ငွက္သားအဖသံုးေကာင္

သုည

ၾကိဳတင္၀န္ခံခ်က္

ကြ်န္ေတာ္အခုတင္ၿပမယ့္ အေၾကာင္းအရာေလးဟာ ကန့္လန့္ၿမင္ ကန့္လန့္ေတြး
ကန့္လန့္ေၿပာ ကန္လန့္ေရးတာမဟုတ္ပါဘူးဆိုတာကိုၾကိဳတင္ ၀န္ခံလိုပါတယ္။
တစ္ခ်ိန္တုန္းက လူငယ္ ေတြအတြက္ လိမ္မာေရးၿခားရွိေစဖို့ရည္ရြယ္ၿပီး စာေပဗိမာန္ကအပါတ္စဥ္ထုတ္ေ၀ေရာင္းခ်ေပးခဲ့ဘူးတဲ့အပါတ္စဥ္ထုတ္ေ၀တဲ့ ေရႊေသြးဂ်ာနယ္ ေလးတစ္ခုရဲ့ မ်က္ႏွာဖုံးမွာေဖၚၿပထားခဲ့ဘူးတဲ့့ ရုပ္ၿပဒႆနပံုၿပင္ေလးတစ္ခုၿဖစ္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ့္ရင္ထဲမွာယေန့ထိတိုင္ နွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ စြဲထင္က်န္ရစ္ေနဆဲဒႆနေလးတစ္ခုမို့လို့
ဖတ္ရႈသူလူငယ္မ်ားအတြက္ ဆင္ၿခင္ေတြးေတာစရာမွတ္သားစရာတစ္ခုၿဖစ္စိမ့္ေသာငွာ မွတ္မိသေလာက္
စကားေၿပနဲ့ၿပန္လည္တင္ၿပမွ်ေ၀လိုက္တာၿဖစ္ပါတယ္။


ဖတ္ဖူးလိုက္တဲ့သူမ်ားကိုေတာင္းပန္ခ်င္တာကေတာ့ ယခုၿပန္လည္တင္ၿပခ်က္ဟာ
မွတ္မိသေလာက္ေလး ၿပန္လည္တင္ၿပရတာမို့ အဓိကလိုရင္းအခ်က္ေလးကို ၿခံဳငံုမိတယ္ဆိုရင္
မၿပည့္စံုမႈအတြက္ခြင့္လႊတ္ေပးပါရန္ႏွင့္၊ ပို၍ေႏြးေထြးေစလိုေသာသေဘာ
ပိုေလးနက္ ေစလိုေသာသေဘာ ပို၍အသက္၀င္ေစလိုေသာသေဘာႏွင့္ အသံုးအႏႈန္းကိုလည္း
ငွက္ဖိုၾကီးဟုမေရးပဲ ငွက္အေဖၾကီး ဟုသံုးႏႈန္းေရးသားမိသည္ကိုလည္း
ခြင့္လႊတ္ေတာ္မူၾကပါကုန္။

ထင္ၿမင္သံုးသပ္ခ်က္။

ကြ်န္ေတာ္အေနနဲ့ လက္ေတြ့ဘ၀မွာ သိခဲ့ရ ၾကားခဲ့ရတာေတြ ၿမင္ခဲ့ရတာေတြ
နဲယွဥ္ထိုးၿပီးတစ္ဆက္တည္း   ေ၀ဖန္ခ်က္ေပးခ်င္တာကေတာ့
ကြ်န္ေတာ့္အေနနဲ့သာဆိုရင္ေတာ့ ပထမ ငွက္ကေလး သားသမီးမ်ိဳး မၿဖစ္လိုပါဘူး။
ဒုတိယငွက္ငယ္ေလးလိုသားသမီးမ်ိဳးသာၿဖစ္ခ်င္ပါတယ္ဆိုတာပါပဲခင္ဗ်ာ။

စာဖတ္သူမ်ားအေနနဲ့လည္း ဘယ္လိုသားသမီးမ်ိဳးၿဖစ္ခ်င္ၾကပါမလဲဆိုတာကေတာ့......

ခင္မင္ေလးစားလ်က္

ကိုထူးဆန္း

ငွက္သားအဖသံုးေကာင္


တစ္ခါတုန္းက ပင္လယ္ထဲကကြ်န္းေလးတစ္ကြ်န္းအေပၚက သစ္ပင္ၾကီးတပင္ေပၚမွာ

ေနထုိင္ေနၾကတဲ့ ငွက္အေဖ ၾကီးတစ္ေကာင္နဲ့ ငွက္သားေလးႏွစ္ေကာင္ရွိခဲ့ပါတယ္။

ငွက္သားေလးႏွစ္ေကာင္ကေတာ့ ေကာင္းစြာမပ်ံတတ္ေသးတဲ့

အပ်ံသင္စအရြယ္ေလးေတြၿဖစ္ၾကပါတယ္။

(မွတ္မိသေလာက္ဒီပံုၿပင္မွာငွက္မၾကီးမပါပါဘူး-စကားခ်ပ္)

တစ္ေန႔မွာ ျပင္းထန္တဲ့ ေလျပင္းမုန္တုိင္းတစ္ခု

ဒီကြ်န္းပါတ္၀န္းက်င္ကို က်ေရာက္လာေတာ့မယ္ ဆိုတာကို

ငွက္အေဖၾကီးကသဘာ၀အရ သိလာခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ သူဟာ ယခုေနထိုင္ေနၾကတဲ့

ကြ်န္းဟာ အဲဒီက်ေရာက္လာေတာ့မယ့္ ေလၿပင္းမုန္တိုင္းဒဏ္ကို

ခံႏိုင္ရည္ရွိမယ္မထင္လို့ ဒီကြ်န္းထက္ ပိုၾကီးၿပီး
သစ္ပင္ေတြေပါမ်ားၿပီးေလၿပင္းဒဏ္ကိုပိုခံႏိုင္မယ့္

ကြ်န္းၾကီးတခုကိုအၿမန္ဆံုးရွာေဖြၿပီးေၿပာင္းေရႊ့ဖို့ဆံုးၿဖတ္လိုက္ပါတယ္။


အဲဒီပိုလံုၿခဳံစိတ္ခ်ရမယ့္ကြ်န္းၾကီးတစ္ခုကို တကိုယ္တည္း

ပင္လယ္ထဲကိုလွည့္ပါတ္ပ်ံသန္းရင္းအေ၀းတစ္ေနရာမွာရွာေဖြေတြ့ရွိခဲ့ပါတယ္။

အဲဒီေနာက္မေရွးမေႏွာင္းမွာပဲ အပ်ံမတတ္ေသးတဲ့ မိမိသားငယ္နွစ္ေကာင္ကို သူဟာ

အဲဒီကြ်န္းၾကီးကို ေၿပာင္းေရႊ့သယ္ေဆာင္တဲ့ အလုပ္ကိုစတင္ပါေတာ့တယ္။

ဆိုခဲ့တဲ့အတိုင္း သားႏွစ္ေကာင္ဟာ အပံ်မတတ္ၾကေသးေတာ့ သူနဲ့ယွဥ္တြဲၿပီး
သူတုိ့ဖါသာမပ်ံႏိုင္ေသးပါဘူး။


ေနာက္ၿပီးပင္လယ္ေပၚကေန ပ်ံသန္းၾကရမွာၿဖစ္တာမို့လို့လည္း အႏၱရာယ္က မ်ားလွပါတယ္။

အေ၀းၾကီးကိုလည္းပ်ံသန္းရမွာၿဖစ္ပါတယ္။

အဲဒီေတာ့ ငွက္အေဖၾကီးအေနနဲ့ က သားႏွစ္ေကာင္ကို တစ္ေကာင္ၿပိီးတစ္ေကာင္ တလွည့္စီ

သူ့ေျခေထာက္နဲ႔ ကုပ္ၿပီး သယ္ေဆာင္သြားဖို႔ကလြဲလို႔ တျခားနည္းမရွိရွာပါဘူး။


ဒါေၾကာင့္ ပထမဦးစြာ အခ်စ္ပိုမိတဲ့သားအငယ္ကိုစတင္ၿပီးေျခနဲ႔ကုပ္လို႔ အလွမ္းက်ယ္တဲ့

ပင္လယ္ခရီးကို စတင္ပ်ံသန္းခဲ့ပါတယ္။

အေတာ္ေ၀းတဲ့ခရီး ေနာက္ၿပီးေတာ့လည္း တစ္ကိုယ္တည္း လြတ္လြတ္လပ္လပ္

ပ်ံသန္းရတာမဟုတ္ေတ့ာ လမ္းခရီးမွာ ေမာပန္းသလို အိပ္ငိုက္သလိုၿဖစ္လာပါတယ္။

အဲဒါနဲ့ သားငယ္နဲ႔ စကားစျမည္ေလးေျပာလိုက္ရရင္ အိပ္ငိုက္ေလးေျပစိမ့္ေသာငွာ

သူဗိုက္ေအာက္က ေျခနဲ႔ကုပ္သယ္လာတဲ့သားငယ္ကိုေအာက္ပါအတိုင္းစကားစေၿပာပါတယ္။

"သားငယ္တုိ႔ကို ေဖေဖဟာ ဒီအရြယ္အထိ ေန႔စဥ္ရက္ဆက္ ပင္ပင္ပန္းပန္း

အစာရွာေကြ်းခဲ့တယ္ေနာ္။ အခုလည္းသားငယ္တုိ႔ အႏၱရာယ္ မက်ေရာက္ေစဖို႔

ေဖေဖသားငယ္ကို အခုလို သယ္ေဆာင္ၿပီးအေ၀းၾကီးကိုပို႔ေပးဖို႔ ပင္ပင္ပန္းပန္း

ပံ်သန္းေနရတယ္ေနာ္။ အဲဒီေတာ့ တစ္ေန႔ ေဖေဖအသက္ၾကီးလို႔ စာရွာမထြက္နုိင္တဲ့အခါက်ရင္

အခုေဖေဖသားငယ္တို႔ကို ေန႔စဥ္အစာရွာေကြ်းသလိုမ်ား သားငယ္ေလးက ေဖေဖ့ကို

အစာၿပန္ရွာေကြ်းမွာလား ဆိုတာေဖေဖသိခ်င္လွတယ္" လို့ဆိုေတာ့

သားငယ္ငွက္ေလးက

"အိုေဖေဖရယ္ ေမးမွေမးတတ္ပေလတယ္။ ဒီေလာက္သားတို့အေပၚမွာဂရုတစ္စိုက္

ေစာင့္ေရွာက္ရွာေဖြေကြ်းေမြးတဲ့အေဖကို
သားငယ္ကဘာလို့ၿပန္ၿပီးအစာရွာမေကြ်းနုိင္ရမွာလဲ။

စိတ္ခ်ပါေဖေဖ၊အဲဒီအခါက်ရင္သားငယ္ကေဖ့ေဖ့ကိုတလွဲ့အစာရွာေကြ်းမွာပါ" လို့

ခ်စ္စဖြယ္အသံေလးနဲ့ၿပန္လည္ေၿဖၾကားသတဲ့။


ငွက္ငယ္ေလးရဲ့အဲဒီအေၿဖစကားကိုၾကားလိုက္ရတဲ့အခါမွာ ငွက္အေဖၾကီးဟာ

အေတာ္ကို၀မ္းသာေပ်ာ္ရႊင္လိုက္မိပါတယ္။

အေမာေလးေတြလည္းေၿပသင့္သေလာက္ေၿပသြားတယ္ေပါ့ေလ။

ဒါနဲ့ပဲ မေရာက္ႏိုင္ေသးတဲ့ ပ်ံသန္းမႈကိုဆက္လုပ္ေနရၿပန္တာေပ့ါ။

အဲဒီလိုပ်ံသန္းေနရင္းနဲ့ပဲ ငွက္အေဖၾကီးဟာ ေမာပန္းေညာင္းညာလာၿပန္ပါတယ္။

နွစ္ကိုယ္စာအတြက္မခ်ီပ်ံသန္းေနရတာမဟုတ္ပါလားဗ်ာ။

အဲဒိီအခါမွာေတာ့ သူဟာေေတာ္ေတာ္ကိုမခံမရပ္နိုင္ၿဖစ္လာပါတယ္။

ပ်ံသန္းရင္းနဲ႔ တျဖည္းျဖည္း ေအာက္ကိုနိမ့္က်လာပါတယ္။

မၾကာခင္မွာပင္လယ္ထဲကိုထိုးက်ဖို့ေလာက္အထိအေခ်အေနကဆိုးလာပါၿပီ။

သားငယ္ေလးကိုၿပဳတ္မက်ေအာင္ေၿခနဲ့ကုပ္ထားရတာကလည္း အရမ္းကိုေလးလာပါၿပီ။

မ်က္လံုးေတြလည္းၿပာခ်င္လာပါၿပီ။

အဲဒီအခ်ိန္မွာသူသိလာတာက သူ့သားငယ္ေလးကိုဆက္ၿပီးကုပ္ထားမယ္ဆိုရင္

သူတို့နွစ္ေကာင္စလံုးဟာပင္လယ္ထဲကိုက်ပီးႏွစ္ေကာင္စလံုးအသက္ဆံုးရေတာ့မယ္ဆိုတာကို၀မ္းနည္းစြာနားလည္လိုက္ပါၿပီ။

အဲဒီအတြက္သူဟာ နွစ္ေကာင္ေသဆံုးဖို့ထက္ တစ္ေကာင္တည္းသာအသက္အဆံုးခံရတာက

သဘာ၀က်တာမို႔လို႔ သူကုပ္မလာခဲ့တဲ့ ခ်စ္လွစြာေသာ သားငယ္ေလးကို

ပင္လယ္တြင္းကိုလႊြတ္ခ်လိုက္ရပါေတာ့တယ္။ အဲဒီလိုလႊတ္ခ်လိုက္ေတာ့မွပဲ

သူဟာ တကိုယ္စာအေလးခ်ိန္နဲ့မို႔လို့ ရွိသမွ်အားေလးနဲ့ အားတင္းပ်ံသန္းၿပီး

သူတုိ့မူလေနထုိင္ေနတဲ့ကြ်န္းက သားအၾကီးဆီကိုၿပန္ေရာက္လာခဲ့ပါတယ္။

ခဏအနားယူ အားေမြးၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ဒီသားအၾကီးကိုလည္းခုနက

သားငယ္ကိုသယ္မသလိုပဲေၿခနွစ္ဖက္နဲ့ ကုပ္မၿပီး ပင္လယ္ကိုၿဖတ္ၿပီးပ်ံသန္းရၿပန္ပါတယ္။

လမ္းမွာခုနကလိုပဲ ငိုက္ၿမည္းသလိုၿဖစ္လာတာ ေမာပန္းသလိုၿဖစ္လာေတာ့

သားအၾကီးကို သားငယ္ကိုေမးတဲ့ေမးခြန္းကိုေမးမိၿပန္ပါတယ္။ အဲဒီအခါမွာေတာ့..

သူ့သားအၾကီးငွက္ကေလးဟာ သူလံုး၀မေမွ်ာ္လင့္ထားတဲ့ အေၿဖကိုခုလိုေပးခဲ့ပါတယ္။

"ေဖေဖသားတို့ကိုရွာေကြ်းခဲ့တာအခုလိုသယ္မၿပီးေဘးလြတ္ရာကိုပို့ေပးတာေတြအတြက္သားေက်းဇူးတင္လွပါတယ္ေဖေဖ။

ဒါေပမယ့္ ေဖေဖရယ္၊သားေၿဖမယ့္အေၿဖအတြက္ ေဖေဖသားကိုစိတ္ဆိုးခ်င္လည္းဆိုးပါေတာ့

ကိုယ့္ေက်းဇူးရွင္ေဖေဖ့ကိုသားစိတ္ထဲကမပါဘဲမညာပါရေစနဲ့ေဖေဖရယ္။သားကိုစိတ္ဆိုးလို့

မုန္းသြားလို့ ေဖေဖ လႊတ္ခ်ခ်င္လည္းလႊတ္ခ်ၿပီးေဖေဖသာအႏၱရာယ္ကင္းတဲ့ေနရာကို

ေရာက္ေအာင္က်ိဳးစားပံ်ပါေလေတာ့။သားကိုလႊတ္ခ်မွာကိုစိုးရိမ္စိတ္နဲ့ေတာ့ၿဖင့္

ကိုယ့္မိဘေက်းဇူးရွင္ကိုသားမလိမ္မညာပါရေစနဲ့။

ေဖေဖ့ေမးခြန္းအတြက္ သားရင္ထဲက အမွန္အတုိင္းေၿဖရမယ့္အေၿဖကေတာ့...

အခုေဖေဖဟာမိဖၿဖစ္တာေၾကာင့္ သားကိုရွာေဖြေကြ်းေမြးေစာင့္ေရွာက္ခဲ့တယ္။

ေဘးလြတ္ရာကိုလည္းအပင္ပန္းခံသယ္ေဆာင္ပ်ံသန္းေနတယ္။

အဲဒီလိုပါပဲေဖေဖ၊တစ္ေန့မွာ အခုေဖေဖသားအေပၚေက်ပြန္စြာထမ္းေဆာင္ေနတဲ့

တာ၀န္မ်ိဳးကိုသားအေနနဲ့ သားရဲ့ရင္ေသြးသားသမီးေတြအေပၚမွာတာ၀န္ေက်ေအာင္

ထမ္းေဆာင္ရမွာၿဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို့ ေဖ့ေဖ့ကိုသားအစာရွာမေကြ်းနုိင္ပါဘူးေဖေဖ"

လို့၀မ္းနည္းစြာနဲ့ၿပန္ေၿပာရွာသတဲ့။

အဲဒီလို မေမွ်ာ္လင့္တဲ့အေၿဖကိုရုတ္တစ္ရက္ၾကားလိုက္ရတဲ့ ငွက္အေဖၾကီးဟာ

အလြန္ပင္စိတ္ႏွလံုးေက်ကြဲစြာနဲ့ မ်က္လံုးေတြမိုက္ကနဲၿဖစ္ၿပီးပံ်သန္းဖို့အားေတာင္

ရုတ္တစ္ရက္ကုန္ဆံုးသြားသလိုၿဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။အဲဒါေၾကာင့္လည္း

သူတုိ့ဟာပင္လယ္ထဲကိုရုတ္တစ္ရက္ထိုးဆင္းေတာ့မလိုၿဖစ္သြားပါတယ္။

အဲဒီအခိုက္အတန့္ကေလးမွာပဲ ငွက္အေဖၾကီးဟာမေမွ်ာ္လင့္ပဲ

တုန့့္ၿပန္မႈတစ္ခုကိုသတိထားမိလိုက္ပါတယ္။အဲဒါကေတာ့ သူလက္နဲ့ကုပ္ခ်ီထားတဲ့

သားေလးဟာ ရွိသမွ်ခြန္အားနဲ့အေတာင္ပန္ကိုၿဖန့္ၿပီးတဖ်တ္ဖ်တ္ခတ္ေနတယ္ ဆိုတာပါပဲ။

သူတုိ့ေအာက္ကိုနိမ့္က်လာရာကေနရွိေနတဲ့အၿမင့္မွာရပ္တန့္ေနပါၿပီ။

သူ့သားငယ္ငွက္ကေလးဟာအစြန္းကုန္ေတာင္ပန္ကိုခတ္ရင္းသားအဖနွစ္ေယာက္

ပင္လယ္ထဲထိုးမက်ေအာင္ရုန္းကန္ေနပါတယ္။ အဲဒီေမွ်ာ္လင့္မထားတဲ့တုန့္ၿပန္မႈကူညီ

ရုန္းကန္မႈေၾကာင့္၀မ္းသာအားရၿဖစ္သြားတဲ့ငွက္အေဖၾကီးဟာအလြန္ကိုအားတက္သြားပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ခ်က္ခ်င္းသတိၿပန္၀င္ၿပီး

သူကိုယ္တုိင္လည္းအေတာင္ပံကိုအစြမ္းကုန္ခတ္လို့ ေနာက္ဆံုးမွာလိုရာပန္းတုိင္

ၿဖစ္တဲ့ကြ်န္းၾကီးဆီကိုအႏၱရာကင္းစြာေရာက္ရွိသြားၾကပါတယ္။

အေမာအပန္းေၿပတဲ့အခါမွာေတာ့ ငွက္အေဖၾကီးဟာအၿမင္မွန္တစ္ခုကိုရလာခဲ့ပါတယ္။

တကယ္လို့သာ ပထမသားအငယ္ဟာ (စိတ္ထဲကပါသည္မပါသည္ကိုေတာ့မသိ)

အေၿပာခ်ဳိေပမယ့္ ေရသာခိုတဲ့သား၊တကယ္တမ္းမွာမိဘနဲ့အတူ၀ိုင္းမရုန္းကန္ဘဲ

ႏို့သက္ခံစို့ခဲ့တဲ့သားသာမဟုတ္ပဲ အခုသားၾကီးလိုသာအမွန္တရားကို

သတၱိရွိရွိနဲ့အမုန္းခံေၿပာရဲၿပီးတစ္ကယ္တမ္းအေရးၾကံဳလာတဲ့အခါမွေတာ့

ၾကံဳလာတဲ့အခက္အခဲကိုမိဘနဲ့အတူလက္ရည္တၿပင္စီးလက္ေတြ့က်က်ခြန္အားရွိသေလာက္

၀ိုင္း၀န္းရုန္းကန္ေၿဖရွင္းေပးနိုင္တဲ့သားေလးသာၿဖစ္ခဲ့မယ္ဆိုရင္.....

သူ့သားငယ္ေလးကုိပင္လယ္ထဲကိုအဘယ္အေၾကာင္းေၾကာင့္လႊတ္ခ်လိုက္ဖို့လိုခဲ့မွာလဲလို့သာ....

ကိုင္းစာဖတ္သူတို့ဘယ္လိုသားသမီးမ်ိဳးၿဖစ္ခ်င္ၾကပါသလဲ

ၿဖစ္သင့္ၾကပါသလဲဆိုတာကိုေတာ့ၿဖင့္......

ခင္မင္ေလးစားလ်က္

ကိုထူးဆန္း