ဂီတအတြက္ မေမ့မေလွ်ာ့လမ္းကေလး

January 27, 2014 at 2:03am

ေ၀းေရ
ဖီးဆန္႔ပန္းဘီးအနီ
ဖားလ်ားဆံပင္ ေလအေ၀ွ႕
ဒီအလွသေကၤတနဲ႔ နင္
ဗာဒံပင္ေတြ တန္းစီေနတဲ့
ၿမဳိ႕ကေလးရဲ႕ ေက်ာင္းလမ္း

ရြာကေန ႏုိ႔ပုလင္းေတြကုိ
စက္ဘီးမွာတင္ၿပီး
ေက်ာင္းတက္တဲ့ ငါနဲ႔
ေစ်းမွာေရႊဆုိင္ခင္းၿပီး
ဆိုင္ကယ္နဲ႔ ေက်ာင္းတက္တဲ့ေ၀း
အဲ့ဒီ ဗာဒံရြက္ေတြ ခင္းထားတဲ့ ၿမဳိ႕မွာ
တုိ႔ ေမတၱာနဲ႔ ေနခဲ့ႀကတယ္။

ရြက္၀ါဆုိတဲ့
ဗာဒံပင္ေတြေအာက္က စာအုပ္ဆုိင္မွာ
စာအုပ္အတူငွား
စာအုပ္ငွားခက နင္ကပဲ အၿမဲေပးတယ္
မႀကီးေရာင္းတဲ့ အေအးဆုိင္မွာ
နင္က ဆီး(ဇီး)ေဖ်ာ္ရည္ႀကဳိက္တယ္
ငါက ဘာလီႀကဳိက္တယ္
မႀကီးက တုိ႔ႏွစ္ေယာက္အတြက
ဆီး(ဇီး) ဘာလီ အၿမဲေဖ်ာ္ေပးတယ္
ၿပီးေတာ့ ငါက မႀကီးဆုိင္မွာ
နင့္ကုိ ဂစ္တာတီးၿပီး
သီခ်င္းဆုိၿပေတာ့
နင္ၿပဳံးၿပီး နားေထာင္တယ္
ၿပီးရင္ နင္ပဲရွင္းတယ္။

ဒီလုိ ကံ့ေကာ္ပြင့္ခ်ိန္ဆုိ
နင္က တုိ႔ေက်ာင္းမွာ
ကံ့ေကာ္ ဘုရင္မပဲ
ဘာလုိ႔ဆုိ
ငါ့အိမ္ၿခံထဲက
ကံ့ေကာ္ပင္ေတြ အဦးဆုံးပြင့္ရင္
နင္ပန္လုိ႔၀ၿပီး
ေရာင္းပါေတာ့ ဆုိမွ
ငါက ေရာင္းတာေလ။

တစ္ရက္က်ေတာ့
တုိ႔ၿမဳိ႕နဲ႔ ေၿခာက္မုိင္ေလာက္ေ၀းတဲ့
ေညာင္ပင္သာ၇ြာမွာေနတဲ့
အတန္းပုိင္ဆရာမကုိ
ကံ့ေကာ္ပန္းေတြနဲ႔ သြားကန္ေတာ့ႀကေတာ့
ငါ့ကုိ နင့္ဆုိင္ကယ္ေပၚတင္လုိ႔ေလ
'ဆုိင္ကယ္ေပၚ ခြမထုိင္နဲ႔
မိန္းကေလး ေမာင္းမွာဆုိေတာ့
ရုပ္ဆိုးတယ္
မိန္းကေလးထုိင္သလုိ
ေဘးေစာင္းပဲထုိင္' တဲ့
ငါက 'ကံ့ေကာ္ပန္းစည္းႀကီးနဲ႕
လိမ့္က်မွာေပါ့' လုိ႔ေၿပာေတာ့
'ငါ့ခါးကုိဖက္ထား' တဲ့
နင့္ခါးေလးကုိ ဖက္ၿပီး
ခြင့္မေတာင္းရဘဲ
ေလအတုိးမွာ ငါ့ႏွာေခါင္းဆီေရာက္လာတဲ့
နင့္ဆံပင္ေတြကုိ နမ္းရတာ
မုိင္ေပါင္းေၿခာက္ကုေဋ
သြားေနရသလုိ ေပ်ာ္လုိက္ရတာ
သတိရတယ္ ေ၀းရယ္။

ေ၀း.. တုိ႔ေတြ ဆယ္တန္းေအာင္တဲ့ႏွစ္က
နင္က ငါ့ကုိ 'ဟေကာင္..ဘာလုပ္မွာလဲ'တဲ့
(နင္တစ္သက္လုံးလည္း
ငါ့ကုိ ဟေကာင္ပဲ ေခၚသြားခဲ့တယ္ေနာ္ ေ၀း)
ကဗ်ာဆရာလုပ္မွာ
တကၠသုိလ္သြားတက္မွ ကဗ်ာဆရာၿဖစ္တာမဟုတ္ဘူး
ရြာမွာေနၿပီး
ကဗ်ာဆရာၿဖစ္ေအာင္လုပ္မွာ
ၿပီးေတာ့ အေမက ပန္းနာသည္
ညီမေလးက စာေတာ္တယ္
ဆရာ၀န္ အင္ဂ်င္နီယာၿဖစ္ႏုိင္တယ္
ဒီေတာ့ ငါကအိမ္က ႏြားႏုိ႔ေရာင္း
ပန္းေရာင္း
ေနာက္ၿပီး တုိ႔ေရသွ်ံႀကီးရြာက
ဆရာ၀န္ အင္ဂ်င္နီယာတစ္ေယာက္ေတာ့
ၿဖစ္ေစ ရွိေစခ်င္တယ္
ဒါေႀကာင့္ ညီမေလးအတြက္
ငါ...
အႏုပညာသမား ၿဖစ္ကုိၿဖစ္ရမယ္ဟာ
ဒီေတာ့ နင္ကရယ္ၿပီး
'ေနေတာ့ ရြာသား
စကားေၿပာက်ေတာ့ အေမရိကားက
ၿမင့္လုိက္တာ လြန္ေရာ' တဲ့
နင္သေဘာမက်လုိ႔လားလုိ႔
ငါကေမးေတာ့
'နင္ဘာလုပ္လုပ္
ငါသေဘာက်ပါတယ္
ငါက နင့္ကုိခ်စ္တာကုိး' တဲ့
ၿဖဴးေခ်ာင္းတံတားေပၚမွာ
နင့္လက္ညွဳိးေလး ငါဆုပ္ထားတုန္း
နင္ေၿပာခဲ့တဲ့စကားေလ
စႀက၀ဠာတစ္ခြင္လုံး
ေ၀စည္သင္းပ်ံ႔ေနတာပဲ ေ၀း။

ငါ့ရဲ႕ပထမဆုံးက်ဗ်ာ
ရုပ္ရွင္မ်က္မွန္မွာပါလာေတာ့
ရြက္၀ါ စာေပမွာဖတ္ၿပီး
နင္နဲ႔ငါ ႏွစ္ေယာက္လုံး
သံကုန္ဟစ္ၿပီး ေအာ္လုိက္တာ
စာအုပ္ဆုိင္ရွင္ အန္တီက
ဘယ္လုိၿဖစ္ႀကတာလဲဆုိေတာ့
မဂၢဇင္းမွာ ကဗ်ာပါလာလုိ႔
ကဗ်ာပါတာပဲ ငါနားကန္းရေတာ့မယ္တဲ့
တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ေလာက္ ၀မ္းသာတာ
ၿဖဴးတစ္ၿမဳိ႕လုံး ခုခ်ိန္ထိမရွိႏုိင္ဘူး
စာတုိက္ကေရာက္လာတဲ့ စာမူခေလးနဲ႔
နင့္ကုိငါ ေဘာလ္ပင္တစ္ေခ်ာင္း
လက္ေဆာင္ေပးခဲ့တာ
နင့္တစ္သက္လုံး သြားေလရာယူသြားၿပီး
မသုံးဘဲ သိမ္းခဲ့တယ္ မဟုတ္လား
အဲ့ဒါလည္း
ဒီလုိကံ့ေကာ္ေတြပြင့္
ဥၾသေတြတြန္တဲ့ ရာသီပဲေနာ္။

ေ၀းက စာမူခရတဲ့အထိမ္းအမွတ္
ငါ့ကုိ အလုပ္သင္ကဗ်ာဆရာေလးအၿဖစ္
နင္က ဘယ္လုိအသိအမွတ္ၿပဳခဲ့လဲဆုိေတာ့
ငါ့စက္ဘီးအစုတ္ေလးနဲ႔
ပြဲေတာ္ရက္ မဟုတ္ဘဲ
ပဲခူးရုိးမေပၚက
ၿမသိန္းတန္ဘုရားကုိ သြားဖူးႀကမယ္တဲ့
နင့္ဆႏၷပဲ ငါလည္းတစ္ထပ္တည္းေပါ့
ၿပန္လည္းလာေရာ
ငါကနင့္ကုိ ခ်စ္လြန္းလုိ႔
ရင္ထဲကထြက္လာတဲ့ အသံနဲ႔
ေ၀းလုိ႔ ေခၚခဲ့မိတာ
ေ၀းရမယ့္အၿဖစ္ စေတာ့တာပဲ။

ေ၀းေမေမက
"ဖုိးသူေတာ္ယိမ္းက သူပါတယ္
ရွင္ေလာင္းထမ္း ရွမ္းအုိးစည္က သူပါတယ္
လမ္းေလးခြ ဂစ္တာတီး သီခ်င္္းဆုိ သူပါတယ္
သႀကၤန္မ႑ပ္ သူပဲ
မသာေခါင္း ပန္းကပ္ အရုပ္ေရး သူပဲ
လူထူထူဆုိ ကဗ်ာရြတ္မယ္
စာရူးေပရူး
ရူးရင္းနဲ႕ ေသမယ့္အေကာင္
ဆီစက္ထဲမွာ
စာေရးေလးလုပ္ဖုိ႔ေၿပာေတာ့
မလုပ္ႏုိင္ဘူးတဲ့
ကြ်န္ေတာ္က အႏုပညာသမားလုပ္မွာတဲ့
လူအထင္မႀကီးတဲ့အလုပ္ သူအကုန္လုပ္တယ္
လူရာ၀င္မယ့္အလုပ္ ဘာမွမလုပ္ဘူး
ရြာနီးစပ္ခ်ဳပ္က တက္မဲ့ေကာင္မဟုတ္ဘူး
သမီးေကာင္ကုိ အခုၿဖတ္
မၿဖတ္ႏုိင္ရင္ အေမခ်စ္ရက္နဲ႔
သမီးကုိ အေ၀းပုိ႔ရမယ္"
တုိ႔ႏွစ္ေယာက္
ၿဖတ္လုိ႔မရႏုိင္ဘူးဆုိတာသိေတာ့
ေ၀းကုိ စင္ကာပူပုိ႔ ေက်ာင္းတက္ေစတယ္
မသြားခင္
ၿဖဴးေခ်ာင္းတံတားေအာက္က
ေသာင္ၿပင္မွာ
နင္ေၿပာသြားတဲ့စကားေတြ
"ဟေကာင္ ငါ့ကုိစိတ္မခ်မၿဖစ္နဲ႔ေနာ္
နင့္ကုိငါ စိတ္ခ်ၿပီးသား
ငါကဟုိမွာ ေက်ာင္းတက္ရင္း
အလုပ္ရွာလုပ္မယ္
ပုိက္ဆံစုမယ္ ကုိယ့္အားကုိယ္ကုိးၿပီး
ေက်ာင္းတက္မယ္ ေငြစုမယ္
ဘြဲ႕တစ္ခုခုရၿပီးရင္ ၿပန္လာမယ္
နင့္ကုိ ကဗ်ာစာအုပ္ထုတ္ေပးမယ္
ၿပီး နင့္ကုိပဲ ယူမယ္
နင့္ကုိငါ ခ်စ္တယ္
နင္က ရုိးလုိ႔လားမသိဘူး
ငါအရမ္းခ်စ္တာပဲ
နင္ ကဗ်ာဆရာၿဖစ္ေအာင္လုပ္
ငါ ကဗ်ာဆရာကေတာ္လုပ္မယ္"
ႏွဳတ္ဆက္တဲ့ အေနနဲ႔
ငါ နင့္နဖူးေလးကုိနမ္းေတာ့
ကံ့ေကာ္၀တ္ဆံနဲ႔ လိမ္းထားတဲ့
နင့္ပါးေလးကုိ ထုိးေပးတယ္
အလြမ္းက သိပ္ၿပီးေမႊးၿမတာပဲ ေ၀း။

မဂၢဇင္းေတြကုိ
ကဗ်ာပုိ႔တုိင္း နင့္ဆီကုိ
တစ္ေစာင္ပုိ႔ေတာ့
နင္က
မဂၢဇင္းထဲမွာပါမွ မဂၢဇင္းပုိ႔ေပး
မပါရင္ မေပးနဲ႔ဆုိလုိ႔
မဂၢဇင္းထဲပါမွ ပုိ႔ေပးေတာ့
ငါ့ကုိ စာၿပန္ေရးတယ္
"ဒီမွာ အေနႀကာေတာ့
ၿမန္မာစာအုပ္ဆုိ အရမ္းဖတ္ႀကတာ
သူငယ္ခ်င္းေတြကုိ
ဒီကဗ်ာေရးတဲ့လူဟာ
ငါ့ရည္းစားလုိ႔ေၿပာရတာ
ငါ့ဘာသာငါ
သိပ္ဂုဏ္တက္တာပဲ
ဟေကာင္ရ
ငါ နင့္ဆီကုိေရးတဲ့စာေတြထဲမွာ
နင့္ကုိ 'ကုိ' တုိ႔ 'ေမာင္'တုိ႔က 'ဟေကာင္'ေလာက္ကုိ
အရသာမရွိဘူး
နင္ဆြဲေပးလုိက္တဲ့
ကံ့ေကာ္ပန္းစည္းပုံ
အရမ္းလွၿပီး အရမ္းတူတာပဲ
ငါ နင့္ကုိ အရမ္းလြမ္းသြားတာပဲ
နင္ ပန္းခ်ီဆရာလည္းၿဖစ္ႏုိင္တယ္ဟ
ဒါေပမယ့္ ကဗ်ာဆရာပဲလုပ္ပါဟာ
ကဗ်ာဆရာက ပုိၿပီးၿမင့္ၿမတ္တယ္လုိ႔
နင္ ငါ့ကုိ ေၿပာဖူးတယ္ေလ
အခု ငါအလုပ္ရေနၿပီ
ကုိယ့္စာရိတ္နဲ႔ကုိယ္ ေက်ာင္းတက္ႏုိင္ၿပီ
ေမေမ့ကုိ ေငြမပုိ႔ခုိင္းေတာ့ဘူး
ေက်ာင္းပိတ္ရက္ ငါၿပန္မလာဘူးေနာ္
ဒီမွာ အခ်ိန္တုိင္းတန္ဖုိးရွိတယ္
ပုိက္ဆံရွာရမယ္
ငါ့ကုိလြမ္းတုိင္း
ကဗ်ာေရး စာေရး ပန္းခ်ီဆြဲေပါ့
လူႀကဳံရွိလုိ႔ ေဆးစုတ္တံ ကင္းဗတ္စ္ေတြ
ပုိ႔ေပးလုိက္တယ္
ရုပ္ရွင္ေတးကဗ်ာထဲမွာ
ငါ့အေႀကာင္းေရးတဲ့ ၀ထၳဳေလးဖတ္ေတာ့
နင္ငါ့ကုိ လြမ္းေနတာ
သိပါတယ္
ငါလည္းလြမ္းတာပါပဲ
ေနာက္သုံးႏွစ္ေလာက္ေလး
ေအာင့္ထားေနာ္
ငါၿပန္လာရင္ စုထားတဲ့ေငြနဲ႔
ေရႊဆုိင္ေလး အေမတုိ႔ဆီကခြဲဖြင့္မယ္
ေရသွ်ံႀကီးရြာက ကဗ်ာဆရာနင္နဲ႔
ၿမဳိ႕နယ္ခန္းမမွာ
မဂၤလာပြဲ အႀကီးအက်ယ္လုပ္မယ္
လက္ထပ္ၿပီးရင္
နင္ကုိငါ ဟေကာင္လုိ႔မေခၚေတာ့ဘူး
ဆရာ လုိ႔ ေၿပာင္းေခၚမယ္
နင္ႀကဳိက္တယ္မဟုတ္လား
ေအာင့္ထားေနာ္ ခဏေလး.."
အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ ဖတ္ထားလုိ႔
အဲဒီ စာအုပ္ေလးထုတ္လုိက္တာနဲ႔
ငါ့ႏွလုံးသားမ်က္၀န္းမွာ
ကြန္ပ်ဴတာမွာေပၚသလုိ
အစဥ္လုိက္ နင့္လက္ေရးေတြ
ေပၚလာတယ္ ေ၀း။

နင္မရွိေပမယ့္
နင္ရွိေနသလုိ
ရြက္၀ါစာေပကုိ
ညေနတုိင္း စာအုပ္ငွားသြားတယ္
ၿဖဴးေခ်ာင္းတံတားမွာထုိင္
ေသာင္ၿပင္မွာလမ္းေလွ်ာက္
မႀကီးဆုိင္မွာထုိင္
ဆီး(ဇီး) ဘာလီေသာက္ ဂစ္တာတီး
မႀကီးကေတာင္ေမးေသးတယ္
"ကံ့ေကာ္ဘုရင္မေလးနဲ႔
အဆက္အသြယ္ရရဲ႕လား" တဲ့
ရင္ဘတ္ထဲမွာ အၿမဲထည့္ထားတဲ့
နင့္စာေလး ထုတ္ႀကြားလုိက္တာေပါ့
အလုပ္က သိပ္ပင္ပန္းလုိ႔ဆုိၿပီး
နင္ စာ တစ္ပတ္တစ္ခါ မေရးႏုိင္ေတာ့ဘူး
တစ္လတစ္ေစာင္ေလာက္ပဲ ေရးတယ္
ငါနားလည္ပါတယ္ ေ၀း
အၿမဲနီးရေအာင္
ခဏေလးေ၀းေနရတာကုိ။

ငါကံဆုိးပုံေလး
နင့္ကုိၿပာရဦးမယ္
နံနက္ဆုိ
ညီမေလး ေက်ာင္းပုိ႔ရင္း
ေစ်းထဲမွာ ႏြားႏုိ႔ပုိ႔ ပန္းပုိ႔
ၿပီးေတာ့ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ထုိင္
သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔
ကဗ်ာအေႀကာင္း စာအေႀကာင္းေၿပာ
ေန႔လယ္က်
ရြာကၿခံထဲမွာ
ပန္းပင္ေရေလာင္း သစ္ပင္စုိက္
ႏြားစာေကြ်း
ပန္းနာသည္အေမ့လည္း
ကူရေသးတာေပါ့
ညီမေလးကလည္း
စာေတာ္တယ္ဟ
ငါမွန္းသလုိ ၿဖစ္မွာပါ
ညေနက်ေတာ့
နင္နဲ႔ငါ သြားေနက်
ရြက္၀ါစာေပသြား စာအုပ္ငွား
ၿပန္လာေတာ့ မႀကီးဆုိင္မွာထုိင္
ဂစ္တာတီး
လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ထိုင္တဲ့အခ်ိန္
ဂစ္တာတီးတဲ့အခ်ိန္ဆုိ
နင့္ေမေမက ငါ့ကုိ ေတြ႔ၿပီ
တစ္ရက္က်
အိမ္ကုိေခၚတယ္
ငါ ေႀကာက္ေႀကာက္နဲ႔
သြားရတာေပါ့
"ဘာအလုပ္မွ ဟုတ္တိပတ္တိ မလုပ္ဘဲ
အႏုပညာသမားေယာင္ေယာင္
ဟုိေယာင္ေယာင္ ဒီေယာင္ေယာင္ လုပ္မေနနဲ႔
ဆယ္တန္းေအာင္ထားတာပဲ
က်ဴရွင္ၿပေပါ့
ဂုဏ္လည္းရွိ ေငြလည္းရ
လူလည္း မေလဘူး" တဲ့
ငါက "ကြ်န္ေတာ္
မဂၢဇင္းေတြမွာ
ကဗ်ာေရးေနတယ္ေလ
ကဗ်ာဆရာလုပ္မွာ" ဒီေတာ့
"ရည္မွန္းခ်က္က ႀကီးပါ့
တစ္ႏွစ္မွ ႏွစ္ပုဒ္သုံးပုဒ္ပါတာကုိ
လွ်ာေပၚမ်ကေပါက္မယ့္ အလုပ္"
အဲဒီေန႔က
ငါသိမ္ငယ္သြားလုိက္ပုံမ်ား
ေလာကႀကီးမွာ ငါမရွိေတာ့ဘူးလား
ထင္မိတယ္
နင္သိေအာင္ေၿပာတာေနာ္ ေ၀း
စိတ္ညစ္မသြားနဲ႔
နင့္ေမေမ သေဘာတူေအာင္
ငါႀကိဳးစားမွာပါ။

ငါလည္း
ကဗ်ာစာအုပ္ထုတ္ဖုိ႔
စာမူခေလးေတြရယ္
အိမ္ကပုိတဲ့ ပုိက္ဆံေလးေတြရယ္
စုထားပါတယ္ ေ၀းရဲ႕
တစ္ရက္ အိမ္မွာ
နင္ပုိ႔ေပးလုိက္တဲ့
စုတ္တံ ေဆး ကင္းဗတ္စ္ေတြနဲ႔
ပန္းခ်ီဆြဲေနတုန္း
နင့္အိမ္က နင့္ေမာင္ေလး
္ဆုိင္ကယ္နဲ႔ေရာက္လာၿပီး
ငါ့ရင္ထဲကုိ
မီးစႀကီးတစ္စ ပစ္သြင္းသြားတယ္
"မမ ဒီေန႔ကစၿပီး
ဘယ္ေတာ့မွ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ဆီ
ၿပန္မလာႏုိင္ေတာ့ဘူး" တဲ့
ေၿပာေၿပာေၿပးေၿပး ၿပန္ေမာင္းသြားတယ္
ငါမယုံပါဘူး ငါ့ကုိ သေဘာမတူလုိ႔ေၿပာတာ
ဘာလုိ႔ဆုိ
ဒီအပတ္ထဲမွာ ေရးလုိက္တဲ့
နင့္စာေလး ငါ့အိတ္ထဲမွာ
"ဟေကာင္
ကံ့ေကာ္ေတြပြင့္ၿပီမဟုတ္လား
ေနာက္ႏွစ္ပတ္ေလာက္ဆုိ
ငါၿပန္လာၿပီ
ရည္မွန္းသေလာက္လည္း ရၿပီၿဖစ္ၿပီဆုိေတာ့
နင္ေပ်ာ္ေပေတာ့" ဆုိတဲ့
ေႀကးနန္းစာေလး ရွိတယ္ေလ
ရင္ထဲမွာေတာ့
နင့္ေမာင္ေလးေၿပာသြားတဲ့ စကားက
ခရမ္းၿပာအရုိင္း
အၿပာလြင္ၿပင္
စုတ္ခ်က္ဓားထက္ထက္မွာ
ႏွင္းဆီတစ္ခင္းလုံး ေႀကြခဲ့တယ္ ေ၀း။

ႏွစ္တုိင္း ႏွစ္တုိင္း
ဒီရက္ေရာက္တုိင္း
နင့္အိမ္ကုိ ကံ့ေကာ္ပန္းစည္းႀကီး
နင့္အတြက္ ငါသြားသြားပုိ႔ေပးတယ္ ေ၀း
ဒီေန႔က်မွ
နင့္ေမေမကုိယ္တုိင္ တံခါးဖြင့္ေပးၿပီး
ငါ့လက္ထဲက ပန္းစည္းႀကီးကုိယူ
နင့္ဓာတ္ပုံေရွ႕ခ်
ငါ့အကၤ်ီကုိ ဆြဲၿပီး
"သားရယ္ ေမေမတုိ႔
ႀကာရင္ မေမ့ေအာင္
တစ္ႏွစ္တစ္ခါ လာလာလုပ္ေနတာလား
ႀကည့္ရတာ ဖရုိဖရဲႀကီးနဲ႔
သားလည္း ကဗ်ာဆရာၿဖစ္ေနၿပီပဲ
ေငးေငးေငါင္ေငါင္ႀကီး လုပ္မေနပါနဲ႔
ႀကာခဲ့ၿပီပဲ
ကံအတုိင္းေပါ့ သားရယ္ " ဆုိၿပီး
ငိုေတာ့တာပဲ
ငါမငိုဘူး ဘယ္ေတာ့မွမငိုခဲ့ဘူး
ေပ်ာ္ေတာင္ ေပ်ာ္ေသးတယ္
နင့္ေမေမက ငါ့ကုိ သားတဲ့
ဒါဆုိ နင္နဲ႔သေဘာတူလုိ႔ေပါ့
ငါေပ်ာ္လုိက္တာ ေ၀း
မႀကီးကုိ သြားႀကြားရမယ္။

မႀကီး ဆီး(ဇီး)ဘာလီ ႏွစ္ခြက္ေဖ်ာ္ဗ်ာ
ဒီေန႔ အရမ္း၀မ္းသာတယ္
ေ၀းရဲ႕ေမေမ ကြ်န္ေတာ့္ကုိသားတဲ့ဗ်
ေ၀းနဲ႔သေဘာတူၿပီ
ၿပီးေတာ့ ကဗ်ာဆရာတဲ့
၀မ္းသာတဲ့ အထိမ္းအမွတ္
ေ၀းကုိဆုိၿပတဲ့ သီခ်င္းေလး
ဆုိၿပမယ္ နားေထာင္
"သည္ေႏြကူးေၿပာင္းရင္
အလြမ္းစိတ္ေၿဖေၿပမယ့္
မင္းကုိယ္စားကုိ
ဘယ္ရာသီမွာ ရုန္းထြက္လုိ႔
ေစႏုိင္မွာေလ
ေနေနႏုိင္တဲ့ ဘ၀သစ္မွာ
အဆင္သင့္ မၿဖစ္ႏုိင္ခဲ့ရင္
ေနရာေဟာင္းေလးမွာ.."
...ဘယ္ေတာ့မ်ားမွ
ၿပန္ဆုံႀကမွာလဲ ေ၀းရယ္...
မႀကီးလည္း ငိုၿပန္ၿပီ။

ၿဖဴးေခ်ာင္းေသာင္ၿပင္ေပၚက
ေကာင္းကင္ႀကီးကုိ ႀကည့္ပါဦး
နင္သိပ္ႀကဳိက္တဲ့ အၿပာအလြင္
တစ္ၿဖဴတစ္စေတာင္ မေတြ႔ရဘူး
ေ၀း ေၿပာဖူးတယ္ေလ
ဒီေခ်ာင္းထဲကေန ပဲခူးရိုးမ ဆည္းဆာကုိႀကည့္ရင္
ေနလုံးႀကီးက အသည္းႏွစ္မႊာထဲ၀င္သြားသလုိ
ေနက၀င္သြားေပမယ့္ ေနာက္ေန႔ဆုိ ၿပန္ေပၚလာတာ
လလည္း မုိက္ေနေပမယ့္
တစ္ညညဆုိ ၿပန္သာလာတာ
နင့္ကုိ ငါ ဘယ္ေတာ့မွမေတြ႔ရေတာ့ဘူးတဲ့
တကယ္လား...ဟင္
ေ၀းမရွိဘူးဆုိတာ
ဘယ္တုန္းကမွ မယုံခဲ့ဘူး
ေ၀းက ငါ့ရင္ထဲမွာ ကဗ်ာအၿဖစ္ အၿမဲရွိတယ္
ေ၀းရနံ႔က ကံ့ေကာ္ပန္းနဲ႔အၿဖစ္ အၿမဲသင္းေနတယ္
ငါ့ ကဗ်ာစာအုပ္ေလးက
စာရြက္ေလးေတြ ဆုတ္ၿဖဲၿပီး
ေလွေလးေတြ
ႏွစ္ဆယ့္တစ္စင္းလုပ္တယ္
နင့္သက္ေစ့ေလ
ေလွေလးေတြေပၚမွာ
နင္သိပ္ႀကဳိက္တဲ့ ကံ့ေကာ္ပန္း
ပြင့္ဖတ္ေလးေတြ
၀တ္ဆံေလးေတြ တင္ၿပီး
ဒီၿဖဴးေခ်ာင္းေလးအတုိင္း လႊတ္လုိက္တယ္
ၿဖဴးေခ်ာင္းကေန စစ္ေတာင္းၿမစ္
စစ္ေတာင္းၿမစ္ကေန
ပင္လယ္
ပင္လယ္ကေန နင္ရွိရာ
စင္ကာပူႏုိင္ငံကုိေပါ့
ေ၀း ဒီေသာင္ၿပင္ေပၚမွာ
ေနရာေဟာင္းေလးကုိ သီခ်င္းဆုိရင္း
ငါေစာင့္ေနမယ္ေလ
သုံးႏွစ္ဆုိတာ ခဏေလးပါဆုိ
သုံးႏွစ္ သုံးႏွစ္ေတြလည္း မ်ားခဲ့ၿပီ
ကံ့ေကာ္ပြင့္ခ်ိန္ဆုိ
ၿပန္ခဲ့မယ္ဆုိ
အခု ကံ့ေကာ္ေတြပြင့္ေနၿပီေလ
ၿဖဴးေခ်ာင္းတစ္ခုလုံး ကံ့ေကာ္ပန္းေတြခင္းၿပီး
ႀကဳိေနမယ္ ေ၀းရယ္
ငါခ်စ္သေလာက္ ၿပန္ခ်စ္မယ့္သူရွိႏုိင္ေပမယ့္
နင္ခ်စ္သေလာက္
ငါ့ကုိခ်စ္မယ့္သူ
မရွိႏုိင္ဘူး ေ၀း မရွိႏုိင္ဘူး
ၿပန္မလာေတာ့ဘူးလားဟင္
ၿပန္မလာႏိုင္ေတာ့ဘူးလား
ၿပန္လာပါေတာ့ ေ၀းရယ္
ငါလြမ္းလုိ႔ ရူးေတာ့မယ္။   ။

(ဒီမုိကေရစီမရခင္ ကြယ္လြန္သြားေသာ ထူးအိမ္သင္ႏွင့္
 စင္ကာပူႏုိင္ငံတြင္ ကြယ္လြန္ခဲ့ေသာ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ ေ၀းသုိ႔)
မ်ားစြာၿဖင့္
ေစာေ၀

ကဗ်ာဆရာေစာေ၀ရဲ႔႔႕ ထူးအိမ္သင္ အသက္(၅၀)ၿပည့္ အမွတ္တရစာအုပ္ ထဲကေန သူငယ္ခ်င္းေတြ ဖတ္ေစခ်င္လုိ႔တကူးတက ရုိက္တင္ေပးလုိက္တယ္ဗ်ာ