ေဒါသကင္းစင္ စိတ္ေပ်ာ္ရႊင္

by ယဥ္ေက်းေသာ လူ႔အဖြဲ႔အစည္း တစ္ရပ္ဆီသုိ႔ on Friday, June 22, 2012 at 5:51pm 

ေဒါသ ဆိုတဲ့အရာဟာ ပံုဆြဲယူလို႔၊ ဓါတ္ပံုရိုက္ယူလို႔ ရတဲ့အရာမ်ိဳးေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။ ေဒါသနည္းနည္း ျဖစ္တာနဲ႔ ေဒါသႀကီးႀကီးျဖစ္ေနတာကို ျဖစ္ေပၚေနတဲ့ေဒါသအရ ခြဲျခားႏိုင္ေပမယ့္ ျဒပ္၀တၳဳမျပႏိုင္ပါဘူး။ ေဒါသ ျဖစ္လာရင္၊ ေဒါသစိတ္ လူမွာ၀င္လာခဲ့ရင္ အမ်ားအားျဖင့္ မ်က္ႏွာနီျမန္းလာတတ္လို႔ ေဒါသကို အနီေရာင္လို႔ ပဲ အၾကမ္းဖ်င္းသတ္မွတ္ၾကပါတယ္။ က်ေနာ္အရင္တုန္းက ၾကားဖူးတာတခုရွိပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ေမြးကင္းစ ကေလးေတြကို ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက အနီေရာင္ေတြနဲ႔ပဲ ထိေတြ႕ခိုင္းမယ္ (ကေလးေလးရဲ႕ အခန္းကို အနီေရာင္ေဆးေတြသုတ္မယ္၊ သူ႔ရဲ႕ အႏွီး၊ အ၀တ္ေတြကို အနီေရာင္ပဲ ၀တ္ဆင္ေပးမယ္၊ သူ႔ပါတ္၀န္းက်င္က အရာမွန္သမွ်ကို အနီေရာင္ေတြျဖစ္ေနေအာင္ ဖန္တီးေပးထားမယ္) ဆိုရင္ တရက္ထက္ တရက္အသက္ႀကီး လာတာနဲ႔အမွ် သူ႔ရဲ႕ (အဲဒီ ကေလးေလးရဲ႕) စိတ္ဓါတ္ေတြလည္း ခက္ထန္လာတယ္၊ ၾကမ္းၾကဳတ္လာတယ္လို႔ သိပၸံ ပညာရွင္ေတြ အတည္ျပဳခဲ့တာကို ၾကားဖူးခဲ့ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ ေဒါသဆိုတာ မ်ိဳးရိုးလိုက္တာမ်ိဳးေတာ့ မဟုတ္ဘူးဗ်၊ တခ်ိဳ႕အေဖေတြက ေဒါသႀကီးၿပီး၊ သားက်ေတာ့ ေအးလြန္း တာမ်ိဳးေတြ ေတြ႕ဖူးၾကပါလိမ့္မယ္။

ေဒါသစိတ္ဆိုတာ

• နားနဲ႔အၾကား
• မ်က္စိနဲ႔အျမင္
• လူနဲ႔အထိမွာ ျဖစ္ေပၚလာတတ္ပါတယ္။

အမ်ားအားျဖင့္ေတာ့ ေဒါသစိတ္ဟာ နားနဲ႔အၾကားကေန မ်က္လံုးနဲ႔ျမင္ၿပီး ေျပာၾက၊ ဆိုၾကရင္း ျဖစ္လာတာ မ်ား ပါတယ္။ စကားဆိုတာမ်ိဳးက လြယ္လြယ္နဲ႔ထြက္လို႔ရတဲ့အမ်ိဳးပါ။ လြယ္လြယ္ထြက္လို႔ရေတာ့ သူကေနပဲ စ ေတာ့ တာေပါ့။

ေဒါသစကား

ေဒါသစကားတလံုး ကိုယ့္ႏႈတ္ကထြက္သြားတာ ပိုက္ဆံလဲမေပးရဘူး၊ လြယ္လဲ လြယ္တယ္၊ ဒါေပမယ့္ အေျပာခံရ သူမ်ားရဲ႕ နားထဲမွာေတာ့ ခါးသီးပူစပ္လွပါတယ္။ အေျပာခံရတဲ့သူဟာ တကိုယ္လံုး တုန္ခါသြားတဲ့အထိေတာင္ ျဖစ္တတ္ၾကပါတယ္။ ျပန္စဥ္းစားမိတိုင္းလဲ ပူေလာင္ေနမွာပါပဲ။ ေဒါသစကားၾကားလို႔ ေဒါသစိတ္၀င္လာရင္ ေျပာ သူေရာ၊ ေျပာခံရတဲ့သူပါ စိတ္ယုတ္ စိတ္ညံ့ေတြ၀င္လာတတ္ပါတယ္။ ေဒါသစိတ္၀င္လာၿပီဆိုရင္ အမွားအမွန္ ခြဲျခားလို႔မရေတာ့ပါဘူး။ ကိုယ္ျပန္ေျပာတဲ့ စကားလဲ ေဒါသစကားေတြ ျဖစ္လာမယ္။ ကိုယ္ျပန္လုပ္တဲ့ အလုပ္ေတြ လဲ ေဒါသအလုပ္ေတြျဖစ္ကုန္ေရာ။ ေဒါသစိတ္ဆိုတာဟာ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းလည္း ပူးတတ္ပါတယ္။ ေဟာခနဲ၊ ဒိုင္း ခနဲလည္း ၀င္ၿပီးပူးတတ္ပါတယ္။ စ ပူးခ်ိန္မွာလည္း ဘာကိုုမွ သတိမရတတ္ေတာ့ပါဘူး။ တခ်ိဳ႕လူေတြဆိုု ေဒါသ၀င္ပူးတာ သိပ္ျမန္ၾကပါတယ္။ အေသးအဖြဲကိစၥေတြ မွာလည္း ေဒါသျဖစ္တတ္ၾကတယ္။ ကာယကံေျမာက္မဟုတ္ဘဲ ေဒါသစကားေၾကာင့္ တသက္လံုုး စိတ္နာသြား တဲ့လူေတြလဲ ဒုုနဲ႔ေဒးပါပဲ။

မုုသားစကားရဲ႕သက္တမ္းဟာတိုုတယ္။ 

သစၥာစကားရဲ႕သက္တမ္းဟာရွည္တယ္။

 ေဒါသစကားရဲ႕သက္တမ္းဟာ ခ်က္ခ်င္းပ်က္စီးပါတယ္။

ကိုုယ့္ေဒါသစကားေတြကို ထိန္းႏိုုင္ျခင္းဟာ မြန္ျမတ္တဲ့ ေအာင္ႏိုုင္ျခင္းတမ်ိဳးပါ။

ေဒါသအျပဳအမူ

ေသေသခ်ာခ်ာ ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ရင္ေဒါသအျပဳအမူမွန္သမွ်ဟာ ေအာက္ တန္းက်တယ္လိုု႔ေျပာလိုု႔ရမယ္ဗ်။ ရုုန္႔ရင္းၾကမ္းတမ္းစြာစကားေျပာမယ္၊ ဆဲ မယ္၊ ဆိုုမယ္၊ ၾကံဳး၀ါးမယ္၊ ျခိမ္းေျခာက္မယ္၊ ညစ္ညမ္းစုုတ္ပဲ့စြာေျပာ မယ္ေပါ့။ ၿပီးေတာ့ ရိုုက္မယ္၊ ထိုုးမယ္၊ သတ္မယ္၊ တဘက္က ကြဲၿပဲအထိနာမွ အားရေက်နပ္မယ္။ ဒါေတြကိုု ေဒါသေျပလိုု႔ ျပန္ေတြးၾကည့္မယ္ဆိုုရင္ ရွက္စရာသိပ္ေကာင္းပါတယ္။ ေဒါသအျပဳအမူေၾကာင့္

သိကၡာပ်က္ သမာဓိပ်က္ ဟန္ပ်က္ စီးပြားပ်က္အေပါင္းအသင္းပ်က္ပါပဲ။

အဲဒီလိုု အပ်က္သေဘာေဆာင္တဲ့ ေဒါသကိုု ဘာလိုု႔ထားေနဦးမွာလဲဗ်ာ။

ေဒါသကို ဘယ္လိုထိန္းမလဲ

ေဒါသျဖစ္လာၿပီး ေဒါသေနာကိုလိုုက္မိမယ္ဆိုုရင္ေတာ့ အမွားေတြဆက္ျဖစ္မယ္။ အကုုသိုုလ္ျဖစ္မယ္။ ဆံုုးရွံဳး ေၾကကြဲရမယ္။ ပူေလာင္တဲ့ ေနာင္တေတြ ျဖစ္ရေတာ့မယ္။ ေဒါသကိုု ထိန္းတဲ့ေနရာမွာလဲ အမ်ိဳးမ်ိဳးရွိပါတယ္။

• ေခါင္းကေန ေရေလာင္းၿပီးခ်ိဳးလိုုက္ပါ။
• ကုိုုယ္စိတ္၀င္စားမယ့္ စာအုုပ္ကိုုဖတ္ေနလိုုက္ပါ။
• တျခားလူေတြနဲ႔စကားသြားေျပာေနလိုုက္ပါ။ (ေဒါသျပန္ျဖစ္ရမယ့္ အေၾကာင္းေတာ့ မေျပာနဲ႔ေပါ့)
• ရုုပ္ရွင္၊ ေဘာလံုုးပြဲ ၾကည့္စရာ တခုုခုုသြားၾကည့္ေနလိုုက္ပါ။
• အိမ္၊ ျခံသန္႔ရွင္းေရး လုုပ္ေနလိုက္ပါ။
• ဘုုရား၊ ေစတီ တဆူဆူမွာ သြားထိုုင္ေနလိုုက္ပါ။

ဒါေတြက တႏုုံ႔ႏံုု႔နဲ႔ျဖစ္ေနတဲ့ေဒါသခပ္နည္းနည္းကိုု ေျဖတဲ့နည္းလမ္းေတြပါ။ သိပ္ၿပီးမခံမရပ္ႏိုုင္ေအာင္၊ ရိုုက္ႏွက္ သတ္ျဖတ္ခ်င္ေနေလာက္ေအာင္ ျဖစ္ေနမယ္ဆိုုရင္ေတာ့

ေဒါသကင္းစင္တဲ့ ဘုုရားရွင္ကိုု အာရံုုျပဳလိုုက္ပါ။

မိမိေဒါသျဖစ္တဲ့လူနဲ႔ လံုုး၀မေတြ႕မိေအာင္ေရွာင္ပါ။

တရားရံုုးေတြ၊ ေထာင္ေတြေရာက္မွာကိုု ႀကိဳေတြးပါ။

ျဖစ္ခဲ့တဲ့အေၾကာင္းမွာ သူပဲမွားမွား၊ ကိုုယ္ကပဲမွားမွား အဲဒီအမွား စျဖစ္တာကိုုေတြးၿပီး ဆံုုးျဖတ္ခ်င့္ခ်ိန္ပါ။

တျခားၿမိဳ႕ရြာကိုု ေခတၱခဏထြက္သြားႏိုုင္ရင္လည္းေကာင္းပါတယ္။

ေဒါသကိုုခ်ဳပ္တယ္ဆိုုတာကိုု လြယ္လြယ္ေျပာရရင္ အေတြးကိုုခ်ဳပ္တည္းတာပါပဲ။ ေဒါသျဖစ္မယ့္အေတြးကိုု ခ်ဳပ္ႏိုုင္သမွ်ခ်ုဳပ္ပါ။ မေတြးပါနဲ႔။ ေျဖႏိုုင္သမွ် တရားနဲ႔ေျဖပါ။ ေတြးၿပီးရင္းေတြးရင္း မလုုပ္ပါနဲ႔။ သူမ်ားခြ်တ္ယြင္း တာကိုုလိုုက္ၿပီးစဥ္းစားမေနပါနဲ႔၊ မိမိကိုုယ္တိုုင္ မခြ်တ္ယြင္းဖိုု႔က အေရးႀကီးပါတယ္။ စိတ္ဆိုုးတယ္ဆိုုတာ မူလက ရွိႏွင့္တာမ်ိဳးမဟုုတ္ပါဘူး။ စကားဟာ နည္းနည္းပဲ ေျပာတာေကာင္းပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ နည္းနည္းပဲ ေျပာတဲ့ စကားဟာ ေကာင္းရာမြန္ရာေရာက္ဖိုု႔အေရးႀကီးပါတယ္။ ေဒါသစကားျဖစ္ေနရင္ေတာ့ နည္းနည္းပဲေျပာေျပာ၊ မ်ားမ်ားပဲ ေျပာေျပာ ဘယ္ေတာ့မွ မေကာင္းပါဘူး။ ပါးစပ္တေပါက္နဲ႔ နားႏွစ္ေပါက္ရွိတာကိုု ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ တဆသာေျပာၿပီး ႏွစ္ဆနားေထာင္ရမယ္ဆိုုတာကို သတိထားေပးပါ။ စကား၀ိုုင္းေတြနဲ႔ေတြ႕ရင္ နားေထာင္ခ်ိန္ အမ်ားဆံုုးထားပါ။ ေျပာခ်င္ရင္ တဦးစကားဆံုုးမွ ေျပာပါ။ ဇြတ္မျငင္းပါနဲ႔။ အျငင္းသန္လာရင္ ကုိုုယ္ရည္ေသြးတဲ့ စကားကပါစၿမဲပါ။ ေဒါသစကားမ်ိဳးေျပာလာရင္ေတာ့ ကိုယ့္စကားမွန္ပါလ်က္နဲ႔ အမွားေတြျဖစ္သြားတတ္ပါတယ္။ ကိုုယ့္ကိုုေဒါသနဲ႔ေျပာတာမႀကိဳက္ရင္ သူမ်ားကိုုလည္းေဒါသနဲ႔မေျပာပါနဲ႔။ မေကာင္းတာကိုု ကိုုယ္ကိုုယ္တိုုင္ မႀကိဳက္ရင္ တျခားလူလည္းႀကိဳက္မွာ မဟုုတ္ဘူးဆိုုတာ ကိုုယ္ခ်င္းစာၾကည့္ပါ။ ကေလးေတြေတာင္မွ ေဒါသနဲ႔ ဆူပူဆံုုးမရင္ နားမ၀င္ၾကတာမ်ားပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ အက်ိဳးအေၾကာင္းနဲ႔ ေထာက္ၿပီးစကားေျပာဖိုု႔ အလြန္ အေရးႀကီးပါတယ္။ 

ေဒါသစကားကိုု ထိန္းႏိုုင္တာ .............. 

အသိတရား (သတိ)

 ေဒါသမထြက္ေအာင္ ေအာင့္ထားႏိုုင္တာ...............

အသိတရား (သတိ)။ 

အဲဒါေၾကာင့္ အသိတရား (သတိ) ရွိရင္ေတာ့ ေဒါသဆိုတာ ကပ္ႏိုုင္ေတာ့မွာမဟုုတ္ပါဘူး။

ေဒါသစကား

ၿမဲေရွာင္ရွားမွ 

အမ်ားခ်စ္ခင္ 

လူရာ၀င္။

 သုုေတသီ ဘုုန္းျမင့္ေသြး ေရး ထားတဲ့ ေဒါသကင္းစင္ စိတ္ေပ်ာ္ရႊင္ဆိုုတဲ့ စာအုုပ္ေလးမွ 

အရူးေလးရဲ႕ ေတာင္ေပၚရြာ ဆိုက္မွ ျပန္လည္မွ်ေဝမိတာပါ။။။

ေဒါသရဲ့ ေနာက္ဆက္တြဲ အက်ဳိးတရားမ်ားကုိ ေဒါသအေလွ်ာက္ အမွားလုပ္မိသူတုိင္းသိၾကမွာပါ။

က်ေနာ္မ်ားအားလုံးဟာ လူသားေတြသာ ျဖစ္ၾကတာမုိ႔ ေဒါသဆုိတာႏွင့္ ႀကံဳေတြ႔ေနၾကဦးမွာပါ။။။ 

မိမိတုိ႔ရဲ့ ေဒါသစိတ္ကုိ ထိန္းခ်ဳပ္နုိင္သူမ်ားျဖစ္ၾကပါေစလုိ႔...