“ တစ္၀က္ေသာ..ေရ” အပိုင္း ( ၃ )

Kyar Phyu Nwe November 7, 2013 at 1:20am

( 9 )

“ေဟ့..ဘုမ…နင္ဒီေက်ာင္းထဲမွာရွိတာသိတယ္..ထြက္ခဲ ့စမ္း…ေသာက္ေကာင္မ…
အိမ္မွာကူမလုပ္ဘဲဒီမွာဇိမ္နဲ ့ေက်ာင္းလာတက္ေနတယ္…ခုငါနဲ ့ျပန္လိုက္ခဲ ့”

ေက်ာင္းဂိတ္ေရွ ့မွေအာ္ေနသည္ ့အေဖ့အသံကိုနားေထာင္ရင္းခင္ခင္သည္အခန္းေထာင့္တြင္ ရွိဳက္ၾကီးတငင္ငိုေန၏။


“ေတာက္..နင္ ့အေဖ ေတာ္ေတာ္လြန္ေနျပီခင္ခင္…ကိုယ္လည္းဘာမွလုပ္ေပးရတာမဟုတ္ဘဲသမီးေက်ာင္းေနတာလာအရွက္ခြဲေနတဲ ့
အေဖ မ်ိဳးဒီတခါပဲငါေတြ ့ဖူးတယ္”

“အဲ ့ဒါ..ငါ ့မိေထြးေျမွာက္ေပးလိုက္တာေနမွာဟ..ငါသိတယ္..
သူနဲ့အတူတူငါ ့ကိုငါးလိုက္ေရာင္းခိုင္းခ်င္လို ့အေဖ့ကိုေသြးထိုးျပီးျပန္ေခၚခိုင္းတာေနမွာ”

“ခုလိုလာေအာ္ေနတာဘယ္ႏွညရွိေနျပီလဲ…စာေမးပြဲနီးမွအေႏွာင့္အယွက္လာေပးတယ္ဟာ..
ဒီႏွစ္ရွစ္တန္းဆိုတာအစိုးရစစ္မို ့အေရးၾကီးပါတယ္ဆို..ေက်ာင္းဂိတ္ေစာင့္တဲ ့ဘၾကီး ကငါတို ့ကိုသနားျပီးျပန္မတိုင္ေပလို့ပဲ..ႏို့မို ့ဆိုငါတို ့မလြယ္ဘူး”

ေမာင္ေမာင္ေျပာသလိုပင္ေက်ာင္းဂိတ္ေစာင့္ဘၾကီးကမတိုင္ေပမယ္ ့ေနာက္ေန ့တြင္ထိုျပသနာကို ေက်ာင္းအုပ္ၾကီးသိသြားေတာ့
မိုးမီးေလာင္ပါေတာ့သည္။ေမာင္ေမာင္တို ့အုပ္ထိမ္းသူလုပ္ရသည့္ဦးဇင္းသုမနလည္း မ်က္ႏွာငယ္ႏွင္ ့ေက်ာင္းအုပ္ၾကီးကိုေတာင္းပန္ေပမယ့္မရပါ..။

“တပည့္ေတာ္ကိုအရင္ဆရာမၾကီးကအတန္တန္ေျပာလို ့အားနာျပီးလိုက္ေလ်ာခဲ့ရတာပါဦးဇင္း ၊တကယ္ဆိုဒီလို ကေလးႏွစ္ေယာက္ တည္းေက်ာင္း၀န္းထဲမွာထားရတာသိပ္အႏၱရယ္မ်ားပါတယ္…သူတို ့လိမၼာမွန္း ၊ စာၾကိဳးစားမွန္းေတာ့သိပါတယ္.. ဒါေပမယ္ ့ခုလို ခင္ခင္ ့အေဖညတိုင္းလာေအာ္ဟစ္ေသာင္းက်န္းေနတာ ရပ္ကြက္လူၾကီးကကြ်န္ေတာ့ကိုေခၚေမးေနျပီ…
 မိဘနဲ ့သားသမီးဆိုေတာ့ တခုခုျဖစ္ရင္ကြ်န္ေတာ့အလုပ္ပါထိခိုက္ပါလိမ့္မယ္. .ဒါေၾကာင္ ့ဒီေက်ာင္းထဲကအိမ္မွာေတာ့ မထားႏိုင္ေတာ့ပါဘူး”

ဆရာၾကီးေျပာတာၾကားလိုက္ရသည့္ေမာင္ေမာင့္ရင္ထဲသံခ်ြန္ႏွင္ ့ထိုးလိုက္သလိုခံစားရသည္။သည္ေနရာမွာမေနရလွ်င္သည္ေက်ာင္းကို
သူတို ့ဘယ္လိုဆက္တက္ရပါ ့မလဲ…
ခင္ခင္ကေတာ့ အေဖလုပ္သူအျပစ္ေၾကာင့္ ရွက္ရြ ့ံ၀မ္းနည္းကာမ်က္ရည္မ်ားသာတြင္တြင္က်ေနေလ၏။

“ကေလးေတြကေနာက္လဆိုရွစ္တန္းေျဖရေတာ့မွာပါဆရာၾကီးရယ္..တကယ္လို ့သူတို ့ခ်ည္းပဲမထားရင္ဦးဇင္းပါဒီအိမ္ေလးမွာ
သူတို ့စာေမးပြဲျပီးတဲ ့အထိလာေစာင့္ေပးပါမယ္”

“ဟုတ္ပါတယ္..ဆရာၾကီး..ေမာင္ေမာင္တို ့ကိုစာေမးပြဲေျဖျပီးတဲ့အထိေတာ့ေနခြင္ ့ေပးပါလို ့က်မလည္းေတာင္းပန္ပါတယ္..
ဒီကေလးကစာသိပ္ေတာ္တာဆရာၾကီးလည္းသိပါတယ္..ဒီႏွစ္အစိုးရစစ္မွာေက်ာင္းေပါင္းစံု ထဲပထမရဖို ့အထိက်မမွန္းထားလို ့ပါ”

ေမာင္ေမာင့္အတန္းပိုင္ဆရာမစကားအဆံုးမွာ ဆရာၾကီးကသက္ျပင္းခ်ရင္း…

“ဟင္း..ဦးဇင္းနဲ ့ဆရာမတို ့ဒီေလာက္ေျပာေနတာခြင္ ့မျပဳရင္ကြ်န္ေတာ္ကပဲရက္စက္ရာက်ေနတယ္.. တကယ္တမ္းကြ်န္ေတာ္လည္းဘယ္ႏွင္ခ်င္ပါ ့မလဲဗ်ာ...မတတ္သာလို ့ပါ..ဒါဆိုစာေမးပြဲေျဖျပီးတာနဲ ့ေျပာင္းေပးပါ..ဟုတ္ျပီလား”

ဆရာၾကီး ခြင္ ့ျပဳခ်က္ၾကားသည္ႏွင္ ့ေမာင္ေမာင္ထခုန္မတတ္၀မ္းသာသြားသည္။

ခင္ခင္ကေတာ့ ညေရာက္သည္အထိငိုမဆံုးေပ…
“ငါ ့အေဖေၾကာင္ ့ဒီလိုျဖစ္ရတာငါ သိပ္ရွက္တာပဲေမာင္ေမာင္..ေနာက္ျပီး ဒီမွာမေနရရင္ ငါတို ့ဘယ္မွာေနၾကမလဲ…”

“ဟာ..နင္ကလည္းငိုမေနပါနဲ ့ခင္ခင္ရာ..ခုေလာေလာဆယ္စာပဲက်က္…ဘာမွမစဥ္းစားနဲ ့..ဒီႏွစ္က်လုိ ့မျဖစ္ဘူး..
သြား..အခန္းထဲ၀င္ေတာ့…”

ေမာင္ေမာင္ ့အမိန္ ့ကိုနာခံရင္း ခင္ခင္အခန္းထဲ၀င္ကာစာၾကည့္စားပြဲမွာထိုင္လိုက္ရေပမယ္ ့ဘယ္လိုမွစာက်က္လို ့မရေပ..။
ေမာင္ေမာင္ကေတာ့ဧည့္ခန္းထဲမွာဖ်ာခင္းကာထမင္းစားစားပြဲ၀ိုင္းအပုေလးေရွ ့ခ်ျပီးစာက်က္လိုက္၊သခ်ၤာတြက္လိုက္လုပ္ရင္း
တစ္ေလာကလံုးကိုေမ ့ေန၏။

ေမာင္ေမာင္ဟာ သူ ့အေပၚညွာတာခင္ခင္သိပါသည္။ ရွစ္တန္းဆိုေပမယ္ ့သူတို ့အသက္ေတြကဆယ့္ေျခာက္ႏွစ္ေက်ာ္ေနပါျပီ။
ေမာင္ေမာင္က ခင္ခင္အပ်ိဳေပါက္ေလးျဖစ္လာကတည္းက ႏွမေလးလိုအစစအရာရာေျပာဆိုဆံုးမသည္။ခင္ခင့္အေပၚ အကို တစ္ေယာက္လိုဖခင္တစ္ေယာက္လို ေစာင့္ေရွာက္ေနသည့္ေမာင္ေမာင္ဒုကၡေတြ ့ရမည့္အျဖစ္မို ့ခင္ခင္၀မ္းနည္းလွပါသည္။

ဒီႏွစ္ရွစ္တန္းကို ေမာင္ေမာင္ဂုဏ္ထူးေတြတသီၾကီးႏွင့္ေအာင္မွာခင္ခင္သိပါသည္။
သို ့ေသာ္..ဒီအိမ္ေလးမွာမေနရလွ်င္သူတို ့ဘယ္မွာေနျပီးေက်ာင္းတက္ရပါ့မလဲ..

ေသာကမ်ားႏွင္ ့ခင္ခင္ အိပ္လို ့မရေပမယ္ ့ေမာင္ေမာင္ကေတာ့ စာက်က္ရင္းေဘးမွဖ်ာေပၚေက်ာဆန္ ့လိုက္သည္ႏွင္ ့တံုးခနဲအိပ္ေပ်ာ္သြားေလ၏။

..............

အပိုင္း.၄ ..ကို ဒီလင္ ့မွာ ဆက္လက္ဖတ္ရွဳပါ

https://www.facebook.com/notes/kyar-phyu-nwe/-%E1%80%90%E1%80%85%E1%80%B9%E1%81%80%E1%80%80%E1%80%B9%E1%80%B1%E1%80%9E%E1%80%AC%E1%80%B1%E1%80%9B-%E1%80%A1%E1%80%95%E1%80%AD%E1%80%AF%E1%80%84%E1%80%B9%E1%80%B8-%E1%81%84-/374415249359657