#‎ကမ္းၾကည့္ငွက္‬

Ven Vilasaggalankara

‪

ေရွး၌ ျဖစ္ဖူးသည္ကား သမုဒၵရာ၌ သြားလာကုန္ေသာ ကုန္သည္တို့သည္ ကမ္းၾကည့္ငွက္ကို ဖမ္းဆီး၍ ေလွျဖင့္ သမုဒၵရာသို့ သြားကုန္၏၊ ေလွသည္ ကမ္းကို မျမင္လတ္ေသာ္ ထိုကုန္သည္တို့သည္ ကမ္းၾကည့္ငွက္ကို လွြတ္လိုက္ျကကုန္၏၊
ထိုငွက္သည္ အေရွ့အရပ္သို့ ပ်ံသြား၏၊
အေနာက္အရပ္သို့ ပ်ံသြား၏၊

ေျမာက္အရပ္သို့ ပ်ံသြား၏၊
ေတာင္အရပ္သို့ ပ်ံသြား၏၊
အထက္အရပ္သို့ ပ်ံသြား၏၊
ေထာင့္အရပ္သို့ ပ်ံသြား၏၊
ထိုငွက္သည္ ထက္ဝန္းက်င္မွ ကမ္းကို အကယ္၍ ျမင္ပါမူ ထိုျမင္ရာသို့ ပ်ံသြား၏၊
ထိုငွက္သည္ အကယ္၍ ထက္ဝန္းက်င္မွ ကမ္းသို့ မျမင္ပါမူ ထိုေလွသို့သာလွ်င္ တစ္ဖန္ ျပန္လာ၏။ (အဂၤုတၱိဳရ္ ဆကၠနိပါတ္)

ကမ္းၾကည့္ငွက္လိုပါပဲ။ အခ်ိန္တန္ေတာ့လည္း ဒီေပတိေပစုတ္ ဓမၼနဒီေလးဆီ ျပန္ေရာက္လာျပန္တာပါပဲ။ ဘဝမွာ ကြန္ျပဴတာလို deleteကီးသာ ပါလို႔ကေတာ့ တစ္ေန႔တည္းနဲ႕ အခါတစ္ရာ ႏွိပ္ပစ္တယ္။
ေက်ာင္းထိုင္ဘဝ မေကာင္းမွန္း သိလိုက္ရတဲ့အခ်ိန္မွာ ေက်ာင္းက ထိုင္ၿပီးေနၿပီ။ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ ေက်ာင္းထိုင္ဘဝသက္တမ္းမွာ စိတ္တိုင္းၾကတာဆိုလို႔ အိပ္ေရးဝတာ တစ္ခုပဲ။ က်န္တာေတြကေတာ့ အပူေတြခ်ည္းပဲ။ ငါ့ညီတို႔ ရမ္းမထိုင္ၾကနဲ႕။ စိတ္က အဆင္မေျပရင္ ျပင္ပ ဘယ္အရာဝတၳဳမွ အဆင္မေျပဘူး။ ကိုယ္စိတ္ကို ေက်ာင္းတိုက္တစ္ခု ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ႏိုင္ၿပီဆိုမွ ထိုင္ဟ။
လူေတြလည္း ထို႔အတူပဲ။ ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္းနဲ႕ တည့္ေအာင္ ေနႏိုင္ၿပီဆိုမွ အေဖာ္ရွာဟ။ လူဆိုရင္ စိတ္ထဲမွာ အေဖာ္မရွိဘဲ အျခားအေဖာ္ရွာလည္း ေတြ႕မွာ မဟုတ္ဘူး။ ဘုန္းႀကီးဆိုရင္လည္း စိတ္က မထိုင္ဘဲ ေက်ာင္းမွာ ထိုင္ေနလို႔ကေတာ့ ၿငိမ္းခ်မ္းမွာ မဟုတ္ဘူး။
ရမ္းမလုပ္နဲ႕။