ၾကက္တူေရြးေတြရဲ႕ႏႈတ္သီးကုိျဖတ္ၿပီးရင္ လပ္ဇက္ကားစီးၾကတာေပါ့

by 7Day News Journal on Wednesday, June 27, 2012 at 3:18am ·

ေရးသားသူ-ေမာင္သာခ်ဳိ   

(တစ္)

ကြၽန္ေတာ္ စိတ္၀င္စားသည့္ လူပုဂိၢဳလ္နာမည္မ်ားထဲ၌ ''၀င္းေဖမ်ား''လည္း ပါ၀င္ပါသည္။ မွန္ပါသည္။ ပရိသတ္စိတ္၀င္စားေစရန္ ''၀င္းေဖမ်ား''ဟု လုပ္လုိက္ျခင္းမဟုတ္ဘဲ တကယ့္ကို  ''၀င္းေဖ'' ေတြက ''မ်ား'' ေနေသာေၾကာင့္ ''၀င္းေဖမ်ား'' လုပ္လုိက္ရျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ပထမ၀င္းေဖက ကြၽန္ေတာ္ႏွင့္ အရင္းႏွီးဆံုး ၀င္းေဖဟု ဆိုရပါမည္။ ထုိ၀င္းေဖ၏ အႏုပညာအမည္က ဆရာေမာင္စြမ္းရည္။ ''အေမ့ေခၚသံ''လုိကဗ်ာမ်ိဳး ''ဗမာစာေပဘာလဲဘယ္လဲ''လုိ ေ၀ဖန္ေရးမ်ိဳးႏွင့္ ကဗ်ာေလာကစာေလာက ထဲမွာ ထင္ရွားလွေသာ ဦး၀င္းေဖပဲျဖစ္ပါေလသည္။ ဒုတိယ၀င္းေဖကမူ ကြၽန္ေတာ္ႏွင့္ မရင္းႏွီးပါ။ သို႔ေသာ္ စာေပႏွင့္ပတ္သက္ ဆက္ႏႊယ္ရာပြဲလမ္းသဘင္ကေလးမ်ား၌ ဆရာ့ကုိျမင္ခြင့္ေတြ႕ခြင့္ရပါသည္။ ဆရာ့အႏုပညာအမည္က ျမဇင္။ ဆရာ့''ကဗ်ာ့နရီႏွင့္နိမိတ္ပံု''စာအုပ္ကေလးက ကြၽန္္ေတာ္တို႔လက္စြဲ။ ဆရာ့ ''ျမကန္'' ကဗ်ာဘာသာျပန္ဆို ခ်က္မ်ားက ကြၽန္ေတာ္တို႔အတုယူမွီျငမ္းစရာ။

ထုိ႔ေနာက္ ပညာရပ္ ဆုိင္ရာ ဆရာ့စာတမ္းမ်ား။     တတိယ၀င္းေဖကမူ ကြၽန္ ေတာ္ႏွင့္ လံုး၀မသိေသာ ၀င္းေဖ ပဲျဖစ္ပါေလသည္။ လူအမည္ေရာအႏုပညာအမည္ေရာ တစ္ထပ္ တည္းျဖစ္ေနသည့္ ဆရာဦး၀င္းေဖ။ ႐ုပ္ရွင္ဒါ႐ိုက္တာ ဆရာ၀င္းေဖ၊ပန္းခ်ီအႏုပညာရွင္ဆရာ၀င္းေဖ၊ စာေရးဆရာ ဆရာ၀င္းေဖ၊ မႏၲေလးပန္းခ်ီေက်ာင္းအုပ္ဆရာ၀င္းေဖစသည္စသည္ စသည္ျဖင့္ သူ႔ နယ္ပယ္ေတြကက်ယ္၀န္းလွပါဘိ။     ယခု ကြၽန္ေတာ္ ေျပာလိုသည္ ကထိုတတိယ ဦး၀င္းေဖအေၾကာင္း ပဲျဖစ္ပါသည္။ အထူးသျဖင့္ သူ၏၀တၳဳတိုကေလးတစ္ပုဒ္အေၾကာင္း။

(ႏွစ္)

ဆရာ၀င္းေဖ၏ ၀တၳဳတိုေပါင္း မ်ားစြာအနက္ ''ပလတ္စတစ္အနီ''ဆိုေသာ ၀တၳဳကေလးကိုကြၽန္ေတာ္ေတာ္ေတာ္စြဲပါသည္။     ၀တၳဳထဲ၌ ကိုဘခ်ယ္ဆိုသူ မီးရထားျဖင့္ ခရီးသြားစဥ္ မထင္မွတ္ဘဲ ေက်ာင္းေနဘက္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ႏွင့္ ျပန္ဆံုပါ သည္။ ထုိသူငယ္ခ်င္းမွာ လမ္းဘူ တာတစ္ခု၌ ဆင္းသြားသူျဖစ္ရာ ကိုဘခ်ယ္ကမီးရထားရပ္ထား စဥ္ ဘူတာ႐ံုထဲသို႔ လွမ္း၍ေငးေန သည့္အခုိက္ ထိုသူငယ္ခ်င္းကုိျပန္ေတြ႕လုိက္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ အိပ္စင္တြဲကေန ဆင္းခ်လာေသာ သူငယ္ခ်င္းၾကည္၀င္း၊ ေနာက္ပါ တပည့္ႏွစ္ေယာက္ႏွင့္အတူ ဆင္း ခ်လာေသာ သူငယ္ခ်င္းၾကည္၀င္း၊ ဘူတာ႐ံုထဲတြင္ လာေရာက္ႀကိဳဆိုသူမ်ားက အ႐ိုအေသေပးၾက ဆူညံစြာ၀ိုင္း၀န္းႏႈတ္ဆက္ၾကႏွင့္ အေရးပါအရာေရာက္ေနသူ သူငယ္ခ်င္းၾကည္၀င္း၊ အႀကီးအက်ယ္ ခ်မ္းသာႀကီးပြားေနသူ သူငယ္ခ်င္း ၾကည္၀င္း၊ ထုိကိုၾကည္၀င္းက ကိုဘခ်ယ္အား ေတြ႕သြားၿပီး လာ ေရာက္ႏႈတ္ဆက္ကာ ေနာင္လာ ေတြ႕ဖို႔ လုိအပ္တာအကူအညီ ေတာင္းဖုိ႔မွာၾကားေနသူ သူငယ္ ခ်င္းၾကည္၀င္းပဲျဖစ္ပါသည္။     ကိုဘခ်ယ္က သူငယ္ခ်င္း ၾကည္၀င္း ခုလိုႀကီးပြားတုိးတက္အ ရာေရာက္ အရာ၀င္လာျခင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ ငယ္ငယ္ကပင္ ထို သုိ႔ျဖစ္တာမည့္ အရိပ္နိမိတ္တို႔ကို သူသတိထားမိခဲ့ေၾကာင္း ျပန္ေတြး မိပါသည္။     ေက်ာင္းသားဘ၀ ေက်ာင္း ေျပးၿပီး မႏၲေလးမွ ျမစ္ငယ္ဘက္ သို႔ စက္ဘီးမ်ားျဖင့္ သူငယ္ခ်င္းေလးေယာက္လာၾကစဥ္ ကားလမ္း ေဘး လက္ပံပင္ႀကီးေအာက္၌ ခ ဏနားၾကရင္း စကားေျပာၾကရာၾကည္၀င္းက သန္းၾကြယ္သူေ႒း ျဖစ္ဖုိ႔ သူ႔အႀကံကို တင္ျပလာပါ သည္။ ႀကီးလွ်င္ ေျမဧက ၂၀၀ေလာက္၀ယ္မတဲ့။ လက္ပံပင္ႀကီး ေတြကိုလည္း စိုက္ထားရမတဲ့။ လက္ပံပြင့္ခ်ိန္ေရာက္လွ်င္ ၾကက္တူေရြးငွက္ေတြအုပ္လိုက္ လာၾက ေလမတဲ့။ ၾကက္တူေရြးငွက္ေတြ ကိုဖမ္းကာ ႏႈတ္သီးနီနီမ်ားကို ျဖတ္ၿပီးပလတ္စတစ္အနီအျဖစ္ အရည္က်ဳိေရာင္းရေသာ္ မီလ်ံနာ ျဖစ္ႏုိင္ေၾကာင္း တင္ျပလာခဲ့ရာ သူငယ္ခ်င္းအားလံုးၾကည္၀င္း၏ စိတ္ကူးညာဏ္ေကာင္းမြန္ပံုကို ၾကည့္ၿပီး တစ္ေန႔ႀကီးပြားမည့္သူ ဟု ေကာက္ခ်က္ခ်ခဲ့ၾကရပါသည္။     ေဟာ...အခု သူတကယ္ ႀကီးပြားခဲ့တာကို ကိုဘခ်ယ္ မ်က္ ျမင္ကုိယ္ေတြ႕ျဖစ္ေၾကာင္း ဆရာ၀င္းေဖက သူ႔၀တၳဳကို အဆံုးသတ္ထားခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါသည္။    

(သံုး)    

ဟိုးအရင္က Ethic ေခၚ ကိုယ္က်င့္တရားႏွင့္ ပတ္သက္ လာလွ်င္ ေလာကီသေဘာထက္ေလာကုတၱရာသေဘာသို႔ ပို၍ တိမ္းသည္ ယိမ္းသည္ဟု ကြၽန္ ေတာ္ နားလည္သေဘာေပါက္မိ ပါသည္။မခိုးဘူး၊ မသတ္ဘူး၊ မညာဘူး၊ မေသာက္ဘူး၊ ကာမ မက်ဴးလြန္ဘူး စသည္ စသည္။ သည္လို အေျခခံငါးပါးသီလကို ေစာင့္ထိန္းျခင္းကပင္လွ်င္ ကိုယ္က်င့္တရားကို တည္ေဆာက္ျခင္းမည္ ပါေလသည္။     သို႔ေသာ္ ယခုအခါ သဘာ ၀ပတ္၀န္းက်င္ ထိန္းသိမ္းေရးလုပ္ ငန္းမ်ား တြင္က်ယ္လာခဲ့ၿပီး ကမၻာေျမကို ေစာင့္ေရွာက္ကာကြယ္ဖို႔ ကမၻာ့လူသားမ်ား ႏုိးၾကားလာၾက ေသာအခါ စီးပြားေရးလုပ္ကိုင္ ရွာေဖြၾကရာမွာလည္း ကိုယ္က်င့္တ ရားလိုသည္ဟု ခံယူသေဘာေပါက္ လာခဲ့ၾကပါသည္။ Business Ethicဟုဆိုလာၾကပါသည္။ စီး ပြားေရးဆုိင္ရာ ကိုယ္က်င့္တရား ဟု နားလည္ရပါ၏။     ပိုက္ဆံကို ဘယ္နည္းနဲ႔ရရ ကိုယ္ခ်မ္းသာရင္ၿပီးေရာဆိုကာ မ ရွာေဖြရဘူးတဲ့။ တခ်ိဳ႕က P သံုးလံုးဟုဆုိပါ၏။ People, Profit, Planet ဟုဆိုရာ လူကိုလည္း ၾကည့္ ရမတဲ့။ အျမတ္ကိုလည္းၾကည့္ရမတဲ့။ ကမၻာေျမကိုလည္းၾကည့္ရ မတဲ့။ တခ်ိဳ႕ကမူ P တစ္လံုးထပ္ တိုးကာ Probity ႐ိုးသားေျဖာင့္ မတ္မႈဟုဆိုၿပီး P ေလးလံုးဟု ေျပာ သူတို႔ကလည္း ေျပာၾကပါ၏။ သံုး လံုးပဲျဖစ္ျဖစ္ေလးလံုးပဲျဖစ္ျဖစ္ တစ္ခုေသခ်ာသည္က Planet ကုိ ထည့္စဥ္းစားလာၾကျခင္းပင္ ျဖစ္ပါသည္။     ကမၻာေျမ လွပတည္တံ့ ခုိနားဖြယ္ရာျဖစ္ေရးကို ထည့္သြင္းမ စဥ္းစားဘဲ ျမတ္ရင္ ခ်သာခ်ဆို  သည့္စိတ္ထားမ်ိဳးရွိသူကုိ Business Ethic မရွိသူ ကုိယ္က်င့္တ ရားမေကာင္းသူအျဖစ္ ကမၻာက ျမင္လာေနၾကပါၿပီ။  ပိုက္ဆံရရင္ ေတာင္လည္းၿဖိဳမယ္၊ ေတာလည္း ရွင္းမယ္၊ ျမစ္လည္း ဆို႔မယ္၊ ကမၻာ့  ေျမသားထုကိုပါခေလာက္ဆန္ ေအာင္ ေမွာက္လွန္ပစ္မယ္၊ ငွက္ ကေလးေတြ ေတးဆိုခ်င္ဆို မဆို ခ်င္ေန၊  စမ္းေခ်ာင္းကေလးေတြ တသြင္သြင္ စီးခ်င္စီး မစီးခ်င္ေန၊ ေတာပန္းေတာင္ပန္းတို႔ ပြင့္ခ်င္ ပြင့္ မပြင့္ခ်င္ေန၊  မိုးေကာင္းကင္ ႀကီး ျပာခ်င္ျပာ မျပာခ်င္ေန၊ ပိုက္ ဆံ...ပိုက္ဆံ...ပိုက္ဆံ ဆို လွ်င္ျဖင့္။

  (ေလး)    

ဆရာ၀င္းေဖ၏ ၀တၳဳထဲက ဇာတ္ေဆာင္က ၾကက္တူေရြးငွက္ တုိ႔၏ ႏႈတ္သီးကိုျဖတ္၊ ပလတ္စတစ္အနီအျဖစ္ အရည္က်ိဳကာ ကမၻာကိုျဖန္႔ၿပီး မီလ်ံနာျဖစ္ဖို႔ ႀကံ ေလသတဲ့။ ေအာ္...ၾကက္တူ ေရြးေတြရဲ႕ႏႈတ္သီးကို ျဖတ္ၿပီးရင္ လပ္ဇက္(Lexus)ဆုိတဲ့ ဇိမ္ခံကား ႀကီးကို စီးၾကေသးတာေပါ့။               ။