သမိုင္းဝင္ေပမယ့္ သမိုင္းမတြင္တဲ့ ထိုတေန႔
|
8:19 PM |
No မွတ္ခ်က္ |
အေရးေတာ္ပံု ေျခဆင္း
ထို႕ေန႕သည္ ေႏြအကုန္မိုးအကူး ဇြန္လ၏ ပူျပင္းေျခာက္သြ႕လွေသာေန႕တစ္ေန႕၏ မနက္ခင္းျဖစ္သည္။ ကၽြန္ ေတာ္ႏွင့္ စည္သူ ႏွစ္ေယာက္သား ဆရာဦးေငြေပါ၏ က်ဴရွင္မွ အျပန္ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထိုင္ယင္း လက္ရိွႏိုင္ငံ ေရးအေျခအေနကို ေျပာျဖစ္ၾကသည္။ ၿပီးခဲ့သည့္ ေမလ ၂၇ ရက္ေန႕ကက်င္းပခဲ့သည့္ ေရြးေကာက္ပြဲႏွစ္ပတ္ လည္ေန႕တြင္းက်င္းပသည့္ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္၏ ပါတီညီလာခံမွ ရက္ေပါင္း ၆၀ အတြင္းလႊတ္ေတာ္ ေခၚေပးရန္ စစ္အစိုးရအေပၚ ျပတ္ျပတ္ သားသားေတာင္းဆိုလိုက္သည္။ ထိုသို႔ မေတာင္းဆိုမီကတည္းက အမ်ိဳး သားဒီမိုကေရအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ႏွင့္ စစ္အစိုးရတို႕၏ ထိပ္တိုက္ေတြ႕ဆံုမႈမွာ ျပင္းထန္လာခဲ့သည္။ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္၏ အေထြ ေထြေရးမွဴး စီးေသာ ကားကို စစ္အစိုးရဖြဲ႕စည္းထားေသာ စြမ္းအားရွင္မ်ားက ရန္မူမႈမ်ားရိွခဲ့သည္။
ထိုအေျခအေနမ်ားကို က်ေနာ္ ႏွင့္ စည္သူေျပာဆိုေနၾကၿပီး လက္ရိွႏိုင္ငံေရးအေျခအေနေအာက္တြင္ အေျပာင္း အလဲမ်ားျဖစ္ေအာင္လုပ္ေဆာင္ဖို႕ စိတ္ကူးယဥ္ၾကည့္ၾကသည္။ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္၏ လႊတ္ေတာ္ ေခၚယူေရးေတာင္းဆိုခ်က္သည္ စစ္အစိုးရအတြက္ အရိႈက္ကိုထိသြားေစသည္ဟု က်ေနာ္တို႕က သံုးသပ္သည္။
လက္ရိွ ႏိုင္ငံေရးအရ ေရွ႕မတိုး၊ ေနာက္မဆုတ္ႏိုင္ျဖစ္ေနသည့္အေျခအေနတြင္ ႏိုင္ငံတကာဖိအားကလည္း ဒီ့ ထက္ပို တိုးလာစရာရိွေနသည္။ ထို႕အျပင္ ၁၉၉၆ ခုႏွစ္ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈေၾကာင့္ ကာလၾကာရွည္ပိတ္ထား ခဲ့ေသာ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းမ်ားကို ဆိုင္းမဆင့္ ဗံုမဆင့္ စာေမးပြဲမ်ားက်င္းပမည္ဟုေၾကျငာလိုက္သည္။ သို႔ ေသာ္ေက်ာင္းမ်ားကိုေတာ့ ပိတ္ျမဲပိတ္ထားလွ်က္ရိွသည္။ ထိုကိစၥကို က်ေနာ္တို႕ ေက်ာင္းသားအစုအဖြဲ႕မ်ားက လံုးဝမေက်နပ္ၾကေခ်။ ပ်က္ဆီးယိုယြင္ေနၿပီျဖစ္ေသာ ပညာေရးစနစ္ကို ေခ်ာက္ထဲကန္ခ်လိုက္သည္ဟု ခံစား လိုက္ရသည္။
အေရးေတာ္ပံု ဆဲလ္းမ်ား
တကၠသိုလ္အသီးသီးမွ ေက်ာင္းသားလူငယ္မ်ား ၁၉၉၆ ဒီဇင္ဘာေက်ာင္းသားလႈပ္ရွာမႈျပီးသည့္ေနာက္ အစု အဖြဲ႕ေလးမ်ားဖြဲ႕၍တရားမဝင္လႈပ္ရွားလာခဲ့ၾကသည္။ အမ်ားစုမွာ စာအုပ္အငွားဆိုင္ေလးမ်ားဖြင့္ၿပီး စာေပအုပ္စု ပံုသ႑န္ျဖင့္ရပ္တည္ခဲ့ၾကသည္။ ထိုကဲ့သို႔ ပထမဆံုးလႈပ္ရွားသည့္အဖြဲ႕မွာ အျမင္သစ္အုပ္စုျဖစ္သည္။ လွည္ တန္း ေဇယ်ာသီရိလမ္းထဲတြင္ စာအုပ္ဆိုင္ေလးဖြင့္ထားသည္။ အျမင္သစ္အဖြဲ႕တြင္ ဦးေဆာင္လႈပ္ရွားသူမ်ားမွာ ၁၉၉၆ ဒီဇင္ဘာလႈပ္ရွားမႈ၏ ေခါင္းေဆာင္မ်ားျဖစ္ေသာ ကိုစိုးထြန္း၊ ကိုမ်ိဳးရန္ေနာင္သိမ္းတို႕အဖြဲ႕ျဖစ္သည္။ အမ်ားစုမွာ ရန္ကုန္ နည္းပညာ တကၠသိုလ္မွျဖစ္ၾကသည္။ ၁၉၉၆ ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈ ေခါင္းေဆာင္သို႔ေသာ္ ၁၉၉၇ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လဆန္းေရာက္ေသာအခါ အျမင္သစ္ အုပ္စုမွ ကိုစိုးထြန္းအပါအ၀င္ ေက်ာင္းသားေခါင္း ေဆာင္ ၈ ေယာက္အဖမ္းခံရသည္။
ထိုအခ်ိန္ ထိုကာလတြင္ ရန္ကုန္စက္မႈတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသူ မေအာင္မိခိုင္ကို ကို႕ကန္႕ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအဖြဲ႕၀င္ တစ္ဦးမွ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းလမ္းမေပၚ အိုအိမ္ရံုးခ်ဳပ္ေရွ႕တြင္ ကားျဖင့္တိုက္သြားၿပီး ထြက္ေျပးသြားသည့္ အမႈ တစ္ခုျဖစ္ပြားသည္။ အတိုက္ခံရသူ မေအာင္မိခိုင္မွာ ေဆးရံုအပို႕ လမ္းတြင္ေသဆံုးသြားခဲ့သည္။ အဆိုပါအမႈႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေက်ာင္းသားမ်ားမွာ ပုဇြန္ေတာင္ တရားရံုးတြင္ ရံုးခ်ိန္းရိွတိုင္း ဆံုျဖစ္ၾကသည္။ က်ေနာ္ကေတာ့ ကိုစိုးထြန္းတို႕ အဖမ္းခံရၿပီးေနာက္ပိုင္းမွ အမႈႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ သတင္းကိုရရိွျပီး စီပြားေရးတကၠသိုလ္ အတူ တက္ခဲ့သည့္ စည္သူ ႏွင့္ ဆက္သြယ္မိျခင္းျဖစ္သည္။
ဤသို႔ျဖင့္ စီးပြားေရးတကၠသိုလ္မွ က်ေနာ္၊ စည္သူ၊ ၾကည္သာ ႏွင့္ က်ေနာ္တို႕ထက္ တစ္ႏွစ္ငယ္ေသာ ျဖဴေထြး၊ ေက်ာ္မင္းသန္႕၊ GTI မွ မင္းမင္းထြန္းတို႕ျဖင့္ မဇၥ်ိမ စာအုပ္ဆိုင္ကို ေျမနီကုန္း စမ္းေခ်ာင္းရိွ ပန္းျခံလမ္းတြင္ ၁၉၉၇ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလ ၂၅ ရက္ေန႕၊ ခရစ္စမတ္ေန႕၌ ဖြင့္ျဖစ္ခဲ့သည္။ ဤသို႕ျဖင့္ လာမည့္ ေက်ာင္းသားလႈပ္ ရွားမႈအတြက္ ေက်ာင္းသား အစုအဖြဲ႕ေလးတစ္ခုေပၚေပါက္လာခဲ့သည္။ အျမင္သစ္အုပ္စုတြင္ ေခါင္းေဆာင္မ်ား အဖမ္းခံခဲ့ရေသာ္လည္း က်န္ရိွသည့္အဖြဲ႕ဝင္မ်ားျဖင့္ ဆက္လက္ခ်ီတက္ၾကသည္။ ေထာက္လွမ္းေရးမ်ားက ေတာ့ အျမင္သစ္စာအုပ္ဆိုင္ကို ပိုမိုေစာင့္ၾကည့္လွ်က္ရိွၾကသည္။
စာအုပ္ဆိုင္ကိုအေျချပဳ၍ က်ေနာ္တို႕အဖြဲ႕ေန႕စဥ္ဆံုမိၾကတိုင္း ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး ျပႆနာကို အေျဖရွာရန္တိုင္ပင္ ေဆြးေႏြးေလ့ရိွသည္။ ထိုစဥ္ကအေျခအေနမွာ စစ္အစိုးရ ႏွင့္ အတိုက္အခံအင္အားစုျဖစ္ေသာ အမ်ိဳးသားဒီမိုက ေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္မွာ ထိပ္တိုက္ေတြ႕လုနီးပါးျဖစ္ေနသည္။ စစ္အစိုးရ၏ စြမ္းအားရွင္မ်ားက အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ေထာက္ခံသူ မ်ားကို ရန္ရွာသည္မ်ားလည္းရိွသည္။ အဆိုပါသတင္းမ်ားကို အဆက္မျပတ္ နားစြင့္ယင္း ႏိုင္ငံေရး ေရွ႕တဆင့္ တက္ရန္ အခြင့္အခါေကာင္းကို ေစာင့္ေနၾကရသည့္အေျခအေနတြင္ရိွေနသည္။
ထိုကာလတြင္ ျမိဳ႕ထဲ၌ က်ေနာ္တို႕ကဲ့သို႔ ေက်ာင္းသားအုပ္စု တစ္စုရိွေနေၾကာင့္ သတင္းသဲ့သဲ့ၾကားရသည္။ မည္သူေတြမွန္းေတာ့မသိေပမယ့္ သူတို႕လည္း ၁၉၉၆ ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈအၿပီးတြင္ေပၚေပါက္လာသည့္ အဖြဲ႕ျဖစ္သည္။ ၁၉၉၆ ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈအျပီးတြင္ တိမ္းေရွာင္ေနေသာ သားေဆြ ပါ၀င္ခဲ့သည့္အဖြဲ႕ျဖစ္ သည္။ တစ္ရက္၊ က်ေနာ္ ႏွင့္ ျဖဴေထြ ျမိဳ႕ထဲဘက္ကို စနည္းနာဖို႕ထြက္လာယင္း ကုန္းေစ်းတန္းလမ္းတစ္ ေလွ်ာက္ လမ္းေလွ်ာက္လာခဲ့ရာ၊ လမ္းေပၚကဆိုင္တစ္ဆုိင္မွ ခ်စ္မင္းေလးကို ေတြ႕ရသည္။ ခ်စ္မင္းေလး ႏွင့္ ျဖဴေထြးမွာ အာဇာနည္ေန႕ အေလးျပဳခ်ီတက္ပြဲတြင္ ဆံုခဲ့ၾကဘူးသည္။ ဤသို႕ျဖင့္ မ်ိဳးမင္းေဇာ္တို႕၊ ေအးေအာင္ တို႕ ဦးေဆာင္သည့္ ကုန္ေစ်းတန္းအုပ္စု ႏွင့္ ခ်ိတ္ဆက္မိသြားသည္။
ေက်ာင္းသားအစုအဖြဲ႕ေလးမ်ားသည္ တူရာ၊တူရာ စုယင္း လုပ္ငန္းကိစၥတိုင္ပင္ျဖစ္ၾကသည္။ အားလံုး၏ရင္ထဲ မွာ ၁၉၉၆ ခုႏွစ္တုန္းက မေက်နပ္ခ်က္ေတြသည္ ကိန္းေအာင္းလွ်က္ရိွၾကသည္။ ၁၉၉၈ ခု၊ ေဖေဖၚ၀ါရီလ ထဲ တြင္ စာေရးဆရာ ျမသန္းတင့္ ကြယ္လြန္သည့္အခါ ဆရာျမသန္းတင့္ကို အသုဘလိုက္ပို႕ယင္း စက္မႈတကၠ သိုလ္ေက်ာင္းသား ၾကည္သာထြန္း ႏွင့္ ဆံုျဖစ္သည္။ ၾကည္သာထြန္းမွ တဆင့္ သူႏွင့္ ေက်ာင္းေနဘတ္ေတြျဖစ္ သည့္ လိႈင္ျမတ္၊ ေအာင္ျမတ္သူ စသူတို႕ႏွင့္ ေတြ႕ဆံုခဲ့ျပီး ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈအတြက္ အင္အားတိုးလာခဲ့ သည္။
အေရးေတာ္ပံု စနက္တံ
၁၉၉၈ ခုႏွစ္ ေမလ ၂၇ ခုႏွစ္ ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲ ႏွစ္ပတ္လည္ေန႕တြင္ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္မွ ရက္ ေပါင္း ၆၀ တြင္ လႊတ္ေတာ္ေခၚေပးရန္ ေတာင္းဆိုေသာ ေၾကျငာခ်က္ ေပၚထြက္လာသည့္အခါ လက္ရိွႏိုင္ငံေရး လိပ္ခဲတည္းလည္းျဖစ္ေနမႈအေပၚ မေက်နပ္ၾကသို႔ က်ေနာ္တို႕အဖို႕ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ေရာင္ျခည္မ်ားသန္းလာခဲ့ သည္။ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္က ေတာင္းဆိုသည့္အတိုင္း စစ္အစိုးရက လြယ္လြယ္ေခၚေပးလိမ့္မည္ မဟုတ္ေသာ္လည္း ေတာင္းဆိုသည့္အတိုင္း လႊတ္ေတာ္ေပၚေပါက္လာပါက က်ေနာ္တို႕ ေမွ်ာ္မွန္းသည့္ ဒီမိုက ေရစီႏိုင္ငံေရးစနစ္တစ္ရပ္ တည္ေဆာက္ေရးအတြက္ အလွမ္းမေဝးေတာ့ဟု မွတ္ယူၾကသည္။ ဒီမိုကေရစီစနစ္ ေအာက္တြင္ က်ေနာ္တို႕ လူငယ္ေတြလည္း ေက်ာင္းေတြ၊ ဖြင့္လိုက္၊ ပိုက္လိုက္အေျခအေနမွ လြတ္ကင္း၍ ေအး ခ်မ္းစြာ ပညာသင္ၾကားႏိုင္လိမ့္မည္ဟု စိတ္ကူးၾကည့္ၾကဘူးသည္။
အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္၏ ျပည္သူ႕လႊတ္ေတာ္ေခၚယူေရးလုပ္ငန္းစဥ္မ်ားကို စစ္အစိုးရက ေစာင့္ၾကည့္ ေနသကဲ့သို႔ က်ေနာ္တို႔ ေက်ာင္းသားအုပ္စုမ်ားကလည္း ေမွ်ာ္လင့္တၾကီးေစာင့္ၾကည့္ေနၾကသည္။ ေမလ ၂၇ ရက္ေန႕မွ စတင္ေရတြက္ေသာ္ ၾသဂုတ္လ ၂၁ ရက္ေန႕တြင္ ရက္ေပါင္း ၆၀ ျပည့္မည္ျဖစ္သည္။ ရက္ေပါင္း ၆၀ ျပည့္သည္အထိ စစ္အစိုးရဘက္က လႊတ္ေတာ္ေခၚမေပးပါက ဘာဆက္လုပ္မည္ကို က်ေနာ္တို႕က စိတ္၀င္စား သည္။ ဒီမိုကေရစီ ႏိုင္ငံေရးစနစ္တစ္ရပ္ ေပၚေပါက္လာေရးအတြက္ ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္ကို အေျခခံ သည့္ လႊတ္ေတာ္တစ္ရပ္ေပၚေပါက္လာေရးသည္ အေရးၾကီးဆံုးအဆင့္ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ လႊတ္ေတာ္ေခၚေပး ပါေျပာေနယံုျဖင့္ လႊတ္ေတာ္ ေပၚေပါက္မွာ မဟုတ္ေၾကာင္း က်ေနာ္တို႕ နားလည္သေဘာေပါက္ထားသည္။ ထို႕ ေၾကာင့္ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္၏ ေျခလွမ္းမ်ားကို သတိထားေစာင့္ၾကည့္ေနခဲ့သည္။
ဇြန္လဆန္းမွ စတင္ကာ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္အေထြေထြ အတြင္းေရးမွဴး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္သည္ နယ္ခရီးစဥ္မ်ားကို စတင္သြားေရာက္ခဲ့သည္။ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ေခၚယူေရးႏိုင္ေရးအတြက္ အၾကိဳလုပ္ငန္းစဥ္အေနျဖင့္ နယ္အသီး သီးရိွ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စာလွယ္မ်ားႏွင့္ သြားေရာက္ေတြ႕ဆံုရန္ၾကိဳးပမ္းသည္။ ပထမဆံုးခရီးစဥ္မွာ ပဲခူးတိုင္း မင္းလွျမိဳ႕သို႔ သြားေရာက္သည့္ ခရီးစဥ္ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ မင္းလွမေရာက္ခင္ တိုက္ၾကီးျမိဳ႕အလြန္တြင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ ကားကို လံုျခံဳေရးတပ္ဖြဲ႕ဝင္မ်ားက တားဆီးထားလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ရန္ကုန္သို႔ ျပန္ပို႕လိုက္ေတာ့သည္။ မင္းလွသို႔ သြားေသာ ပထမ ခရီးစဥ္မေအာင္ျမင္ေသာ္လည္း ဒုတိယအၾကိမ္ မင္းလွသို႔ ထပ္မံသြားေရာက္ခဲ့ရာ အလားတူ လမ္းမွ ပိတ္ဆို႕က ရန္ကုန္သို႔ျပန္ပို႕ခံရေလသည္။
ထိုအျဖစ္မပ်က္မ်ားကို က်ေနာ္တို႔ ေက်ာင္းသားလူငယ္မ်ားက စိတ္လႈပ္ရွားစြာေစာင့္ၾကည့္ေနၾကသည္။ ထို႕ အျပင္ အကယ္၍ စစ္အစိုးရဘက္က လႊတ္ေတာ္မေခၚေပးခဲ့ေသာ္ ေက်ာင္းမ်ားဘက္က ဘယ္လိုတုန္႕ျပန္မလဲ ဆိုသည့္အေၾကာင္းအရာေပၚတြင္ မိမိတို႕ တစ္ဖြဲ႕ခ်င္းအလိုက္ ေဆြးေႏြးမႈေတြဆက္တိုက္ျပဳလုပ္ခဲ့သည္။ က်ေနာ္တို႕ မဇၥ်ိမ အဖြဲ႕အေနႏွင့္ အေျခအေနေပးလာသည့္အခ်ိန္ကို ထိုင္ေစာင့္ေနျခင္းထက္ လာမယ့္ေဘးကို ေျပးေတြ႕လိုက္ခ်င္သည္။ ငယ္ရြယ္ႏုနယ္ၿပီး ႏိုင္ငံေရးအေတြ႕အၾကံဳမရိွေသာ က်ေနာ္တို႕မွ စိတ္ခံစားမႈကို ဦးစား ေပးကာ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ျပဳတ္က်ရန္ အနစ္နာခံၾကမည္ဟု ပိုင္းျဖတ္ထားခဲ့ၾကသည္။ ထုိသေဘာထားကို အျခားအဖြဲ႕မ်ားႏွင့္ တစ္ဖြဲ႕ျခင္းလိုက္ၿပီး တိုင္ပင္ျဖစ္သည္။ အခ်ိဳ႕အဖြဲ႕မ်ားက အေျခအေနကို ျငိမ္ျငိမ္သက္သက္ ေစာင့္ၾကည့္ေနျပီး အခြင့္အေရးရမွ လႈပ္ရွားရန္ သေဘာထားတင္ျပၾကသည္။ က်ေနာ္တို႕ကေတာ့ ရက္ေပါင္း ၆၀ အလြန္ကာလတြင္ လႈပ္ရွားမႈ တစ္ခုခုျပဳလုပ္ရန္ ၾကိဳတင္ျပင္ဆင္ထားလိုသည့္ သေဘာရိွေလသည္။
ရက္ေပါင္း ၆၀ ျပည့္ရန္ နီးကပ္လာေနသည္ႏွင့္အမွ် ႏိုင္ငံေရးအေျခအေနသည္ အလႈပ္အရမ္းမ်ားလာသည္။ စစ္အစိုးရက ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲ အႏိုင္ရ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စာလွယ္ တခ်ိဳ႕ကို ၾကိဳတင္ထိမ္းသိမ္းမႈေတြလုပ္ လာသည္။ က်ေနာ္တို႕ ေက်ာင္းသားအစုအဖြဲ႕မ်ားမွာလည္း ခပ္စိပ္စိတ္ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးလာခဲ့သည္။ ဆရာျမ သန္းတင့္ အသုဘတြင္ ဆံုခဲ့သည့္ ၾကည္သာထြန္းကို ေပးထားသည့္ လိပ္စာအတိုင္း စာေရးဆက္သြယ္ေသာ္ လည္းအေၾကာင္းမထူးခဲ့ေပ။ သို႔ေသာ္ ကံေကာင္းေထာက္မစြာ ၁၉၉၈ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လ ၁၉ ရက္ေန႕၊ အာဇာနည္ ေန႕ခ်ီတက္ပြဲတြင္ အာဇာနည္ကုန္း၌ ၾကည္သာထြန္းႏွင့္ ျပန္ဆံုသည္။ ျပန္ဆံုသည္ႏွင့္ တၿပိဳင္တည္း ၾသဂုတ္လ တြင္ လႈပ္ရွားၾကမည့္ အစီအစဥ္ကို အၾကမ္းဖ်င္းေျပာျပယင္ ထပ္မံဆံုေတြ႕ရန္ခ်ိန္းျဖစ္ခဲ့သည္။ ဤသို႕ျဖင့္ ေက်ာင္းသား ကြန္ယက္အတြင္း ပိုမိုခ်ိတ္ဆက္မိခဲ့ၾကသည္။
ထိုအခ်ိန္တြင္ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ဝင္ အခ်ိဳ႕ႏွင့္လည္း ခ်ိတ္ဆက္မိေနၿပီျဖစ္သည္။ ေက်ာင္းသားမ်ား ဘက္မွ လႈပ္ရွားမည့္အစီအစဥ္မ်ားကို ေျပာျပယင္း အဖြဲ႕ခ်ဳပ္မွေရာ မည္သို႔ ၾကိဳတင္ျပင္ဆင္ထားသည္ကို ေမး ျမန္းျဖစ္သည္။ ေမးျမန္းသည္အခါတိုင္း အဖြဲ႕ခ်ဳပ္အဖြဲ႕ဝင္မ်ားက ဘာမွ စိတ္မပူၾကရန္ ႏွင့္ အန္တီတြင္ အစီ အစဥ္မ်ား ရိွသည္ဟုသာ သိခဲ့ရသည္။ ထိုအေျဖကို က်ေနာ္တို႕ဘက္က မေက်နပ္ႏိုင္ေသာ္လည္း မၾကာခင္မွာ ဒီမိုကေရစီနည္းလမ္းတက် ေရြးေကာက္တင္ေျမႇာက္ခံထားရေသာ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စာလွယ္မ်ားပါ၀င္သည့္ လႊတ္ေတာ္ၾကီး ေပၚေပါက္လာေတာ့မည္ဟု စြဲစြဲျမဲျမဲ ယံုၾကည္ထားခဲ့ၾကသည္။
၁၉၉၈ ခုႏွစ္၊ ဇူလိုင္ ၁၉ ရက္ေန႕ ညေနခင္းတြင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္မွ ေျမာင္းျမသို႕ခရီထြက္ရာ ရန္ကုန္ တိုင္း ႏွင့္ ဧရာဝတီတိုင္း အစပ္ရိွ အညာစုေက်းရြာတြင္တားဆီးပိတ္ဆို႕ခံလိုက္ရသည္။ ေနာက္တစ္ရက္ျဖစ္ ေသာ ဇူလိုင္ ၂၀ ရက္ေန႕တြင္ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္မွ ကိုခ်န္ထြန္းက က်ေနာ့္ဆီ ဖုန္းဆက္လာၿပီး အ ညာစုသို႔ လိုက္သြားခ်င္ေၾကာင္းေျပာသည္။ က်ေနာ္လည္း ကားျဖင့္ ကိုခ်န္ထြန္းဆီထြက္ခဲ့ၿပီး က်ေနာ္ ႏွင့္ ကိုခ်န္ ထြန္း တို႕ ႏွစ္ေယာက္သား ရန္ကုန္-ပုသိမ္းလမ္းအတိုင္းထြက္ခဲ့ၾကသည္။ လိႈင္သာယာသို႔ေရာက္ေသာအခါ လမ္းေဘးတြင္ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးေစာင့္ေနၿပီး သူပါ ကားျဖင့္လိုက္လာသည္။ ထိုအမ်ိဳးသမီးမွာ လိႈင္သာယာၿမိဳ႕ နယ္ အမ်ိဳးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္မွ ျဖစ္သည္ဟု ကိုခ်န္ထြန္းက ကားေပၚတြင္ မိတ္ဆက္ေပးသည္။
ဤသို႕ျဖင့္ က်ေနာ္တို႕ကားမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ပိတ္ဆို႕တားဆီးခံထားရာေနရာကို ေက်ာ္လြန္၍ ေမာင္း လာခဲ့ၾကသည္။ လမ္းတြင္ အစစ္အေဆးမ်ားလည္းမ်ားလြန္းလွသည္။ က်ေနာ့္ ကားမွာ နံပါတ္အနီ Taxi ျဖစ္သ ျဖင့္ အာဏာပိုင္တို႕က သတိျပဳမိလိမ့္မည္ဟု မထင္မွတ္ခဲ့ေပ။ သို႔ေသာ အျပန္တြင္ အညာစုေက်ာ္သည္ႏွင့္ ကား ကို လံုထိန္းတပ္ဖြဲ႕ဝင္မ်ားက ပိတ္ဆို႕တားဆီးက ဖမ္းလိုက္ေတာ့သည္။ က်ေနာ္လည္း ဘဝတြင္ ပထမဆံုး အၾကိမ္ဖမ္းဆီးခံလိုက္ရသည္။ က်ေနာ့္ကို စစ္ေဆးေမးျမန္းေသာအခါ က်ေနာ့္ ကားကို ငွားလာေသာေၾကာင့္ လိုက္လာရသည္ဟုသာေျပာရာ ေထာက္လွမ္းေရး (၆) မွ ေထာက္လွမ္းေရးအရာရိွတို႕က လက္ခံသြားပံုရသည္။ ကိုခ်န္ထြန္းႏွင့္ ကား ေပၚပါ အမ်ိဳးသမီးတို႕မွာ လိႈင္သာယာရိွ ရဲတပ္ရင္း (၉) သို႔က်ေနာ့္ကားျဖင့္ပင္ လိုက္ပို႕ လိုက္ရသည္။ က်ေနာ္က ေတာ့ ကားေရာ၊ လူပါ လမ္းေဘးတြင္ (၆) ညတိတိ တားဆီးထားသည္။ (၆) ညျပည့္ သည့္ ညတြင္ ေဒၚေအာင္ ဆန္းစုၾကည္ ႏွင့္ အဖြဲ႕ကို အတင္းအၾကပ္ခ်ဳပ္၍ ရန္ကုန္အိမ္သို႔ ျပန္ပို႕ေတာ့မွ က်ေနာ္ လည္း လြတ္ေျမာက္ခဲ့သည္။
ထိုအျဖစ္အပ်က္ေၾကာင့္ ေနာက္ပိုင္း ေက်ာင္းသားအုပ္စုမ်ားႏွင့္ ဆက္သြယ္ရာတြင္ က်ေနာ္ မပါေတာ့ဟုဆံုး ျဖတ္လိုက္သည္။ ကိုယ့္အမည္ ႏွင့္ ဓါတ္ပံုကို ေထာက္လွမ္းေရးတို႕ တရားဝင္သိသြားၿပီးေနာက္ ပိုမို အႏၱရာယ္ရိွ လာၿပီဟု ကိုယ္ဟာကိုယ္တြက္ဆမိသည္။ ျဖစ္ႏိုင္လွ်င္ မၾကာခင္ေပၚေပါက္လာမည့္ ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈတြင္ ထဲထဲဝင္ဝင္ကို မပါခ်င္ေတာ့သည့္ စိတ္ျဖစ္ေပၚမိသည္။ သို႔ေသာ္ တဖြဲ႕ႏွင့္တဖြဲ႕ ခ်ိတ္ဆက္ရာတြင္ ကိုယ္က စ ထားမိသားျဖစ္ေနသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ က်န္အဖြဲ႕မ်ားကလည္း က်ေနာ့္ကို ဆက္လက္ ပါဝင္ေစခ်င္ေနသည္။ ထို ကာလတြင္ အဖမ္းခံခဲ့ရေသာ ကားကို က်ေနာ္ အသည္းအသန္ေရာင္းရသည္။ ကားေရာင္းၿပီးသည္ႏွင့္ ေက်ာင္း သားလႈပ္ရွားမႈတြက္ ေဆြးေႏြးပြဲမ်ားတြင္ ထဲထဲဝင္ဝင္ ျပန္လုပ္ျဖစ္သည္။
ရက္ေပါင္း (၆၀) ျပည့္မည့္ ၾသဂုတ္လ ၂၁ ရက္ေန႕ႏွင့္ အခ်ိန္ကိုက္၍ အစိုးရက ၁၉၉၆ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလ က တည္းက ပိတ္ထားလိုက္ေသာ တကၠသိုလ္မ်ား၏ အတန္းတင္စာေမးပြဲမ်ားကို သက္ဆိုင္ရာၿမိဳ႕နယ္မ်ား၏ အ ထက္တန္းေက်ာင္းမ်ားတြင္ ေျဖဆိုရမည္ဟု ေၾကျငာခ်က္ထုတ္ျပန္လိုက္သည္။ ရက္ေပါင္း (၆၀) ျပည့္သည့္ ကာ လတြင္ ေက်ာင္းသားေတြ စာေမးပြဲႏွင့္ အလုပ္ရႈပ္ေနေအာင္ ၾကိဳတင္ စီစဥ္ျခင္းျဖစ္သည္။ (၂) ႏွစ္ခန္႕ ေက်ာင္း ေတြ ပိတ္ထားၿပီးမွ ရုတ္တရက္ စာေမးပြဲေျဖရမည္ဟု ေၾကျငာလိုက္ေသာအခါ က်ေနာ္တို႕ ေက်ာင္းသားအုပ္စု မွာေတာ္ေတာ္ေလး အခဲမေၾကႏိုင္ေအာင္ျဖစ္ရသည္။ ပ်က္ဆီးယိုယြင္းေနေသာ ပညာေရးစနစ္ကို စာေမးပြဲမ်ား တြင္ လြတ္လပ္စြာ ခိုးခ်ေစျခင္းအားျဖင့္ ပိုမိုပ်က္ဆီးေစရန္ အားထုတ္မႈျဖစ္သည္ဟု ယူဆၾကသည္။ တခ်ိဳ႕က စာေမးပြဲ လံုးဝသြားမေျဖရန္ ဆံုးျဖတ္ၾကသည္။ က်ေနာ္တို႕ စီးပြားေရးတကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားမ်ားကေတာ့ စာေမးပြဲ သြားေျဖရန္ ဆံုးျဖတ္သည္။
သို႔ေသာ္ ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈအတြက္ ျပင္ဆင္မႈမ်ားကေတာ့ အရိွန္မ ပ်က္ၾကေပ။ထိုကဲ့သုိ႕ျပင္ဆင္ရင္း ၁၉၈၈ မွေနာင္ေတာ္ ေက်ာင္းသားၾကီးမ်ားအေပၚလည္း မေက်မနပ္ျဖစ္မိ သည္။ ၎တို႕အခ်ိန္ကာလတြင္ ေအာင္ပြဲရေအာင္ မစြမ္းႏိုင္ခဲ့၍ ယခုမိမိတို႔လက္ထက္တြင္ စစ္အာဏာရွင္ စနစ္ ဆိုးကို ခါးဆီးခံေနရသည္။ ၁၉၈၈ လို ေအာင္ပြဲလက္တစ္ကမ္းအလိုတြင္ ဆြတ္ခူးႏိုင္ခဲ့ပါက က်ေနာ္တို႕မွ ေအး ေအးခ်မ္းခ်မ္းႏွင့္ ပညာသင္ေနရသူေတြျဖစ္ေနရၿပီဟု ေတြးမိခဲ့သည္။
အေရးေတာ္ပံု နိဂံုး
၁၉၉၈ ခုႏွစ္၊ ၾသဂုတ္လ ၂၄ ရက္ေန႕တြင္ ေနာင္အခါ ၁၉၉၈ ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈဟု အမည္တြင္မည့္ ေက်ာင္းသားဆႏၵျပပြဲကို ရန္ကုန္တကၠသိုလ္အနီးရိွ လွည္းတန္းလမ္းဆံုတြင္ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကသည္။ အမ်ိဳးသား ဒီမို ကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္မွ ျပည္သူ႕လႊတ္ေတာ္ ေခၚယူရန္ေတာင္းဆိုထားသည့္ ရက္ေပါင္း ၆၀ ျပည့္မည့္ေန႕မွာ ၾသဂုတ္ လ ၂၁ ရက္ေန႕ျဖစ္ေသာ္လည္း တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားမ်ားကို အေျခခံေက်ာင္းမ်ားတြင္ စစ္ေဆးေနေသာ အ တန္းတင္စာေမးပြဲမ်ားမွာ ၾသဂုတ္လ၂၄ ရက္ေန႕မွၿပီးမည္ျဖစ္သျဖင့္ ဆႏၵျပရက္ကို ၂၄ ရက္အျဖစ္ တညီတညြတ္ တည္းေရြးခ်ယ္ၾကသည္။ က်ေနာ္တို႔ စီးပြားေရး တကၠသိုလ္မွာ (၇) ဘာသာရိွသျဖင့္ ၾသဂုတ္လ ၂၅ ရက္ေန႕မွ ၿပီးမည္ျဖစ္ေသာ္လည္း အမ်ားဆႏၵအရ ၾသဂုတ္လ ၂၄ ရက္ေန႕ကို က်ေနာ္တို႕က သေဘာတူခဲ့သည္။
ဆႏၵျပ ေၾကြး ေၾကာ္သံမ်ားအျဖစ္ “ျပည္သူ႕လႊတ္ေတာ္ ေခၚယူေရး” ၊ “ဒီမိုကေရစီ ရရိွေရး” ေၾကြးေၾကာ္သံမ်ားကို ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူ ၁၀၀ ခန္႕က ပါဝင္ ဆႏၵျပခဲ့ၾကသည္။ ဆႏၵျပပြဲမွာ ၁ နာရီခန္႕သာၾကာျမင့္ခဲ့ၿပီး စစ္ကား မ်ားျဖင့္ လံု ထိန္းမ်ားေရာက္လာေသာအခါ ကစဥ္ကလွ်ားျဖင့္ ရပ္ကြက္မ်ားအတြင္း ထြက္ေျပးခဲ့ရသည္။ ထိုေန႕ မွ စ၍ က် ေနာ္လည္း အိမ္မျပန္ေတာ့ပဲ အျခား သူငယ္ခ်င္မ်ားႏွင့္အတူ နီးစပ္ရာ အိမ္မ်ားတြင္ပံုးေရွာင္ေနခဲ့ၾက သည္။ ေနာက္တစ္ရက္ျဖစ္ေသာ ၾသဂုတ္လ ၂၅ ရက္ေန႕တြင္ က်ေနာ္တို႔ စီးပြားေရးတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား မ်ားအတြက္ စာေမးပြဲေျဖဆိုရန္ ၁ ရက္က်န္ေနေသးရာ က်ေနာ္က သြားေရာက္ေျဖဆိုရန္ ဆႏၵရိွသည္။ က်ေနာ့္ တြက္ကိန္းမွာ ေန႕စဥ္ရက္ဆက္ေျဖလာခဲ့ၿပီး ေနာက္ဆံုးေန႕မွ ေပ်ာက္ေနပါက ဆႏၵျပပြဲတြင္ ပါဝင္သည္ဟု သံသ ယျဖစ္ၿပီး အိမ္လိုက္လာလိမ့္မည္ကို စိုးရိမ္သည္။ သူငယ္ခ်င္း စည္သူက သြားမေျဖခ်င္။ ေျဖလည္းမထူး၊ မေျဖ လည္းမထူးမည့္အတူတူ မသြားပဲေနလိုက္ခ်င္သည္။ သူႏွင့္ အခ်ီအခ်ေျပာၿပီးေနာက္ ေနာက္ဆံုး တစ္ရက္ကို သြားေျဖၾကရန္ သေဘာတူလိုက္သည္။ သိုႏွင့္ က်ေနာ္တို႕ ၂ ေယာက္ ပုန္းခိုေနရာ အိမ္မွ အတူတူထြက္လာခဲ့ ၾကသည္။
က်ေနာ္တို႔ မသိလိုက္သည့္အခ်က္မွာ ကမာရြတ္တြင္ေနေသာ စည္သူ႕အိမ္သို႔ ညတြင္းခ်င္းပင္ ေထာက္လွမ္း ေရးက ဝင္ေရာက္ရွာေဖြၿပီးသြားၿပီ။ ေနာက္တစ္ေန႕တြင္ စာေမးပြဲ လာေျဖလိုေျဖညား စာေမးပြဲလာေျဖမည့္ ေက်ာင္းတြင္ ေထာက္လွမ္းေရးမ်ားက ၾကိဳတင္ေစာင့္ဆိုင္းေနၾကသည္။ စည္သူမွာ ထိုေန႕ကတည္းက အဖမ္းခံ လိုက္ရသည္။ အတူတူေရွာင္ပုန္းရာအဖြဲ႕ထဲမွ စည္သူအဖမ္းခံလိုက္ရေသာအခါ က်ေနာ္တို႕လည္း အျခားတေန ရာကို ေရြ႕ေျပာင္းရသည္။ ေနထိုင္စရိတ္အတြက္ အျခားသူငယ္ခ်င္းမ်ားထံ အကူအညီေတာင္းၾကရသည္။ မ်ား ေသာအားျဖင့္ တတ္ႏိုင္သေရြ႕ေပးၾကသည္။ ရန္ကုန္မွ မလံုျခံဳသည့္အခါ နယ္အထိ တိမ္းေရွာင္ေနခဲ့ၾကသည္။ ၾသဂုတ္လ ၂၄ ရက္ေန႕ ဆႏၵျပပြဲၿပီးေနာက္ စက္မႈတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားမ်ားအတြက္ စာေမးပြဲေျဖဆိုရန္ တစ္ ပတ္တိတိ ျပန္လည္ဖြင့္လွစ္ေသာအခါ စက္မႈတကၠသိုလ္မ်ားမွ ေက်ာင္းသားမ်ားကလည္း ဆႏၵျပၾကသည္။ ထို အခ်ိန္တြင္ က်ေနာ္တို႕က နယ္ေရာက္ေနၿပီ။ ရန္ကုန္တြင္ သူငယ္ခ်င္းမ်ား လႈပ္ရွားၾကၿပီဟူသည့္ သတင္းၾကား ေသာအခါ ရန္ကုန္ကိုျပန္ဆင္းလာခဲ့သည္။ ေတာ္လွန္ေရးေအာင္ပြဲ အတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္က မကုန္ေသး။ ယခု လိုလႈပ္ရွားမႈမ်ားေၾကာင့္ စစ္အစိုးရက ျပည္သူ႕လႊတ္ေတာ္ကို ေခၚယူေပးလိမ့္မည္ဟု ယံုၾကည္ေနဆဲျဖစ္သည္။
စက္မႈတကၠသိုလ္စာေမးပြဲမ်ားၿပီးေသာအခါ ဆႏၵျပပြဲတြင္ ဦးေဆာင္ပါဝင္ခဲ့သည့္ ေက်ာင္းသားမ်ားကို ဖမ္းဆီး ေထာင္ခ်ျခင္းျဖင့္ အဆံုးသတ္သြားသည္။ အဖမ္းမခံရပဲ က်န္ေနသည့္ ေက်ာင္းသားမ်ားမွာလည္း သိုသိုသိပ္သိပ္ လႈပ္ရွားၾကရသည္။ အေနာ္ရထာလမ္းေပၚရိွ နီလာ ဒန္ေပါက္ဆိုင္ေရွ႕တြင္ ျပဳလုပ္ေသာ ဆႏၵျပပြဲၿပီးသည့္ေနာက္ ေက်ာင္းသားေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားထပ္မံအဖမ္းခံလိုက္ရသည္။ က်ေနာ္ကေတာ့ တစ္ေနရာၿပီး တစ္ေနရာေရြ႕ ေျပာင္းပုန္းေအာင္းေနယင္း အဖမ္းမခံရေအာင္ သိုသိုသိပ္သိပ္ေနထိုင္ခဲ့ရသည္။
ပုန္းေအာင္းေနဆဲ တစ္ညတြင္ ေရဒီယိုမွ သတင္းတစ္ခုကိုၾကားလိုက္ရသည္။ မွတ္မွတ္ရရ စက္တင္ဘာလ အလည္ခန္႕တြင္ျဖစ္သည္။ အမ်ိဳးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္မွ ဦးေဆာင္ၿပီး လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားျပဳေကာ္မတီ ကို ဖြဲ႕စည္းေၾကာင္းေၾကျငာလိုက္သည္။ လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားျပဳေကာ္မတီမွ လႊတ္ေတာ္မေခၚႏိုင္ခင္ကာလအထိ လႊတ္ေတာ္၏ လုပ္ငန္းေဆာင္တာမ်ားကို တာဝန္ယူလုပ္ေဆာင္သြားမည္ဟုလည္းဆိုသည္။ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္ စားျပဳေကာ္မတီ၏ ဥကၠဌ အျဖစ္ ရခိုင္အမ်ိဳးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္၏ ဥကၠဌ ေဒါက္တာ ေစာမရေအာင္ ကိုခန္႕ အပ္ေၾကာင္းလည္း တဆက္တည္းၾကားလိုက္ရသည္။ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားျပဳေကာ္မတီ မွ ဆက္လက္လုပ္ ေဆာင္မည့္ အစီအစဥ္မ်ားကို ထပ္မံေၾကျငာမည္ဟုလည္းဆိုသည္။
ထိုသို႔ လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားျပဳေကာ္မတီဖြဲ႕စည္းေၾကာင္းေၾကျငာခ်က္ႏွင့္ မေရွးမေႏွာင္းပင္ စစ္အစိုးရမွ သတင္း စာရွင္းလင္းပြဲ တစ္ခုကိုလည္းျပဳလုပ္ခဲ့သည္။ သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲတြင္ ၾသဂုတ္လ ၂၄ ရက္ေန႕ ဆႏၵျပပြဲႏွင့္ ဖမ္းဆီးရမိသည့္သူမ်ား စာရင္းႏွင့္တကြ ျဖစ္စဥ္မ်ားကို ရွင္းလင္းသြားခဲ့သည္။ အဆိုပါ ၾသဂုတ္လ ၂၄ ရက္ေန႕ ႏွင့္ ေနာက္ပိုင္း လႈပ္ရွားမႈမ်ားေၾကာင့္ လူ ၈၀ နီးပါးအဖမ္းခံရသည္။ အနည္းစုမွ ျပည္ပသို႕႔ ထြက္ေျပးႏိုင္ခဲ့သည္။ က်ေနာ္အပါအ၀င္ တစ္ေရာက္စ၊ ႏွစ္ေယာက္စကေတာ့ ျပည္တြင္းတြင္လွည့္လည္ပုန္းေအာင္းယင္း အနာဂတ္ မ်ားေပ်ာက္ဆံုးသကဲ့သို႕ျဖစ္ခဲ့ရသည္။ လႊတ္ေတာ္ေခၚယူေရးကို စတင္ေဆာ္ၾသခဲ့ေသာ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ကေတာ့ “လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားျပဳ ေကာ္မတီ” ကို ဖြဲ႕စည္းကာ မေရရာေသာလုပ္ငန္းစဥ္မ်ားကိုခ်မွတ္ အေကာင္အထည္ေဖၚရန္ စိုင္းျပင္းခဲ့ေလသည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ႏိုင္ငံေရးသမိုင္းႏွင့္ ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈသမိုင္းတြင္ ၁၉၉၈ ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈမွာ တစ္ ေထာင့္တစ္ေနရာမွ ပါဝင္ခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္လည္း အဆံုးသတ္တြင္ အလြဲလြဲအကြဲကြဲႏွင့္ ပ်က္ဆီးဆံုးရံႈးခဲ့ရသည္။ အဆိုးဆံုးမွာ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္၏ လႊတ္ေတာ္ေခၚယူေရးေတာင္းဆိုခ်က္တြင္ အေတြ႕အၾကံဳ၊ ဗဟု သုတ ႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးေရခ်ိန္နည္းပါးလြန္းေသာ က်ေနာ္္တို႕ ေက်ာင္းသားလူငယ္မ်ားက စိတ္ခံစားခ်က္ေနာက္ လိုက္ခဲ့မိၾကသည္။ ရလဒ္မွာ အခ်ိဳ႕အတြက္ တန္ဖိုးရိွေသာ လူငယ္ဘဝမွ အခ်ိန္တခ်ိဳ႕ေပ်ာက္ဆံုးသြားခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္လည္း က်ေနာ္တို႕ေတြ႕ျမင္ခ်င္သည့္ ျပည္သူ႕ကိုယ္စာလွယ္မ်ားပါဝင္ေသာ ျပည္သူ႕လႊတ္ေတာ္အစား လႊတ္တာ္ကိုယ္စားျပဳေကာ္မတီ ျဖင့္သာေက်နပ္လိုက္ၾကရသည္။ ထိုအခ်ိန္မွစ၍ ႏိုင္ငံေရး၏ အတိမ္အနက္၊ အတိုးအဆုတ္ႏွင့္ အတက္အက်သေဘာကို ဆင္ျခင္လိုက္မိသည္။ တိုက္ပြဲတစ္ခုကို မစခင္ အဘက္ဘက္က ျပည့္စံုေအာင္ စီမံထားႏိုင္ပါက ေအာင္ပြဲဆိုတာ ရႏိုင္မည္ျဖစ္ေၾကာင္းလည္းနားလည္သြားမိသည္။ က်ေနာ္တုိ႕ မွာ တစ္ပြဲတိုး ခပ္တိမ္တိမ္စဥ္းစားယင္း က်ယ္ေျပာလွသည့္ ႏိုင္ငံေရးမိုးသက္မုန္တိုင္းအတြင္း ဝင္ပါမိသူေတြ လို ဆုတ္မရ၊ တက္မရ အေျခအေနျဖင့္ ၂ ႏွစ္ခန္႕ေက်ာ္ျဖတ္ကာ ထိုင္းႏိုင္ငံသို႔ ထြက္ခြာသြားခဲ့ေတာ့သည္။
၁၉၉၈ ခုႏွစ္၊ ၾသဂုတ္လ ၂၄ ရက္ေန႕တြင္ ေပၚေပါက္ခဲ့သည့္ ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈမွာ သမိုင္းမတြင္ခဲ့ေသာ္ လည္း သမိုင္းဝင္ဆဲဟု မွတ္ယူမိပါသည္။
ထို႕ေန႕သည္ ေႏြအကုန္မိုးအကူး ဇြန္လ၏ ပူျပင္းေျခာက္သြ႕လွေသာေန႕တစ္ေန႕၏ မနက္ခင္းျဖစ္သည္။ ကၽြန္ ေတာ္ႏွင့္ စည္သူ ႏွစ္ေယာက္သား ဆရာဦးေငြေပါ၏ က်ဴရွင္မွ အျပန္ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထိုင္ယင္း လက္ရိွႏိုင္ငံ ေရးအေျခအေနကို ေျပာျဖစ္ၾကသည္။ ၿပီးခဲ့သည့္ ေမလ ၂၇ ရက္ေန႕ကက်င္းပခဲ့သည့္ ေရြးေကာက္ပြဲႏွစ္ပတ္ လည္ေန႕တြင္းက်င္းပသည့္ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္၏ ပါတီညီလာခံမွ ရက္ေပါင္း ၆၀ အတြင္းလႊတ္ေတာ္ ေခၚေပးရန္ စစ္အစိုးရအေပၚ ျပတ္ျပတ္ သားသားေတာင္းဆိုလိုက္သည္။ ထိုသို႔ မေတာင္းဆိုမီကတည္းက အမ်ိဳး သားဒီမိုကေရအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ႏွင့္ စစ္အစိုးရတို႕၏ ထိပ္တိုက္ေတြ႕ဆံုမႈမွာ ျပင္းထန္လာခဲ့သည္။ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္၏ အေထြ ေထြေရးမွဴး စီးေသာ ကားကို စစ္အစိုးရဖြဲ႕စည္းထားေသာ စြမ္းအားရွင္မ်ားက ရန္မူမႈမ်ားရိွခဲ့သည္။
ထိုအေျခအေနမ်ားကို က်ေနာ္ ႏွင့္ စည္သူေျပာဆိုေနၾကၿပီး လက္ရိွႏိုင္ငံေရးအေျခအေနေအာက္တြင္ အေျပာင္း အလဲမ်ားျဖစ္ေအာင္လုပ္ေဆာင္ဖို႕ စိတ္ကူးယဥ္ၾကည့္ၾကသည္။ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္၏ လႊတ္ေတာ္ ေခၚယူေရးေတာင္းဆိုခ်က္သည္ စစ္အစိုးရအတြက္ အရိႈက္ကိုထိသြားေစသည္ဟု က်ေနာ္တို႕က သံုးသပ္သည္။
လက္ရိွ ႏိုင္ငံေရးအရ ေရွ႕မတိုး၊ ေနာက္မဆုတ္ႏိုင္ျဖစ္ေနသည့္အေျခအေနတြင္ ႏိုင္ငံတကာဖိအားကလည္း ဒီ့ ထက္ပို တိုးလာစရာရိွေနသည္။ ထို႕အျပင္ ၁၉၉၆ ခုႏွစ္ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈေၾကာင့္ ကာလၾကာရွည္ပိတ္ထား ခဲ့ေသာ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းမ်ားကို ဆိုင္းမဆင့္ ဗံုမဆင့္ စာေမးပြဲမ်ားက်င္းပမည္ဟုေၾကျငာလိုက္သည္။ သို႔ ေသာ္ေက်ာင္းမ်ားကိုေတာ့ ပိတ္ျမဲပိတ္ထားလွ်က္ရိွသည္။ ထိုကိစၥကို က်ေနာ္တို႕ ေက်ာင္းသားအစုအဖြဲ႕မ်ားက လံုးဝမေက်နပ္ၾကေခ်။ ပ်က္ဆီးယိုယြင္ေနၿပီျဖစ္ေသာ ပညာေရးစနစ္ကို ေခ်ာက္ထဲကန္ခ်လိုက္သည္ဟု ခံစား လိုက္ရသည္။
အေရးေတာ္ပံု ဆဲလ္းမ်ား
တကၠသိုလ္အသီးသီးမွ ေက်ာင္းသားလူငယ္မ်ား ၁၉၉၆ ဒီဇင္ဘာေက်ာင္းသားလႈပ္ရွာမႈျပီးသည့္ေနာက္ အစု အဖြဲ႕ေလးမ်ားဖြဲ႕၍တရားမဝင္လႈပ္ရွားလာခဲ့ၾကသည္။ အမ်ားစုမွာ စာအုပ္အငွားဆိုင္ေလးမ်ားဖြင့္ၿပီး စာေပအုပ္စု ပံုသ႑န္ျဖင့္ရပ္တည္ခဲ့ၾကသည္။ ထိုကဲ့သို႔ ပထမဆံုးလႈပ္ရွားသည့္အဖြဲ႕မွာ အျမင္သစ္အုပ္စုျဖစ္သည္။ လွည္ တန္း ေဇယ်ာသီရိလမ္းထဲတြင္ စာအုပ္ဆိုင္ေလးဖြင့္ထားသည္။ အျမင္သစ္အဖြဲ႕တြင္ ဦးေဆာင္လႈပ္ရွားသူမ်ားမွာ ၁၉၉၆ ဒီဇင္ဘာလႈပ္ရွားမႈ၏ ေခါင္းေဆာင္မ်ားျဖစ္ေသာ ကိုစိုးထြန္း၊ ကိုမ်ိဳးရန္ေနာင္သိမ္းတို႕အဖြဲ႕ျဖစ္သည္။ အမ်ားစုမွာ ရန္ကုန္ နည္းပညာ တကၠသိုလ္မွျဖစ္ၾကသည္။ ၁၉၉၆ ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈ ေခါင္းေဆာင္သို႔ေသာ္ ၁၉၉၇ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လဆန္းေရာက္ေသာအခါ အျမင္သစ္ အုပ္စုမွ ကိုစိုးထြန္းအပါအ၀င္ ေက်ာင္းသားေခါင္း ေဆာင္ ၈ ေယာက္အဖမ္းခံရသည္။
ထိုအခ်ိန္ ထိုကာလတြင္ ရန္ကုန္စက္မႈတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသူ မေအာင္မိခိုင္ကို ကို႕ကန္႕ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအဖြဲ႕၀င္ တစ္ဦးမွ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းလမ္းမေပၚ အိုအိမ္ရံုးခ်ဳပ္ေရွ႕တြင္ ကားျဖင့္တိုက္သြားၿပီး ထြက္ေျပးသြားသည့္ အမႈ တစ္ခုျဖစ္ပြားသည္။ အတိုက္ခံရသူ မေအာင္မိခိုင္မွာ ေဆးရံုအပို႕ လမ္းတြင္ေသဆံုးသြားခဲ့သည္။ အဆိုပါအမႈႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေက်ာင္းသားမ်ားမွာ ပုဇြန္ေတာင္ တရားရံုးတြင္ ရံုးခ်ိန္းရိွတိုင္း ဆံုျဖစ္ၾကသည္။ က်ေနာ္ကေတာ့ ကိုစိုးထြန္းတို႕ အဖမ္းခံရၿပီးေနာက္ပိုင္းမွ အမႈႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ သတင္းကိုရရိွျပီး စီပြားေရးတကၠသိုလ္ အတူ တက္ခဲ့သည့္ စည္သူ ႏွင့္ ဆက္သြယ္မိျခင္းျဖစ္သည္။
ဤသို႔ျဖင့္ စီးပြားေရးတကၠသိုလ္မွ က်ေနာ္၊ စည္သူ၊ ၾကည္သာ ႏွင့္ က်ေနာ္တို႕ထက္ တစ္ႏွစ္ငယ္ေသာ ျဖဴေထြး၊ ေက်ာ္မင္းသန္႕၊ GTI မွ မင္းမင္းထြန္းတို႕ျဖင့္ မဇၥ်ိမ စာအုပ္ဆိုင္ကို ေျမနီကုန္း စမ္းေခ်ာင္းရိွ ပန္းျခံလမ္းတြင္ ၁၉၉၇ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလ ၂၅ ရက္ေန႕၊ ခရစ္စမတ္ေန႕၌ ဖြင့္ျဖစ္ခဲ့သည္။ ဤသို႕ျဖင့္ လာမည့္ ေက်ာင္းသားလႈပ္ ရွားမႈအတြက္ ေက်ာင္းသား အစုအဖြဲ႕ေလးတစ္ခုေပၚေပါက္လာခဲ့သည္။ အျမင္သစ္အုပ္စုတြင္ ေခါင္းေဆာင္မ်ား အဖမ္းခံခဲ့ရေသာ္လည္း က်န္ရိွသည့္အဖြဲ႕ဝင္မ်ားျဖင့္ ဆက္လက္ခ်ီတက္ၾကသည္။ ေထာက္လွမ္းေရးမ်ားက ေတာ့ အျမင္သစ္စာအုပ္ဆိုင္ကို ပိုမိုေစာင့္ၾကည့္လွ်က္ရိွၾကသည္။
စာအုပ္ဆိုင္ကိုအေျချပဳ၍ က်ေနာ္တို႕အဖြဲ႕ေန႕စဥ္ဆံုမိၾကတိုင္း ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး ျပႆနာကို အေျဖရွာရန္တိုင္ပင္ ေဆြးေႏြးေလ့ရိွသည္။ ထိုစဥ္ကအေျခအေနမွာ စစ္အစိုးရ ႏွင့္ အတိုက္အခံအင္အားစုျဖစ္ေသာ အမ်ိဳးသားဒီမိုက ေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္မွာ ထိပ္တိုက္ေတြ႕လုနီးပါးျဖစ္ေနသည္။ စစ္အစိုးရ၏ စြမ္းအားရွင္မ်ားက အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ေထာက္ခံသူ မ်ားကို ရန္ရွာသည္မ်ားလည္းရိွသည္။ အဆိုပါသတင္းမ်ားကို အဆက္မျပတ္ နားစြင့္ယင္း ႏိုင္ငံေရး ေရွ႕တဆင့္ တက္ရန္ အခြင့္အခါေကာင္းကို ေစာင့္ေနၾကရသည့္အေျခအေနတြင္ရိွေနသည္။
ထိုကာလတြင္ ျမိဳ႕ထဲ၌ က်ေနာ္တို႕ကဲ့သို႔ ေက်ာင္းသားအုပ္စု တစ္စုရိွေနေၾကာင့္ သတင္းသဲ့သဲ့ၾကားရသည္။ မည္သူေတြမွန္းေတာ့မသိေပမယ့္ သူတို႕လည္း ၁၉၉၆ ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈအၿပီးတြင္ေပၚေပါက္လာသည့္ အဖြဲ႕ျဖစ္သည္။ ၁၉၉၆ ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈအျပီးတြင္ တိမ္းေရွာင္ေနေသာ သားေဆြ ပါ၀င္ခဲ့သည့္အဖြဲ႕ျဖစ္ သည္။ တစ္ရက္၊ က်ေနာ္ ႏွင့္ ျဖဴေထြ ျမိဳ႕ထဲဘက္ကို စနည္းနာဖို႕ထြက္လာယင္း ကုန္းေစ်းတန္းလမ္းတစ္ ေလွ်ာက္ လမ္းေလွ်ာက္လာခဲ့ရာ၊ လမ္းေပၚကဆိုင္တစ္ဆုိင္မွ ခ်စ္မင္းေလးကို ေတြ႕ရသည္။ ခ်စ္မင္းေလး ႏွင့္ ျဖဴေထြးမွာ အာဇာနည္ေန႕ အေလးျပဳခ်ီတက္ပြဲတြင္ ဆံုခဲ့ၾကဘူးသည္။ ဤသို႕ျဖင့္ မ်ိဳးမင္းေဇာ္တို႕၊ ေအးေအာင္ တို႕ ဦးေဆာင္သည့္ ကုန္ေစ်းတန္းအုပ္စု ႏွင့္ ခ်ိတ္ဆက္မိသြားသည္။
ေက်ာင္းသားအစုအဖြဲ႕ေလးမ်ားသည္ တူရာ၊တူရာ စုယင္း လုပ္ငန္းကိစၥတိုင္ပင္ျဖစ္ၾကသည္။ အားလံုး၏ရင္ထဲ မွာ ၁၉၉၆ ခုႏွစ္တုန္းက မေက်နပ္ခ်က္ေတြသည္ ကိန္းေအာင္းလွ်က္ရိွၾကသည္။ ၁၉၉၈ ခု၊ ေဖေဖၚ၀ါရီလ ထဲ တြင္ စာေရးဆရာ ျမသန္းတင့္ ကြယ္လြန္သည့္အခါ ဆရာျမသန္းတင့္ကို အသုဘလိုက္ပို႕ယင္း စက္မႈတကၠ သိုလ္ေက်ာင္းသား ၾကည္သာထြန္း ႏွင့္ ဆံုျဖစ္သည္။ ၾကည္သာထြန္းမွ တဆင့္ သူႏွင့္ ေက်ာင္းေနဘတ္ေတြျဖစ္ သည့္ လိႈင္ျမတ္၊ ေအာင္ျမတ္သူ စသူတို႕ႏွင့္ ေတြ႕ဆံုခဲ့ျပီး ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈအတြက္ အင္အားတိုးလာခဲ့ သည္။
အေရးေတာ္ပံု စနက္တံ
၁၉၉၈ ခုႏွစ္ ေမလ ၂၇ ခုႏွစ္ ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲ ႏွစ္ပတ္လည္ေန႕တြင္ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္မွ ရက္ ေပါင္း ၆၀ တြင္ လႊတ္ေတာ္ေခၚေပးရန္ ေတာင္းဆိုေသာ ေၾကျငာခ်က္ ေပၚထြက္လာသည့္အခါ လက္ရိွႏိုင္ငံေရး လိပ္ခဲတည္းလည္းျဖစ္ေနမႈအေပၚ မေက်နပ္ၾကသို႔ က်ေနာ္တို႕အဖို႕ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ေရာင္ျခည္မ်ားသန္းလာခဲ့ သည္။ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္က ေတာင္းဆိုသည့္အတိုင္း စစ္အစိုးရက လြယ္လြယ္ေခၚေပးလိမ့္မည္ မဟုတ္ေသာ္လည္း ေတာင္းဆိုသည့္အတိုင္း လႊတ္ေတာ္ေပၚေပါက္လာပါက က်ေနာ္တို႕ ေမွ်ာ္မွန္းသည့္ ဒီမိုက ေရစီႏိုင္ငံေရးစနစ္တစ္ရပ္ တည္ေဆာက္ေရးအတြက္ အလွမ္းမေဝးေတာ့ဟု မွတ္ယူၾကသည္။ ဒီမိုကေရစီစနစ္ ေအာက္တြင္ က်ေနာ္တို႕ လူငယ္ေတြလည္း ေက်ာင္းေတြ၊ ဖြင့္လိုက္၊ ပိုက္လိုက္အေျခအေနမွ လြတ္ကင္း၍ ေအး ခ်မ္းစြာ ပညာသင္ၾကားႏိုင္လိမ့္မည္ဟု စိတ္ကူးၾကည့္ၾကဘူးသည္။
အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္၏ ျပည္သူ႕လႊတ္ေတာ္ေခၚယူေရးလုပ္ငန္းစဥ္မ်ားကို စစ္အစိုးရက ေစာင့္ၾကည့္ ေနသကဲ့သို႔ က်ေနာ္တို႔ ေက်ာင္းသားအုပ္စုမ်ားကလည္း ေမွ်ာ္လင့္တၾကီးေစာင့္ၾကည့္ေနၾကသည္။ ေမလ ၂၇ ရက္ေန႕မွ စတင္ေရတြက္ေသာ္ ၾသဂုတ္လ ၂၁ ရက္ေန႕တြင္ ရက္ေပါင္း ၆၀ ျပည့္မည္ျဖစ္သည္။ ရက္ေပါင္း ၆၀ ျပည့္သည္အထိ စစ္အစိုးရဘက္က လႊတ္ေတာ္ေခၚမေပးပါက ဘာဆက္လုပ္မည္ကို က်ေနာ္တို႕က စိတ္၀င္စား သည္။ ဒီမိုကေရစီ ႏိုင္ငံေရးစနစ္တစ္ရပ္ ေပၚေပါက္လာေရးအတြက္ ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္ကို အေျခခံ သည့္ လႊတ္ေတာ္တစ္ရပ္ေပၚေပါက္လာေရးသည္ အေရးၾကီးဆံုးအဆင့္ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ လႊတ္ေတာ္ေခၚေပး ပါေျပာေနယံုျဖင့္ လႊတ္ေတာ္ ေပၚေပါက္မွာ မဟုတ္ေၾကာင္း က်ေနာ္တို႕ နားလည္သေဘာေပါက္ထားသည္။ ထို႕ ေၾကာင့္ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္၏ ေျခလွမ္းမ်ားကို သတိထားေစာင့္ၾကည့္ေနခဲ့သည္။
ဇြန္လဆန္းမွ စတင္ကာ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္အေထြေထြ အတြင္းေရးမွဴး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္သည္ နယ္ခရီးစဥ္မ်ားကို စတင္သြားေရာက္ခဲ့သည္။ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ေခၚယူေရးႏိုင္ေရးအတြက္ အၾကိဳလုပ္ငန္းစဥ္အေနျဖင့္ နယ္အသီး သီးရိွ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စာလွယ္မ်ားႏွင့္ သြားေရာက္ေတြ႕ဆံုရန္ၾကိဳးပမ္းသည္။ ပထမဆံုးခရီးစဥ္မွာ ပဲခူးတိုင္း မင္းလွျမိဳ႕သို႔ သြားေရာက္သည့္ ခရီးစဥ္ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ မင္းလွမေရာက္ခင္ တိုက္ၾကီးျမိဳ႕အလြန္တြင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ ကားကို လံုျခံဳေရးတပ္ဖြဲ႕ဝင္မ်ားက တားဆီးထားလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ရန္ကုန္သို႔ ျပန္ပို႕လိုက္ေတာ့သည္။ မင္းလွသို႔ သြားေသာ ပထမ ခရီးစဥ္မေအာင္ျမင္ေသာ္လည္း ဒုတိယအၾကိမ္ မင္းလွသို႔ ထပ္မံသြားေရာက္ခဲ့ရာ အလားတူ လမ္းမွ ပိတ္ဆို႕က ရန္ကုန္သို႔ျပန္ပို႕ခံရေလသည္။
ထိုအျဖစ္မပ်က္မ်ားကို က်ေနာ္တို႔ ေက်ာင္းသားလူငယ္မ်ားက စိတ္လႈပ္ရွားစြာေစာင့္ၾကည့္ေနၾကသည္။ ထို႕ အျပင္ အကယ္၍ စစ္အစိုးရဘက္က လႊတ္ေတာ္မေခၚေပးခဲ့ေသာ္ ေက်ာင္းမ်ားဘက္က ဘယ္လိုတုန္႕ျပန္မလဲ ဆိုသည့္အေၾကာင္းအရာေပၚတြင္ မိမိတို႕ တစ္ဖြဲ႕ခ်င္းအလိုက္ ေဆြးေႏြးမႈေတြဆက္တိုက္ျပဳလုပ္ခဲ့သည္။ က်ေနာ္တို႕ မဇၥ်ိမ အဖြဲ႕အေနႏွင့္ အေျခအေနေပးလာသည့္အခ်ိန္ကို ထိုင္ေစာင့္ေနျခင္းထက္ လာမယ့္ေဘးကို ေျပးေတြ႕လိုက္ခ်င္သည္။ ငယ္ရြယ္ႏုနယ္ၿပီး ႏိုင္ငံေရးအေတြ႕အၾကံဳမရိွေသာ က်ေနာ္တို႕မွ စိတ္ခံစားမႈကို ဦးစား ေပးကာ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ျပဳတ္က်ရန္ အနစ္နာခံၾကမည္ဟု ပိုင္းျဖတ္ထားခဲ့ၾကသည္။ ထုိသေဘာထားကို အျခားအဖြဲ႕မ်ားႏွင့္ တစ္ဖြဲ႕ျခင္းလိုက္ၿပီး တိုင္ပင္ျဖစ္သည္။ အခ်ိဳ႕အဖြဲ႕မ်ားက အေျခအေနကို ျငိမ္ျငိမ္သက္သက္ ေစာင့္ၾကည့္ေနျပီး အခြင့္အေရးရမွ လႈပ္ရွားရန္ သေဘာထားတင္ျပၾကသည္။ က်ေနာ္တို႕ကေတာ့ ရက္ေပါင္း ၆၀ အလြန္ကာလတြင္ လႈပ္ရွားမႈ တစ္ခုခုျပဳလုပ္ရန္ ၾကိဳတင္ျပင္ဆင္ထားလိုသည့္ သေဘာရိွေလသည္။
ရက္ေပါင္း ၆၀ ျပည့္ရန္ နီးကပ္လာေနသည္ႏွင့္အမွ် ႏိုင္ငံေရးအေျခအေနသည္ အလႈပ္အရမ္းမ်ားလာသည္။ စစ္အစိုးရက ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲ အႏိုင္ရ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စာလွယ္ တခ်ိဳ႕ကို ၾကိဳတင္ထိမ္းသိမ္းမႈေတြလုပ္ လာသည္။ က်ေနာ္တို႕ ေက်ာင္းသားအစုအဖြဲ႕မ်ားမွာလည္း ခပ္စိပ္စိတ္ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးလာခဲ့သည္။ ဆရာျမ သန္းတင့္ အသုဘတြင္ ဆံုခဲ့သည့္ ၾကည္သာထြန္းကို ေပးထားသည့္ လိပ္စာအတိုင္း စာေရးဆက္သြယ္ေသာ္ လည္းအေၾကာင္းမထူးခဲ့ေပ။ သို႔ေသာ္ ကံေကာင္းေထာက္မစြာ ၁၉၉၈ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လ ၁၉ ရက္ေန႕၊ အာဇာနည္ ေန႕ခ်ီတက္ပြဲတြင္ အာဇာနည္ကုန္း၌ ၾကည္သာထြန္းႏွင့္ ျပန္ဆံုသည္။ ျပန္ဆံုသည္ႏွင့္ တၿပိဳင္တည္း ၾသဂုတ္လ တြင္ လႈပ္ရွားၾကမည့္ အစီအစဥ္ကို အၾကမ္းဖ်င္းေျပာျပယင္ ထပ္မံဆံုေတြ႕ရန္ခ်ိန္းျဖစ္ခဲ့သည္။ ဤသို႕ျဖင့္ ေက်ာင္းသား ကြန္ယက္အတြင္း ပိုမိုခ်ိတ္ဆက္မိခဲ့ၾကသည္။
ထိုအခ်ိန္တြင္ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ဝင္ အခ်ိဳ႕ႏွင့္လည္း ခ်ိတ္ဆက္မိေနၿပီျဖစ္သည္။ ေက်ာင္းသားမ်ား ဘက္မွ လႈပ္ရွားမည့္အစီအစဥ္မ်ားကို ေျပာျပယင္း အဖြဲ႕ခ်ဳပ္မွေရာ မည္သို႔ ၾကိဳတင္ျပင္ဆင္ထားသည္ကို ေမး ျမန္းျဖစ္သည္။ ေမးျမန္းသည္အခါတိုင္း အဖြဲ႕ခ်ဳပ္အဖြဲ႕ဝင္မ်ားက ဘာမွ စိတ္မပူၾကရန္ ႏွင့္ အန္တီတြင္ အစီ အစဥ္မ်ား ရိွသည္ဟုသာ သိခဲ့ရသည္။ ထိုအေျဖကို က်ေနာ္တို႕ဘက္က မေက်နပ္ႏိုင္ေသာ္လည္း မၾကာခင္မွာ ဒီမိုကေရစီနည္းလမ္းတက် ေရြးေကာက္တင္ေျမႇာက္ခံထားရေသာ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စာလွယ္မ်ားပါ၀င္သည့္ လႊတ္ေတာ္ၾကီး ေပၚေပါက္လာေတာ့မည္ဟု စြဲစြဲျမဲျမဲ ယံုၾကည္ထားခဲ့ၾကသည္။
၁၉၉၈ ခုႏွစ္၊ ဇူလိုင္ ၁၉ ရက္ေန႕ ညေနခင္းတြင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္မွ ေျမာင္းျမသို႕ခရီထြက္ရာ ရန္ကုန္ တိုင္း ႏွင့္ ဧရာဝတီတိုင္း အစပ္ရိွ အညာစုေက်းရြာတြင္တားဆီးပိတ္ဆို႕ခံလိုက္ရသည္။ ေနာက္တစ္ရက္ျဖစ္ ေသာ ဇူလိုင္ ၂၀ ရက္ေန႕တြင္ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္မွ ကိုခ်န္ထြန္းက က်ေနာ့္ဆီ ဖုန္းဆက္လာၿပီး အ ညာစုသို႔ လိုက္သြားခ်င္ေၾကာင္းေျပာသည္။ က်ေနာ္လည္း ကားျဖင့္ ကိုခ်န္ထြန္းဆီထြက္ခဲ့ၿပီး က်ေနာ္ ႏွင့္ ကိုခ်န္ ထြန္း တို႕ ႏွစ္ေယာက္သား ရန္ကုန္-ပုသိမ္းလမ္းအတိုင္းထြက္ခဲ့ၾကသည္။ လိႈင္သာယာသို႔ေရာက္ေသာအခါ လမ္းေဘးတြင္ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးေစာင့္ေနၿပီး သူပါ ကားျဖင့္လိုက္လာသည္။ ထိုအမ်ိဳးသမီးမွာ လိႈင္သာယာၿမိဳ႕ နယ္ အမ်ိဳးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္မွ ျဖစ္သည္ဟု ကိုခ်န္ထြန္းက ကားေပၚတြင္ မိတ္ဆက္ေပးသည္။
ဤသို႕ျဖင့္ က်ေနာ္တို႕ကားမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ပိတ္ဆို႕တားဆီးခံထားရာေနရာကို ေက်ာ္လြန္၍ ေမာင္း လာခဲ့ၾကသည္။ လမ္းတြင္ အစစ္အေဆးမ်ားလည္းမ်ားလြန္းလွသည္။ က်ေနာ့္ ကားမွာ နံပါတ္အနီ Taxi ျဖစ္သ ျဖင့္ အာဏာပိုင္တို႕က သတိျပဳမိလိမ့္မည္ဟု မထင္မွတ္ခဲ့ေပ။ သို႔ေသာ အျပန္တြင္ အညာစုေက်ာ္သည္ႏွင့္ ကား ကို လံုထိန္းတပ္ဖြဲ႕ဝင္မ်ားက ပိတ္ဆို႕တားဆီးက ဖမ္းလိုက္ေတာ့သည္။ က်ေနာ္လည္း ဘဝတြင္ ပထမဆံုး အၾကိမ္ဖမ္းဆီးခံလိုက္ရသည္။ က်ေနာ့္ကို စစ္ေဆးေမးျမန္းေသာအခါ က်ေနာ့္ ကားကို ငွားလာေသာေၾကာင့္ လိုက္လာရသည္ဟုသာေျပာရာ ေထာက္လွမ္းေရး (၆) မွ ေထာက္လွမ္းေရးအရာရိွတို႕က လက္ခံသြားပံုရသည္။ ကိုခ်န္ထြန္းႏွင့္ ကား ေပၚပါ အမ်ိဳးသမီးတို႕မွာ လိႈင္သာယာရိွ ရဲတပ္ရင္း (၉) သို႔က်ေနာ့္ကားျဖင့္ပင္ လိုက္ပို႕ လိုက္ရသည္။ က်ေနာ္က ေတာ့ ကားေရာ၊ လူပါ လမ္းေဘးတြင္ (၆) ညတိတိ တားဆီးထားသည္။ (၆) ညျပည့္ သည့္ ညတြင္ ေဒၚေအာင္ ဆန္းစုၾကည္ ႏွင့္ အဖြဲ႕ကို အတင္းအၾကပ္ခ်ဳပ္၍ ရန္ကုန္အိမ္သို႔ ျပန္ပို႕ေတာ့မွ က်ေနာ္ လည္း လြတ္ေျမာက္ခဲ့သည္။
ထိုအျဖစ္အပ်က္ေၾကာင့္ ေနာက္ပိုင္း ေက်ာင္းသားအုပ္စုမ်ားႏွင့္ ဆက္သြယ္ရာတြင္ က်ေနာ္ မပါေတာ့ဟုဆံုး ျဖတ္လိုက္သည္။ ကိုယ့္အမည္ ႏွင့္ ဓါတ္ပံုကို ေထာက္လွမ္းေရးတို႕ တရားဝင္သိသြားၿပီးေနာက္ ပိုမို အႏၱရာယ္ရိွ လာၿပီဟု ကိုယ္ဟာကိုယ္တြက္ဆမိသည္။ ျဖစ္ႏိုင္လွ်င္ မၾကာခင္ေပၚေပါက္လာမည့္ ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈတြင္ ထဲထဲဝင္ဝင္ကို မပါခ်င္ေတာ့သည့္ စိတ္ျဖစ္ေပၚမိသည္။ သို႔ေသာ္ တဖြဲ႕ႏွင့္တဖြဲ႕ ခ်ိတ္ဆက္ရာတြင္ ကိုယ္က စ ထားမိသားျဖစ္ေနသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ က်န္အဖြဲ႕မ်ားကလည္း က်ေနာ့္ကို ဆက္လက္ ပါဝင္ေစခ်င္ေနသည္။ ထို ကာလတြင္ အဖမ္းခံခဲ့ရေသာ ကားကို က်ေနာ္ အသည္းအသန္ေရာင္းရသည္။ ကားေရာင္းၿပီးသည္ႏွင့္ ေက်ာင္း သားလႈပ္ရွားမႈတြက္ ေဆြးေႏြးပြဲမ်ားတြင္ ထဲထဲဝင္ဝင္ ျပန္လုပ္ျဖစ္သည္။
ရက္ေပါင္း (၆၀) ျပည့္မည့္ ၾသဂုတ္လ ၂၁ ရက္ေန႕ႏွင့္ အခ်ိန္ကိုက္၍ အစိုးရက ၁၉၉၆ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလ က တည္းက ပိတ္ထားလိုက္ေသာ တကၠသိုလ္မ်ား၏ အတန္းတင္စာေမးပြဲမ်ားကို သက္ဆိုင္ရာၿမိဳ႕နယ္မ်ား၏ အ ထက္တန္းေက်ာင္းမ်ားတြင္ ေျဖဆိုရမည္ဟု ေၾကျငာခ်က္ထုတ္ျပန္လိုက္သည္။ ရက္ေပါင္း (၆၀) ျပည့္သည့္ ကာ လတြင္ ေက်ာင္းသားေတြ စာေမးပြဲႏွင့္ အလုပ္ရႈပ္ေနေအာင္ ၾကိဳတင္ စီစဥ္ျခင္းျဖစ္သည္။ (၂) ႏွစ္ခန္႕ ေက်ာင္း ေတြ ပိတ္ထားၿပီးမွ ရုတ္တရက္ စာေမးပြဲေျဖရမည္ဟု ေၾကျငာလိုက္ေသာအခါ က်ေနာ္တို႕ ေက်ာင္းသားအုပ္စု မွာေတာ္ေတာ္ေလး အခဲမေၾကႏိုင္ေအာင္ျဖစ္ရသည္။ ပ်က္ဆီးယိုယြင္းေနေသာ ပညာေရးစနစ္ကို စာေမးပြဲမ်ား တြင္ လြတ္လပ္စြာ ခိုးခ်ေစျခင္းအားျဖင့္ ပိုမိုပ်က္ဆီးေစရန္ အားထုတ္မႈျဖစ္သည္ဟု ယူဆၾကသည္။ တခ်ိဳ႕က စာေမးပြဲ လံုးဝသြားမေျဖရန္ ဆံုးျဖတ္ၾကသည္။ က်ေနာ္တို႕ စီးပြားေရးတကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားမ်ားကေတာ့ စာေမးပြဲ သြားေျဖရန္ ဆံုးျဖတ္သည္။
သို႔ေသာ္ ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈအတြက္ ျပင္ဆင္မႈမ်ားကေတာ့ အရိွန္မ ပ်က္ၾကေပ။ထိုကဲ့သုိ႕ျပင္ဆင္ရင္း ၁၉၈၈ မွေနာင္ေတာ္ ေက်ာင္းသားၾကီးမ်ားအေပၚလည္း မေက်မနပ္ျဖစ္မိ သည္။ ၎တို႕အခ်ိန္ကာလတြင္ ေအာင္ပြဲရေအာင္ မစြမ္းႏိုင္ခဲ့၍ ယခုမိမိတို႔လက္ထက္တြင္ စစ္အာဏာရွင္ စနစ္ ဆိုးကို ခါးဆီးခံေနရသည္။ ၁၉၈၈ လို ေအာင္ပြဲလက္တစ္ကမ္းအလိုတြင္ ဆြတ္ခူးႏိုင္ခဲ့ပါက က်ေနာ္တို႕မွ ေအး ေအးခ်မ္းခ်မ္းႏွင့္ ပညာသင္ေနရသူေတြျဖစ္ေနရၿပီဟု ေတြးမိခဲ့သည္။
အေရးေတာ္ပံု နိဂံုး
၁၉၉၈ ခုႏွစ္၊ ၾသဂုတ္လ ၂၄ ရက္ေန႕တြင္ ေနာင္အခါ ၁၉၉၈ ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈဟု အမည္တြင္မည့္ ေက်ာင္းသားဆႏၵျပပြဲကို ရန္ကုန္တကၠသိုလ္အနီးရိွ လွည္းတန္းလမ္းဆံုတြင္ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကသည္။ အမ်ိဳးသား ဒီမို ကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္မွ ျပည္သူ႕လႊတ္ေတာ္ ေခၚယူရန္ေတာင္းဆိုထားသည့္ ရက္ေပါင္း ၆၀ ျပည့္မည့္ေန႕မွာ ၾသဂုတ္ လ ၂၁ ရက္ေန႕ျဖစ္ေသာ္လည္း တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားမ်ားကို အေျခခံေက်ာင္းမ်ားတြင္ စစ္ေဆးေနေသာ အ တန္းတင္စာေမးပြဲမ်ားမွာ ၾသဂုတ္လ၂၄ ရက္ေန႕မွၿပီးမည္ျဖစ္သျဖင့္ ဆႏၵျပရက္ကို ၂၄ ရက္အျဖစ္ တညီတညြတ္ တည္းေရြးခ်ယ္ၾကသည္။ က်ေနာ္တို႔ စီးပြားေရး တကၠသိုလ္မွာ (၇) ဘာသာရိွသျဖင့္ ၾသဂုတ္လ ၂၅ ရက္ေန႕မွ ၿပီးမည္ျဖစ္ေသာ္လည္း အမ်ားဆႏၵအရ ၾသဂုတ္လ ၂၄ ရက္ေန႕ကို က်ေနာ္တို႕က သေဘာတူခဲ့သည္။
ဆႏၵျပ ေၾကြး ေၾကာ္သံမ်ားအျဖစ္ “ျပည္သူ႕လႊတ္ေတာ္ ေခၚယူေရး” ၊ “ဒီမိုကေရစီ ရရိွေရး” ေၾကြးေၾကာ္သံမ်ားကို ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူ ၁၀၀ ခန္႕က ပါဝင္ ဆႏၵျပခဲ့ၾကသည္။ ဆႏၵျပပြဲမွာ ၁ နာရီခန္႕သာၾကာျမင့္ခဲ့ၿပီး စစ္ကား မ်ားျဖင့္ လံု ထိန္းမ်ားေရာက္လာေသာအခါ ကစဥ္ကလွ်ားျဖင့္ ရပ္ကြက္မ်ားအတြင္း ထြက္ေျပးခဲ့ရသည္။ ထိုေန႕ မွ စ၍ က် ေနာ္လည္း အိမ္မျပန္ေတာ့ပဲ အျခား သူငယ္ခ်င္မ်ားႏွင့္အတူ နီးစပ္ရာ အိမ္မ်ားတြင္ပံုးေရွာင္ေနခဲ့ၾက သည္။ ေနာက္တစ္ရက္ျဖစ္ေသာ ၾသဂုတ္လ ၂၅ ရက္ေန႕တြင္ က်ေနာ္တို႔ စီးပြားေရးတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား မ်ားအတြက္ စာေမးပြဲေျဖဆိုရန္ ၁ ရက္က်န္ေနေသးရာ က်ေနာ္က သြားေရာက္ေျဖဆိုရန္ ဆႏၵရိွသည္။ က်ေနာ့္ တြက္ကိန္းမွာ ေန႕စဥ္ရက္ဆက္ေျဖလာခဲ့ၿပီး ေနာက္ဆံုးေန႕မွ ေပ်ာက္ေနပါက ဆႏၵျပပြဲတြင္ ပါဝင္သည္ဟု သံသ ယျဖစ္ၿပီး အိမ္လိုက္လာလိမ့္မည္ကို စိုးရိမ္သည္။ သူငယ္ခ်င္း စည္သူက သြားမေျဖခ်င္။ ေျဖလည္းမထူး၊ မေျဖ လည္းမထူးမည့္အတူတူ မသြားပဲေနလိုက္ခ်င္သည္။ သူႏွင့္ အခ်ီအခ်ေျပာၿပီးေနာက္ ေနာက္ဆံုး တစ္ရက္ကို သြားေျဖၾကရန္ သေဘာတူလိုက္သည္။ သိုႏွင့္ က်ေနာ္တို႕ ၂ ေယာက္ ပုန္းခိုေနရာ အိမ္မွ အတူတူထြက္လာခဲ့ ၾကသည္။
က်ေနာ္တို႔ မသိလိုက္သည့္အခ်က္မွာ ကမာရြတ္တြင္ေနေသာ စည္သူ႕အိမ္သို႔ ညတြင္းခ်င္းပင္ ေထာက္လွမ္း ေရးက ဝင္ေရာက္ရွာေဖြၿပီးသြားၿပီ။ ေနာက္တစ္ေန႕တြင္ စာေမးပြဲ လာေျဖလိုေျဖညား စာေမးပြဲလာေျဖမည့္ ေက်ာင္းတြင္ ေထာက္လွမ္းေရးမ်ားက ၾကိဳတင္ေစာင့္ဆိုင္းေနၾကသည္။ စည္သူမွာ ထိုေန႕ကတည္းက အဖမ္းခံ လိုက္ရသည္။ အတူတူေရွာင္ပုန္းရာအဖြဲ႕ထဲမွ စည္သူအဖမ္းခံလိုက္ရေသာအခါ က်ေနာ္တို႕လည္း အျခားတေန ရာကို ေရြ႕ေျပာင္းရသည္။ ေနထိုင္စရိတ္အတြက္ အျခားသူငယ္ခ်င္းမ်ားထံ အကူအညီေတာင္းၾကရသည္။ မ်ား ေသာအားျဖင့္ တတ္ႏိုင္သေရြ႕ေပးၾကသည္။ ရန္ကုန္မွ မလံုျခံဳသည့္အခါ နယ္အထိ တိမ္းေရွာင္ေနခဲ့ၾကသည္။ ၾသဂုတ္လ ၂၄ ရက္ေန႕ ဆႏၵျပပြဲၿပီးေနာက္ စက္မႈတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားမ်ားအတြက္ စာေမးပြဲေျဖဆိုရန္ တစ္ ပတ္တိတိ ျပန္လည္ဖြင့္လွစ္ေသာအခါ စက္မႈတကၠသိုလ္မ်ားမွ ေက်ာင္းသားမ်ားကလည္း ဆႏၵျပၾကသည္။ ထို အခ်ိန္တြင္ က်ေနာ္တို႕က နယ္ေရာက္ေနၿပီ။ ရန္ကုန္တြင္ သူငယ္ခ်င္းမ်ား လႈပ္ရွားၾကၿပီဟူသည့္ သတင္းၾကား ေသာအခါ ရန္ကုန္ကိုျပန္ဆင္းလာခဲ့သည္။ ေတာ္လွန္ေရးေအာင္ပြဲ အတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္က မကုန္ေသး။ ယခု လိုလႈပ္ရွားမႈမ်ားေၾကာင့္ စစ္အစိုးရက ျပည္သူ႕လႊတ္ေတာ္ကို ေခၚယူေပးလိမ့္မည္ဟု ယံုၾကည္ေနဆဲျဖစ္သည္။
စက္မႈတကၠသိုလ္စာေမးပြဲမ်ားၿပီးေသာအခါ ဆႏၵျပပြဲတြင္ ဦးေဆာင္ပါဝင္ခဲ့သည့္ ေက်ာင္းသားမ်ားကို ဖမ္းဆီး ေထာင္ခ်ျခင္းျဖင့္ အဆံုးသတ္သြားသည္။ အဖမ္းမခံရပဲ က်န္ေနသည့္ ေက်ာင္းသားမ်ားမွာလည္း သိုသိုသိပ္သိပ္ လႈပ္ရွားၾကရသည္။ အေနာ္ရထာလမ္းေပၚရိွ နီလာ ဒန္ေပါက္ဆိုင္ေရွ႕တြင္ ျပဳလုပ္ေသာ ဆႏၵျပပြဲၿပီးသည့္ေနာက္ ေက်ာင္းသားေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားထပ္မံအဖမ္းခံလိုက္ရသည္။ က်ေနာ္ကေတာ့ တစ္ေနရာၿပီး တစ္ေနရာေရြ႕ ေျပာင္းပုန္းေအာင္းေနယင္း အဖမ္းမခံရေအာင္ သိုသိုသိပ္သိပ္ေနထိုင္ခဲ့ရသည္။
ပုန္းေအာင္းေနဆဲ တစ္ညတြင္ ေရဒီယိုမွ သတင္းတစ္ခုကိုၾကားလိုက္ရသည္။ မွတ္မွတ္ရရ စက္တင္ဘာလ အလည္ခန္႕တြင္ျဖစ္သည္။ အမ်ိဳးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္မွ ဦးေဆာင္ၿပီး လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားျပဳေကာ္မတီ ကို ဖြဲ႕စည္းေၾကာင္းေၾကျငာလိုက္သည္။ လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားျပဳေကာ္မတီမွ လႊတ္ေတာ္မေခၚႏိုင္ခင္ကာလအထိ လႊတ္ေတာ္၏ လုပ္ငန္းေဆာင္တာမ်ားကို တာဝန္ယူလုပ္ေဆာင္သြားမည္ဟုလည္းဆိုသည္။ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္ စားျပဳေကာ္မတီ၏ ဥကၠဌ အျဖစ္ ရခိုင္အမ်ိဳးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္၏ ဥကၠဌ ေဒါက္တာ ေစာမရေအာင္ ကိုခန္႕ အပ္ေၾကာင္းလည္း တဆက္တည္းၾကားလိုက္ရသည္။ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားျပဳေကာ္မတီ မွ ဆက္လက္လုပ္ ေဆာင္မည့္ အစီအစဥ္မ်ားကို ထပ္မံေၾကျငာမည္ဟုလည္းဆိုသည္။
ထိုသို႔ လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားျပဳေကာ္မတီဖြဲ႕စည္းေၾကာင္းေၾကျငာခ်က္ႏွင့္ မေရွးမေႏွာင္းပင္ စစ္အစိုးရမွ သတင္း စာရွင္းလင္းပြဲ တစ္ခုကိုလည္းျပဳလုပ္ခဲ့သည္။ သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲတြင္ ၾသဂုတ္လ ၂၄ ရက္ေန႕ ဆႏၵျပပြဲႏွင့္ ဖမ္းဆီးရမိသည့္သူမ်ား စာရင္းႏွင့္တကြ ျဖစ္စဥ္မ်ားကို ရွင္းလင္းသြားခဲ့သည္။ အဆိုပါ ၾသဂုတ္လ ၂၄ ရက္ေန႕ ႏွင့္ ေနာက္ပိုင္း လႈပ္ရွားမႈမ်ားေၾကာင့္ လူ ၈၀ နီးပါးအဖမ္းခံရသည္။ အနည္းစုမွ ျပည္ပသို႕႔ ထြက္ေျပးႏိုင္ခဲ့သည္။ က်ေနာ္အပါအ၀င္ တစ္ေရာက္စ၊ ႏွစ္ေယာက္စကေတာ့ ျပည္တြင္းတြင္လွည့္လည္ပုန္းေအာင္းယင္း အနာဂတ္ မ်ားေပ်ာက္ဆံုးသကဲ့သို႕ျဖစ္ခဲ့ရသည္။ လႊတ္ေတာ္ေခၚယူေရးကို စတင္ေဆာ္ၾသခဲ့ေသာ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ကေတာ့ “လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားျပဳ ေကာ္မတီ” ကို ဖြဲ႕စည္းကာ မေရရာေသာလုပ္ငန္းစဥ္မ်ားကိုခ်မွတ္ အေကာင္အထည္ေဖၚရန္ စိုင္းျပင္းခဲ့ေလသည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ႏိုင္ငံေရးသမိုင္းႏွင့္ ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈသမိုင္းတြင္ ၁၉၉၈ ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈမွာ တစ္ ေထာင့္တစ္ေနရာမွ ပါဝင္ခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္လည္း အဆံုးသတ္တြင္ အလြဲလြဲအကြဲကြဲႏွင့္ ပ်က္ဆီးဆံုးရံႈးခဲ့ရသည္။ အဆိုးဆံုးမွာ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္၏ လႊတ္ေတာ္ေခၚယူေရးေတာင္းဆိုခ်က္တြင္ အေတြ႕အၾကံဳ၊ ဗဟု သုတ ႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးေရခ်ိန္နည္းပါးလြန္းေသာ က်ေနာ္္တို႕ ေက်ာင္းသားလူငယ္မ်ားက စိတ္ခံစားခ်က္ေနာက္ လိုက္ခဲ့မိၾကသည္။ ရလဒ္မွာ အခ်ိဳ႕အတြက္ တန္ဖိုးရိွေသာ လူငယ္ဘဝမွ အခ်ိန္တခ်ိဳ႕ေပ်ာက္ဆံုးသြားခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္လည္း က်ေနာ္တို႕ေတြ႕ျမင္ခ်င္သည့္ ျပည္သူ႕ကိုယ္စာလွယ္မ်ားပါဝင္ေသာ ျပည္သူ႕လႊတ္ေတာ္အစား လႊတ္တာ္ကိုယ္စားျပဳေကာ္မတီ ျဖင့္သာေက်နပ္လိုက္ၾကရသည္။ ထိုအခ်ိန္မွစ၍ ႏိုင္ငံေရး၏ အတိမ္အနက္၊ အတိုးအဆုတ္ႏွင့္ အတက္အက်သေဘာကို ဆင္ျခင္လိုက္မိသည္။ တိုက္ပြဲတစ္ခုကို မစခင္ အဘက္ဘက္က ျပည့္စံုေအာင္ စီမံထားႏိုင္ပါက ေအာင္ပြဲဆိုတာ ရႏိုင္မည္ျဖစ္ေၾကာင္းလည္းနားလည္သြားမိသည္။ က်ေနာ္တုိ႕ မွာ တစ္ပြဲတိုး ခပ္တိမ္တိမ္စဥ္းစားယင္း က်ယ္ေျပာလွသည့္ ႏိုင္ငံေရးမိုးသက္မုန္တိုင္းအတြင္း ဝင္ပါမိသူေတြ လို ဆုတ္မရ၊ တက္မရ အေျခအေနျဖင့္ ၂ ႏွစ္ခန္႕ေက်ာ္ျဖတ္ကာ ထိုင္းႏိုင္ငံသို႔ ထြက္ခြာသြားခဲ့ေတာ့သည္။
၁၉၉၈ ခုႏွစ္၊ ၾသဂုတ္လ ၂၄ ရက္ေန႕တြင္ ေပၚေပါက္ခဲ့သည့္ ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈမွာ သမိုင္းမတြင္ခဲ့ေသာ္ လည္း သမိုင္းဝင္ဆဲဟု မွတ္ယူမိပါသည္။
0 comments:
Post a Comment