မင္းဒင္ရဲ့သက္ခိုင္(၂) အခန္း(၅)

Min Din

ေလထန္လွ်င္ေရဆန္ကုိျဖတ္မည္

`ေကာလင္းမက္ေကဟာ ဒီေနရာမွာ ျမန္မာ့ေအာင္ပြဲကုိ ခ်က္ခ်င္းေရးမျပပဲ ယုိးဒယားဘက္က ခံစစ္ျပင္ဆင္ပံုကုိ ေရးျပ ထားတယ္။ က်ေနာ္ဖတ္ေနတုန္းပဲဗ်၊မေလာပါနဲ႔။ ေျပာျဖစ္အံုးမွာပါေလ´
`ဒါနဲ႔ အဲဒီေခတ္က ျမန္မာ့ေရတပ္ဟာ ေတာ္ေတာ္အင္အားႀကီးပံုေပၚတယ္ဗ်ာ။ 

ျမန္မာ့ေရတပ္ရဲ့ တုိက္ေလွေတြ ဘယ္လုိဟာ တုန္းဆုိတာ အခုေခတ္မွာ လက္ဆုပ္လက္ကုိင္ ျပစရာေတာင္မရွိေလာက္ေတာ့ဘူးထင္ပါရဲ့´
`အဂၤလိပ္ဘာသာနဲ႔ကေတာ့ War Boat လုိ႔ ေရးထားတယ္ဗ်။ တစ္စီးကုိတပ္သားသံုးဆယ္ကေန ခုႏွစ္ဆယ္အထိ ဆန္႔တယ္လို႔ဆုိတယ္။ က်ေနာ္ပဲ ညံ့လုိ႔လား မဆုိႏုိင္ဘူး။ ျမန္မာတုိက္ေလွေတြကုိ ဆရာညိဳျမရဲ့ ကုန္းေဘာင္ရွာပုံေတာ္ စာအုပ္ထဲမွာ ပန္းခ်ီလုိလုိ ဓာတ္ပံုလိုလုိ မႈန္၀ါး၀ါးသာ ျမင္ခဲ့ရဖူးတယ္´
`ေနပါဦးဗ်။ အဲဒီတုိက္ပြဲမွာ ဖူးခက္သားေတြကုိ ျမန္မာတပ္က လုိက္ဖမ္းၿပီး ကၽြန္အျဖစ္ ျမန္မာျပည္ကုိ ပုိ႔တယ္ဆုိတာ ဘယ္လုိဟာႀကီးတုန္း။ျမန္မာျပည္မွာ ထုိင္းလူမ်ဳိးကၽြန္ေတြ ရွိခဲ့တယ္လုိ႔ က်ေနာ္ေတာ့ မၾကားမိဘူး´
`စစ္ပြဲမွာ သံု႔ပန္းအျဖစ္ဖမ္းေခၚလာတာကုိ သမုိင္းဆရာက ခ်ဲ႕ကားတယ္လုိ႔သာ က်ေနာ္ယူဆတယ္။ ျမန္မာတပ္သားကုိ ယုိးဒယားက ဖမ္းမိရင္လည္း သံု႔ပန္းျဖစ္တာပါပဲ။ေနာက္တခ်က္ အင္အားတစ္ေသာင္းသံုးေထာင္ေက်ာ္ရွိတဲ့ ျမန္မာ တပ္မဟာႀကီးဟာ ခံတပ္ထဲက ဖူးခက္သားေျခာက္ရာကုိ ခရုခါးေတာင္းက်ဳိက္ဖမ္းေနပံုမ်ဳိး ေရးထားတာကလည္း သဘာ၀ ေတာ့ မက်လွဘူး။ ဒါေၾကာင့္ သမုိင္းကုိဖတ္ရာမွာ ဆင္ျခင္တံု တရားလုိတယ္လုိ႔ က်ေနာ္ေျပာခဲ့တာေပါ့´
`ခင္ဗ်ားက ေရွးဘ၀ေနာက္ဘ၀ေတြအေၾကာင္း ေျပာေျပာေနေတာ့ ဖူးခက္ၿမိဳ႕ကုိ ေျမလွန္၊ မီးတုိက္ၿပီးသံု႔ပန္းေတြ ဖမ္းေခၚ လာဖူးတဲ့ က်ေနာ္တုိ႔ ျမန္မာေတြ ဒီေခတ္မွာ ဖူးခက္က အေဆာက္အဦးေတြကုိ ပန္းရံကူလီဘ၀နဲ႔ ၀ဋ္ေၾကြးျပန္ဆပ္ ေနရ တယ္လုိ႔ ေကာ ခင္ဗ်ား မေတြးမိဘူးလားဗ်ာ´
`အင္း ေတြးမယ္ဆုိ ေတြးခ်င္စရာပါပဲ။စစ္တပ္ႀကီးကုိ အလြန္အမင္းအားကုိးခ်င္ၾကတဲ့ ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြရဲ့ညံ့ခ်က္လည္း ပါသေပါ့ဗ်ာ၊ဘာတဲ့ တပ္မေတာ္သာ အမိ၊ တပ္မေတာ္သာ အဖဆုိလားဗ်ာ´
`ဒါနဲ႔ ခင္ဗ်ားဥစၥာ ဖူးခက္သမိုင္းကုိ ခေရေစ့တြင္းက်ေျပာႏုိင္လွခ်ည့္လား။ အလြတ္က်က္ထားတယ္လို႔ေတာင္ ထင္ရတယ္။ ရွင္းစမ္းပါအံုးဗ်ာ´
`အေရးထဲ စြတ္အထင္ႀကီးေနျပန္ပါၿပီ။ ဖတ္ထားတာ ပူပူေႏြးေႏြး ၊ ေရးထားတာက ဖူးခက္အေၾကာင္း၊ စာအုပ္ထဲမွာပါတဲ့ ၿမိဳ႕ေတြရြာေတြကုိ က်ေနာ္မၾကာခဏေရာက္ၿပီး အကၽြမ္း၀င္ေနတာေၾကာင့္မွတ္မိေနတာဗ်။ ကိန္းဂဏန္းတခ်ဳိ႕ေခါင္းထဲ ေရာက္ေအာင္ေတာ့ လံု႔လျပဳရတာေပါ့။ ဒါကလည္း က်ေနာ္စိတ္၀င္စားလြန္းတဲ့အေၾကာင္းမုိ႔ထင္ပါရဲ့။ ကဲ၊ ၿခံ၀ ေရာက္ၿပီ တံခါးဆင္းဖြင့္ေတာ့ ဆရာ´
ကုိသက္ခုိင္သတိေပး စကားသံေၾကာင့္ က်ေနာ္ကားေပၚမွဆင္းကာ ၿခံတံခါးကုိဖြင့္ေနရင္း ေကာင္းကင္ျပင္ကုိ ေမာ့ၾကည့္ မိသည္။ တိမ္မဲညိဳတုိ႔ျဖင့္ အံု႔မိႈင္းေန၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ လသာရက္ေလာ၊ လမုိက္ရက္ေလာ က်ေနာ္မေ၀ခြဲႏိုင္ေခ်။
အခန္း(..)
ကုိသက္ခိုင္ကား အိပ္ယာထေစာသူျဖစ္၏။ ရဲဘက္စခန္းတြင္လည္းေကာင္း၊ဖူးခက္ၿမိဳ႕တြင္လည္းေကာင္း သူႏွင့္က်ေနာ္ အတူေနဖူးခဲ့သမွ် ကာလမ်ားတြင္ ပံုမွန္အားျဖင့္ နံနက္ငါးနာရီခြဲသာသာတြင္ သူအိပ္ယာထေလ့ရွိသည္။က်ေနာ္ကား အအိပ္မက္သူျဖစ္၏။လြန္ခဲ့ေသာညက အိပ္ယာ၀င္ခ်ိန္ေနာက္က်ခဲ့ေသာ္ျငား ထံုးစံအတုိင္း သူအိပ္ယာမွထကာ လမ္း ေလွ်ာက္ဖုိ႔ က်ေနာ့္ကုိ အေဖာ္စပ္ေလရာ က်ေနာ့္မွာ သူ႔ေနာက္သုိ႔ တေကာက္ေကာက္ပါရျပန္သည္။
သူလမ္းေလွ်ာက္ရန္ ေရြးခ်ယ္သည့္ေနရာမွာ စူ၀မ္လူ၀မ္(ေတာ္၀င္)ပန္းၿခံျဖစ္၏။ေက်ာက္ဖားလမ္းမႀကီးေဘးမွာရွိေသာ အလြန္က်ယ္၀န္းသည့္ ေနရာျဖစ္၏။ပန္းၿခံအ၀င္၀ရွိ ကားရပ္နားသည့္ေနရာတြင္ နံနက္ခင္းမုိ႔ ကားႏွင့္ဆုိင္ကယ္ အစီးေရ အနည္းငယ္သာရွိေသာ္ျငား ညေနပုိင္းအခ်ိန္တြင္ကား ကားႏွင့္ဆုိင္ကယ္စီးေရ ရာခ်ီလ်က္ရွိေနတတ္သည္။စင္စစ္ ဖူးခက္ သည္ အိပ္ခ်ိန္ ေနာက္က်ေသာၿမိဳ႕။ပန္းၿခံအတြင္းမလွမ္းမကမ္းမွ ေအရုိးဗစ္သီခ်င္းသံကုိ ၾကားေနရၿပီ။ထုိစဥ္ ကုိသက္ခိုင္ ထံမွ မထင္မွတ္ေသာ မွတ္ခ်က္စကားသံထြက္ေပၚလာသည္။
`ဒီပန္းၿခံကုိ ေရာက္ေလတုိင္း က်ေနာ့္တုိင္းျပည္အတြက္ က်ေနာ္စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရတယ္ဗ်ာ´
`ထုိင္းလူမ်ဳိးေတြ အားကစားလုိက္စားႏုိင္ၾကတာကုိ ခင္ဗ်ားဆုိလုိခ်င္တာလား၊ခင္ဗ်ားကုိၾကည့္ရတာ ဒီပန္းၿခံနဲ႔ မစိမ္းသ လုိပဲ´
`မစိမ္းဆုိ အခုခင္ဗ်ားဖြင့္ထားတဲ့ ဆုိင္နဲ႔မလွမ္းမကမ္းမွာ က်ေနာ္အၾကာႀကီးေနခဲ့ဖူးတယ္။ ဒီပန္းၿခံကုိ က်ေနာ္ရင္းႏွီးေန ခဲ့တာ ၾကာေပ့ါ။ ခင္ဗ်ားေျပာသလုိ ထုိင္းေတြ က်န္းမာေရးလုိက္စားႏိုင္ၾကတဲ့အေျခအေနတင္မကဘူး။ ဒီပန္းၿခံႀကီး တစ တစ စည္ပင္လာတာကုိ က်ေနာ္အေသးစိတ္မွတ္မိေနတယ္။က်ေနာ္တုိ႔တုိင္းျပည္ျပန္လည္ထူေထာင္ေရးမွာ အတုယူသင့္ တဲ့ အခ်က္ေတြအမ်ားႀကီးရွိတယ္´
`ခင္ဗ်ားေတြးတဲ့ အေၾကာင္းအရာက အဆက္အစပ္နည္းနည္းေ၀းေနသလုိပဲ´
`ေ၀းတယ္လုိ႔ ခင္ဗ်ားထင္ေနတာပါ။တကယ္ေတာ့ ဒီပန္းၿခံႀကီးဟာ ဖူးခက္ၿမိဳ႕ႀကီးတည္ေနပံုနဲ႔ ဆင္တူယုိးမွား တည္ ေဆာက္ထားတာ ခင္ဗ်ားသတိမျပဳမိဘူးထင္တယ္´
`အဆန္းပါကလား၊ရွင္းစမ္းပါအံုးဗ်´
`ဟုတ္တယ္၊ဒီပန္းၿခံကုိ ဖူးခက္ၿမိဳ႕နဲ႔ပံုစံတူနီးနီးတည္ေဆာက္ထားတာေသခ်ာတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ ေလးငါးႏွစ္ေလာက္က ဒီပန္းၿခံထဲမွာ Small Phuket ဆိုၿပီး ႏိႈင္းယွဥ္ၾကည့္လုိ႔ရေအာင္ ပံုစံတူေလးတစ္ခုေတာင္ လုပ္ထားေသးတယ္။ ဒီပန္းၿခံဟာ ေရပတ္လည္၀ုိင္းေနတာကုိ ခင္ဗ်ားသတိျပဳမိိသလား။အမွန္ေတာ့ မူလပန္းၿခံံအေနအထားကုိ ေရပတ္လည္၀ုိင္းေနသလုိျဖစ္ ေအာင္ တမင္ဖန္တီးထားတာပဲ။အခုခင္ဗ်ားနဲ႔ က်ေနာ္ျဖတ္ေလွ်ာက္ေနတဲ့ ေရကန္ဂံုးေက်ာ္တံတားႀကီးဟာ ဖူးခက္ၿမိဳ႕အ၀င္ ဆာရက္ဆင္တံတားႀကီးကုိ ကုိယ္စားျပဳ တည္ေဆာက္ထားတာေပါ့။
တကယ္ေတာ့ဖူးခက္ၿမိဳ႕ႀကီးစည္ပင္လာတာဟာ ၂၅ႏွစ္၀န္းက်င္ပဲ ရွိပါအံုးမယ္။တိတိက်က်ေျပာရရင္ ၁၉၈၈ ၀န္းက်င္ေပါ့။ ၿမိဳ႕တည္ေဆာက္ပံုကုိက ေသခ်ာစံနစ္တက် အကြက္ရုိက္ၿပီး တည္ေဆာက္ထားတာ မဟုတ္ဘူး။ရြာခပ္ႀကီးႀကီးတစ္ရြာမွာ အိိမ္ႀကိဳ၊အိမ္ၾကားေတြကေန ႀကံဳရင္ႀကံဳသလုိ လမ္းေတြေလွ်ာက္ေဖာက္ထားတဲ့ပံုစံမ်ဳိး၊ဒါေၾကာင့္ လမ္းေတြကုိ မွတ္ရ အေတာ္ခက္တယ္ဗ်ာ။ ေတာင္ေရာက္လိုက္ ေျမာက္ေရာက္လုိက္ပါပဲ။ဒါေပမဲ့ ေခတ္မီမီျပဳျပင္ မြမ္းမံႏိုင္တာေၾကာင့္ ေနခ်င္ စဖြယ္ အဆင္ေျပသလုိျဖစ္ေနတာ၊
ဒီပန္းၿခံႀကီးကုိၾကည့္၊ စုိက္ထားတဲ့အပင္ေတြဟာ ထန္းပင္၊အုန္းပင္၊ မေလးရွားပိေတာက္၊ကုကၠဳိေတြလို ျမန္မာျပည္မွာ ဘာမွသံုးစားလုိ႔မရတဲ့ အပင္ေတြပါပဲ။ က်ေနာ္ေရာက္စကဆုိ အဲဒီအပင္ေတြ က်ဳိးတိုးက်ဲတဲနဲ႔ ပန္းၿခံႀကီးရဲ့ ဟုိဘက္ ဒီဘက္ ဒုိးယုိေပါက္ ျမင္ေနရတယ္။ အခုၾကည့္၊ သစ္ပင္ေတြထူထပ္ၿပီး အံု႔ဆုိင္းေနၿပီ။က်ေနာ္ေရာက္ဖူးကာစက ပန္းၿခံထဲက လမ္း ေတြဟာ ကတၱရာလမ္း တ၀က္တပ်က္နဲ႔ ေျမနီလမ္းသာသာပါပဲ။ မွတ္မွတ္ရရတခါတခါ ပန္းၿခံထဲမွာ ေခြးေခ်းနံ႔ေတြ လိႈင္လုိ႔။ပန္းၿခံေဘး ပတ္လည္က ေရကန္ႀကီးကလည္း ေလသင့္ရင္ ညွီေစာ္နံသလုိပါပဲ။အခုေတာ့ တကြင္းလံုး ကတၱရာ လမ္းေတြေခ်ာလုိ႔။ လမ္းေလွ်ာက္ရင္ ေခြးေခၚမလာရ(No pet) ဆုိတဲ့ဆုိင္းဘုတ္ေတြနဲ႔ေပါ့ဗ်ာ။ဟုိတုန္းဆုိ ပန္းၿခံထဲက သစ္ရြက္ေျခာက္ေတြကုိ ပီနန္အိတ္ေတြနဲ႔ထည့္ၿပီး တကူးတကမီးရွဳိ႕ပစ္ၾကေပမဲ့ အခုေတာ့ သစ္ရြက္ေျခာက္ေတြကုိ စံနစ္တက်စုၿပီး သဘာ၀ေျမၾသဇာလုပ္ေရာင္းေနၾကေလရဲ့။ေရကန္ႀကီးကုိ စီမံကိန္းခ်ၿပီး ျပန္ဆယ္ထားၾကတာ၊ ေဒါင္လုန္း ဘက္ေရကန္ကိုလည္း ေလးဘက္ေလးတန္ ကန္ေဘာင္အသစ္ျပန္လုပ္ထားၾကေတာ့ အေတာ့္ကုိ ေျပာင္းလဲေနခဲ့ပါၿပီ။
ဖူးခက္ၿမိဳ႕ စည္ပင္ဖြံ႔ၿဖိဳးလာတာနဲ႔အမွ် အနီးနား ၿမိဳ႕ရြာေတြက ေတာေနလူတန္းစားေတြ အမ်ားႀကီး ေရာက္လာၾကတယ္။ အလုပ္မ်ဳိးစံုကုိ ထုိက္သင့္တဲ့၀င္ေငြနဲ႔ လုပ္ႏိုင္ၾကတယ္။ ဒီ၀င္ေငြေၾကာင့္ပဲ က်န္းမာေရးလုိက္စားႏိုင္ၾကတယ္။ ခင္ဗ်ား ၾကည့္ေလ၊ေရကန္ေဘးတေလွ်ာက္မွာ အားကစားေလ့က်င့္တဲ့ ကိရိယာေတြ အစံုအလင္ေနရာခ်ထားတယ္။ အခမဲ့ပဲ။ အေလးမခ်င္ရင္ေတာ့ ငါးဘတ္ေပးရမယ္။ ေအရုိးဗစ္ေလ့က်င့္ခန္းအတြက္ နည္းျပဆရာမကုိ ဆယ္ဘတ္ ေပးရတယ္တဲ့။ အေတာ္ဟန္က်တဲ့အစီအစဥ္ပဲ။ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ႀကီးမွာ ကန္ေတာ္ႀကီးနဲ႔ ျမင္းၿပိဳင္ကြင္းလုိေနရာမွာေတာင္ အားကစားလုိက္စားသူ အေတာ္နည္းေနၿပီ ၾကားမိတယ္´
လမ္းေလွ်ာက္ေနရင္း စကားမွ်င္တန္းေနေသာ ကုိသက္ခိုင္ကုိ က်ေနာ္ေစာင္းငဲ့ၾကည့္မိသည္။ သူကား ဇာတိေျမႏွင့္ အလွမ္း ေ၀းေသာေနရာတြင္ မပူမပင္ မေၾကာင့္မက်ဘ၀ကုိ ရေနပါလ်က္ ဤအေတြးမ်ဳိးေတြးေနသည္ကုိ က်ေနာ္အံ့ၾသသည္။
`ဒါနဲ႔ စကားမစပ္ ခင္ဗ်ားက ဖူးခက္သာယာတဲ့သတင္းေၾကာင့္ ဒီမွာ အေျခခ်ဖုိ႔ စိတ္ကူးေပၚခဲ့တာလားဗ်ာ´
`ေျပာရရင္ နည္းနည္းေတာ့ရွည္မယ္။ဖူးခက္နဲ႔က်ေနာ္ဟာ တစ္စံုတစ္ခုေသာအေၾကာင္းေၾကာင့္ က်ေနာ့္ဘ၀နဲ႔လာၿပီး ဆက္စပ္ေနတယ္ထင္ပါရဲ့´
`လုပ္ပါဦးဗ်´
က်ေနာ္ေတာက္လိုက္ေသာ စကားေၾကာင့္ ကုိသက္ခိုင္ေရွ႕ဆက္ေလေသာ သူ႔ဘ၀ဇာတ္ေၾကာင္းမွာ ေအာက္ပါအတုိင္း ျဖစ္ေလ၏။
`ရဲဘက္ကေန က်ေနာ္ထြက္လာေတာ့ အိမ္မွာၾကာၾကာေနလုိ႔ မျဖစ္တာေၾကာင့္ ယာယီတည္းခုိဖုိ႔ေနရာရွာရတယ္။ က်ေနာ္ ထြက္လာတာကုိ က်ေနာ့္ဇနီးအပါအ၀င္ မိတ္ေဆြအားလံုးလုိလုိ စုိးရိမ္ေသာက ေရာက္ေနၾကတဲ့ အမူအယာေတြျပေနၾက ေပမဲ့ က်ေနာ့္စိတ္ထဲမွာေတာ့ ဘာမွမထူးလွဘူးဗ်။ကံေကာင္းတာက က်ေနာ္အိမ္က ထြက္သြားၿပီး တစ္နာရီေလာက္အၾကာ မွာ ရဲဘက္စခန္းက အရာရွိတစ္ေယာက္ အိမ္ကုိေပါက္ခ်လာတယ္။ေထာင္ပုိင္ႀကီး စိတ္ပူေနလို႔၊လုိက္ေခၚတာပါဆုိၿပီး ယဥ္ ယဥ္ေက်းေက်း ေျပာရွာသတဲ့။က်ေနာ့္ဇနီးကလည္း သူၿမိဳ႕ထဲေရာက္ေနတုန္း က်ေနာ္အိိမ္ကေနဖုန္းဆက္တာေၾကာင့္ သူ ျပန္လာတာ သိတဲ့အေၾကာင္း၊သူအိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ က်ေနာ္အိမ္မွာ မရွိေတာ့တဲ့အေၾကာင္း ေျဖာင့္ကြယ္ကြယ္သတဲ့။
အမွန္ေတာ့ ရဲဘက္စခန္းက အရာရွိ က်ေနာ့္အိမ္ေရာက္ေနခ်ိန္မွာ က်ေနာ္ဟာ အိမ္နဲ႔မလွမ္းမကမ္းက ဆံပင္ညွပ္ဆုိင္မွာ လူရုပ္ေပါက္ေအာင္ ဆံပင္ညွပ္ေနခ်ိန္ေပါ့။
ေနာက္ေတာ့ ကုိသက္တင္ရဲ့အကူအညီနဲ႔ သာေကတတံတားနားက အိမ္လြတ္တလံုးမွာ ခုိေနလုိက္ေရာဆုိပါေတာ့။ ထံုးစံ အတုိင္း မနက္အာနာပါန ညအာပါန ၊အိပ္လည္းအာနာပါန စားလည္းအာနာပါနဆုိပါေတာ့။ထူးဆန္းတာက တစ္ခုေသာ ညမွာ က်ေနာ့္စိတ္ထဲ ..ေၾသာ္ ငါ့ဘ၀ ေရွ႕ေလွ်ာက္ဘယ္ဆီေပါက္လုိ႔ ဘယ္ဆီမ်ားေရာက္အံုးမွာပါလိမ့္ဆုိတဲ့ ပူပန္စိတ္နဲ႔ ေတြးေတာရင္း အိပ္ယာ၀င္ၿပီး အိပ္မေပ်ာ့္တေပ်ာ္မွာ က်ေနာ္ဟာ ဂ်ပန္ႏုိင္ငံက ကာမာကူရဘုရားႀကီးေရွ႕ကုိ ေရာက္ေန သဗ်ာ။ေနာက္ခဏၾကာေတာ့ က်ေနာ္ဟာ ေတာင္ကုန္းျမင့္ႀကီးတစ္ခုေပၚမွာ ရပ္ေနရင္း အေ၀းကုိ လွမ္းၾကည့္ေနတဲ့ပံုမ်ဳိး ေပၚလာျပန္တယ္။ က်ေနာ္ေသခ်ာေပါက္ မွတ္မိေနတာကေတာ့ ပင္လယ္ျပင္ႀကီးနဲ႔ ေတာင္ကုန္းေအာက္မွာ ရွိေနတဲ့ အိမ္ကေလးေတြရဲ့ ေခါင္မုိးနီနီေတြပါပဲ။က်ေနာ္ဟာ အညာသားမုိ႔ ပင္လယ္ဆုိတဲ့အရာကုိ စာထဲမွာသာ ဖတ္ခဲ့ဖူးတာ၊ တစ္ ႀကိမ္တစ္ခါမွ ပင္လယ္ျပင္ကုိ မျမင္ဖူးခဲ့တာေၾကာင့္ မွတ္မိေနဟန္ရွိပါတယ္။

(ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္။)