တြန္.ေၾကေနတဲ.စိတ္ကူး

kdar kdar kdar600@gmail.com
2:01 AM (8 hours ago)

ကၽြန္ေတာ္ တေရးႏဳိးေသာအခါ ေလလႈိင္းေပၚမွာ အိမ္မက္လွလွမက္ပါေစ....အစီအစဥ္ ျပီးဆုံးခါနီး...ျဖစ္သည္။ေလဒီယုိသီခ်င္းသံေလးေၾကာင္. ကၽြန္ေတာ္ႏဳိးထျဖစ္သြားသည္လား..ဒါမွမဟုတ္..
.ကၽြန္ေတာ္ႏဳိးထျဖစ္၍ ေလဒီယုသီခ်င္းသံေလးကုိ စတင္ၾကားေနမိသည္လား မသိပါ။ကၽြန္ေတာ္.အတြက္ ဒီညေလးလည္း အစီအစဥ္ေတြ လြဲမွားေနျပန္သည္။အိမ္မက္ လွလွမက္ပါေစ အစီအစဥ္ျပီးဆုံးမွ ကၽြန္ေတာ္အိပ္ယာမွစတင္ႏဳိးထမိျဖစ္သည္။မထ၍မျဖစ္ပါ..။ေလဒီယုိကေလးခဗ်ာ....ဘယ္အခ်ိန္တုန္းကစတင္ အဖြင္.ခံထားသည္လည္းမသိပါ။ညပုိင္းအစီအစဥ္ေတြျပီးဆုံးသြားသည္တုိင္
 ေလဒီယုိကေလးအားပိတ္ေပးမည္ပုိင္ရွင္မရွိေသးေပ။
ေလလႈိင္းေပၚမွာ အစီအစီစဥ္ေတြ မရွိေတာ.၍ ေလဟာထဲမွ အမ်ဳိးအမည္မေဖာ္ျပတတ္ေသာ အသံပလံမ်ားကုိေလဒီယုိကေလးမွဖမ္းယူျပီး ´တဂီးဂီး..´
ထေအာ္ေနရွာသည္။ေလဒီယုိေအာ္သံေလးကုိေျခရာခံျပီး ေလဒိီယုိရွိေနေသာ ကၽြန္ေတာ္.၏ေျခရင္းဘက္အခန္းထဲ၀င္လုိက္မိေသာအခါ ေလဒီယုိဖြင္.ထားေသာပုိင္ရွင္မွာ အိမ္မက္လွလွမက္ေနသည္လားမသိ...
ျခင္ေထာင္ မေထာင္ပဲႏွင္...ကုတင္ေပၚမွာေကာင္းျပီးေမွာက္အိပ္ေနရွာသည္။ ´တဂီးဂီး..´ေအာ္ေနေသာေလဒီယုိကေလးကုိ ပိတ္ျပီး သူ.၏အရွင္သခင္   ေမာင္ရွက္ကီယာ..အတြက္ပါျခင္ေထာင္ေထာင္ေပးခဲ.ျပီးထုိအခန္းထဲမွျပန္ထြက္လာခဲ.သည္။
ဒီႏွစ္...ရန္ကုန္ျမုိ.၏ညဥ္.လယ္ညခ်မ္းသည္ေတာင္ေပၚေဒသမွာအေအးလႈိင္းျဖတ္ေနဘိသကဲ.သုိ. ယခုညမွာ..ခ်မ္းစိမ္.ေနသည္။ပတ္၀န္းက်င္ေအးေန၍လားမသိ ယခု ..ညျခင္ေတြေပ်ာက္ေနျပီးဘယ္ေခ်ာင္မွာ၀င္ေကြးေနၾကတာလဲ...မသိပါ။အိပ္ေရး
ပ်က္သည္မွာ (၂)ရက္..(၃)ရက္ရွိေန၍...ညေန(၄)နာရီခန္.မွစတင္ကာ ညစာေတာင္ထမစားျဖစ္ပဲ...ေစာေစာ ျခင္ေထာင္ ေထာင္ျပီးအိပ္ျဖစ္ခဲ.ျခင္းျဖစ္သည္။အိမ္ေနစဥ္...မည္သည္.အိမ္မက္မွပင္မမက္ပါ..။အိပ္စက္ေနစဥ္ဘာမွ် မခံစားမိပဲ ဘယ္ေလာက္မ်ား ႏွစ္ႏွစ္ျခုိက္ျခိုိက္..အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္လည္းမသိပါ။ အိပ္ယာမွ တစ္ေရးႏဳိးထလာမိေသာအခါ...ည(၁၁)ပင္ ထုိးေနျပီ..။အေဆာင္ထဲမွာလည္း လူအားလုံးအိပ္ေမာက်ေနၾကသျဖင္. ပတ္၀န္းက်င္တစ္ခုလုံးတိတ္ဆိတ္ေနျပန္သည္။
အေဆာင္ေဘးရွိ ဦး၀ိစာရ လမ္းေပၚမွ...ကားတစ္စီး စ...၊ ႏွစ္စီး စ....ျဖတ္ေျပးသံကုိေတာ. တစ္ခ်က္ တစ္ခ်က္ ၾကားေနရဆဲျဖစ္သည္။ပတ္၀န္းက်င္ကခ်မ္းစိမ္.ေန၍ ညစာပင္မစားခ်င္ပါ။သုိ.ေသာ္ ေန.လည္ကခ်က္ထားခဲ.ေသာ ထၼင္းမ်ားအားႏွေျမာသျဖင္.
ည (၁၁)နာရီေက်ာ္မွ ညစာ စားျဖစ္ခဲ.ျပန္သည္။ထို အခါမွ..ေကာ္ဘူးထဲမွာ...အေၾကာ္ေတြလည္း ကုန္ခံနီးေနျပီျဖစ္ေၾကာင္းသိလုိက္မိသည္။လကုန္ရန္ (၁)ပတ္ေလာက္လုိေနေသး၍ ေနာက္ထပ္တစ္ၾကိမ္ေလာက္ေၾကာ္ျပီး ဘူး ကုိျဖည္.ထားရဦးမည္
ထင္သည္။စားေသာက္ျပီး ေရကန္မွာ ပန္းကန္ေဆး..၊ သြားတုိက္ရျပန္သည္။ေနာက္...ခါင္းရင္းဘက္မွာထားေသာ ေသာက္ေရဘူးကုိ ေမာ.ေသာက္ပစ္သည္။အားရဳိ.  ...၀မ္းထဲမွာ ေရခဲျမစ္စီး၀င္သြားသလုိတုန္ခ်မ္းစိမ္.သြားသည္။ထမင္းစားထား၍
ပုိေအးသလုိခံစားေနရသည္။ခႏၵာမွာ စြန္းေပေနေသာ ေရေမာ္လီက်ဳမ်ားကုိ ေျပာင္စင္ေအာင္ခါသုတ္ျပီးမွစစ္ျခင္ေထာင္စိမ္းေလးထဲ ျပန္၀င္မိသည္။ျခင္ေထာင္ထဲေရာက္ေသာအခါ...မေန.က..ရက္မ်ားအတုိင္းဆက္အိပ္လုိ.မရေတာ.ေပ..။ခုတေလာ...
ညဥ္.နက္ သန္းေခါင္...တစ္ခါတေလ မုိးတလင္းအထိစာေတြေရးေနမိသည္။ဘာေၾကာင္.ေရးေနမိမွန္းမသိ....ဘာေရာဂါေတြထေနမွန္းလည္း မသိပါ။မေန.ညက စာေရးရင္းမုိးလင္းသြား၍ ရဳံးတက္ရသည္မွာ...အားမရွိသလုိခံစားေနရသည္။
ေခါင္းေတြေခ်ာင္ျပီးနားေတြအူေနသည္။ေနာက္ညေတြ ဆုိလ်င္ ည(၁၂)နာရီေက်ာ္ရင္..စာဆက္မေရးေတာ.ပဲ ေရာက္တဲ.၀ါက်..ေရာက္တဲ.ေနရာမွာပဲရပ္ျပီးအိပ္ယာ၀င္ရမည္ဟု....ကၽြန္ေတာ္ကုိယ္ကၽြန္ေတာ္ မနက္ကပဲဆုံးမစကားေျပာျဖစ္
ခဲ.ျခင္းျဖစ္သည္။သုိ.ေသာ္..ယခုညပင္...ကၽြန္ေတာ္ခ်မွတ္ထားခဲ.ေသာ မေန.ညက စည္းကမ္းဥပေဒသအား ေဖာက္ဖ်က္စျပုေနပါျပီ။ကၽြန္ေတာ္ေတြးမိသည္မွာ..ဘာေၾကာင္. အခ်စ္အေၾကာင္းေတြမဖြဲႏြဲ.ျဖစ္ပဲဘ၀အေၾကာင္းေတြပဲ စာထေရးျဖစ္မွန္းမသိ..
ေရးျဖစ္ေနျခင္းဆုိေသာ ေမးခြန္း၏အေျဖပင္ျဖစ္သည္။ဘာျဖစ္ျဖစ္  ယခုလုိ...ခ်မ္းေအးေသာညေလးမွ...ယခုလုိတြန္.ေၾကေနေသာျခင္ေထာင္ေလးထဲမွာ သူမကုိ သတိရေနမိသည္ကုိေတာ. ကၽြန္ေတာ္၀န္ခံရေပလိမ္.မည္။ကၽြန္ေတာ္. ဘ၀နဲ.ခ်ီျပီး
သူမကုိ လြမ္းေနခဲ.သည္ ဆုိရင္ေကာ...သူမ ယုံၾကည္ပါ.မလား...။သူမေကာ...ဒီအခ်ိန္မွာ ႏွစ္ႏွစ္ျခုိက္ျခိုက္အိပ္ေပ်ာ္ေနျပီလား..။ကၽြန္ေတာ္ေနေသာ ကမၻာဘက္ျခမ္းမွာ သူမ ရွိေနရဲ.လား  ကၽြန္ေတာ္မသိပါ။သူမ ေပ်ာက္ခ်က္သားေကာင္းလွသည္မွာ..
ေန.ႏွင္.ညလုိ. ကၽြန္ေတာ္ႏွင္.သူမ တစ္ခါမွ်ပင္မဆုံခဲ.ရေခ်။ဘာမွ်...ယုတၱိမရွိေသာ...ဘာမွ ဇာတ္အိမ္မခုိင္ေသာ...ခပ္၀ါး၀ါးေဆာင္းရက္ကေလးမ်ား၏ေအးခဲျပာေ၀ သိပ္သည္းထူထပ္ေသာေတာင္ေပၚေသဒေလး၏မပီ၀ုိးတ၀ါးႏွႈ္းမႈံမ်ားရဲ.ေအာက္ ..
ေဆာင္းမနက္ခင္းေလးထဲမွာ သူမကုိေတြ.ရွိ ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏဳိးမိဖူးတာ ယယ(၁၀)ႏွစ္ တစ္ကုိေက်ာ္လြန္လာခဲ.သည္တုိင္ ျပန္လည္ေတြးမိတုိင္း ႏွင္းေတြ မေန.ကလုိ ထူထပ္စြာက်ဆင္းလာတတ္သည္။ဘာေတြမွားခဲ.လဲ....ဘာလုိ.မ်ား ရင္ထဲမွာ ယခုလုိ..
ေအးစက္ထုံးထုိင္းသြားၾကမွန္း ယခုထိ ကၽြန္ေတာ္အေျဖရွာမရေသးေပ။ဘ၀ မွာ ဆုံေတြ.ခ်င္ဆုံးမ်က္ႏွာေလးကုိမွ...ဆုံေတြ.ခြင္. မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ခြင္. မရတဲ. ေက်ာခ်င္းကပ္ လြဲေခ်ာ္ေနၾကတဲ. ဘယ္ေတာ.မွတစ္ဥိးီမ်က္ႏွာ တစ္ဦးျပန္ၾကည္.ခြင္.မရနိင္တဲ.
ေခါင္းနဲ.ပန္းရဲ. ေက်ာခ်င္းကပ္ျပီးေ၀းေနရတဲ.က်ိန္စာဆုိးမ်ဳိးေပါ. ကၽြန္ေတာ္တုိ.ၾကဳံေနၾကရျပီ။ဘယ္နတ္ဆုိးက ကၽြန္ေတာ္နဲ.သူမၾကားက က်ိန္စာဆုိးကုိလက္သရမ္းေရးဖြဲ.သြားမွန္းမသိပါ။ဘ၀မွာ မည္သည္.အရာကုိမွ အေသအခ်ာမေျပာနိင္သည္.
တုိင္ေအာင္ပင္ ယခုဘ၀တြင္ သူမႏွင္.ကၽြန္ေတာ္ အတူတကြ အိပ္စက္အနားယူရန္၊နီးနီးကပ္ကပ္ေနထုိင္ခြင္.ရရွိနိင္ေတာ.မည္မထင္ပါ။ဘယ္ေလာက္မ်ား ၀မ္္းနည္းျပီး အထီးက်န္ဆန္ဖုိ.ေကာင္းလုိက္ပါဘိ. ။ဒါေပမယ္. လူဘ၀ဆုိတာ တစ္ေယာက္တည္းလာျပီး တစ္ေယာက္တည္းပဲ ျပန္သြားၾကေသာ သီအုိရီေလးက ကၽြန္ေတာ္.ဘက္မွရပ္တည္ေပးေန၍ ယခုလုိ အဓိပ္ပါယ္မဲ.စြာ ဘ၀ကုိဆက္လက္ရွင္သန္ေနနိင္ျခင္းျဖစ္မည္။ သူမ မရွိေတာ. ကၽြန္ေတာ္ဘ၀သည္ တက္မရွိေသာ
ေလွငယ္ပမာ...။သူမသည္..အခ်စ္ကုိမည္သုိ.အဓိပ္ပါယ္ဖြင္.ဆုိမည္ မသိေသာ္လည္း ကၽြန္ေတာ္အတြက္ အခ်စ္ဆုိေသာ အရာထက္ သူမကုိသာ ပုိ၍ လုိအပ္ေနခဲ.ေၾကာင္းေႏွာင္းမွသိသိ လာခဲ.သည္။သူမႏွင္. ေတြ.ဆုံခဲ.ျခင္းေၾကာင္.
ကၽြန္ေတာ္အခ်စ္ဆုိေသာ အရာကုိစတင္သိရွိရင္းႏွီးလာခဲ.ျခင္းျဖစ္ပါသည္။သူမ ထြက္ခြါ သြားေသာအခါ...ကၽြန္ေတာ္ရင္ထဲမွာ အခ်စ္ဆုိေတာ...အရာမ်ားေသဆုံးသြားခဲ.ၾကေလျပီ။ကၽြန္ေတာ္. တစ္ဘ၀လုံး သူမတစ္ေယာက္ကုိပဲ အူလႈိက္သည္းလႈိက္
ခ်စ္ခဲ.ဖူးသည္။သုိ.ေသာ္...ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏဴးမႈမ်ားထက္ ၀မ္းနည္းေၾကကြဲစရာေတြပဲ ကၽြန္ေတာ္လက္ခံရရွိခဲ.ဖူးသည္။သုိ.ေသာ္ ဘာေၾကာင္. သူမကုိဆက္၍ သတိရေနမိမွန္း ကၽြန္ေတာ္ကုိယ္ကၽြန္ေတာ္နားမလည္နိင္ပါ။မသိပါ။(ယခင္ ဘ၀ေတြမွာ ကၽြန္ေတာ္ သူမကုိစိတ္ဒဏ္ရာေတြ ေတာ္ေတာ္ေပးခဲ.ဖူးလားမသိပါ။ယခု ဘ၀ေတာ. ကၽြန္ေတာ္ ၀ဋ္ေၾကြးတစ္ခုလုိခံစားေနရသည္။ အေကာင္းအဆုိ.းအားလုံး ဒီဘ၀ ဒီမွ်နဲ.ေက်ခ်င္ပါသည္။ေနာင္ဘ၀ေတြအထိ နာက်င္မႈမ်ား ၊ အလြမ္းအေဆြးမ်ား ကုိထပ္၍သယ္ေဆာင္မသြားခ်င္ေတာ.ပါ။)အခ်စ္ဆုိတာပူျပင္းေလာင္ျမုိက္တတ္ေသာ ေလာင္ျမုိက္ေနေသာ မီး ..ဟုသိလုိက္ရေသာအခ်ိန္မွာပင္ ကၽြန္ေတာ္၌ ေနာက္ထပ္ ေလာင္ကၽြမ္းစရာ ေလာင္စာ ပင္မရွိရွာေတာ.ေခ်။ျပာပုံ အတိ ဘ၀ျဖင္.အခ်စ္ကိစၥ
စမုံတုံးျပီဟု..ယူဆထားေသာ္လည္း ေရခဲရဳိက္ရင္ ရင္တစ္စုံသည္ ဘာေၾကာင္.မ်ားေသဆုံးမသြားခဲ.ပဲ (၁၀)ႏွစ္ တစ္ခုလြန္ေျမာက္လာသည္.တုိင္ဆက္လက္ခုန္ေနခဲ.သည္ကုိ ယခုထိ ကၽြန္ေတာ္နားမလည္နိင္ျဖစ္ေနခဲ.သည္။ကၽြန္ေတာ္၏စိတ္၌တြယ္ေနခဲ.
ေသာ စိတ္ဒဏ္ရာသည္ ကင္ဆာေရာဂါထက္ ဆုိးရြားစြာ စိတ္၌အျမစ္တြယ္ေနသည္မွာၾကာရွည္လြန္းသည္။သူမသည္..သူမရွိလည္း ကၽြန္ေတာ္ဘ၀သည္ျဖစ္သည္ဟု ယူဆထားပုံရသည္။သူမ အားကၽြန္တာ္.ေၾကာင္.စိတ္မညစ္ေစခ်င္၍အတင္းငုိျပမေနပဲ
မရွိမျဖစ္ဆုိေသာေခါင္းစဥ္ေအာက္မွ ကၽြန္ေတာ္ဖယ္ထုတ္ျပီးေနလာခဲ.သည္မွာ ယခု ဆုိ...ေနသားအေတာ္က်ေနျပီျဖစ္သည္။သုိ.ေသာ္..တိတ္တိတ္ကေလး ေလျပည္ေတြလုိ တုိးတုိးေလး ကၽြန္ေတာ္ေၾကကြဲေနခဲ.ရျခင္းအား သူမသိရွိနိင္မည္မထင္ပါ။
လူ.ဘ၀ဆုိတာ စိတ္ခံစားမႈ တစ္ခုတည္းနဲ.ဦးစားေပးတည္ေဆာက္ထားေသာ စိတ္ကူးယဥ္၀တၱုဳဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္ မဟုတ္သည္မွာလည္းေသခ်ာလြန္းပါသည္။ယခု..ကၽြန္ေတာ္ဘ၀မွာ...သူမႏွင္.လြဲေခ်ာ္ ျပီးသြားကတည္းက...ေနာက္ထပ္ မည္သည္.လြဲေခ်ာ္မႈ၊ က်ရႈံးမႈ မ်ားကုိမဆုိ...ေၾကာက္ရြံ.ျခင္း၊ ထိတ္လန္.ျခင္း...အလ်င္းမရွိေတာ.ေပ။ထုိေၾကာင္. ကၽြန္ေတာ္.အား ေလာကအလည္မွာ...တစ္ေယာက္တည္းရဲ.ရဲ.၀ံ.၀ံ.ေလ်ာက္လွမ္းတတ္ေအာင္ ေလာကီပညာရပ္မ်ား သင္ၾကားပုိ.ခ်ေပးေသာ သူမအား အထူးပင္ေက်းဇဴးတင္ေနမိျပန္သည္။