ေတာသား ၊ ေမြးစားသား နဲ ့ဘ၀သမား

by Shwe Eaim Si on Monday, December 26, 2011 at 10:16pm ·

 က်မ လူမွုေရးနဲ ့ပတ္သတ္ျပိး လူငယ္ေတြကိုအားေပးတဲ ့ စာစုေတြေရးေလ ့ရွိပါတယ္။

က်မနွစ္သက္မိတဲ ့ေဆာင္ပါးေလးကေတာ့ ဆီျဖစ္တဲ ့ႏွမ္းတလံုးနဲ ့ဒါဏ္ရာမ်ားနဲ ့အိုးကေလးပါပဲ။

က်မတိုဟာလူတစ္ေယာက္စီျဖစ္တယ္..။

ေမြးဖြားျပိးကာလ၊မိမိကိုယ္ကိုဘာေကာင္မွန္းမသိေသးတဲ့ဘ၀။

အဲ ့ဒိလို ဘ၀ေတြမွာ အားငယ္စရာေကာင္းလွပါတယ္..။

ၾကိးမားတျ ့ေကာင္းကင္ကို ၾကည့္ျပိးက်မ..အျမဲေရရြတ္တတ္တာက..''ငါ ကဘာလည္း...

ငါ့ဘာလို ့..အထိးက်န္စြာတေယာက္တည္းလူလာျဖစ္ရတာလဲ"....မျကာခဏေပါ့..

တခါတရံ..က်မဘ၀ဟာ..ေပ်ာက္ဆံုးေနသလိုခံစားရပါတယ္..။

အထူးသျဖင့္ လူငယ္ေတြဟာလူျဖစ္တဲ ့အေပၚမွာအားငယ္စိတ္ေတြရွိျကတယ္...။

က်မဘ၀ဆို..မိဘရင္းေတြမရွိခဲ ့လို ့လည္း..စိတ္ပ်က္အားငယ္ဘူးခဲ ့ပါတယ္။

ရန္ကုန္ျမိဳ ့..မွာေမြးတဲ ့သူေတြ၊ မိဘရင္းေတြကေမြးတဲ ့သူေတြ အေျကာင္းေတာ့က်မမသိပါဘူး..။

က်မတို ့လိုေတာကလူေတြပိုျပိးအားငယ္တတ္လို ့ထင္မိပါတယ္..။

ျပိးေတာ့ေမြးစားကေလးဘ၀နျ ့ၾကိးျပင္းရလို ့လည္း..။

.က်မကိုေကြ်းေမြးရတျ ့မိဘေတြကိုလည္း..အားနာခဲ ့ဘူးပါတယ္။

ျပိးေတာ့..ငယ္စဥ္ကတည္းကစိတ္ဒါဏ္ရာေလးေတြ....သိမ္ငယ္မိခဲ ့တာအမွန္ပါ။

ေတာကလူငယ္ေတြအားငယ္တယ္၊ေမြးစားကေလးဘ၀ကအားငယ္စရာဆိုလို ့က်မလိုပဲ တစ္ကမၻာလုံးကေတာသားေတြ၊ေမြးစားကေလးေတြလည္း.....အားငယ္ျခင္းကို

ခံစားရတယ္ဆိုတဲ ့အေၾကာင္းေလးေတြရွိပါတယ္..။

....................................................................

တစ္ခါကေဂ်ာ ့၀ါရွင္တန္ဆို တဲ ့သူတစ္ေယာက္အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုမွာရွိတယ္။

သူဟာေတာသားပါ။

ဒါေပမဲ့ၾကိဳးစားခဲ ့တဲ ့တစ္ေန ့မွာေတာ့သမၼတျဖစ္သြားပါတယ္။

သူသမၼတျဖစ္ေတာ့ သူ ့ရဲ ့ရြာ ကလူ ၾကိးေတြကိုအိမ္ျဖဴေတာ္ကိုလာလည္ဘို ဖိတ္တယ္။

ဂါရျပဳတဲ ့သေဘာမ်ိဳ းလည္းတယ္..။ဇာတိကိုမေမ ့ေၾကာင္းလည္းပါတယ္။

မိတ္ေဆြ၊ဆရာသမား၊အေပါင္းအသင္းေတြတစ္ျပံုၾကိးအဖိတ္ခံရတယ္..။

အဖိတ္ခံရတဲ ့သူေတြလည္းအေတာ္ေပ်ာ္သြားျကေပမဲ ့ သူတို ့မွာစဥ္းစားစရာေတြရွိလာတယ္..။

အ၀တ္အစား၊ ။ေတာသားေတြပဲ။သူတို ့ရဲ ့Sunday Best နဲ ့ပဲတက္မယ္ေပါ့ေလ။အဆင္ေျပပါတယ္။

သို ့ေသာ္အိမ္ျဖဴေတာ္ေရာက္ရင္..........သူတို ့ဘာလုပ္ရမလဲ ။သူတို ့မသိျကပါ။

သူတို ့ဟာ သမၼတထည္းခင္းတဲ ့ ေန ့လည္စာကိုသူတို ့ဘယ္လိုစားမလဲ...။

ဒိေတာ ့သူတို ့ေတြထဲ ကအသက္အျကိးဆံုးလူတစ္ေယာက္ကေျပာတယ္..

''သမၼတလုပ္သလို..တို ့လိုက္လုပ္ရေအာင္.....'ဒါဆိုမေကာင္းဘူးလား''

''ေကာင္းပါတယ္''အားလံုးသေဘာတူျကတယ္။

ဒါနဲ ့ပဲသူတို ့ဟာသမၼတဖိတ္တဲ ့အခ်ိန္မွာအိမ္ျဖဴေတာ္ကိုအေရာက္သြားခဲ ့ျကတယ္။

အိမ္ျဖဴေတာ္ေရာက္ေတာသမၼတကၾကိဳတယ္..။စကားစျမည္ေျပာျပိးသမၼတကသူတို ့ကိုထမင္းစားပြဲဆိကို ဥိးေဆာင္ေခၚသြားတယ္။

သမၼတကစားပြဲ ထိပ္မွာထိုင္တယ္။သူတို ့ကသက္ဆိုင္ရာထိုင္ခံုေတြမွာထိုငၾ္ကတယ္။

သမၼတကပန္ကန္ျပားေသးေသးေလးတခုကိုကိုင္လိုက္တယ္။သူတို့လည္းလိုက္ကိုင္လိုက္တယ္။ ျပိးေတာ့စားပြဲေပၚမွာတင္ထားတဲ ့နို့ကရားေလးကိုကိုင္တယ္။

သူတို ့ကလည္းကရားေလးကိုကိုင္တယ္။သမၼတက ပန္းကန္ျပားေလးထဲ နို ့ထည့္တယ္။

သူတို ့ကလည္းလိုက္ထည့္တယ္။

ျပိးေတာ့သမၼတကနို ့ပန္းကန္ေလးကိုစားပြဲ ေအာက္ကိုခ်ျပိး သူ ့ေျကာင္ေလးကို ေခၚတယ္..'' မီ..မီ..မီ ''ေပါ့...........

ကဲ.......သူတို ့ဘာလုပ္ရမလဲ.....

သူတို ့လည္း ´´မီ..မီ..မီ..``လို ့ေခၚရမလား...

သို ့မဟုတ္ပန္ ကန္ျပားက နို ့ကိုဒိအတိုင္းထားရမလား...။

က်မဖတ္ခဲ ့ရတဲ ့အထဲ မွာေတာ့သူတို ့ဘာလုပ္တယ္ဆိုတာမပါပါဘူး။

ဒါေပမယ့္စဥ္းစားၾကည့္ပါ...။

ေမ်ာ္ လင့္ခ်က္အျပည့္အ၀နဲ ့လာခဲ ့တဲ ့သူတို ့ဘယ္ေလာက္အားငယ္သြားမလဲဆိုတာ........

က်မဆိုလိုတာကေလ.....ေတာသားျဖစ္တာပဲဗ်ာ..ဟုတ္

ဘာလို ့အားငယ္ျကပါသလဲ လို ့...ေတာသားျဖစ္တာအားငယ္စရာမွမဟုတ္တာ...ကိုသိရေအာင္တင္ျပတာ

..................................................................

က်မ..သိတတ္တဲ ့အရြယ္..က်မေက်ာင္းစေနေတာ့.က်မအသက္၄နွစ္မျပည့္ေသးပါဘူး။

အမေတြအကိုေတြက..က်မနဲ ့အသက္ကြာၾကေပမဲ ့သူတို ့ေတြကက်မကိုစာသင္ေပးလို ့

က်မအတန္းစာေတြကို..ေက်ာင္းေနတဲ ့အရြယ္...၅နွစ္ကေလးေတြနဲ ့က်မစာလိုက္နိုင္ပါတယ္။

တေန့ေတာ့.အေမကက်မကို``သားေရ...´´လို ့ေခၚပါတယ္(က်မအကိုေတြေအာက္မွာေနရလို´`့သား´´လို ့ပဲကိုယ့္ကိုကိုယ္ေျပာသလို အေမကလည္းသားလို ့ပဲေခၚပါတယ္)

ေမြးစားသားနဲ ့သားအရင္းအေၾကာင္းကိုေျပာျပတယ္...။

ျပိးေတာ့..

``သားေရ....မင္းက..အေမ ့ဗိုက္ထဲ ကေမြးခဲ ့တာမဟုတ္ဘူးသားကေမြးစားကေလးပါ´´လို ့ေျပာပါတယ္..။

ျပိးေတာ့အေမ က...

``ေမြးစားသားနျ ့သားအရင္း ကိုမင္းကိုေျပာျပိးတျ ့ေနာက္...

သားေရ..အိမ္ေရွ ့ကေမာင္ညိဳ ကေမြးစားသား...

မင္းလည္းအေမ ့ရဲ ့ေမြးစားသားပါဘဲ..ဘာကြာလည္း..သားေရၾကည့္ပါ`` တဲ ့....

ဟုတ္တယ္..အေမေျပာသလိုပါဘဲ..ေမာင္ညိဳ ေက်ာင္းမေနရပါဘူ၊တအိမ္လံုးအလုပ္ေတြကိုကေလးတစ္ေယာက္နျ့မတူေအာင္လုပ္ေနရပါတယ္...က်မသိျပီေလ...ေမြးစားသားနဲ ့သားအရင္းရဲ့ကြာျခားပံုကို....။

က်မေနရတာသားအရင္းနဲ ့မျခားပါဘူး..က်မကံေကာင္းခဲ ့ပါတယ္...ဒါေၾကာင္ ့

``အေမ ့.....သား က အေမ ့သားပါ ´´လို ့ေျပာခဲ ့ပါတယ္...။ဒါေၾကာင့္က်မေမြးစားသားျဖစ္ရလို ့စိတ္မေကာင္းမျဖစ္မိခဲ ့ပါဘူး။

ကံဆိုတာအျမဲတန္းကိုယ့္ဘက္မွာရွိမေန ခဲ ့ပါဘူး.....

က်မေမြးစားမိဘေတြက်မ၁၀နွစ္သမိးအရြယ္မွာေရွ ့ဆင့္ေနာက္ဆင္ ့ကြယ္လြန္ခဲ ့ၾကျပန္တယ္...

က်မတကယ့္ကိုအားငယ္ေၾကကြဲရပါတယ္...က်မဘ၀ဘယ္လို ေရွ ့ဆက္မလဲေပါ့....အေတြးေတြနဲ ့ပါ။

က်မအဲ့ဒိအခ်ိန္က..ကေလးေပမဲ ့က်မအေဖေအေမကြယ္လြန္သြားလို ့၀န္းနည္းေၾကကြဲမိတာထက္ က်မဘယ္လိုဆက္ေနရမလဲ ကို ေတြးပူအားငယ္ ေနမိတာေတာ့..အမွန္ပါ။

က်မအေဖ ့..က မကြယ္လြန္ခင္မွာက်မ ကိုေျပာခဲ ့ပါတယ္.

``.သားေရ..မင္းအတြက္ပဲအေဖစိတ္ပူပါတယ္..ငါ့သားေရ....ဘာအတြက္ေၾကာင့္မွ...

စိတ္အားငယ္မေန ပါနဲ ့....ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္အေဖကေတာ့မင္းအတြက္အျမဲရွိေနမယ္´´

လို ့က်မကိုအားေပးစကားေတြေျပာခဲ ့ပါတယ္။

က်မအကိုအမေတြကိုေတာ့..သူတို ့ရဲ ့အဖိုးအဖြားမ်ားတာ၀န္ယူနိုင္ေပမဲ ့..က်မလိုေမြးစားကေလးတစ္ေယာက္ကိုေတာ့တာ၀န္ယူဘို ့ရာခက္ခဲ ၾကမွာပါ။

က်မဘ၀အတြက္ေနာက္ထပ္ေမ်ာ္လင့္ျခင္းေရာင္ျခည္ေပၚလာပါတယ္...

က်မကိုျပည္ျမို ့ကအေဖ ့ရဲ ့သူငယ္ခ်င္းက....ေမြးစားမယ္ဆို တဲ ့

ေရွ ့ေျပးတမာန္ျပန္စာေလးတစ္ေစာင္ေရာက္လာခဲ ့ပါတယ္....။

ဟုတ္တယ္..ေနာ္..က်မဘ၀အတြက္....အားငယ္တျ ့အခ်ိန္တိုင္း

အေဖ့အျမဲရွိေနတယ္ဆို တဲ ့အေဖေျပာခဲ ့တဲ ့အားေဆးေၾကာင့္ အားငယ္စိတ္ပ်က္ေနမဲ့အစားက်မကအေဖဒိုင္ယာယိထဲ ကလိပ္စာကူးျပိးအေဖ ့မိတ္ေဆြ ကိုက်မစာေရးဆက္သြယ္ခဲ့တာေၾကာင့္ပါ။

က်မစဥ္းစားမိတယ္...

အားလံုးမွာအားနည္ခ်က္ကိုယ္စီရွိႀကပါတယ္။ကံ တရားကအျမဲတန္းပဲဆိုးမလာနိုင္ဘူး

အဆိုးျပိးရင္..ေကာင္းတာပဲလာေတာ့မယ္..ဆိုတာ...အလံုးစံုသိရွိနားလည္မိပါတယ္။

.....................................................

ဘ၀ဆိုတာပန္းခင္းလမ္းမဟုတ္ေတာ့ အခက္အခဲဆိုတာကိုယ္မထင္မွတ္ထားတဲ့

တစ္ခ်ိန္မဟုတ္တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာေတာ့ ေရာက္လာမွာပဲ...အားပ်က္လက္ေလ်ာ့ညည္းညဴေနမယ့္အစားအခက္အခဲေတြကိုရင္ဆိုင္၊ ေျဖရွင္း၊ေက်ာ္လႊားမွသာ က်မတို ့တည္ၿငိမ္ရင့္က်က္သူတစ္ဦးအျဖစ္ရပ္တည္ႏိုင္မွာပါ။

လူေတြမွာ ခ်ိဳ.ယြင္းခ်က္၊အားနည္းခ်က္၊အျပစ္အနာအဆာေတြကက်မ တိ္ု.ရဲ.ဘ၀ေတြကိုအလႊန္တရာစိတ္၀င္စားဖို.ေကာင္းေအာင္ဖန္တီးေပးခဲ.သလိုကိုယ္.ဘ၀ရဲ.ဆု

လာဘ္ေတြလဲျဖစ္တယ္။

လူေလာကထျ ကလူ ့ဘ၀ဆိုတာ..ရခဲလွပါတယ္..က်မတို ့ဘ၀ေပါင္းမ်ားစြာရပ္တည္ရအံုးမွာပါ။

ဘယ္လိုလူစားမ်ိဳးဘဲျဖစ္ျဖစ္ေတာသားပဲျဖစ္ျဖစ္..။ေမြးစားကေလးဘ၀ပဲျဖစ္ျဖစ္

က်မတို.ကေကာင္းကြက္ေလးေတြကိုျမင္တတ္ဖို.လိုပါတယ္။အဲဒီခ်ဳိ.ယြင္းခ်က္၊အားနည္းခ်က္၊အျပစ္အနာအဆာေတြကို

မွန္မွန္ကန္ကန္အသံုးခ်နိုင္ေအာင္တည္.ေပးလိုက္နိင္ရင္ေတာ.ဒါေတြဟာစိတ္ပ်က္

အားငယ္စရာေတြမဟုတ္ေတာ.ပဲဘ၀ရဲေကာင္းခ်ီးေပးမႈေတြျဖစ္လာမွာပါ။

က်မေျပာခ်င္တာက.........

မင္းဟာ..စျက၀ဠာထဲ ကေသးေသးေလးပါ။

မင္းဘာလုပ္လုပ္ဘာမွမျဖစ္ဘူး။အားငယ္စရာပါ..။

နွမ္းတစ္ေစ ့ကဆိမျဖစ္နိုင္ပါဘူး....

ပိုလို ့ေတာင္အားငယ္သြားေစနိုင္တျ ့စကားပါ။

ဒါေပမယ့္ေလ....လူေတြဟာအင္မတန္အားေကာင္းတဲ ့စိတ္ဓါတ္ေတြရွိျကတယ္။

က်မတို ့ေလာကၾကိးကိုအနိုင္ယူ ၾကရေအာင္..ေနာ္

လူသားေတြရဲ ့အေနအထားကစိတ္၀င္စားစရာေကာင္းပါတယ္။

တစ္ဥိးတစ္ေယာက္ခ်င္းဆိုတာ ဘာမွအားမရွိဘူးထင္ရေပမယ့္

ဒိတစ္ဥိးခ်င္းရဲ ့အင္အားကသာလွ်င္ စုေပါင္းအင္အား ဆိုတာျဖစ္လာတာေလ။

နွမ္းတစ္ေစ ့ကဆိမျဖစ္နိုင္ပါဘူး....

ဒါေပမယ့္ နွမ္းတစ္ေစ ့မွမရွိရင္လည္းဆိမျဖစ္ဘူးေနာ္....

ခ်စ္ေသာဧဒင္ေမာင္နွမအားလံုးတခ်ိဳ ့က နွမ္းျဖစ္လို ့ ဘာအတြက္ေၾကာင့္မွအားငယ္မေနပါနဲ ့

စာကိုး။ ။ေဒါက္တာခင္ေမာင္ညိဳ(ဆီျဖစ္တဲ ့နွမ္းတလံုး)

ခ်စ္ခင္ေလးစားေသာ

ေရႊအိမ္စည္