တိုက္စားျခင္း (၂)

by Moe Kyarnyo Moe on Thursday, June 14, 2012 at 6:47am

ညိဳတို႕တြင္ မိသားစု၀င္ ၅ ဦးရွိေသာ္လည္း ျမန္မာႏိုင္ငံအႏွံ႕ ေနရာဌာန ၅ ခု ၌ ေနထိုင္ၾကပါသည္။ အဖြားက ညိဳတို႕အိမ္ရွိေသာ ရန္ကုန္တြင္၊ ေဖေဖက ျခံစိုက္သူမို႕ ေမွာ္ဘီတြင္၊ ေမေမက ၀န္ထမ္းတစ္ေယာက္ျဖစ္ေသာ ေၾကာင့္ ရခိုင္ျပည္နယ္ ေမာင္ေတာျမိဳ႕တြင္၊ အကိုက မႏၱေလးျပည္သူ႕ေဆးရံုၾကီး၌တာ၀န္က်ေသာ ဆရာ၀န္ တစ္ေယာက္၊ ညိဳကေတာ့ ရွမ္းျပည္ေျမာက္ပိုင္းတြင္ တာ၀န္က်၀န္ထမ္းတစ္ဦး ျဖစ္ပါသည္။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ရွမ္းျပည္နယ္မွာတာ၀န္က်ေသာကၽြန္မ အဖြားေနထိုင္ရာ ဇာတိျမိဳ႕ျဖစ္ေသာရန္ကုန္ျမိဳ႕သို႕အားလပ္ရက္ အတြင္း အလည္အပတ္ျပန္ေရာက္ေနခ်ိန္ ျဖစ္ပါသည္။

မနက္ေစာေစာ အဖြားက ဖုန္း Bill ေဆာင္ေပးပါဟုေျပာလာ သျဖင့္ ယေန႕အတြက္အစီအစဥ္မ်ားကို ေခါင္းထဲတခ်က္ျပန္စဥ္းစားရင္း ဖုန္း bill ကိစၥပါထည့္သြင္းထားလိုက္ သည္။ ရန္ကုန္တြင္ အဖြားတေယာက္သာရွိျပီး လႈပ္ရွားသြားလာႏိုင္သူအားလံုး အေ၀းမွာေရာက္ေနၾကသျဖင့္ ဖုန္းbillေဆာင္ျခင္းသည္လည္း ညိဳတို႕မိသားစုအတြက္အေရးၾကီးကိစၥတခုျဖစ္ပါသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ျမန္မာ့တံခြန္ အက်ိဳးေဆာင္လုပ္ငန္းသို႕ ၾကိဳတင္ေငြသြင္းထားျခင္းျဖင့္ ျပႆနာကိုေျပလည္ေစရပါသည္။ ေပးသြင္း ထားသည့္ေငြကုန္သြားလွ်င္ အက်ိဳးေဆာင္လုပ္ငန္းမွ အိမ္ကိုအေၾကာင္းၾကားပါသည္။ ထိုအခါမွ ထပ္မံေငြသြင္း ရံုပဲမို႕ အေတာ္ပင္အဆင္ေျပလွသည္။ ထိုစဥ္က ယခုကဲ့သို႕ M.P.T မွ ၾကိဳတင္ေငြလက္ခံျခင္းမရွိေသးပါ။

-

မနက္ ၉ နာရီခန္႕တြင္ေရမိုးခ်ိဳးျပီး ျမိဳ႕ထဲသို႕ ဖုန္းbill ေဆာင္ရန္၊ သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ေတြ႕ဆံုရန္၊ စာအုပ္၀ယ္ရန္ ႏွင့္ အျခားဗာဟီရကိစၥမ်ားျပဳလုပ္ရန္ထြက္လာခဲ့သည္။ ဖုန္းစာအုပ္ေတြျပန္စစ္ရသည္။ ဖ.ဆ.ပ.လ သို႕ေနာက္တစ္ရက္ထပ္မသြားႏိုင္ပါ။ ေငြစစ္ရသည္။ ဖုန္းbillမ်ားႏွင့္ စာအုပ္၀ယ္ဖို႕ လုံေလာက္မည့္ အတိုင္းအတာ၊ မ်က္စိထဲေတြ႕လာလို႕ ၀ယ္ခ်င္ျခမ္းခ်င္ရင္ အဆင္သင့္ျဖစ္ေစရန္ ပမာဏအခ်ိဳ႕။ ရွမ္းျပည္မွ ျပန္လာသူညိဳ႕အဖို႕ ရန္ကုန္ေနကစူးလြန္းလွသည္။ ေတာထဲေတာင္ထဲေဒါင္က်က်ျပားက်က်ေနလာခဲ့သူမို႕ သု၀ဏၰႏွင့္ျမိဳ႕ထဲကို တကၠစီမစီးသင့္ဟု ကိုယ့္ဘာသာဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ျပီး ဘတ္စ္ကားေစာင့္ေန လိုက္သည္။ ကားမွတ္တိုင္အေနာက္က လက္ဘက္ရည္ဆိုင္မွ HipHopသီခ်င္းသံက ညိဳ႕အတြက္နားဆူေစသည္။ ရံဖန္ရံခါမွ ျပန္လာတတ္ေတာ့အညိဳ႕ကို ရပ္ကြက္ထဲမွ ႏႈတ္ဆက္အေရးတယူေမးျမန္းမႈမ်ားကလည္း အေတာမသတ္ႏိုင္။ အနည္းဆံုးျပံဳးျပရ၊ ျမိဳ႕ထဲသြားမလို႕ဟုေျဖရ။ ထို႕ျပင္ မနက္ ၉း၃၀၏ေနပူပူနဲ႕ဆိုေတာ့ ညိဳဆက္ျပီးသည္းမခံ ႏိုင္ေတာ့။ Mp3 ေလးနားၾကပ္ေလးသိသိသာသာတပ္လိုက္ျပီး လာခဲေသာ၊ လာေသာ္လည္း တက္မရေအာင္ ၾကပ္ေနတတ္ေသာ ဘတ္စ္ကားကိုေစာင့္ေမွ်ာ္ေနမိသည္။ နားၾကပ္သိသိသာသာတပ္ထားမွ ဘယ္သူမွစကား လာမေျပာေတာ့မွာေလ :D နားၾကပ္ထဲမွ စီးဆင္းလာေသာ Micheal Jackson ရဲ႕ Heal the World သီခ်င္းက ညိဳ႕အတြက္ခ်ိဳျမေနသည္။ ထိုစဥ္ ညိဳ႕လက္ကိုတစ္စံုတစ္ေယာက္တမင္တကာ လာတုိ႕တာသိလိုက္သည္။ ေဘးကိုၾကည့္ေတာ့ ဘယ္သူမွမရွိ။ ေအာက္ကိုငံု႕ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ညစ္ပတ္ေပေရေနသည့္ ကေလးတစ္ဦး။ ညိဳ႕လက္ကိုကိုင္ဆြဲထားရင္းပဲ သူ႕ႏႈတ္ခမ္းေတြလႈပ္ရွားေနသည္။ သူဘာေျပာလဲ ညိဳမသိ။

အဟားးးနားၾကပ္က တရားခံ။ နားၾကပ္တဖက္ဆြဲျဖဳတ္လိုက္ေတာ့ က်န္ေနတဲ့နားတဖက္ထဲမွာ If You Care Enough For the Living, Make a Little place, Make a Better place..... သီခ်င္းသံတိုးသဲ့သဲ့ျဖစ္သြားသည္။ ေခါင္းငံု႕လ်က္ သားဘာေျပာလဲ အန္တီ့ကိုျပန္ေျပာဆိုေတာ့

-

“သားဗိုက္ဆာလို႕ မုန္႕ဖိုးေပးပါ”

ညိဳ႕ေဒါသေတြေထာင္းကနဲထြက္သြားသည္။ အရင္က ဒီရပ္ကြက္မွာဒီလိုကေလးမရွိခဲ့။ ကေလးကအရမ္းငယ္ လြန္းသည္။ သူ႕ကိုတစ္စံုတစ္ေယာက္က ေတာင္းရမ္းခိုင္းတာေသခ်ာသည္။ ကေလးငယ္အား ခိုင္းေစသူသည္ အနီးအနားမွာပဲရွိလိမ့္မယ္ဟု ယူဆသျဖင့္ ေဘးပတ္၀န္းက်င္ကိုလွည့္ပတ္ၾကည့္မိေတာ့ ကားမွတ္တိုင္ရဲ႕ တိုင္အကြယ္မွာရပ္ေနသည့္ ခပ္ႏြမ္းႏြမ္းမိန္းမတေယာက္။ ၾကြပ္ၾကြပ္အိတ္တလံုးကိုင္ထားသည္။ အ၀တ္အစား အေတာ္ပင္စုတ္ခ်ာသည္။ သို႕ေသာ္ မလွစုန္းယိုးမျဖစ္ခ်င္။ ေသခ်ာမွေျပာေတာ့မည္။

“သားတကယ္ဗိုက္ဆာေနတာလား”

“ဟုတ္ကဲ့”

“အိုေက”

ေလတခ်က္ေတာင္ခၽြန္မိလိုက္လားမသိပါ။ ကေလးကိုလက္ဆြဲျပီး လမ္းတဖက္ျခမ္းရွိ ေစ်းတန္းကေလးဆီ ခ်ီတက္သြားလိုက္သည္။ ေကာက္ညွင္းေပါင္း ၂၀၀ ဖိုး၀ယ္ျပီး ကေလးလက္ထဲကိုထည့္ကာ သားဗိုက္ဆာတယ္ ဆို ေကာက္ညွင္းေပါင္းစားလိုက္ရင္ ေန႕လည္ပါမဆာေတာ့ဘူးဟုေျပာကာ ကားမွတ္တိုင္ဆီ ျပန္ေလွ်ာက္လာ ခဲ့လိုက္သည္။ သီခ်င္းကိုပိတ္ပစ္လိုက္ျပီး နားရွင္ရွင္ထား အသံစြင့္၊ မ်က္စိရွင္ရွင္ထား ကေလးကိုလိုက္ၾကည့္ ေနမိသည္။ ကေလးကိုေတာင္းရမ္းခိုင္းတဲ့သူကို ေဖာ္ထုတ္မွျဖစ္မည္။ ေသခ်ာပါျပီ။ ကေလးက ကားမွတ္တိုင္ အကြယ္ရွိမိန္းမထံသြားျပီး ေကာက္ညွင္းေပါင္းထုပ္ကမ္းေပးလိုက္ေတာ့ ရင္ထဲကေဒါသက ထိန္းမရေတာ့။ ရပ္ကြက္ထဲမွေရာ အျခားရပ္ကြက္မွေရာ ေယာက္်ားသားအမ်ားအျပားထိုင္ေနသည့္ လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ေရွ႕ ဆိုတာလဲ ညိဳေမ့သြားသည္။ ထိုမိန္းမႏွင့္ကေလးထံ ေျခလွမ္းၾကဲၾကဲျဖင့္ေလွ်ာက္သြားေသာ္လည္း ထိုမိန္းမက ညိဳ႕ကိုမျမင္။ ကေလးငယ္ကို စတင္ရိုက္ႏွက္ပါေတာ့သည္။ အယုတၱအနတၱမ်ားဆဲဆိုေရရြတ္ရင္း အသက္ ၃-၄ႏွစ္ အရြယ္ကေလးငယ္ကို မညွာမတာရိုက္ႏွက္ေနသည္။ သူတို႕အနားကိုညိဳေရာက္ေတာ့ အမ်ိဳးသမီးမ်က္ႏွာ မွာ အေရာင္အမ်ိဳးမ်ိဳးျဖတ္သန္းသြားသလို ညိဳ႕ကိုပါရိုက္ခ်င္ေနပံုေပၚသည္။ Don’t care ပါ။

-

“ရွင္ဘာလို႕ကေလးကိုေတာင္းစားခိုင္းရတာလဲ။ ေမြးထားတာေတာင္းစားခိုင္းဖို႕လား။ ဒီအရြယ္ဆိုတာ မူၾကိဳမွာ ရွိေနရမယ့္အရြယ္။ ကေလးဆိုတာ ေတာင္းစားခိုင္းဖို႕ ရိုက္ႏွက္ခံဖို႕ေမြးလာတာမဟုတ္ဘူး”

“ကိုယ့္သားကုိယ္ရိုက္တာဘာျဖစ္လဲ။ လူကိုဆင္းရဲတယ္ဆိုတာနဲ႕ပဲႏွိမ္စရာလား။ ဟုတ္တယ္ ငါတို႕မရွိဆင္းရဲ လို႕ ငါ့သားကိုငါေတာင္းခိုင္းတာဘာျဖစ္လဲ”

“ရွင္အဲ့လိုလုပ္တာ ကေလးသူငယ္အခြင့္အေရးနဲ႕မညီဘူး။ တရားေတာင္စြဲလို႕ရတယ္ဆိုတာ သိရဲ႕လား”

“!@#$%^&*()......)(*&^%$#@!”

က်ိန္ဆဲနည္းအမ်ိဳးမ်ိဴးႏွင့္ညိဳ႕ကိုဆဲပါေလေတာ့သည္။ လက္ဘက္ရည္ထိုင္ေနေသာ ရပ္မိရပ္ဖလူၾကီးမ်ားႏွင့္ ရပ္ကြက္ဥကၠ႒ ေရာက္လာျပီး ဖ်န္ေျဖကာမွ ထိုအမ်ိဳးသမီးထြက္ခြါသြားခဲ့သည္။ ကေလးကိုလဲလက္ေမာင္းမွ ေဆာင့္ဆြဲလိုက္တာ ကေလးမွာမ်က္ရည္ေပါက္ေပါက္က်လို႕။

-

“ကေလးကိုဘယ္ေလာက္ထိရိုက္ႏွက္ေနဦးမွာပါလိမ့္???”

“ငါမွားသြားျပီလား? ကေလးကိုႏွိပ္စက္ေနရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ?”

ေဒါသသင့္လ်က္လုပ္မိေသာ မိမိလုပ္ရပ္အတြက္ ကေလးကိုထိခိုက္သြားမွာ အလြန္အမင္းပူပန္လာမိသည္။ သို႕ေသာ္ မတတ္ႏိုင္ေတာ့။ သူတို႕လဲထြက္ခြါသြားျပီျဖစ္သလို ဤကဲ့သုိ႕ကေလးသူငယ္အခြင့္အေရး ခ်ိဳးေဖာက္ မႈအားလည္း ညိဳလက္ပိုက္ၾကည့္ေနႏိုင္မည္မဟုတ္ပါ။ သက္ျပင္းေမာသာခ်လိုက္ရေတာ့သည္။

-

နာရီၾကည့္လိုက္ေတာ့ ၁၀နာရီ္ခြဲပင္ရွိသြားခဲ့ျပီ။ ကံအားေလ်ာ္စြာ ဆူးေလကားတစ္စီးဆိုက္လာျပီး လူသိပ္ မၾကပ္သျဖင့္ တက္လိုက္လာခဲ့သည္။ ဘားလမ္းမွတ္တိုင္မွာဆင္း၍ ျမိဳ႕ေတာ္ခန္းမေဘးသို႕လမ္းေလွ်ာက္ကာ ေျမာက္ဒဂံုကားတစ္စီးႏွင့္ ဖ.ဆ.ပ.လ သို႕ ၁၂း၀၀ တိတိမွာေရာက္ခဲ့ပါသည္။ ဗိုက္နည္းနည္းဆာလာသလို ျဖစ္သည့္အျပင္ City mart ထဲမွ Season မုန္႕ဆိုင္ကလဲ ညိဳ႕ကိုမ်က္စပစ္ျပေနေတာ့ မုန္႕၀င္၀ယ္သည္။ ခ်ိန္းထားေသာသူငယ္ခ်င္းက Season မွမုန္႕မ်ားကိုအလြန္ၾကိဳက္ႏွစ္သက္သူျဖစ္သျဖင့္ သူ႕အတြက္မုန္႕ ၂ ခုပို၀ယ္လိုက္ရသည္။ City mart အေပၚထပ္ ၃လႊာမွာတည္ရွိေသာ ျမန္မာ့တံခြန္အက်ိဳးေဆာင္လုပ္ငန္းသို႕ တက္လာစဥ္ ပထမထပ္ေလွကားေကြ႕မွာ ကေလးငယ္ႏွစ္ေယာက္။

-

ကေလးအၾကီးေလးက တမံသလင္းေပၚက်သြားတဲ့ ထမင္းခဲေလးကိုေကာက္ယူျပီး သူ႕ပါးစပ္ထဲထည့္လိုက္ခ်ိန္ ညိဳကလဲေမာ့အၾကည့္ႏွင့္တိုက္ဆိုင္သြားသည္။ ဘုရားေရ။ လူတကာနင္းတက္ေနတဲ့ေလွကား တမံသလင္းေပၚ က်ေနတဲ့ထမင္းခဲေသးေသးကို ဒီကေလးေကာက္စားလိုက္တာ? ညိဳမ်က္စိေတြျပဴးသြားမိပါသည္။ ဆက္မတက္ ေသးဘဲ သူတို႕ကိုဆက္ၾကည့္ေနေတာ့ ၃ႏွစ္အရြယ္ခန္႕ အငယ္ေလးက လန္႕ျပီးထငိုေတာ့သည္။

“အယ္.. မငိုနဲ႕ေလ ကေလးရဲ႕… အန္တီဘာမွမလုပ္ပါဘူး။ သားသားတို႕ထမင္းကို လုစားမလို႕မဟုတ္ဘူးေလ”

ေသေရာ။ ကေလးမငိုေအာင္ ဘယ္လိုေခ်ာ့ရမယ္မွန္းမသိေတာ့ ေျပာထြက္သြားတဲ့စကားက “လုစားမလို႕ မဟုတ္ဘူး” တဲ့။ ေျပာျပီးမွ ကိုယ့္ဘာသာရယ္ခ်င္မိသြားသည္။ ျပီးေတာ့ သတိကေလးကပ္ထားလိုက္သည္။ မနက္ကလိုအျဖစ္မ်ိဳး ထပ္မျဖစ္ခ်င္ေတာ့။

-

ထံုးစံအတိုင္း အင္တာဗ်ဴးလုပ္ခ်င္စိတ္ကတဖြားဖြားေပၚလာျပန္သျဖင့္ သူတို႕ရွိရာေလွကားေကြ႕ေလးသို႕ ဆက္တက္သြားျပီး သူတို႕ေအာက္တဆင့္မွာ နံရံဘက္သို႕ေက်ာကပ္ျပီး ထုိင္ခ်လိုက္သည္။

“သားတို႕ဘာနဲ႕စားေနလဲ”

“ခ်ဥ္ဟင္း”

ကေလးအၾကီးေလးကျပန္ေျဖပါသည္။ ကေလးငယ္ေလးကေတာ့ အငိုတိတ္သြားျပီျဖစ္သည့္အျပင္ ကၽြန္မကိုင္ ထားတဲ့ Season အိတ္ကိုသာမ်က္ေတာင္မခတ္တမ္းၾကည့္ေနတာ သတိျပဳမိလိုက္သည္။

“အိမ္ကယူလာတာလားသား”

…..

ဘာမွမေျဖပါ။ ကေလးကိုဆက္ျပီး communicate လုပ္ဖို႕ၾကိဳးစားၾကည့္ခ်င္ေသးသည္။

“သားတို႕ေမေမေရာ ဘယ္သြားလဲ”

“သြားတယ္။ အေ၀းးၾကီးကိုသြားတယ္” ကေလးအငယ္က၀င္ေျဖသည္။

“အေမက ကေလးမေမြးႏိုင္လို႕ေသသြားျပီ” ကေလးအၾကီးေလးကေျဖရင္း မ်က္ရည္ေတြ၀ဲလာသည္။

“အိမ္မွာဘယ္သူမွမရွိၾကဘူးလားကြယ္”

“မရွိဘူး။ သားတို႕ညီအကို၂ေယာက္ပဲရွိတာ” ကေလး၂ေယာက္လံုးငိုေနၾကေလျပီ။

“ဒီထမင္းကဘယ္ကရလဲသား? ဘယ္သူေကၽြးတာလဲ? ၀ယ္လာတာလား?”

“ညီေလးဗိုက္ဆာတယ္ဆိုလို႕ ဟိုေရွ႕ကလက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာ သားပန္းကန္ေဆးေပးျပီး ေတာင္းလာတာ”

ဘယ္ဘက္ရင္အံုျခမ္းမွာ ဆစ္ကနဲနာက်င္သြားသလို ေခါင္းထဲမွာရိပ္တိတ္တိတ္ျဖစ္လာရသည္။ ေနအပူေၾကာင့္ လားမသိ။ ညိဳဆက္မေမးရက္ေတာ့ပါ။ လက္ထဲကမုန္႕ထုပ္ကို ကေလးေတြဆီကမ္းေပးရင္ ညေနက်ဆာရင္ စားၾကေနာ္လို႕တခြန္းပဲေျပာမိသည္။ ကေလးအၾကီးေလးက မတ္တပ္ရပ္ရင္းတရိုတေသကမ္းယူေတာ့ သူ႕ရဲ႕ ညစ္ထပ္ထပ္ ဗလာေျခေထာက္ကုိျမင္ရသည္။ မနက္ကအိမ္မွမထြက္ခင္ ညိဳစီးခ်င္တဲ့ ကတၱီပါဖိနပ္၀ယ္မထား လို႕ အဖြားကို ဂ်ီက်ခဲ့မိတာအတြက္ နည္းနည္းရွက္သြားမိသည္။

-

မနက္ကေတြ႕ခဲ့တဲ့အေမကေတာ့ သားငယ္ကိုေတာင္းရမ္းခိုင္းသည္။ ယခုေတြ႕ေနတဲ့ ကေလးငယ္ကေတာ့ အကိုၾကီးအဖရာဆိုသလို ညီေလးဗိုက္၀ဖို႕ သူကပန္းကန္ေဆးျပီးေတာင္းယူေပးသည္။ အဲ့ဒီကေလး ၃ ေယာက္ လံုး ဖိနပ္မရွိခ်ိန္မွာညိဳကကတၱီပါဖိနပ္တရံအတြက္ အဖြားကိုဆိုးႏြဲ႕ဂ်ီက်ေနမိသည္။ဒီကေလးေတြစားစရာ မရွိခ်ိန္မွာ ညိဳကသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ စားေသာက္ဖို႕ခ်ိန္းဆိုေနမိသည္။ ဒီကေလးေတြ စာသင္ခန္းထဲမရွိခ်ိန္ ညိဳကေတာ့ ၀တၱဳစာအုပ္ေတြ၀ယ္ဖို႕ၾကံစည္ေနမိသည္။

“ဘုရား..ဘုရား… ငါဘာလို႕အဲ့ေလာက္မစဥ္းစားမဆင္ျခင္လုပ္ေနမိပါလိမ့္”

-

မနက္ကကေလးငယ္အားေတာင္းရမ္းခိုင္းသူ အမ်ိဳးသမီးကိုေျပာဆိုမိသည့္ မိမိျဖစ္ရပ္ကိုျပန္စဥ္းစားရင္း

-

And The Dream We Were

Conceived In

Will Reveal A Joyful Face

And The World We

Once Believed In

Will Shine Again In Grace

Then Why Do We Keep

Strangling Life

Wound This Earth

Crucify Its Soul

Though It's Plain To See

This World Is Heavenly

Be God's Glow

-

“မိမိကိုယ္ကိုယ္ေကာင္းေအာင္ ၾကိဳးစားမည္”

-

ခ်စ္ျခင္းမ်ားစြာျဖင့္

မိုးၾကာညိဳ