သံုးဘက္ျမင္ဒိုင္ေမးရွင္းကို တီးေခါက္ၾကည့္ျခင္း။

ေမာင္ခင္ေအးတင့္(မေဒါက္)။ ဇူလိုုင္ ၂၇၊ ၂၀၁၂

  

၂၀၁၁ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာလက ၀န္ႀကီး ၁၃-ဦးကို ဦးေဆာင္လာတဲ့ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတ ဦးသိန္းစိန္နဲ႔ အိႏိၵယ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္တို႔ အိႏိၵယႏိုင္ငံ ၿမိဳ႕ေတာ္နယူးေဒလီမွာ ၄-ရက္ၾကာ ေတြ႔ဆံုခဲ့ၾကၿပီး ႏွစ္ႏိုင္ငံအၾကား ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရးနဲ႔ နယ္စပ္ေရးရာ ကိစၥရပ္ေတြကို ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဆုပ္ဆုပ္ကိုင္ကိုင္ ေတာ့ ဘာမွ ထြက္ေပၚလာခဲ့ျခင္း မရိွပါဘူး။

အခု ေမလ(၂၈) ရက္ေန႔မွာေတာ့ ၂၅-ႏွစ္အတြင္း အိႏိၵယႏိုင္ငံရဲ့ အဆင့္ျမင့္ဆံုး ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္မက္မို ဟန္ဆင္းဟာ ဦးသိန္းစိန္ ႀကံ့ဖြတ္အစိုးရ သက္တမ္း ၁-ႏွစ္ျပည့္ၿပီးတဲ့ေနာက္ ပထမဆံုးအႀကိမ္အျဖစ္ ဗမာျပည္ကို သံုးရက္ၾကာ သမိုင္းတြင္မယ့္ ခရီး စဥ္အျဖစ္ လာေရာက္ခဲ့ၿပီး ဒီခရီးစဥ္မွာ ဗမာႏုိင္ငံရဲ့ လူ႔သားအရင္းအျမစ္ တည္ေဆာက္ေရး၊ အေျခခံအေဆာက္အအံု ဖြ႔ံၿဖိဳး ေရး၊ စိုက္ပ်ိဳးေရးနဲ႔ ကာကြယ္ေရးက႑ေတြမွာ အကူအညီေပးသြားေရးနဲ႔ ျမန္မာ-အိႏိၵယဆက္ဆံေရးကိုလည္း ပိုမို လမ္းပြင့္ ေစႏိုင္တဲ့ အခြင့္အလမ္းအျဖစ္ အိႏိၵယႏိုင္ငံထုတ္ သတင္းစာေတြမွာ ေဖာ္ျပထားတာက အားေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ဖြ႔ံၿဖိဳးေနတဲ့ အိႏိၵယရဲ့ စီးပြားေရးအတြက္ ေလာင္စာလိုအပ္မႈရိွသလို ဗမာျပည္အေပၚ တရုပ္ရဲ့ဩဇာလႊမ္းမိုးမွာကို စိုးရိမ္တယ္ဆိုတဲ့ အခ်က္ကို ဒီခရီးစဥ္က ထုတ္ေဖာ္ျပသလိုက္တာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါ့ျပင္ အိႏိၵယႏိုင္ငံျခားေရး၀န္ႀကီး ရာဂ်န္မက္သိုင္းကလည္း အိႏိၵယႏိုင္ငံရဲ့ အေရွ႕ေမွ်ာ္မူ၀ါဒအတြက္ အေရးႀကီးတဲ့ အိမ္နီး ခ်င္းႏိုင္ငံ ဗမာျပည္နဲ႔ အားေကာင္းခိုင္မာၿပီး ႏွစ္ဘက္စလံုးအတြက္ အက်ိဳးမ်ားေစမယ့္ ဆက္ဆံေရးမ်ိဳးကို ရရိွခ်င္ပါတယ္ လို႔ ေျပာဆိုခဲ့ၿပီးတဲ့ေနာက္ ဒီခရီးစဥ္အၿပီးမွာ ႏွစ္ႏိုင္ငံသေဘာတူစာခ်ဳပ္ (၁၂)ခုကို လက္မွတ္ေရးထိုးႏိုင္ခဲ့ၾကသလို Indiaနဲ႔ ဗမာ-ႏွစ္ႏိုင္ငံၾကား ကုန္သြယ္ေရးက ေဒၚလာ သန္း၁၂၀၀ေလာက္ရွိၿပီး ၂၀၁၅-ခုႏွစ္မွာ ေဒၚလာ သန္း၁၅၀၀အထိ ျဖစ္ဖို႔ ႏွစ္ႏိုင္ငံစလံုးက ေမွ်ာ္လင့္ ထားၾကပါတယ္။

ေမလကုန္ပိုင္းက အိႏၵိယဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ေဒါက္တာမန္မိုဟန္ဆင္း ေနျပည္ေတာ္နဲ႔ ရန္ကုန္ကို သြားေရာက္ၿပီးတဲ့ေနာက္ ဗမာျပည္ဘက္က အဆင့္ျမင့္ပုဂိၢဳလ္တဦးအျဖစ္ တပ္မေတာ္ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ ဒုတိယ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးမင္းေအာင္လိႈင္ အခုလာမယ့္ ဩဂုတ္(၁)ရက္ကေန (၈)ရက္ေန႔အထိ တပတ္ၾကာခရီးစဥ္ ျပန္လည္ လာေရာက္မွာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။

ဒု-ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီး မင္းေအာင္လိႈင္ဟာ ဒီခရီးစဥ္အတြင္း အိႏိၵယႏိုင္ငံ နယူးေဒလီမွာ ၾကည္းေရေလ စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္ေတြအျပင္ ကာကြယ္ေရး၀န္ႀကီးနဲ႔လည္း ေတြ႔ဆံုမွာျဖစ္သလိုကာလကတၱားအေျခစိုက္ အေရွ႕တိုင္းစစ္ဌာနခ်ဳပ္၊ ဗစ္စ္ကက္ပက္နမ္ (Visakhapatnam)ရွိ အေရွ႕တိုင္း ေရတပ္မေတာ္ဌာနခ်ဳပ္နဲ႔ အျခား ကာကြယ္ေရးအေျခစိုက္ဌာနေတြကိုပါ သြားေရာက္မွာ ျဖစ္ၿပီး ဗမာစစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြရဲ့ ထံုးစံအတိုင္း ဗုဒၶဂါယာကိုလည္း သြားေရာက္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ေဒသတြင္း တ႐ုတ္ႏုိင္ငံရဲ့ ဗမာျပည္အေပၚ ဩဇာလႊမ္းမိုးမႈကို ခ်ိန္ခြင္လွ်ာညိွဖို႔နဲ႔ တရုပ္ႏိုင္ငံက ေနာက္တႀကိမ္ အိႏၵိယႏိုင္ငံ အေပၚ အသာစီးမရယူႏုိင္ေရးဆိုင္ရာ မူ၀ါဒတခုလံုးအေပၚ အာမခံႏုိင္ဖို႔ စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္ ဒု-ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီး မင္းေအာင္လိႈင္ လာေရာက္မွာလို႔လည္း ဆိုပါတယ္။

ဒီအေျခအေနကိုၾကည့္ရင္ ဗမာျပည္ဟာ အိႏိၵယနဲ႔ တရုပ္ ႏွစ္ႏိုင္ငံစလံုးအတြက္ ပထ၀ီ အေနအထားအရကို မဟာဗ်ဴဟာေျမာက္ အေရးပါတယ္ ဆိုတဲ့အခ်က္ကို မဲတင္းေပးလုိက္တာလည္း ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။

ဒီမဟာဗ်ဴဟာေျမာက္ အေရးပါမႈကို ဗမာအစိုးရအဆက္ဆက္ကလည္း အာဏာအက်ိဳးစီးပြားအတြက္ ေတာက္ေလွ်ာက္ အသံုးခ်ကစားလာခဲ့တာပါ။ အထီးက်န္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း(၂၀)ေက်ာ္ အခ်ိန္ကာလတေလွ်ာက္လံုး တရုပ္ကုိသာ အဓိက အား ကိုးေပါင္းသင္းခဲ့ရတာမို႔ တရုပ္အလိုက် လုပ္ကိုင္ေပးခဲ့ရရာက အခုလို ဦးသိန္းစိန္အစိုးရသစ္လက္ထက္ အခြင့္သာခိုက္မွာ တရုပ္ကို ခ်ိန္ခြင္လွ်ာထိန္းညိွႏိုင္ဖို႔ အိႏိၵယဘက္ကို ျပန္ဦးလွည့္ထားတာပါ၊ ဒါ့အျပင္ အစိုးရသစ္ရဲ့ ဒီမိုကေရစီဟန္ျပ အေရြ႕ အေျပာင္းမွာ အေမရိကန္ရဲ့ ခပ္စိပ္စိပ္ လြန္းျပန္ယာဥ္ကလည္း အ၀င္အထြက္မ်ားလာတာမို႔ မင္း(တရုပ္)ကို မ်က္ႏွာခ်ိဳေသြး အခ်ိန္ျဖဳန္းမေနဘူးကြ ဆိုတဲ့သေဘာလို႔လည္း တြက္ဆႏိုင္မယ္ ထင္ပါတယ္။

ဒီေနရာမွာ အိႏိၵယျပည္နဲ႔ ဗမာျပည္ရဲ့ သမိုင္းေၾကာင္းဆက္စပ္မႈဟာ အစုသီအိုရီလို တရုပ္ျပည္နဲ႔ပါ အက်ဳံး၀င္သြားတာကို အက်ဥ္းမွ် ေဖာ္ျပခ်င္ပါတယ္။

အိႏိၵယျပည္ဟာ ျမန္မာျပည္နဲ႔ နယ္စပ္ခ်င္း ၁၄၆၃ကီလိုမီတာ တေလွ်ာက္လံုး ဆက္စပ္ေနတာပါ။ ဗမာျပည္ဟာ တရုပ္၊ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္နဲ႔ အိႏိၵယရဲ့ အကဲဆတ္လြန္းတဲ့ အေရွ႕ေျမာက္ဘက္ ျပည္နယ္(၄)ခုတို႔အၾကားမွာ တည္ရိွသလို အိႏိၵယႏိုင္ငံ အတြက္ မဟာဗ်ဴဟာအရကို ႀကီးႀကီးမားမား အေရးပါတဲ့ ႏိုင္ငံတခုလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ရွည္လ်ားတဲ့သမိုင္းေၾကာင္းနဲ႔ ပထ၀ီအရလည္း အလြန္အေရးပါတဲ့ ျပ႒ာန္းခ်က္အျဖစ္ တည္ရိွခဲ့တာေၾကာင့္ ဗမာႏုိင္ငံဟာ အိႏိၵယႏိုင္ငံရဲ့ အမ်ိဳးသား အက်ိဳးစီးပြားအတြက္ ႀကီးႀကီးမားမား ျဖစ္ေနတာပါ။

အိႏိၵယနဲ႔ အာဆီယံႏိုင္ငံေတြအၾကား ေပါင္းကူးတံတားအျဖစ္ ထည့္စဥ္းစားရတဲ့ အိႏိၵယအေရွ႕ေျမာက္ဘက္က နယ္ေျမ ေဒသ တစည္းတလံုးတည္းျဖစ္ေရး၊ ျပည္တြင္းလံုၿခံဳေရး၊ တည္ၿငိမ္ေရး၊ စီးပြားေရး ဖြ႔ံၿဖိဳးတိုးတက္မႈ၊ ဘဂၤလားပင္လယ္ ေအာ္နဲ႔ အိႏိၵယသမုဒၵရာအေရွ႕ဘက္က မဟာဗ်ဴဟာအက်ိဳးစီးပြား၊ နီကိုဗာကၽြန္းရဲ့ မဟာဗ်ဴဟာေျမာက္ အေရးပါမႈ၊ ကပၸလီ ပင္လယ္လံုၿခံဳေရး၊ စြမ္းအင္လိုအပ္ခ်က္နဲ႔ အေရွ႕ေမွ်ာ္ေပၚလစီတို႔အတြက္ ဗမာျပည္ဟာ ပထ၀ီအေနအထားအရကို အေရး ပါလွပါတယ္။

၁၉၈၈-၁၉၉၁ခုႏွစ္ အေစာဦးပိုင္းကာလက အိႏိၵယအစိုးရေပၚလစီအရ ဗမာအတိုက္အခံ ႏုိင္ငံေရးတက္ႂကြလႈပ္ရွားသူေတြ၊ အစိုးရနဲ႔ သေဘာထားကြဲလြဲသူေတြ၊ ဒုကၡသည္ေတြကို အျခားႏိုင္ငံေတြထက္ ပိုအားေပးကူညီခဲ့ၿပီး အိႏိၵယႏိုင္ငံထဲ ၀င္ ေရာက္ခြင့္ေပးထားသလို ဗမာစစ္အုပ္စုုအေပၚ စကားအားျဖင့္ ျပန္လည္ထိုးႏွက္ခြင့္ အခြင့္အေရးကိုလည္း အျပည့္အ၀ ခြင့္ျပဳထားခဲ့တာပါ။

ဒီေရွ႕ရႈ႕ခ်က္က အေရးပါတဲ့ အိႏိၵယႏိုင္ငံသား အမ်ားအျပားဟာ ဗမာ့ဒီမိုကေရစီေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ ပုဂၢိဳလ္ေရး နီးနီးကပ္ ကပ္ ရိွေနတာကို ထင္ဟပ္ေစပါတယ္။ ဥပမာအားျဖင့္ ဗမာ့ဒီမိုကေရစီေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ အိႏိၵယမွာ ေက်ာင္းတက္ခဲ့ဘူးတယ္၊ အိႏိၵယျပည္သူေတြရဲ့ စိတ္ခံစားခ်က္အရကို အားေကာင္းခိုင္မာတဲ့ ေထာက္ခံကူညီမႈဟာ အထူးသျဖင့္ အိႏိၵယအစိုးရနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးပါတီေတြရဲ့ အျမင့္ဆံုးရာထူး အလႊာေတြအတြင္းမွာကို အင္မတန္ႀကီးတဲ့ ေရကန္ႀကီး လို ရိွေနတယ္ဆိုတာမ်ိဳးပါ။

ဒီအခ်က္က အမ်ိဳးသားေထာက္ခံမႈ အက်ယ္အျပန္႔ ရိွေနတယ္ဆိုတဲ့ ေဖာ္ျပခ်က္မွန္ေပမဲ့ တဘက္မွာလည္း ဒီေပၚလစီက အိႏိၵယကို ဗမာစစ္အစိုးရရဲ့ မယံုၾကည္စိတ္မခ်ရတဲ့ နံပါတ္တစ္ ရန္သူေတာ္အျဖစ္ တြက္ခ်က္ခံရေစသလို အေနာက္ႏိုင္ငံ ေတြေၾကာင့္ အထီးက်န္ျဖစ္ေနတဲ့ ဗမာစစ္အုပ္စုကို တရုပ္ရဲ့ ရင္ခြင္ပိုက္ႏိုင္ငံအျဖစ္ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ ပို႔ေပးသလို ျဖစ္ခဲ့ပါ တယ္။

၁၉၉၃ခုႏွစ္ေလာက္မွာေတာ့ အေရွ႕အိႏိၵယသမုဒၵရာအပါအ၀င္ ေတာင္ဘက္ပိုင္းနဲ႔ အေရွ႕ေတာင္အာရွကိုပါ တင္ႀကိဳ လႊမ္းမိုးထားႏုိင္ေရးနဲ႔ သီးျခား မဟာဗ်ဴဟာဆိုင္ရာကိစၥရပ္ေတြ အေကာင္အထည္ေဖာ္ေရးဆိုတဲ့ တရုပ္ရဲ့ ဗမာႏိုင္ငံအေပၚ ဆက္ဆံေရးအေနအထားက အိႏိၵယအစိုးရရဲ့ ေပၚလစီအေျပာင္းအလဲကို ျဖစ္ေစခဲ့ပါတယ္။

တဘက္မွာလည္း တရုပ္ျပည္ရဲ့ ၀င္ေရာက္ေနရာယူထားမႈက အိႏိၵယႏိုင္ငံအတြက္ စိုးရိမ္သတိျပဳစရာပါပဲ။

၁၉၈၈ခုႏွစ္ကတည္းက ဗမာျပည္မွာ တရုပ္ရဲ့ ေျခရာလက္ရာေတြက တစထက္တစ တိုးပြားမ်ားျပားလာခဲ့ၿပီး ကုန္သြယ္မႈ ဆက္ဆံေရး၊ စစ္ေရး၊ စီးပြားေရး၊ သံတမာန္ေရးနဲ႔ စြမ္းအင္ကုန္သြယ္မႈပိုင္းရဲ့ အဓိကပါတနာနဲ႔ မိုင္းရွာေဖြတူးေဖာ္ေရးက႑ မွာပါ တရုပ္က အုပ္စီးထားပါတယ္။ ဒါတင္မက ေရအားလွ်ပ္စစ္ထုတ္လုပ္ေရးမွာလည္း ထဲထဲ၀င္၀င္ ပါ၀င္ပတ္သက္မႈ အျပင္ ေရနံနဲ႔ သဘာ၀ဓါတ္ေငြ႔က႑မွာပါ အႀကီးဆံုးရင္းႏွီးျမႈပ္ႏွံသူနဲ႔ ကုန္သြယ္မႈပါတနာျဖစ္ဖို႔ အရံသင့္ပါပဲ။

ဒါ့ျပင္ တရုပ္ဟာ ဗမာစစ္အုပ္စုရဲ့ အေရးပါဆံုး လက္နက္ေထာက္ပ့ံေပးသူျဖစ္သလို ကုလသမဂၢလံုၿခံဳေရးေကာင္စီရဲ့ အၿမဲတမ္းအဖြဲ႔၀င္လည္း ျဖစ္တဲ့အတြက္ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာက စစ္အုပ္စုအေပၚ ျပင္းထန္တဲ့ ဒဏ္ခတ္အေရးယူမႈ ဆန္႔က်င္ေရး ေတြမွာ အဓိက က်ားကန္ေပးထားသလို စစ္အုပ္စုနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ ကုလသမဂၢ ဆံုးျဖတ္ခ်က္အေပၚ ဗီတိုအာဏာကို တႀကိမ္ သံုးျပခဲ့ဘူးတာကလည္း ဗမာအစိုးရအတြက္ ကာလရွည္ၾကာ မဟာမိတ္အျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳထားရေစတာမို႔ အိႏိၵယႏိုင္ငံ အတြက္ စိုးရိမ္ေသာကပိုေစပါတယ္။

ဒီအေနအထား အခင္းအက်င္းေတြက ဗမာစစ္အုပ္စုအေပၚ ဒီ့ထက္ပိုေကာင္းတဲ့ ခ်ဥ္းကပ္မႈနဲ႔ တက္ႂကြတဲ့ ထိေတြ႔ဆက္ဆံ ေရးမ်ိဳးကသာ အေရးႀကီးတဲ့ မဟာဗ်ဴဟာေျမာက္ အက်ိဳးရလဒ္ရရိွႏိုင္မယ္ဆိုတဲ့ အိႏိၵယႏုိင္ငံရဲ့ ေပၚလစီအေျပာင္းအလဲကို စဥ္းစားလာရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဗမာအတိုက္အခံေတြကို အိႏိၵယႏိုင္ငံတြင္းက မႏွင္ထုတ္ရင္ေတာင္မွ အရင္လို နီးနီးကပ္ ကပ္ ပူးတြဲလုပ္ဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့သလို သူတို႔ရဲ့ လႈပ္ရွားမႈေတြကိုလည္း အားေပးအားေ​ႁမွာက္လုပ္လို႔ မရေတာ့ဘူးဆိုတဲ့ အမ်ိဳးသားအက်ိဳးစီးပြားရဲ့ လက္ေတြ႔ျပ႒ာန္းခ်က္ပါပဲ။

တကယ္လို႔ ျမန္မာျပည္အေပၚ တရုပ္ရဲ့ဩဇာ အျပည့္အ၀လႊမ္းမိုးလာခဲ့ရင္ အိႏိၵယအေရွ႕ေျမာက္ဘက္ ေဒသတခြင္ကို  စီးပြားေရးအရ ထိန္းခ်ဳပ္သြားႏိုင္မွာျဖစ္သလို တရားမ၀င္တဲ့ နယ္စပ္လမ္းေၾကာင္းကေန ဘဂၤလားေဒ့ရွ္နဲ႔ အနည္းဆံုး ခ်စ္ ၾကည္ေရးကို တိုးခ်ဲ႕သြားႏုိင္မႈက ဘဂၤလားပင္လယ္ေအာ္ကမ္းေျခထိ ေရာက္သြားပါလိမ့္မယ္။ ဒီလို တရုပ္ျမန္မာ ဆက္ဆံ ေရးက အိႏိၵယျပည္ရဲ့ အမ်ိဳးသားအက်ိဳးစီးပြား၊ နယ္ေျမေဒသ တစည္းတလံုးတည္းျဖစ္ေရးနဲ႔ လံုၿခံဳေရးအာမခံကိစၥရပ္ေတြ မွာ တရုပ္ရဲ့ မဟာဗ်ဴဟာေျမာက္စီမံကိန္းနဲ႔ သရုပ္ေဖာ္ကြက္အတြင္း ကိုင္တြယ္ထိန္းသိမ္းခံရႏိုင္ဖြယ္ ရိွပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ျဖစ္လာဖြယ္ရိွတဲ့ အေနအထားကို တားဆီးႏိုင္ဖို႔ ဗမာစစ္အုပ္စုကို အျပဳသေဘာထိေတြ႔ဆက္ဆံဖို႔ဟာ အိႏိၵယရဲ့ အမ်ိဳးသားအက်ိဳးစီးပြားအတြက္ အေရးပါတဲ့အခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။ ဗမာျပည္နဲ႔ဆက္ဆံေရးမွာ အိႏိၵုယရဲ့ အဓိကရည္ရြယ္ခ်က္ က အိႏိၵယႏိုင္ငံရဲ့ လံုၿခံဳေရးနဲ႔ တည္ၿငိမ္ေစေရးမွာ အိႏိၵယအေရွ႕ေျမာက္ပိုင္းေဒသ စီးပြားဖြ႔ံၿဖိဳးတိုးတက္မႈကို ေသခ်ာခိုင္မာ ေစဖို႔နဲ႔ ဒီေဒသေတြကို အိႏိၵယႏိုင္ငံရဲ့ အစိပ္အပိုင္းအျဖစ္ ဆက္တည္ရိွဖို႔က ပထမအခ်က္ျဖစ္ၿပီး အိႏိၵယနဲ႔ ဆက္ႏြယ္ေနတဲ့ တရုပ္ရဲ႕ မဟာဗ်ဴဟာရည္မွန္းခ်က္အရ အိႏိၵယအတြက္ တကယ့္ကို စိုးရိမ္ဖြယ္ေကာင္းတဲ့ ဒုတိယအခ်က္က ဗမာျပည္ကို တရုပ္ရဲ့နယ္ရုပ္အျဖစ္ မေရာက္သြားေစေရး ျဖစ္ပါတယ္။  

ေသခ်ာတာကေတာ့ အိႏိၵယႏုိင္ငံဟာ ဗမာအစိုးရနဲ႔ ပိုမိုနီးနီးကပ္ကပ္နဲ႔ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္ အက်ိဳးျဖစ္မဲ့ ဆက္ဆံေရးမ်ိဳးက တဆင့္ အိႏိၵယႏုိင္ငံရဲ့ အမ်ိဳးသားအက်ိဳးစီးပြားကို ျဖစ္ထြန္းတိုးတက္ခ်င္တယ္၊ တရုပ္ကလည္း အေနာက္ႏိုင္ငံႀကီးေတြရဲ့ ဒီမိုကေရစီနဲ႔ လူ႔အခြင့္အေရး ေႂကြးေၾကာ္သံေနာက္မွာ ဗမာျပည္ ပါသြားၿပီး သူ႔အမ်ိဳးသားအက်ိဳးစီးပြား ထိခိုက္ေလွ်ာ့နည္း သြားမွာ မလိုခ်င္ဘူး၊ ဦးသိန္းစိန္အစိုးရသစ္ တက္လာတဲ့ ၂၀၁၁ခုႏွစ္ မတ္လ(၃၀)ရက္ကေန ကေန႔အထိ အေမရိကန္နဲ႔ အေနာက္ႏိုင္ငံေတြရဲ့ ေျခလွမ္းေတြ ဗမာျပည္ထဲ အ၀င္အထြက္ပိုမ်ား ပိုစိပ္လာတာကလည္း တရုပ္ျပည္အတြက္ စိုးရိမ္စရာ ျဖစ္လာေနတာပါ။

ဗမာျပည္သာ အေမရိကန္ေခါင္းေဆာင္တဲ့ အေနာက္ႏိုင္ငံေတြရဲ့ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး ေဆာ္ဩမႈထဲ အတိအလင္း ၀င္ေရာက္သြားခဲ့ရင္ ဒိုမီနီသီအိုရီအရ အျခားအေရွ႕ေတာင္အာရွႏိုင္ငံေတြလည္း ဒီအေျပာင္းအလဲေရစီးထဲ ၀င္ေရာက္ေမ်ာပါသြားႏိုင္မွာက တရုပ္အတြက္ အင္မတန္ အေရးပါတဲ့ မဟာဗ်ဴဟာ စိန္ေခၚမႈႀကီးတရပ္ပါပဲ။  

ဗမာအစိုးရအတြက္ကေတာ့ ဘယ္သူေသေသ ငေတမာရင္ၿပီးေရာဆိုတဲ့အတိုင္း သဘာ၀ ဂ်ီအိုေပၚလတစ္ေပၚခြထိုင္ၿပီး တိုင္းျပည္နဲ႔ ႏိုင္ငံေတာ္ကို ဆက္လက္ထိန္းခ်ဳပ္ထားဖို႔၊ တိုင္းျပည္ရဲ့ သယံဇာတ သဘာ၀အရင္းအျမစ္ေတြကို စိတ္ႀကိဳက္ အုပ္စီးခ်ယ္လွယ္ႏိုင္ဖို႔နဲ႔ သူတို႔စစ္ေခါင္းေဆာင္တစုရဲ့ အနာဂတ္လံုၿခံဳေရးကသာ အဓိက အေရးႀကီးဆံုးျဖစ္တာမို႔ လူဦးေရ သန္းေပါင္း ေထာင္ေက်ာ္စီရိွတဲ့ ႏိုင္ငံႀကီးႏွစ္ႏိုင္ငံ အၾကား စစ္တပ္ေနာက္ခံျပဳ(ဗဟိုျပဳ) ဒီမိုကေရစီဟန္ျပ အေရြ႕အေျပာင္း ကို ႏိုင္ငံတကာရဲ့ ျမင္ကြင္းေအာက္မွာ ဦးသိန္းစိန္အစိုးရသစ္က ဘယ္ပံုဘယ္နည္း ဆက္ေရႊ႕ကစားသြားမယ္ ဆိုတာက ေတာ့ သံုးဘက္ျမင္ ဒိုင္ေမးရွင္းအက်ိဳးစီးပြားသာ ျဖစ္ေၾကာင္းပါ။

 

က်မ္းကိုး။

From Isolation to Engagement: Reviewing India’s Policy toward Myanmar

( A report prepared by the Indian Council for Research on International Economic Relations for the Asia Society’s Burma/Myanmar Initiative – March 2010 )

 

From Moe Makha blog