တိုက္စားျခင္း (၃)

by မိုးၾကာညိဳ မိုး on Monday, June 25, 2012 at 10:34pm

                                                              “ေ၀းးးးးးးးးးးးးးးးးးးျပီးျပီကြ”

 သၾကၤန္ရက္မတိုင္ခင္ကတည္းက ညိဳတို႕ Data Analysis တစ္ဖြဲ႕လံုး Patients Coding ေျပာင္းဖို႕အတြက္ ေန႕ေရာညေရာ သၾကၤန္တတြင္းလံုးအပါအ၀င္ တစ္လတိတိ အေသအလဲလုပ္ခဲ့ရသည္။ Patient chart file ေတြမွာေျပာင္းရံုတင္မက ကြန္ျပဴတာထဲရွိ data မ်ားကိုလဲ အကုန္ လိုက္ေျပာင္းရပါသည္။ ဒီတစ္လအတြင္း data သမား ၄ ေယာက္လံုး အဖ်ားအနာ အပ်က္အကြက္မရွိတာေၾကာင့္ပဲ တစ္လႏွင့္လုပ္ငန္းျပီးခဲ့ရသည္။ Coordination မွ reporting မ်ားလုပ္သူ ျမန္မာဆရာ၀န္ႏွစ္ေယာက္၊ ႏိုင္ငံျခားသား Supervisor Ms.Yohana ႏွင့္ Country Director Dr.Frank တို႕  ႏွစ္ေယာက္လည္း Data teamရဲ႕စည္းလံုးညီညြတ္စြာ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္မႈကို အံ့ၾသခဲ့ရသလို အားရႏွစ္သက္ၾကသည္။

ထို႕ေၾကာင့္ Dr.Frank မွ

“မင္းတို႕ကိုဂုဏ္ျပဳခ်င္လို႕ တစ္ညေနေလာက္ ငါတို႕နဲ႕ညစာအတူစားဖို႕ ဖိတ္ခ်င္ပါတယ္။ မင္းတို႕အဆင္ေျပမယ့္ရက္ေရြးေပးပါ”

“ဒီေန႕………….”

ရာထူးအျမင့္ဆံုးပုဂၢဳိလ္က ဤကဲ့သို႕ေျပာလာသျဖင့္ မတိုင္ပင္ထားရပါဘဲ ၄ေယာက္လံုး၀မ္းသာအားရ “ဒီေန႕” လို႕ျပိဳင္တူေျပာမိလိုက္သည္။  အျခားရံုး၀န္ထမ္းမ်ားကို ferry ပို႕ျပီး ညိဳတို႕တစ္ဖြဲ႕ကို Dinner party အတြက္ရံုးကားေတြ

ျပန္လာေခၚေတာ့ ညေန ၆နာရီခြဲေနျပီ။ ဆရာၾကီးႏွင့္ဆရာမတို႕က သူတို႕ကားကိုယ္စီႏွင့္သြားၾကမည္။ ၾကိဳတင္စီစဥ္ထားျခင္း မရွိသည့္အတြက္ ၃ေနရာေလာက္ သြားေရာက္ေရြးခ်ယ္ျပီးမွ ကန္ေတာ္ၾကီးဗုိလ္ခ်ဳပ္ေၾကးရုပ္နားက Jade Garden ကိုေရြးလိုက္ၾကသည္။ လူရွင္းသည့္အျပင္ စုစုေပါင္းလူ ၉ ေယာက္စာ private room ပါရသည္။ အဆင္ေျပလိုက္သည့္ျဖစ္ျခင္း။ စားၾကေသာက္ၾက၊ က်န္ခဲ့တဲ့ operation period အတြင္း ရုန္းကန္ခဲ့ရသည္မ်ား၊ ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ရသည္မ်ားတို႕ကို သူတို႕သိရေအာင္ ေျပာဆိုေနၾကျပီး ည၉နာရီမွာ စကား၀ိုင္းေရာ စားေသာက္ျခင္း အမႈေရာ ျပီးစီးခဲ့သည္။ ပိုက္ဆံရွင္းေတာ့ ၉ ေယာက္စာ အစားေရာအေသာက္ပါအတြက္ ျမန္မာေငြ ၂သိန္းခန္႕ ကုန္က်ေလသည္။ ခ်က္ခ်င္းပဲစိတ္ကတြက္ခ်က္မိတာတစ္ေယာက္ ပ်မ္းမွ်ျခင္း ၂ေသာင္းခန္႕ရွိပါလားဆိုျပီး လန္႕သြားမိသည္။ မိန္းကေလး၂ေယာက္ကို အရင္လိုက္ပို႕မည္ျဖစ္သျဖင့္ ရံုးကားက နီးေသာဆရာ၀န္မအိမ္ကို္ အရင္သြားၾကမည္ျဖစ္သည္။ ကန္ေတာ္ၾကီးပတ္လမ္း အတိုင္းေမာင္းလာျပီး မဂၤလာေစ်းမီးပိြဳင့္တြင္ ဘယ္ဘက္ကိုခ်ိဳးခ်ကာ သီတာလမ္းဘက္သို႕ဦးတည္သည္။ ထိုစဥ္ ယုဇနပလာဇာေရွ႕က လမ္းလယ္ေခါင္ ကြန္ကရစ္ တံုးကေလးမွာ လူေသးေသးေလးတစ္ေယာက္…. ညိဳ႕မ်က္စိက ျမင္ျဖစ္ေအာင္ျမင္လိုက္ေတာ့

ကားဆရာၾကီးကို ခဏေလး ကားရပ္ေပးပါလို႕ေျပာမိလိုက္သည္။ ကားေပၚမွက်န္ေသာသူအားလံုးက ဘာျဖစ္လို႕လဲဆိုတဲ့အေမး မ်က္လံုးနဲ႕ ၀ိုင္းၾကည့္ၾကေတာ့ ဟုိမွာကေလးတေယာက္ ဒီခ်ိန္ၾကီးဘာလုပ္ေနလဲ မသိဘူး။ သြားေမးခ်င္လို႕။ ညိဳ႕မန္ေနဂ်ာအကိုက နင္ဟာ…အားအားယားယား... လူဆိုးေလးတစ္ေယာက္ ေနမွာေပါ့။ မစပ္စုခ်င္စမ္းနဲ႕လို႕ တားေသာ္လည္း ညိဳ႕စိတ္ကတားမရ ကားတံခါးဆြဲဖြင့္မိလ်က္သားျဖစ္ေနျပီ။ data team မွတစ္ဦးတည္းေသာ မိန္းကေလး၊ အငယ္ဆံုးေလးလဲျဖစ္ေလေတာ့ အျမဲအလိုလိုက္တတ္တဲ့ အကို ၃ေယာက္ပါ တပါတည္း လိုက္လာခဲ့ျပီး ကေလးဆီသြားလိုက္ၾကသည္။ မန္ေနဂ်ာအကိုကဦးေဆာင္ျပီး စံုစမ္းေရး လုပ္ပါေတာ့သည္။

“ကေလး…..ဒီခ်ိန္ၾကီးမင္းအိမ္မျပန္ေသးဘူးလား? ဘာထိုင္လုပ္ေနတာလဲ?”

“ပိုက္ဆံမျပည့္ေသးလို႕”

“အမ္…ဘာပိုက္ဆံတုန္း?”

“အေဖက ပိုက္ဆံ ၃၀၀၀ မျပည့္ရင္ အိမ္မျပန္လာနဲ႕လို႕မွာထားလို႕… ခုသားမွာ ၂၂၀၀ပဲရွိေသးတယ္.. အဲဒါနဲ႕ အိမ္ျပန္ရင္

အေဖကရိုက္မွာ အေမကလဲထမင္းေကၽြးမွာမဟုတ္ဘူး”

ေျပာရင္း ကေလးမွာမ်က္ရည္၀ဲတဲတဲေလးျဖစ္လာတာ လမ္းမီးေရာင္နဲ႕ျမင္မိလိုက္ေတာ့ ၄ေယာက္လံုး ကိုယ္စီ သက္ျပင္းခ်သံေတြက်ယ္ေလာင္သြားသည္။

“ဒီအခ်ိန္ၾကီးဘယ္သူ႕ဆီကေတာင္းဦးမွာလဲ? လမ္းေပၚမွာလူသြားလူလာျပတ္ေနျပီဟာ”

“ဒီအခ်ိန္မွသိမ္းတဲ့ေစ်းသည္ေတြရွိတယ္ ဦးဦး။ တခ်ိဳ႕ တကၠစီေတြ ဆိုက္ကားေတြလဲ ဒီအခ်ိန္မွသိမ္းတာ။ သူတို႕ျပန္တဲ့အခ်ိန္ သား ေတာင္းလို႕ရတာပဲေလ။ လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ေတြနားမွာလဲ ေတာင္းလို႕ရတာပဲ။ေဘာပြဲျပတဲ့ဆိုင္ဆို ျမန္ျမန္ရတယ္။”

“ကဲ အဲဒီ ၃၀၀၀ မျပည့္ရင္ေရာ မင္းဘယ္နားသြားအိပ္မလဲ? အိမ္မျပန္ေတာ့ဘူးလား?”

“အဲ့လိုဆိုလဲ သားကိုသိတဲ့ လက္ဘက္ရည္ဆိုင္တခုမွာ ခြင့္ေတာင္းျပီး စားပြဲေလးေတြဆက္အိပ္ လိုက္မွာေပါ့။ အဲဒီဆိုင္ကသေဘာေကာင္းတယ္ဗ်။ ဆမူဆာေလးက်န္ရင္လဲ ထမင္းနဲ႕ၾကိတ္လုိ႕ရေသးတယ္။ ညဘက္သား အိပ္တုန္းပိုက္ဆံေပ်ာက္မွာေၾကာက္ရင္လဲ အဲဒီကစားပြဲထိုး အကိုၾကီးကို အပ္ထားလို႕ရတယ္။ ေနာက္ေန႕အတြက္

၃၀၀၀ ျပည့္မွ အဲဒီအကိုၾကီးဆီက ျပန္ယူျပီး ၂ရက္စာ အေဖ့လက္အပ္လိုက္တာေပါ့”

“ကဲ..အဲဒါဆို သားလိုတဲ့ ၈၀၀ ဦးဦးတို႕ေပးမယ္….မင္းျပန္ေတာ့… မိုးခ်ဳပ္လွျပီ။ ဒါနဲ႕ မင္းဘယ္ကိုျပန္ရမွာလဲ?

“သာေကတ”

“ဘယ္လိုျပန္မလဲ? သာေကတျပန္တဲ့ကားရွိေသးလား?”

“ကားစီးရင္ ၃၀၀၀ေလ်ာ့သြားမွာေပါ့… သားလမ္းေလွ်ာက္ျပန္မယ္… ျပန္ေနၾကပါ”

“ေဟ… ဒီအခ်ိန္ၾကီးကို..လမ္းမွာမင္းကိုရိုက္လုရင္ ဘယ္လုိလုပ္မလဲ?”

“မလုပါဘူးဗ်… ဒီနားတ၀ိုက္မွာသားကို သိေနၾကျပီပဲ”

“ကဲ….ကိုယ္ေတာ္ေလး ကားစီးျပန္ပါကြာ… ၁ေထာင္ေပးမယ္.. အဲဒါဆို ကားခ ၂၀၀ ရျပီေပါ့”

“တကယ္လား ဦးဦး…တကယ္ၾကီးေပးမွာလား?”

ကေလးငယ္ရဲ႕မ်က္၀န္းေတြက ခုနကလိုပဲအေရာင္တလက္လက္နဲ႕။ သို႕ေသာ္ မ်က္ရည္မ်ားႏွင့္ေတာ့ မဟုတ္ ပါေလ။

….

ညိဳတို႕ကားေပၚျပန္အတက္မွာေတာ့ ေငြ၂သိန္းတန္ bill စာရြက္ကေလးက ကားၾကမ္းျပင္မွာ။ ၂နာရီ အတြင္းလူ ၉ ေယာက္ျဖဳန္းတီးခဲ့ေသာေငြက ၂သိန္းတဲ့။ ကေလးတစ္ေယာက္ေတာ့ ည ၉နာရီေက်ာ္သည္အထိ ေငြ ၃၀၀၀ အတြက္လမ္းေဘးမွာထိုင္ေတာင္းေနရသည္တဲ့။

ကားၾကမ္းျပင္မွ bill ျဖတ္ပိုင္းေလးကို ေကာက္ယူလႊင့္ပစ္လိုက္မိသည္။

ညိဳလႊင့္ပစ္လိုက္တဲ့ bill စာရြက္ကေလးက လမ္းမထက္မွာ ဟိုဟိုဒီဒီလြင့္လို႕…........

ဒီကေလးေလးရဲ႕ ဘ၀ေရွ႕ေရး ကေရာ လမ္းမေပၚမွာ ဘယ္ကို ဘယ္လို ဘယ္ခ်ိန္ထိမ်ား လြင့္ေမ်ာေနဦးမွာပါလိမ့္…..........

....

ခ်စ္ျခင္းမ်ားစြာျဖင့္

မိုးၾကာညိဳ