ဂိတ္စ...ဂိတ္ဆံုး

by မင္းလူ၏ ၀တၱဳတိုမ်ား on Friday, July 27, 2012 at 12:13pm ·

ဗ်ဳိင္းတို႔သည္ ဟိုယခင္အခါဆီက လည္ပင္းမရွည္ၾကေသးေခ်။

ၾကည့္ေကာင္းရံု အေတာ္ေလာက္သာျဖစ္သည္။

မိေက်ာင္းေတြ ဘာေၾကာင့္ လွ်ာမပါတာလဲ။

ပံ်လႊားငွက္ ဘာေၾကာင့္ အျမီးနွစ္ခြျဖစ္ေနတာလဲ စေသာကိစၥေတြလို သူတို႔မွာလည္း ေနာက္ေၾကာင္းရာဇဝင္ရိွ၏။

ဗ်ဳိင္းေတြ လည္ပင္းရွည္ရျခင္းမွာ ဘတ္စ္ကားေစာင့္ရေသာ ေၾကာင့္ျဖစ္ေလ၏။

.....xxxxx.....xxxxx.....xxxxx.....

          ကားမွတ္တိုင္မွာ ခရီးသည္တစ္အုပ္ ဘတ္စ္ကားေစာင့္ေနၾကသည္။

          သူတို႔သည္ ကားလာမည့္ဘက္သို့ လည္တဆန္႔ဆန္ ႔ေမွ်ာ္ေနျက၏။

ေက်ာင္းခ်ိန္၊ အလုပ္ခိ်န္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ခရီးသည္ေတြစုပံုေနသည္။

အလႊာေပါင္းစံု၊ အတန္းအစားေပါင္းစံု ပါဝင္သည္။ ေမာ္ဒယ္လ္လို ပိန္ပိန္သြယ္သြယ္ လွပေသာ ဗ်ဳိင္းမေလးမွာ ေက်ာင္းသူျဖစ္ပံုရ၏။ သားေရတု ပခံုးသိုင္းအိတ္ကေလးကို လြယ္ထားသည္။ ေျခက်င္းဝတ္မွာေတာ့ ေရႊဖုဒ္ခိ်န္း မွ်င္မွ်င္ေလးဝတ္ဆင္ထား၏။

ဘတ္စ္ကားစီးသူတစ္ေယာက္အတြက္ ဆဲြႀကိဳးတို႔ ဟမ္းခိ်န္းတို႔ထက္စာလွ်င္ ဖုဒ္ခိ်န္းက ပိုျပီး အႏၱရာယ္ကင္းသည္ဟု ဆိုရမည္။ ခါးပိုက္နိႈက္မ်ား၊ အလစ္သုတ္သမားမ်ားအေနျဖင့္ လူေတြ ျပည့္က်ပ္ေနေသာဘတ္စ္ကားေပၚမွာ ေအာက္ကိုကုန္းျပီး

ေျခေထာက္က ဖုဒ္ခိ်န္းကို ျဖဳတ္ ယူဖို႔ မလြယ္ဘူးမဟုတ္လား။

ဘဲငန္းႀကီးတစ္ေကာင္သည္ ဗ်ဳိင္းမေလးကို ကြက္ၾကည့္ကြက္ၾကည့္လုပ္ေန၏။

ေတာကီ်းကန္းႀကီးတစ္ေကာင္ကေတာ့ လက္ဆဲြအိပ္တစ္လံုးကို ဆဲြျပီး ဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္ လုပ္ေနသည္။

ပံုပန္းအရ ေရွ႕ေနျဖစ္ဟန္တူ၏။ ၾကက္တူေရြးတစ္ေကာင္ကေတာ့ ကြမ္းတံေတြး တပ်စ္ပ်စ္ေထြးေနသည္။

သူ႔အာေခါင္မွာ နီရဲေန၏။ မွတ္တိုင္မွာ ခရီးသည္ေတြမ်ားေနေသာ္လည္း ဆူဆူညံညံမရိွ။

ဘတ္စ္ကားကိုသာ ေမွ်ာ္ေနၾကသျဖင့္ စကားသိပ္မေျပာျဖစ္ၾက။ ပ်င္းစရာေတာင္ေကာင္းေနသည္။

               သာလိကာမေလးတစ္သိုက္ ေရာက္လာတာ့မွပင္ စိုစိုျပည္ျပည္ျဖစ္သြား၏။

သူတို႔သည္ စက္ရံု သို႔မဟုတ္ ေဆာက္လုပ္ေရးလုပ္ငန္းခြင္သို႔ သြားမည့္ အလုပ္သမေလးမ်ားျဖစ္ၾကပံုရသည္။

ဗီဒီယိုဇာတ္ကားအေၾကာင္း၊ ရုပ္ျမင္သံၾကားမွလာေသာ တရုတ္ဇာတ္လမ္းတဲြေတြအေၾကာင္း၊

ဂ်ာနယ္ထဲမွာပါေသာ မင္းသားမင္းသမီးေတြအေၾကာင္း၊ သူတို႔အလုပ္သမားေခါင္းျဖစ္ေသာ သိန္းငွက္ႀကီး

မ်က္စိ အလြန္စူးရွသည့္အေၾကာင္းေတြ တစ္ေယာက္ တစ္ေပါက္ ေျပာေနၾကသည္။

ဘတ္စ္ကားက မလာေသး။

“ ၾကာလိုက္တာ” ဟု ခိုတစ္ေကာင္က ညည္းလိုက္၏။

ၾကက္ဖႀကီးက လက္မွနာရီကိုၾကည့္ျပီး 'အစည္းအေဝးက ေနာက္က်လို့ မျဖစ္ဘူး'ဟု တစ္ကိုယ္တည္းေရရြတ္ေနသည္။

ကိုယ္ပိုင္ကားေတြကေတာ့ တဝီဝီျဖတ္ သြားလာေနၾက၏။

ဝက္ဝံမည္းမည္းႀကီးတစ္ေကာင္သည္ ပါဂဲ်ရိုးကားကို ကိုယ္တိုင္ ေမာင္းရင္း လက္ကိုင္ဖုန္းနွင့္ စကားေျပာေနသည္။

ေဘးမွာေတာ့ ပန္ဒါဝက္ဝံမလွလွေလး ပါလာ၏။

          'အဲဒီလိုကားမ်ဳိး အလုပ္သြားရရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲ' ဟု သာလိကာမေလးတစ္ေကာင္က ေျပာသည္။ေနာက္တစ္ေကာင္က

          'နင္က အဲဒီဝက္ဝံႀကီးကို မေၾကာက္ဘူးလား'ဟု ေမးသည္။

          'ကိုယ္ပိုင္ကားစီးရမယ္ဆိုလို႔ကေတာ့ ဝက္ဝံႀကီး မေျပာနဲ႔ ေရျမင္းႀကီးေတာင္ မေၾကာက္ေပါင္'

တခစ္ခစ္ရယ္သံေတြ ထြက္ေပၚလာသည္။

ၾကက္ဖႀကီးသည္ နာရီကိုၾကည့္ျပီး-'ေနာက္က်ရင္ အေဟာက္ခံရဦးမယ္။

ဒီကဘယ္လိုလာရသလဲဆိုတာ ထည့္တြက္မွာ မဟုတ္ဘူး'ဟု ေရရြတ္ျပန္သည္။

         'ေဟာ . . .လာျပီ' ဆိုေသာအသံကို ျကားရသည္။

ဘတ္စ္ကားတစ္စင္းသည္ ေလျဖတ္ ထားသူတစ္ေယာက္လို ေစာင္းေစာင္းျကီး ေမာင္းလာေနသည္။

         'အဂၤဝိဇာသေဘာနဲ့ေျပာရင္ ကားေပၚ မွာအျပည့္ပါလာတာပဲ'

စာကေလးတစ္ေကာင္က အေရးထဲ ေဗဒင္ေဟာေနသည္။

သူ မေဟာလည္း ဒီအခိ်န္ကားၾကပ္မယ္ဆိုတာ အားလံုးသိျပီးသား။

ဘတ္စ္ကားမရပ္ခင္မွာပင္ စပယ္ယာက ခုန္ဆင္းလိုက္သည္။

ဒီလို စပယ္ယာအလုပ္ကို ေမ်ာက္လဲႊေက်ာ္ေတြသာ လုပ္နိုင္သည္။

ေရွ႕ေပါက္က ခုန္ဆင္းလိုက္၊ ေနာက္ေပါက္က ျပန္တက္လိုက္၊ အရိွန္နွင့္ထြက္သြားေသာကားကို

လႊားခနဲလွမ္းဆဲြခိုလိုက္လုပ္နိုင္ဖို႔က သူတို႔ကိုလို လ်င္ျမန္ဖ်တ္လတ္ျပီး လက္ျမဲမွသာျဖစ္မယ္ မဟုတ္လား။

ဘတ္စ္ကား အိခနဲရပ္လိုက္တာနဲ့ ခရီး သည္ေတြ အတင္းတိုးေဝွ႔တက္ျကသည္။

           'ဆင္းတဲ့လူေတြကို ေစာင့္ပါ။ ေနာက္ ေပါက္ကလည္း မွ်တက္ၾကဦး။ အတြယ္မတင္ဘူးေနာ္။ ေတာင္းနဲ႔အစ္မျကီး မရဘူး'

စပယ္ယာက တရစပ္ေျပာ၏။ ေတာင္းႀကီးတစ္လံုးကို ရြက္ထားေသာ ဘဲမႀကီးက-

     'ေတာင္းဖိုးေပးမယ္ေလ'

     'ဟာ . . . မရဘူး၊ မရဘူး . . .ဆဲြ ဆရာ ေရ'

ဘတ္စ္ကားထြက္သြားသည္။

      'ဟင္း . . . က်ဳပ္က်ေတာ့ မရဘူးတဲ့။ ဟို . . .ၾကက္မတမ္းမေလးက်ေတာ့ ညီမေလး လာလာဆိုျပီး ခါးကိုေတာင္ ဆဲြတင္ေပးလိုက္ေသးတယ္'

ဘဲမႀကီးသည္ မေက်မနက္ေရရြတ္ရင္း က်န္ခဲ့သည္။ ရြက္ထားေသာ ေတာင္းထဲမွာေတာ့ ဒီမနက္ကမွ ေလာေလာလတ္လတ္ ဥထားေသာ ဘဲဥေတြ။ . . . . . .. .

.....xxxxx.....xxxxx.....xxxxx.....

         ဘတ္စ္ကားသည္ နဂိုကပင္က်ပ္ျပီးသား ျဖစ္၏။ ေနာက္ထပ္ ခရီးသည္ေတြ တက္လိုက္ေသာအခါ ပိုက်ပ္သြားသည္။

ထိုင္ခံုေတြမွာ ဂိတ္စကတည္းက ေနရာဦးလာခဲ့ေသာ ငါးေသတၲာငါးေတြ အစီအရီထိုင္ေနၾကသည္။

ေနာက္ဆံုးတန္းမွာေတာ့ ဇီးကြက္ျကီးတစ္ေကာင္အိပ္ငိုက္ေနသည္။ ညအလုပ္ဆင္းရာမွ ျပန္လာျခင္းျဖစ္ဟန္သူ၏။

ဇီးကြက္တို႔သည္ ညေစာင့္အလုပ္ကို မ်ဳိးနွင့္ရိုးနွင့္ လုပ္ၾကသူမ်ားျဖစ္၏။

        'ကဲ . . . ကားခေလးေတြ မစမယ္ေနာ္။ ငါးရာတန္ေတြေပးရင္ေတာ့ ျပန္မအမ္းနိုင္ေသးဘူး။အေမ့ခံထားလိုက္မွာပဲ။

ကဲ ကဲ . . .ကား ခေလးေတြ ထုတ္ထားမယ္။ လက္တို႔ေတာ့မွ ရွက္လို႔ မျဖစ္ဘူးေနာ္'

စပယ္ယာက တစာစာေအာ္ေတာင္းသည္။ မလွမ္းမကမ္းမွာရိွေသာ ငါးရွဥ့္တစ္ေကာင္သည္ ခရီးသည္ေတြၾကားထဲ

ေလွ်ာခနဲတိုးဝင္ျပီး ေနာက္နားက်က်မွာ ခပ္ကြယ္ကြယ္ရပ္ေနလိုက္သည္။ ခရီးသည္ေတြက ကားခေပးၾကသည္။

ယုန္တစ္ေကာင္ကေတာ့ ကူပြန္စာရြက္ကို မရဲတရဲေပးလိုက္သည္။ စပယ္ယာက လွမ္းယူရင္း  . . .

       'အေၾကြေတာ့ ျပန္မအမ္းနိုင္ဘူးေနာ္' ဟု ျပံဳးစစေျပာသည္။

ယုန္ကေလး၏ ေထာင္ေနေသာနားရြက္မွာ ဖ်တ္ခနဲ ကုတ္က်သြားသေယာင္ထင္ရ၏။

ကားအတြင္းဘက္က အေျခအတင္ေျပာ သံဆိုသံေတြထြက္ေပၚလာသည္။

သမင္တစ္ေကာင္၏ ဦးခ်ဳိက ေဘးမွ ခရီးသည္ေတြကို ေလွ်ာက္ထိုးမိေနေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။

        'အို . . .  ဘယ္လိုလဲ။ ရွင့္ ခ်ဳိးႀကီးက ဟိုထိုးဒီထိုးနဲ႔”

ဝက္မႀကီးက ျပႆနာရွာသည္။

        'ခင္ဗ်ားအျမီးကလည္း ကု်ပ္ကို တဖတ္ဖတ္လာရိုက္ေနတာပဲ' ဟု သမင္က ျပန္ ေျပာသည္။

သစ္ေတာက္ငွက္တစ္ေကာင္ကလည္း ဝါသနာကို မေဖ်ာက္နိုင္ဘဲ မွန္ကို တေဒါက္ေဒါက္ေခါက္ေနသျဖင့္

        'ေဟ့ . . . နႈတ္သီးမေဆာ့ပါနဲ႔ဗ်' ဟု စပယ္ယာက လွမ္းတားရသည္။

အေရးထဲ မွတ္တိုင္တစ္ခုမွာ ျဖဴတစ္ေကာင္က ကားေပၚတက္မည္လုပ္ေနသျဖင့္ . .

         'ဟာ . . .ခင္ဗ်ားကိုယ္က ဆူးေတြနဲ႔ အလိုလိုကမွ ဒီမွာ ျပႆနာတက္ေနရတဲ့ ၾကားထဲ။ မရဘူး'

         'ဟာဗ်ာ . . .ေမြးကတည္းက ဆူးေတြပါလာတဲ့ဟာပဲ။ ဒါအျပစ္လားဗ်'

         'ေခ်ာင္တဲ့ ကားက်မွ စီးဗ်ာ' ဆိုျပီး ထားခဲ့ရသည္။

         'ေဟ့ေကာင္ . . .အတြယ္ေတြ အထဲဝင္ ခိုင္းစမ္းေရွ႕မွာ ဆပ္ပလိုင္းခ်ပ္ရိွတယ္'

ဒရိုက္ဘာ ျမင္းနက္ႀကီးက လွမ္းသတိေပးသည္။ ေရွ႕နားက သစ္ပင္ရိပ္ေအာက္မွာ ေခ်ာင္းေနေသာ

ပိုလာဝက္ဝံနွစ္ေကာင္ကို လွမ္းျမင္လိုက္ရေသာေၾကာင့္ျဖစ္၏။ သူတို႔ေရွ႕က အျဖတ္တြင္ ကားအရိွန္ေလွ်ာ့လိုက္ၿပီး လြန္ေတာ့မွ ျပန္တင္သည္။

        'ဟင္  . . . နံလိုက္တာ၊ ဘာနံ႔ႀကီးလဲ”

        'ဟုတ္ပါ့  . . .ဒီေလာက္ကားက်ပ္တဲ့ ၾကားထဲမွာ ေတာ္ေတာ္ယုတ္တယ္'

ေနာက္နားဆီက အသံေတြထြက္လာသည္။

        'ငါးေျပမေတြ ကားက်ပ္လို႔ ငါးပိျဖစ္ကုန္ျပီထင္တယ္'

    ဆိတ္တစ္ေကာင္က ေနာက္လိုက္သည္။

လမ္းဆံုမွတ္တိိုင္မွာ ခရီးသည္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဆင္းသည္။

ထို႔အတူ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကလည္း ကားေပၚတက္ဖို႔ တာစူေနသည္။

ေအာက္က တိုးေဝွ႔တက္လာေတာ့ မွ

         'ေနပါဦး၊ ဒီမွာ ဆင္းေတာင္ မဆင္းရေသးဘူး'

လိပ္တစ္ေကာင္သည္ ခရီးသည္ေတြ ၾကားက ေခါင္းျပဴထြက္ရင္း လွမ္းေျပာသည္။ စပယ္ယာက  . . .

       'ခက္တာပဲ၊ ခင္ဗ်ားတို႔ လိပ္ေတြဟာ ေနရာတကာမွာ တံု႔ေနွးတံု႔ေနွးနဲ႔။ ေစာေစာက တည္းက တိုးထြက္ထားပါ့လား'

        'တိုးတာပဲ နို့ပံုးႀကီးက ကန့္လန္႔ခံေနလို႔'

လိပ္က ေစာဒကတက္သည္။

        'အလိုေတာ္  . . . ဘာလို႔ က်ဳပ္ႏို႔ပံုးကို ရမယ္ရွာရတာလဲ' ဟု ႏြားမႀကီးက ျပန္လည္ ေခ်ပသည္။

ခရီးသည္ေတြ တက္လာျပီးေနာက္ ကား ဆက္ထြက္သည္။

         'ကဲ  . . . အတြင္းထဲကို တိုးပါ။ ေဘး ေဆာင္းတိုးေလ။ အထဲမွာ အေခ်ာင္ျကီး။ ကမၻာ့ဖလား ေဘာလံုးပဲြေတာင္ကန္လို႔ရတယ္'

စပယ္ယာက ေအာ္ေတာ့ စပါးႀကီးေျမြတစ္ေကာင္က  . . .

        'မင္းက အေခ်ာင္ႀကီးေျပာေန၊ ဒီမွာ ေျမြစင္စစ္က ႀကိဳးျဖစ္ေတာ့မယ္ကြ'

ထိုစဥ္မွာ ဒရိုက္ဘာက ဘရိတ္ကို ေဆာင့္နင္းလိုက္သျဖင့္ အလဲလဲအၿပိဳၿပိဳျဖစ္ကုန္သည္။

ျမင္းက်ားတစ္ေကာင္က ရုတ္တရက္ လမ္းျဖတ္ကူးလိုက္ေသာေၾကာင့္ အရိွန္သတ္လိုက္ရျခင္းျဖစ္သည္။

         'ေတာက္  . . . သူ႔ကိုယ္သူ ျမင္းက်ားဆိုျပီး ေတာ္ေတာ္အခြင့္အေရးယူခ်င္တယ္'

ဒရိုက္ဘာက မေက်မနပ္ေရရြတ္ျပီးမွ ကားကို ေဆာင့္ျကီးေအာင္ျကီး ျပန္ေမာင္း ထြက္သည္။

        ' မွတ္တိုင္ပါတယ္'

ပင္ဂြင္းငွက္တစ္ေကာင္က ေအာ္လိုက္ သည္။ စပယ္ယာက . . .

        'မွတ္တိုင္ ပါေသးတယ္တဲ့ ဆရာေရ၊ လိုက္မယ့္သူ မရိွရင္ ေမွးထားေပးလိုက္'

ပင္ဂြင္းသည္  'စီးဆားဗစ္' ရင့္ေနသူျဖစ္ ေသာေၾကာင့္ ေကာင္းေကာင္းသေဘာေပါက္သည္။

ကားက ေလးဘီးစလံုးရပ္ေပးမွာမဟုတ္။ အရိွန္ေလွ်ာ့ယံုသာ ေလွ်ာ့ေပးလိမ့္မည္။

ထို႔ေၾကာင့္ အေပါက္ဝနားမွ ရပ္ျပီး အသင့္ ျပင္ထားလိုက္သည္။

ကားအရိွန္ အေလွ်ာ့ဆံုးအခိ်န္ကို မွန္းဆျပီး ခုန္ဆင္းလိုက္၏။

အက် ညင္သာေအင္ ေတာင္ပံကို တဖ်က္ဖ်က္ခတ္လိုက္သည္။

သို႔ရာတြင္ ပင္ဂြင္းတို့၏ေတာင္ပံက ေလမွာ ပံ်နိုင္ေလာက္ေသာ အင္အား မရိွသျဖင့္ ဘာမွအရာမေရာက္ဘဲ ပလက္ ေဖာင္းေပၚ ဟက္ထိုးက်သြား၏။

ေနာက္တစ္မွတ္တိုင္သို႔ အေရာက္တြင္

         'ဟာ ျပႆနာေကာင္ေတြေတာ့လာျပီ' ဟု စပယ္ယာက ေရရြတ္လိုက္သည္။

တစ္တီတူးတစ္အုပ္ တက္လာေသာေၾကာင့္ျဖစ္၏။

ဒီအေကာင္ေတြက အမ်ားတကာနဲ႔ မတူဘဲ လက္ကိုင္ကို ေဇာက္ထိုးတဲြလဲခိုျပီး လိုက္တက္တာကိုး။

ထင္တဲ့အတိုင္းပဲ မွတ္တိုင္က ထြက္လာျပီး မၾကာခင္မွာပင္ . . .

       'ဘယ္လိုျဖစ္ေနတာလဲ'

       'ဟဲ့ . . . ေသာက္ပလုပ္တုတ္၊ တင္ပါး ကိုဆိတ္တယ္ဟဲ့'

       'ဒီေကာင္ေတြ တက္လာရင္ ဒီအတိုင္းပဲ'

       'ပိုက္ဆံအိပ္ေလးေတြ သတိထားျက ေနာ္' စေသာ အသံေတြထြက္လာသည္။

ဒီလိုနဲ႔ တိုးရင္း၊ ေဝွ့ရင္း၊ ေနာက္ရင္း ေျပာင္ရင္း ဂိတ္ဆံုးေရာက္လာသည္။ ခရီးသည္ ေတြ ကားေပၚက ဆင္းျကသည္။ ဆင္းေခြခ်ပ္ တစ္ေကာင္သည္။ ေရာက္လို႔ေရာက္မွန္း မသိဘဲ ေထာင္တစ္ေနရာမွာေခြေခြေလး အိပ္ေပ်ာ္ေနသည္။

စပယ္ယာက သြားနိႈးေတာ့မွ လူးလဲ ထျပီး . .

        'ဟင္ . . . ဘရာဇီးလ္နိုင္သြားတာလား၊ ဘယ္နွစ္ဂိုးလဲ' ဟု ေယာင္ကန္းကန္းေျပာလိုက္၏။

ဗ်ဳိင္းမေလးသည္ ဖြာလန္ႀကဲသြားေသာ အေမႊးအေတာင္မ်ားကို သပ္သပ္ရပ္ရပ္ျဖစ္ ေအာင္လုပ္ေနသည္။

ကားေပၚမွာတုန္းက တစ္ခိ်န္လံုး သူ႔နားကပ္ေနေသာ ဘဲငန္းႀကီးတစ္ေကာင္ကို မ်က္ေစာင္းတစ္ခ်က္ထိုးျပီးမွ ထြက္သြားသည္။

သမင္က ခ်ဳိဖ်ားေလး တစ္ေခ်ာင္း က်ဳိးသြားသည္။ ဝက္မျကီးသည္ သမင္ခ်ဳိနွင့္ ထိုးမိေသာေၾကာင့္

ေဘးေၾကာေအာင့္ သြားသည္။ ေအာက္ခ်င္းငွက္ကေတာ့ တစ္ခိ်န္လံုး ဇက္ကိုပုထားခဲ့ရသျဖင့္လည္ပင္းေတြ ေညာင္းေနသည္။

ျမင္းမေလးသည္ ပိုနီေတးပံု သြင္းထားေသာ အျမီးလွလွေလးအလွပ်က္သြားသျဖင့္ စိတ္ပ်က္ေန၏။

သားပိုက္ေကာင္ကေတာ့ ကိုယ္ကပ္ပိုက္ဆံအိပ္ကို ခါးပိုက္နိႈက္ ဓားနွင့္ခဲြတာ ခံလိုက္ရသျဖင့္ တဖ်စ္ေတာက္ ေတာက္ညည္းညဴေနသည္။ ဖားဂံုညင္းတစ္ေကာင္သည္ ကားေပၚမွ ဆင္းလာခါစတြင္ တစ္ကိုယ္လံုး ျပားကပ္ေနသည္။

ပလက္ေဖာင္း ေပၚေရာက္ေတာ့ ' ခုမွပဲ အသက္ဝဝ ရွူရ ေတာ့တယ္'ဟု ေျပာရင္း

ေလကို အားပါးတရ ရိႈက္လိုက္ရာ သူ႔ကိုယ္လံုးက ျပန္လည္ ျပည့္တင္းကာ ေဖာင္းကားလာေလသည္။    ။

.....xxxxx.....xxxxx.....xxxxx.....

(ေရႊအျမဳေတမဂၢဇင္း၊ ၂ဝဝ၂၊ နိုဝင္ဘာ)