((((( ၀ိေရာဓိ သံစဥ္မ်ား....)))))

ကြန္ဆူး မား

ေရကန္ေလးတစ္ခုရဲ့ နံေဘးမွာ ထုိင္ရင္း စဥ္းစားစရာေလးေတြ ေတြ႔ရတယ္...။
ေရကန္ထဲမွာ ၾကာပန္းေလးေတြလည္းေပါက္ေရာက္ေနၾကတယ္....။
ေရျမက္ရုိင္းေတြလည္း ေရၾကည္ၾကည္ေအာက္မွာ ေပါက္ေရာက္ေနၾကတယ္....။
ေဗဒါပန္းေလး တစ္ခ်ဳိ႕ကလည္း ကမ္းစပ္နဲ႔ မနီးမေ၀းမွာေပါ့..။


ကန္စြန္းႏြယ္ေလးေတြလည္း ေရေပၚမွာ ဟုိ သည္ ႏဲြ႔ေႏွာင္းရင္း အရုိင္းသီခ်င္းေလးနဲ႔ ကေနသလုိလုိ.....။

ၾကာပန္းေလးေတြကုိေတာ့ ဘုရားတင္ခ်င္လည္းတင္..
ပန္ခ်င္လည္း ပန္..

ေနာက္ ၾကာရုိး ၾကာစြယ္ေတြကုိလည္း စားသံုးၾကေပါ့၊

အလွဆင္ခ်င္လည္း ဆင္လုိ႔ရတယ္၊
အိမ္ေရွ႔မွာ ပန္းအုိးႀကီးေတြနဲ႔ စုိက္ခ်င္လည္းစိုက္၊
ေနာက္ဆံုး. ၾကာသကၤန္းအထိ ရက္လုပ္ၿပီး ပူေဇာ္ႏုိင္ၾကပါတယ္.....။

ေဗဒါပန္းကေလးေတြ....
သူတုိ႔က်ေတာ့ ဘာအသံုး၀င္မွန္း မသိေပမဲ့ ေဗဒါရဲ့ ဘ၀ကုိ စာဆုိေတာ္ႀကီးေတြက ထူထပ္သိပ္သည္းစြာ ရွဳျမင္ ေရးဖဲြ႔ခဲ့ၾကလုိ႔.. ေလာကဓံကုိ ရင္ဆုိင္ဖုိ႔ အေကာင္းဆံုး ျပယုဂ္ေလး ျဖစ္လာတယ္...။

ဒါေပမဲ့ အနံ႔ အသက္နဲ႔ အလွဆင္ပန္းကေလးေတာ့ မဟုတ္ေပဘူးေလ.....။

ျမက္ရုိင္းေတြ...
ေရကန္ပတ္လည္မွာေရာ...
ေရကန္မ်က္ႏွာျပင္မွာေရာ.....
အစပ္မွာေရာ.... သူ႔သေဘာသူေဆာင္ၿပီးေပါက္ေရာက္ေနၾကတယ္၊

ေရကန္ထဲမွာ ေရဆင္းကူးၾကရင္လည္း ဒီေရျမက္ေတြရဲ့ ရစ္ပတ္မွဳ ခံရရင္ ေရနစ္တတ္ၾကတယ္...

တျဖည္းျဖည္းနဲ႔သူတုိ႔ ေနရာခ်ဲ႕ ထြင္လာတဲ့ အခါမွာ ၾကာပန္းေလးေတြေရာ..
ေဗဒါပင္ေလးေတြေရာ ေနရာေပ်ာက္ၿပီး ေနာက္ဆံုးမွာ ေရကန္ႀကီးေတာင္ တိမ္ေကာ သြားရမယ့္ အျဖစ္ပါပဲ......။

အဲဒီထဲမွာ ထူးျခားတဲ့ အပင္ေလးတစ္ခ်ဳိ႕ ေတြ႔ရတယ္..... ကန္းစြန္းႏြယ္ေလးေတြေလ...။

ဒီ ကန္စြန္းေလးေတြက လူသားေတြအတြက္ အဟာရဓါတ္ကုိျဖစ္ေစတယ္...... ဗီတာမင္ၾကြယ္၀တယ္.....
ေၾကာ္ၿပီးေတာ့ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊
အခ်ဥ္ရည္ေလး ခ်က္ၿပီးေတာ့ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဟင္းတစ္ခြက္အျဖစ္ စားသံုးႏုိင္ၾကတယ္ေလ...။

မလွဘူးလုိ႔လည္း ေျပာလုိ႔ မရျပန္ဘူး......
ေရေပၚမွာ ရွပ္တုိက္ၿပီး သူ႔ရဲ့ အညြန္႔ေလးေတြကုိ ျဖန္႔က်က္ထားတာ.....
ၿပီးေတာ့ အရြက္ႏုေလးေတြကေန အရြက္ရင့္ရင့္ေတြ ျဖစ္ေစတယ္....
အရုိးတံ စိမ္းစိမ္းကေန အနီေရာင္ေလးေတြ သန္းလာေစတယ္.....
အဆစ္ေတြကေန အျမစ္ေလးေတြ ဆက္ထြက္ၿပီး အခက္ကေလးေတြ ထပ္ျဖာ ေနတာကုိ ေရၾကည္ၾကည္ရဲ့ အရိပ္နဲ႔ ၾကည့္ရတာလည္း တိတိက်က်နဲ႔ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ လွပေစတယ္ေလ.......

လူသားနဲ႔ သက္ရွိေတြကုိ အက်ဳိး အျပဳႏုိင္ဆံုး...
ေနာက္ၿပီး အဆိပ္အေတာက္ေတြကုိေတာင္ ေျပေစႏုိင္တဲ့...

ေရကန္ႀကီး တစ္ခုလံုးမွာ အသံုးအတည့္ဆံုးနဲ႔ အႏၱရာယ္ အကင္းဆံုးျဖစ္တဲ့ ဒီကန္စြန္းႏြယ္ေလးေတြကုိ ဘာေၾကာင့္မ်ား လူေတြက.. တန္ဘုိးမထားၾကပါလိမ့္လုိ႔...

ဆက္ေတြးရင္းနဲ႔ ကန္စြန္းႏြယ္ေလးေတြနဲ႔ လူ႔သဘာ၀ကုိ ဆက္စပ္ စဥ္းစားေနမိတယ္....

လူေတြမွာေရာ...
လူေတြလည္း ဒီ အတုိင္းပါပဲ.....
ၾကာပန္းေလးလုိ တန္ဘုိးျမင့္ရင္ျမင့္၊ မျမင့္ရင္လည္း ေဗဒါေလးလုိ ၾကံၾကံဖန္ဖန္ စံျပဳခံ....

ဒီလုိမွ မဟုတ္ရင္လည္း... ျမက္ရုိင္းေတြလုိ ဖံုးလႊမ္းဖုိ႔ႀကိဳးစားေပါ့....... ဒါဆုိရင္ သတိထားမိၾကတယ္လုိ႔...

ကန္စြန္းရြက္ေလးေတြလုိ အသိအမွတ္ျပဳ မခံရပဲ တန္ေၾကးနည္းနည္းနဲ႔ ေအးေအးလူလူ မေတာက္မပ ေနခဲ့လွ်င္..... ကန္စြန္းရြက္ေလးလုိပဲ သေဘာထားတတ္ၾကတယ္လုိ႔ ျမင္လာမိခဲ့တယ္....။

ကုိယ္ခ်င္းစာတာလား.....
သနားတာလား မသိေပမဲ့....
ကန္စြန္းႏြယ္ေလး အေပၚမွာ ကရုဏာ စိတ္ကေလးျဖစ္ခဲ့မိတယ္....။

တစ္ခုလည္း ေျဖေတြးေလး ေတြးလုိက္မိပါေသးတယ္... ကန္စြန္းရြက္ေရာင္းစားေနရတဲ့ မိသားစုေတြကေတာ့ ၾကာပန္းေလးထက္ပုိၿပီး တန္ဘုိးထားၾကလိမ့္မယ္လုိ႔ေလ.......။

ကန္စြန္းႏြယ္ေလးကေန ဆက္စပ္စဥ္းစားရင္း တကယ္ေတာ့ ဘာမဆုိ သူ႔ေနရာနဲ႔သူ တန္ဘုိးရွိေနၾကတယ္ဆုိတာ စဥ္းစားရင္းနဲ႔ သိလုိက္ရတယ္ ........။

`` ကန္စြန္းႏြယ္ေလးေရ အားမငယ္နဲ႔ေနာ္။ မင္းဟာ... လူသားေတြ အတြက္ေရာ၊ တိရိစၧာန္ေတြအတြက္ပါတန္ဘုိးရွိယံုမွ် မက..... ကန္ေရျပင္ထဲမွာလည္း တကယ္ကုိ ေအးခ်မ္းစြာ လွပေနပါတယ္´´ လုိ႔....... ။


ကၽြန္ေတာ္ တစ္ေယာက္ထဲ ကန္းစြန္းႏြယ္ေလးကုိ ေျပာလုိက္မိတယ္ ထင္ပါတယ္။ တုိးတုိးေလးေပါ့.....။

(ကြန္ဆူးမား)(၁၂-၉-၂၀၁၃)