ကြ်န္ေတာ္ၾကဳံခဲ႔ရတဲ႔ မႏၱေလးျမဳိ႔ရဲ႔ Candle Light Campaign

by Zaw Min Chit on Sunday, May 20, 2012 at 11:23am 

မီးပ်က္ေနတာေရာ ရုံးပိတ္ရက္ျဖစ္ေနတာေၾကာင္႔ ည ၇း၃၀ ေလာက္မွာ အိမ္သူသက္ထားနဲ႔ လၻက္ရည္ဆုိင္ထြက္ဖုိ႔ ၈၉လမ္းဘက္ကေန ထုိင္ေနက် လၻက္ရည္ဆုိင္ရွိတဲ႔ ၇၄လမ္းဘက္ကုိ ဆုိင္ကယ္နဲ႔ထြက္ခဲ႔ပါတယ္။ ခန္႔မွန္းရတာက မီးက ည၁၁ နာရီကေန မနက္၅နာရီ အထိ ျပတ္ေတာင္းျပတ္ေတာင္းေပးမွာ ဆုိေတာ႔ဗ်ာ အိမ္တုိက္ခန္းမွာ မုိးေလးရြာေပးထားတယ္ဆုိေပမဲ႔ ထုံးစံအတုိင္းပူအုိက္ေနဆဲပါပဲ။
တုိက္တန္းကေနထြက္လုိက္ျပီး ၈၇လမ္းကေန ၂၆လမ္းေပၚတက္ပါတယ္။ အားလုံးမီးပ်က္ေနပါတယ္။ မဆန္းပါဘူး။ ၂၆လမ္းအတုိင္း အေရွ႔တည႔္တည္႔႔ကုိ ထြက္လာပါတယ္။ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ မီးစက္သံတညံညံနဲ႔ေပါ႔ဗ်ာ။ ဒါလဲမဆန္းပါဘူး။ လမ္း၈၀ မီးပြဳိင္႔ကုိေက်ာ္လာျပီး ၇၈လမ္းေရာက္တဲ႔ အခါ ဆီကုန္ခါနီးျဖစ္ေနလုိ႔ ၃၅လမ္းကုိ သြားဆီထည္႔မလုိ႔ ၇၈လမ္းေပၚကုိ ခ်ဳိးခ်လုိက္ပါတယ္။ လူေတြ၊ ကားေတြအုပ္အုပ္က်က္က်က္နဲ႔ ကင္မရာ flash ေတြက တလွ်ပ္လွ်ပ္နဲ႔ မုိ႔လုိ႔ accident ျဖစ္လုိ႔ လူေတြအုံေနတာလားလုိ႔ မွတ္လုိက္မိပါတယ္။

ဆုိင္ကယ္ကုိ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ အာရုံစုိက္ေမာင္းျပီး ၂၆ နဲ႔ ၂၇လမ္းၾကားကုိ ျဖတ္ေနတုံးမွာ ကြ်န္ေတာ္႔အမ်ဳိးသမီးက အဲဟုိမွာ ဖေယာင္းတုိက္ကုိ ကုိင္ျပီး ဆႏၵျပေနတာနဲ႔တူတယ္တဲ႔။ လွမ္းၾကည္႔လုိက္တဲ႔ အခါမွာ လူလတ္ပုိင္းလူတစ္ေယာက္က လမ္း အေရွ႔မွာ သူ႔ဆုိင္ကယ္ကုိ ခြေထာက္ ေထာက္ျပီး ဆုိင္ကယ္ေပၚမတ္တပ္ရပ္ေနပါတယ္။ ညာဘက္က ဖေယာင္းတုိင္ ကုိ ကုိင္ထားပါတယ္။ ဘယ္ဘက္က စာေရးထားတဲ႔ကပ္ျပားအျဖဴတစ္ခုကုိကုိင္ထားျပီး ယာဥ္ေၾကာကုိ မ်က္နာမူျပီး တည္တည္ညိမ္ညိမ္နဲ႔ ရပ္ျပေနပါတယ္။ ေသခ်ာပါတယ္ သူ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔တေတြရင္ဆုိင္ေနရတဲ႔ လွ်ပ္စစ္မီးျပသနာအတြက္ ဆႏၵေဖာ္ထုတ္ေနတာပါ။ ေဘးမွာ သတင္းေထာက္ ၄ေယာက္ေလာက္ရွိမယ္လုိ႔ ခန္႔မွန္းရပါတယ္။ သူကုိဓါတ္ပုံရုိက္ေနၾကပါတယ္။ ေနရာက တုိင္းလွ်ပ္စစ္ရုံးရဲ႔ ဆုိင္းဘုတ္နဲ႔ မနီးမေ၀းမွာပါ။ အဲ႔သည္ေနရာက တုိင္းလွ်ပ္စစ္ရုံးရဲ႔ အေနာက္ဘက္မွာပါ။ ရပ္ျပီး ဓါတ္ပုံရုိက္ဘုိ႔ရာက အခြင္႔အေရးမရလုိက္ပါဘူး။ ယာဥ္ေၾကာထဲမွာ ရပ္လုိက္ရင္ ကိုယ္အတြက္ေကာ အားလုံးအတြက္ပါ အႏၱရာယ္ ရွိပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ဆက္ျပီး ၃၅လမ္းဆီကုိ ဦးတည္လုိက္ပါတယ္။ ဘူတာၾကီးတုိက္ခန္းေတြက ဆုိင္ေတြအားလုံးမွာလဲ မီးပ်က္ေနတဲ႔ပုံပါပဲ။ မီးစက္သံတညံညံနဲ႔ ဆုိေတာ႔ဗ်ာ။ ၃၅လမ္းကုိ ေရာက္ေတာ႔လဲ တာ၀န္က်ယာဥ္ထိမ္းတပ္ဖြဲ႔၀င္ကလဲ လမ္းလည္ေခါင္မွာ ယာဥ္ေၾကာဆင္းရွင္းေနပါတယ္။ ၃၅လမ္းအေရွ႔ကုိ ထြက္လုိက္ေတာ႔လဲ မီးပ်က္ေနတာပါပဲ။ ဘာဆန္းလုိ႔လဲ။ ပ်က္ေနက်မီး ပ်က္တာဆန္းတာမွတ္လုိ႔။ မီးစက္သံ ေတြနဲ႔ လမ္းကုိ ေမာင္းလာျပီး ဆီ၀ယ္ထည္႔ပါတယ္။ ျပီးေတာ႔ ထုိင္ေနက် ၇၃လမ္း ဆုိင္ဘာကေဖးကုိ သြားျပီး သတင္းေလးေတာ႔ ဦးဦးဖ်ားဖ်ားတင္အုံးမွပဲဆုိတဲ႔ စိတ္ကူးနဲ႔ေရာက္သြားတဲ႔ အခါမွာ မီးစက္သံညံေနတဲ႔ အေပါက္၀ကေန အထဲကုိ လွမ္းၾကည္႔လုိက္တဲ႔ အခါမွာ အကုိ ျပည္႔ေနတယ္ဆုိတဲ႔ အသံကုိၾကားလုိက္ပါတယ္။ အဲ႔ဒါနဲ႔ လၻက္ရည္ဆုိင္ကုိ သူငယ္ခ်င္းလွမ္းေခၚျပီး သြားထုိင္ဘုိ႔ပဲ စိတ္ကူးလုိက္ပါတယ္။ ဖုံးလွမ္းဆက္ပါတယ္။ မၾကာခင္သူလာခဲ႔မယ္တဲ႔။ အဲ႔ဒါနဲ႔ ထုိင္ေနက်ဆုိင္ရဲ႔ မနီးမေ၀းက ဆုိင္ဘာကေဖးတစ္ခုကုိသြားျပီး ခဏထုိင္ဘုိ႔ စိတ္ကူးလုိက္ပါတယ္။ မီးစက္သံေလးေတြနဲ႔စည္ေနတဲ႔ အဲ႔သည္ေနရာကုိ ေရာက္ေတာ႔လဲ လူျပည္႔ေနတာပါပဲ။ ကြ်န္ေတာ႔အမ်ဳိးသမီးက မွတ္ခ်က္ေပးပါတယ္.. လူေတြက မီးကဆက္တုိက္ပ်က္ ေနေတာ႔ အဲယားကြန္းရွိေနတဲ႔ ဆုိင္ဘာကေဖးတုိင္း ျပည္႔ေနတာေနမွာေပါ႔တဲ႔။ ဟုတ္တာပဲ ေနာက္တစ္ခုထပ္သြားလဲ ဒီတုိင္းပဲျဖစ္ေနမွာေနမွာပါဘဲဆုိတဲ႔ အေတြးနဲ႔ ဟုိဖေယာင္းတုိင္ကုိင္ရပ္ျပေနတဲ႔ ေနရာကုိပဲ ျပန္သြားၾကည္႔ဘုိ႔စိတ္ကူးလုိက္ပါတယ္။

လမ္း၃၀ကုိ ျပန္သြားပါတယ္..ျပီးေတာ႔ဘူတာၾကီးဆီကုိ ဦးတည္လုိက္ျပီးေတာ႔ ၇၈ေရာက္တဲ႔ အခါ ညာခ်ဳိးျပီး ၂၆၊ ၂၇ၾကားကုိ သြားၾကည္႔ပါတယ္ ေမွာင္ေမွာင္ထဲမွာ လူရွဳတ္တာကလြဲလုိ႔ ဖေယာင္းတုိင္ကုိင္တဲ႔သူကုိ မေတြ႔ရေတာ႔ပါဘူး။ အဲ႔ဒါနဲ႔ လွ်ပ္စစ္ရုံးကုိ ညာကပ္ျပီးတစ္ပတ္ပတ္ၾကည္႔ပါတယ္။ ဖေယာင္းတုိင္ကုိင္ထားတဲ႔သူကုိ မေတြ႔ရေတာ႔ပါဘူး။ ရုံးရဲ႔ ေတာင္ဘက္ ၂၇လမ္းထဲမွာေတာ႔ လမ္းေဘးဆုိင္ထဲမွာ မီးထြန္းထားတဲ႔ ဖေယာင္းတုိင္ကုိင္ထားတဲ႔သူ တေယာက္စ၊ ႏွစ္ေယာက္စကုိေတြ႔ပါတယ္။ ပတ္ပတ္လည္ကလဲ မီးပ်က္ေနလုိ႔ကုိင္ မီးထြန္းထုိင္ေနတာျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ေနမွေပါ႔ေလလုိေတာင္ ေတြးမိပါတယ္။ အဲ႔ဒါနဲ႔ မီးပ်က္ေနတဲ႔လမ္းေတြကုိျဖတ္ျပီး ၇၄လမ္းလၻက္ရည္ဆုိင္ဆီကုိ သြားပါတယ္။ မီးစက္သံေလး တထုိင္းထုိင္းနဲ႔ ေ၀စည္ေနတဲ႔ ဆုိင္လဲေရာက္ေရာ သူငယ္ခ်င္းက မင္းဖုန္းကုိလွမ္းေခၚတာ မကုိင္လုိ႔ဆုိျပီး ၀င္၀င္ခ်င္း ေအာ္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္က မဟုတ္ဘူးဗ် ဟုိမွာ မီးပ်က္ေနလုိ႔ဆုိျပီး ဆႏၵျပေနတဲ႔လူကုိ သြားၾကည္႔တာလုိေျပာလုိက္မိပါတယ္။ ဖုန္းကလဲ silent လုပ္ထားမိတာကုိး။ အဲ႔ဒါနဲ႔ ဒီေနည ေလကန္ေရးနဲ႔ ေ၀ဖန္ေရး အစီအစဥ္က လွ်ပ္စစ္မီးျဖစ္သြားပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းက သူ႔ေနတဲ႔ ေနရာက မီးေပးတဲ႔အေၾကာင္းကုိ စေျပာပါတယ္။ မေန႔ညက ၁၁နာရီမွာ စျပီးမီးလာပါသတဲ႔။ ည ၂နာရီမွာ ပ်က္ျပီး ၂း၃၀မွာ ျပန္ေပးတယ္တဲ႔။ ျပန္လာတဲ႔မီးက ၄နာရီမွာတစ္ခါျပန္ပ်က္ျပီး ၄နာရီခြဲမွာ ျပန္လာေသးတဲ႔။ မေၾကညာထားေပမဲ႔ ၅နာရီပ်က္မယ္ဆုိတာ သိေနၾကတဲ႔မီးက ၅နာရီမထုိးခင္ ၅မိနစ္ေလာက္မွ ျပန္လာေသးသတဲ႔။ ျပီးေတာ႔မွာ ၅နာရီေက်ာ္ ၅မိနစ္က်မွ လုံး၀ကုိ ပ်က္သြားသတဲ႔ဗ်ာ။ အဲ႔သည္က်မွ အိမ္က မဒမ္က ေထာက္ခံေဆြးေႏြးပါတယ္။ ဒါမ်ားဆန္းလုိ႔လား အိမ္ဘက္မွာလဲ သည္အတုိင္းပါပဲတဲ႔။ ၁၂နာရီပ်က္၊ ၆နာရီေပး ေနတဲ႔မီးက လာခ်ိန္မွာေတာင္ ျပတ္ေတာင္းျပတ္ေတာင္းေပးတာထုံးစံပါပဲဆုိတာေပါ႔ဗ်ာ။ အဲ႔သည္လုိ အခ်ီအခ်ေဆြးေႏြးေနတုံးမွာ ရုံးက တျပည္႔ေက်ာ္တစ္ေယာက္ဆီက ဖုန္း၀င္လာပါတယ္။ ဆရာ အေဖ႔ဘုတ္ၾကည္႔ျပီးပီလားတဲ႔။ ၂၆လမ္း ဆြမ္းေဟာ္တယ္ေရွ႔မွာ လူေတြဖေယာင္းတုိင္းေတြမီးထြန္းကုိင္ျပီးလမ္းေလွ်ာက္ေနၾကတယ္တဲ႔။ ဆႏၵျပေနၾကတာတဲ႔။ ဆရာၾကည္႔လုိက္အုံးတဲ႔။ အဲ႔ဒါနဲ႔ ဖုန္းထဲကေန၀င္ျပီး အေဖ႔ဘုတ္ကုိ ၾကည္႔မိပါတယ္။ လၻက္ရည္စကား၀ုိင္းအသံကုိေတာ႔ မၾကားတစ္ခ်က္ၾကားတစ္ခ်က္ေပါ႔ေလ။ ၾကည္႔ခ်င္ပါတယ္ဆုိမွာ အထင္ၾကီးမိခဲ႔တဲ႔ EDGE connection ကလဲထုံးစံအတုိင္း မတက္ခ်င္တက္ခ်င္နဲ႔ တက္ေနပါတယ္။ ေတြ႔ပါျပီ ကေလးမေလးတစ္ေယာက္ ဖေယာင္းတုိက္ကုိင္ျပီး ကဒ္ျပားေလးတစ္ခုေပၚမွာ မီးမလာခ်င္းေၾကာင္႔ ေရအခက္အခဲျဖစ္ေနရပါသည္တဲ႔။ ရုိက္ထားတဲ႔ပုံေတြကလဲ ေမွာင္ေမွာင္ထဲမွာဆုိေတာ႔ ဖေယာင္းတုိင္အေရာင္က အေမွာင္ခြင္းေနတာ ပုိသိသာပါတယ္။ ဆက္ၾကည္႔ပါတယ္ လူအစုအေ၀းနဲ႔ကုိ မီးေမွာင္ေနတဲ႔လမ္းေတြေပၚမွာ ဖေယာင္းတုိင္ေတြထြန္းေလွ်ာက္ေနၾကတာ။ ေသခ်ာသြားပါျပီ အုပ္စုလုိက္ကုိ ျငိမ္းျငိမ္းခ်မ္းခ်မ္းနဲ႔ ဆႏၵေဖာ္ထုတ္ျပေနၾကတာ။ လၻက္ရည္ဆုိင္က မီးစက္ကလဲ ဆန္႔ငင္ဆန္႔ငင္နဲ႔ ဆီျပတ္ခ်င္တာလား။ စက္ပဲမေကာင္းတာလားမသိ။ မီးကလဲ လင္းလာလုိက္ ေလွ်ာ႔သြားလုိက္နဲ႔ဆုိေတာ႔။ မီးျပတ္လြန္းပါအားၾကီးေတာ႔လဲ႔ ရွိေနတဲ႔စက္ေတြလဲ ျပတ္အားၾကီးလြန္းတဲ႔ မီးကုိအံတု အလင္းေပးၾကရတာ မခံႏုိင္ေတာ႔ဘူးထင္ပ။ ေန႔လည္ကကုိ ပူပူအုိက္အုိက္နဲ႔ မင္းသီဟသြားျပီး လၻက္ရည္နဲ႔ ဂ်ာနယ္သြားဖတ္ေတာ႔လဲ ဆရာတစ္ေယာက္နဲ႔ ေတြ႔ျဖစ္တယ္။ အျပင္ေဆးရုံတစ္ခုမွာ သုံးေနတဲ႔ မီးစက္ၾကီးပ်က္သြားလုိ႔ ေနာက္မီးစက္တစ္လုံးနဲ႔ ရံထားတာ အဲ႔သည္မီးစက္ပါဆက္ပ်က္လုိ႔ မီးစက္တစ္လုံးအေရးေပၚငွားေမာင္းေနရသတဲ႔။ ပ်က္လြန္းအားၾကီးတဲ႔မီးကုိ ဘယ္မီးစက္ေတြက ေရရွည္ဒါဏ္ခံႏုိင္ၾကမွာလဲ။ စေနက လုပ္တဲ႔ ဆီဒုိးနားကပြဲတုံးက ပြဲမစခင္ေရာက္သြားေတာ႔ အဲယားကြန္းကုိ ခန္းမထဲမွာေရာ အျပင္မွာပါလြတ္မထားလုိ႔ေမးၾကည္႔မိပါတယ္။ ဟုတ္ပါတယ္တဲ႔ သူတုိ႔လဲ မီးအခက္အခဲရွိေနလုိ႔ ပြဲမစခင္ တစ္နာရီၾကဳိျပီးမွ အဲယားကြန္းကုိ လြတ္ေပးပါ႔မယ္တဲ႔။ ဘာတတ္ႏုိင္မွာလဲ သူတုိ႔လဲသူတုိ႔အခက္အခဲနဲ႔ကုိး။ မီးျပသနာက မန္းျမဳိ႔တစ္ခုလုံးကုိ ပတ္ေမႊေနတာဆုိေတာ႔ ဖေယာင္းတုိင္နဲ႔ ဆႏၵ ျပတဲ႔သူေတြကုိ အေဖ႔ဘုတ္ေပၚကကုိ ေထာက္ခံမိေနေတာ႔တယ္။

စိတ္ထဲကေတြးေနမိတယ္ မီးပ်က္တာ အေၾကာင္းေတာ႔ရွိပါတယ္။ အၾကမ္းဖ်င္းအားျဖင္႔ေတာ႔ သတင္းစာ၊ဂ်ာနယ္၊ အေဖ႔ဘုတ္ မၾကာခဏဖတ္ေနတဲ႔သူဆုိရင္ေတာ႔ နားလည္ႏုိင္ၾကပါလိမ္႔မယ္။ ျမန္မာျပည္ရဲ႔ လွ်ပ္စစ္မီးဆုိတာက အမ်ားစုက ေရအားကရတာ၊ အဲ႔သည္႔ေရက မုိးရြာလုိ႔ သဘာ၀အတုိင္းစီးေနတဲ႔ေရကုိ ဆည္တမံေတြနဲ႔ ေလွာင္ထားျပီး စုိက္ပ်ဳိးေရးနဲ႔ လွ်ပ္စစ္အတြက္ပါ ဦးတည္ျပီးထုတ္သုံးရတာ။ မုိးမ်ားေနတဲ႔ အခ်ိန္ေတြမွာ မီးမပ်က္ေတာ႔ေပမဲ႔ ေရနဲသြားျပီး ပူအုိက္လာတဲ႔ ေႏြရာသီဆုိရင္ ထုတ္ႏုိင္တာနဲသြားတဲ႔ လွ်ပ္စစ္က အသုံးမ်ားလာတဲ႔၀န္အတြက္ မေလာက္ႏုိင္ေတာ႔ဘူးေလ။ အဲ႔သည္ေတာ႔ခြဲတမ္းစနစ္နဲ႔ ေပးၾကရေတာ႔တာေပါ႔။ ဒါကုိလဲနားလည္ေပးႏုိင္ပါေသးတယ္။ ေႏြအစပုိင္းက ၃နာရီေပး ၃နာရီပ်က္လုိက္ေသးတယ္။ အဲ႔သည္ဟာကမွန္ေသးတယ္။ သၾကၤန္ျပီး ေန႔အပူခ်ိန္၄၀ေက်ာ္လာတဲ႔ အခုေမလထဲမွာၾကေတာ႔ ပ်က္တာကမွန္ေနျပီး ေပးတာက မမွန္ေတာ႔ဘူးျဖစ္လာတယ္။ လၻက္ရည္ဆုိင္မွာ သူငယ္ခ်င္းေျပာေနတဲ႔အတုိင္းပဲ ေပးခ်ိန္ေလးမွာကုိပဲ ျပတ္ခ်င္သလုိကုိ ျပတ္ေတာ႔တာ။ အဲ႔သည္ဟာကုိ အစာမေၾကၾကတာပဲလုိ႔ ထင္မိတယ္။ ေနာက္တစ္ခုက လွ်ပ္စစ္မီးကုိ ဘယ္ပုံဘယ္နည္းနဲ႔ ေပးေ၀ေနပါတယ္ဆုိရာ ဘယ္လုိနည္းနဲ႔မွသိခြင္႔မရတာအဆုိးဆုံးပဲလုိ႔ျမင္မိတယ္။ သိခြင္႔ရခ်င္ရေအာင္ မင္းကဘာေကာင္လုိ႔လဲလုိ႔ေမးရင္ ဘာေကာင္မွ မဟုတ္ပါဘူးခင္ညလုိ႔ပဲေျဖမိလိမ္႔မယ္။ ေၾကာက္စိတ္ဆုိတာက ရွိေသးတာကုိး။ ဒါေပမဲ႔ အားအားေန အက်ဳိးနဲ႔ အေၾကာင္းကုိ ယွဥ္ခ်င္ေနတဲ႔စိက္ရွိေနေလေတာ႔ ကုိယ္ပတ္၀န္းက်င္က ဘယ္အခ်ိန္မွာ ဘာျဖစ္တယ္ဆုိတာသိခ်င္ေနတာထုံးစံမဟုတ္လား။ အဲ႔သည္ေတာ႔ တာ၀န္ရွိေနတဲ႔ လွ်ပ္စစ္ရုံးကလူၾကီးမင္းေတြက မီဒီယာတစ္ခုခုကေန သူတုိ႔စီမံခန္ခြဲေနရတဲ႔ မီးေပးေနရတဲ႔စနစ္ကုိ အမ်ားျပည္သူ (မိဘျပည္သူလုိ႔မွတ္ရင္) သိေအာင္ေျပာသင္႔တယ္လုိ႔ထင္ပါတယ္။ ျပီးေတာ႔ ေပးတဲ႔အခ်ိန္မွာလဲ လွ်ပ္စစ္စြမ္းအားရရွိမွဳ႔ကုိ သတ္မွတ္ခ်ိန္ျပည္႔ရေအာင္ ၾကဳိးစားေပးသင္႔တယ္လုိ႔ထင္ပါတယ္။ မေပးႏုိင္ရင္လဲ မေပးႏုိင္ရတဲ႔ အေၾကာင္းအရင္းကုိ ျပည္သူေတြသိေအာင္ သတင္းစာဂ်ာနယ္ေတြကေနတစ္ဆင္႔ သတင္းေပးေနလုိ႔ရတာပဲမဟုတ္လား။ ဒီလုိေတြးေနမိတဲ႔ အေတြးမွ်င္တန္းက ၈း၄၅မိနစ္ေလာက္မွာျပတ္သြားတယ္။ သူငယ္ခ်င္းက ရန္ကုန္ဆင္းမွာဆုိေတာ႔ ၉း၃၀ထြက္မဲ႔ကားကုိ မွီေအာင္သြားရမယ္တဲ႔။ အဲ႔တာနဲ႔ ဆုိင္ကျပန္ထြက္တဲ႔အခ်ိန္မွာ ခုႏွက လွမ္းဖုန္းဆက္သြားတဲ႔ တျပည္႔ကုိပဲ ဖုန္းဆက္ေမးရတယ္။ ဟဲ႔..ကုိယ္ေတာ္ ခုနက ဆႏၵေဖာ္ထုတ္ေနၾကတဲ႔သူေတြ ျပီးသြားၾကျပီလားလုိ႔ လွမ္းေမးေတာ႔ လွ်ပ္စစ္ရုံးဘက္ျပန္သြားၾကျပီတဲ႔။ အဲ႔ဒါနဲ႔ ကုိယ္လဲ၀ုိင္းအားေပးမယ္ဆုိတဲ႔ စိတ္ကူးနဲ႔ ၇၃လမ္းကေန ၂၆ဘီလမ္းဆီကုိ ဦးတည္လုိက္တယ္။ ဆုိင္ကယ္ေတြကားေတြနဲ႔ေတာ႔ စည္ေနတာေပါ႔။ ၂၆လမ္းမီးပြဳိင္႔ေရာက္ေတာ႔ မီးလာေနတာေတြ႔ရတယ္။ ၇၃လမ္းကုိျဖတ္လာေတာ႔ မီးစက္သံ မၾကားရေတာ႔သလုိပဲ (သိပ္မမွတ္မိ)။

၂၆လမ္းအတုိင္း အေနာက္ဆင္း အိမ္ျပန္လာေတာ႔ ၇၆လမ္းေလာက္ေရာက္ရင္ကုိပဲ ကားေတြပိတ္ျပီး ဆုိင္ကယ္ေတြၾကပ္ေနတာကုိေတြ႔လုိက္ရတယ္။ လမ္းေဘးမွာလဲ တစ္ခ်ဳိ႔တစ္၀က္က ဖေယာင္းတုိင္မီးထြန္းကုိင္ျပီးရပ္ေနတာကုိေတြ႔တယ္။ မိန္းခေလးတစ္ခ်ဳိ႔က ကုိင္ျပီးရပ္ေနတာကုိ ေယာက်ၤားေလးတစ္ေယာက္က ဓါတ္ပုံရုိက္ေပးေနတာကုိေတြ႔တယ္။ ဆက္ျပီး တေရြ႔ေရြ႔နဲ႔လာေတာ႔ ေရာက္လာၾကတဲ႔သူေတြက ဖေယာင္းတုိင္ေတြကုိယ္စီ ကုိင္ေနတာေတြ႔ရတယ္။ တစ္ခ်ဳိကလဲဆုိင္ကယ္ဦးထုတ္ေပၚမွာ ဖေယာင္းတုိင္စုိက္ထားျပီး ေဆာင္းထားတာကုိ ေတြ႔ရတယ္။ ေရႊငါးကားတစ္စီးေပၚက lover seat မွာထုိင္ေနတဲ႔သူတစ္ေယာက္ကေတာ႔ ဖေယာင္းတုိင္မီးထြန္းျပီး ကားအျပင္လက္ထုတ္ကုိင္ထားတယ္။ ဂ်စ္ကားေပၚက ပ်ဳိေမတစ္သုိက္ကေတာ႔ လက္ထဲမွာ ဖေယာင္းတုိက္ကုိယ္စီနဲ႔ မီးထြန္းေနၾကတယ္။ လုိက္ထရပ္အေနာက္မွာ လုိက္ပါလာတဲ႔ အံတီၾကီးေတြကလဲ တင္ျပင္ေခြျပီး မီးထြန္းဖေယာင္းတုိင္ကုိယ္စီနဲ႔ဗ်။ ဒါေပမဲ႔ အဲ႔သည္လုိစုရုံးျဖတ္ေနတဲ႔ လူအုပ္ၾကီးက ဘာ slogan ကုိမွ မဟစ္ေၾကြးေနၾကဘူးဗ်။ ကားဆုိင္ကယ္ေမာင္းေနၾကတဲ႔ ဘယ္သူမွလဲ စိတ္မရွည္လုိ႔ တတီတီဟြန္းေတြကုိ တီးမေနၾကဘူး။ ဓါတ္ပုံေတြကေတာ႔ ဘာရုိက္သလဲမေမးနဲ႔။ ဖုံးေပါင္းစုံ၊ ကင္မရာေပါင္းစုံနဲ႔ ရုိက္ေနၾကသဗ်။ ကုိယ္လဲ အေနာက္က မဒမ္ကုိ ဖုန္းထုတ္ျပီးရုိက္ခုိင္းရတယ္။ movie ပါရုိက္ပါဟဲ႔။ ျမင္ကြင္းေကာင္းတာေလးဆုိ မလြတ္ေစနဲ႔ အစရွိသျဖင္႔ ေျပာဘာမ်ားေတာ႔ ရွင္႔မိန္းမ အဲ႔သည္ေလာက္မအဘူးလုိ႔ ျပန္ေျပာခံထိသဗ်။ အဲ႔သည္လုိနဲ႔ ၇၈လမ္း လွ်ပ္စစ္ရုံးနားေရာက္ခါနီးေလၾကပ္ေလျဖစ္လာတာပဲ။ မီးထြန္းေနၾကတဲ႔သူေတြကလဲ အရြယ္စုံ၊ လူမ်ဳိးစုံပါပဲ။ မန္းျမဳိ႔ေနျပည္သူ ဘယ္သူပဲျဖစ္ျဖစ္ မီးပ်က္ျခင္းရဲ႔ ဆင္းရဲဒုကၡကုိ အနဲနဲ႔အမ်ားဆုိသလုိ ခံစားေနၾကရတာပဲမဟုတ္လား။ ၇၈မီးပြဳိင္႔မွာက ေတာ႔ ယာဥ္ထိမ္းကုိကုိတုိ႔ကုိေတာ႔ မေတြေတာ႔ဘူး။ မီးထြန္းျပေနတဲ႔ ျပည္သူေတြက အမ်ားဆုံးပါပဲ။ ျပဳိင္ကားတစ္စီးကေတာ႔ လမ္းဆုံအ၀င္မွာကုိပဲ ရပ္ျပီး ကားေခါင္မုိးေပၚမွာ ဖေယာင္းတုိင္းအတုတ္ၾကီးေတြက စီျပီးမီးထြန္းေနၾကတယ္။ တစ္ခ်ုိ႔က ဖေယာင္းတုိင္ကုိေတာင္ေ၀ေပးျပီး မီးပါေ၀လုိက္ေသးတယ္။ လုိက္ထရပ္တစ္စီးကလဲ ဒတ္(ခ်) ဘုတ္ေပၚမွာကုိ ဖေယာင္းတုိင္ေလးငါးတုိင္ေလာက္ကုိ စီျပီး မီးထြန္းထားတယ္။ မွန္ကေတာင္မွဳိင္းတက္ေနတာေတြ႔ရတယ္။ လူလတ္ပုိင္းတစ္ေယာက္က ဆုိင္ကယ္မီးကားမီးေလးေတြ မွိတ္ေပးဘုိ႔ေအာင္ေနတာေတြ႔ရတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ထြန္းျပေနတဲ႔ ဖေယာင္းတုိင္မီးအလင္းေရာင္မေေပၚမွာ စုိးလုိ႔ပါတဲ႔။ ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ ေဘးကကားေတြ မီးမွိတ္ေပးလုိက္ၾကပါတယ္။ ပြဳိင္႔လဲေက်ာ္ေတာ႔ ဆုိင္ကယ္ကုိ အရွိန္နဲနဲ ဆက္တင္ျပီး ေမာင္းလာလုိက္ပါတယ္။ စိတ္ထဲမွာ နဲနဲထူးဆန္းသလုိခံစားရပါတယ္။ မီးစက္သံေတြနဲ႔ လာတုံးကညံေနတဲ႔ ၂၆လမ္းက တိတ္ေနသလုိစိတ္ထဲမွာခံစားရပါတယ္။ အလင္းေရာင္ပုိေနသလုိခံစားရပါတယ္။ စတုိးဆုိင္ေတြရဲ႔ မီးေရာင္ေတြက ပုိျပီးေတာက္ပသလုိခံစားရပါတယ္။ ၈၂လမ္းေက်ာ္လာတဲ႔ အခါ မီးျပန္လာတယ္နဲ႔တူတယ္လုိ႔ မဒမ္ကုိေျပာလုိက္ပါတယ္။ သူက ဟုတ္လုိ႔လားတဲ႔။ လာတယ္မလာဘူးဆုိတာ ၀ိ၀ါဒမကြဲျပားပဲဆက္ေမာင္းလာတဲ႔ အခါေစ်းခ်ဳိနာရီစင္နားေရာက္တဲ႔ အခါေမွာင္သြားလုိ႔ ငါမ်ားမွားပီလားလုိေတာင္ထင္မိေသးတယ္။ ၈၇လမ္း ထီဆုိင္ေရာက္လုိ႔ညာခ်ဳိးျပီး ရပ္ကြက္ဆီကုိ ေမာင္းတဲ႔ အခါ ျပန္မထြန္းမိတဲ႔ ေရွ႔မီးကုိ အဲ႔သည္ေတာ႔မွ ျပန္တင္ထားလုိက္တယ္။ ရပ္ကြက္ထဲမွာ တိတ္ဆိတ္ေနတာေသခ်ာပါတယ္။ လာတုံးက ၾကားေနခဲ႔တဲ႔မီးစက္သံေတြ စိတ္ထဲမွာၾကားေနဆဲပါ။ ကုိယ္ေနရာလဲ၀င္လုိက္ေရာ ေရတင္ေမာ္တာသံေတြညံေနပါျပီ။ မီးျပန္လာေနပါျပီ။ ၁၁နာရီမွ ျပတ္ေတာင္းျပတ္ေတာင္းလာေပးမဲ႔ လွ်ပ္စစ္မီးျပန္လာေနတာကုိ အံၾသတၾကီးနဲ႔ ၾကည္႔ေနမိပါတယ္။ ျငိမ္းခ်မ္းစြာ ဆႏၵေဖာ္ထုတ္လုိက္တာကုိ တာ၀န္ရွိသူေတြ လတ္တေလာတုံျပန္လုိက္တာ ျမန္သားပဲလုိ႔ေတာင္ေတြးေနမိပါတယ္။ အိမ္ေရာက္ေတာ႔ မီးပ်က္တုံး အိမ္ေပ်ာ္ေနတဲ႔ သမီးက မီးလာလုိ႔ႏုိးလာျပီး တစ္ေနကုန္မၾကည္႔ရတဲ႔ တီဗြီကုိ အိပ္ခ်င္မူးတူးနဲ႔ထုိင္ၾကည္႔ေနပါတယ္။ ျပတ္ေတာ႔မဲ႔ေရကုိလဲ တင္ေနတာျပည္႔လုနီးပါျပီ။ ပတ္၀န္းက်င္က  မီးစက္သံေတြတိတ္ေနျပီး ေအးခ်မ္းတဲ႔ ရပ္ကြက္ေလးတစ္ခုလုိခံစားေနရပါတယ္။ အဲ႔သည္လုိ႔ အခါခပ္သိမ္းျဖစ္ေနရင္ေတာ႔ ေကာင္းတာေပါ႔ဗ်ာ။ ဒါေပမဲ႔ ေတြးမိတာက မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး။ မီးပ်က္တဲ႔ ဒုကၡက မုိးျဖဳိင္ျဖဳိင္မက်မခ်င္း ကင္းေ၀းမွာ မဟုတ္ဘူးလုိ႔ပဲ စိတ္ထဲမွာ စြဲေနပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ လွ်ပ္စစ္မီးလာခ်ိန္၊ ပ်က္ခ်ိန္ေလးမ်ား ပုံမွန္ေလးျဖစ္ေနရင္၊ ဒီထက္ေလးမ်ားပုိရရင္၊ ေပးေ၀ေနတဲ႔ စီမံခန္႔ခြဲမွဳပုံစံေလးေတြကုိ သိခြင္႔ရွိေနရင္ေတာ႔ သဲကႏၱာရထဲက အုိေအစစ္ေလးတစ္ခုလုိျဖစ္လိမ္႔မယ္လုိ႔ ယူဆေၾကာင္းပါ။