သတိ ကို မြမ္းမံ ရာတြင္

by Zay Ya on Wednesday, April 25, 2012 at 11:39am 

A: အပၸမာဒ သတိ ကို ~ ဘယ္လို ပိုျပီး ပြားမ်ားလာႏိုင္မလဲ။

B: အိႏၵိယ ပံုျပင္ တစ္ပုဒ္ ရွိတယ္။ သူေတာ္စင္ ၾကီး တစ္ပါး က တစ္ေန႔ သူ႕ တပည့္ ကို ေခၚတယ္။ ဘုရင္ တစ္ပါး ဆီ သြားဖို႔ ေစခိုင္း တယ္။ အဲ့ဒီ ဘုရင္ အမည္က ဂ်နဂ္ လို႔ ေခၚပါတယ္။ တပည့္ျဖစ္သူ ကို ဒီ ဘုရင္ ဂ်နဂ္ ဆီ ကေန လိုအပ္ေနေသးတဲ့ ပညာရပ္ တစ္ခု သြား သင္ယူ ပါ လို႔ ေျပာ တယ္။ အဲ့ေတာ့ လူငယ္ လည္း ျဖစ္တဲ့ တပည့္ က ေမးတယ္။ "အရွင္။ အရွင္ ကမွ မသင္ေပး ႏိုင္ရင္ ~ ဒီလို ဘုရင္ မ်ိဳး ျဖစ္ တဲ့ - ဂ်နဂ္ က တပည့္ေတာ္ကို ဘာ သင္ေပး ႏိုင္မွာ မို႔လို႔လဲ။ အရွင္ဟာ သူေတာ္စင္ စစ္စစ္ ၾကီးပဲ။ သူက ဘုရင္ တစ္ပါး သက္သက္ သာ ျဖစ္တယ္။ ဘာဝနာ အေၾကာင္း၊ စ်ာန္၊ သမာပတ္ ေတြအေၾကာင္း ဘယ့္ႏွယ္ လုပ္မ်ား သူ သိမွာ မို႔လို႔လဲ။"

သူေတာ္စင္ၾကီးက - "က်ဳပ္ ေျပာသလို လုပ္ပါ ခ်စ္တပည့္။ သူ႕ဆီကို သြား~  ျပီးရင္ ဂါရဝတရား ရင္မွာ သိမ္းရင္း ~  သူ႕ကို အရို အေသ ျပဳပါ။ သင္က သာမေဏ ျဖစ္တယ္ ~ သူက သာမာန္ အိမ္ရွင္သာ ျဖစ္တယ္ လို႔ လည္း ေတြးျပီး မာန္ မဝင့္လိုက္နဲ႔။

သူက ေလာကီ လူ႔ေဘာင္ ထဲမွာ ရွိေနတယ္ ~ သင္က လူ႕ေဘာင္ေလာကကို စြန္႔လႊတ္ျပီးသား ျဖစ္တယ္ ဆိုတဲ့ အေတြးေတြ ကို လည္း ေမ့ထား လိုက္ပါ။ သင့္မွာ လိုအပ္ေနတဲ့ အရာတစ္ခု သင္ယူ ႏိုင္ဖို႔ သင့္ကို သူ႕ဆီ လႊတ္တာ ျဖစ္တယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဒီခဏ အတြက္ သူဟာ သင့္ ရဲ႕ ဆရာသခင္ လည္း ျဖစ္တယ္။ က်ဳပ္ ဒီေနရာမွာ သင့္ကို ၾကိဳးစား သင္ေပးခဲ့ျပီးျပီ ~ သင့္မွာ လိုအပ္ေနေသး တယ္။ သင့္ လိုအပ္ခ်က္ ကို ျဖည့္စြက္ ႏိုင္ဖို႔ အေျခအေန တစ္ခု ရွိရ လိမ့္မယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဘုရင္ ဂ်နဂ္နဲ႔ သူ႕ရဲ႕ နန္းေတာ္က သင့္ကို ျဖည့္ စြမ္း ေပးႏိုင္ ပါလိမ့္ မယ္။ သင္သြားျပီး သူ႕ကို ဦးညႊတ္ပါ။ ရက္ အနည္းငယ္ ၾကာရင္ သူ သင့္ကို က်ဳပ္ဆီ ျပန္လႊတ္ ပါလိမ့္မယ္။"

လူငယ္လည္း ေလးတုံ႕ေလးကန္နဲ႔ ခရီးထြက္လာခဲ့တယ္။ စင္စစ္ သူက ျဗဟၼဏ၊ အိႏၵိယ မွာ မ်ိဳးဇာတ္ အျမင့္ဆံုး။ ဘုရင္ ဂ်နဂ္ ဆိုတဲ့ လူက ဘာလဲ။ ဂ်နဂ္ ဟာ ခ်မ္းသာတယ္ ~ တုိင္းျပည္အုပ္ခ်ဳပ္ မင္းလုပ္ေနတဲ့ ဘုရင္ ကိုယ္တိုင္ ျဖစ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီ ဘုရင္က ျဗဟၼဏ တစ္ေယာက္ကို ဘာသင္ၾကားေပး မွာတဲ့လဲ။ အိႏၵိယ အမ်ိဳးဇာတ္မွာ ျဗဟၼဏေတြ ကသာ လူေတြကို ပညာ သင္ၾကား ေပး တာ ျဖစ္ ပါတယ္။ ဂ်နဂ္ က ျဗဟၼဏ မဟုတ္ဘူး။ သူက ခတၱိယ ၊ မင္းမ်ိဳး၊ ဘုရင္မ်ိဳး သက္သက္။ အိႏၵိယ အမ်ိဳးဇာတ္ မွာ ျဗဟၼဏနဲ႔ ယွဥ္ရင္ ခတၱိယ ဟာ ဒုတိယ ေနရာမွာသာ ရွိတယ္။ ျဗဟၼဏ ထက္ နိမ့္တယ္။ ျဗဟၼဏ မ်ိဳးသာ အိႏၵိယမွာ အျမင့္ျမတ္ဆံုး မ်ိဳးႏြယ္ ျဖစ္တယ္။ ဒီဘုရင္ မ်ိဳး၊ ခတၱိယ မ်ိဳးကို သူတို႔ ပညာရွိ၊ ျဗဟၼဏ မ်ိဳးက ဘာလို႔ ဦးညႊတ္ ရမွာလဲ။ ဒါမ်ိဳး ဘယ္ေခတ္အခါ ကမွ မရွိခဲ့ဖူးဘူး။ ျဗဟၼဏ တစ္ေယာက္ က ခတၱိယ ကို ဦးညႊတ္ဖို႔ ဆိုတာ အိႏၵိယ အစဥ္အလာ ခံယူခ်က္ အားလံုးကို ေတာ္လွန္တာ သက္သက္ ျဖစ္မယ္။

ဘယ္လိုပဲ ဆိုေစ၊ ဆရာသခင္က ဒီလို လုပ္ပါေျပာတဲ့ အတြက္ သူ ဒီ အတိုင္း လုပ္ရံုမွ တစ္ပါး အျခား မရွိ။ ဒါ့ေၾကာင့္ ေလးတုံ႕ေလးကန္ ေျခလွမ္းေတြ နဲ႔ သူ ထြက္လာခဲ့တယ္။ ဘုရင့္ နန္းေတာ္ ကို ေရာက္တယ္။ ဘုရင္ ဂ်နဂ္ ကို ေလးေလး ကန္ကန္ နဲ႔ပဲ ဦးညႊတ္ လိုက္တယ္။ သူ ဦးညႊတ္ အရိုအေသ ျပဳေနခ်ိန္မွာ ~ သူ႕စိတ္က သူ႕ဆရာသခင္ ကို ေတာ္ေတာ္ စိတ္ဆိုး ေန တယ္။ ဘာလို႔ဆို ~ အခု ဘုရင္ ဂ်နဂ္ ကို အရိုအေသ ျပဳေနတဲ့ သူ႕ရဲ႕ ပံုစံ ဟာ သူ႕အတြက္ အင္မတန္ အရုပ္ဆိုးတယ္။ အက်ည္းတန္ ေနတယ္။ တကယ့္ ရွက္ဖြယ္ လိလိပဲ။

နန္းေတာ္တြင္း မွာ လွပ်ိဳျဖဴ တစ္ဦး - ေတးသြားအတိုင္း ကခုန္ ေနတယ္။ အျခား မင္းပြဲ ပရိသတ္ေတြက ဝိုင္ ယမကာ ေတြ ေသာက္ေန ၾကတယ္။ ဘုရင္ ဂ်နဂ္က အဲ့အတြင္း အုပ္စု တစ္စုမွာ ထိုင္ေနတယ္။ ဝုိင္ေသာက္ရင္း ကေျခသည္ကုိ ၾကည့္ေနတာပဲ။ ဒီ အေျခအေနကို လူငယ္က ရြံတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဆရာသခင္ မွာတဲ့ အတိုင္း ဆက္ျပီး ဦးညႊတ္ ထားပါတယ္။ အဲ့ဒီအခါ ဘုရင္ ဂ်နဂ္က ရယ္တယ္။ "တကယ့္ စိတ္အတြင္းမွာ မၾကည္မလင္ ၊ ျပစ္တင္ေမာင္းမဲ ရင္းနဲ႔ေတာ့ ဦးညႊတ္ေနစရာ မလိုပါဘူး အရွင္။  က်ဳပ္နဲ႔ ပတ္သက္ျပီး အရွင္ သာမေဏ ေလး မွာ ဟန္ေဆာင္စရာ ဘာမွ လိုအပ္မေနပါဘူး။ အရွင့္ရဲ႕ ဆရာသခင္ကို က်ဳပ္ ေကာင္းေကာင္း သိကၽြမ္း ပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ လည္း သူ သင့္ကို က်ဳပ္ဆီ ပို႔လိုက္တာပဲ။ သူက တစ္စံုတစ္ခု သင္ၾကားေပး လိုက္ေစခ်င္ပံု ရတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ဳပ္ဆီမွာက အရွင့္ကို သင္ေပးဖို႔ နည္းလမ္း မရွိဘူး။"

လူငယ္ေလး ကလည္း "က်ဳပ္ ဂရုမစိုက္ပါဘူး။ ဆရာသခင္ လႊတ္လိုက္လို႔ က်ဳပ္ ေရာက္လာတယ္။ မနက္မိုးေသာက္ တဲ့အခါ က်ဳပ္ ျပန္မယ္။ ဒီ ေနရာ မွာ က်ဳပ္သင္ယူ စရာ ဘယ္တစ္ခုမွ မေတြ႕ဘူး။ တကယ္လို႔ ဒီကေန တစ္ခုခု သင္ယူ ရပါတယ္ ဆိုရင္လည္း က်ဳပ္ ဘဝတစ္ခုလံုး ျမွဳပ္ႏွံထားတဲ့ သမဏ အလုပ္က အလဟႆ၊ သြားျပီပဲ။ ဒီဝိုင္ေတြ ေသာက္ဖို႔ ~ ဒီကေခ်သည္ကို ရွဳစားဖို႔~ ဒီ အႏွစ္မဲ့တဲ့ ကာမဂုဏ္ေတြ ခံစားဖို႔ က်ဳပ္ ေရာက္လာတာ မဟုတ္ဘူး"

ဘုရင္ ဂ်နဂ္က ျပံဳးတယ္ - "အရွင္ မနက္ကို သြားမယ္ ဆိုလည္း သြားပါ။ ဒါေပမယ့္ အခု အရွင္ေရာက္လာခဲ့ျပီပဲ။ ဒီေန႔ အတြက္ေတာ့ ေမာပန္း ေနေလာက္ျပီ။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဒီတစ္ည နားေနလိုက္ပါ။ မနက္မိုးေသာက္မွ သင္ သြားခ်င္သပ ဆို သြားပါ။ သင္ သြားႏိုင္ ပါတယ္။ ဆရာသခင္ က သင့္ကို က်ဳပ္ဆီ ပို႔လႊတ္လိုက္တဲ့ ကိစၥ အတြက္ တစ္ညတာ ဆိုရင္လည္း လံုေလာက္ပါတယ္။"

သမဏက သံသယနဲ႔ ျပန္ၾကည့္တယ္။ တစ္ညတည္းနဲ႔ သူ႕ကို ဒီဘုရင္က ဘာမ်ား သင္ၾကားေပး ႏိုင္မွာလဲ။ ႏို႔ေပမယ့္ ရွိေစ ~ ဒီ တစ္ည ေတာ့ သူ နား ေတာ့မယ္။ တစ္ညတာ မို႔ သူ႕အတြက္ ဘာ အေႏွာင့္အယွက္ မွ မရွိေလာက္ ဘူးရယ္။ သူ လက္ခံတယ္ ဆိုတဲ့ အေၾကာင္း ခပ္ မဆိတ္ပဲ ေနလိုက္တယ္။ ဘုရင္က ဒီ လူငယ္ အတြက္ နန္းေတာ္ထဲက အလွပဆံုး စည္းစိမ္ အရွိဆံုး အိပ္ခန္းေဆာင္ကို စီစဥ္ ေပးတယ္။ ျပီးေနာက္ - အဲ့ဒီ လူငယ္ နဲ႔ အတူ အိပ္ခန္းထဲ ထိ လိုက္လာတယ္။ အစားအေသာက္ လိုေလေသး မရွိ ျပည့္စံုေအာင္ ေကၽြးေမြးတယ္။ ေနာက္ဆံုး ဒီ သာမေဏေလး အိပ္ရာဝင္ျပီ ဆိုမွ ျပန္ထြက္ လာခဲ့တယ္။

ဒါေပမယ့္ ဒီလူငယ္ေလး က တစ္ညလံုး ေကာင္းေကာင္း အိပ္မရဘူး။ ဘာလို႔ဆို သူ႕အထက္ကို ေမာ့ၾကည့္လိုက္တဲ့ အခါ ဓားေျပာင္ေျပာင္ တစ္လက္ က အဝင္းသား ျမင္ေနရတယ္။ သူ႔ ဦးေခါင္းထက္မွာ ဝဲေနသလိုပဲ။ ပါးပါးလႊာလႊာ နဲ႔ တဲတဲကေလး ခ်ည္ထား တဲ့ ၾကိဳး လည္း ရွိေနတယ္။ အခ်ိန္မေရြး သူ႕အေပၚကို ျပတ္ က် လာႏိုင္ေနတယ္။ ခဏတိုင္း ခဏတိုင္းမွာ ဒီဓားေရာင္ တျပက္ျပက္နဲ႔ သူ ေကာင္းေကာင္း အိပ္မရဘူးရယ္။ တညလံုးမွာ တျဖတ္ျဖတ္နဲ႔ ႏိုးေနတယ္။ သူ ဒါကို ေရွာင္လႊဲဖို႔ ၾကိဳးစားရင္း သူ႕ကိုယ္သူ အတတ္ႏိုင္ ဆံုး သတိကပ္ထားေနတယ္။ အဲ့လိုနဲ႔ မိုးလင္း လာပါေရာ။

မနက္ေရာက္ေတာ့ ဘုရင္က - "အရွင္ ~ ႏွစ္ႏွစ္ျခိဳက္ျခိဳက္ အိပ္ေပ်ာ္ ပါရဲ႕လား။ သက္ေတာင့္ သက္သာ ရွိပါရဲ႕လား"

လူငယ္က - "သက္ေတာင့္ သက္သာ ရွိဖို႔ ~ ဟုတ္စ။ အားလံုး ေကာင္းၾကပါတယ္ ~ ဒါေပမယ့္ အဲ့ဓားၾကီးက ဘာလုပ္ထားတာလဲ။ ခင္ဗ်ား က်ဳပ္ ကုိ လွည့္စားျပီး ညွဥ္းပန္း တာလား။ ဒါဆိုရင္ေတာ့ အင္မတန္ ရိုင္းမိုက္တဲ့ အျပဳအမူပဲ။ က်ဳပ္ ပင္ပန္းလာတယ္။ ဟိုး ေတာစြန္ ဇနပုဒ္ ဆရာသခင့္ ေက်ာင္းသခၤမ္းကေန ဒီကို က်ဳပ္ ေျခလ်င္ ေလ်ာက္လာခဲ့ ရတယ္။ ဒါကို သင္က ဒီလို ဆက္ဆံတယ္။ အပ္ခ်ည္ပါးေလး နဲ႔ သာ ခ်ည္ထားတဲ့ ဒီဓားေၾကာင့္ က်ဳပ္ တစ္ညလံုး ေဇာေခၽြးျပန္ ေနရတယ္။ ... က်ိန္းေသ ပါတယ္ - က်ဳပ္ အခု သြားမွာပါ။ ဒီေနရာကို ေနာက္တစ္ခါ ျပန္လာစရာလည္း ဘာမွ မရွိဘူး - အခုသြားမွာပဲ"

ဘုရင္ ဂ်နဂ္က - "အရွင့္ကို က်ဳပ္ တစ္ခု ေလ်ာက္လိုပါတယ္။ အရွင္ ပင္ပန္းလာတယ္။ ဒါနဲ႔ေတာင္ ေကာင္းေကာင္း အိပ္မေပ်ာ္ ႏိုင္ခဲ့ဘူး မဟုတ္လား။ စင္စစ္ သင္ရဲ႕ စိတ္သႏၱာန္ကသာ အိပ္မေပ်ာ္ ႏိုင္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘာလို႔ဆို အႏၱရာယ္ ဟာ အနီးအနား မွာ ျဖစ္ေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္း ျမင္ထား လို႔ပဲ။ အရွင့္အတြက္ ခဏတိုင္းဟာ ေသေရး ရွင္ေရး ျပႆနာ ျဖစ္ေနတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ အရွင္ ႏိုးၾကားေနတယ္ ~ သတိမူမိေနတယ္။ ဒါကပဲ က်ဳပ္ သင္ၾကားေပးႏိုင္တဲ့ တစ္ခုတည္းေသာ အရာ ျဖစ္ပါတယ္။ အရွင္ အခု သြားေတာ့မယ္ ဆိုလည္း သြားႏိုင္ပါတယ္။ ဒါမွမဟုတ္ ရက္အနည္းငယ္ ေနျပီး က်ဳပ္ကို ေစာင့္ၾကည့္ခ်င္တယ္ ဆိုလည္း ေနႏိုင္တယ္။

က်ဳပ္ အေနနဲ႔ ရွင္ဘုရင္ အျဖစ္၊ နန္းေတာ္ထဲမွာ ထိုင္၊ ကေခ်သည္ေတြကို ေငး ေနသည့္တိုင္ က်ဳပ္ ဦးေခါင္းထက္မွာ အဲ့ဒီ ဓားဟာ ဝဲပ်ံေန တယ္။ က်ဳပ္ အျမဲတမ္း သတိမျပတ္ ရွိေနရတယ္။ သတိမျပတ္ ထားရွိေနရျခင္း ရဲ႕ အေၾကာင္းဟာ - မျမင္ႏိုင္တဲ့ အရာ - အဲ့ဒီ ေသမင္း စစ္စစ္ ျဖစ္ ပါတယ္။ ဒါကို ျမင္ေနတဲ့ က်ဳပ္ - ကေခ်သည္ေတြကို ဘယ္လို ယစ္မူး ႏိုင္မလဲ။ စည္းစိမ္အျပည့္ ရွိေနတဲ့ အိပ္ရာေဆာင္နန္း မွာ အရွင္ အိပ္မေပ်ာ္ ႏိုင္သလို၊ က်ဳပ္လည္း ေသရည္အရက္ကို ေကာင္းေကာင္း မ်ိဳေနတာ မဟုတ္ဘူး။ ခဏတိုင္း အခ်ိန္မေရြး ေရာက္ရွိ လာႏိုင္ တဲ့ ေသမင္းကိုသာ က်ဳပ္ သတိျပဳ ေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေသျခင္း တရား အေၾကာင္း ခဏတိုင္း ခဏတိုင္း သတိျပဳမိတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ က်ဳပ္ ဒီ နန္းေတာ္မွာ စည္းစိမ္ အျပည့္ ရွိေနသည့္ တိုင္ က်ဳပ္ အတြက္ ရေသ့တစ္ပါး ျဖစ္ေနတယ္။ ဒါကို သင့္ရဲ႕ ဆရာသခင္ သိတယ္။ သူ လည္း က်ဳပ္ နားလည္သလို နားလည္ ထားတယ္။ အရွင့္ကို က်ဳပ္ဆီ ေစလႊတ္လိုက္တဲ့ အေၾကာင္းကလည္း အဲ့ဒါပဲ ျဖစ္ပါ တယ္။ တကယ္ လို႔သာ ရက္အနည္းငယ္ ေနလိုတယ္ ဆိုရင္ - အရွင္ ဒီမွာ ေနရင္း မိမိကိုယ္ကိုယ္ ေစာင့္ၾကည့္ၾကည့္ပါ။"

.....................

ေမးခြန္းက ဆိုတဲ့ - "အပၸမာဒ သတိကို ဘယ္လို ပိုျပီးပြားမ်ား ေစႏိုင္မလဲ" အတြက္ ေျဖရင္ ~ "ဘဝရဲ႕ ရွင္သန္ေနတဲ့ ဒီတခဏတာ ကို ေကာင္းေကာင္း အသိဝင္ ထားဖို႔" သာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေသျခင္းတရား ဟာ ခဏတိုင္း အတြင္း ေရာက္ရွိ လာႏိုင္ တယ္။ အခု ခဏမွာ ခင္ဗ်ား ရွင္ေန ေပမယ့္ ေနာက္တစ္ခဏ အတြက္ သူ ေရာက္မလာဘူး လို႔  ခင္ဗ်ား ကိုယ္တိုင္လည္း မေျပာႏိုင္သလို - ဘယ္သူမွလည္း မေျပာႏိုင္ေန ဘူး ရယ္။ က်ေနာ္တို႔ အမ်ားမွာ သတိမဝင္မိၾကျခင္း ၊ ေမ့ေလ်ာ့ ေနတတ္ၾကျခင္း - အေၾကာင္းက - "ေနာက္ တစ္ခဏ၊ ေနာက္ အခ်ိန္ေတြ မွာလည္း ငါ ရွင္ေနဦးမွာပဲ" ဆိုတဲ့  စိတ္ကူး၊ အေတြးအထင္ ေၾကာင့္သာ ျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္ လို႔ သာ ေသျခင္း တရား ဟာ နီးကပ္လာေနတယ္ - လို႔ တကယ္ သိရင္ အဲ့လူအတြက္ အခု ရွင္သန္ ေနတဲ့ အေပၚ သတိ မျပဳဘဲ မေန ဘူး။ ဘဝ ဆိုတာ ေရျမွဳပ္ေပၚ က တခဏ ကိုသာ ဆိုလိုေၾကာင္း သိတဲ့ အခါ ~ အပ္ဖ်ား တစ္ခ်က္ ဆတ္ခနဲ ထိုးဆြ ၊ ျဖတ္ခနဲ နာက်င္ျပီး ျဖတ္ ခနဲ ေပ်ာက္ပ်က္သြားတဲ့ တခဏေလးပဲ လို႔ သိျမင္ရင္း ~ ခင္ဗ်ား သတိမျပဳဘဲ မေနႏိုင္ဘူး။

.......................

April 25th 2012 at 11:00 AM

.......................

http://zayya.blog.com/

http://zayya.wordpress.com/

http://zayyablogger.blogspot.com/

........................