ျငိမ္းခ်မ္းေရးစစ္တမ္း(၃)။ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္သည္ ျပည္နယ္မ်ားမွေန၍ တပ္ဆုတ္သင့္သလား။
|
7:41 PM |
No မွတ္ခ်က္ |
Aung Htoo January 24, 2014 at 12:32am
နဝမပိုင္း။ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္သည္ ျပည္နယ္မ်ားမွေန၍ တပ္ဆုတ္သင့္သည္ ဟူေသာ အျမင္။
ရွမ္းတပ္မွ အမွတ္ ၇၀၁ စစ္ေဒသမွဴး ဒု-ဗိုလ္မွူးႀကီး စြမ္မိဏ္း က ၂၉ ေမလ ၂၀၁၃ ရက္ေန႔တြင္ ေျပာၾကားခဲ့သည္ကို သတိျပဳမိသည္။ “ျမန္မာအစိုးရကသာ တကယ္ေစတနာရွိရင္ တိုင္းရင္းသားနယ္ေျမကေန ျမန္မာ့ တပ္မေတာ္အားလုံး တပ္ဆုတ္ ႐ုပ္သိမ္းလိုက္ေလ။ အဲလိုဆိုရင္ တိုင္းရင္းသားေတြနဲ႔ တိုက္ပြဲ ျဖစ္စရာအေၾကာင္းလည္း မရွိေတာ့ဘူး။ တခါတည္း ပြဲျပတ္ၿပီေပါ့။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆိုတာ လိုက္ရွာမေနနဲ႔ သူ႔ဟာသူအလိုလိုေပၚလာလိမ့္မယ္။”
၄င္း၏ အဆိုတြင္ နွစ္ပိုင္း ရွိသည္။ တိုင္းရင္းသားျပည္နယ္မ်ားမွေန၍ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္တပ္မ်ားဆုတ္ လိုက္လွ်င္ တိုက္ပြဲျဖစ္စရာ အေၾကာင္းမရွိေတာ့ ဟူသည္က ပထမ ပိုင္းျဖစ္သည္။
ဤသည္ကို အတိုင္းအတာ တခုအရ လက္ခံစဥ္းစားရပါမည္။ တိုင္းရင္းသားျပည္နယ္မ်ားတြင္ သြားေရာက္တပ္စြဲထားေသာ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္မွတပ္အမ်ားစု ႀကီး ဆုတ္ေပးသင့္သည္မွာမူ ေသခ်ာ လွပါသည္။ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္သည္ တိုင္းရင္းသားျပည္နယ္မ်ားသို႔ ခ်ီတက္ၿပီး စစ္တိုက္စရာ အေၾကာင္းမရွိေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။
လူထုထံမွ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ ဆင္းသက္လာသည္ဟူေသာ ဥပေဒသအရ၊ လူထုကို ကာကြယ္ျခင္း သည္ အခ်ဳပ္အျခာ
အာဏာကို ထိန္းသိမ္းျခင္းျဖစ္သည္။ တိုင္းရင္းသားတပ္မ်ားေအာက္တြင္ ၄င္းတို႔၏ သက္ဆုိင္ရာ လူထု သည္ အကာအကြယ္
ရေနမည္ဆိုပါက အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ ကို သူ႔ဖာသာသူ ထိန္းသိမ္းထားၿပီးျဖစ္ေနသည္။ ထို ့ေၾကာင္ ့အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ တည္ျမဲေရးအတြက္ဟု အေၾကာင္းမျပနိုင္။ ရွမ္းတပ္၊ မြန္တပ္၊ ကရင္တပ္၊ ကရင္နီ တပ္၊ ၀တပ္၊ ကခ်င္တပ္ စသည္ ့ တိုင္း၇င္းသား တပ္မ်ားတြင္လည္း အားနည္းခ်က္မ်ား ရွိၾကသည္မွာ အမွန္ပင္။ ဥပေဒစိုးမိုးေရးကို ထိပါးေစသည့္ လုပ္ေဆာင္မႈမ်ားကိုလည္း ေတြ႔ရသည္။
သို႔ရာတြင္ ၄င္းတို႔သည္ မိမိတို႔၏ သက္ဆိုင္ရာလူထုအေပၚ ႀကီးမားျပင္းထန္သည့္ ဖိနွိပ္မႈ၊ ရာဇ၀တ္ မႈႀကီးမ်ား က်ဴးလြန္မႈမွာ မရွိသေလာက္နည္းသည္။ သို႔ျဖစ္၍ ရွမ္းတပ္၏ ဖိနွိပ္ရက္စက္မႈ အႏၱရာယ္မွ ရွမ္းလူထုကို ကာကြယ္ရန္ ဟု အေၾကာင္း ျပကာ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္က ရွမ္းျပည္နယ္သို႔စစ္သြားတိုက္ရန္ မလို။ မြန္တပ္၏ ဖိနွိပ္ ရက္စက္မႈအႏၱရာယ္မွ မြန္လူထုကို ကာကြယ္ရန္ဟု အေၾကာင္းျပကာ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္က မြန္ျပည္နယ္သို႔ စစ္သြား တိုက္ရန္မလို။ အျခားျပည္နယ္မ်ားတြင္လည္း ထိုနည္းနွင္နွင္ ပင္ျဖစ္သည္။
အဆိုပါ တိုင္းရင္းသားတပ္မ်ားသည္ ျမန္မာလူမ်ိဳး အမ်ားစု ေနထိုင္ရာ ေျမျပန္႔ေဒသသို႔ဆင္းလာၿပီး ျမန္မာလူထုအားနွိပ္စက္ကလူ ျပဳျခင္းလည္းမရွိ။ သူတို႔ျပည္နယ္မ်ားမွာသာ သူတို႔ ဖာသာေနထိုင္ေနၾကသည္။ အဆို ပါတိုင္းရင္းသား ျပည္နယ္မ်ားတြင္လည္း မည္သည့္နိုင္ငံျခားတိုင္းျပည္၏စစ္တပ္ကမွ ၀င္ေရာက္က်ဴးေက်ာ္ တိုက္ခိုက္မႈ မရွိ။ ယင္းသို႔ ျဖစ္ပါလ်က္ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္သည္ တိုင္းရင္းသားျပည္နယ္မ်ားသို႔ အဘယ္ေၾကာင့္ သြားေရာက္ စစ္တိုက္ေနသနည္း။
သက္ဆိုင္ရာျပည္နယ္မ်ားတြင္ အေျခစိုက္ ေနထိုင္လ်က္ရွိေသာလူထုကို ကာကြယ္ရန္ ဟူသည္မွာ အပရိက မွ်သာျဖစ္သည္။ စင္စစ္အားျဖင့္ တိုင္းရင္းသား ျပည္နယ္မ်ားရွိေျမယာနွင့္ သဘာ၀သယံဇာတမ်ားအေပၚ လက္၀ါးႀကီးအုပ္ခ်ယ္လွယ္ အသံုးခ်ရန္မွာ အဓိကျဖစ္သည္။ လံုး၀ အသံုးခ်ခြင့္မရွိဟုလည္း ဆိုလုိျခင္းမဟုတ္။ ၿငိမ္းခ်မ္း ေရး ေဆြးေႏြးပြဲမ်ားတြင္ ဤသည္ကို ပြင့္လင္းစြာေဆြးေႏြးၿပီး မွ်တစြာခြဲေ၀သံုးစြဲနိုင္ေရးညိႇႏိႈင္းအေျဖရွာသင့္ၿပီ ျဖစ္သည္။
ၿငိမ္းသတ္လို႔ ရပါလ်က္ ေမြးထားသည့္ ျပည္တြင္းစစ္ကို လက္ညိႇဳးထိုးၿပီး ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ကို ႀကီး သည္ထက္ ႀကီးေအာင္တည္ ေဆာက္လာသျဖင့္ ေျမာက္မ်ားလွသည့္ စစ္အသံုးစားရိတ္မ်ားေအာက္တြင္ တိုင္းျပည္မွာ မြဲေတလာသည္။ ခရိုနီလူ ့အလႊာတခု မွလြဲ၍ လူထုအမ်ားစုႀကီးမွာ ျဖဴခါ ျပာကာက်လာသည္။ ျပည္တြင္းစစ္ ၆၅ နွစ္ၾကာ ဆင္ႏႊဲခဲ့ၿပီးေနာက္ ထင္ရွားသိသာစြာ ႀကီးပြား၊ တိုးမ်ား၊ ပ်ံ ့ကားလာေသာ အရာ သံုးခုသာရွိသည္။ ႀကီးပြားလာသည္မွာ စစ္တပ္ ပိုင္ ျမန္မာ့စီးပြားေရးဦးပိုင္လီမိတက္ ျဖစ္သည္။ တိုးမ်ားလာသည္မွာ စစ္တပ္၊ စစ္အစိုးရနွင့္ ခရိုနီမ်ားက လူထု ထံမွ သိမ္းယူထားေသာ ေျမမ်ားျဖစ္သည္။ ပ်ံ ့ကားလာသည္မွာ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္က တိုင္းရင္းသားေဒသမ်ားသို႔သြား ေရာက္တုိက္ခုိက္ၿပီး နိုင္ငံတကာအဆင့္ရွိ သည့္ ျပစ္မႈႀကီးမ်ား က်ဴးလြန္ခဲ့မႈမ်ားျဖစ္သည္။
သို႔ျဖစ္၍ ကုလသမဂၢအေထြေထြညီလာခံက လူ ့အခြင့္အေရးခ်ိဳးေဖါက္မႈ ဆိုင္ရာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ မ်ား နွစ္စဥ္ ခ်ေပးခဲ့ရသည္။ ၂၀၁၀ ခုနွစ္တြင္ ကုလသမဂၢ လူ ့အခြင့္အေရး အထူးကုိယ္စားလွယ္က အဆိုပါ ျပစ္မႈ ႀကီး မ်ား အေပၚ စံုစမ္းစစ္ေဆးေရးေကာ္မရွင္ဖြဲ႔ေပး ၇န္ပင္ အဆိုတင္ခဲ့ရသည္။ ၂၀၁၁ ခုနွစ္ ဇြန္လမွ စ၍ ျပန္လည္ ျဖစ္ ပြားခဲ့ ေသာ စစ္ပြဲမ်ားအတြင္း ကခ်င္ျပည္နယ္တြင္ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ကစစ္ရာဇ၀တ္မႈ အေတာ္မ်ားမ်ားက်ဴးလြန္ခဲ့ေၾကာင္း တိက်သည့္ သက္ေသခံခ်က္အေျမာက္အမ်ားရွိသည္။
ယင္းသို႔ မၿငိမ္းခ်မ္းသည့္ အေၾကာင္းရင္းမ်ားကို ေပါင္းသြင္း စဥ္းစားနိုင္မွ အနာသိကာ ေဆးရွိပါမည္။ အမ်ိဳးသား ရင္ၾကားေစ့ေရးဟူေသာ ေဆးျမီးတိုကေလး တခုမွ်နွင့္ ရင့္ေညာင္းရွည္ၾကာလွၿပီျဖစ္ေသာ ျပည္တြင္း စစ္ ျပႆနာကိုု အေျဖရွာနိုင္မည္ မဟုတ္ပါ။
ထုိင္းျမန္မာနယ္စပ္တြင္ ကရင္ဒုကၡသည္မ်ား သိန္းနွင့္ခ်ီရွိသည္။ ဦးသိန္းစိန္ အစိုးရက ဒီမိုကေရစီေရး အေျပာင္းအလဲ လုပ္ေနပါသည္ဟု မည္သို႔ပင္ေၾကညာဟစ္ေႂကြးေနေသာ္လည္း ကရင္ဒုကၡသည္ အားလံုးနီးပါး သည္ ယခုအခ်ိန္အထိ ေနရင္းရပ္ရြာ ကရင္ျပည္တြင္း သို႔မျပန္ရဲၾက။ ၄င္းတို႔သည္ ပညာတတ္ႀကီးမ်ား မဟုတ္ေသာ္လည္း ဘ၀ေပး အသိရွိသည္။ ၄င္းတုိ႔၏ေက်းရြာမ်ား အနီးတ၀ိုက္တြင္ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္က တပ္စြဲထားသမွ် ျဖစ္နိုင္လွ်င္ ေနရင္းရပ္ရြာကို မျပန္လိုၾက။ မျပန္ခ်င္ၾက၍ မဟုတ္။ ဒုကၡသည္စခန္းမွာ ေနရသည္ကပင္ ဒုကၡႀကီးျဖစ္သည္။ ျပန္ခ်င္ ၾကသည္မွာ အမွန္။
ကိုယ့္ရြာကိုယ့္ေဒသတြင္ လယ္ကေလး၊ ျခံကေလးမ်ား လုပ္၍ ေအးခ်မ္းစြာေနခ်င္ၾကသည္။ သို႔ ရာတြင္ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ အေၾကာင္းကို ေကာင္းစြာသိ၍သာ မျပန္ၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ကရင္ျပည္နယ္မွ ေန၍ ျမန္မာ့ တပ္မေတာ္ တပ္အမ်ားစုႀကီးဆုတ္ ျပၾကည့္ပါ။ ကရင္ဒုကၡသည္မ်ား ၄င္းတို႔၏ေနရင္း ရပ္ရြာမ်ားသို႔ အူလ်ား ဖားလ်ား အေျပးအလႊားျပန္သြားၾကမည္ မုခ်ျဖစ္သည္။
ထိုနည္းတူစြာပင္ ကခ်င္ျပည္နယ္စစ္ပြဲအတြင္း တသိန္းေက်ာ္ရွိသည့္ စစ္ေဘးဒုကၡသည္မ်ားအနက္ အမ်ားစုႀကီးမွာ ကခ်င္လြတ္ေျမာက္ေရး အဖြဲ႔(ေကအိုင္အို) ထိန္းခ်ဳပ္ထားသည့္ နယ္ေျမမ်ားတြင္ ရွိေနသည္။ ၄င္းတို႔ သည္လည္း မျပန္ရဲၾက။ သို႔ရာတြင္ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္မွ တပ္အမ်ားစုႀကီး ကခ်င္ျပည္နယ္မွေန၍ ဆုတ္ျပၾကည့္ပါ။ ကခ်င္ စစ္ေျပးဒုကၡသည္မ်ား မည္သူကမွ် မကူညီခ်င္ေနပါေစ။ ၄င္းတို႔၏ ေနရင္းရပ္ရြာမ်ားသို႔ သူ႔ထက္ငါ အရင္ဦး ေအာင္ အေရာက္ျပန္ၾကမည္ျဖစ္သည္။
ျမန္မာ့တပ္မေတာ္မွ တပ္မ်ား အတိုင္းအတာအရ ဆုတ္ေပးသင့္သည္မွာ အျငင္းပြားဘြယ္ မရွိေသာ္ လည္း ရွမ္းတပ္မွ အမွတ္ ၇၀၁ စစ္ေဒသမွဴး ဒု-ဗိုလ္မွဴးႀကီး စြမ္မိဏ္းေထာက္ျပသလို သူ႔အလိုလို ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ရသြား မည္ ဟူသည္မွာမူ ျဖစ္နုိင္ဘြယ္မရွိပါ။ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု တည္ေဆာက္ေရးကို အုတ္ျမစ္ကိုမခ်နိုင္၊ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႔မ်ားအား ျပည္ေထာင္စု တပ္မေတာ္တြင္တရား၀င္ေနရာမခ်နိုင္၊ သဘာ၀သယံဇာတ အရင္းအျမစ္ မ်ားအား ျပည္ေထာင္စုနွင့္ ျပည္နယ္မ်ားအၾကား မွ်တစြာခြဲေ၀မည့္ ဥပေဒ မျပဌာန္းနိုင္၊ လြတ္လပ္ မွ်တ ဘက္မလိုက္ သည့္ ေရြးေကာက္ပြဲအေျခခံမ်ားအား ဥပေဒျပင္ဆင္ေျပာင္းလဲ ခ်မွတ္ ျခင္းမျပဳနိုင္၊ အျငင္းပြားမည့္ ျပႆနာ မွန္သမွ်အား ဥပေဒစိုးမိုးေရးအေျခခံတြင္ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာေျဖရွင္းနိုင္မည့္ (လြတ္လပ္၊ ဘက္မလိုက္၊ ထက္ျမက္သည့္ တရားစီရင္ေရးကို မ႑ိဳင္ျပဳသည့္) တိုင္းျပည္ ယႏၱယားမ်ား မတည္ေထာင္နိုင္လွ်င္ မည္သည့္အခါတြင္မွ် ၿငိမ္းခ်မ္းေရး မရနိုင္ပါ။
“ျပည္ေထာင္စု ၿပိဳကြဲပါက တရားခံသည္ မည္သူနည္း။”
စစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားက ျပည္ေထာင္စု မျပဳိကြဲေရး ဟူသည္ကို ဟစ္ေႂကြးေနေသာ္လည္း လက္ေတြ႔ တြင္ ၿပိဳကြဲေအာင္လုပ္ေနသူမ်ားမွာ ၄င္းတို႔ကိုယ္တိုင္ျဖစ္သည္။ ၂၀၁၂ ခုနွစ္ ဒီဇဘၤာ နွင့္ ၂၀၁၃ ခုနွစ္ ဇန္န၀ါရီလ မ်ား အတြင္း ကခ်င္ျပည္နယ္တြင္ ဦးသိန္းစိန္အစိုးရက ကိုယ့္တိုင္းရင္းသား အခ်င္းခ်င္းအေပၚ ျပည္တြင္းစစ္သမိုင္း၌ အခ်ိန္ တိုအတြင္း အျပင္းထန္ဆံုး ထိုးစစ္ႀကီးအား ရက္စက္စြာ ဆင္ႏႊဲခဲ့သည့္ သာဓကကို ၾကည့္နိုင္သည္။ ဤမွ်ႀကီးမားျပင္း ထန္သည့္ ထိုးစစ္ႀကီးဆင္ႏႊဲခံရသည့္ တိုင္းရင္းသားလူထုမ်ား ဘက္မွ စဥ္းစားၾကည့္ပါ။ ျပည္ေထာင္စု ဟူသည္ကို ရြံရြာ မုန္းတီးသြားၾကလွ်င္ပင္ ၄င္းတို႔အေပၚနားလည္နိုင္သည္။ ျမန္မာစစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားေၾကာင့္ လူမ်ားစု ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ား အေပၚ စိတ္နာသြားၾကမည္ဆိုလွ်င္္ ခြင့္လႊတ္သင့္သည္။ ခြဲထြက္မွ ျဖစ္ေတာ့မည္ဟု ဆံုးျဖတ္လွ်င္ပင္ ယင္းစိတ္ ဓါတ္မ်ိဳး ေပၚေပါက္လာေအာင္ ဖန္တီးသူမ်ားတြင္ တာ၀န္ရွိသည္။
ဤသည္မွာ ဦးသိန္းစိန္အစိုးရ၏ မူ၀ါဒအမွား သာမက၊ စစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ား၏ မဆင္မျခင္ေပးအပ္ ေသာ အမိန္႔မ်ားေအာက္တြင္ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ တရပ္လံုး အသံုးခ် ခံေနရေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ဤကဲ့သို႔ေသာ မူ၀ါဒမ်ိဳး၊ လုပ္ရပ္မ်ိဳးနွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို မည္သို႔လွ်င္ ရွာေဖြမည္နည္း။ စစ္မွန္ေသာ ျပည္ေထာင္စုကို မည္သို႔လွ်င္ တည္ေဆာက္မည္နည္း။ ျမန္မာစစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ ယူဂိုဆလားဗီးယား ၿပိဳကြဲသြားမႈမွ သခၤန္းစာမ်ားရယူသင့္ သည္။
ေရာဂါကို ကုသမည့္ သမားေတာ္သည္ လူနာတြင္ မည္သည့္ေရာဂါစြဲကပ္ေနေၾကာင္း အမွန္အတိုင္း သိရန္ၾကိဳးစားရပါမည္။ ကင္ဆာျဖစ္ေနပါလ်က္ ကင္ဆာမွန္းသိေအာင္ မရွာေဖြနိုင္လွ်င္ သမားေတာ္ညံ့၍ျဖစ္သည္။ အသက္ဆံုးရွံဳးေလာက္သည့္ ကင္ဆာမွန္းသိပါလ်က္ လူနာကို အမွန္အတိုင္းမေျပာဘဲ သာမန္အပူနာေလာက္ပါ ဟု နွစ္သိမ့္ျခင္းျဖစ္လွ်င္ လူနာကို ျမန္ျမန္ေသတြင္းပို႔ရာေရာက္သည္။ ဤနွစ္ခုလံုးမေကာင္းပါ။ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္တြင္ ၁၉၆၂ ခုနွစ္ကထဲက သိသိသာသာ စြဲကပ္လာသည့္ ေရာဂါမွာ စစ္အာဏာရွင္စနစ္နွင့္ မဟာလူမ်ိဳးႀကီး၀ါဒျဖစ္သည္။ ယင္းတို႔ကို မစြန္႔ လႊတ္သမွ် ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရး ရရန္ မလြယ္ပါ။ ဤသည္ကို သမားေတာ္ေနရာတြင္ ရွိေနသည့္ နိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္မ်ားက ျမန္မာ့တပ္မေတာ္အား ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း အသိေပးၿပီး ေရာဂါကို ကုသေပးရန္လိုပါမည္။ သို႔မဟုတ္က ၿငိမ္းခ်မ္းေရးနွင့္ ေ၀းေနပါမည္။
“က်မ အေဖစစ္တပ္၊ က်မအေဖ စစ္တပ္ လို႔ခဏခဏ ေျပာေျပာေနေတာ့၊ ငါက ေအးဟုတ္တယ္၊ နင့္အေဖ စစ္တပ္က ျပည္တြင္းစစ္မတိုင္ခင္က စစ္တပ္၊ ခုဟာက ျပည္တြင္း စစ္တိုက္ေနတဲ့ စစ္တပ္၊ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ က်င့္သံုးေနတဲ့ စစ္တပ္၊ တုိင္းျပည္ရဲ ့ဥစၥာဘ႑ာ ရွိရွိသမွ်ကို လက္၀ါးႀကီး အုပ္ထားတဲ့ စစ္တပ္ ျဖစ္ေနတာ ၆၂ ခုနွစ္က ေန ဒီေန႔အထိဘဲ” ဟူ၍ ကြယ္လြန္သြားၿပီျဖစ္ေသာ သခင္ႀကီးတဦးက ဘုက်က် ေျပာခဲ့ဘူးေၾကာင္း ေအာင္သာ (PPP) ေရးသားၿပီး ၂၀၁၃ ခုနွစ္နို၀ဘၤာလတြင္ ထုတ္ေ၀ခဲ့သည့္ “စစ္တပ္ဆိုတာ အာဏာ ပါဘဲ” ဟူေသာ စာအုပ္တြင္ ေဖၚျပခဲ့ သည္။
ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို အမွန္တကယ္လိုလားပါက လူနာရွင္ျဖစ္ေသာ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္သည္ မိမိ တြင္ စြဲကပ္ေနေသာေရာဂါ ေထာက္ျပသူမ်ားအား ရန္သူလို သေဘာမထားသင့္ပါ။ စစ္ေခါင္းေဆာင္ ေဟာင္း သစ္မ်ား နွင့္ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ ကိုယ္တိုင္က စစ္အာဏာရွင္စနစ္ နွင့္ မဟာလူမ်ိဳးႀကီး ၀ါဒ နွစ္ရပ္ကို မစြန္႔လႊတ္ပါက မည္သည့္ အခါတြင္မွ် စစ္မွန္သည့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ရနုိင္ဘြယ္မရွိပါ။
၁၉၉၄ ခုနွစ္မွ ၂၀၁၁ ခုနွစ္အထိ (၁၇) နွစ္ အပစ္ရပ္ခဲ့သည့္ကာလ အတြင္း ကခ်င္လြတ္လပ္ေရး အဖြဲ႔ ေကအိုင္အိုအေပၚ လူထုေထာက္ခံမႈကို အမ်ားျမင္သာေလာက္ေအာင္ ထူးထူးျခားျခား မေတြ႔ခဲ့ရပါ။ ၂၀၁၁ ခုနွစ္ဇြန္လ မွ စ၍ေကအိုင္အို က ျမန္မာ့တပ္မေတာ္၏ ထိုးစစ္မ်ားအား ၾကံ့ၾကံ့ခံျပန္လည္ တြန္းလွန္ တိုက္ခိုက္ခဲ့ၿပီးေနာက္ ကခ်င္ ျပည္နယ္လူထုက ေကအိုင္အို၊ ေကအိုင္ေအ ကို အင္တိုက္အားတိုက္ ေထာက္ခံလာခဲ့သည္။ ျမစ္ႀကီးနားေဆြးေႏြးပြဲ မ်ားတြင္ လူထုက ေကအိုင္အိုအား ေသာင္းေသာင္းဖ်ဖ် ၾကိဳဆိုမႈမွာ အံမခန္းေလာက္စရာျဖစ္သည္။ ယင္း ၾကိဳဆိုပြဲမ်ား တြင္ ကခ်င္ အဆိုရွင္ ေဇာ္လိုင္၏ "ဘြန္ဆန္ေတာင္” ဟူေသာ သီခ်င္းကိုေတာက္ေလွ်ာက္ဖြင့္ခဲ့ၾကသည္။ "ဘြန္ဆန္ ေတာင္” မွာ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္၏ ထိုးစစ္အား ကခ်င္လြတ္ေျမာက္ေရး တပ္မေတာ္က ၾက့ံၾက့ံခံတြန္းလွန္ တိုက္ခိုက္ခဲ့ သည့္ တိုက္ပြဲႀကီးမ်ား ျဖစ္ပြားခဲ့သည့္ ေတာင္၏ အမည္ျဖစ္သည္။ သီခ်င္းတြင္ ဘုရားေက်ာင္းမ်ား မီးရွိဳ ့ခံရသည္ကအစ လယ္သိမ္း၊ ယာသိမ္း၊ ေျမသိမ္း၊ ျခံသိမ္း ဖိနွိပ္မႈမ်ားကို ေဖၚက်ဴးထားၿပီး “ေရႊလက္ျဖင့္ ေခၚလဲမလာ၊" “စိန္လက္ျဖင့္ ေခၚလဲ မလာ” ဟူ၍ နိဂံံုးခ်ဳပ္ထားသည္။
သို႔ရာတြင္ ကခ်င္ျပည္လြတ္ေျမာက္ေရးအဖြဲ႔ ေကအိုင္အို ေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ အျမင္က်ယ္သည္။ သေဘာထားႀကီးသည္။ အရွည္ကို ေမွ်ာ္ေတြးၾကသည္။ ကမာၻတခြင္ကို လွမ္းၾကည့္ၾကသည္။ ခြဲထြက္ေရးစကား စိုးစဥ္းမွ် မဟၾက။ ျပည္ေထာင္စုကို မျဖစ္မေနတည္ေဆာက္မည္ဟု ဆံုးျဖတ္ၾကသည္။ ၿပီးခဲ့သည့္ ျမစ္ႀကီးနား ေဆြးေႏြး ပြဲတြင္ ေကအိုင္အို ကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႔ေခါင္းေဆာင္ ဦးဆြမ္လြတ္ဂမ္ က ေအာက္ပါအတိုင္းအတိအလင္း ေျပာသြားခဲ့ သည္။
“ ျပည္တြင္းစစ္ရပ္စဲၿပီး တည္ျငိမ္ေအးခ်မ္းတဲ့ စစ္မွန္တဲ့ ဒီမိုကေရစီ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု ေဖၚ ေဆာင္ေရး၊ ဖက္ဒရယ္ ျပည္ေထာင္စု တပ္မေတာ္ ဖြဲ႔စည္းသြားေရး၊ ဖက္ဒရယ္ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒ ေပၚေပါက္လာ ေရး နွင့္ အမ်ိဳးသား တန္းတူေရး ရရွိေရးတို႔အတြက္ အားလံုးၾကိဳးပမ္းသြားၾကရန္ တိုက္တြန္းလိုပါတယ္။”
တိုင္းရင္းသားမ်ားဘက္က ဤကဲ့သို႔ေသာ ေပ်ာ့ေျပာင္းသည့္ သေဘာထားမ်ားနွင့္ ျပည္ေထာင္စု တည္ေဆာက္ေရး နည္းနာမ်ားကို တင္သြင္းျခင္း၊ နွစ္ဘက္ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာေတြ႔ဆံုအေျဖရွာရန္ အားထုတ္ျခင္းမ်ား လုပ္ ေဆာင္ေနပါလ်က္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးပြဲမ်ားတြင္ ေတာက္ေလွ်ာက္တက္ေရာက္ေနသူ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ ကာကြယ္ ေရးဦးစီးခ်ဳပ္၏ အခြင့္အာဏာ မ်ားကို အပ္နွင္းျခင္းခံထားရသည့္ ဒုတိယ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးျမင့္စိုးသည္ အဘယ္ေၾကာင့္ သေဘာထားတင္းမာလြန္းေနသနည္း။ "တိုင္းရင္းသားေတြ လုိခ်င္တဲ့ ျပည္ေထာင္စု ဆိုတာ မည္သည့္အရာမွန္း မသိ” ဟူ၍ သူမို ့လို႔ေျပာရက္ေလျခင္း။ တိုင္းရင္းသားေတြ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု တည္ေဆာက္ခ်င္ေၾကာင္း ၁၉၆၂ ခုနွစ္ ကထဲက ေတာက္ေလွ်ာက္ေတာင္းဆိုလာခဲ့သည္။ ၄င္းကိုယ္တိုင္တက္ခဲ့သည့္ ျမစ္ႀကီးနားေဆြးေႏြးပြဲမွာလည္း တင္ျပ ခ်က္ အၾကိမ္ၾကိမ္ၾကားခဲ့ဘူးၿပီ။ လိုင္ဇာတြင္ က်င္းပခဲ့သည့္ တိုင္းရင္းသားညီလာခံမွလည္း အလားတူဆံုးျဖတ္ခ်က္ ထြက္လာကာ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုကို က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ ပူပူေႏြးေႏြးထပ္မံ ေတာင္းဆိုခဲ့ၿပီးၿပီ။ အဘယ္ ေၾကာင့္ သူမသိပါဟု ဇြတ္ျငင္းေနသနည္း။
တိုင္းရင္းသားေတြ လိုခ်င္တဲ့ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုကို လက္ေတြ႔မည္သို႔တည္ေဆာက္သြားလွ်င္ ရနိုင္မည္လဲ သူမသိပါ ဟု ေျပာသြားလွ်င္ လက္ခံနိုင္ဘြယ္ရွိေသးသည္။ ပညာရပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ အရ ဖက္ဒရယ္ျပည္ ေထာင္စု တည္ေဆာက္သည့္ သေဘာသဘာ၀ ကို မသိပါ ဟု ဆိုလွ်င္ ကူညီမည့္ ပညာရွင္မ်ား နိုင္ငံျခားမွ မွာယူ နုိင္ သည္။ တိုင္းရင္းသားမ်ားထဲမွလည္း ပို႔ခ်ေပးနိုင္သူ အေျမာက္အမ်ား ရွိသည္။ ျပည္တြင္းတြင္ ဥပေဒပညာရွင္မ်ား လည္း မနည္းလွ။ ယခုမူ ယင္းသို႔မဟုတ္ပါ။ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုကို္ ေတာင္းဆိုေနမွန္းသိပါလ်က္ ဇြတ္ျငင္းကာ ၄င္းနားလည္ လက္ခံသည့္ ျပည္ေထာင္စု ဟူသည္မွာ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္ပံုအရ တည္ေဆာက္ထားၿပီးၿပီဟု အတိအလင္း ႁမြက္ဟ လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ တိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ားဘက္မွ ဘာကို ဆက္ေဆြးေႏြးရမည္ မသိေတာ့။
ျမန္မာ့တပ္မေတာ္သည္ တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔အစည္းမ်ားနွင့္ နွစ္ဘက္အျပန္အလွန္ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေဆြးေႏြးၾကရမည့္ အေနအထားကို လက္မခံဘဲ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံုကိုသာ အေသကိုင္ထားသည့္ သေဘာထားအား ႏႈတ္ကလည္း ေျပာလာသည္။ အစိုးရအဆိုျပဳစာခ်ဳပ္တြင္လည္း ယင္းအတိုင္းေဖၚျပထားသည္။ ယင္းသို႔တင္းမာသည့္ သေဘာထားေၾကာင့္ ျပည္တြင္းစစ္မီး အရွိန္ႀကီးလာလွ်င္ ပထမဆံုးတာ၀န္ရွိသူမွာ ကာခ်ဳပ္ မင္းေအာင္လိွဳင္နွင့္ သမတ ဦးသိန္းစိန္တို႔ေခါင္းေဆာင္သည့္ (ကာ၊ လံု) ျဖစ္သည္။ ဒုတိယ တာ၀န္ရွိသူမ်ားမွာ တိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ားနွင့္ ဒူးတိုက္ထိုင္ေဆြးေႏြးၿပီး ၄င္းတို႔၏ သေဘာထားမွန္မ်ားကို သိပါလ်က္ မ်က္စိမွတ္ ဇြတ္ျငင္းေနသည့္ ဒုတိယ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးျမင့္စိုး၊ မ်က္စိဖြင့္ၿပီး ကတိေပးထားပါလ်က္ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနသူ ဦးေအာင္မင္း တို႔ျဖစ္သည္။
“ရရင္ရ မရရင္ခ်" ဟူေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း လံွဳ ့ေဆာ္သြားခဲ့သည့္ ေႂကြးေၾကာ္သံအား ျမန္မာ့ တပ္မေတာ္ဘက္က သာ သံုးနိုင္သည္ဟု မယူဆသင့္။ ျမန္မာမဟုတ္သည့္ တိုင္းရင္းသားမ်ားကလည္း အခ်ိန္မေရြး သံုးနိုင္သည္။ အမ်ိဳးဂုဏ္ ဇာတိမာန္ ဟူသည္ကို ျမန္မာေတြမွာသာ ရွိသည္ဟု ယူဆၿပီး စာေရးသူကဲ့သို႔ျမန္မာလူမ်ိဳး မ်ားကို မွားယြင္းစြာ ေသြးထိုးလံႈ ့ေဆာ္ အသံုးခ်မႈမ်ိဳးမျပဳသင့္။ ျမန္မာမဟုတ္သည့္ တိုင္းရင္းသားေတြမွာလည္း သူ႔ အတိုင္း အတာနွင့္သူ အမ်ိဳးဂုဏ္ ဇာတိမာန္မ်ား ရွိၾကေၾကာင္း ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ေခါင္းေဆာင္မ်ား သတိျပဳနိုင္လွ်င္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ အက်ိဳးရွိနိုင္ပါမည္။
“ကိုးကန္႔ကို သံုးရက္အတြင္း အၿပီးတိုက္ခဲ့တယ္။ ကခ်င္ ေကအိုင္အိုကို ခုနွစ္ရက္ အတြင္း ရေအာင္ ေခ်မႈန္းျပစ္နိုင္တယ္။” ဟူ၍ ၾကံဳး၀ါးခဲ့ေသာ စစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ား၏ စကားသည္ ကခ်င္အမ်ိဳးသားမ်ား၏ အမ်ိဳးဂုဏ္၊ ဇာတိ မာန္ စိတ္ဓါတ္ကို လံႈ ့ေဆာ္ ေပးလိုက္သလို ျဖစ္ေစခဲ့သည္။ ကခ်င္ လူငယ္မ်ားသည္ အုပ္လိုက္ ျပံဳလိုက္ ခ်ီလ်က္ ကခ်င္ျပည္လြတ္ေျမာက္ေရး တပ္မေတာ္ ေကအိုင္ေအ အတြင္းသို႔၀င္ေရာက္သြားၾကသည္။ အရည္အတြက္ အားျဖင့္ ေသာင္းနွင့္ခ်ီေသာ ေက်းလက္ေန ကခ်င္ အရပ္သားလူထုမ်ားက ေကအိုင္ေအထံမွ လက္နက္မ်ားေတာင္းကာ ၄င္းတို႔ ေဒသကို ကာကြယ္နိုင္ေရးအတြက္ ျပည္သူ႔စစ္မ်ား ဖြဲ႔ခဲ့ၾကသည္။ ခုခံတြန္းလွန္စစ္တြင္ ပါ၀င္ခဲ့ၾကသည္။ နိုင္ငံတကာ ေရာက္ ကခ်င္အမ်ိဳးသားမ်ား၊ ကခ်င္အဖြဲ႔အစည္းမ်ားသည္ လက္ခ်င္းခ်ိတ္တြဲကာ ကခ်င္အမ်ိဳးသားေရး အတြက္ တက္တက္ႂကြႂကြ လႈပ္ရွားမႈမ်ား လုပ္လာခဲ့ၾကသည္။ ဤသည္မွာ ကခ်င္ျပည္နယ္လူထု၏ သမိုင္းျဖစ္သြားခဲ့ၿပီ။ ျမန္မာ့ တပ္မေတာ္က အထင္မေသးသင့္။
ျပင္းထန္ေသာ လက္နက္ႀကီးမ်ားနွင့္ အဆမတန္မ်ားျပားသည့္ လူအင္အား တို႔ကိုသာမက တိုက္ ေလယာဥ္မ်ားနွင့္ ဟယ္လီေကာ္ပတာမ်ားကိုပါ သံုးၿပီးတုိက္နိုင္ခဲ့ေသာေၾကာင့္သာ အေရးႀကီးသည့္ ေတာင္ကုန္းမ်ား အား သိမ္းနိုင္ခဲ့သည့္အေပၚ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္က စစ္မာန္မတက္သင့္။ တိုက္ပြဲမ်ား အရွိန္ျပန္ျမင့္လာလွ်င္ ေကအိုင္အို ဌာနခ်ဳပ္ရွိရာ လိုင္ဇာကိုပင္ သိမ္း၍ ရခ်င္ရနိုင္သည္။ သို႔ရာတြင္ ေနာက္ထပ္ နွစ္ငါးဆယ္ ဆက္တိုက္ေစဦး ေကအိုင္အို ကို အျမစ္ျပတ္ေခ်မႈန္းရန္ မျဖစ္နိုင္ပါ။ ျပည္တြင္းစစ္ကို နိုင္ငံေရးနွင့္ ဥပေဒစိုးမိုးေရးအေျခခံတြင္သေဘာထားမွန္မွန္နွင့္ ၿငိမ္းသတ္သင့္ေသာ အခ်ိန္ေရာက္ပါၿပီ။ ျပည္တြင္းစစ္ကို ေမြးထားၿပီး အာဏာရ စစ္ေခါင္းေဆာင္ေဟာင္းသစ္မ်ား က ကိုယ္က်ိဳးစီးပြားရွာေနၾကသည္ ဟူသည့္ စြပ္စဲြခ်က္မ်ားကိုပါ ျပည္တြင္းစစ္နွင့္အတူ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းေစသင့္ပါၿပီ။
ျပည္ေထာင္စု တည္ေဆာက္ေရး၊ တိုင္းရင္းသားစည္းလံုးညီညြတ္မႈ ရရွိေရးတို႔ကို တိုင္းရင္းသား အဖြဲ႔ အစည္းမ်ား ၄င္းတို႔ဖာသာ ၄င္းတို႔လုပ္တတ္ၾကသည္။ ျမန္မာ စစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားက ၄င္းတို႔ကိုယ္စား ၀င္ေရာက္လုပ္ ေပးစရာမလို။ တုိင္းရင္းသား ေခါင္းေဆာင္မ်ားနွင့္ မည္သို႔လက္တြဲလုပ္ေဆာင္ နိုင္မည္ကို သာ နည္းလမ္းရွာရန္ ရန္ရွိ သည္။ ယင္းမွာ မဟာျမန္မာလူမ်ိဳးႀကီး ၀ါဒကို စြန္႔လႊတ္မွ ျဖစ္နိုင္သည္။ တန္းတူေရးအေျခခံကို က်င့္သံုးမွ ျဖစ္နိုင္သည္။ လိုင္ဇာ တိုင္းရင္းသားညီလာခံ ၄င္းတို႔ ဖာသာ ၄င္းတို႔က်င္းပနိုင္စြမ္းရွိသည္။ က်င္းပခဲ့ၿပီးလည္းျဖစ္သည္။ ယင္းတြင္ မည္သည့္ တုိင္းရင္းသား အဖြဲ႔တခုတေလကမွ် ခြဲထြက္ေရး ကို တင္ၿပီးေဆြးေႏြးခဲ့ျခင္းပင္မရွိ။ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု တည္ေဆာက္ေရး၊ ျပည္ေထာင္စုတပ္မေတာ္ ေပၚထြန္းေရးတို႔ကိုသာ တခဲနက္ အဆိုတင္ သေဘာတူညီမႈ ယူနိုင္ခဲ့ သည္။ ယင္းမွာ ျပည္ေထာင္စု မၿပိဳကြဲေစရန္ဟု အေၾကာင္းျပကာ ျမန္မာစစ္ေခါင္း ေဆာင္မ်ား ၀င္ေရာက္လုပ္ေပးျခင္း ျဖင့္ ရလာသည့္ရလာဒ္ မဟုတ္။ လိုင္ဇာသို႔ လာရလြယ္ေအာင္ ပိတ္ထားသည့္ လမ္းမ်ားအား ယာယီ ျပန္ဖြင့္ေပးခဲ့သည္ ကိုေတာ့ အသိအမွတ္ ျပဳရပါမည္။ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္မွတပ္မ်ား ဆုတ္ေပးလိုက္ၿပီးေနာက္ ပိတ္ထား သည့္လမ္းမ်ား ထာ၀ရ ျပန္ပြင့္သြားလွ်င္ တိုင္းရင္းသားျပည္နယ္မ်ားအခ်င္းခ်င္း ကူးလူးဆက္ဆံမႈမ်ားစြာပိုမိုေကာင္းမြန္လာမည္ ျဖစ္ သျဖင့္ ျပည္ေထာင္စုတည္ေဆာက္ေရး၊ တိုင္းရင္းသား စည္းလံုးညီညြတ္မႈရရွိေရး တို႔အတြက္ အဆမ်ားစြာ အက်ိဳး ျဖစ္ပါမည္။
ေအာင္ထူး (ေရွ႕ေန) ဥပေဒ အေထာက္အကူျပဳကြန္ရက္ တည္ေထာင္သူ
ရွမ္းတပ္မွ အမွတ္ ၇၀၁ စစ္ေဒသမွဴး ဒု-ဗိုလ္မွူးႀကီး စြမ္မိဏ္း က ၂၉ ေမလ ၂၀၁၃ ရက္ေန႔တြင္ ေျပာၾကားခဲ့သည္ကို သတိျပဳမိသည္။ “ျမန္မာအစိုးရကသာ တကယ္ေစတနာရွိရင္ တိုင္းရင္းသားနယ္ေျမကေန ျမန္မာ့ တပ္မေတာ္အားလုံး တပ္ဆုတ္ ႐ုပ္သိမ္းလိုက္ေလ။ အဲလိုဆိုရင္ တိုင္းရင္းသားေတြနဲ႔ တိုက္ပြဲ ျဖစ္စရာအေၾကာင္းလည္း မရွိေတာ့ဘူး။ တခါတည္း ပြဲျပတ္ၿပီေပါ့။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆိုတာ လိုက္ရွာမေနနဲ႔ သူ႔ဟာသူအလိုလိုေပၚလာလိမ့္မယ္။”
၄င္း၏ အဆိုတြင္ နွစ္ပိုင္း ရွိသည္။ တိုင္းရင္းသားျပည္နယ္မ်ားမွေန၍ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္တပ္မ်ားဆုတ္ လိုက္လွ်င္ တိုက္ပြဲျဖစ္စရာ အေၾကာင္းမရွိေတာ့ ဟူသည္က ပထမ ပိုင္းျဖစ္သည္။
ဤသည္ကို အတိုင္းအတာ တခုအရ လက္ခံစဥ္းစားရပါမည္။ တိုင္းရင္းသားျပည္နယ္မ်ားတြင္ သြားေရာက္တပ္စြဲထားေသာ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္မွတပ္အမ်ားစု ႀကီး ဆုတ္ေပးသင့္သည္မွာမူ ေသခ်ာ လွပါသည္။ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္သည္ တိုင္းရင္းသားျပည္နယ္မ်ားသို႔ ခ်ီတက္ၿပီး စစ္တိုက္စရာ အေၾကာင္းမရွိေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။
လူထုထံမွ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ ဆင္းသက္လာသည္ဟူေသာ ဥပေဒသအရ၊ လူထုကို ကာကြယ္ျခင္း သည္ အခ်ဳပ္အျခာ
အာဏာကို ထိန္းသိမ္းျခင္းျဖစ္သည္။ တိုင္းရင္းသားတပ္မ်ားေအာက္တြင္ ၄င္းတို႔၏ သက္ဆုိင္ရာ လူထု သည္ အကာအကြယ္
ရေနမည္ဆိုပါက အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ ကို သူ႔ဖာသာသူ ထိန္းသိမ္းထားၿပီးျဖစ္ေနသည္။ ထို ့ေၾကာင္ ့အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ တည္ျမဲေရးအတြက္ဟု အေၾကာင္းမျပနိုင္။ ရွမ္းတပ္၊ မြန္တပ္၊ ကရင္တပ္၊ ကရင္နီ တပ္၊ ၀တပ္၊ ကခ်င္တပ္ စသည္ ့ တိုင္း၇င္းသား တပ္မ်ားတြင္လည္း အားနည္းခ်က္မ်ား ရွိၾကသည္မွာ အမွန္ပင္။ ဥပေဒစိုးမိုးေရးကို ထိပါးေစသည့္ လုပ္ေဆာင္မႈမ်ားကိုလည္း ေတြ႔ရသည္။
သို႔ရာတြင္ ၄င္းတို႔သည္ မိမိတို႔၏ သက္ဆိုင္ရာလူထုအေပၚ ႀကီးမားျပင္းထန္သည့္ ဖိနွိပ္မႈ၊ ရာဇ၀တ္ မႈႀကီးမ်ား က်ဴးလြန္မႈမွာ မရွိသေလာက္နည္းသည္။ သို႔ျဖစ္၍ ရွမ္းတပ္၏ ဖိနွိပ္ရက္စက္မႈ အႏၱရာယ္မွ ရွမ္းလူထုကို ကာကြယ္ရန္ ဟု အေၾကာင္း ျပကာ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္က ရွမ္းျပည္နယ္သို႔စစ္သြားတိုက္ရန္ မလို။ မြန္တပ္၏ ဖိနွိပ္ ရက္စက္မႈအႏၱရာယ္မွ မြန္လူထုကို ကာကြယ္ရန္ဟု အေၾကာင္းျပကာ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္က မြန္ျပည္နယ္သို႔ စစ္သြား တိုက္ရန္မလို။ အျခားျပည္နယ္မ်ားတြင္လည္း ထိုနည္းနွင္နွင္ ပင္ျဖစ္သည္။
အဆိုပါ တိုင္းရင္းသားတပ္မ်ားသည္ ျမန္မာလူမ်ိဳး အမ်ားစု ေနထိုင္ရာ ေျမျပန္႔ေဒသသို႔ဆင္းလာၿပီး ျမန္မာလူထုအားနွိပ္စက္ကလူ ျပဳျခင္းလည္းမရွိ။ သူတို႔ျပည္နယ္မ်ားမွာသာ သူတို႔ ဖာသာေနထိုင္ေနၾကသည္။ အဆို ပါတိုင္းရင္းသား ျပည္နယ္မ်ားတြင္လည္း မည္သည့္နိုင္ငံျခားတိုင္းျပည္၏စစ္တပ္ကမွ ၀င္ေရာက္က်ဴးေက်ာ္ တိုက္ခိုက္မႈ မရွိ။ ယင္းသို႔ ျဖစ္ပါလ်က္ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္သည္ တိုင္းရင္းသားျပည္နယ္မ်ားသို႔ အဘယ္ေၾကာင့္ သြားေရာက္ စစ္တိုက္ေနသနည္း။
သက္ဆိုင္ရာျပည္နယ္မ်ားတြင္ အေျခစိုက္ ေနထိုင္လ်က္ရွိေသာလူထုကို ကာကြယ္ရန္ ဟူသည္မွာ အပရိက မွ်သာျဖစ္သည္။ စင္စစ္အားျဖင့္ တိုင္းရင္းသား ျပည္နယ္မ်ားရွိေျမယာနွင့္ သဘာ၀သယံဇာတမ်ားအေပၚ လက္၀ါးႀကီးအုပ္ခ်ယ္လွယ္ အသံုးခ်ရန္မွာ အဓိကျဖစ္သည္။ လံုး၀ အသံုးခ်ခြင့္မရွိဟုလည္း ဆိုလုိျခင္းမဟုတ္။ ၿငိမ္းခ်မ္း ေရး ေဆြးေႏြးပြဲမ်ားတြင္ ဤသည္ကို ပြင့္လင္းစြာေဆြးေႏြးၿပီး မွ်တစြာခြဲေ၀သံုးစြဲနိုင္ေရးညိႇႏိႈင္းအေျဖရွာသင့္ၿပီ ျဖစ္သည္။
ၿငိမ္းသတ္လို႔ ရပါလ်က္ ေမြးထားသည့္ ျပည္တြင္းစစ္ကို လက္ညိႇဳးထိုးၿပီး ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ကို ႀကီး သည္ထက္ ႀကီးေအာင္တည္ ေဆာက္လာသျဖင့္ ေျမာက္မ်ားလွသည့္ စစ္အသံုးစားရိတ္မ်ားေအာက္တြင္ တိုင္းျပည္မွာ မြဲေတလာသည္။ ခရိုနီလူ ့အလႊာတခု မွလြဲ၍ လူထုအမ်ားစုႀကီးမွာ ျဖဴခါ ျပာကာက်လာသည္။ ျပည္တြင္းစစ္ ၆၅ နွစ္ၾကာ ဆင္ႏႊဲခဲ့ၿပီးေနာက္ ထင္ရွားသိသာစြာ ႀကီးပြား၊ တိုးမ်ား၊ ပ်ံ ့ကားလာေသာ အရာ သံုးခုသာရွိသည္။ ႀကီးပြားလာသည္မွာ စစ္တပ္ ပိုင္ ျမန္မာ့စီးပြားေရးဦးပိုင္လီမိတက္ ျဖစ္သည္။ တိုးမ်ားလာသည္မွာ စစ္တပ္၊ စစ္အစိုးရနွင့္ ခရိုနီမ်ားက လူထု ထံမွ သိမ္းယူထားေသာ ေျမမ်ားျဖစ္သည္။ ပ်ံ ့ကားလာသည္မွာ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္က တိုင္းရင္းသားေဒသမ်ားသို႔သြား ေရာက္တုိက္ခုိက္ၿပီး နိုင္ငံတကာအဆင့္ရွိ သည့္ ျပစ္မႈႀကီးမ်ား က်ဴးလြန္ခဲ့မႈမ်ားျဖစ္သည္။
သို႔ျဖစ္၍ ကုလသမဂၢအေထြေထြညီလာခံက လူ ့အခြင့္အေရးခ်ိဳးေဖါက္မႈ ဆိုင္ရာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ မ်ား နွစ္စဥ္ ခ်ေပးခဲ့ရသည္။ ၂၀၁၀ ခုနွစ္တြင္ ကုလသမဂၢ လူ ့အခြင့္အေရး အထူးကုိယ္စားလွယ္က အဆိုပါ ျပစ္မႈ ႀကီး မ်ား အေပၚ စံုစမ္းစစ္ေဆးေရးေကာ္မရွင္ဖြဲ႔ေပး ၇န္ပင္ အဆိုတင္ခဲ့ရသည္။ ၂၀၁၁ ခုနွစ္ ဇြန္လမွ စ၍ ျပန္လည္ ျဖစ္ ပြားခဲ့ ေသာ စစ္ပြဲမ်ားအတြင္း ကခ်င္ျပည္နယ္တြင္ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ကစစ္ရာဇ၀တ္မႈ အေတာ္မ်ားမ်ားက်ဴးလြန္ခဲ့ေၾကာင္း တိက်သည့္ သက္ေသခံခ်က္အေျမာက္အမ်ားရွိသည္။
ယင္းသို႔ မၿငိမ္းခ်မ္းသည့္ အေၾကာင္းရင္းမ်ားကို ေပါင္းသြင္း စဥ္းစားနိုင္မွ အနာသိကာ ေဆးရွိပါမည္။ အမ်ိဳးသား ရင္ၾကားေစ့ေရးဟူေသာ ေဆးျမီးတိုကေလး တခုမွ်နွင့္ ရင့္ေညာင္းရွည္ၾကာလွၿပီျဖစ္ေသာ ျပည္တြင္း စစ္ ျပႆနာကိုု အေျဖရွာနိုင္မည္ မဟုတ္ပါ။
ထုိင္းျမန္မာနယ္စပ္တြင္ ကရင္ဒုကၡသည္မ်ား သိန္းနွင့္ခ်ီရွိသည္။ ဦးသိန္းစိန္ အစိုးရက ဒီမိုကေရစီေရး အေျပာင္းအလဲ လုပ္ေနပါသည္ဟု မည္သို႔ပင္ေၾကညာဟစ္ေႂကြးေနေသာ္လည္း ကရင္ဒုကၡသည္ အားလံုးနီးပါး သည္ ယခုအခ်ိန္အထိ ေနရင္းရပ္ရြာ ကရင္ျပည္တြင္း သို႔မျပန္ရဲၾက။ ၄င္းတို႔သည္ ပညာတတ္ႀကီးမ်ား မဟုတ္ေသာ္လည္း ဘ၀ေပး အသိရွိသည္။ ၄င္းတုိ႔၏ေက်းရြာမ်ား အနီးတ၀ိုက္တြင္ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္က တပ္စြဲထားသမွ် ျဖစ္နိုင္လွ်င္ ေနရင္းရပ္ရြာကို မျပန္လိုၾက။ မျပန္ခ်င္ၾက၍ မဟုတ္။ ဒုကၡသည္စခန္းမွာ ေနရသည္ကပင္ ဒုကၡႀကီးျဖစ္သည္။ ျပန္ခ်င္ ၾကသည္မွာ အမွန္။
ကိုယ့္ရြာကိုယ့္ေဒသတြင္ လယ္ကေလး၊ ျခံကေလးမ်ား လုပ္၍ ေအးခ်မ္းစြာေနခ်င္ၾကသည္။ သို႔ ရာတြင္ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ အေၾကာင္းကို ေကာင္းစြာသိ၍သာ မျပန္ၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ကရင္ျပည္နယ္မွ ေန၍ ျမန္မာ့ တပ္မေတာ္ တပ္အမ်ားစုႀကီးဆုတ္ ျပၾကည့္ပါ။ ကရင္ဒုကၡသည္မ်ား ၄င္းတို႔၏ေနရင္း ရပ္ရြာမ်ားသို႔ အူလ်ား ဖားလ်ား အေျပးအလႊားျပန္သြားၾကမည္ မုခ်ျဖစ္သည္။
ထိုနည္းတူစြာပင္ ကခ်င္ျပည္နယ္စစ္ပြဲအတြင္း တသိန္းေက်ာ္ရွိသည့္ စစ္ေဘးဒုကၡသည္မ်ားအနက္ အမ်ားစုႀကီးမွာ ကခ်င္လြတ္ေျမာက္ေရး အဖြဲ႔(ေကအိုင္အို) ထိန္းခ်ဳပ္ထားသည့္ နယ္ေျမမ်ားတြင္ ရွိေနသည္။ ၄င္းတို႔ သည္လည္း မျပန္ရဲၾက။ သို႔ရာတြင္ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္မွ တပ္အမ်ားစုႀကီး ကခ်င္ျပည္နယ္မွေန၍ ဆုတ္ျပၾကည့္ပါ။ ကခ်င္ စစ္ေျပးဒုကၡသည္မ်ား မည္သူကမွ် မကူညီခ်င္ေနပါေစ။ ၄င္းတို႔၏ ေနရင္းရပ္ရြာမ်ားသို႔ သူ႔ထက္ငါ အရင္ဦး ေအာင္ အေရာက္ျပန္ၾကမည္ျဖစ္သည္။
ျမန္မာ့တပ္မေတာ္မွ တပ္မ်ား အတိုင္းအတာအရ ဆုတ္ေပးသင့္သည္မွာ အျငင္းပြားဘြယ္ မရွိေသာ္ လည္း ရွမ္းတပ္မွ အမွတ္ ၇၀၁ စစ္ေဒသမွဴး ဒု-ဗိုလ္မွဴးႀကီး စြမ္မိဏ္းေထာက္ျပသလို သူ႔အလိုလို ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ရသြား မည္ ဟူသည္မွာမူ ျဖစ္နုိင္ဘြယ္မရွိပါ။ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု တည္ေဆာက္ေရးကို အုတ္ျမစ္ကိုမခ်နိုင္၊ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႔မ်ားအား ျပည္ေထာင္စု တပ္မေတာ္တြင္တရား၀င္ေနရာမခ်နိုင္၊ သဘာ၀သယံဇာတ အရင္းအျမစ္ မ်ားအား ျပည္ေထာင္စုနွင့္ ျပည္နယ္မ်ားအၾကား မွ်တစြာခြဲေ၀မည့္ ဥပေဒ မျပဌာန္းနိုင္၊ လြတ္လပ္ မွ်တ ဘက္မလိုက္ သည့္ ေရြးေကာက္ပြဲအေျခခံမ်ားအား ဥပေဒျပင္ဆင္ေျပာင္းလဲ ခ်မွတ္ ျခင္းမျပဳနိုင္၊ အျငင္းပြားမည့္ ျပႆနာ မွန္သမွ်အား ဥပေဒစိုးမိုးေရးအေျခခံတြင္ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာေျဖရွင္းနိုင္မည့္ (လြတ္လပ္၊ ဘက္မလိုက္၊ ထက္ျမက္သည့္ တရားစီရင္ေရးကို မ႑ိဳင္ျပဳသည့္) တိုင္းျပည္ ယႏၱယားမ်ား မတည္ေထာင္နိုင္လွ်င္ မည္သည့္အခါတြင္မွ် ၿငိမ္းခ်မ္းေရး မရနိုင္ပါ။
“ျပည္ေထာင္စု ၿပိဳကြဲပါက တရားခံသည္ မည္သူနည္း။”
စစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားက ျပည္ေထာင္စု မျပဳိကြဲေရး ဟူသည္ကို ဟစ္ေႂကြးေနေသာ္လည္း လက္ေတြ႔ တြင္ ၿပိဳကြဲေအာင္လုပ္ေနသူမ်ားမွာ ၄င္းတို႔ကိုယ္တိုင္ျဖစ္သည္။ ၂၀၁၂ ခုနွစ္ ဒီဇဘၤာ နွင့္ ၂၀၁၃ ခုနွစ္ ဇန္န၀ါရီလ မ်ား အတြင္း ကခ်င္ျပည္နယ္တြင္ ဦးသိန္းစိန္အစိုးရက ကိုယ့္တိုင္းရင္းသား အခ်င္းခ်င္းအေပၚ ျပည္တြင္းစစ္သမိုင္း၌ အခ်ိန္ တိုအတြင္း အျပင္းထန္ဆံုး ထိုးစစ္ႀကီးအား ရက္စက္စြာ ဆင္ႏႊဲခဲ့သည့္ သာဓကကို ၾကည့္နိုင္သည္။ ဤမွ်ႀကီးမားျပင္း ထန္သည့္ ထိုးစစ္ႀကီးဆင္ႏႊဲခံရသည့္ တိုင္းရင္းသားလူထုမ်ား ဘက္မွ စဥ္းစားၾကည့္ပါ။ ျပည္ေထာင္စု ဟူသည္ကို ရြံရြာ မုန္းတီးသြားၾကလွ်င္ပင္ ၄င္းတို႔အေပၚနားလည္နိုင္သည္။ ျမန္မာစစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားေၾကာင့္ လူမ်ားစု ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ား အေပၚ စိတ္နာသြားၾကမည္ဆိုလွ်င္္ ခြင့္လႊတ္သင့္သည္။ ခြဲထြက္မွ ျဖစ္ေတာ့မည္ဟု ဆံုးျဖတ္လွ်င္ပင္ ယင္းစိတ္ ဓါတ္မ်ိဳး ေပၚေပါက္လာေအာင္ ဖန္တီးသူမ်ားတြင္ တာ၀န္ရွိသည္။
ဤသည္မွာ ဦးသိန္းစိန္အစိုးရ၏ မူ၀ါဒအမွား သာမက၊ စစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ား၏ မဆင္မျခင္ေပးအပ္ ေသာ အမိန္႔မ်ားေအာက္တြင္ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ တရပ္လံုး အသံုးခ် ခံေနရေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ဤကဲ့သို႔ေသာ မူ၀ါဒမ်ိဳး၊ လုပ္ရပ္မ်ိဳးနွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို မည္သို႔လွ်င္ ရွာေဖြမည္နည္း။ စစ္မွန္ေသာ ျပည္ေထာင္စုကို မည္သို႔လွ်င္ တည္ေဆာက္မည္နည္း။ ျမန္မာစစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ ယူဂိုဆလားဗီးယား ၿပိဳကြဲသြားမႈမွ သခၤန္းစာမ်ားရယူသင့္ သည္။
ေရာဂါကို ကုသမည့္ သမားေတာ္သည္ လူနာတြင္ မည္သည့္ေရာဂါစြဲကပ္ေနေၾကာင္း အမွန္အတိုင္း သိရန္ၾကိဳးစားရပါမည္။ ကင္ဆာျဖစ္ေနပါလ်က္ ကင္ဆာမွန္းသိေအာင္ မရွာေဖြနိုင္လွ်င္ သမားေတာ္ညံ့၍ျဖစ္သည္။ အသက္ဆံုးရွံဳးေလာက္သည့္ ကင္ဆာမွန္းသိပါလ်က္ လူနာကို အမွန္အတိုင္းမေျပာဘဲ သာမန္အပူနာေလာက္ပါ ဟု နွစ္သိမ့္ျခင္းျဖစ္လွ်င္ လူနာကို ျမန္ျမန္ေသတြင္းပို႔ရာေရာက္သည္။ ဤနွစ္ခုလံုးမေကာင္းပါ။ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္တြင္ ၁၉၆၂ ခုနွစ္ကထဲက သိသိသာသာ စြဲကပ္လာသည့္ ေရာဂါမွာ စစ္အာဏာရွင္စနစ္နွင့္ မဟာလူမ်ိဳးႀကီး၀ါဒျဖစ္သည္။ ယင္းတို႔ကို မစြန္႔ လႊတ္သမွ် ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရး ရရန္ မလြယ္ပါ။ ဤသည္ကို သမားေတာ္ေနရာတြင္ ရွိေနသည့္ နိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္မ်ားက ျမန္မာ့တပ္မေတာ္အား ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း အသိေပးၿပီး ေရာဂါကို ကုသေပးရန္လိုပါမည္။ သို႔မဟုတ္က ၿငိမ္းခ်မ္းေရးနွင့္ ေ၀းေနပါမည္။
“က်မ အေဖစစ္တပ္၊ က်မအေဖ စစ္တပ္ လို႔ခဏခဏ ေျပာေျပာေနေတာ့၊ ငါက ေအးဟုတ္တယ္၊ နင့္အေဖ စစ္တပ္က ျပည္တြင္းစစ္မတိုင္ခင္က စစ္တပ္၊ ခုဟာက ျပည္တြင္း စစ္တိုက္ေနတဲ့ စစ္တပ္၊ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ က်င့္သံုးေနတဲ့ စစ္တပ္၊ တုိင္းျပည္ရဲ ့ဥစၥာဘ႑ာ ရွိရွိသမွ်ကို လက္၀ါးႀကီး အုပ္ထားတဲ့ စစ္တပ္ ျဖစ္ေနတာ ၆၂ ခုနွစ္က ေန ဒီေန႔အထိဘဲ” ဟူ၍ ကြယ္လြန္သြားၿပီျဖစ္ေသာ သခင္ႀကီးတဦးက ဘုက်က် ေျပာခဲ့ဘူးေၾကာင္း ေအာင္သာ (PPP) ေရးသားၿပီး ၂၀၁၃ ခုနွစ္နို၀ဘၤာလတြင္ ထုတ္ေ၀ခဲ့သည့္ “စစ္တပ္ဆိုတာ အာဏာ ပါဘဲ” ဟူေသာ စာအုပ္တြင္ ေဖၚျပခဲ့ သည္။
ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို အမွန္တကယ္လိုလားပါက လူနာရွင္ျဖစ္ေသာ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္သည္ မိမိ တြင္ စြဲကပ္ေနေသာေရာဂါ ေထာက္ျပသူမ်ားအား ရန္သူလို သေဘာမထားသင့္ပါ။ စစ္ေခါင္းေဆာင္ ေဟာင္း သစ္မ်ား နွင့္ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ ကိုယ္တိုင္က စစ္အာဏာရွင္စနစ္ နွင့္ မဟာလူမ်ိဳးႀကီး ၀ါဒ နွစ္ရပ္ကို မစြန္႔လႊတ္ပါက မည္သည့္ အခါတြင္မွ် စစ္မွန္သည့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ရနုိင္ဘြယ္မရွိပါ။
၁၉၉၄ ခုနွစ္မွ ၂၀၁၁ ခုနွစ္အထိ (၁၇) နွစ္ အပစ္ရပ္ခဲ့သည့္ကာလ အတြင္း ကခ်င္လြတ္လပ္ေရး အဖြဲ႔ ေကအိုင္အိုအေပၚ လူထုေထာက္ခံမႈကို အမ်ားျမင္သာေလာက္ေအာင္ ထူးထူးျခားျခား မေတြ႔ခဲ့ရပါ။ ၂၀၁၁ ခုနွစ္ဇြန္လ မွ စ၍ေကအိုင္အို က ျမန္မာ့တပ္မေတာ္၏ ထိုးစစ္မ်ားအား ၾကံ့ၾကံ့ခံျပန္လည္ တြန္းလွန္ တိုက္ခိုက္ခဲ့ၿပီးေနာက္ ကခ်င္ ျပည္နယ္လူထုက ေကအိုင္အို၊ ေကအိုင္ေအ ကို အင္တိုက္အားတိုက္ ေထာက္ခံလာခဲ့သည္။ ျမစ္ႀကီးနားေဆြးေႏြးပြဲ မ်ားတြင္ လူထုက ေကအိုင္အိုအား ေသာင္းေသာင္းဖ်ဖ် ၾကိဳဆိုမႈမွာ အံမခန္းေလာက္စရာျဖစ္သည္။ ယင္း ၾကိဳဆိုပြဲမ်ား တြင္ ကခ်င္ အဆိုရွင္ ေဇာ္လိုင္၏ "ဘြန္ဆန္ေတာင္” ဟူေသာ သီခ်င္းကိုေတာက္ေလွ်ာက္ဖြင့္ခဲ့ၾကသည္။ "ဘြန္ဆန္ ေတာင္” မွာ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္၏ ထိုးစစ္အား ကခ်င္လြတ္ေျမာက္ေရး တပ္မေတာ္က ၾက့ံၾက့ံခံတြန္းလွန္ တိုက္ခိုက္ခဲ့ သည့္ တိုက္ပြဲႀကီးမ်ား ျဖစ္ပြားခဲ့သည့္ ေတာင္၏ အမည္ျဖစ္သည္။ သီခ်င္းတြင္ ဘုရားေက်ာင္းမ်ား မီးရွိဳ ့ခံရသည္ကအစ လယ္သိမ္း၊ ယာသိမ္း၊ ေျမသိမ္း၊ ျခံသိမ္း ဖိနွိပ္မႈမ်ားကို ေဖၚက်ဴးထားၿပီး “ေရႊလက္ျဖင့္ ေခၚလဲမလာ၊" “စိန္လက္ျဖင့္ ေခၚလဲ မလာ” ဟူ၍ နိဂံံုးခ်ဳပ္ထားသည္။
သို႔ရာတြင္ ကခ်င္ျပည္လြတ္ေျမာက္ေရးအဖြဲ႔ ေကအိုင္အို ေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ အျမင္က်ယ္သည္။ သေဘာထားႀကီးသည္။ အရွည္ကို ေမွ်ာ္ေတြးၾကသည္။ ကမာၻတခြင္ကို လွမ္းၾကည့္ၾကသည္။ ခြဲထြက္ေရးစကား စိုးစဥ္းမွ် မဟၾက။ ျပည္ေထာင္စုကို မျဖစ္မေနတည္ေဆာက္မည္ဟု ဆံုးျဖတ္ၾကသည္။ ၿပီးခဲ့သည့္ ျမစ္ႀကီးနား ေဆြးေႏြး ပြဲတြင္ ေကအိုင္အို ကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႔ေခါင္းေဆာင္ ဦးဆြမ္လြတ္ဂမ္ က ေအာက္ပါအတိုင္းအတိအလင္း ေျပာသြားခဲ့ သည္။
“ ျပည္တြင္းစစ္ရပ္စဲၿပီး တည္ျငိမ္ေအးခ်မ္းတဲ့ စစ္မွန္တဲ့ ဒီမိုကေရစီ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု ေဖၚ ေဆာင္ေရး၊ ဖက္ဒရယ္ ျပည္ေထာင္စု တပ္မေတာ္ ဖြဲ႔စည္းသြားေရး၊ ဖက္ဒရယ္ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒ ေပၚေပါက္လာ ေရး နွင့္ အမ်ိဳးသား တန္းတူေရး ရရွိေရးတို႔အတြက္ အားလံုးၾကိဳးပမ္းသြားၾကရန္ တိုက္တြန္းလိုပါတယ္။”
တိုင္းရင္းသားမ်ားဘက္က ဤကဲ့သို႔ေသာ ေပ်ာ့ေျပာင္းသည့္ သေဘာထားမ်ားနွင့္ ျပည္ေထာင္စု တည္ေဆာက္ေရး နည္းနာမ်ားကို တင္သြင္းျခင္း၊ နွစ္ဘက္ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာေတြ႔ဆံုအေျဖရွာရန္ အားထုတ္ျခင္းမ်ား လုပ္ ေဆာင္ေနပါလ်က္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးပြဲမ်ားတြင္ ေတာက္ေလွ်ာက္တက္ေရာက္ေနသူ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ ကာကြယ္ ေရးဦးစီးခ်ဳပ္၏ အခြင့္အာဏာ မ်ားကို အပ္နွင္းျခင္းခံထားရသည့္ ဒုတိယ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးျမင့္စိုးသည္ အဘယ္ေၾကာင့္ သေဘာထားတင္းမာလြန္းေနသနည္း။ "တိုင္းရင္းသားေတြ လုိခ်င္တဲ့ ျပည္ေထာင္စု ဆိုတာ မည္သည့္အရာမွန္း မသိ” ဟူ၍ သူမို ့လို႔ေျပာရက္ေလျခင္း။ တိုင္းရင္းသားေတြ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု တည္ေဆာက္ခ်င္ေၾကာင္း ၁၉၆၂ ခုနွစ္ ကထဲက ေတာက္ေလွ်ာက္ေတာင္းဆိုလာခဲ့သည္။ ၄င္းကိုယ္တိုင္တက္ခဲ့သည့္ ျမစ္ႀကီးနားေဆြးေႏြးပြဲမွာလည္း တင္ျပ ခ်က္ အၾကိမ္ၾကိမ္ၾကားခဲ့ဘူးၿပီ။ လိုင္ဇာတြင္ က်င္းပခဲ့သည့္ တိုင္းရင္းသားညီလာခံမွလည္း အလားတူဆံုးျဖတ္ခ်က္ ထြက္လာကာ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုကို က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ ပူပူေႏြးေႏြးထပ္မံ ေတာင္းဆိုခဲ့ၿပီးၿပီ။ အဘယ္ ေၾကာင့္ သူမသိပါဟု ဇြတ္ျငင္းေနသနည္း။
တိုင္းရင္းသားေတြ လိုခ်င္တဲ့ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုကို လက္ေတြ႔မည္သို႔တည္ေဆာက္သြားလွ်င္ ရနိုင္မည္လဲ သူမသိပါ ဟု ေျပာသြားလွ်င္ လက္ခံနိုင္ဘြယ္ရွိေသးသည္။ ပညာရပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ အရ ဖက္ဒရယ္ျပည္ ေထာင္စု တည္ေဆာက္သည့္ သေဘာသဘာ၀ ကို မသိပါ ဟု ဆိုလွ်င္ ကူညီမည့္ ပညာရွင္မ်ား နိုင္ငံျခားမွ မွာယူ နုိင္ သည္။ တိုင္းရင္းသားမ်ားထဲမွလည္း ပို႔ခ်ေပးနိုင္သူ အေျမာက္အမ်ား ရွိသည္။ ျပည္တြင္းတြင္ ဥပေဒပညာရွင္မ်ား လည္း မနည္းလွ။ ယခုမူ ယင္းသို႔မဟုတ္ပါ။ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုကို္ ေတာင္းဆိုေနမွန္းသိပါလ်က္ ဇြတ္ျငင္းကာ ၄င္းနားလည္ လက္ခံသည့္ ျပည္ေထာင္စု ဟူသည္မွာ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္ပံုအရ တည္ေဆာက္ထားၿပီးၿပီဟု အတိအလင္း ႁမြက္ဟ လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ တိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ားဘက္မွ ဘာကို ဆက္ေဆြးေႏြးရမည္ မသိေတာ့။
ျမန္မာ့တပ္မေတာ္သည္ တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔အစည္းမ်ားနွင့္ နွစ္ဘက္အျပန္အလွန္ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေဆြးေႏြးၾကရမည့္ အေနအထားကို လက္မခံဘဲ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံုကိုသာ အေသကိုင္ထားသည့္ သေဘာထားအား ႏႈတ္ကလည္း ေျပာလာသည္။ အစိုးရအဆိုျပဳစာခ်ဳပ္တြင္လည္း ယင္းအတိုင္းေဖၚျပထားသည္။ ယင္းသို႔တင္းမာသည့္ သေဘာထားေၾကာင့္ ျပည္တြင္းစစ္မီး အရွိန္ႀကီးလာလွ်င္ ပထမဆံုးတာ၀န္ရွိသူမွာ ကာခ်ဳပ္ မင္းေအာင္လိွဳင္နွင့္ သမတ ဦးသိန္းစိန္တို႔ေခါင္းေဆာင္သည့္ (ကာ၊ လံု) ျဖစ္သည္။ ဒုတိယ တာ၀န္ရွိသူမ်ားမွာ တိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ားနွင့္ ဒူးတိုက္ထိုင္ေဆြးေႏြးၿပီး ၄င္းတို႔၏ သေဘာထားမွန္မ်ားကို သိပါလ်က္ မ်က္စိမွတ္ ဇြတ္ျငင္းေနသည့္ ဒုတိယ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးျမင့္စိုး၊ မ်က္စိဖြင့္ၿပီး ကတိေပးထားပါလ်က္ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနသူ ဦးေအာင္မင္း တို႔ျဖစ္သည္။
“ရရင္ရ မရရင္ခ်" ဟူေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း လံွဳ ့ေဆာ္သြားခဲ့သည့္ ေႂကြးေၾကာ္သံအား ျမန္မာ့ တပ္မေတာ္ဘက္က သာ သံုးနိုင္သည္ဟု မယူဆသင့္။ ျမန္မာမဟုတ္သည့္ တိုင္းရင္းသားမ်ားကလည္း အခ်ိန္မေရြး သံုးနိုင္သည္။ အမ်ိဳးဂုဏ္ ဇာတိမာန္ ဟူသည္ကို ျမန္မာေတြမွာသာ ရွိသည္ဟု ယူဆၿပီး စာေရးသူကဲ့သို႔ျမန္မာလူမ်ိဳး မ်ားကို မွားယြင္းစြာ ေသြးထိုးလံႈ ့ေဆာ္ အသံုးခ်မႈမ်ိဳးမျပဳသင့္။ ျမန္မာမဟုတ္သည့္ တိုင္းရင္းသားေတြမွာလည္း သူ႔ အတိုင္း အတာနွင့္သူ အမ်ိဳးဂုဏ္ ဇာတိမာန္မ်ား ရွိၾကေၾကာင္း ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ေခါင္းေဆာင္မ်ား သတိျပဳနိုင္လွ်င္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ အက်ိဳးရွိနိုင္ပါမည္။
“ကိုးကန္႔ကို သံုးရက္အတြင္း အၿပီးတိုက္ခဲ့တယ္။ ကခ်င္ ေကအိုင္အိုကို ခုနွစ္ရက္ အတြင္း ရေအာင္ ေခ်မႈန္းျပစ္နိုင္တယ္။” ဟူ၍ ၾကံဳး၀ါးခဲ့ေသာ စစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ား၏ စကားသည္ ကခ်င္အမ်ိဳးသားမ်ား၏ အမ်ိဳးဂုဏ္၊ ဇာတိ မာန္ စိတ္ဓါတ္ကို လံႈ ့ေဆာ္ ေပးလိုက္သလို ျဖစ္ေစခဲ့သည္။ ကခ်င္ လူငယ္မ်ားသည္ အုပ္လိုက္ ျပံဳလိုက္ ခ်ီလ်က္ ကခ်င္ျပည္လြတ္ေျမာက္ေရး တပ္မေတာ္ ေကအိုင္ေအ အတြင္းသို႔၀င္ေရာက္သြားၾကသည္။ အရည္အတြက္ အားျဖင့္ ေသာင္းနွင့္ခ်ီေသာ ေက်းလက္ေန ကခ်င္ အရပ္သားလူထုမ်ားက ေကအိုင္ေအထံမွ လက္နက္မ်ားေတာင္းကာ ၄င္းတို႔ ေဒသကို ကာကြယ္နိုင္ေရးအတြက္ ျပည္သူ႔စစ္မ်ား ဖြဲ႔ခဲ့ၾကသည္။ ခုခံတြန္းလွန္စစ္တြင္ ပါ၀င္ခဲ့ၾကသည္။ နိုင္ငံတကာ ေရာက္ ကခ်င္အမ်ိဳးသားမ်ား၊ ကခ်င္အဖြဲ႔အစည္းမ်ားသည္ လက္ခ်င္းခ်ိတ္တြဲကာ ကခ်င္အမ်ိဳးသားေရး အတြက္ တက္တက္ႂကြႂကြ လႈပ္ရွားမႈမ်ား လုပ္လာခဲ့ၾကသည္။ ဤသည္မွာ ကခ်င္ျပည္နယ္လူထု၏ သမိုင္းျဖစ္သြားခဲ့ၿပီ။ ျမန္မာ့ တပ္မေတာ္က အထင္မေသးသင့္။
ျပင္းထန္ေသာ လက္နက္ႀကီးမ်ားနွင့္ အဆမတန္မ်ားျပားသည့္ လူအင္အား တို႔ကိုသာမက တိုက္ ေလယာဥ္မ်ားနွင့္ ဟယ္လီေကာ္ပတာမ်ားကိုပါ သံုးၿပီးတုိက္နိုင္ခဲ့ေသာေၾကာင့္သာ အေရးႀကီးသည့္ ေတာင္ကုန္းမ်ား အား သိမ္းနိုင္ခဲ့သည့္အေပၚ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္က စစ္မာန္မတက္သင့္။ တိုက္ပြဲမ်ား အရွိန္ျပန္ျမင့္လာလွ်င္ ေကအိုင္အို ဌာနခ်ဳပ္ရွိရာ လိုင္ဇာကိုပင္ သိမ္း၍ ရခ်င္ရနိုင္သည္။ သို႔ရာတြင္ ေနာက္ထပ္ နွစ္ငါးဆယ္ ဆက္တိုက္ေစဦး ေကအိုင္အို ကို အျမစ္ျပတ္ေခ်မႈန္းရန္ မျဖစ္နိုင္ပါ။ ျပည္တြင္းစစ္ကို နိုင္ငံေရးနွင့္ ဥပေဒစိုးမိုးေရးအေျခခံတြင္သေဘာထားမွန္မွန္နွင့္ ၿငိမ္းသတ္သင့္ေသာ အခ်ိန္ေရာက္ပါၿပီ။ ျပည္တြင္းစစ္ကို ေမြးထားၿပီး အာဏာရ စစ္ေခါင္းေဆာင္ေဟာင္းသစ္မ်ား က ကိုယ္က်ိဳးစီးပြားရွာေနၾကသည္ ဟူသည့္ စြပ္စဲြခ်က္မ်ားကိုပါ ျပည္တြင္းစစ္နွင့္အတူ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းေစသင့္ပါၿပီ။
ျပည္ေထာင္စု တည္ေဆာက္ေရး၊ တိုင္းရင္းသားစည္းလံုးညီညြတ္မႈ ရရွိေရးတို႔ကို တိုင္းရင္းသား အဖြဲ႔ အစည္းမ်ား ၄င္းတို႔ဖာသာ ၄င္းတို႔လုပ္တတ္ၾကသည္။ ျမန္မာ စစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားက ၄င္းတို႔ကိုယ္စား ၀င္ေရာက္လုပ္ ေပးစရာမလို။ တုိင္းရင္းသား ေခါင္းေဆာင္မ်ားနွင့္ မည္သို႔လက္တြဲလုပ္ေဆာင္ နိုင္မည္ကို သာ နည္းလမ္းရွာရန္ ရန္ရွိ သည္။ ယင္းမွာ မဟာျမန္မာလူမ်ိဳးႀကီး ၀ါဒကို စြန္႔လႊတ္မွ ျဖစ္နိုင္သည္။ တန္းတူေရးအေျခခံကို က်င့္သံုးမွ ျဖစ္နိုင္သည္။ လိုင္ဇာ တိုင္းရင္းသားညီလာခံ ၄င္းတို႔ ဖာသာ ၄င္းတို႔က်င္းပနိုင္စြမ္းရွိသည္။ က်င္းပခဲ့ၿပီးလည္းျဖစ္သည္။ ယင္းတြင္ မည္သည့္ တုိင္းရင္းသား အဖြဲ႔တခုတေလကမွ် ခြဲထြက္ေရး ကို တင္ၿပီးေဆြးေႏြးခဲ့ျခင္းပင္မရွိ။ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု တည္ေဆာက္ေရး၊ ျပည္ေထာင္စုတပ္မေတာ္ ေပၚထြန္းေရးတို႔ကိုသာ တခဲနက္ အဆိုတင္ သေဘာတူညီမႈ ယူနိုင္ခဲ့ သည္။ ယင္းမွာ ျပည္ေထာင္စု မၿပိဳကြဲေစရန္ဟု အေၾကာင္းျပကာ ျမန္မာစစ္ေခါင္း ေဆာင္မ်ား ၀င္ေရာက္လုပ္ေပးျခင္း ျဖင့္ ရလာသည့္ရလာဒ္ မဟုတ္။ လိုင္ဇာသို႔ လာရလြယ္ေအာင္ ပိတ္ထားသည့္ လမ္းမ်ားအား ယာယီ ျပန္ဖြင့္ေပးခဲ့သည္ ကိုေတာ့ အသိအမွတ္ ျပဳရပါမည္။ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္မွတပ္မ်ား ဆုတ္ေပးလိုက္ၿပီးေနာက္ ပိတ္ထား သည့္လမ္းမ်ား ထာ၀ရ ျပန္ပြင့္သြားလွ်င္ တိုင္းရင္းသားျပည္နယ္မ်ားအခ်င္းခ်င္း ကူးလူးဆက္ဆံမႈမ်ားစြာပိုမိုေကာင္းမြန္လာမည္ ျဖစ္ သျဖင့္ ျပည္ေထာင္စုတည္ေဆာက္ေရး၊ တိုင္းရင္းသား စည္းလံုးညီညြတ္မႈရရွိေရး တို႔အတြက္ အဆမ်ားစြာ အက်ိဳး ျဖစ္ပါမည္။
ေအာင္ထူး (ေရွ႕ေန) ဥပေဒ အေထာက္အကူျပဳကြန္ရက္ တည္ေထာင္သူ
0 comments:
Post a Comment