လူေတြေရာ ျပားကုန္ၿပီလား

Lu Zein

(တစ္)
လြန္ခဲ့ေသာ အႏွစ္သံုးေလးဆယ္တစ္၀ိုက္ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ျမန္မာ့ဆုိရွယ္လစ္လမ္းစဥ္ျဖင့္ ခ်ီတက္ေန ခဲ့ၾကေသာ ၁၉၈၀ ၀န္းက်င္ခန္႔တြင္ ကာတြန္းတစ္ကြက္ကုိ စာမ်က္ႏွာေပၚ၌ ဖတ္႐ႈခြင့္ရခဲ့ပါသည္။ ကာတြန္းထဲ၌ အဘိုးအိုတစ္ေယာက္က စာတိုက္၀န္ထမ္း လာပို႔သြားသည့္စာကိုကိုင္၍ ဖတ္ေန သည့္ပံု ေဖာ္ျပထားပါသည္။
စာပါအေၾကာင္းအရာေတြက ခ်စ္ေၾကာင္း၊ ႀကိဳက္ေၾကာင္း၊ သတိရေၾကာင္း ဖြဲ႕ႏြဲ႕သီကံုးထားသည့္ မိန္းကေလးလက္ေရးႏွင့္စာ။ သည္စာကို အဘြားအိုကလွမ္းျမင္လုိက္ရာ မႀကီးမငယ္ႏွင့္ ဘာေရာဂါထရျပန္သတံုးဟူသည့္ အဓိပၸာယ္ျဖင့္ အဘိုးအိုကိုလွမ္းအၾကည့္ အဘိုးအိုက ျပန္ၿပီးေျဖရွင္းေနသည့္စကားကို ကာတြန္းေပၚ၌ ေဖာ္ျပထားပါသည္။

“အထင္မမွားပါနဲ႔ကြ သမီးရည္းစားဘ၀က မင္းပို႔လိုက္တဲ့စာ.. အခုမွ စာတုိက္က ေရာက္လာတာ”တဲ့။

ကာတြန္းဖတ္၍ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ၿပံဳးခဲ့ၾကရပါသည္။ ဆက္သြယ္ေရးခက္ခဲခဲ့ (သို႔မဟုတ္) ေႏွးေကြးခဲ့ရသည့္ မေန႔က လူမႈဘ၀မ်ားကို ထင္ဟပ္ထားသည့္ ကာတြန္းပဲျဖစ္ပါသည္။

ဟိုးအေ၀းမွာ ေရာက္ေနေသာ လူတစ္ေယာက္ေယာက္ႏွင့္ တယ္လီဖုန္း ဆက္သြယ္စကားေျပာႏုိင္ဖို႔

အတြက္ မိုင္ႏွစ္ဆယ္ေလာက္က ၿမိဳ႕ရွိရာဆီသို႔ ရရာယာဥ္ႏွင့္ လုိက္ပါသြားခဲ့ရသည့္ ေန႔ရက္မ်ား ဤကမၻာေပၚ၌ အမွန္တကယ္ရွိခဲ့ပါသည္။

ကမၻာ့အေနာက္ျခမ္းတြင္ ကန္ေနသည့္ ေဘာလံုးပြဲအႏိုင္အ႐ံႈးသတင္းကို ရက္သတၱတစ္ပတ္ၾကာေညာင္းၿပီးမွ ကမၻာ့အေရွ႕ျခမ္းက သိခြင့္ရေသာ ေန႔ရက္မ်ားလည္း ကမၻာေပၚ၌ အမွန္တကယ္ ရွိခဲ့ပါသည္။

Information Technology ေခၚ သတင္းနည္းပညာကို မရရွိမီက ေႏွာင့္ေႏွးၾကန္႔ၾကာေ၀းကြာခ့ဲရသည့္ လူမႈဘ၀ေန႔ရက္မ်ား။

(ႏွစ္)
“ရွင္လူထြက္သစ္
ဆယ့္သံုးႏွစ္က
ခ်စ္တဲ့သူကို
အယူတျခား
မိေထြးမ်ားက
ဆီးတားဆို
ရစ္ကိုေထာင္ကာ
ထားရတယ္”တဲ့

ေညာင္ရမ္းေခတ္၏ အမ်ဳိးသမီးစာဆို ရွင္ၿငိမ္းမယ္ကေတာ့ သူ႔အုိင္ခ်င္းထဲမွာ သည္အတုိင္းပဲ ခ်ေရးထားခဲ့ဖူးပါသည္။ မိႀကီးမိေထြးတို႔ သေဘာမတူသည့္ လုလင္တစ္ေယာက္ကို ခ်စ္ကၽြမ္း၀င္မိသျဖင့္ ဗိုင္းမငင္နဲ႔ေတာ့၊ ခ်ည္မရစ္နဲ႔ေတာ့ဟုဆိုကာ ရစ္ကိုေတာ္ရာေလ်ာ္ရာမွာ ေထာင္ကာထားလိုက္ဖို႔ အမိန္႔ေပးၿပီး အဆက္အသြယ္ျပတ္ေတာက္ ဆုိင္းငံ့သြားေစရန္ စီစဥ္လုိက္ပံုကို သည္အုိင္ခ်င္း၌ ေတြ႕ႏုိင္ပါသည္။

ရွင္ၿငိမ္းမယ္ကပင္ သူ၏ ေနာက္ထပ္အိုင္ခ်င္းတစ္ပုဒ္၌ ဤသို႔ထည့္သြင္းစပ္ဆုိထားျပန္ပါသည္။

“ငါ့ကိုကြယ္
အမယ္ႀကီးနဲ႔
ဘႀကီးဖ်က္လို႔
အိမ္ေလးေထာင့္မွာ
ဆူးေတြခ်လ်က္
ဖ်က္နဲငယ္မွ ေစ့စံု
ေလွကားခံုမွာ
ဂဠဳန္ေမာင့္ေၾကာင့္
ေစာင့္ေတာ့တယ္။
ေလွကားဦးမွာ
ဘီလူးေမာင့္ေၾကာင့္
ထုိင္ေတာ့တယ္။
ေလွကားေျခမွာ
ဆူးေလေမာင့္ေၾကာင့္
ႀကဲေတာ့တယ္။

အိမ္တုိင္တုိင္းမွာ
ႏြား႐ိုင္းေမာင့္ေၾကာင့္
ခ်ည္ေတာ့တယ္။
ထရံၾကားမွာ
ဓားသြားေမာင့္ေၾကာင့္
ထားေတာ့တယ္။
အိမ္ၾကမ္းၾကားမွာ
အပ္သြားေမာင့္ေၾကာင့္
စီေတာ့တယ္။
အိမ္မိုးေခါင္မွာ
လွံေထာင္ေမာင့္ေၾကာင့္
စိုက္ေတာ့တယ္”တဲ့။

ၿခံေလးေထာင့္ ဆူးေတြခ်ထား႐ံု၊ ဂဠဳန္၊ ဘီလူး၊ ဆူးေလ၊ ႏြား႐ိုင္း၊ ဓား၊ အပ္၊ လွံသြားမ်ားကို ေနရာအႏွံ႔တြင္ ႀကဲျဖန္႔ထား႐ံုမွ်ႏွင့္ ေညာင္ရမ္းေခတ္က ခ်စ္သူႏွစ္ေယာက္တုိ႔ အဆက္အသြယ္ေတြ ေခတၱျပတ္ေတာက္သြားၾကပံုရပါရဲ႕။

“ၾကာၫႊတ္ဖေယာင္း
ေနရွိန္ေျပာင္းသို႔
ဆင့္ေလာင္းလြမ္း၀ွန္
ရွိလိမ့္ဟန္ကို
တိမ္စြန္ေလလွ်င္
ဖူးေရာက္ခ်င္သည္
ငွက္သြင္ပ်ံႂကြမတတ္ေသာ္”တဲ့။

ဤသည္ကမူ ရတုဘုရင္နတ္ရွင္ေနာင္၏ ရတုလက္ရာမြန္ထဲက ေကာက္ႏုတ္ခ်က္။ မိုးတိမ္စြန္၊ မိုးတိမ္ဖ်ားကေန ငွက္ကေလးလို ပ်ံသန္းသြားေရာက္ကာ ညႇိဳးႏြမ္းသူကို သြားၾကည့္ခ်င္ပါေလသတဲ့။

ေၾသာ္... လေရာင္က်င္းမွ လင္းခဲ့ၾကရသူတို႔ေခတ္။ လွည္းႏွင့္ေလွကို “က”ေတာ့မွ သြားရလာရလြယ္ကူေသာေခတ္။ ကညစ္ကေလးေတြႏွင့္ ေပေပၚမွာ ေရးျခစ္ခဲ့ၾကရေသာေခတ္။ ၾကက္တြန္သံကို နာရီလက္တံလို သေဘာထားခဲ့ၾကရေသာေခတ္။ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ေယာက္ အဆက္အသြယ္ေတြ ျပတ္ေတာက္သြားဖို႔ဆုိသည္မွာ လြယ္လြယ္ကေလး။

အခုေတာ့... Too connected ဆုိပါလား။ လူေတြခ်ိတ္ဆက္မိလြန္းေလသတဲ့။ လူမႈေရးပညာရွင္တုိ႔၏စကား။ ဟုတ္ပါသည္။ Too connected ပါ။

(သံုး)
စာေရးဆရာ Thomas L.Friedman က The World is Flat ဟု ေရးခဲ့သည့္အတုိင္း ကမၻာက တကယ့္ကိုပဲျပားခဲ့ပါၿပီ။ သတင္းနည္းပညာ (Information Technology) က အဟန္႔မ်ား၊ အတားမ်ားအားလံုးကို ထိုးေဖာက္ကာ လူတစ္ေယာက္ႏွင့္ လူတစ္ေယာက္ကို ဆက္သြယ္ေပးလုိက္ပါၿပီ။

Desktop, Lap Top, ipad, iPhone, Keyboard, mouse စသည္ စသည္တုိ႔ကို ၾကားခံကာ gmail ႏွင့္ အျပန္အလွန္စာေရး၍ရ၊ gtalk ႏွင့္ အျပန္အလွန္စကားဆို၍ရ၊ webcam ကိုေထာင္ကာ တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္ၾကည့္ၿပီး တြတ္ထိုး၍ရ၊ ဓာတ္ပံုခ်င္းဖလွယ္၍ရ၊ Facebook ကေန သူငယ္ခ်င္းမိတ္ေဆြဖြဲ႔၍ရသည္အထိ ကမၻာႀကီးကျပား၍ သြားေလရာ Too connected ဆုိသည့္စကားမွာမမွားပါ။ ဆက္သြယ္မိလြန္းေလသတဲ့။ ဆက္သြယ္မိလြန္းေတာ့ဘာျဖစ္သလဲ။ ရင္းႏွီး။ ကၽြမ္း၀င္။ နီးစပ္။ ထိေတြ႕။ မွားယြင္း။ အက်ဳိးမ်ား။ အျပစ္မ်ား။

gmail ေတြ၊ gtalk ေတြ၊ Facebook ေတြ၊ chatting ေတြထဲမွာက သိသူေတြေရာ၊ မသိသူေတြေရာ အမည္မွန္ေတြေရာ၊ အမည္၀ွက္ေတြေရာ၊ ဓာတ္ပံုအစစ္ေတြေရာ၊ ဓာတ္ပံုအတုေတြေရာ အေထြးေထြးအယွက္ယွက္ျဖစ္ပါသည္။

ညစ္ညမ္းစကားေတြကို ေျပာလို႔ရသည္။ ညစ္ညမ္းဓာတ္ပံုေတြကို ျပလို႔ရသည္။ Online ေပၚမွာ ခ်စ္သူျဖစ္ Facebook ထဲမွာ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ရာက တစ္ေနရာရာသို႔ ခ်ိန္းဆိုေတြ႕ဆံုကာ မၾကား၀ံ့မနာသာ ဇာတ္လမ္းေတြကလည္း မဖတ္ခ်င္မွအဆံုး။

ဂ်ပန္ကျပန္လာေသာ မိတ္ေဆြ ဘူမိေဗဒပါရဂူတစ္ေယာက္က ဂ်ပန္မွာ chatting ၀င္ေနေသာသူကို အလြန္အထင္ေသးၾကေလသတဲ့။ အရည္မရ၊ အဖတ္မရဘ၀မွာ ဘာရည္ရြယ္ခ်က္မွ မရွိသူဆုိသည့္ သေဘာထားမ်ဳိးရွိၾကသည္ဆုိလား။ နာမည္ေက်ာ္ ကာတြန္းဆရာသူငယ္ခ်င္းကေတာ့ Facebook ထဲ၀င္တာ အခ်ိန္ကုန္တယ္ဟတဲ့။

Online ေပၚ၌ ခ်စ္သူႏွင့္ မၾကာခဏစကားေျပာ၊ မၾကာခဏ မ်က္ႏွာခ်င္းဆံုေနသူ လူငယ္သံုးေလးေယာက္ႏွင့္ စကားေျပာျဖစ္ရာ ခ်စ္သူေတြအေပၚ သူတုိ႔ထားသည့္ သေဘာထားေတြက သိပ္ၿပီးျမတ္ျမတ္ႏိုးႏိုးမရွိလွ၊ သိပ္ၿပီးတမ္းတမ္းတတ တြယ္တြယ္တာတာ မရွိလွသလိုပါပဲလားဟု ကၽြန္ေတာ္ ေကာက္ခ်က္ခ်မိသည္။ အင္းေလ.. လက္ထဲက ဖုန္းကေလးထဲမွာ အ႐ုပ္ေရာအသံပါ အားလံုးရႏုိင္ေနတာမဟုတ္လား။ ဒါ့ေၾကာင့္ Too connection လို႔ အျပစ္တင္တဲ့ေလသံနဲ႔ ေျပာပံုရပါရဲ႕။

ကေမၻာဒီးယား၌ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ဟြန္ဆန္က Mobile Phone ေတြကို ေနာက္ဆယ္ႏွစ္ၾကာမွ သံုးရေအာင္ဟု ေျပာသံကို ကၽြန္ေတာ္ ၾကားမိဖူးပါသည္။ ကေမၻာဒီးယားလူထု စာရိတၱခုိင္ခံ့လာခ်ိန္အထိ ေစာင့္ရေအာင္ဆိုလား။ ညစ္ညမ္း႐ုပ္သံေတြ ပ်ံ႕ႏွံ႔မွာစိုးလို႔ဆိုလား။ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္၏ဇနီး ဘမ္ရာနီကပင္ လိင္စိတ္ေတြ ႏိုးႂကြေစမွာကို ေၾကာက္လို႔ဟုဆိုကာ Mobile Phone ကို ခဏတားထားဖို႔ အသနားခံစာတင္ေလသတဲ့။ ထား။

အခုေတာ့ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ လူေတြလြယ္လြယ္ႏွင့္ ဆက္သြယ္မိၾကၿပီ။ အက်ဳိးႏွင့္အတူ အျပစ္ေတြကလည္း တသီတတန္းႀကီး။ သည္ေနရာမွာ ကိုယ္က်င့္တရား (Ethic)တုိ႔၊ ဉာဏ္ခံ(wisdom)တို႔၊ စိတ္အေျခလူလားေျမာက္မႈ(mature)တုိ႔က အေရးပါလာပါၿပီ။

ေမ်ာက္လက္ထဲသို႔ လက္ႏွိပ္စက္ထည့္ေပးလိုက္သလို ရွိသမွ်ခလုတ္ေလွ်ာက္႐ိုက္ေန႐ံုႏွင့္ အဓိပၸာယ္ရွိေသာ၀ါက်တုိ႔ ထြက္လာလိမ့္မည္မဟုတ္ပါ။

ဆက္သြယ္ရန္ခက္ခဲစဥ္က လြမ္းၾကရ၊ ေဆြးၾကရ၊ သတိတရရွိၾကရ၊ တန္ဖိုးထားၾကရ၊ ျမတ္ႏိုးၾကရသည့္ ေ၀ဒနာမ်ဳိးေတြ အခုေခတ္ ကမၻာအျပားႀကီးေပၚမွာ ေလ်ာ့နည္းသြားၾကတာကေတာ့ အမွန္ပဲျဖစ္ပါသည္။ ကမၻာအျပားေပၚ၌ ၀ါက်အထားအသိုမွန္ပါေစေၾကာင္း ဆႏၵျပဳရပါသည္။ ။

- ေမာင္သာခ်ိဳ
အတဲြ (၁၂)၊ အမွတ္(၂၇)
မွ - http://www.7daynewsjournal.com/article/11961