စတာလင္
|
9:30 AM |
No မွတ္ခ်က္ |
ပုခံုးထက္က ၾကယ္ကို ျဖဳတ္စမ္း ၊ မ်က္လံုးျခင္းဆံုေအာင္ ၾကည္႔စမ္း ၊
ဘယ္သူက ဘယ္သူ႔ကို အသနားခံေနတာလဲ ဒါမွမဟုတ္ သနားေနတာလဲ
လူအစုလိုက္အျပံဳလိုက္ သတ္ျဖတ္မွုေတြ မီးေလာင္ရာ က်ည္ေတြရြာတယ္
သူကေသြးဆာေနတဲ႔ က်ည္ေတြ အဲ႔ဒီမွာ အေရာင္ အေသြး
မဟုတ္ဘူး ေသြးေတြစံုတယ္ ရမ္းပစ္လိုက္တဲ႔ က်ည္ေတြမဟုတ္ဘူး စတာလင္
ေစာက္ရမ္းျပင္းထန္တဲ႔ အမိန္႔အာဏာေတြ
ျပန္မလွည္႔နဲ႔ လံုး၀ျပန္မလွည္႔နဲ႔ ပတ္ပတ္လည္ဘယ္ညာမွာ ဘာေတြလဲ
မ်က္လံုးေတြျပဴးသထက္ ျပဴးလာတဲ႔အထိ ေၾကာက္မက္ဖြယ္အိမ္မက္ဆိုးပဲ ထပ္မက္ရမယ္
လွိဴင္းလံုးေတြ တစ္ျဖည္းျဖည္း ေလ်ာ႔ရဲက်ဆင္းလာခဲ႔ တိုင္းျပည္အတြက္ပါ တပ္သား
ျမင္ျမင္သမွ်ဟာ သရဲသဘက္ဆန္ေနတယ္ အားလံုးက သူလိုကိုယ္လို သတ္ျဖတ္ေနၾကတယ္
သူ႔မွာက မလိုတမာအျငိဳးေတြနဲ႔ အသက္မရွဴဘူး
လက္ေျဖာင္႔တပ္သား ပစ္မိန္႔ေတြနဲ႔ ပစ္ခတ္သံေတြၾကားက မလူးသာမလြန္႔သာ တပ္သား
ႏွင္းခဲေတြ ပါးစပ္ထဲအျပည္႔အသိပ္ထိုးထည္႔ တိုးတိုးေလးေတာင္ မလွဳပ္ရွားဘူး
မ်က္လံုးခ်င္း ဘယ္ေတာ႔မွ မဆံုခဲ႔ၾကတဲ႔ သူရဲေကာင္းေတြ
ကိုယ္႔စြမ္းေဆာင္မွုကို ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ ျပန္ဖ်က္စီးပစ္ရမယ္
အံ႔မခန္း တိုက္ပြဲအတြက္ စုတ္ျပတ္သတ္ေနတဲ႔ ကေလးေတြရဲ႔ မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ ကမၻာၾကီးကို သန္႔စင္မယ္ဆိုတာကလဲ ဟာသပဲ ၊
ကိုယ္႔ကိုကိုယ္ ကြက္၀ွက္ပါ အရိပ္ ေနာက္နားက၀မ္းနည္းမွုေတြ အဲ႔ဒါတိုက္ပြဲေအာ္သံ
ရိုးရိုးသားသား စစ္ျဖစ္ၾကတာ
သူတို႔တစ္ခုခုကို ထိန္႔လန္႔ေနတာကို ေပ်ာ္ရႊင္ေနၾက၊
အဲ႔ဒါ အေၾကာက္တရားတစ္ခုဆိုရင္ေတာင္ လုပ္ယူထားတဲ႔ အေၾကာက္တရားပဲ ျဖစ္လိမ္႔မယ္ ေသေသခ်ာခ်ာ မျမင္ရတဲ႔အခါ ပိုလို႔ထင္ေပၚလာလိမ္႔မယ္
မျမင္ရမွုေတြ ယူလာေပးတဲ႔အတြက္ ေက်းဇူးတင္တယ္အနံ႔ အားလံုးျပီးဆံုးသြားေပမယ္႔ ဘာမွအသစ္ျဖစ္မလာဘူး
ဒီေနရာကေပ်ာက္ကြယ္သြားတဲ႔အခါ ေအာ္သံေတြကိုေအာ္ေခၚပါ
လမ္းေလွ်ာက္ရင္း ေသဆံုးသြားႏိုင္သလို အသနားခံေနရင္းနဲ႔လဲ ေသဆံုးသြားၾက။
ဇာတိ(ဖ်ာပံု)
28.6.2012
zartipyapon@gmail.com
(က်ိဳင္းတံုျမိဳ႔တြင္ ပထမဦးဆံုးေရးျဖစ္ေသာ ကဗ်ာရုရွားႏွင္႔ဂ်ာမန္ စစ္ပြဲအား ျပန္လည္ခံစား၍ ေရးသည္၊)
စေတးတပ္ တစ္ေၾကာင္း ႏွစ္ေၾကာင္းအား ျပန္လည္ျဖည္႔စြက္ထားသည္။
0 comments:
Post a Comment