အျဖဴေရာင္တံတိုင္းမွာ ထိုးထားတဲ့ တက္တူး

by Sue Khat Min on Thursday, May 31, 2012 at 10:15pm

(၁)

ေမေက်ာ္သည္ အိပ္မႈန္စံုမႊားျဖင့္

သြားတိုက္ေနရာမွ မီးဖိုတြင္းရွိ

သူ႕ကို လွမ္းေအာ္၏။

"ဖိုးေဇာ္ေရ .. ငါ့ဖို႔ ၾကက္ဥတစ္လံုး

ေၾကာ္ေပးစမ္းပါ .. ေပါင္မုန္႔ပါ

ႏွစ္ခ်ပ္ေလာက္ မီးကင္ထားလိုက္"

သူ ေမေက်ာ့္အတြက္ နံနက္ခင္းစာ

ျပင္ဆင္ေပးျပီးေနာက္ ေရးလက္စ

ဝတၳဳအား အဆံုးသတ္ရန္ စာေရးစားပြဲသို႔

ထြက္လာခဲ့သည္။ ဝတၳဳထဲရွိ ဇာတ္ေကာင္ႏွစ္ဦး

(မင္းသားႏွင့္ မင္းသမီး) သည္ သူႏွင့္ ေမေက်ာ္

ျဖစ္၏။ ေမေက်ာ္က ဂါဝန္ရွည္ျဖဴေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ကို

ဝတ္ထားျပီး၊ ေခ်ာက္ကမ္းပါးစြန္းထိပ္တြင္

မတ္တပ္ရပ္ေနသည္။ သူမ၏ ဂါဝန္အနားစတို႔သည္

တဖ်တ္ဖ်တ္ လႈပ္ခါေန၏။ ထို႔ေနာက္ သူမ

လက္ႏွစ္ဖက္ကို ဆန္႔တန္းလိုက္ေလသည္။

အို .. သူမ .. သူမ ေခ်ာက္ထဲကို ခုန္ခ်လိုက္

ေတာ့မွာလား .. မျဖစ္ဘူး .. မျဖစ္ရဘူး ..

ငါ မင္းကို ဘယ္နည္းနဲ႔မွ အဆံုး႐ံႈးမခံႏိုင္ဘူး

ေမေက်ာ္ .. ။ သူ ေမေက်ာ့္ထံသို႔ အရူးတစ္ေယာက္လို

တဟုန္ထိုး ေျပးထြက္သြားသည္။

"နင့္ ေပါင္မုန္႔မီးကင္က နည္းနည္းတူးသြားတယ္ ..

အသံုးကိုမက်ဘူး .. ဒါေလးလုပ္တာကိုပဲ"

"ဟာ .. ေက်ာ္ေက်ာ္ကလည္း ..

ဒီမွာ စာေရးေနတာကြ .. အရွိန္ေတာင္ရေနမွ"

ေမေက်ာ္က သူ မဟုတ္သလိုပဲ၊ ေကာ္ဖီခြက္ေလး

ကိုင္ကာ ေလခၽြန္ရင္း ျခံထဲဆင္းသြား၏။

(၂)

         ေမေက်ာ္သည္ သူ၏ ရွားရွားပါးပါး

မိန္းကေလးသူငယ္ခ်င္းျဖစ္သည္။ နယ္မွေန၍

ေက်ာင္းလာတက္ေသာ သူမသည္၊ ေက်ာင္းျပီး

သြားေသာအခါတြင္လည္း နယ္မျပန္ေတာ့ဘဲ

တစ္ေယာက္တည္းသမားျဖစ္ေသာ သူ႕အိမ္တြင္

တက္ေနေလ၏။ ေမေက်ာ္ႏွင့္ သူသည္ အခ်စ္ဆံုး

သူငယ္ခ်င္းမ်ားသာ ျဖစ္သည္။

          ေယာက္်ားပ်ိဳတစ္ဦးႏွင့္ မိန္းမပ်ိဳတစ္ဦးတို႔

ေသြးမေတာ္သားမစပ္၊ သမီးရည္းစားလည္းမဟုတ္၊

လင္မယားလည္းမဟုတ္ပါဘဲ တစ္အိမ္တည္းတြင္

ေနၾကျခင္းမွာ "ဘယ္လိုၾကီးလဲဟ" ဟု ထင္စရာ

ရွိသည္။ သူ႕ဘက္က မည္သည့္စည္းကိုမွ

ေဖာက္ဖ်က္ခဲ့ျခင္းမရွိသလို၊ သူမကလည္း

ပတ္ဝန္းက်င္ကို ဂရုမစိုက္တတ္။ သူႏွင့္ ေမေက်ာ္တို႔

တစ္အိမ္တည္းတြင္ အတူေနၾက၏။

(၃)

                       သူမ စပယ္ယာကို ငါးေထာင္တန္

ေပးလိုက္သည္။ စပယ္ယာက ႏွစ္ရာတန္မပါဘူးလား

အမ္းစရာမရွိ ဟု ေျပာ၏။ သူမနံေဘးမွလူက တစ္ေထာင္

တန္ျဖင့္ ကားခေပးသည္။

"အဲ့ဒါ ႏွစ္ေယာက္စာ ယူလိုက္"

သူမနံေဘးမွလူက လွည့္ၾကည့္၏။

ကတ္ကိုဘိန္းႏွင့္ အေတာ္ဆင္ေလသည္။

"ကၽြန္မနာမည္ ေမေက်ာ္ .. ဖုန္းနံပါတ္က ..

၀၉-၅၀၉၀××× .. ရွင့္အေၾကြး ေနာက္ၾကံဳရင္

ဆပ္မယ္ .. အိုေကလား"

ကတ္ကိုဘိန္း အူေၾကာင္ေၾကာင္ျဖင့္ ေခါင္းညိတ္၏။

(၄)

"နင္ အထဲမွာေစာင့္ေန ဖိုးေဇာ္ ..

ငါ့ဖို႔ အက္စ္ပရက္စ္စို တစ္ခြက္

မွာထားေပး"

ေကာ္ဖီဆိုင္ေလးအတြင္းမွ အဲကြန္းေလက

လတ္ဆတ္ေအးျမေနသည္။ အေနာက္တိုင္း

သီခ်င္းသံ ခပ္တိုးတိုးကိုလည္း ၾကားရ၏။

သူ အက္စ္ပရက္စ္စို ႏွစ္ခြက္ မွာျပီး က်သင့္ေငြ

ရွင္းကာ၊ ကဗ်ာစာအုပ္ထုတ္ဖတ္ရင္း ေမေက်ာ့္ကို

ေစာင့္ေနလိုက္သည္။ ကဗ်ာဆရာ ျငိဏ္းေဝ၏

"ဂ ဃ န ဏ" ။

ခဏၾကာေတာ့ ေမေက်ာ္ ေရာက္လာသည္။

လက္ထဲတြင္ မုန္႔ထုပ္တစ္ထုပ္ ဆြဲလ်က္။

"ဘာေတြလဲ ေက်ာ္ေက်ာ္"

"မုန္႔လက္ေကာက္"

အက္စ္ပရက္စ္စို ႏွင့္ မုန္႔လက္ေကာက္

ဘာဆိုင္လို႔လဲ ဟု သူ မေမးေတာ့။ ေမေက်ာ္က

ဒီလိုပဲ။ စိတ္ထင္ရာ ေလွ်ာက္လုပ္တတ္တာ

သူမရဲ႕အက်င့္။

"ဖိုးေဇာ္"

"အင္း"

"ငါ ခ်စ္ရမယ့္သူ

ေတြ႕ေနျပီထင္တယ္"

"အင္း"

(၅)

"ရွင့္မွာ ေစ့စပ္ထားတဲ့သူ ရွိတာလား"

"အင္း .. လူၾကီးမိဘေတြ စီစဥ္တာပါ .. ကိုယ့္ဆႏၵမပါဘူး"

"ဖ်က္သိမ္းလိုက္ပါ"

". . . . . . ."

"ရွင့္ လက္သူၾကြယ္က ေစ့စပ္လက္စြပ္ ေပးစမ္းပါ"

". . . . . . ."

သူမ ကတ္ကိုဘိန္း၏ လက္ကိုဆြဲ၍

လက္စြပ္ခၽြတ္ယူလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္

သူမ,ေသာက္လက္စ ဝိုင္ဖန္ခြက္တြင္းသို႔

ပစ္ထည့္ျပီး တရွိန္ထိုး ေမာ့ေသာက္ခ်လိုက္ေလ၏။

"ရွင့္ကို ကၽြန္မ ခ်စ္တယ္"

(၆)

"ငါ လက္ထပ္ေတာ့မယ္ ဖိုးေဇာ္"

"အင္း .. ေကာင္းတာေပါ့"

"ဘယ္သူလဲ .. ဘယ္ကလဲ လို႔ .. မေမးေတာ့ဘူးလား"

"ငါမွ မသိခ်င္တာ"

"တားေရာ မတားေတာ့ဘူးလား"

"ငါက နင့္ရဲ႕ အုပ္ထိန္းသူမွမဟုတ္တာ .. ငါက .. နင့္ရဲ႕ .. နင့္ရဲ႕ .."

"ဘာျဖစ္လဲ ဖိုးေဇာ္ .. ဆက္ေျပာေလ"

"ငါက နင့္ရဲ႕ .. အခ်စ္ဆံုးသူငယ္ခ်င္းပဲေလ"

(၇)

သူ နာရီကို မမွိတ္မသုန္ စိုက္ၾကည့္ေနသည္။

ေန႔လည္ ၁၂ နာရီထိုးရန္ စကၠန္႔ပိုင္းမွ်သာ

လိုေတာ့သည္။ ေန႔လည္ ၁၂ နာရီသည္

ေမေက်ာ့္မဂၤလာပြဲ စတင္က်င္းပမည့္

အခ်ိန္ျဖစ္၏။ တျဖည္းျဖည္း နီးကပ္လာျပီ။

၉ ..

၈ ..

၇ ..

၆ ..

၅ ..

၄ ..

၃ ..

၂ ..

၁ ..

.. .. .. .. ..

"ခြမ္း !!!"

သူ ေဘ့စ္ေဘာရိုက္တံျဖင့္ နာရီကို

အားကုန္လႊဲရိုက္လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။

သူ႕အိမ္ခန္းေလး၏ ၾကမ္းျပင္တြင္

နာရီမွန္ကြဲစမ်ား ျပန္႔ၾကဲသြား၏။

"ကဲ .. အခ်ိန္က်ျပီ မိန္းကေလး .. မင္း ဘာလုပ္ခ်င္လဲ"

မိန္းမပ်ိဳသည္ သူမ၏ လက္သူၾကြယ္မွ

လက္စြပ္ကိုခၽြတ္၍ ဝိုင္ဖန္ခြက္အတြင္းသို႔

ပစ္ထည့္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ သူ႕ထံ

ဖန္ခြက္ကို ကမ္းေပးလိုက္၏။

"ရွင့္ကို ဒါ ေသာက္ေစခ်င္တယ္ ကိုဖိုးေဇာ္ .. ျပီးရင္ .."

"ကၽြန္မကို နမ္းေစခ်င္တယ္"

ထိုမိန္းမပ်ိဳသည္ ကတ္ကိုဘိန္း၏

မေတာ္လိုက္ရေသာ ဇနီးေလာင္းျဖစ္သည္။