လူငယ္ႏွင့္ ပါတီ၊ အဖြဲ႕အစည္း

by ယဥ္ေက်းေသာ လူ႔အဖြဲ႔အစည္း တစ္ရပ္ဆီသုိ႔ on Thursday, June 14, 2012 at 7:58am

လြတ္လပ္မႈပင္ ေျပာေျပာ၊ ဒီမို ကေရစီအခြင့္အလမ္းမ်ားပြင့္လင္း လာသည္ဟုပင္ ဆိုဆို ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ ေနာက္ပိုင္း ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ အသင္း အဖြဲ႔မ်ား လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေပၚ ေပါက္လာသည္မွာ အခ်ိန္ ႏွစ္ခ်ိန္သာရွိပါသည္။ တစ္ခ်ိန္မွာ ၁၉၈၈၊ ရွစ္ေလးလံုးအေရးေတာ္ပံုႀကီးႏွင့္ ရွစ္ေလးလံုးတိုက္ပြဲမ်ားအၿပီး အသင္းအဖြဲ႕မ်ား ဖြဲ႔စည္းခြင့္ ရျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးယႏၲရားမွာလည္း ယိုယြင္းပ်က္ျပားေနၿပီျဖစ္၏။ ဒီမိုကေရစီ အဟုန္ျဖင့္ လူတန္းစား အသီးသီးသည္ အလုပ္သမား၊ လယ္သမားအဖြဲ႕၊ ေက်ာင္းသားမ်ားကလည္း အဖြဲ႕မ်ားဖြဲ႕ခဲ့ၾကသည္။ အာဏာသိမ္းစစ္ေကာင္စီ ေအာက တြင္ ႏိုင္ငံေရးပါတီအမ်ားအျပား ေပၚေပါက္ခဲ့၏။ ထို႔ေနာက္ထုိအဖြဲ႕ မ်ားမွာ ျပန္လည္ အားနည္းသြားၾက ျပန္ပါသည္။

လူတန္းစားအဖြဲ႕အစည္း အသီးသီးမွာ ပ်က္ျပားသြားသလို၊ ေက်ာင္းသားအဖြဲ႕အစည္းမ်ားမွာလည္း တရားမဝင္အဖြဲ႕အစည္းမ်ား ျဖစ္သြားပါသည္။ NLD လိုႏိုင္ငံေရး ပါတီသာ က်န္ရွိခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ႏိုင္ငံေရး လႈပ္ရွားမႈမရွိသေလာက္ နည္းပါးခဲ့၏။ သို႔ေသာ္ ၂ဝ၁ဝ အကုန္ႏွင့္ ၂ဝ၁၁ ခုႏွစ္တြင္ ကားႏိုင္ငံေရး ပါတီမ်ား မွတ္ပံုတင္ခြင့္ ဥပေဒအရ ပါတီအသီးသီး၊ အဖြဲ႕အစည္းအသီးသီး ေပၚေပါက္လာခဲ့သည္။၁၉၆၂ ခုႏွစ္ စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းၿပီးေနာက္ ျမန္မာႏိုင္ငံသမိုင္းတြင္ ႏိုင္ငံေရးအခြင့္အလမ္း ပြင့္လန္းလာသည္မွာ ႀကိဳက္သည္ျဖစ္ေစ၊ မႀကိဳက္သည္ျဖစ္ေစ၊ ယခုအထိ ႏွစ္ႀကိမ္သာရွိ၏။ ၁၉၈၈ ႏွင့္ ၂ဝ၁၁ ခုႏွစ္ ကာလမ်ားျဖစ္သည့္ ယေန႔ကာလတြင္ ပြင့္လာေသာ ပါတီဖြဲ႕စည္းခြင့္၊ အသင္းအဖြဲ႕မ်ား ဖြဲ႕စည္းမွတ္ပံုတင္ခြင့္ စေသာဥပေဒ ျပ႒ာန္းခ်က္မ်ားေၾကာင့္ NLD  လိုအင္အားေကာင္းေသာ အဖြဲ႕ႀကီးမွာလည္း ႏိုင္ငံေရးပါတီအျဖစ္ မွတ္ပံုတင္ၿပီး ယခုမူလႊတ္ေတာ္တြင္းသို႔ပင္ ေရာက္ေလေတာ့မည္။လူငယ္မ်ားသည္ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး ျဖစ္ေပၚမႈတြင္ ေရွ႕တန္းမွ ဦးေဆာင္ပါဝင္သူမ်ားခ်ည္းျဖစ္၏။ လြတ္လပ္ေရးတိုက္ပြဲကာလက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းလို၊ ကိုဗဟိန္းလို၊ ဦးႏုလို၊ သခင္စိုး၊ သခင္သန္းထြန္းလို၊ သခင္သိန္းေဖလိုစသည့္ပညာ တတ္အမ်ားအျပားမွာ ႏိုင္ငံေရးကို ဦးေဆာင္ခဲ့သည္။ တို႔ဗမာအစည္းအ႐ံုးလို တပ္ဦးႀကီးကိုလည္း လူငယ္မ်ားက ပါဝင္ဖြဲ႕စည္းခဲ့့သည္။ ဖဆပလလို တပ္ေပါင္းစုႀကီးကို လူငယ္မ်ားပင္ ဦးေဆာင္၍ နယ္ခ်ဲ႕ဆန္႔က်င္ေရး၊ ဖက္ဆစ္ဆန္႔က်င္ေရးတြင္ ျပတ္ျပတ္သားသား ပါဝင္တိုက္ပြဲဝင္ ခဲ့ၾကပါသည္။ထိုအခ်ိန္က လူငယ္မ်ား၏ စိတ္ဓာတ္ထဲတြင္ ႏိုင္ငံေရးသည္ အမိ၊ ႏိုင္ငံေရးသည္အဖ လြတ္လပ္ေရးရဖို႔ႏိုင္ငံေရး လုပ္ရမည္ဟု အခိုင္အမာ ယံုၾကည္ခဲ့သည္။ ထိုလူငယ္ မ်ားကပင္ နယ္ခ်ဲ႕ဆန္႔က်င္ေရး ဖက္ဆစ္ဆန္႔က်င္ေရး၊ လြတ္လပ္ေရး၊ ဒီမိုကေရစီေရးမ်ားအတြက္ စြန္႔လႊတ္ကာ အသက္ေပးခဲ့ၾကသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ ေခါင္း ေဆာင္မ်ားသည္ လြတ္လပ္ေရးအတြက္ အသက္ေပး တိုက္ပြဲဝင္ခဲ့သည့္ အာဇာနည္မ်ားျဖစ္သည္မွာ အားလံုးအသိပင္ ျဖစ္ပါသည္။ထိုကဲ့သို႔ပင္ လြတ္လပ္ေရး ရၿပီးေနာက္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ လူ႕အခြင့္အေရးႏွင့္ ဒီမိုကေရစီ တိုက္ပြဲမ်ား၊ ဆိုရွယ္လစ္ေရးအတြက္ တိုက္ပြဲမ်ား၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးႏွင့္ ညီညြတ္ေရး တိုက္ပြဲမ်ားတြင္ လူငယ္မ်ားပင္ပါဝင္ ခဲ့ၾကေလသည္။ ယခုလို အသင္းအဖြဲ႕မ်ား ဖြဲ႕စည္းခြင့္ အခြင့္အလမ္းမ်ား ထြက္ျပဴစတြင္ လူငယ္မ်ားအဖို႔ အသင္းအဖြဲ႕မ်ားကို မွန္မွန္ ကန္ကန္ အသံုးခ်ဖြဲ႕စည္းႏိုင္ဖို႔ လုိအပ္ပါသည္။ကြၽန္ေတာ့္အေတြ႔အႀကံဳႏွင့္ ကြၽန္ေတာ္၏ အျမင္အရဆိုလွ်င္ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ႏုိင္ငံေရးစံႏႈန္းႏွင့္ စနစ္အက်ဆံုး ဖြဲ႕စည္းခဲ့ေသာ ပါတီမွာ ႏွစ္ခုသာ ရွိပါသည္။ တစ္ခု မွာ ‘ဗမာျပည္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ’ ျဖစ္ သည္။ ႀကိဳက္သည္ျဖစ္ေစ၊ မႀကိဳက္သည္ျဖစ္ေစ၊ လက္ခံသည္ျဖစ္ေစ၊ လက္မခံသည္ ျဖစ္ေစ ဖြဲ႕စည္းပံုဥပေဒကို စနစ္တက် ဖြဲ႕ စည္းၿပီး ၁၉၃၉ ခုႏွစ္၊ ၾသဂုတ္လ ၁၅ ရက္ေန႔တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက အေထြေထြ အတြင္းေရးမွဴးအျဖစ္ တာဝန္ယူခဲ့ေသာပါတီျဖစ္၏။ ထိုအခ်ိန္က ဖြဲ႕စည္းပံုစနစ္တက် ရွိခ်င္မွ ရွိမည္ ျဖစ္ေသာ္လည္း ေနာင္အခါတြင္ ဌာနအသီးသီး ထားရွိခဲ့သည္။ သုေတသနဌာန၊ ျပန္ၾကားေရးဌာန၊ စည္း႐ံုးေရးဌာန ရန္ပံုေငြရွာေဖြေရးဌာန စသည္ စသည္ျဖင့္ ပါတီတစ္ရပ္၏ ဖြဲ႕စည္းပံု အတိအက်ျဖင့္ ဖြဲ႕စည္းထားသည္ကို ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ား (လက္ဝဲျဖစ္ေစ၊ လက္ယာျဖစ္ေစ) အတုယူသင့္သလို နမူနာယူဖြဲ႕စည္း သင့္ေသာဖြဲ႕ စည္းပံုျဖစ္သည္။ ေနာင္လက္နက္ ကိုင္တိုက္ပြဲသို႔ ကူးေျပာင္းၿပီး ယခု ပါတီၿပိဳကြဲသြားသည္အထိ ဗကပသည္ စနစ္တက်ဖြဲ႕ထားေသာ ႏိုင္ငံေရးပါတီျဖစ္သည္ကိုကား ျငင္း ကြယ္၍ မရႏိုင္ေပ။ေနာက္ႏိုင္ငံေရး ပါတီတစ္ခုမွာ ျမန္မာ့ဆိုရွယ္လစ္ လမ္းစဥ္ပါတီ ျဖစ္ပါသည္။ ျမန္မာ့ဆိုရွယ္လစ္လမ္း စဥ္ပါတီ(မဆလ)ကို စတင္ဖြဲ႔စည္း ခဲ့ကတည္းက အျမဳေတပါတီ အျဖစ္ ဖြဲ႕စည္းခဲ့သည္။ ဖြဲ႕စည္းပံုဥပေဒကို စနစ္တက်ေရးဆြဲၿပီးမွသာ ပါတီဝင္၊ အရန္၊ မိတ္ေဆြစသည္ျဖင့္ ခြဲျခား သတ္မွတ္ၿပီး ဖြဲ႕စည္းခဲ့ျခင္း ျဖစ္၏။ အာဏာရစစ္ အစိုးရက ဦးေဆာင္ဖြဲ႕ စည္းသည္ျဖစ္၍ ရန္ပံုေငြႏွင့္ အေဆာက္အအံု အေတြ႕အႀကံဳရွိသူမ်ားျဖင့္ စနစ္တက်ဖြဲ႕စည္းခဲ့ပါသည္။ ပါတီေအာက္တြင္ အလုပ္သမားဌာန၊ လယ္သမားဌာန၊ စည္း႐ံုးေရးဌာန၊ သုေတသနဌာန၊ ႏိုင္ငံျခားဆက္ဆံေရးစသည့္ ဌာနအဆင့္ဆင့္ ခြဲျခားကာ တာဝန္ေပးခဲ့သည္။ ပါတီ၏ သေဘာတရားႏွင့္ မူဝါဒကို လည္း ေရးဆြဲခဲ့၏။ လူႏွင့္ ပတ္ဝန္းက်င္တို႔ ၏ အျပန္အလွန္ဆက္ဆံေရး၏ အညမညသေဘာတရားမွာ မဆလပါတီ၏ လမ္းၫႊန္သေဘာတရား ျဖစ္ပါသည္။ ကြန္ျမဴနစ္ ပါတီသည္ လမ္းစဥ္သေဘာတရား အေနျဖင့္ မာ့က္စ္လီနင္ဝါဒႏွင့္ ေမာ္စီတုန္း အေတြးအေခၚကို ကိုင္စြဲထားသလုိ အလုပ္သမား လူတန္းစားကိုလည္း ပင္မအေျခခံ အင္အားအျဖစ္ သတ္မွတ္၏။ မဆလကမူ အညမည သေဘာတရားကို လမ္းၫႊန္သေဘာတရားအျဖစ္ သတ္မွတ္ၿပီး လယ္သမားလူတန္းစားကို အေျခခံအင္အားအျဖစ္ သတ္မွတ္ခဲ့၏။ဆိုလိုသည္မွာ ယခုကာလ ႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈမ်ား ပြင့္လင္းစအခ်ိန္မ်ိဳးတြင္ လူငယ္မ်ားသည္ ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ား၊ လူထုလူတန္းစား အဖြဲ႕အစည္းမ်ား တည္ေထာင္မည္ ဆိုလွ်င္ မိမိႏိုင္ငံႏွင့္ ကိုက္ညီေသာ လမ္းစဥ္ သေဘာတရားမ်ား ႏွင့္ ဖြဲ႕စည္းရန္လိုအပ္သည္။ ဒီမိုကေရစီဆိုေသာ ေဝါဟာရတစ္ခုႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးလုပ္၍ မရႏိုင္ေပ။ ဒီမိုက ေရစီ ဆိုသည္မွာ ဝါဒမဟုတ္ လမ္း ၫႊန္သေဘာတရားလည္း မဟုတ္ေပ။ ဒီမိုကေရစီကို အေျခခံသည္ဆိုတိုင္း ပီျပင္ေသာ ႏိုင္ငံေရးပါတီ တစ္ရပ္ကို ထူေထာင္၍မရႏိုင္၊ လက္ဝဲလက္ယာႏိုင္ငံေရး အဖြဲ႕အစည္းမ်ားတြင္ ဒီမိုကေရစီကိုကား လက္ခံၾကသည္ျဖစ္၏။ လက္ဝဲသမားမ်ားက ျပည္သူ႕ဒီမိုကေရစီကို လက္ခံၾကသလို လယ္သမားမ်ား ကလစ္ဘရယ္ ဒီမိုကေရစီကို လက္ခံၾကသည္။ တစ္ခုႏွင့္တစ္ခုျခားနားမႈရွိ၏။ သို႔ေသာ္ ဒီမိုကေရစီကေတာ့ အတူတူပင္ျဖစ္၏။ လြတ္လပ္စြာေရးသားခြင့္၊ ေျပာဆိုခြင့္ မ်ားျဖစ္သည္။ ႏိုင္ငံေရးအဖြဲ႕အစည္းတစ္ရပ္၊ လူမႈေရးအဖြဲ႕အစည္းတစ္ရပ္၊ ႏိုင္ငံေရး ပါတီတစ္ရပ္ ထူေထာင္မည္ဆိုလွ်င္ ထို႕ထက္စနစ္က်ေသာ ဖြဲ႔စည္းပံုရွိရန္ လိုအပ္ သည္။ အေျခခံအေတြး အေခၚသစ္သေဘာထားရွိရန္ လို အပ္သည္။ အေျခခံလူတန္း စားရွိရန္ လိုအပ္ေပသည္။ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ယခုအခ်ိန္၌ အင္အားအေကာင္းဆံုးေသာ ပါတီ ႀကီး ႏွစ္ရပ္ရွိလာသည္။ ပါတီတစ္ခုမွာ ျပည္ေထာင္စုႀက့ံခိုင္ေရးႏွင့္ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးပါတီျဖစ္ၿပီး ေနာက္တစ္ခု မွာအမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ပါတီ ျဖစ္ေလသည္။ ထိုပါတီမ်ားသည္ ဘယ္လူတန္းစားကို အေျခခံၿပီး ျပည္သူမ်ားကို ဘယ္လိုစည္း႐ံုးႏိုင္ မည္။ ျပည္သူလူထု၏ အက်ိဳးစီးပြားကို ဘယ္ေလာက္ထမ္းေဆာင္ႏိုင္မည္။ ျပည္သူလူထုအတြက္ ဘယ္ေလာက္ အက်ိဳးစြန္႔အနစ္နာခံႏိုင္မည္ကို ေနာင္လာမည့္ျမန္မာ့သမိုင္းတြင္ လူငယ္မ်ား ကေရာ၊ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကပါ ေစာင့္ၾကည့္ေနရေပမည္။ လူအင္အားမည္မွ်ပင္ ေတာင့္တင္း၊ မည္မွ်ပင္ေငြအင္အား ၾကြယ္ဝၾကြယ္ဝ ျပည္သူ႔အက်ိဳးစီးပြားကို အထူးသျဖင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံရွိ အလုပ္သမား၊ လယ္သမားမ်ား၏ အက်ိဳးစီးပြားကို အမွန္တကယ္ေဆာင္ရြက္မေပးႏိုင္လွ်င္ ထိုပါတီသည္ က်ဆံုးသြားေပမည္။ ကိုယ္က်ိဳးအတြက္ တည္ ေထာင္ေသာ ဘယ္ပါတီမဆို ျပည္ သူလူထုက ဖယ္ရွားပစ္မည္မွာ ေသခ်ာေပသည္။ သမိုင္းတြင္ ျပည္ သူ႔အက်ိဳးစီးပြားကို ဆန္႔က်င္ေသာ ျပည္သူလူထု၏ လြတ္လပ္ေရး၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး၊ ဒီမိုကေရစီေရး တိုက္ပြဲတြင္ ေရွ႕က တားဆီးေသာ မည္သည့္ ႏိုင္ငံေရးပါတီကိုမဆို ျပည္သူလူထုက ဆြဲယူဖယ္ရွားၿပီး ေျမာင္းထဲပစ္ခ်ခဲ့သည္ကို သမိုင္းတြင္ ေတြ႕ႀကံဳခဲ့ ရၿပီးၿပီ။ထို႔ေၾကာင့္ ႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈႏွင့္ လူထုလႈပ္ရွားမႈမ်ားကို ေဆာင္ရြက္ေတာ့မည့္ လူငယ္မ်ားအဖို႔ စိတ္ခံစားမႈသက္သက္ျဖင့္ လုပ္ေဆာင္၍ မရႏိုင္ေပ။ အေလးအနက္ ထားၿပီး စနစ္တက် လုပ္ေဆာင္ရမည္ျဖစ္၏။ လက္ေတြ႕က်ေသာ၊ ဘဝကေပးေသာ သင္ခန္းစာမ်ား၊ အေတြ႕အႀကံဳမ်ားျဖင့္ မိမိတို႔ႏွင့္ လိုက္ေလ်ာညီေထြေသာ အဖြဲ႕အစည္း၊ ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ားကို ဖြဲ႕စည္း၍ လႈပ္ရွားသင့္ပါသည္။ သမိုင္း၏ ျဖစ္ရပ္မွန္မ်ားကိုလည္း အမွန္အတိုင္း ဂဃနဏသိရွိနား လည္ရန္လိုပါသည္။ လူငယ္မ်ား သည္ယခုအခ်ိန္မွစၿပီး ေပးလာေသာ ႏိုင္ငံေရးအေျခအေန၊ ေပးလာေသာ စီးပြားေရးအေျခအေန၊ေပးလာေသာ ပြင့္လင္းမႈမ်ားကို အမိအရ ဆုပ္ကိုင္ ကာ တိုင္းျပည္ႏွင့္ လူမ်ိဳးအတြက္ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း၊ မွန္မွန္ကန္ကန္ လုပ္ေဆာင္ၾကရန္လို အပ္ေပသည္။ ဂိုဏ္းဂဏ ကင္းကင္း၊ အာဃာတကင္းကင္းျဖင့္ ေရွ႕ခရီးကို ဆက္ၾကရ ေပလိမ့္မည္။

ထက္ျမက္