အခ်ိန္

by Myo Tha Htet on Friday, July 13, 2012 at 8:44am 

တရုတ္ႀကီး နာမည္ေတာ့ မဟုတ္၊ ကၽြန္ေတာ္ ၀င္စားေသာ အေၾကာင္းအရာတခု...။ ေအာင္ျမင္သူေတြဟာ အခ်ိန္ကို တန္ဖိုးထားသူမ်ား၊ ေကာင္းစြာ အသုံးခ်တတ္သူမ်ားတဲ့၊ အင္း... ဟုတ္တာေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္လည္း အတတ္ႏိုင္ဆုံး ႀကိဳးစားလိုက္နာၾကည့္တယ္။

အေၾကာင္းမဲ့ အခ်ိန္ေတြ မကုန္ေအာင္ အခု ေနာက္ပိုင္း သတိထား ေနထိုင္ခဲ့တယ္။ အခ်ိန္တိုင္း အဖိုးတန္ေအာင္ေနေတာ့ ပင္ပန္းတာေပါ့။

အားခ်ိန္၊ နားခ်ိန္ နည္းသြားတာေပါ့။ လူပင္ပန္း စိတ္ပင္ပန္းမႈေတြ မ်ားတဲဲ့အခါ အနားယူဖုိ႔ လိုတယ္ မဟုတ္လားဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္ ဆိုလုိတာက စိတ္ေရာ ကိုယ္ပါ အနားယူတာမ်ဳိးပါ။ တခြက္တဖလားေလာက္ ေသာက္တတ္သူက ေသာက္၊ သီခ်င္း ေအးေအး နားေထာင္သူက ေထာင္၊ တေၾကာ္ေၾကာ္ ဟစ္ေၾကြးတတ္သူက ေအာ္... ဒီလိုဆို အခ်ိန္ေတြ ျဖဳန္းတယ္လို႔ မွတ္ရမလား။ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ၀ါးတားတားနဲ႔႔ မကြဲမျပား ျဖစ္ခဲ့ဖူးခ်ိန္လည္း ရွိခဲ့တယ္။

တခါ တရားဘက္ လွည့္ၾကည့္ျဖစ္ေတာ့လည္း ``ငါသည္ မုခ် ေသရမည္၊ အခ်ိန္ပိုင္းသာ လိုေတာ့သည္၊ အေသ မဦးခင္ ဥာဏ္ဦးေအာင္ အားထုတ္ပါေတာ့မည္`` ဆိုတဲ့ မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီး အဆုံးအမမွာ ေသဖို႔က အခ်ိန္ပိုင္းပဲ လိုေတာ့တာတဲ့။ ဟုတ္တာေပါ့... ဆန္႔ေသာလက္ မေကြးခင္၊ ေကြးေသာလက္ မဆန္႔ခင္ ေသသြားႏိုင္တယ္လို႔ ပညာရွိေတြကလည္း မိန္႔ဆိုထားတာကိုး...။ ဒါေၾကာင့္ ပညာရွိႀကီးက ႀကံကို အရင္းက အရင္ စုပ္စားခဲ့တယ္မို႔လား။

ပညာရွိေတြၾကားမွာလည္း အမ်ဳိးမ်ဳိးကြဲဦး မေပါ့ဗ်ာ၊ ႀကံဖ်ား အရင္ စားမလား၊ ႀကံရင္း မဆြ စားမလားလို႔ ေတြးေကာင္း ေတြးႏိုင္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ႀကံရင္း အဦးစားမယ့္ထဲက ပါပဲ...၊ ဒါကိုပဲ ရင့္ရင့္သီးသီး ေျပာၾကမယ္ဆိုရင္ေတာ့ အၿမီးက်က္ အၿမီးစား၊ ေခါင္းက်က္ ေခါင္းစားလို႔ ေျပာရမယ္ ထင္ပါရဲ႕...။ တကယ္ေတာ့ ေလွ်ာ့ေျပာ ေခ်ာ့ေျပာရင္ေတာ့ အခ်ိန္သိသူ၊ အရွိန္မိသူလုိ႔ ဆိုႏိုင္သားကလား...။

ဒီေနရာမွာ ကၽြန္ေတာ့္ဘာသာ တခါခါ ေ၀၀ါးေနတတ္ျပန္တာက အခ်ိန္ဆိုတာ စီရင္ၿပီးသား အမိန္႔ေတြပါပဲလို႔... ဒီအခ်ိန္မွာ ဒါျဖစ္လို႔ ဟုိအခ်ိန္မွာ ဟိုဟာ ျဖစ္မယ္ဆိုတာကိုေပါ့။ ဒီအခ်ိန္မွာ ဟုိဟာ မျဖစ္ဘဲ ဟိုအခ်ိန္မွာ ဒါေတြ မျဖစ္ခဲ့တာေတြကို ေထာက္လို႔ မွန္းဆ ၾကည့္မိတာပါ။ မ်က္ရမ္းမွန္းဆလို႔ ဆိုခ်င္ဆိုပါ၊ ယူဆမိတဲ့ အယူအဆ တရပ္မို႔ တရားေသလို႔လည္း အျပတ္ေတာ့ မေျပာႏိုင္ပါဘူး။

ဒါျဖင့္ရင္ အခ်ိန္ကို ဘယ္သူ ပိုင္ပါသလဲ၊ တရုတ္ႀကီး အခ်ိန္ကိုေတာ့ သူ႔မိန္းမ ပိုုင္ခ်င္ ပိုင္ႏိုင္ေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္ အခ်ိန္ေတြကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ပိုင္ရမယ္ မဟုတ္ဘူးလား။ ကၽြန္ေတာ့္ အခ်ိန္ေတြကို ေငြအျဖစ္ လဲတန္လဲမယ္၊ ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀အတြက္ တိုးတက္ေရး သုံးတန္ သုံးမယ္၊ အေပ်ာ္အပါးအတြက္ တခ်ဳိ႕သုံးမယ္၊ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ လူမႈေရးအတြက္လည္း သုံးမယ္။ လူတိုင္း တေန႔ ၂၄ နာရီ တူတူ ရထားတာမုိ႔ ကိုယ့္ ၂၄ နာရီကိုေတာ့ စိတ္ႀကိဳက္ စီမံခန္႔ခြဲႏိုင္မယ္ မဟုတ္ဘူးလား။

ဒါေပမဲ့ ဒီ တရက္ ၂၄ နာရီေတြထဲမွာလည္း သူ႔အခ်ိန္နဲ႔ ကိုယ့္အခ်ိန္ တိုက္တာေတြ၊ ဒါမွမဟုတ္ ႀကိဳတင္ ကိုက္ထားရခ်ိန္ေတြေၾကာင့္ တူတာေတြ ရွိသလို ကြဲတာေတြလည္း ရွိေနျပန္ေတာ့ ငါ့အခ်ိန္ ၂၄ နာရီ၊ ဘယ္သူ႔မွ လာမထိနဲ႔လို႔ ကာထား ေကြထားလို႔ မရႏိုင္တာကလည္း ျပႆနာရင္း တခု ျဖစ္ျပန္ပါတယ္။

အခ်ိန္ကို သတ္မွတ္တာကလည္း စဥ္းစားစရာ ရွိျပန္ပါတယ္။ ေခတ္က ၂၄ နာရီ ပတ္လုံး ေျပာင္းလဲေနတဲ့ ေခတ္ျဖစ္တာမို႔ ၂၄ နာရီခ်င္း တြန္းတိုက္တိုးရင္း နည္းနည္းကြာကေန ေ၀းေ၀းကြာကလည္း ရွိျပန္ေလေတာ့ ကိုယ့္ ေန႔ပိုင္း အခ်ိန္ေတြက သူမ်ားရဲ႕ ညပိုင္း အခ်ိန္ေတြ ျဖစ္ေနျပန္ပါတယ္။ သူ႔အခ်ိန္ ကိုယ့္အခ်ိန္ တုိက္မိခ်ိန္ေတြကလည္း ေဆြးေႏြးစရာ ျဖစ္ျပန္ပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ အခ်ိန္ဆိုတာက အေရြ႕သဘာ၀ပါ၊ ရပ္မေနတဲ့ သေဘာလည္း ရွိပါတယ္။ ဒီေတာ့ ကိုယ္က ရပ္ေနမယ္၊ မေရြ႕ေတာ့ဘူးဆိုရင္ အခ်ိန္နဲ႔ အသားက်ဖို႔က မလြယ္ပါဘူး။ အခ်ိန္က ကိုယ့္ကို မေစာင့္ပါဘူး၊ ကိုယ္ကသာ အခ်ိန္ကို ေစာင့္ရတာမ်ဳိး ရွိတာပါ။ အခ်ိန္ကို ေစာင့္ခဲ့ရင္ေတာင္မွ အတိအက် ေတြ႕ဖို႔ဆိုတာက ခက္ႏိုင္တာမ်ဳိးပါ။ အခ်ိန္ကို ေစစားႏိုင္ဖို႔ဆိုတာ ကၽြမ္းက်င္မႈနဲ႔လည္း ဆိုင္ျပန္ပါတယ္။ မဟုတ္ရင္ အခ်ိန္ေအာက္မွာပဲ ျပားျပားေမွာက္ရမယ့္ သေဘာရွိပါတယ္။

ကၽြမ္းက်င္သူေတြမွာလည္း ေစာင့္ရတဲ့ အခိုက္အတန္႔ေတြ ရွိျပန္ပါတယ္၊ ကိုယ္ကခ်ည္း ကၽြမ္းေနလို႔ ရတာမ်ဳိး မဟုတ္ဘဲ က်င္သူေတြ၊ လည္သူေတြနဲ႔လည္း ခ်ိတ္ဆက္လုိ႔ အခ်ိန္ကိုက္ လုပ္ေဆာင္ရတာမ်ဳိးေတြ ရွိေနျပန္ပါတယ္။ အခ်ိန္က ဘုံ၊ လည္သူေတြက လာဆုံရတာမ်ဳိး၊ တိုင္ပင္တခုလို အ၀င္အထြက္နဲ႔ ကခုန္ရတာမ်ဳိး၊ စကားနာထိုုးေနေပမယ့္ သည္းခံရတာမ်ဳိးေတြဟာ အခ်ိန္နဲ႔ ဆိုင္ပါတယ္။

အခ်ိန္ဆုိတာ လုပ္ယူရတာမ်ဳိးပါလို႔ အေတြ႕အႀကဳံမ်ားသူတခ်ဳိ႕ကလည္း ဆုိျပန္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔လို႔ အြန္လိုင္းမွာ အခ်ိန္ကုန္သူေတြက လုပ္ယူဖို႔ လုပ္ေနတုန္းမွာပဲ ကုန္ကုန္သြားတတ္ပါတယ္။ ဆုိခ်င္တာက ျပင္ပကမၻာမွာ သူငယ္ခ်င္း အေပါင္းအသင္းနဲ႔ ေတြ႕ခ်ိန္၊ မိဘနဲ႔ ေတြ႕ခ်ိန္၊ ခ်စ္သူ ရည္းစား သမီးသား မယားၾကင္ယာနဲ႔ ေတြ႕ခ်ိန္ ဆုံခ်ိန္ေတြဟာ တခါတခါ လုပ္ယူရတာမ်ဳိး မဟုတ္လားဗ်ာ။

နာမည္ေက်ာ္ အုိင္းရစ္ ျပဇာတ္ဆရာႀကီး ေဂ်ာ့ ဘားနတ္ ေရွာက အခ်ိန္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေျပာထားတာေလး တခုက မိုက္ပါတယ္။ ``လူတိုင္းဟာ ဘာမဆို ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္တဲ့၊ ေစာေစာ ျဖစ္မွာနဲ႔ ေနာက္က်တာပဲ ကြာတာပါတဲ့... အဲ... လုံေလာက္တဲ့ အခ်ိန္ရွိဖို႔ေတာ့ လိုတယ္`` တဲ့။

မူရင္းက ဒီလိုပါ... 

Everything happens to everybody sooner or later if there is time enough.

George Bernard Shaw

ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ ဘာမွ မျဖစ္ခ်င္ေတာ့ပါဘူး။ အခ်ိန္မွန္တဲ့ နာရီတလုံးပဲ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့တယ္။

အခ်ိန္မွန္တဲ့ နာရီဟာ လူေတြကို စားေစခ်ိန္ စားေစသလို ေစစားခ်ိန္ ေစစားတယ္ မဟုတ္လား... ဗ်ာ။

၂၀၁၂၊ ဇူလိုင္ ၁၃။ ေသာၾကာ။

ညေန ၄ နာရီခြဲ။