလို ျငိမ္းသြားမယ္လို႔ ယူဆမိပါတယ္ ။ လူတိုင္းမွာ စိတ္ဆိုးစိတ္ညစ္ဆိုတာကေတာ႔ မကင္းပါဘူး သို႔ေသာ္ ျဖစ္သင္႔တဲ႔ေနရာ နဲ႔ မျဖစ္သင္႔တဲ႔ေနရာေတြ လြဲေနမွာ စိုးေသာေၾကာင္႔ တင္ျပျခင္းပါ ။

က်ေနာ္တို႔ ေန႔စဥ္ ျဖတ္သန္းေနၾကတဲ႔ အျဖစ္အပ်က္ေတြမွာ .. ေဒါသျဖစ္စရာမ်ား ၊ စိတ္ညစ္စရာမ်ား ၊ ေသာက ေတြမ်ား ၊ ကိုယ္နဲ႔ မဆိုင္တဲ႔ အပူအပင္မ်ား .. စသျဖင္႔ အနည္းနဲ႔အမ်ားဆိုသလို ၾကံဳေတြ႔ရတတ္ပါတယ္ ။ ေပ်ာ္စရာေတြလည္း ရွိပါမယ္ .၊ ေက်နပ္စရာေတြလည္း ရွိပါမယ္ ၊ ထို႔အတူ ဘာမွ မျဖစ္ပဲ ပံုမွန္အတိုင္းလည္း ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ေနပါမယ္ ။ ထို႔သို႔ ျဖစ္ေပၚမွဳမ်ားဟာ က်ေနာ္တို႔ ပိုင္ဆိုင္တဲ႔ ခံစားမွဳ နွလံုးသား တစ္ခုထဲေပၚမွာခ်ည္းပဲ ဆိုတာကေတာ႔ ေသခ်ာပါတယ္ ။ ေပ်ာ္စရာေတြရင္ေပ်ာ္ ေနတတ္ျပီး ညစ္စရာေတြ႔ရင္လည္း ညစ္ေနတတ္တဲ႔ ဒီခံစားမွဳဟာ သိစိတ္နဲ႔ တြဲစပ္ျပီး လက္ရွိ လူ႔ဘဝမွာ အမ်ိဳးအမ်ိဳးအဖံုဖံု ပတ္ဝန္းက်င္ရဲ႔ ၾကိဳးဆြဲရာအတိုင္း လိုက္ကေနၾကရတာပါ ။ ခုေန ေပ်ာ္ေနျပီး ခဏေန ညစ္ခ်င္ညစ္သြားတတ္ပါတယ္ ။ ဒါဆိုရင္ က်ေနာ္တို႔ နွလံုးသားေတြဟာ ပံုစံေျပာင္းလို႔ရတဲ႔ နွလံုးသားေတြပါဆိုတာ ေသခ်ာသြားျပီေပါ႔ …။

က်ေနာ္တို႔ရဲ႔ စိတ္တစ္ခုထဲမွာကိုပဲ သိစိတ္နဲ႔ ခံစားခ်က္ဟာ .. တြဲဆက္ေနပါတယ္ ။ သိစိတ္က ဦးေနွာက္မွာ အေျခတည္ျပီး သူ႔ဆီမွာ မွတ္သားထားတဲ႔ မွတ္ဥာဏ္ရဲ႔ အတိုအရွည္အတိုင္း ဆံုးျဖတ္တယ္ သိရွိတယ္ ။ ခံစားခ်က္ကေတာ႔ လူမွာ ပါရွိတဲ႔ သေဘာတရား အာရံုခံ ေပါ႔ ။ ထိုနွစ္ခုဟာ တခါတခါ သီးျခားစီရွိတတ္ျပီး တခါတခါ ေပါင္းစပ္ျပီး ျဖစ္တည္ေနတတ္တယ္ ။ ခံစားမွဳရဲ႔ အရိပ္က မွတ္ဥာဏ္သိစိတ္ကို သက္ေရာက္တယ္။ မွတ္ဥာဏ္သိစိတ္ရဲ႔ ေစညႊန္ရာကိုလည္း ခံစားမွဳက လိုက္လုပ္ေနနိုင္တယ္ ။ ဒီလိုတစ္ခုနဲ႔တစ္ခု ဆက္ႏြယ္ျခင္း ရွိပါတယ္ ။ က်ေနာ္တို႔ အမ်ားစုရဲ႔ စိတ္အိမ္မွာ ခံစားခ်က္ကို မတြန္းလွန္နိုင္ပဲ သြားေနၾက လမ္းေလးအတိုင္း က်ေနာ္တို႔ သြားေနရတာ မ်ားပါတယ္ ။

အလိုဆႏၵမ်ားဟာ ခံစားခ်င္တဲ႔ စိတ္ကေန တဆင္႔ ျဖစ္တည္လာၾကပါတယ္။ ထိုအရာေတြကို ထိန္းျခင္း မထိန္းျခင္းေၾကာင္႔ အမ်ားသတ္မွတ္တဲ႔ စရိုက္လကၡဏာမ်ားဟာလည္း ကြဲျပားသြားၾကပါတယ္ ။ စရိုက္လကၡဏာနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ဥပမာ တစ္ခု ေျပာခ်င္ပါတယ္ ။ က်ေနာ္ စာရြက္ အလြတ္တစ္ခုမွာ .. ေကာက္ေၾကာင္းအနည္းငယ္နဲ႔ ဝလံုးေတြ က်ေနာ္ ေရးနိုင္သမွ် ေရးလိုက္မယ္ဆိုပါစို႔ ..စာမ်က္နွာ တျပင္လံုး ဝလံုးေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ပ်ံ႔နွံ႔ေနပါလိမ္႔မယ္ ။ ထိုစာရြက္ကို တျခားသူတစ္ေယာက္အား ျပျပီး ဘာစာရြက္လဲဟု အမည္ထိုးခိုင္းမည္ဆိုပါက .. ထိုသူရဲ႔ အေျဖဟာ ဒီစာရြက္သည္ ဝ လံုးမ်ားေရးထားေသာ စာရြက္ ျဖစ္သည္ဟု ျပန္ေျဖပါလိမ္႔မယ္ ။ ဆိုိလိုခ်င္တာကေတာ႔ စရိုက္တစ္ခုျဖစ္လာဖို႔မွာ ……… ထို စရိုက္ဟု ေခၚတြင္ေစဖို႔ ထိုစရိုက္နဲ႔ သက္ဆိုင္တဲ႔ ေသးမႊားေသာ အရာေတြကို မ်ားမ်ား လုပ္ေဆာင္ခဲ႔ျခင္းေၾကာင္႔လို႔ ယူဆမိပါတယ္ ။ အဲ႔ဒီအရာေတြ စုျပီး စရိုက္တစ္ခု ျဖစ္လာျခင္းဟာ ဝလံုးမ်ား ေရးထားတဲ႔စာရြက္လိုပဲ သတ္မွတ္ ပံုေပၚေစလာတာပါပဲ ။

က်ေနာ္တို႔ ရဲ႔ ဘဝ တေန႔တာ- ၂၄နာရီျဖင္႔ျပီးေသာ ထိုတစ္ေန႔တာကို စာတစ္ရြက္အျဖစ္ သတ္မွတ္ၾကည္႔ေစခ်င္ပါတယ္ ။ ထို တေန႔အတြင္း ဝလံုးမ်ား ကဲ႔သို႔ေသာ ျပဳမူမွဳေတြမွာ အေကာင္းေတြ မ်ားေနရင္ ထိုသူ႔ရဲ႔ စရိုက္က စရိုက္ေကာင္းဟု သတ္မွတ္ခံရျပီး .. အဆိုးေတြ မ်ားေနရင္ေတာ႔ မေကာင္းတဲ႔စရိုက္လို႔ သတ္မွတ္ခံရပါလိမ္႔မယ္ ။ ဒါဟာ မွန္ကန္ေသာ နည္းလမ္းအတိုင္းပါ ။ သို႔ေသာ္ ဘဝတိုင္းဟာ အမွာဟာ အမွား မကင္းၾကပါဘူး။ ဒါေပမဲ႔ အမွားနည္းေသာ ဘဝမ်ား အျဖစ္လည္း ျဖစ္ေပၚလာနိုင္ပါတယ္ ။ က်ေနာ္ဆိုလိုခ်င္တာကေတာ႔ ထိုစရိုက္လကၡဏာေတြနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး လူတစ္ေယာက္ရဲ႔ အနာဂတ္ ျဖစ္စဥ္ကိုလည္း လက္ရွိအေျခအေနကေန ေျပာင္းလဲ နုိင္တယ္ဆိုတာကို ျမင္သာေစခ်င္တာပါ ။

တေန႔တာအတြင္း လူတစ္ေယာက္ရဲ႔