သုံးနားညီ လူ႔အဖြဲ႔အစည္း တည္ေဆာက္ျခင္း

by ယဥ္ေက်းေသာ လူ႔အဖြဲ႔အစည္း တစ္ရပ္ဆီသုိ႔ on Sunday, June 10, 2012 at 12:18pm ·

လူ႔အဖြဲ႔အစည္း တရပ္ကို ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲခ်င္တယ္ ဆိုရင္ အခုအပင္စိုက္ အခု အသီး သီးခိုင္းလို႔ မရႏိုင္ပါဘူး။ မွန္ကန္တဲ့ မ်ဳိးေစ့ကို ေရြးခ်ယ္ဖို႔ လိုအပ္သလို ေျမခံ ေရခံကိုလည္းျပဳျပင္ေျပာင္းလဲဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။ ဗီဇနဲ႔ ဝန္းက်င္သဟဇာတ မျဖစ္သေရြ႕ ဖြံ႕ျဖိဳးတိုးတက္မႈ ဆိုတာလည္း ရွိလာမွာ မဟုတ္ပါဘူး။

ႏိုင္ငံတႏိုင္ငံရဲ႕ တည္ၿငိမ္မႈဟာ ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရးဆိုတဲ့ ဖိုခေနာက္ သုံးခုေပၚမွာ တည္မွီပါတယ္။  တခုနဲ႕တခုညီမွ်မႈ မရွိရင္ တည္ၿငိမ္မႈ ဆိုတာလည္း ရွိလာမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ တည္ၿငိမ္မႈကို ေဖာ္ေဆာင္ရာမွာ အစိုးရ ခ်ည္းသက္သက၊္ လူထု ခ်ည္းသက္သက္၊ လုပ္ေဆာင္လို႔ မရႏိုင္ပါဘူး။ အစိုးရ၊ လူထုနဲ႔ ၾကားခံ အဖြဲ႔အစည္းမ်ား ဆိုတဲ႔ သံုးရပ္ ညီညီညြတ္ညြတ္နဲ႔ အတူတကြ ပူးေပါင္းလုပ္ေဆာင္မွသာ တည္ၿငိမ္ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္တဲ့ လူ႔အဖြဲ႔အစည္း တရပ္ကို တည္ေဆာက္ႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီလိုတည္ေဆာက္ရာမွာ တရားမွ်တျခင္း၊ ညီမွ်ျခင္းႏွင့္ အုပ္ခ်ဳပ္သူႏွင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ခံၾကား အျပန္အလွန္ ေလးစားျခင္းဆိုတဲ့ မူေတြကို အေျခခံထားၿပီး လူအဖြဲ႕အစည္းကုိ တည္ေဆာက္ ၾကရပါတယ္။

ႏိုင္ငံတႏိုင္ငံရဲ႕ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းကို ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲဖို႔နဲ႔ ေဒသဆိုင္ရာ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းေတြကို ဘက္စုံဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ဖုိ႔ဆိုရင္ လူပုဂၢဳိလ္တစ္ဦးခ်င္းစီနဲ႔ ရည္မွန္းခ်က္တူရာ စုဖြဲ႕ထားတဲ့ အဖြဲ႕အစည္းေတြကို  လုပ္ပိုင္ခြင့္ေပးဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။ လူထုနဲ႔အစိုးရၾကား ဆက္ဆံေရးဟာ လူ႔အဖြဲ႕အစည္း ဖြံ႔ျဖိဳးတိုးတက္မႈအတြက္ မရွိမျဖစ္ အေရးပါတဲ့ အခန္းက႑မွာ ရွိေနပါတယ္။ အုပ္ခ်ဳပ္သူပဲျဖစ္ျဖစ္၊ အအုပ္ခ်ဳပ္ခံပဲျဖစ္ျဖစ္ သူတို႔ဘဝေတြအေပၚ တိုက္ရုိက္အက်ဳိး သက္ေရာက္ေစမယ္႔ ကိစၥရပ္ေတြမွာ သူ႔တို႔ကိုယ္တိုင္  ပူးပါဝင္ေဆာင္ရြက္ခြင့္ ရွိပါမွသာ တည္ၿငိမ္တဲ့ လူအဖြဲ႕အစည္းတရပ္ကို လုပ္ေဆာင္ႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။

လက္ေတြ႕ေဆာင္ရြက္မႈနယ္ပယ္နဲ႔ ပညာရပ္ဆိုင္ရာ နယ္ပယ္ေတြ  ေပါင္းစပ္လုပ္ကိုင္ႏိုင္ဖို႔ ၿမိဳ႕ျပ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး နယ္ပယ္က တာဝန္ရွိသူေတြ၊ ပညာရွင္ေတြြ၊ တက္ၾကြ  လႈပ္ရွားသူေတြ၊ လူ႔ထုအေပၚ ၾသဇာလြမ္းမိုးႏိုင္တဲ့ ပရဟိတေဆာင္ရြက္သူေတြ၊ စိတ္ပါဝင္စားတဲ့ ႏိုင္ငံသားေတြဟာ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းအတြက္ အက်ဳိးရွိမယ္႔ ပညာရပ္ေတြကို မွ်ေဝျခင္း၊ အခြင့္အလမ္း အသစ္ေတြကို ဖန္တီးျခင္းနဲ႔ အခက္အခဲမ်ားကို အတူအကြ တာဝန္ယူ ေျဖရွင္းျခင္း ဆိုတဲ့ အေျခခံေပၚ မႈတည္ၿပီး ပူးေပါင္း လုပ္ေဆာင္ၾကရာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

လူ႔အဖြဲ႔အစည္းဟာ ေလ့လာေတြရွိခ်က္ အသစ္ေတြအေပၚမွာ တီထြင္ၾကံဆမႈႏွင့္အတူ ဆင့္ကဲတိုးတက္ေျပာင္းလဲေနသလို ေန႔စဥ္ႏွင့္အမွ် ႀကဳံေတြ႕ေနရတဲ့ စိန္ေခၚမႈအသစ္ေတြ၊ အခက္အခဲေတြကလည္း လက္ေတြ႕နယ္ပယ္မွာ တပုံတပင္ပါပဲ။

အရည္အေသြးျပည့္မွီတဲ့ ပညာရွင္ေတြ၊ စနစ္တက်နည္းလမ္းေတြနဲ႔သာ ဒါေတြကို မေျဖရွင္းႏိုင္ဘူး ဆိုရင္ ကေမာက္ကမႏိုင္တဲ့ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းရဲ႕ မေက်နပ္ခ်က္ ေဒါသလႈိင္းတံပိုးေတြဟာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ တည္ေဆာက္ထားသမွ်ကို ဒီေရအလား  ဝါးမ်ဳိဖ်က္ဆီးပစ္မွာ ေသခ်ာပါတယ္။

လူထုရဲ႕ဘဝေတြကို ေရာင္ျပန္ဟပ္္ေနတဲ့ အရာအားလုံးကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ စနစ္တက် သိႏိုင္ဖို႔ အတြက္ ေလ့လာမယ္ဆိုရင္  လူထုနဲ႔တသားတည္း ရွိရမွာျဖစ္ၿပီး အတူတကြ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။ သူတို႔ဘဝေတြကို အေျပာင္းအလဲျဖစ္ေစတဲ့ အရာေတြကို ေျခေျချမစ္ျမစ္ သိရွိျခင္းမရွိဘဲနဲ႔ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးကို အဓိပၸါယ္သတ္မွတ္ ေျဖရွင္းခ်က္ မထုတ္ႏုိင္ပါဘူး။ ဘာေတြကို သင္ယူသင့္တယ္။ အရင္က ဘာေတြကို လုပ္ေဆာင္ခဲ့တယ္၊ အားသာခ်က္၊ အားနည္းခ်က္က ဘာေတြရွိတယ္ဆိုတာကို ဆႏၵ၊ ေဒါသ၊ ဘယာ၊ ေမာဟဆိုတဲ့ အေၾကာင္းတရား (၄) ပါးကင္းကင္းနဲ႔ မွန္မွန္ ကန္ကန္ အကဲျဖတ္တတ္ဖို႔ အေရးၾကီးပါတယ္။

လူ႔အဖြဲ႔အစည္းရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္ေတြကို စနစ္တက် ျဖည့္ဆည္းႏုိင္ဖို႔၊ အစီအစဥ္ေတြ ေရးဆြဲခ်မွတ္ဖို႔ သူတို႔ကိုယ္တိုင္ အဖြဲ႕အစည္းေတြ ထူေထာင္လုပ္ကိုင္တတ္ဖို႔ ျဖည့္ဆည္းရမယ့္ အရင္းအျမစ္ေတြနဲ႔ သူတို႔လိုအပ္ခ်က္ေတြကို စဥ္ဆက္မျပတ္ အကဲျဖတ္ၿပီး၊ သုေတသန စာတမ္းေတြနဲ႔ အခ်က္အလက္စုေဆာင္းၿပီးခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာ ေဝဖန္ဆန္းစစ္ေနဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။

ကြ်န္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ရည္မွန္းခ်က္၊ ဥိီးတည္ခ်က္ကို ေအာင္ျမင္ေအာင္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ဖို႔ ဆိုရင္ အျခားအဖြဲ႔အစည္းေတြ၊ ေအဂ်င္စီေတြနဲ႔ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းအေပၚ ၾသဇာသက္ေရာက္မႈရွိတဲ့ လူပုဂၢိဳလ္ေတြရဲ႕ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မႈ လိုအပ္ပါတယ္။ ဒီလို ပူးေပါင္း ေဆာင္ရြက္တဲ့အခါ အခ်င္းခ်င္း ေလးစားလိုက္နာရမယ္႔ တန္ဖိုးေတြလည္း ရွိပါတယ္။

ဒီတန္ဖိုးေတြကေတာ့ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းအတြင္းမွာ အဆင့္အတန္း ခြဲျခားဆက္ဆံမႈ ကင္းရွင္းဖုိ႔၊ တူညီတဲ့ လူမႈေရးရပိုင္ခြင့္ ေတြရရွိဖို႔၊ အျပန္အလွန္ေလးစားမႈနဲ႔ အသိအမွတ္ျပဳဖို႔၊ စာရင္းမွမရုိးသားစြာ ခ်န္လွပ္ထုတ္ပယ္ထားမွႈကို ပေပ်ာက္ေစဖို႔ စတဲ့ တန္ဘိုးေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းရဲ႕ အားသာခ်က္ေတြကို အသုံးခ်ႏိုင္မွသာလွ်င္ လူ့တဦးခ်င္းစီနဲ႔ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းအတြက္ လုပ္ပိုင္ခြင့္ေတြကို ရွာေဖြႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါအျပင္ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ေနတဲ့ အဖြဲ႔အစည္းေတြနဲ႔ သင္တန္းေက်ာင္းေတြကို နယ္ပယ္ရပ္ဆိုင္ရာ ပညာရပ္ေတြ၊ လက္ေတြ႕က်တဲ့ အသိပညာဗဟုသုတေတြ၊ အတိတ္နဲ႔ ပစၥဳပန္မွာ ရင္ဆိုင္ရေလ့ရွိတဲ့ အခက္အခဲေတြကို ေျဖရွင္းႏုိင္မယ္႔ နည္းလမ္းေတြနဲ႔ ျဖည့္ဆည္းေပးျခင္းဟာလည္း အဓိက က်တဲ့ အစိတ္အပိုင္း တရပ္အျဖစ္ ပါဝင္ပါတယ္။ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းက ေပၚထြက္လာတဲဲ့ ရင္ဖြင့္သံေတြကို ေသေသခ်ာခ်ာ အသိအမွတ္ျပဳၿပီး၊ ဗဟုသုတၾကြယ္ဝတဲ့ ပညာရွင္ေတြ ၊သက္ဆိုင္ရာ ဘာသာရပ္အလိုက္ လုပ္ငန္းအေတြ႕အၾကဳံ ရွိသူေတြ နဲ႔ တိုင္ပင္အၾကံအဉာဏ္ရယူၿပီး တိုင္းျပည္ရဲ႕ အနာဂတ္ကို ထုဆစ္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

အျခားတဖက္ကလည္း ဆက္သြယ္ေရးစနစ္ကို ေခတ္မွီတိုးတက္ ေကာင္းမြန္ေအာင္   လုပ္ေဆာင္ၿပီး  ကြ်မ္းက်င္တဲ့လုပ္သားေတြ ေမြးထုတ္ရမွာျဖစ္သလို၊ ေဝဖန္ပိုင္းျခားတက္တဲ့ ဆင္ျခင္ဉာဏ္နဲ႔ လူမႈေရးဝါဒီေတြ၊ လူမႈေရး တရားမွ်တမႈေတြကုိ လက္ေတြ႔ အသုံးခ်ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

အစိုးရရဲ႕လုပ္ပိုင္ခြင့္ကို ေပးသင္႔သေလာက္ ေပးရမွာျဖစ္သလို၊ အစိုးရမဟုတ္တဲ့ အဖြဲ႕အစည္းေတြနဲ႔  တသီးပုဂၢလေတြရဲ႕ လုပ္ပိုင္ခြင့္နယ္ပယ္ကိုလည္း ခ်ဲ႕ထြင္ေပးရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါမွသာလွ်င္ တိုင္းျပည္တျပည္ကို ထိမ္းေက်ာင္းေမာင္းႏွင္းရာမွာ အစိုးရသာလွ်င္ တာဝန္အရွိဆုံး ဆိုတဲ့ အျမင္နဲ႔ အရာရာသာ အစိုးရကတာဝန္ေပးရမယ္ဆိုတဲ့အျမင္ေတြကို ေလွ်ာ႔ခ်ႏိုင္မွာျဖစ္ပါတယ္။

အင္စတီက်ဴရွင္းေတြရဲ႕ နယ္ပယ္အလိုက္ သုံးသပ္ေဝဖန္မႈေတြဟာ ယေန႔ကာလ ေရွ႕တန္းကို ေရာက္ရွိလာသလို၊ လူမႈေရးအဖြဲ႔အစည္းေတြဟာလည္း အင္စတီက်ဴရွင္းဆန္ဆန္ ဖြဲ႕စည္း တည္ေထာင္လာၾကပါၿပီ။ အစိုးရတိုင္းဟာ ၎ၾသဇာသက္ေရာက္တဲ့ နယ္နမိတ္နဲ႔ ဒီအတြင္းမွာရွိတဲ့လူအဖြဲ႔အစည္းရဲ႕ ဖြဲ႔ၿဖိဳးတိုးတက္မႈကို တာဝန္ခံရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

အမ်ဳိးသားစရိုက္လကၡဏာေတြ၊ ၎တို႔ရဲ႕အက်ဳိးစိီးပြားျမင့္တင္မႈေတြနဲ႕ အနာဂတ္ ေအာင္ျမင္မႈေတြအတြက္လည္း တာဝန္ခံရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ေဒသတြင္း လူ႔အဖြဲ႔အစည္းေတြနဲ႔ ေဒသတြင္း နယ္ပယ္ေတြရဲ႕သဘာဝ ပတ္ဝန္းက်င္ ထိမ္းသိမ္းမႈ၊ စီးပြားေရး ဖြံ႕ၿဖိဳးတုိးတက္မႈနဲ႔ လူ႔မႈေရး ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္မႈအေပၚ အာရုံစူးစိုက္ဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။

ဒီကိစၥေတြကို လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ဖို႔အတြက္အစိုးရဟာ လူထုကို ပညာေရး၊ က်န္းမာေရးစတဲ့ လူထုအေျချပဳ အဖြဲ႔အစည္းေတြကို ထူေထာင္ခြင့္ျပဳရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ပုဂၢဳိလ္ တဥိီးခ်င္းစီနဲ႔ ရည္မွန္းခ်က္တူ လူစုေတြရဲ႕ ေဆာင္ရြက္လိုမႈေတြကိုလည္း လုပ္ပိုင္ခြင့္ေပးဖို႔ လိုပါတယ္။

ဒါေတြဟာ လူေတြရွိတဲ့ ေနရာတိုင္းမွာ ရွိသင့္ရွိအပ္တဲ့ အရာေတြျဖစ္ၿပီး လ႔ူအဖြဲ႕အစည္း ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္မႈအတြက္ ပြင့္လင္းၿပီးျပည့္စုံတဲ့ ရည္မွန္းခ်က္ေတြကုိ အေကာင္အထည္ ေဖာ္ရာမွာ အေရးပါတဲ့  အခန္းက႑မွာ တည္ရွိေနလို႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

လူ႔အဖြဲ႕အစည္းဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္မႈမရွိဘဲ ေဒသဆိုင္ရာ အာဏာပိုင္ေတြနဲ႔ အဓိက ျပည္သူ ဝန္ေဆာင္မႈ လုပ္ငန္းေတြဟာ သူတို႔ရဲ႕လူ႔အဖြဲ႕အစည္းကို ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈ ေတြလုပ္ႏိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္သူတို႔ရဲ႕ ဦးတည္ခ်က္ေတြ  ေအာင္ျမင္ေအာင္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ႏိုင္ဖို႔ အတြက္ အစိုးရေတြဟာ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းတိုးတက္ဖြံ႕ၿဖိဳးဖို႔အတြက္ ရွင္းလင္းတဲ့အမ်ဳိးသား ေရးမဟာဗ်ဴဟာေတြရွိရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေဒသဆိုင္ရာ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္မႈ အတြက္ လစာမဲ့ ေစတနာဝန္ထမ္းေတြ ရွိေသာ္လည္းပဲ ေရရွည္ လုပ္ေဆာင္ရမည့္ အပိုင္းေတြမွာ သူတို႔ကို အသုံးျပဳလို႔ မရႏိုင္ပါဘူး။

သိပၸံနဲ႔ သခ်ၤာလို ဘာသာရပ္ေတြနဲ႔ အျခားဘာသာစကား သင္ၾကားေရး လုပ္ငန္းစဥ္ေတြ အေပၚအာရုံစူးစိုက္ လုပ္ေဆာင္ဖို႔ ဟာလဲ အေရးႀကီးတဲ့အပိုင္းမွာ ရွိပါတယ္။ ပညာေရး နိမ့္ၾကေနတဲ့  ႏိုင္ငံေတြအဖို႔ ေဝဖန္ပိုင္းျခားစဥ္စားဆင္ခ်င္ နည္းေတြကို အင္စတီက်ဴရွင္းေတြမွာ မျဖစ္မေန သင္ၾကားရမယ္႔ အေနအထားတစ္ရပ္ ျဖစ္လာပါၿပီ။

အေျခခံလူ႔အဖြဲ႕အစည္းနဲ႔ဒီမိုကေရစီကို မိတ္ဆက္ေပးရာမွာ ၾကားခံ အဖြဲ႔အစည္းေတြရဲ႕ လူ႔အဖြဲ႔အစည္း တိုးတက္ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈ လုပ္ငန္းစဥ္ ဟာ မရွိမျဖစ္ လိုအပ္ပါတယ္။ ဆင္းရဲမြဲေတမႈေတြနဲ႔ အသိပညာ၊ အတတ္ပညာ နယ္ပယ္မွာ ေနာက္က် က်န္ရစ္ခဲ့တာကို အစိုးရခ်ည္း လုပ္ေဆာင္လို႔ မရပါဘူး။

လူ႔ထုအေျချပဳ အဖြဲ႔အစည္းေတြရဲ႕ အခန္းက႑ကိုျမွင့္တင္ေပးမွသာလွ်င္ ဒီမိုကေရစီ က်င့္စဥ္ေတြနဲ႔ အမ်ဳိးသားစရုိက္လကၡဏာေတြကို အံဝင္ဂြင္က်ေအာင္ ဆက္စပ္ေပးႏုိင္မွာျဖစ္ၿပီး အေျခခံ လူထုအဆင့္ အတန္းကိုလည္း ျမွင့္တင္ေပးရာ ေရာက္မွာပါ။ လူထုရဲ႕ဘဝေတြကို အက်ဳိးသက္ေရာက္မႈရွိေစမယ္႔ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ေတြ ခ်မွတ္ရာမွာ သူတို႔ကိုယ္တိုင္ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ ရွိမွသာလွ်င္ သူတို႔ရဲ႕အေကာင္းဆုံးစြမ္းေဆာင္ ႏိုင္စြမ္းကို ရရွိပါလိမ့့္မယ္။

သက္ႏိုင္(ပဲခူး)