သရဲကား ႀကိဳက္သူ

by Aung Kyaw Moe on Wednesday, June 27, 2012 at 8:32am 

ျမဝႆန္ေရ....

ညေနက လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထိုင္ရင္း ေထာင္ အေၾကာင္းေျပာျဖစ္တယ္။ အဓိက ကေတာ့ ေထာင္ထဲက ထြက္လာတဲ့ လူေတြထဲ က အမ်ားစု ေထာင္ထဲ ျပန္မဝင္ခ်င္ေတာ့တဲ့ အေၾကာင္းဆိုပါေတာ့။ တကယ္တမ္း စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ လဲ ေထာင္ထဲ မွာ ေနရတယ္ ဆိုတာ ဘဝ က လံုးဝ ရပ္တန္ ့သြားတာမ်ိဳးမဟုတ္လား။ စားခ်င္တာ စားမရ ၊ သြားခ်င္တာ သြားမရတာ ဆိုတဲ့ ကိစၥေတြ ထားလိုက္ဦး အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ား ကိုယ့္စိတ္ကိုယ့္ကို နဲ ့လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေနလို ့ မရတာကို က ေထာင္ ဆိုတာ ေနဖို ့မေကာင္းေတာ့ဘူး။ သူ ့စည္းသူ ့ကမ္းအရ ညဘက္မထြက္ရတာ တို ့ ၊ အခ်ိန္နဲ ့ဆင္းရတာတို ့ ဆိုတာ တကယ္ကို အေသးအဖြဲ  ပါ။ ကိုယ္ေနတဲ့ တိုက္ခန္းေ႐ွ  ့လာၿပီး မသကၤာမႈ အျပည့္ နဲ ့ လာလာၾကည့္တတ္ တဲ့ အခါေတြ ဆို ဘယ္ေလာက္မ်ား စိတ္ပ်က္ဖို ့ေကာင္းမလဲ စဥ္းစားၾကည့္ေပါ့။

ေထာင္မက်ခင္ အခ်ိန္ေတြ ၊ အႏၱရယ္နဲ ့ ထိပ္တိုက္မေတြ  ့ရေသးခင္ အခ်ိန္ေတြ မွာ လူရဲႀကီးေတြ လို ေနတတ္ၿပီး ေထာင္ထဲ ေရာက္လာတဲ့ အခါမွ အတၱေတြ၊ တစ္ကိုယ္ေကာင္းစိတ္ေတြ အထင္းသားေပၚလာ တဲ့ လူေတြ ရွိတယ္။ ေထာင္ အာဏာပိုင္ေတြ ကို ဆရာေခၚရင္း ၊ ကပ္ဖားရပ္ဖား လုပ္ရင္း၊ ကိုယ္တစ္ဦးတစ္ေယာက္စာ ေနသာေရး အတြက္ ကိုယ့္ သိကၡာ ၊ ကိုယ့္မာန ကို ခ်နင္းရဲ တဲ့ လူေတြ ေပါ့။

အုပ္စု အသိုင္းအဝိုင္း ေတာင့္တင္းျခင္း ကို အသံုး ျပဳၿပီး ေထာင္ထဲမွာ ေနထိုင္သူအခ်င္းခ်င္း ႏိုင္က်င့္တတ္တဲ့ သူေတြ ရွိတယ္။  ေထာင္ဝင္စာ အစားအေသာက္ ခြဲေပးတဲ့ အခါ ကြက္ခ်န္ထားခဲ့တာတို ့ ၊ ဂ်ာနယ္ေပးမဖတ္တာတို ့ ၊ စာအုပ္ငွား မဖတ္တာတို ့ ေပါ့။

ေထာင္တြင္း ဒုကၡေတြ ကို မခံႏိုင္ဘဲ အက်ိဳးအေၾကာင္းမဲ့ လြတ္ေျမာက္လိုမႈအားကဲၿပီးေတာ့ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားခ်င္းေရာ ၊ ေထာင္အာဏာ ပိုင္ေတြ နဲ ့ပါ အဆင္မေျပ တဲ့ -င္မႏိုင္ပဲ ပဲႀကီးဟင္း စားတဲ့ ဆရာသမားေတြ ရွိတယ္။ စိတ္အခ်ဥ္ေပါက္ၿပီး ဘယ္သူ  ့မွ အေကာင္းမျမင္ႏိုင္ေတာ့ ပဲ ဆန္ ့က်င္ဘက္ေတြ ပဲ ေတြးၿပီး ျပႆနာေတြ တစ္ခုၿပီးတစ္ခု တတ္ေနတတ္တဲ့ လူေတြေပါ့။

ေနာက္ၿပီး ဝါဒ သူငယ္နာမစင္တဲ့ လူေတြလဲ ႐ွိေသးတယ္။ ကိုယ့္ ႐ွိတဲ့ စားစရာ၊ အသံုးအေဆာင္ ၊ ေငြေၾကးကို ကိုယ္နဲ ့ထမင္း တူတူ စား တဲ့ လူေတြ နဲ ့ အညီအမွ်ခြဲ သံုးတတ္တဲ့ သူေတြ၊ ပုဂၢိဳလ္ေရး အစြဲကင္းၿပီး ေဝဖန္စရာ ေတြကို သိပ္ဂ႐ုမစိုက္ပဲ ေဝဖန္တတ္တဲ့သူေတြ ကို လက္ဝဲ၊ ကြန္ျမဴနစ္၊ ဘာညာ ဆိုၿပီး စြတ္ဆြဲၿပီး အနီေၾကာက္ဖိုဘီးယား သမားေတြ ေပါ့။

ျမဝႆန္ေရ...

တကယ္တမ္းေထာင္ထဲ မွာ အဲလို တစ္စံုတစ္ရာ ျပႆနာရွိတဲ့ လူေတြ ခ်ည္းပဲေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ အင္မတန္ ရပ္ခံခ်က္ခိုင္မာၿပီး ဒူးမေထာက္ လက္မေျမာက္ ပုဂၢိဳလ္ႀကီး ၊ ပုဂၢိဳလ္ေလးေတြ လဲ အမ်ားႀကီး ရွိေနတာပါ။ တစ္ဦးေပၚတစ္ဦး ရဲေဘာ္ရဲဘက္စိတ္နဲ ့ မွ်ေဝ ခံစား မႈ ဆိုတာလဲ ငါ အေန နဲ ့ ဘယ္လို မွ ေျပာမျပတတ္ဘူး။ ငါ တို ့ ေထာင္အုပ္႐ိုး အျပင္ဘက္မွာ ေတြ  ့ဖို  ့ခက္ခဲတဲ့ တစ္ဦးနဲ ့တစ္ဦး အနစ္နာခံမႈ ေဖးမမႈေတြ လဲ ရွိေနတာပါပဲ ။ တကယ္ေတာ့ ေထာင္ဆိုတာ ပန္းပဲဖိုႀကီး ဆိုတဲ့ စကားလံုး အေဟာင္းႀကီးကိုပဲ ငါေတာ့ ကိုးကားရလိမ့္ဦးမယ္။ ဓါးလို ့ထင္ရတဲ့ အရာေတြကို မီးျပင္းတိုက္ထားတဲ့ ပန္းပဲဖိုႀကီးထဲ ထဲ့လိုက္တဲ့ အခါ တကယ့္ သံအစစ္နဲ ့ လုပ္ထား တဲ့ ဓါးေတြကေတာ့ ထုသားေပးသား က် ျပန္ထြက္လာမွာေပါ့။ သစ္သားဓါးေတြ၊ ခဲသားဓါးေတြ ကေတာ့ ဘယ္လိုမွ အေကာင္းအတိုင္း ျပန္ထြက္လာမွ မဟုတ္ဘူး။

ေထာင္ေတြ ထဲက ထြက္လာၿပီး သူတို ့ ယံုၾကည္ရာအမွန္တရားမွာ မဆုတ္မနစ္ ဆက္လုပ္ေနတဲ့ လူေတြ (ဟိုး အစဥ္အဆက္ကို ေျပာတာပါ။ ငါတို ့ ေထာင္က ထြက္တဲ့ ေခတ္ကေတာ့ ႏိုင္ယွဥ္ခ်က္ အရ RISK အရမ္းနည္းသြားၿပီ လို ့ေျပာလို ့ရပါ တယ္။ ) ကို ငါ ငယ္ငယ္ကတည္း က တအံ့တၾသ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ကိုယ္တိုင္ ေထာင္ထဲ ေရာက္သြားတဲ့ အခါ ပိုၿပီး ေလးစား အံ့ၾသ ရပါတယ္။ ဒီေလာက္ စိတ္၊ ရုပ္ က်ဥ္းက်ပ္ရတဲ့ ေနရာကို ေနာက္တစ္ႀကိမ္ထပ္ေရာက္မွာ ဘာလို ့မေၾကာက္တာပါလိမ့္ဆိုတာ မ်ိဳးပါ။

လက္ရွိ ႏိုင္ငံေရးအေျခအေနမွာလဲ ဟို တစ္ေလာက သတင္းတပ္ဖြဲ  ့က ေခၚေမးတာျမန္းတာေတြ လုပ္လာတဲ့ အခါ၊ ကိုေက်ာ္ကိုကို တို ့ ကို အသင္းအဖြဲ ( ၆) နဲ ့ ညိွစြန္းေနတယ္လို ့ေခၚေျပာတဲ့ အခါ အခ်ိန္မေ႐ြး အဖမ္းခံရႏိုင္တယ္ ဆို တဲ့ အသိနဲ ့ အတူ ကိုယ့္ကိုကို ဆန္း စစ္ မိတယ္။ အဲလိုေနရာႀကီး ကို ငါ ေနာက္ တစ္ႀကိမ္ထပ္သြား ႏိုင္ေသးသလား ၊ သြားရဲ ေသးသလား ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းနဲ ့ပါ။ ႐ိုး႐ိုးသားသား ေျပာရရင္ ထပ္လဲ မသြားရဲ ေတာ့ဘူး၊ ထပ္လဲ အဖမ္းမခံခ်င္ေတာ့ဘူး ။ သေဘာကေတာ့ ငါ့ ေ႐ြးခ်ယ္ခ်က္နဲ ့ ငါ ဆိုရင္ေတာ့ လံုးဝ ကို မသြားဘူး ။ အႏၱရယ္ကင္းၿပီး ေဘာင္ထဲ က ခြင့္ျပဳသေလာက္လုပ္ရင္ ေထာင္မက်ႏိုင္ဘူး ဆိုတာ ကို နားလည္ေပ မဲ့ လက္ရွိ ငါ တာဝန္ယူထားတဲ့ အလုပ္ကိုလဲ လုပ္သင့္တယ္လို ့ ငါယံုတဲ့ အတြက္ ဆက္လုပ္မယ္။ 

ျမဝႆန္....

ငါေတာ့ တစ္ခါမွ သရဲကားမၾကည့္ဖူးဘူး။ ဘာလို ့ လဲ ဆိုေတာ့ သရဲမေၾကာက္တတ္လို ့ လို ့ပဲေျပာရလိမ့္မယ္။ သရဲကားၾကည့္တဲ့ လူေတြ ကို ၾကည့္ေတာ့အမ်ားစု သရဲေၾကာက္တတ္တဲ့လူေတြ ျဖစ္ေနတတ္တယ္။ ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ ့ ၾကည့္ရတဲ့ အရသာကို ႀကိဳက္ေနၾကတဲ့ လူေတြ ေပါ့။

၁၉၆၂ ကစလို ဒီေန  ့အထိ ေထာင္အႀကိမ္ႀကိမ္က်လိုက္ လုပ္သင့္တာလုပ္လိုက္ အဖမ္းခံလိုက္ရနဲ ့ သူတို ့ ဘဝကို ရပ္ခံျဖတ္သန္းေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြ ကေတာ့ ဘယ္လို ယံုၾကည္ခ်က္၊ ခံယူခ်က္မ်ိဳးနဲ ့ ျဖတ္သန္းေနၾကတယ္ဆိုတာ ငါ့ အေနနဲ ့ မေျပာျပတတ္ပါဘူး။

ဝႆန္ေရ....

ငါကိုယ္တိုင္ကခုန ငါေတြး သလိုပဲ သရဲေၾကာက္တတ္ေတာ့ သူရဲကားၾကည့္ရတာ ကို ႀကိဳက္တတ္တဲ့ လူမ်ိဳးေနပါလိမ့္မယ္။  ငါတို ့ႏိုင္ငံအတြက္ လမ္းေၾကာင္းမွန္ တစ္ခုေပၚမွာ တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ရပ္တည္ႏိုင္ၿပီလို ့ မခံစားမိေသး သမွ် ေၾကာက္ေၾကာက္ လန္ ့လန္ ့နဲ ့ သရဲကား ဆက္ၾကည့္ေနျဖစ္ ဦးမယ္ ထင္ပါရဲ  ့။

မိုးထက္ေန