ေမာင္သာႏိုး (သို႔မဟုတ္) ညီၫြတ္ေရးကို ၿဖိဳခြဲသူ
|
10:46 PM |
No မွတ္ခ်က္ |
လူထုေဒၚအမာ ”ေမာင္သာႏုိးရယ္ လက္နက္ ခ်စရာအခ်ိန္ ဒီေလာက္ေတာင္ ရွားရ သလားကြယ္”
အပတ္စဥ္ထုတ္ ဂ်ာနယ္ေတြ ပလူပ်ံေအာင္ ထြက္ေနခ်ိန္တြင္ ဂ်ာနယ္တခ်ဳိ႕ကို ေစာင့္ဖတ္ေသာအက်င့္ တခု ရွိေနတတ္ ၏။ ၾကာေတာ့ အခုလိုေစာင့္ဖတ္ျခင္းကိုက စာေရးသူကို အလုပ္တခုလို ျဖစ္ေနေစခဲ့သည္။ ထုိေစာင့္ဖတ္ျဖစ္ခဲ့ေသာ ဂ်ာ နယ္မ်ားထဲမွ (၅.၆.၂ဝ၁၂) ေန႔ထုတ္ New Watch (ေစာင့္ၾကည့္) ဂ်ာနယ္ပါ ေဆာင္းပါးတပုဒ္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေျပာဖုိ႔၊ ဆုိဖုိ႔ရာ အေၾကာင္းတခု ျဖစ္လာခဲ့သည္။ ေဆာင္းပါးအမည္က စင္ၿပိဳင္ မင္းသား႐ူးမ်ား။ ေရးသူက အျခားသူေတာ့ မဟုတ္၊ ေမာင္သာႏုိး။
ေဆာင္းပါးအစက ညီၫြတ္ေရးႏွင့္ စထားခဲ့ၿပီး ေဆာင္းပါးအလယ္ႏွင့္ အဆံုးတုိ႔တြင္ေတာ့ အဖြဲ႔အစည္းအခ်ဳိ႕ႏွင့္ ပုဂိၢဳလ္ တခ်ဳိ႕ကို ပုတ္ခတ္ ထိခုိက္ေစာ္ကားထားသည္။ အေၾကာင္းအရာ၊ အျဖစ္အပ်က္၊ အေျခအေနမွန္တုိ႔ကို ထဲထဲဝင္ဝင္ မသိ ဘဲ ေလဖမ္းဒန္းစီးၿပီး တာဝန္မဲ့စြာျဖင့္ ကေလာင္ရမ္းကားထားသည့္ ေဆာင္းပါးပင္ ျဖစ္သည္။ ဖတ္ၿပီး လွ်င္ၿပီးျခင္းပင္ ေမာင္သာႏုိးကို အေတာ္ပင္ သနားမိသြားသည္။
ပထမဦးဆံုးက ေမာင္သာႏိုး ပုတ္ခတ္ေျပာဆုိခ်င္သည့္ အဖြဲ႔အစည္းႏွင့္ လူပုဂိၢဳလ္တုိ႔ကို နာမည္ႏွင့္ ေျဗာင္ထုတ္ၿပီး ေျပာ ရဲသည့္ သတိၱမရွိတာ ျဖစ္သည္။ ဒုတိယတခုက အမ်ဳိးသားေခါင္းေဆာင္ႏွင့္ သူ႔သမီး လူထုေခါင္းေဆာင္ကို ေအာင္ဆန္း သမီးဟု ႐ိုင္း႐ုိင္းစုိင္းစုိင္း သံုးႏႈန္းထားသည့္ကိစၥ ျဖစ္သည္။ ေနာက္တခ်က္ က အခုလုိ ေရးသားေျပာဆုိမႈေတြဟာ ဘယ္ သူ႔ကို အက်ဳိးရွိေစၿပီး ဘယ္သူ႔ကို အက်ဳိးမဲ့ေစသလဲ။ ဘယ္သူေတြ၊ ဘယ္အဖြဲ႔အစည္းေတြက ဘယ္သူေတြအတြက္ တ ကယ္လက္ေတြ႔မွာ ဘာေတြေဆာင္ရြက္ ေပးေနလဲဆုိတာကို မစဥ္းစားႏုိင္ေလာက္ေအာင္ နိမ့္က်ေနသည့္ ေမာင္သာႏိုး ၏ ဆင္ျခင္စဥ္းစားမႈပင္ ျဖစ္သည္။ အမွန္ေတာ့ ေမာင္သာႏုိးကို ဝန္းက်င္ႀကီးတခုလံုးက ေဘးမဲ့ေပးထားတာ ၾကာၿပီျဖစ္ သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ျဖစ္စဥ္တခ်ဳိ႕ကို သိရွိေအာင္ ေနာက္ေၾကာင္း အနည္းငယ္ ျပန္လွန္ခ်င္သည္။
လြန္ခဲ့ေသာ (၂၄) ႏွစ္ေက်ာ္ (၁၉၈၈) ခုႏွစ္က တျပည္လံုး အံုႂကြခဲ့ေသာ ၈၈ အေရးေတာ္ပံုႀကီး ျဖစ္ပြားခဲ့သည္။ ဗိုလ္ေန ဝင္းဦးေဆာင္ခဲ့သည့္ မ.ဆ.လ တပါတီအာဏာရွင္စနစ္ကို ျဖဳတ္ခ်ခဲ့ၿပီး လူ႔အခြင့္အေရး၊ ဒီမုိကေရစီအေရး၊ ပါတီစံုဒီမုိက ေရစီစနစ္ ေပၚေပါက္ေရးတုိ႔ကို ေတာင္းဆုိခဲ့ၾကသည္။ ထုိ (၈၈) အေရးေတာ္ပံုကာလ အစပိုင္းႏွင့္ ဇာတ္ရွိန္ျမင့္သည့္ ကာလတခုလံုးတြင္ ေက်ာင္းသားလူငယ္မ်ားက ဦးေဆာင္ခဲ့ၿပီး အသက္စေတး စြန္႔လႊတ္အနစ္နာခံ၍ ပါဝင္ခဲ့ၾကသည္ကို ျပည္သူက သိရွိထားၿပီး ျဖစ္သည္။ ၿပီးခဲ့ေသာကာလ ႏုိင္ငံေရးျဖစ္စဥ္မ်ားႏွင့္ ယေန႔ႀကံဳေတြ႔ေနရေသာ ႏုိင္ငံေရးျဖစ္စဥ္ အျဖစ္အပ်က္အားလံုးတုိ႔သည္ (၁၉၈၈) ခုႏွစ္ အေရးေတာ္ပံု၏ အဆက္ပင္ျဖစ္သည္။ တနည္းအားျဖင့္ မၿပီးဆံုးေသာ ဒီမုိကေရစီေရးတုိက္ပြဲ၏ လုပ္ငန္း အဆက္လည္းျဖစ္သည္။ ထုိ (၈၈) အေရးေတာ္ပံုေၾကာင့္ ဒီမုိကေရစီေရး၊ လူ႔အခြင့္အ ေရး၊ အမ်ဳိးသား တုိင္းျပည္ဖြံ႔ၿဖိဳးတုိးတက္ေရးတုိ႔အတြက္ ျမန္မာျပည္သူတုိ႔၏ ႏုိင္ငံေရးႏုိးၾကားမႈကလည္း အျမင့္ဆံုးသို႔ ေရာက္လာခဲ့သည္။ ထုိအေရးေတာ္ပံုက ႏုိင္ငံေရးပါတီမ်ား၊ ႏုိင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ ႏုိင္ငံေရး တက္ႂကြလႈပ္ရွားသူ အ မ်ားအျပားကိုလည္း ေမြးထုတ္ေပးခဲ့သည္။
၁၉၈၉-၉ဝ ေက်ာ္ကာလ ဖိႏွိပ္မႈမ်ားေၾကာင့္ ႏုိင္ငံေရး တက္ႂကြလႈပ္ရွားသူေတြ အမ်ားအျပား ဖမ္းဆီးထိန္းသိမ္းခံၾကရ သည္။ တခ်ဳိ႕လည္း တနယ္တေက်း ေရာက္ကုန္ၾကသည္။ ဖမ္းဆီးထိန္းသိမ္းခံရသူေတြက်ျပန္ေတာ့လည္း ႏွစ္ရွည္ ေထာင္ဒဏ္ေတြ ခ်မွတ္ျခင္းခံခဲ့ရသည္။ ထိုအထဲတြင္ ယခု (၈၈) မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္းသားမ်ားအုပ္စုလည္း အပါအဝင္ျဖစ္ သည္။
ထုိ႔ေၾကာင့္ သူတုိ႔အေၾကာင္းကိုလည္း တေစ့တေစာင္း ၾကည့္ဖုိ႔လုိမည္ထင္သည္။ သူတုိ႔ထဲမွ ေခါင္းေဆာင္အမ်ားစုသည္ (၁၉၈၈) အေရးေတာ္ပံု၏ အစပိုင္းကာလကတည္းက ပါဝင္ခဲ့သူေတြျဖစ္သည္။ ေနာက္ ႏွစ္ရွည္ေထာင္ဒဏ္ေတြ ခ်မွတ္ ခံခဲ့ရၿပီး အက်ဥ္းေထာင္အသီးသီးတုိ႔တြင္ ႏွစ္ရွည္လမ်ား ေနထုိင္လာခဲ့ၾကရသူေတြ ျဖစ္သည္။ အႏွစ္ (၂ဝ) ေက်ာ္ၾကာ ဒုကၡေပါင္းစံုကို ခါးစည္းခံရဖုိ႔ဆုိလွ်င္ သာမန္ယံုၾကည္မႈေတြ၊ သာမန္ခံယူမႈေတြႏွင့္ ေက်ာ္ျဖတ္၍မရေတာ့တာ ေသခ်ာ ေလာက္သည္ဟု ထင္မိသည္။ ဘဝေတြ ဆံုး႐ႈံးသြားၾကသည္။ အခန္႔မသင့္လွ်င္ အသက္ေတြ ဆံုး႐ႈံးသြားႏုိင္သည္။ သ ေဘာမထားတတ္လွ်င္ ႐ူးလည္းသြားႏုိင္သည္။
ဒီေနရာတြင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အထင္ႀကီးတတ္သူ ေမာင္သာႏိုး တစ္ေယာက္ သာ သူတုိ႔ေလာက္ေနရလွ်င္ ႐ူးသြားမွာေသ ခ်ာသည္။ ယခု ျပန္လည္လြတ္ေျမာက္လာျပန္ေတာ့လည္း မၿပီးဆံုးေသာ သမုိင္းတာဝန္မ်ားကို ထမ္းေဆာင္ ေနၾကဆဲ ျဖစ္သည္။ သူတုိ႔ လုပ္စရာရွိသည့္အလုပ္မ်ားကို ရဲရဲတင္းတင္း ေရွ႕ထြက္လုပ္ေနၾကသည္။
အေျခအေနႀကီးတခုလံုးက ေျပာင္းဖုိ႔ ေတာင္းဆုိေနၾကသည္ကို အားလံုးက သိေနၾကသည္။ သူတုိ႔ အတြင္းတြင္ ျပႆ နာေတြႏွင့္ပတ္သက္၍ အျမင္ေတြ၊ သေဘာထားေတြ၊ တူခ်င္မွလည္း တူႏုိင္သည္၊ တထပ္တည္း က်ခ်င္မွက်မည္။ ေသ ခ်ာတာတခုေတာ့ရွိသည္။ ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈကင္းသည့္ လြတ္လပ္ပြင့္လင္းသည့္ ဒီမုိကေရစီ လူ႔ေဘာင္ေပၚထြန္းေရးအ တြက္ ရည္မွန္းခ်က္က အားလံုးတူညီေနၾကသည္။ ထုိ တူညီမႈအေပၚတြင္ အလုပ္လုပ္ေနၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ဘယ္သူကမွ အားလုိ႔ ထလုပ္ေနၾကျခင္းေတာ့ မဟုတ္။
သူတုိ႔ ဒီကေန႔ လုပ္ေနသည့္ အလုပ္ေတြက စင္ၿပိဳင္လုပ္ေနတာလား၊ လုပ္သင့္ လုပ္ထုိက္တာကို လုပ္ေနတာလားဆုိတာ ကို လက္ေတြ႔အလုပ္ေတြကို ဆန္းစစ္ၾကလွ်င္ ျမင္ႏုိင္သိႏုိင္သည့္ ကိစၥျဖစ္သည္။ ဒီေနရာတြင္ ေမာင္သာႏုိး သိေအာင္ ထပ္ေျပာျပရအံုးမည္။ တူညီသည့္ ဘုံအက်ဳိးစီးပြားေပၚတြင္ ဝန္းရံေထာက္ခံဖုိ႔အတြက္ေတာ့ လုိအပ္သည္။ ပါတီေတြ ျဖစ္ ခ်င္ျဖစ္မည္။ အဖြဲ႔အစည္းေတြလည္း ျဖစ္ခ်င္ ျဖစ္မည္။ ကုန္ကုန္ေျပာရလွ်င္ ေဘာလံုးအသင္းေတြမွာပင္ အရံလူထားၿပီး ကစားၾကရတာရွိသည္။ ဒီအခ်က္ေတြကို ေမာင္သာႏုိး မသိ၍ ေျပာေနျခင္းလား၊ သိသိႏွင့္ ေျပာေနျခင္းလားေတာ့မသိ။
ျမန္မာျပည္သူတို႔၏ ႏုိင္ငံေရးအသိက ျမင့္မားသည္။ သူတုိ႔၏ လုိအပ္ခ်က္ကို ျဖည့္ဆည္းေပးမည္ ဆုိလွ်င္ ေထာက္ခံ၍ သူတုိ႔လုိအပ္ခ်က္ကို ဆန္႔က်င္လွ်င္၊ သူ႔အလုိလုိ ဖယ္ရွားျခင္းခံသြားရမည္။ ယခုလည္း ျပည္သူလူထုက သူတုိ႔၏ လုိအပ္ ခ်က္ကို တစံုတရာ ျဖည့္ဆည္းေဆာင္ရြက္ေပးေနျခင္းေၾကာင့္သာ သြားေလရာတြင္ ႀကိဳဆုိေထာက္ခံမႈေတြႏွင့္ ႀကံဳေနရ ျခင္းျဖစ္သည္။ တၿပိဳင္နက္တည္းတြင္ သူတုိ႔၏ ေပးဆပ္မႈကို အသိအမွတ္ ျပဳတာေၾကာင့္လည္းျဖစ္သည္။ထပ္ေျပာရလွ်င္ (၈၈) မ်ဳိးဆက္သည္ သမုိင္း၏တာဝန္ကို ဆက္ခံေသာ Politcal Mendate ရရွိထားသူေတြလည္းျဖစ္သည္။ (၈၈) မ်ဳိး ဆက္ေက်ာင္းသား အဖြဲ႔အစည္းကိုယ္၌ကိုက ယခု ျမင္ေတြ႔ေနသူ ေတြႏွင့္သာဆုိင္သည္မဟုတ္ (၈၈)ခုႏွစ္ ကာလႀကီး တခုလံုးတြင္ ပါဝင္ခဲ့သူေတြႏွင့္ပါဆုိင္သည့္ ကိစၥျဖစ္သည္။ ဒါေတြကို ေမာင္သာႏုိးက မနာလုိစိတ္အခံျဖင့္ မေက်မနပ္ျဖစ္ ေနျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။
၁၉၈၉-၉ဝ ကာလ အေျခအေနမ်ားေၾကာင့္ အခ်ဳိ႕ႏုိင္ငံေရးပါတီမ်ား ဖ်က္သိမ္းျခင္းခံလုိက္ရတာ ေတြရွိသည္။ ထုိထဲတြင္ မႏၲေလးတြင္ အေျခစိုက္သည့္ အမ်ဳိးသားႏုိင္ငံေရးတပ္စုေပါင္းပါတီလည္း ပါဝင္ခဲ့သည္။ အမ်ဳိးသားႏုိင္ငံေရး တပ္ေပါင္းစု ပါတီသည္ ၁၉၈၈ အေရးေတာ္ပံု ကာလအၿပီး တုိက္ပြဲၾကားထဲက ေပၚလာေသာ ပါတီ ျဖစ္သည္။ ေတာ္ဘုရားေလး ဦး ေအာင္ေဇ၊ ဟံသာဝတီ ဦးဝင္းတင္ ယခု NLD (နာယက) ေရွ႕ေန ေဒၚျမင့္ျမင့္ခင္၊ ဦးေက်ာ္ဝင္း စသည့္ ၿမိဳ႕လူထုက ယံု ၾကည္အားထားေသာ ေက်ာင္းသားရဲေဘာ္ေဟာင္းေတြ၊ အလုပ္သမား ရဲေဘာ္ေဟာင္းေတြ၊ ၿမိဳ႕မိ၊ ၿမိဳ႕ဖေတြႏွင့္ ပါဝင္ဖြဲ႔ စည္းထားသည့္ ပါတီျဖစ္သည္။ နာယက (၆) ဦး၊ ဗဟိုအလုပ္ အမႈေဆာင္ (၂၁)ဦး၊ ေပါင္း (၂၇) ဦးျဖင့္ ဖြဲ႔စည္းထားၿပီး မႏၲေလးတြင္သာမက ရန္ကုန္တြင္ပါ ႐ုံးဖြင့္ၿပီး အလုပ္လုပ္ခဲ့ၾကသည္။ သည့္ေနာက္ (၁၉၈၉) ေနာက္ပုိင္းတြင္ ပါတီ႐ုံး အပိတ္ခံရၿပီး မတရားသင္းေၾကညာျခင္း ခံခဲ့ရကာ နာယက၊ ဗဟိုအလုပ္အမႈေဆာင္၊ အပါအဝင္ (၁၆) ဦး ဖမ္းဆီး ထိန္း သိမ္းခံခဲ့ရသည္။ ထုိအခ်ိန္က ပါတီအလုပ္အမႈေဆာင္အမ်ားစုႏွင့္ ပါတီအလုပ္အမႈေဆာင္ အားလံုးနီးပါး ထိန္းသိမ္းခံရ သည္မွာ အမ်ဳိးသားႏုိင္ငံေရးတပ္ေပါင္းစုပါတီႏွင့္ ျပည္သူ႔တိုးတက္ေရးပါတီႏွစ္ခုသာ ရွိခဲ့သည္။
ထပ္ေျပာရအံုးမည္။ ၁၉၈၉ ေမလက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ မႏၲေလး စည္း႐ုံးေရးခရီးစဥ္တြင္ ”လူထုေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ကုိ ႀကိဳဆုိပါ၏” ဟု အသံုးအႏႈန္းကို အမ်ဳိးသားႏုိင္ငံေရးတပ္ေပါင္းစု ပါတီကပင္ ပထမဆံုး သံုး ႏႈန္းခဲ့သည္။ ထုိပါတီ ပ်က္သြားသည့္အေၾကာင္းက ေမာင္သာႏုိးေျပာသလုိ ပ်က္သြားျခင္းမဟုတ္။ သမုိင္းတေကြ႔မွာ ဖုန္ ထမထေတာ့ မသိ။ ႏုိင္ငံေရး မုိးႀကိဳးမုန္တုိင္း ဆင္ခဲ့သူေတြျဖစ္၍သာ ပါတီ ဖ်က္သိမ္းခံလုိက္ရျခင္း ျဖစ္သည္။ ထုိထဲတြင္ အခ်ဳိ႕က ကြယ္လြန္သြားၾကၿပီျဖစ္သည္။ ဦးဝင္းတင္ဆုိလွ်င္လည္း အခုအခ်ိန္ထိ NLD ပါတီတြင္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ေန ဆဲပင္ ျဖစ္သည္။ သမုိင္းအဆက္ဆက္တြင္ အနစ္နာခံမႈေတြ၊ စြန္႔လႊတ္မႈေတြက ထုနဲ႔ေထး။ အဆုိပါ ပုဂိၢဳလ္ေတြအေနျဖင့္ အခုလို တုိင္းျပည္အတြက္ ယံုၾကည္မႈအတြက္ စြန္႔လႊတ္အနစ္နာခံ ဒုကၡခံႏုိင္သည့္ အားထုတ္မႈမ်ဳိးကို ကိုယ့္ကိုယ္ကိုအ တြက္ ကိုယ္က်ဳိးစီးပြားကိစၥ သက္သက္အတြက္သာ ေဇာက္ခ်ေဆာင္ရြက္ခဲ့မည္ဆုိလွ်င္ ပုဂိၢဳလ္တဦးခ်င္းအေနျဖင့္ ေမာင္ သာႏုိး ထက္ မနည္းခ်မ္းသာႏုိင္သူေတြခ်ည္းပင္ ျဖစ္သည္။
ေနာက္ အမ်ဳိးသားေခါင္းေဆာင္ လြတ္လပ္ေရးဖခင္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ သူ႔သမီး လူထုေခါင္းေဆာင္ကို ေအာင္ဆန္း သမီးဟု သံုးႏႈန္းသည့္ ကိစၥပင္ျဖစ္သည္။ အေခၚအေဝၚ၊ အသံုးအႏႈန္း ရွိၿပီးသား၊ က်ၿပီးသားျဖစ္သည္။ ဒါကို ေမာင္သာႏုိး က သူႏွင့္ ေခတ္ၿပိဳင္လုိလုိ၊ သူ႔သူငယ္ခ်င္းလုိလုိ ႏွင့္ ပံုဖမ္းထားသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ ေခတ္ၿပိဳင္ ဆရာဒဂုန္တာ ရာ တုိ႔၊ ကြယ္လြန္သြားသည့္ သခင္အုန္းျမင့္ တုိ႔ေတာင္ သခင္ေအာင္ဆန္း၊ ကိုေအာင္ဆန္း ဟုေခၚေဝၚခဲ့သည္။ ဒါကုိ ေမာင္သာႏုိး မသိ၍မဟုတ္ သိသိႏွင့္ သံုးထားျခင္းျဖစ္သည္။ ေမာင္သာႏိုးတြင္ ဘာဂါရဝတရားမွမရွိ၊ အဂါရဝတရားသာ ရွိသည္။ ေမာင္သာႏုိး ဂါရဝတရားထားခဲ့သည့္ ကိစၥေတြေတာ့ရွိသည္။ တျခားေတာ့မဟုတ္ ျမန္မာျပည္အုပ္စိုးသူ အဆက္ ဆက္ကိုေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ အဂါရဝတရားႏွင့္ ေခၚေဝၚေဝဖန္ေရးသားခဲ့ျခင္း တလံုး တပါဒမွ မရွိခဲ့တာ ျဖစ္သည္။
သည္မွာတြင္ ေမာင္သာႏုိးကုိ ျပန္လည္ဆန္းစစ္ဖုိ႔ လုိမည္ထင္သည္။ ေမာင္သာႏုိး ဘာလဲဘယ္လဲ။ ရွင္းသည္။ ဘာမွလဲ မဟုတ္၊ ဘယ္မွလဲမဟုတ္။ (၁၉၈၈)ခုႏွစ္ ေရွ႕ပိုင္းက ေမာင္သာႏုိး ဘာေတြ လုပ္ခဲ့သလဲႏွင့္ (၁၉၈၈)ခု ေနာက္ပုိင္းေကာ ေမာင္သာႏုိး ဘာေတြလုပ္ခဲ့သလဲေမးလွ်င္ ေျဖစရာ ဘာတခုမွ မယ္မယ္ရရမရွိ။ စစ္ကိုင္းသား၊ (၁၉၅၁) ခုႏွစ္မွာ မႏၲေလး တကၠသိုလ္ ေရာက္ခဲ့သူ၊ ၅၁-၅၃ ကာလအတြင္း မႏၲေလး ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈမ်ားတြင္ လမ္းႀကံဳ၍ ခဏတျဖဳတ္ ပါဖူး ႐ုံသာ။ (၁၉၅၃) ေအာက္တုိဘာ ေက်ာင္းတစ္လ ပိတ္ေရးကိစၥအပါအဝင္ မေတာ္တဆႏွင့္ ခဏတျဖဳတ္ အထိန္းအသိမ္း ခံရျခင္းမ်ဳိးပဲ ရွိခဲ့သည္။ အထိန္းအသိမ္းခံရသည့္ ေခတ္ကလည္း ဖ.ဆ.ပ.လ အစုိးရေခတ္။ ေမာင္သာႏုိး အုတ္႐ိုးအတြင္း ေနထုိင္ဖူးသည့္ရက္ေတြကို တြက္လုိက္လွ်င္ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ကလူေတြ၊ အမ်ဳိးသားႏုိင္ငံေရးတပ္ေပါင္းစုပါတီက ပုဂိၢဳလ္ေတြ အုတ္႐ုိးေဘး ႐ႈး႐ႈးထုိင္ေပါက္သေလာက္ေတာင္ ရက္မရွည္ၾကာခဲ့။ ဘာႏုိင္ငံေရး ယံုၾကည္မႈမွ ခုိင္ခိုင္မာမာ မရွိခဲ့။ ထို ေခတ္ အေျခအေနေၾကာင့္ ဝဲသလိုလုိ၊ ရဲသလုိလို။ တကယ္ေတာ့ ဘာမွမဟုတ္။ ဘယ္လူထု အဖြဲ႔အစည္းတြင္မွလဲ အ လုပ္မလုပ္ခဲ့ဘူး။ ဘယ္လႈပ္ရွားမႈမွလဲ မပါဝင္ခဲ့သူ။ လူထုသတင္းစာတုိက္၌ ခဏတျဖဳတ္ အရိပ္ဝင္ခုိၿပီး အထက္ဗမာ ႏုိင္ငံ စာေရးဆရာအသင္းတြင္ လူလံုးဝင္ျပ႐ုံသာ ရွိခဲ့သည္။
၁၉၇ဝ ေလာက္ကတည္းက ေမာင္သာႏိုး လူထုဆန္႔က်င္ေရး စကားေတြကို တုိးတိုးတမ်ဳိး က်ယ္က်ယ္တမ်ဳိး စတင္ေျပာ ေနခဲ့တာျဖစ္သည္။ ၁၉၈၈ ေနာက္ပုိင္းတြင္ ေမာင္သာႏိုး လူထုဆန္႔က်င္ေရး၊ ႏုိင္ငံေရး ဆန္႔က်င္ေရးေျပာတာေတြ ပိုမ်ား လာခဲ့သည္။ (၁၉၉၃-၉၄-၉၅) ကာလက သူ႔သင္တန္းတြင္ မၾကာခဏ ႀကံဳတုိင္းေျပာတာတခုရွိသည္။ ”ဒီေကာင္မေလး ဒီႏုိင္ငံေရးမွာ ပါဝင္လုိ႔မရဘူးဆုိတာႏွင့္ ပြဲကၿပီးသြားၿပီ” ဆုိေသာ စကားျဖစ္သည္။ ထုိအခ်ိန္က ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အပါအဝင္ ႏုိင္ငံေရး တက္ႂကြလႈပ္ရွားသူ အမ်ားအျပား ဖမ္းဆီးထိန္းသိမ္းခံေနရခ်ိန္ ျဖစ္သည္။
ကာလီနတ္သမီးေဆာင္းပါး ထြက္လာေတာ့ လူထုေဒၚအမာကပင္ ”ေမာင္သာႏုိးရယ္ လက္နက္ခ်စရာအခ်ိန္ ဒီေလာက္ ေတာင္ ရွားရ သလားကြယ္” ဟုေတာင္ ေျပာယူရတဲ့ အဆင့္ျဖစ္လာခဲ့သည္။ ၾကာလာေတာ့ ေမာင္သာႏုိးကို စာေပအ ဝန္းအဝိုင္းႏွင့္ သူတပည့္ေတြကပါ ဆန္႔က်င္ လာၾကသည္။ ဒါ့ေၾကာင့္ သူ႔အတြက္ ေနရာက်ဥ္းလာခဲ့သည္။ သာေရး၊ နာ ေရးႏွင့္ ဧည့္ခံပြဲအခ်ဳိ႕တြင္ မလႊဲသာ၍ ေတြ႔ရလွ်င္လည္း သူ႔ကို ဆက္ဆံမည့္သူက နတိၴ၊ ဧည့္ခံမႈလည္းမရွိ။ အမ်ားစုႀကီး က ဖယ္က်ဥ္ထားၾကသည္။ ဒါကိုက ေမာင္သာႏုိးကုိ သူ႔အသုိင္းအဝုိင္းက ဒဏ္ခတ္ထားျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။
ခ်ဳပ္၍ေျပာရလွ်င္ ေမာင္သာႏုိး အေနျဖင့္ မိမိကိုယ္တုိင္က ဘယ္ေနရာမွာ ရွိေနသည္၊ ဘယ္ေနရာမွာမွ မရွိေတာ့သည္ကို သိဖုိ႔လုိမည္။ ေမာင္သာႏုိး တေလွ်ာက္လံုးထားခဲ့သည့္ အရင္းခံ စိတ္ထားကိုက ျပည္သူ႔ဘက္မွာ မရွိသည့္အတြက္ အခု လို ေရးသားေျပာဆုိမႈမ်ဳိးေတြ ဆက္တုိက္လုပ္ေနျခင္း ျဖစ္သည္။
ျမန္မာႏုိင္ငံေရး အခင္းက်င္းႀကီးထဲတြင္ ေမာင္သာႏုိး တစ္ေယာက္ ဘယ္ေထာင့္၊ ဘယ္ေနရာကမွ ပါဝင္ခဲ့ျခင္းမရွိဘဲ သံုး သပ္ေဝဖန္ခြင့္မရွိသည္ကို သိထားရန္လည္းလုိသည္။ လုပ္ႏုိင္သူေတြက သူ႔အလုပ္ကိုသူ တာဝန္သိသိလုပ္ေနၾကသည္။ အလုပ္လုပ္ေနၾကသူအားလံုး ညီညီၫြတ္ၫြတ္ရွိၾကဖို႔ အေရးႀကီးေနခ်ိန္တြင္ ေမာင္သာႏုိး၏ ေဆာင္းပါးက ညီၫြတ္ေရး ကို ပ်က္စီးလုိသည့္ဆႏၵျဖင့္ ေရးထားသည့္ေဆာင္းပါး ျဖစ္သည္။ ေနာက္ဆံုးအေနျဖင့္ ေမာင္သာႏိုးကို သတိေပးေျပာလုိ သည္မွာ က်ီးဘုတ္႐ုိေသမွ ဘုတ္က်ီး႐ိုေသႏိုင္မည္။ ဆင္ျခင္တံုတရားကင္းမဲ့စြာျဖင့္ ေရးသားေနမႈကို ရပ္တန္းကရပ္ဖုိ႔ ျဖစ္သည္။ သို႔မဟုတ္ပါက စာေပတရားခြင္၊ လူမႈတရားခြင္ႏွင့္ အမွန္တရား တရားခြင္တုိ႔က ေမာင္သာႏုိးကို ခြင့္လႊတ္ေပး လိမ့္မည္မဟုတ္ဟု ဆိုခ်င္သည္။
စာ႐ႈသူ ရဲေဘာ္အေပါင္းတုိ႔အား အသိေပးေစခ်င္သည္မွာ အေသဝနာစဗာလနံ ဟု …
0 comments:
Post a Comment