“ေရႊမန္းေမ / ခင္ယုေမ”
|
6:18 PM |
No မွတ္ခ်က္ |
ဒီတခါေတာ႔
သီခ်င္းျမဴးျမဴးေလး ေရြးထားပါတယ္။ ေရႊမန္းေမ တဲ႔။ ဆရာေရႊျပည္ေအးရဲ႕ လက္ရာ
အံတီေမ ရဲ႕ ငယ္မူငယ္ေသြး အသံေလးၾကားရပါမယ္။ ခ်ဳိျပံဳး တို႔ ခင္ယုေမ တို႔
ဆိုတာ ေရဒီယိုမွာ ေတာ္ေတာ္ နံမည္ေက်ာ္ၿပီးမွ ရုပ္ရွင္မင္းသမီး
ျဖစ္လာၾကတာပါ။
ေခ်ာလိုက္ၾကတာလည္း မႈန္လို႔။ အဲဒီေခတ္က ဖက္ရွင္ တပတ္လွ်ဳိထုံးေလးမွာ ပန္းပြင္႔ ႀကီးႀကီးေတြပန္လို႔။ အင္မတန္ ယဥ္ပါေပတယ္။ မင္းသမီးမျဖစ္ခင္ အဆိုေတာ္ဘ၀က ဓါတ္ပုံေတြက ပိုလွေနသေယာင္ ရွိပါတယ္။ ငယ္ငယ္ႏုႏုေလးေတြကိုး။ ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္နဲ႔ ႏိုင္ငံေက်ာ္ အဆိုေတာ္ ျဖစ္ခဲ႔သူေတြပါ။
ေရႊမန္းေမသီခ်င္းကေတာ႔ ျမန္မာ႔မီးရထားက ရထားအသစ္ႀကီးေတြ ၀ယ္ၿပီး ဒဂုံေမ ေရႊမန္းေမ အမည္ေတြနဲ႔ ရန္ကုန္ မႏၱေလး အျမန္ရထား စဆြဲတုန္းက ရထားေပၚမွာ ေဖ်ာ္ေျဖဖို႔ စပ္ေပးခဲ႔တာလို႔ သိရပါတယ္။ မန္းရာျပည့္ပြဲအမီလား ေသခ်ာေတာ႔ မမွတ္မိေတာ႔ပါဘူး။ ေနာက္ခံတီးလုံး ေတြနားေထာင္ ၾကည့္ရင္ အဲဒီေခတ္က ေအ၀မ္းထြက္ရုပ္ရွင္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ပါတဲ႔ ကာလေပၚ တီးကြက္ဆန္းေတြကို သတိျပဳမိမွာပါ။ ဆရာေရႊျပည္ေအး ေအ၀မ္းခင္ေမာင္ တို႔ဟာ ေအ၀မ္း ကုမၸဏီရဲ႕ ပင္တိုင္ ဂီတမွဴးမ်ားကိုး။
သူ႔လက္ရာ ဟာ ဘယ္ေလာက္ထိ အစပ္အဟပ္တည့္သလဲဆို ဒီသီခ်င္းၾကားတိုင္း ရထားႀကီးကိုေျပးေျပးျမင္တဲ႔ အထိပါပဲ။ ရထားဥၾသသံေလးလည္း တခါတခါ ၾကားရပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔သီခ်င္းထဲမွာ ရထားဆိုတဲ႔စကားလံုး တစ္လုံးေတာင္ မပါပါဘူး။ ေရႊမန္းသူကေလး တစ္ေယာက္က သူ႔ျမိဳ႕ကို အလည္လာဖို႔ ေဖာ္ေဖာ္ေရြေရြ ဖိတ္ေခၚေနတာပဲ ပါ ပါတယ္။ ဒီကေန႔ေခတ္ သီခ်င္းေတြလို တိုင္းတပါးက ဧည့္သည္ေတြကို ဘယ္လိုသာယာပါတယ္ ႀကြခဲ႔ပါဆိုတာမ်ဳိးမဟုတ္ပဲ တရပ္တရြာက လာမယ္႔ မိတ္ေဆြေတြကို ဧည့္၀တ္ေက်ရပါေစမယ္ လို႔ ကတိေပးရင္း မန္းျမိဳ႔တခြင္မွာ ေပ်ာ္စရာေကာင္းပုံေတြ၊ ဘုရားဖူးလိုက္ပို႔စရာေတြ၊ ပြဲလမ္းသဘင္ေတြ စည္ကားပုံေတြနဲ႔ လာခ်င္ေအာင္ ဖိတ္ေခၚထားတဲ႔သီခ်င္းေလးပါ။
အဲဒီတုန္းက ရထားစီးရတဲ႔ အရသာကလည္း ခုေတာ႔ ရာဇ၀င္ထဲမွာ က်န္ရစ္ခဲ႔ပါၿပီ။ ရထားအသစ္ႀကီးဆိုေတာ႔ ခုလိုနံေစာ္ ေမွာင္မဲႀကီး ဘယ္ဟုတ္ပါ႔မလဲေနာ္။ ရန္ကုန္ နဲ႔ မႏၱေလး ၾကားဘူတာေတြမွာ အစားအေသာက္ေတြကလည္း ေကာင္းမွေကာင္း။ ဘယ္ဘူတာမွာ ဘယ္ဟာက ေကာင္းတယ္ဆိုၿပီးကို နံမယ္ႀကီးၾကတာပါ။ ေဒသထြက္ကုန္ေတြမို႔ အိမ္ျပန္လက္ေဆာင္ ၀ယ္ခ်င္စရာေတြကလည္း ေပါမွေပါ။ အဲဒါေတာင္မွ ခရိးသည္တိုင္းလို ခ်ဳိင္႔ႀကီးခ်ဳိင္႔ငယ္ေတြနဲ႔ စားေကာင္းေသာက္ဖြယ္ေတြကို ေပ်ာ္ပြဲစားထြက္သလို သယ္လာၿပီး တလမ္းလုံး စားေသာက္ ရယ္ေမာၿပီး ခရီးသြားၾကတာပါ။ ေပ်ာ္စရာေကာင္းလြန္းလို႔ ရထားသီခ်င္းေလးေတြေတာင္ ေခတ္စားခဲ႔ပါေသးတယ္။ “ကေလာအလြန္ တစ္ဘူတာ” တို႔။ “သူဇာခင္ နဲ႔ ဘူတာစဥ္” တို႔။ ဘူတာရပ္လိုက္တိုင္း ေရာက္လာၾကတဲ႔ ေစ်းသည္ေလးမ်ားကေတာ႔ ဒီကေန႔ေခတ္နဲ႔ အတူတူပါပဲ။ ဒါေပမယ္႔ ပိုေတာ႔ ရိုးသားၾကပါတယ္။ ေရသန္႔ဘူးမေပၚေသးတဲ႔ ေခတ္မို႔ ေရအိုးေလးေတြ ေခါင္းေပၚရြက္ၿပီး “ေရ ရမယ္ ေရ” ဆိုတဲ႔ ကေလးသံေလးေတြလည္း ၾကားေယာင္မိပါတယ္။ ခုေခတ္ ေရသန္႔ဘူးခြံေလးေတြ ပစ္ခ်ခဲ႔ပါဆိုတဲ႔ အရြယ္ကေလးေတြေပါ႔။ အခ်ိန္ေတြ ပိုေပါတဲ႔ ေခတ္မို႔ ဘယ္သူမွလည္း အေလာသုံးဆယ္ ျပာယာျပာယာ မရွိပါဘူး။ ေအးေအးေဆးေဆးပဲ။ ဂိတ္ဆုံးရင္ သူ႔ဘာသာေရာက္သြားမယ္႔ ခရီးကို သက္ေတာင္႔သက္သာပဲ ျဖတ္သန္းၾကပါတယ္။ ညႀကီးသန္းေကာင္ လမ္းခုလတ္မွာ အိပ္ခ်င္မူးတူးနဲ႔ လမ္းဆင္းေလွ်ာက္ၿပီး မွတ္ပုံတင္ျပစရာလည္း မလိုဘူးေလ။ အဲလိုခရီးသြားေနတဲ႔ အခ်ိန္မ်ဳိးမွာ ဒီလို သီခ်င္းသံ သာသာယာယာေလးနဲ႔ဆို ဘယ္ေလာက္ ေပ်ာ္စရာေကာင္းလဲလို႔။ လြမ္းလိုက္ေလျခင္း။
မီးရထားအေၾကာင္းေျပာလိုက္တာ ဟိုေရွးေရွးက မီးရထားမ်ားနဲ႔ ဒီကေန႔ ေခတ္မီဖြံ႔ျဖိဳး တိုးတက္ေသာႏိုင္ငံေတာ္ႀကီး က မီးရထားမ်ား ဘယ္လိုကြာပါလိမ္႔လို႔ စီးၾကည့္လိုက္ရေအာင္။ ေနာက္ဆုံးစီးခဲ႔တာကေတာ႔ ေနျပည္ေတာ္အထူးအျမန္ရထားႀကီးေတြေပါ႔။ ဘာကြာသလဲဆိုရင္ ဘာမွ မကြာပါဘူးဗ်ာ။ မကြာဆို အတူတူပဲေလ။ တူမွာေပါ႔ တစ္စီးတည္းဟာ။ ေဟာင္းသြားလို႔ ေဆးျပန္သုတ္ထားတာတစ္ခုပဲ။ အထဲက မီးက်ဳိးေမာင္းပ်က္ေတြအကုန္ အရင္အတိုင္း ေရွးမူမပ်က္ ထိမ္းသိမ္းထားျမဲ။ အန္တီေမသာ အဖြားႀကီးျဖစ္သြားတာ။ ေရႊမန္းေမကေလးကေတာ႔ ခုခ်ိန္ထိ မေရာက္ေရာက္ေအာင္ ပို႔မယ္႔ေမပဲ။ ဘယ္အခ်ိန္ေရာက္ေရာက္ ေရာက္မွာေတာ႔ ေသခ်ာတယ္။ ဒိီံလမ္းႀကီးေပၚက ဘယ္မွလြဲစရာမရွိ။ ဘယ္ေလာက္ ေရွးမူမပ်က္ ထိမ္းသိမ္းထားသလဲဆို ရန္ကုန္ဘူတာႀကီးကိုၾကည့္။ ညြန္႔၀င္းက ေဒစီေက်ာ္၀င္းေခတ္ကေန ဒီကေန႔အထိ တေသြမတိမ္း။ မီးရထား၀န္ထမ္းေတြလည္း ဘယ္ေလာက္ျမန္မာဆန္ ေရွးဆန္ၾကသလဲဆို သူ႔ကၽြန္မခံၿပီထဲက ပါေတာ္မူခန္းမွာၾကည့္ ျမစ္ငယ္နဲ႔ ရြာေထာင္ က လူေတြခ်ည့္ပဲ။ ၀န္ႀကီးကိုယ္တိုင္ ဦးဘိုးလႈိင္ ၀င္မလုပ္တာကံေကာင္း။ (နာနာေလးက မလုပ္ပါနဲ႔ အန္ကယ္ရယ္ လို႔မ်ား တားထားေရာ႔သလား)
အိႏၵိယကိုေရာက္တဲ႔အခါ သူတို႔ဆီက မီးရထားစံနစ္က ကမာၻမွာ ဒုတိယလိုက္တယ္လို႔ ၾကြားတာနဲ႔ ဘယ္လိုေနသလဲ စပ္စုၾကည့္မိပါတယ္။ မီးရထားေပၚက စားေသာက္တြဲ စားပြဲေပၚမွာ ဖန္ခြက္ထဲေရျဖည့္ၿပိး တင္စီးလို႔ ရပါသတဲ႔။ အဲသေလာက္ၿငိမ္ဆိုပဲ။ ဘူတာတစ္ခုတစ္ခုမွာ ရထားစီးခ်င္ရင္ လမ္းညႊန္ေသခ်ာမဖတ္လို႔ကေတာ႔ ရြာလည္ၿပီသာမွတ္။ အိႏၵိယမွာ ေလဆိပ္ေတြေတာင္ တို႔ဆီက ဘူတာရုံလို လူစည္စည္ ရုတ္ရုတ္သည္းသည္းဆိုေတာ႔ ေစ်းသက္သာၿပီး လူအမ်ားစီးတဲ႔ မီးရထားဘူတာရုံဆို စဥ္းစားသာၾကည့္ေပေတာ႔။ ပလက္ေဖာင္းတိုင္း စၾကၤန္တိုင္းမွာ တစ္ေနရာစီကိုသြားမယ္႔ရထားေတြ အဆက္မျပတ္ထြက္ေနတာ။ ရထားလမ္းေခ်ာ္တာ ေမွာက္တာျဖစ္လာရင္ ရထား၀န္ႀကီး ကုလားမႀကီးကိုယ္တိုင္ ေရာက္ခ်လာေရာ။ ကာလကတၱားမွာ ဘန္ေကာက္လို မိုးပ်ံရထားစံနစ္မရွိေပမယ္႔ သူတို႔ေျမေအာက္ၿမဳိ႔ပတ္ရထားက ျမန္လည္းျမန္ မွန္လည္းမွန္ ေစ်းလည္းသက္သာတယ္။ ေနမပူ လမ္းမပိတ္ဘူး။ ၀န္ထမ္းေတြ ေက်ာင္းသားေတြအားလုံး ေျမေအာက္ရထားပဲ စီးၾကတာ။ ခါးပိုက္ႏႈိက္ေတာ႔ ေၾကာက္ရသတဲ႔။ ဘူတန္ကလူေတြက ကိုယ္ေတြ ကာလကတၱားမွာ စာေမးပြဲသြားေျဖမယ္ဆိုရင္ ခါးပိုက္ႏႈိက္သတိထားဖို႔ အတန္တန္မွာတယ္။ သူတို႔ဆီမွာ ရွိမွ မရွိပဲကိုး။ တို႔ဆီကနဲ႔တူတာကေတာ႔ ရထားေပၚမွာ သူမ်ားက အေအးတိုက္ရင္ သြားမေသာက္လိုက္ေလနဲ႔။ ေမ႔ပင္ေအာက္ကိုေရာက္သြားလို႔ ဘူတန္အထိ ဆယ္ရက္ၾကာလမ္းေလွ်ာက္ျပန္လာရတဲ႔ ညီအကိုအေၾကာင္း သတင္းစာေတြထဲမွာ ဖတ္ခဲ႔ရတယ္။
ဘန္ေကာက္က မိုးပ်ံရထားႀကီးေတြ ေလဆိပ္ႀကဳိပို႔ ရထားႀကီးေတြဆိုရင္ေတာ႔ ဘာေျပာေကာင္းမလဲ။ လူဆိုတာ သည္လိုသြားရလာရပါလားလို႔ အဲဒီေတာ႔မွ သေဘာေပါက္သြားတယ္။ ေခါင္းေဆာင္ေတြ မာစီဒီး ဆိုက္ဂနပ္စီးတာခ်င္း သိပ္မကြာေပမယ္႔ ျပည္သူေတြ စီးေနရတဲ႔ ဘတ္စကား မီးရထားခ်င္း မယွဥ္သာတာ က်ဳပ္တို႔ကိုက လူမဟုတ္လို႔ ေနမွာေပါ႔ေလ။ ေနႏွင္႔ဦး။ ေနာက္တခါ အေလာင္းဘုရား ဘုရင္႔ေနာင္ ဇာတ္ကားေတြ ရိုက္မွ ဒင္းတို႔ ယိုးဒယား၊ အာသံေတြကို ဖေနာင္႔နဲ႔ ေပါက္ပစ္လိုက္မယ္။ ကိုယ္႔ဘာကိုယ္ ေရႊမန္းေမေလး လႈပ္တုပ္လႈပ္တုပ္ စီးေနတာအဟုတ္။
ေရႊမန္းေမ..။ ေရႊမန္းေမ၊ ေရႊမန္းေမ။ နန္းထိုက္တဲ႔ ေရႊမန္းေမ။ ေရႊမန္းေမ။ ေရႊမန္း.. ေရႊမန္း…..ေမ။
(ေရႊမန္းေမ … ေရႊမန္းေမ။ ဟန္မူယာ တကယ္႔ႏြဲ႕ႏြဲ႕ေႏွာင္းေႏွာင္း ေပ်ာ႔ေပ်ာ႔ေျပာင္းေျပာင္း ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလွေပ။
ေရႊမန္းေမ … ေရႊမန္းေမ။ ယဥ္တင္တင္ စကားေလးနဲ႔ ထိေအာင္ မိေအာင္ ၿငိေအာင္ ေျပာတာ သေဘာက်သေလ။)၂
မန္းျမိဳ႕ေျပ လွမ္းလို႔ေန အေ၀းကအေဆြ အေျပးၾကြေလ။ စိတ္မပ်က္နဲ႔ေလ မိတ္ဆက္မည့္ေမ။ သေဘာရွိကြဲ႔ လည္ဦးပတ္ဦး ၿမိဳ႕လုံး ၾကည့္ရႈစရာ မဆုံးဘူးေလ။ တေခါက္ ႏွစ္ေခါက္ေတာင္ မခ်ဳိ႔ငဲ႔ေစ။ မေရာက္ေရာက္ေအာင္ ပို႔မယ္႔ေမ။ ဧည့္၀တ္ေတြ ျပဳစုကာ တာ၀န္ေက်ေစမယ္ေလ ေရႊမန္းေမ။
(ေပ်ာ္ပြဲေတြ ရႊင္ပြဲေတြ ၀င္ႏႊဲၿပီးၾကဲမယ္ေလ။ ဘုရားေတြ မနားမေန ေမသြားရင္း အပ်င္းကိုေျဖ။)၂ ထူးလွတဲ႔ မန္းၿမိဳ႕အေျခ ျမဴးၾကြ၀င္႔ဆန္းလို႔ေထြ၊ ဘာဘာညာညာစုံေန သာယာသာယာပုံေတြ ေျပာစမွတ္ေတာင္ တြင္ပါသေလ။ အေတာမသတ္ေအာင္ ရႊင္ကာေန။
ေရႊမန္းေမ..။ ေရႊမန္းေမ၊ ေရႊမန္းေမ။ နန္းထိုက္တဲ႔ ေရႊမန္းေမ။ ေရႊမန္းေမ။ ေရႊမန္း.. ေရႊမန္း…..ေမ။
သီခ်င္းနားေထာင္ရန္။ ။ http://soundcloud.com/soe-min/shwemanmay
ေခ်ာလိုက္ၾကတာလည္း မႈန္လို႔။ အဲဒီေခတ္က ဖက္ရွင္ တပတ္လွ်ဳိထုံးေလးမွာ ပန္းပြင္႔ ႀကီးႀကီးေတြပန္လို႔။ အင္မတန္ ယဥ္ပါေပတယ္။ မင္းသမီးမျဖစ္ခင္ အဆိုေတာ္ဘ၀က ဓါတ္ပုံေတြက ပိုလွေနသေယာင္ ရွိပါတယ္။ ငယ္ငယ္ႏုႏုေလးေတြကိုး။ ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္နဲ႔ ႏိုင္ငံေက်ာ္ အဆိုေတာ္ ျဖစ္ခဲ႔သူေတြပါ။
ေရႊမန္းေမသီခ်င္းကေတာ႔ ျမန္မာ႔မီးရထားက ရထားအသစ္ႀကီးေတြ ၀ယ္ၿပီး ဒဂုံေမ ေရႊမန္းေမ အမည္ေတြနဲ႔ ရန္ကုန္ မႏၱေလး အျမန္ရထား စဆြဲတုန္းက ရထားေပၚမွာ ေဖ်ာ္ေျဖဖို႔ စပ္ေပးခဲ႔တာလို႔ သိရပါတယ္။ မန္းရာျပည့္ပြဲအမီလား ေသခ်ာေတာ႔ မမွတ္မိေတာ႔ပါဘူး။ ေနာက္ခံတီးလုံး ေတြနားေထာင္ ၾကည့္ရင္ အဲဒီေခတ္က ေအ၀မ္းထြက္ရုပ္ရွင္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ပါတဲ႔ ကာလေပၚ တီးကြက္ဆန္းေတြကို သတိျပဳမိမွာပါ။ ဆရာေရႊျပည္ေအး ေအ၀မ္းခင္ေမာင္ တို႔ဟာ ေအ၀မ္း ကုမၸဏီရဲ႕ ပင္တိုင္ ဂီတမွဴးမ်ားကိုး။
သူ႔လက္ရာ ဟာ ဘယ္ေလာက္ထိ အစပ္အဟပ္တည့္သလဲဆို ဒီသီခ်င္းၾကားတိုင္း ရထားႀကီးကိုေျပးေျပးျမင္တဲ႔ အထိပါပဲ။ ရထားဥၾသသံေလးလည္း တခါတခါ ၾကားရပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔သီခ်င္းထဲမွာ ရထားဆိုတဲ႔စကားလံုး တစ္လုံးေတာင္ မပါပါဘူး။ ေရႊမန္းသူကေလး တစ္ေယာက္က သူ႔ျမိဳ႕ကို အလည္လာဖို႔ ေဖာ္ေဖာ္ေရြေရြ ဖိတ္ေခၚေနတာပဲ ပါ ပါတယ္။ ဒီကေန႔ေခတ္ သီခ်င္းေတြလို တိုင္းတပါးက ဧည့္သည္ေတြကို ဘယ္လိုသာယာပါတယ္ ႀကြခဲ႔ပါဆိုတာမ်ဳိးမဟုတ္ပဲ တရပ္တရြာက လာမယ္႔ မိတ္ေဆြေတြကို ဧည့္၀တ္ေက်ရပါေစမယ္ လို႔ ကတိေပးရင္း မန္းျမိဳ႔တခြင္မွာ ေပ်ာ္စရာေကာင္းပုံေတြ၊ ဘုရားဖူးလိုက္ပို႔စရာေတြ၊ ပြဲလမ္းသဘင္ေတြ စည္ကားပုံေတြနဲ႔ လာခ်င္ေအာင္ ဖိတ္ေခၚထားတဲ႔သီခ်င္းေလးပါ။
အဲဒီတုန္းက ရထားစီးရတဲ႔ အရသာကလည္း ခုေတာ႔ ရာဇ၀င္ထဲမွာ က်န္ရစ္ခဲ႔ပါၿပီ။ ရထားအသစ္ႀကီးဆိုေတာ႔ ခုလိုနံေစာ္ ေမွာင္မဲႀကီး ဘယ္ဟုတ္ပါ႔မလဲေနာ္။ ရန္ကုန္ နဲ႔ မႏၱေလး ၾကားဘူတာေတြမွာ အစားအေသာက္ေတြကလည္း ေကာင္းမွေကာင္း။ ဘယ္ဘူတာမွာ ဘယ္ဟာက ေကာင္းတယ္ဆိုၿပီးကို နံမယ္ႀကီးၾကတာပါ။ ေဒသထြက္ကုန္ေတြမို႔ အိမ္ျပန္လက္ေဆာင္ ၀ယ္ခ်င္စရာေတြကလည္း ေပါမွေပါ။ အဲဒါေတာင္မွ ခရိးသည္တိုင္းလို ခ်ဳိင္႔ႀကီးခ်ဳိင္႔ငယ္ေတြနဲ႔ စားေကာင္းေသာက္ဖြယ္ေတြကို ေပ်ာ္ပြဲစားထြက္သလို သယ္လာၿပီး တလမ္းလုံး စားေသာက္ ရယ္ေမာၿပီး ခရီးသြားၾကတာပါ။ ေပ်ာ္စရာေကာင္းလြန္းလို႔ ရထားသီခ်င္းေလးေတြေတာင္ ေခတ္စားခဲ႔ပါေသးတယ္။ “ကေလာအလြန္ တစ္ဘူတာ” တို႔။ “သူဇာခင္ နဲ႔ ဘူတာစဥ္” တို႔။ ဘူတာရပ္လိုက္တိုင္း ေရာက္လာၾကတဲ႔ ေစ်းသည္ေလးမ်ားကေတာ႔ ဒီကေန႔ေခတ္နဲ႔ အတူတူပါပဲ။ ဒါေပမယ္႔ ပိုေတာ႔ ရိုးသားၾကပါတယ္။ ေရသန္႔ဘူးမေပၚေသးတဲ႔ ေခတ္မို႔ ေရအိုးေလးေတြ ေခါင္းေပၚရြက္ၿပီး “ေရ ရမယ္ ေရ” ဆိုတဲ႔ ကေလးသံေလးေတြလည္း ၾကားေယာင္မိပါတယ္။ ခုေခတ္ ေရသန္႔ဘူးခြံေလးေတြ ပစ္ခ်ခဲ႔ပါဆိုတဲ႔ အရြယ္ကေလးေတြေပါ႔။ အခ်ိန္ေတြ ပိုေပါတဲ႔ ေခတ္မို႔ ဘယ္သူမွလည္း အေလာသုံးဆယ္ ျပာယာျပာယာ မရွိပါဘူး။ ေအးေအးေဆးေဆးပဲ။ ဂိတ္ဆုံးရင္ သူ႔ဘာသာေရာက္သြားမယ္႔ ခရီးကို သက္ေတာင္႔သက္သာပဲ ျဖတ္သန္းၾကပါတယ္။ ညႀကီးသန္းေကာင္ လမ္းခုလတ္မွာ အိပ္ခ်င္မူးတူးနဲ႔ လမ္းဆင္းေလွ်ာက္ၿပီး မွတ္ပုံတင္ျပစရာလည္း မလိုဘူးေလ။ အဲလိုခရီးသြားေနတဲ႔ အခ်ိန္မ်ဳိးမွာ ဒီလို သီခ်င္းသံ သာသာယာယာေလးနဲ႔ဆို ဘယ္ေလာက္ ေပ်ာ္စရာေကာင္းလဲလို႔။ လြမ္းလိုက္ေလျခင္း။
မီးရထားအေၾကာင္းေျပာလိုက္တာ ဟိုေရွးေရွးက မီးရထားမ်ားနဲ႔ ဒီကေန႔ ေခတ္မီဖြံ႔ျဖိဳး တိုးတက္ေသာႏိုင္ငံေတာ္ႀကီး က မီးရထားမ်ား ဘယ္လိုကြာပါလိမ္႔လို႔ စီးၾကည့္လိုက္ရေအာင္။ ေနာက္ဆုံးစီးခဲ႔တာကေတာ႔ ေနျပည္ေတာ္အထူးအျမန္ရထားႀကီးေတြေပါ႔။ ဘာကြာသလဲဆိုရင္ ဘာမွ မကြာပါဘူးဗ်ာ။ မကြာဆို အတူတူပဲေလ။ တူမွာေပါ႔ တစ္စီးတည္းဟာ။ ေဟာင္းသြားလို႔ ေဆးျပန္သုတ္ထားတာတစ္ခုပဲ။ အထဲက မီးက်ဳိးေမာင္းပ်က္ေတြအကုန္ အရင္အတိုင္း ေရွးမူမပ်က္ ထိမ္းသိမ္းထားျမဲ။ အန္တီေမသာ အဖြားႀကီးျဖစ္သြားတာ။ ေရႊမန္းေမကေလးကေတာ႔ ခုခ်ိန္ထိ မေရာက္ေရာက္ေအာင္ ပို႔မယ္႔ေမပဲ။ ဘယ္အခ်ိန္ေရာက္ေရာက္ ေရာက္မွာေတာ႔ ေသခ်ာတယ္။ ဒိီံလမ္းႀကီးေပၚက ဘယ္မွလြဲစရာမရွိ။ ဘယ္ေလာက္ ေရွးမူမပ်က္ ထိမ္းသိမ္းထားသလဲဆို ရန္ကုန္ဘူတာႀကီးကိုၾကည့္။ ညြန္႔၀င္းက ေဒစီေက်ာ္၀င္းေခတ္ကေန ဒီကေန႔အထိ တေသြမတိမ္း။ မီးရထား၀န္ထမ္းေတြလည္း ဘယ္ေလာက္ျမန္မာဆန္ ေရွးဆန္ၾကသလဲဆို သူ႔ကၽြန္မခံၿပီထဲက ပါေတာ္မူခန္းမွာၾကည့္ ျမစ္ငယ္နဲ႔ ရြာေထာင္ က လူေတြခ်ည့္ပဲ။ ၀န္ႀကီးကိုယ္တိုင္ ဦးဘိုးလႈိင္ ၀င္မလုပ္တာကံေကာင္း။ (နာနာေလးက မလုပ္ပါနဲ႔ အန္ကယ္ရယ္ လို႔မ်ား တားထားေရာ႔သလား)
အိႏၵိယကိုေရာက္တဲ႔အခါ သူတို႔ဆီက မီးရထားစံနစ္က ကမာၻမွာ ဒုတိယလိုက္တယ္လို႔ ၾကြားတာနဲ႔ ဘယ္လိုေနသလဲ စပ္စုၾကည့္မိပါတယ္။ မီးရထားေပၚက စားေသာက္တြဲ စားပြဲေပၚမွာ ဖန္ခြက္ထဲေရျဖည့္ၿပိး တင္စီးလို႔ ရပါသတဲ႔။ အဲသေလာက္ၿငိမ္ဆိုပဲ။ ဘူတာတစ္ခုတစ္ခုမွာ ရထားစီးခ်င္ရင္ လမ္းညႊန္ေသခ်ာမဖတ္လို႔ကေတာ႔ ရြာလည္ၿပီသာမွတ္။ အိႏၵိယမွာ ေလဆိပ္ေတြေတာင္ တို႔ဆီက ဘူတာရုံလို လူစည္စည္ ရုတ္ရုတ္သည္းသည္းဆိုေတာ႔ ေစ်းသက္သာၿပီး လူအမ်ားစီးတဲ႔ မီးရထားဘူတာရုံဆို စဥ္းစားသာၾကည့္ေပေတာ႔။ ပလက္ေဖာင္းတိုင္း စၾကၤန္တိုင္းမွာ တစ္ေနရာစီကိုသြားမယ္႔ရထားေတြ အဆက္မျပတ္ထြက္ေနတာ။ ရထားလမ္းေခ်ာ္တာ ေမွာက္တာျဖစ္လာရင္ ရထား၀န္ႀကီး ကုလားမႀကီးကိုယ္တိုင္ ေရာက္ခ်လာေရာ။ ကာလကတၱားမွာ ဘန္ေကာက္လို မိုးပ်ံရထားစံနစ္မရွိေပမယ္႔ သူတို႔ေျမေအာက္ၿမဳိ႔ပတ္ရထားက ျမန္လည္းျမန္ မွန္လည္းမွန္ ေစ်းလည္းသက္သာတယ္။ ေနမပူ လမ္းမပိတ္ဘူး။ ၀န္ထမ္းေတြ ေက်ာင္းသားေတြအားလုံး ေျမေအာက္ရထားပဲ စီးၾကတာ။ ခါးပိုက္ႏႈိက္ေတာ႔ ေၾကာက္ရသတဲ႔။ ဘူတန္ကလူေတြက ကိုယ္ေတြ ကာလကတၱားမွာ စာေမးပြဲသြားေျဖမယ္ဆိုရင္ ခါးပိုက္ႏႈိက္သတိထားဖို႔ အတန္တန္မွာတယ္။ သူတို႔ဆီမွာ ရွိမွ မရွိပဲကိုး။ တို႔ဆီကနဲ႔တူတာကေတာ႔ ရထားေပၚမွာ သူမ်ားက အေအးတိုက္ရင္ သြားမေသာက္လိုက္ေလနဲ႔။ ေမ႔ပင္ေအာက္ကိုေရာက္သြားလို႔ ဘူတန္အထိ ဆယ္ရက္ၾကာလမ္းေလွ်ာက္ျပန္လာရတဲ႔ ညီအကိုအေၾကာင္း သတင္းစာေတြထဲမွာ ဖတ္ခဲ႔ရတယ္။
ဘန္ေကာက္က မိုးပ်ံရထားႀကီးေတြ ေလဆိပ္ႀကဳိပို႔ ရထားႀကီးေတြဆိုရင္ေတာ႔ ဘာေျပာေကာင္းမလဲ။ လူဆိုတာ သည္လိုသြားရလာရပါလားလို႔ အဲဒီေတာ႔မွ သေဘာေပါက္သြားတယ္။ ေခါင္းေဆာင္ေတြ မာစီဒီး ဆိုက္ဂနပ္စီးတာခ်င္း သိပ္မကြာေပမယ္႔ ျပည္သူေတြ စီးေနရတဲ႔ ဘတ္စကား မီးရထားခ်င္း မယွဥ္သာတာ က်ဳပ္တို႔ကိုက လူမဟုတ္လို႔ ေနမွာေပါ႔ေလ။ ေနႏွင္႔ဦး။ ေနာက္တခါ အေလာင္းဘုရား ဘုရင္႔ေနာင္ ဇာတ္ကားေတြ ရိုက္မွ ဒင္းတို႔ ယိုးဒယား၊ အာသံေတြကို ဖေနာင္႔နဲ႔ ေပါက္ပစ္လိုက္မယ္။ ကိုယ္႔ဘာကိုယ္ ေရႊမန္းေမေလး လႈပ္တုပ္လႈပ္တုပ္ စီးေနတာအဟုတ္။
ေရႊမန္းေမ..။ ေရႊမန္းေမ၊ ေရႊမန္းေမ။ နန္းထိုက္တဲ႔ ေရႊမန္းေမ။ ေရႊမန္းေမ။ ေရႊမန္း.. ေရႊမန္း…..ေမ။
(ေရႊမန္းေမ … ေရႊမန္းေမ။ ဟန္မူယာ တကယ္႔ႏြဲ႕ႏြဲ႕ေႏွာင္းေႏွာင္း ေပ်ာ႔ေပ်ာ႔ေျပာင္းေျပာင္း ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလွေပ။
ေရႊမန္းေမ … ေရႊမန္းေမ။ ယဥ္တင္တင္ စကားေလးနဲ႔ ထိေအာင္ မိေအာင္ ၿငိေအာင္ ေျပာတာ သေဘာက်သေလ။)၂
မန္းျမိဳ႕ေျပ လွမ္းလို႔ေန အေ၀းကအေဆြ အေျပးၾကြေလ။ စိတ္မပ်က္နဲ႔ေလ မိတ္ဆက္မည့္ေမ။ သေဘာရွိကြဲ႔ လည္ဦးပတ္ဦး ၿမိဳ႕လုံး ၾကည့္ရႈစရာ မဆုံးဘူးေလ။ တေခါက္ ႏွစ္ေခါက္ေတာင္ မခ်ဳိ႔ငဲ႔ေစ။ မေရာက္ေရာက္ေအာင္ ပို႔မယ္႔ေမ။ ဧည့္၀တ္ေတြ ျပဳစုကာ တာ၀န္ေက်ေစမယ္ေလ ေရႊမန္းေမ။
(ေပ်ာ္ပြဲေတြ ရႊင္ပြဲေတြ ၀င္ႏႊဲၿပီးၾကဲမယ္ေလ။ ဘုရားေတြ မနားမေန ေမသြားရင္း အပ်င္းကိုေျဖ။)၂ ထူးလွတဲ႔ မန္းၿမိဳ႕အေျခ ျမဴးၾကြ၀င္႔ဆန္းလို႔ေထြ၊ ဘာဘာညာညာစုံေန သာယာသာယာပုံေတြ ေျပာစမွတ္ေတာင္ တြင္ပါသေလ။ အေတာမသတ္ေအာင္ ရႊင္ကာေန။
ေရႊမန္းေမ..။ ေရႊမန္းေမ၊ ေရႊမန္းေမ။ နန္းထိုက္တဲ႔ ေရႊမန္းေမ။ ေရႊမန္းေမ။ ေရႊမန္း.. ေရႊမန္း…..ေမ။
သီခ်င္းနားေထာင္ရန္။ ။ http://soundcloud.com/soe-min/shwemanmay
0 comments:
Post a Comment