"အေမ ခြင့္မလြတ္ပါနဲ႔"

Thanlay Ko

ျပကၡဒိန္ႏွစ္ 2007 ခုႏွစ္ဟာ က်ေနာ့္အတြက္ေတာ့ ကံဆိုးမိုးေမွာင္က်တ့ဲ ႏွစ္လို႔ ေျပာရမွာပဲ။
-သိန္းဆယ္ခ်ီ၊ သိန္းရာခ်ီျပီး ခိုးစားေနတ့ဲ လူၾကီးလူေကာင္းေတြက က်ေနာ့္ကို ဘာမဟုတ္တ့ဲ လူမႈေရးျပသနာေလးတခုကုိ အေၾကာင္းျပျပီး ဝိုင္းဝန္းတိုက္ခိုက္ခ့ဲၾကတယ္။

-ကိုယ္က်င့္တရားနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး က်ေနာ္ေလးစားခ့ဲတ့ဲ အထက္အရာရိွတေယာက္က မိုးေလဝသေတြ ေဖာက္ျပန္ျပီး တိုက္ခိုက္တ့ဲ အထဲမွာ ပါခ့ဲတယ္။
-ေက်ာင္းေနဘက္ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ကြယ္ရာမွာ အေကာက္ၾကံျပီး ေဂ်ာက္တြန္းတာကုိ ခံခ့ဲရတယ္။
-ကိုယ္ယံုၾကည္ခ့ဲမိတ့ဲလူေတြရဲ႕ သစၥာေဖာက္တာကုိလည္း ခံခ့ဲရတယ္။

-အဆိုးဆံုးကေတာ့ က်ေနာ့္အေမ၊ က်ေနာ့္ကုိ တ,ရင္း ဆံုးသြားခ့ဲတယ္။ အေမဆံုးေတာ့ အေမ့နားမွာ က်ေနာ္ရိွမေနခ့ဲဘူး။

2007 ခု August လလယ္ေလာက္မွာ ပတ္စပုိ႔ထုတ္ဖို႔ ရန္ကုန္ကုိ သြားခ့ဲတယ္။
အဲဒီတုန္းက အေမ ေနမေကာင္းျဖစ္ျပီး အိပ္ရာထဲမွာ လဲေနတာ။
အေမက ဒီလိုပဲ အသက္ၾကီးတာလည္းပါတယ္၊ ဆီးခ်ဳိ၊ ႏွလံုး၊ ေသြးတိုး အစံုျဖစ္ေနတာဆိုေတာ့ အိပ္ရာထဲလဲလိုက္၊ ျပန္ျပီး ထူထူေထာင္ေထာင္ ျဖစ္လာလိုက္နဲ႔

ျဖစ္ခ်င္ေတာ့...
ရန္ကုန္မွာ ပတ္စပို႔စ္ထုတ္ရင္း ပုိက္ဆံေခ်းမယ့္သူနဲ႔ေတြ႔တယ္၊ စကၤာပူက အသိတစ္ေယာက္ကလည္း လာခ့ဲဖို႔ ေခၚတာနဲ႔ ဘယ္လိုမွ မရည္ရြယ္ဘဲ စကၤာပူကုိ ထြက္လာခ့ဲလို္က္တာ။
မႏၱေလးကုိ မျပန္ျဖစ္လိုက္ေတာ့ဘူးေလ...
အေမ့ကို မကန္ေတာ့ခ့ဲရဘူး ႏႈတ္မဆက္ခ့ဲရဘူး

က်ေနာ္ထြက္လာတ့ဲေန႔က 25.08.2007

ဒီတခါ ေနမေကာင္းျဖစ္တ့ဲ အေမက ျပန္ေကာင္းမလာဘဲ ဆံုးသြားတာက 10.09.2007

အေမ အိပ္ရာထဲ ေသငယ္ေစာနဲ႔ ေမ်ာေနရာကေန သတိတစ္ခ်က္ ျပန္လည္လာေတာ့ က်ေနာ့္ကုိ ေမးတယ္တ့ဲ...
'ဟုိေကာင္ သန္းထြန္းဦးေရာ"... လို႔
က်ေနာ္တို႔ ေမာင္ႏွမ ၇ေယာက္ရိွတာ ၆ေယာက္က အဲဒီအခ်ိန္ အေမ့နားမွာ ရိွၾကတယ္။
အိမ္ကုိ လာလာေနတ့ဲ ေယာက္ဖရဲ႕ အမ်ဳိးတစ္ေယာက္ အေမ့အခန္းထဲ ဝင္လာေတာ့ လူမွားျပီး အေမက ေခၚတယ္တ့ဲ... ...

"ဟ့ဲ ဟိုမွာ င့ါသားၾကီး လာေနျပီ၊ ေခၚလိုက္ၾကေလ၊ သား လာ လာ" လို႔ ေျပာသတ့ဲ။
အစ္မေတြက 'မဟုတ္ဘူး အေမ၊ သူက ေအာင္မင္းပါ' လို႔ ေျပာလိုက္ရတယ္။
တကယ္က အစ္မေတြ လို တာပါဗ်ာ

ေသခါနီးလူတစ္ေယာက္ကုိ ဘာလို႔ သြားျပီး မဟုတ္ဘူး ျငင္းၾကတာလဲ
အဲဒီအခ်ိန္ သူေတြ႔ခ်င္တ့ဲ သူ႔သားၾကီးလို႔ ထင္တ့ဲလူကုိ သားၾကီးအေနနဲ႔ပဲ ဟန္ေဆာင္ခိုင္းလိုက္ရင္ ေသခါနီးအေမ စိတ္ခ်မ္းသာမႈတခုေတာ့ ရသြားမွာပါ...

ဒါဟာ ဟန္ေဆာင္မုသားတခု ျဖစ္ေပမယ္ ဘုရားရွင္သိရင္ေတာင္ ခြင့္လြတ္မယ့္ မုသားထင္ပါတယ္ဗ်ာ

အမွန္အတုိင္း ေျပာရရင္ က်ေနာ္ အိမ္ဂရန္ကုိ သိန္း ၂၀ နဲ႔ ေပါင္ျပီး စကၤာပူကုိ ထြက္လာတာပါ။ ( တစ္လျခင္း ႏိုင္သေလာက္ျပန္ဆပ္တာ ၆ လအၾကာမွာ ၃၂ သိန္းက်တယ္)။ ထားပါ။

က်ေနာ္ေျပာခ်င္တာက...
အေမဆံုးေတာ့ ဘယ္သူမွ က်ေနာ့္ကုိ အေၾကာင္းမၾကားၾကဘူး။
ျပန္လာမွာ စိုးလို႔ တ့ဲ...
တစ္ေခါက္ ျပန္ထြက္ရင္ သိန္း ၂၀ ေလာက္ ကုန္မွာကုိး။
က်ေနာ္စကၤာပူကုိ ေရာက္ျပီး ၁၅ ရက္အၾကာမွာ အေမဆံုးတာဆိုေတာ့ က်ေနာ္မွာ အလုပ္ရွာဆဲ ကာလေပ့ါ။

ဒီမွာကလည္း ကုိယ့္အပူနဲ႔ကုိယ္ဆိုေတာ့ အိမ္ကုိ ဖုန္းဆက္ျဖစ္လည္း အေမေနေကာင္းလား လို႔ပဲ ေမးမိတယ္
သူတို႔ကလည္း ေမးလိုက္ရင္ ခ်က္ျခင္းမေျဖႏိုင္ၾကေသးဘဲ ခဏတန္႔သြားျပီးမွ ေကာင္းပါတယ္ လို႔ ေျဖၾကတယ္။

က်ေနာ္ထင္တာက ေနသိပ္မေကာင္းလို႔ စကားေတြ ထစ္ထစ္ျပီး ျပန္ေျဖၾကတယ္ ထင္တာ...

ေနာက္...
အေမဆံုးျပီး ၂ လေလာက္ေနမွ၊ က်ေနာ္လည္း အလုပ္ထဲ ေရာက္လို႔ အေျခအက်ျဖစ္ျပီဆိုမွ အေမဆံုးေၾကာင္း အသိေပးၾကေတာ့တယ္...

က်ေနာ့္မွာ အဲဒီေတာ့မွ Back Date နဲ႔ ျပန္ငုိရေတာ့တာ...

ေလာကမွာ...
လူေသေတြက ေၾကာက္စရာမေကာင္းဘူး၊ လူရွင္ကမွ ေၾကာက္စရာေကာင္းတယ္ဆိုတာ အမွန္ပဲ...

စာရိတၱမေကာင္းတ့ဲ လူေတြက၊ ကိုယ့္ထက္ပုိျပီး ကုိယ္က်င့္တရား အၾကီးအက်ယ္ ပ်က္ျပားေနသူေတြက ကုိယ့္ကုိ မနာလိုစိတ္တခုတည္းနဲ႔ သူတို႔ရဲ႕ လုပ္ပုိင္ခြင့္ အာဏာေတြကုိ အသံုးခ်လို႔ ...
က်ေနာ့္ဘဝကုိ နင္းေခ်လိုက္ၾကတယ္။

က်ေနာ္... အရႈံးမေပးဘဲ အတင္း ျပန္ရုန္းထလို႔ ဒီေန႔ ခင္ဗ်ားတို႔ က်ေနာ့္ကို သန္၄ကုိ အျဖစ္ ျမင္ေနၾကရတာပါ။
လူက ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနျပီး ဟာသေတြ ေရးေနေပမယ့္ ဒဏ္ရာေတြ အျပည့္နဲ႔လူပါ

က်ေနာ့္ကုိ တိုက္ခိုက္ခ့ဲၾကတ့ဲ လူၾကီးမင္းေတြလည္း တစ္ေယာက္ျပီးတစ္ေယာက္ အလုပ္ျပဳတ္တ့ဲလူျပဳတ္၊ ရာထူးေလွ်ာတ့ဲလူေလွ်ာ ျဖစ္ကုန္ၾကျပီ
တခ်ဳိ႕ေတာ့ က်န္ေသးတယ္...
ကာလဝိဘက္ ေနာက္ပုိးတက္သတ့ဲ..
က်န္တ့ဲလူေတြလည္း သူ႔စာရိတ္နဲ႔သူ
မၾကာမီလာမည္... ေမွ်ာ္ ေပ့ါ။

ဘာဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ အေမ့ကုိ သတိရေနပါတယ္ အေမ...

သူတို႔တိုက္ခိုက္ခ့ဲၾကလို႔ က်ေနာ္ အေဝးကုိလြင့္ျပီး အေမဆံုးတ့ဲ အခ်ိန္ အေမ့နားမွာ ရိွမေနႏိုင္ခ့ဲတာ...

အဓိက တရားခံေတြက အဲဒီလူေတြပဲ အဲဒီလူေတြပဲ အဲဒီလူေတြပဲ အေမ

အေမလည္း ေရာက္ရာဘဝက သူတို႔ကုိ ခြင့္မလြတ္ပါနဲ႔
က်ေနာ္လည္း ခြင့္မလြတ္ဘူး အေမ...

သား မလိမၼာ-သန္းထြန္းဦး