အေႏွာင္အဖြဲ႕ကို ~ (၁) :ပါရဂူ

by Zay Ya on Friday, April 27, 2012 at 1:24am ·

                                              ဃူမကၠရ သ်ွတၱရ - အခန္း (၂)

                                           အေႏွာင္အဖြဲ႕ကို ျဖတ္ေတာက္ပစ္ပါ

တစ္ကမၻာလံုး ရွိ ရေသ့၊ ရဟန္း သူေတာ္စင္ မ်ားက 'အိမ္ေထာင္မႈ သည္ အေႏွာင္အဖြဲ႕ ျဖစ္သည္' ဟု ေျပာျပီး အိမ္ေထာင္မႈ ကို ခ်ိဳးဖ်က္ လ်က္ အျပင္ဘက္ ထြက္လာဖို႔ ေျပာျပ ၾကသည္။ အကယ္၍ ေျခသလံုး အိမ္တိုင္ ခရီးသြားမ်ား လည္း အိမ္ေထာင္သည္ ဘဝကို ခ်ိဳးဖ်က္ ဖို႔ လိုအပ္သည္ ဆိုလ်ွင္ ေျခသလံုး အိမ္တိုင္ ခရီးလွည့္လည္ သြားလာသူ မ်ား၏ ရည္ရြယ္ခ်က္ လည္း မိမိကိုယ္ကို တန္ဖိုး ထားျခင္း၊ သူတစ္ပါး အား အမႈ မထားျခင္း ဟူ၍ မမွတ္သင့္ ေပ။

ဃူမကၠရ သ်ွတၱရ က်မ္း၌ ေဖာ္ျပထားေသာ ယင္း အခ်က္အလက္ မွာ ပထမ တန္းစား ခရီးသည္ မ်ား အတြက္ သို႔မဟုတ္ အျဖစ္ႏိုင္ဆံုး ဒုတိယ တန္းစား ခရီးသည္မ်ား အတြက္ ျဖစ္သည္။ ပထမ တန္းစား ခရီးသည္ သို႔မဟုတ္ ဒုတိယ တန္းစား ခရီးသည္ သည္ မျဖစ္ႏိုင္ေသာ ယင္း လမ္းမေပၚ၌ အေျခ မခ်သင့္ ဟူေသာ အဓိပၸာယ္ လည္း မဟုတ္ေပ။

ပထမတန္းစား ခရီးသည္ တစ္ေယာက္ ေမြးဖြား ေပၚေပါက္ လာရန္ အတြက္ ဒုတိယ တန္းစား ခရီးသည္ ေထာင္ေပါင္း မ်ားစြာ ရွိဖို႔ လိုအပ္လာ လိမ့္မည္။ ဒုတိယ တန္းစား ခရီးသည္ တစ္ေယာက္ ျဖစ္လာဖို႔ အတြက္ လည္း တတိယ တန္းစား ခရီးသည္ ေထာင္ေပါင္း မ်ားစြာ လိုအပ္သည္။ ယင္းသို႔ အားျဖင့္ ေျခသလံုး အိမ္တိုင္ ခရီးသည္၏ လမ္းမ၌ သိန္းေပါင္း မ်ားစြာေသာ လူမ်ား ေပ်ာက္သြား ၾကမည္ ဆိုလ်ွင္ ယင္းတို႔ အထဲက စံျပ ေျခသလံုး အိမ္တိုင္ ခရီးသည္ ေပၚထြက္ လာဖို႔ ခဲယဥ္း လိမ့္မည္ မဟုတ္ေပ။

ေျခသလံုး အိမ္တိုင္ ခရီး လွည့္လည္ သြားလာရန္ အတြက္ အိမ္ေထာင္မႈကို ခ်ိဳးဖ်က္လ်က္ အျပင္ဘက္ ထြက္လာျခင္း သည္ ပထမ လိုအပ္ ခ်က္ ျဖစ္သည္။ မ်က္စိပြင့္သည့္ အခ်ိန္မွ စ၍ ကမၻာေလာက တြင္ လွည့္လည္ သြားလာျခင္း မျပဳလုပ္ လုိေသာ လုလင္ ဟူ၍ ဘယ္မွာ ရွိမည္ နည္း။ အေၾကာ မ်ားထဲတြင္ ေသြးပူ စီးဆင္း ေနေသာ လူမ်ားထဲတြင္ တစ္ခ်ိန္ ခ်ိန္၌ အျပင္ဘက္ ထြက္လိုသည့္ အလိုဆႏၵ မရွိသူ အေရ အတြက္ အလြန္ နည္းေပလိမ့္မည္။ ထို ပုဂၢိဳလ္မ်ား၏ လမ္းမတြင္ အဟန္႔အတား မ်ား ရွိမည္မွာ အမွန္ ျဖစ္သည္။

အျပင္အပ ကမၻာေလာက၌ ျဖစ္ေပၚ ေနေသာ အေႏွာင့္အယွက္ အဟန္႔အတား မ်ားထက္ လူ၏ စိတ္ႏွလံုး ထဲတြင္ ေပၚလာေသာ အေႏွာင့္ အယွက္ အဟန္႔အတား မ်ားက အေရအတြက္ ပိုမ်ားသည္။ လုလင္ မ်ားသည္ မိမိ တို႔၏ ရြာ၊ မိမိတို႔၏ အရပ္ကို ေအာက္ေမ့ တသျပီး ငိုၾကသည္။ မိမိ သိကၽြမ္းေနေသာ အိမ္မ်ား၊ နံရံမ်ား၊ လမ္းၾကီး လမ္းငယ္မ်ား၊ ျမစ္မ်ား၊ ေခ်ာင္းမ်ား၊ ကန္မ်ား၊ မိမိတို႔၏ မ်က္ေမွာက္ က ေဝးကြာ သြားသည့္ အခါ လြမ္းသလိုလို ေဆြး သလိုလို ျဖစ္ၾကသည္။ ေျခသလံုး အိမ္တိုင္ ခရီးလွည့္လည္ သြားလာျခင္း သည္ မိမိ၏ ဇာတိနယ္ေျမအား တြယ္တာခ်စ္ခင္ ျခင္း မျပဳရ ဟူေသာ အဓိပၸာယ္ မဟုတ္ေပ။

လူတို႔သည္ မိမိတို႔၏ ဇာတိ နယ္ေျမအား ထိုနယ္ေျမ ေဒသႏွင့္ ေဝးကြာ ေသာ ေနရာသို႔ ေရာက္သြား မွ သာလ်ွင္ အျပည့္အဝ ခ်စ္ခင္ ေလးစား မႈ ျပဳလုပ္ ႏိုင္ေပသည္။ ထိုအခ်ိန္ က်မွသာ မိမိ ဇာတိ နယ္ေျမ ေဒသ၏ လွေသာ ရုပ္ပံုသည္ ႏွလံုးသား တြင္ ေပၚေပါက္ လာသည္။ ႏွလံုးသား သည္ ခ်ိဳျမေသာ အေတြးအေခၚ အမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ ျပည့္လ်ွံလာ ႏုိင္သည္။

အေနွာင့္အယွက္ အဟန္႔အတား ျဖစ္မွာ မစိုးရိမ္ရလ်ွင္ ေျခသလံုး အိမ္တိုင္ ခရီးသည္ သည္ ကိုးႏွစ္ ဆယ္ႏွစ္ ၾကာျပီးသည့္ေနာက္ မိမိ ဇာတိ ေဒသကို ျပန္လာ၍ ၾကည့္ရွဳျခင္းသည္ မိမိ၏ မိတ္ေဟာင္း ေဆြေဟာင္း မ်ားႏွင့္ ေတြ႕ဆံုျခင္းသည္ မလိုလား အပ္ေသာ အေၾကာင္း မဟုတ္ေပ။ သို႔ရာတြင္ ခ်စ္ခင္ျခင္း၏ အဓိပၸာယ္သည္ ခ်စ္ခင္ျခင္းကို အထံုးအဖြဲ႕ ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ထားျခင္း မဟုတ္ေပ။ ေျခသလံုး အိမ္တိုင္ ခရီးသည္၏ဘဝ၌ လူသည္ ခရီးေဝးရာသို႔ ေရာက္သြားေလေလ မိမိ၏ အက်ိဳးကို လိုလားေသာ မိတ္ေဆြ မ်ား ၏ ဦးေရ ေပါမ်ား လာေလ ျဖစ္သည္။ ေနရာ အႏွံ႕အျပား၌ သံေယာဇဥ္ ၾကိဳးမ်ားသည္ ထိုပုဂၢိဳလ္ အား ဖြဲ႕ေႏွာင္ဖို႔ အဆင္သင့္ ျဖစ္ေနၾကသည္။ အကယ္၍ ယင္းကဲ့သို႔ေသာ ေထာင္ေခ်ာက္ ထဲတြင္ ဖမ္းမိ လိုပါလ်ွင္ကား အားလံုး ၏ အလိုဆႏၵကို မည္ကဲ့သို႔ ျဖည့္ဆည္း၍ ရႏိုင္မည္နည္း။

ကၽြႏ္ုပ္ကို ေမြးဖြားေသာ နယ္ေျမေဒသ ျမိဳ႕ရြာ မ်ားအား အၾကိမ္တစ္ရာ ရွိခိုး ဦးခိုက္ လိုက္ပါသည္။ နယ္ေျမေဒသကို ေအာက္ေမ့ တသျခင္း သည္ ကၽြန္ုပ္တို႔ အတြက္ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးဖြယ္ အေကာင္းဆံုးေသာ ရတနာ ေရႊအိုး ျဖစ္သည္ ဆိုသည္မွာ သံသယ ျဖစ္ဖြယ္ မလိုေပ။ သို႔ရာတြင္ အကယ္၍ ထိုနယ္ေျမ ေဒသသည္ ေျခေထာက္ကို ဖမ္းဆြဲထားျပီး ဇဂၤမက ထာဝရ ျဖစ္ေအာင္၊ လႈပ္ရွားေနသူ အျဖစ္က ရပ္တန္႔ေနသူ ျဖစ္ေအာင္ လုပ္မည္ ဆိုလ်ွင္ကား ယင္းသို႔ ျပဳလုပ္ျခင္းသည္ မလိုလား အပ္ေသာ အေၾကာင္း ျဖစ္သည္။ လူတိုင္း လူတိုင္း မိမိတို႔၏ ဇာတိ ေဒသႏွင့္ ပတ္သက္၍ တာဝန္ ဝတၱရား ရွိသည္။ ယင္းတာဝန္ ဝတၱရား သည္ ေက်းဇူး ဥပကာရ တင္ရွိမႈကို အလုပ္လုပ္၍ ျပျခင္း မ်ွျဖင့္ ေက်ပြန္ သြားႏိုင္သည္။

မည္သည့္ အရြယ္၌ ေျခသလံုး အိမ္တိုင္ ခရီးသြားႏိုင္ျခင္း အညြန္႔ အေညွာင့္ ေပၚေပါက္လာသည္၊ မည္သည့္ အရြယ္၌ အျပည့္ အဝ ျဖစ္ေပၚ လာသည္၊ မည္သည့္ အခ်ိန္၌ ခရီး စတင္ ထြက္သင့္သည္ ဆိုသည့္ အေၾကာင္း အရာႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေရွ႕အပိုင္းမ်ား တြင္ ေျပာျပပါမည္။ သို႔ရာတြင္ အေႏွာင္အဖြဲ႕ကို ျဖတ္ေတာက္ ပစ္ရန္ ေျပာျပရင္း ႏွင့္ အနာဂတ္ ေျခသလံုး အိမ္တိုင္ ခရီးသည္ ၏ ႏုနယ္ေသာ ႏွလံုးသား ႏွင့္ ဦးေႏွာက္ကို ေႏွာင္ဖြဲ႕ထားရာ၌ မည္သည့္ လက္ခ်က္က ပိုမ်ားသည္ ဆိုသည္ကို မူ ေျပာျပ ရမည္။ ရန္သူ သည္ လူကို တုပ္ေႏွာင္ မထားႏိုင္ေပ။ မိမိ အား စိတ္ပါဝင္စား ျခင္း မရွိသူ ကလည္း အျခား လူတစ္ေယာက္ကို တုပ္ေႏွာင္ မထားႏိုင္ေပ။ အခိုင္မာဆံုး အတင္းက်ပ္ဆံုး အေႏွာင္ အဖြဲ႕မွာ ခ်စ္ခင္ျခင္း အေႏွာင္ အဖြဲ႕ ျဖစ္သည္။ ခ်စ္ခင္ ျခင္း၌ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းမႈ ရွိသည္ ဆိုလ်ွင္ ထက္သန္ အားေကာင္းမႈ လည္း ရွိသည္ ဟု ဆိုရည္။ ေျခသလံုး အိမ္တိုင္ ခရီးသည္ မ်ား၏ အေတြ႕အၾကံဳ အရ သိရွိရသည္မွာ အကယ္၍ မိမိတို႔ မိခင္ ၏ ခ်စ္ျခင္း ႏွင့္ မ်က္ရည္ကို ပူပန္ ေၾကာင့္ၾက ေနမည္ ဆိုလ်ွင္ ေျခသလံုး အိမ္တိုင္ ခရီးသည္ မ်ားထဲက တစ္ေယာက္မ်ွ အိမ္အျပင္ ဘက္ ထြက္လာႏိုင္မည္ မဟုတ္ေပ။

ဆယ့္ငါး ႏွစ္၊ အႏွစ္ ႏွစ္ဆယ္ အရြယ္ လုလင္ မ်ား၏ ေရွ႕တြင္ "မင္း ႏွလံုးသားဟာ ဘယ္ေလာက္ မာေက်ာ သလဲ၊ မိခင္၏ ႏွလံုးသား ကို မၾကည့္ဘူး လား။ မင္း အေပၚမွာ မိခင္ရဲ႕ ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ အားလံုး တည္ရွိေနတယ္။ ကိုးလလြယ္ ဆယ္လ ဖြားခဲ့ရတဲ့ မိခင္ဟာ မင္း ထြက္သြား လို႔ ရွိရင္ ငိုရပါမ်ားတဲ့ အတြက္ မ်က္စိ ကန္း သြားလိမ့္မယ္။ မိခင္ ရဲ႕ အားကိုး အားထား ဟာ မင္းပဲ ျဖစ္တယ္" ဟူေသာ အေၾကာင္း ျပခ်က္ မ်ားကို မိခင္မ်ားက ေျပာျပ ၾကေပလိမ့္မည္။ ယင္း အေၾကာင္း ျပခ်က္ မ်ားႏွင့္ ဆံုးမ သြန္သင္ ခ်က္မ်ား သည္ ေျခသလံုး အိမ္တိုင္ ခရီးသည္ ၏ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ႏွင့္ လံု႕လဝီရိယ အေပၚတြင္ ေရအိုး အလံုး ေထာင္ေပါင္း မ်ားစြာ သြန္ခ် လိုက္ သကဲ့သို႔ မိခင္ ၏ ယင္း အေျခအေန သည္ ေျခသလံုး အိမ္တိုင္ ခရီးသည္  ၏ စိတ္ႏွလံုးကို အားနည္း သြားေအာင္ လုပ္ေပ လိမ့္မည္။

မိခင္ ၏ ခ်စ္ခင္ ၾကင္နာမႈ သည္ အလြန္ အဖိုးထိုက္ တန္ေသာ အရာ ျဖစ္သည္။ အဖိုးတန္သည္ ဟူေသာ စကား ေလာက္ျဖင့္ လံုေလာက္ မည္ မဟုတ္ေပ။ ယင္း ခ်စ္ခင္ ၾကင္နာမႈ ထက္ ခ်ိဳျမိန္ လွေသာ ခ်စ္ခင္ ၾကင္နာမႈမ်ိဳး တစ္ျခား မရွိႏိုင္ေပ။ မိခင္၏ ေက်းဇူး ဥပကာရ သည္ အမွန္တကယ္ပင္ ဆပ္၍ မကုန္ ႏိုင္ေသာ ေက်းဇူး ဥပကာရ မ်ိဳး ျဖစ္သည္။ မိခင္၏ ေက်းဇူး ဥပကာရ ကို တံု႔ျပန္ ရန္ အတြက္ သားသည္ မိမိ မိခင္၏ အမည္ကို ထြန္းလင္း ေတာက္ပ ေအာင္ လုပ္ရမည္။ မိမိ ၏ ထြန္းလင္း ေတာက္ပ ေသာ အျပဳအမူမ်ားျဖင့္ မိခင္ ၏ အမည္ နာမ ထင္ရွား ေက်ာ္ၾကား ေအာင္ လုပ္ရေပမည္။ ေျခသလံုး အိမ္တိုင္ ခရီးသည္ ယင္းကဲ့သို႔ ျပဳလုပ္ ႏိုင္သည္။

မိခင္ေပါင္း မ်ားစြာသည္ မိမိ တို႔၏ ထင္ေပၚ ေက်ာ္ၾကား ေသာ ေျခသလံုး အိမ္တိုင္ ခရီးသည္ သား မ်ားေၾကာင့္ ထင္ေပၚ ေက်ာ္ၾကား သြားၾက သည္။ သုဝဏၰကၡီ ၏ သား အႆေဃာသ သည္ ဇမၺဴဒိပ္ အေရွ႕ပိုင္းမွ ဂႏၶာရ တိုင္း အထိ လွည့္လည္ သြားလာျပီးလ်ွင္ သူ၏ ကဗ်ာ၊ သူ ၏ ပညာ ျဖင့္ လူေပါင္း မ်ားစြာ တို႔၏ စိတ္ႏွလံုးကို ႏွစ္သိမ့္ ေစျပီးလ်ွင္ သာေကတ သူ မိခင္ သုဝဏၰကၡီ ၏ အမည္နာမ ကို ထာဝရ တည္ျမဲေအာင္ လုပ္ခဲ့သည္။ မိခင္ မ်ားသည္ မိမိတို႔၏ လတ္တေလာ အက်ိဳး ကို ၾကည့္လ်က္ မိမိ တို႔၏ အနာဂတ္ ေျခသလံုး အိမ္တိုင္ ခရီးသည္ သားကို နားလည္ သေဘာမေပါက္ ၾကေပ။ မိမိတို႔၏ အိမ္ေဂဟာ၌ သာလ်ွင္ တစ္သက္လံုး ေနေစလိုၾကသည္။ ပညာ မတတ္ေသာ သာမန္ မိခင္ မ်ားသာ မက ပညာတတ္ မိခင္မ်ားသည္ပင္ ထို အေၾကာင္းအရာ ႏွင့္ ပတ္သက္၍ နားလည္ သေဘာေပါက္ ျခင္း မရွိၾက ၍ ခရီးလွည့္လည္ သြားလာျခင္း က်င့္စဥ္၌ အေႏွာင့္အယွက္ အဟန္႔အတား ျဖစ္ေနၾကသည္။ နားလည္ သေဘာေပါက္ ေသာ စြမ္းရည္ မရွိၾကသည့္ မိခင္ မ်ားသည္ မိမိတို႔ သားမ်ားအား မ်က္လံုး မွိတ္ျပီး အိမ္က ထြက္သြား ဖို႔ ေလာက္ေတာ့ ေျပာရ လိမ့္မည္။ မိခင္သည္ အစ ပထမ ၌မူ စိတ္မေကာင္းျခင္း အမွန္ပင္ ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ သို႔ရာတြင္ မိခင္မ်ားသည္ တစ္သက္လံုး ငိုေနလိမ့္မည္ မဟုတ္ေပ။ ေန႔ရက္ အတန္ၾကာ ငိုျပီးေနာက္ သူတို႔ ၏ မ်က္လံုးထဲက မ်က္ရည္ ခန္းေျခာက္ သြားေပ လိမ့္မည္။ အကယ္၍ မိခင္တြင္ တစ္ေယာက္ မက သားသမီး ရွိမည္ ဆိုလ်ွင္ သား ေသာကကို ပို၍ ခံႏိုင္ရည္ ရွိလာေပလိမ့္မည္။

ပညာတတ္ မိခင္မ်ားလည္း မိမိတို႔ သားႏွင့္ ခြဲခြာ မေနလိုၾကေပ။ မိခင္ တစ္ေယာက္၏ သားသည္ ၁၀ တန္း စာေမးပြဲ ေျဖျပီး အိမ္မွ ထြက္ေျပး သြား သည္။ ႏွစ္ႏွစ္ သံုးႏွစ္ အထိ ဘယ္ေရာက္ ေနသည္ မသိေပ။ မိခင္သည္ ထိုအေၾကာင္းကို ေျပာျပ၍ ကၽြႏ္ုပ္၏ ကိုယ္ခ်င္း စာနာ မႈ ကို ရယူလိုသည္။ "ကၽြန္မတို႔ သူကို အိမ္မွာ ဘယ္ေလာက္ ေကာင္းေကာင္း ၾကည့္ရွဳ ထားသလဲ။ ဒါေပမယ့္ ဒီသားဟာ ကၽြန္မ တို႔ကို ဒုကၡ ေပးျပီး ထြက္ေျပးသြားတယ္" ကၽြႏ္ုပ္သည္ ထိုမိန္းမကို ခရီးသည္ သား၏ မိခင္ ျဖစ္လာသည့္ အတြက္ ခ်ီးက်ဴး စကား ေျပာ လိုက္သည္။ "ခင္ဗ်ား ေလာင္းရိပ္ ေအာက္က အေဝးေရာက္ သြားတဲ့ အခါ ခင္ဗ်ား သားဟာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အားကိုးတဲ့ ေယာက်ၤား တစ္ေယာက္ လို ခရီးလွည့္လည္ သြားလာ ေနလိမ့္မယ္။ ခင္ဗ်ား သားသမီး သံုးေယာက္ ရွိေသးတယ္ မဟုတ္လား။ လင္မယား ႏွစ္ေယာက္ ဟာ ႏွစ္ေယာက္ အစား သံုးေယာက္ က်ဳပ္တို႔ ႏိုင္ငံကို ေပးခဲ့တယ္။ အဲ့ဒါ မ်ိဳးဆက္ တစ္ဆက္မွာပဲ လူဦးေရ တစ္ဆ ရဲ႕ တစ္ဝက္ တိုးလာျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ စဥ္းစားပါ။ လူ အဆက္ေပါင္း မ်ားစြာ အထိ အဲ့ဒီ အတိုင္း သြားမယ္ ဆိုရင္ အိႏၵိယ ႏိုင္ငံဟာ ေျခခ် စရာ ေနရာေတာင္ ရွိေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး" ကၽြႏ္ုပ္ ၏ အေၾကာင္းျပ ခ်က္ကို ၾကားရသည့္ အတြက္ ထို မိန္းမသည္ အျပင္ပန္း ကမူ ဝမ္းနည္းျခင္း မျပေတာ့ေပ။ သို႔ေသာ္လည္း ထို မိန္းမသည္ ကၽြႏု္ပ္၏ စကားကို သေဘာေပါက္ ဟန္ မတူေပ။

ပညာ မတတ္ေသာ မိခင္သည္ "ဃူမကၠရ သ်ွတၱရ" ကို ဘယ္မွာ နားလည္ မည္နည္း။ သို႔ေသာ္လည္း ပညာတတ္ မိခင္မ်ား ကမူ ဤ က်မ္းစာ ကို ဖတ္လ်က္ ကၽြႏ္ုပ္ကို ဆဲ ၾကလိမ့္မည္။ က်ိန္စာ ဆိုၾကလိမ့္မည္။ ငရဲ ပို႔ၾကလိမ့္မည္။ ထို မိခင္မ်ား၏ ဆဲေရး တိုင္းထြာျခင္း၊ က်ိန္စာ ဆိုျခင္း မ်ားကို ဦးထိပ္ ရြက္ရန္ အတြက္ ကၽြႏ္ုပ္ အဆင့္သင့္ ျဖစ္သည္။ ဤ က်မ္းစာကို ဖတ္လ်က္ ယခု ရာစုႏွစ္ အဆံုး ထိ အနည္းဆံုး မိခင္ တစ္ကုေဋ တို႔သည္ မိမိတို႔၏ သားမ်ား လက္လြတ္ သြားၾကေစရန္ ကၽြႏ္ုပ္ လိုလားသည္။ ယင္း အတြက္ အျပစ္ရွိသည္ ဆိုလ်ွင္ ယင္းအျပစ္ကို ဦးထိပ္ေပၚတြင္ ရြက္လ်က္ ကၽြႏ္ုပ္ ၾကိဳးဒဏ္ ခံဖို႔ အတြက္ အဆင္သင့္ ျဖစ္သည္။

အကယ္၍ မိခင္သည္ ပညာမတတ္ ေသာ္လည္း နားလည္မႈ ရွိမည္ ဆိုပါက သားကို ေလးဖက္တြား သြားသည့္ အေျခအေနမွ မတ္တတ္ ရပ္သြားႏိုင္သည္ အထိ သင္ေပးျပီးေနာက္ မိမိ ၏ တာဝန္ ဝတၱရားကို ျပဳလုပ္ ေဆာင္ရြက္ျပီးျပီ ဟူ၍ နားလည္ ေအာက္ေမ့ သင့္သည္။

ေက်းငွက္ မ်ားသည္ သူတို႔ ၏ ေပါက္စ ကေလးမ်ားကို ဥခြံ တြင္းမွ အျပင္ဘက္တြင္ အေကာင္ေပါက္ လာသည္ အထိ တာဝန္ ယူၾကသည္။ ထို႔ေနာက္ တြင္ ငွက္ကေလးမ်ားသည္ သူတို႔၏ က်ယ္ျပန႔္ေသာ ကမၻာေလာက ထဲတြင္ ပ်ံသန္း သြား ၾကသည္။

မိခင္အခ်ိဳ႕သည္ ဆယ့္ငါး ႏွစ္ ၊ ဆယ့္ေျခာက္ ႏွစ္ အရြယ္ သူငယ္မ်ား မိမိတို႔၏ ေျခေထာက္ေပၚတြင္ ရပ္ႏိုင္ၾကသည္ ဆိုသည္ကို နားလည္ ၾကသည္။ လူသား မ်ား၏ ကေလးမ်ားတြင္ ေက်းငွက္ မ်ားထက္ ပိုျပီး စြမ္းအား ရွိသည္ ဆိုသည္ကို မိခင္ မ်ား နားမလည္ ၾကေပ။

ေဆာင္းဥတု ၌ ဆုိက္ေဘးရီးယား မွ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ေဒသသို႔ လာၾကေသာ ငွက္မ်ားသည္ ဧျပီလ တြင္ ဟိမဝႏၱာ သို႔ ျပန္သြားၾကသည္ကုိ ေတြ႕ရသည္။ ေႏြဥတု၌ တိဘက္ျပည္ ေရအိုင္ ရွိေသာ ေတာင္မ်ားတြင္ ထိုငွက္မ်ားသည္ ဥ အု ၾကသည္။ ဥမ်ားမွ ငွက္ေပါက္ကေလးမ်ား ေပါက္လာၾကသည္။ အရြယ္ ေရာက္လာ ေသာအခါ ငွက္ကေလးမ်ားသည္ ပ်ံသန္း သြားၾကသည္။ ယင္းငွက္ကေလးမ်ားသည္ မသိဖူး၊ မျမင္ဖူး ေသာ လမ္းမွ သဘာဝ အသိဥာဏ္ စြမ္းအားျဖင့္ ေႏြဥတု အခါ ကာလ မ်ားတြင္ ေျမာက္ပိုင္း ေဒသမ်ား၌ ပ်ံသန္းျပီး 'ဗိုက္က' ေရအိုင္ အထိ ေရာက္သြား ၾကသည္။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ေဒသ၌ အပူ ေလ်ာ့နည္း သြားျပီး ႏွင္းက်စ ျပဳလာေသာ အခါ ထိုငွက္မ်ားသည္ တစ္ဖန္ မသိဖူး၊ မျမင္ဖူးေသာ ေဒသ ျဖစ္သည့္ အိႏၵိယ ႏိုင္ငံ ဘက္ ပ်ံသန္း လာၾကျပီးလ်ွင္ လမ္းခရီး ၌ နားနားေနေန ျပဳလုပ္ ၾကလ်က္ ဤေဒသသို႔ ေရာက္လာၾကသည္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အားကိုးျခင္း ကသာ ယင္းငွက္မ်ားအား ယင္းကဲ့သို႔ေသာ စြမ္းအားကို ေပးျခင္း ျဖစ္သည္။ လူမ်ားအား သူတစ္ပါးကို အားကိုးလိုသည့္ စိတ္ဓာတ္ သြင္းေပးေသာ ပညာတတ္ မိခင္၏ ပညာသည္ အဘယ္မွာ တန္ဖိုး ရွိမည္နည္း။

အကယ္၍ အေျမွာ္အျမင္ ၾကီးမားေသာ မိခင္ ျဖစ္သည္ ဆိုလ်ွင္ ထိုအေၾကာင္း အရာ ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဒံုးေဝး မေနဘဲ နားလည္မႈ ရွိေသာ မိခင္ တစ္ေယာက္ ျဖစ္သင့္သည္။ ခရီးလွည့္လည္ သြားလာလိုျခင္း အညႊန္႔ အေညွာက္ ေပၚလာသည့္ သားအား အားေပး အားေျမွာက္ ျပဳသင့္ သည္။ ခရီး လွည့္လည္ သြားလာသည့္ စိတ္ဓာတ္ ေပၚလာလ်ွင္ မိမိ တို႔၏ သားအား သူ၏ စြမ္းအား ေလ်ာ္စြာ ေငြ ၃၀၀, ၄၀၀ ေပးလ်က္ 'သံုးေလး လ အတြင္း အိႏၵိယ တစ္ႏိုင္ငံလံုး ကို လွည့္လည္ ပါလား' ဟူ၍ ေျပာၾကားသင့္သည္။ ယင္းကဲ့သို႔ ျပဳလုပ္သည့္ အတြက္ အက်ိဳး ထူးလာလိမ့္မည္ ဟူ၍ ကၽြႏ္ုပ္ ထင္သည္။

အကယ္၍ မိမိ ၏ သားသည္ ေျခသလံုး အိမ္တိုင္ ခရီးလွည့္လည္ သြားလာလိုသည့္ စိတ္ဓာတ္ မရွိလ်ွင္ အလည္အပတ္ သြားျပီး မိမိ တို႔ အိမ္ ျပန္လာျပီး ေနလိမ့္မည္။ အကယ္၍ ေျခသလံုး အိမ္တိုင္ ခရီးလွည့္လည္ သြားလာ လိုသည့္ ဗီဇ အမွန္ တကယ္ ရွိမည္ ဆိုလ်ွင္ ကား ထိုသားသည္ ယင္းကဲ့သို႔ေသာ အေမကို သံေယာဇဥ္ တြယ္တာေန လိမ့္မည္ မဟုတ္။ အေၾကာင္းမူကား မိမိ ၏ မိခင္သည္ အေႏွာင္အဖြဲ႕ ျဖစ္ေနလိမ့္မည္ မဟုတ္ ဟူ၍ နားလည္ ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။

မိခင္သည္ လုလင္ အရြယ္၌ ၾကီးမားေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္ တစ္ခု အတြက္ အားထုတ္ ေသာ သား၏ အေႏွာင့္အယွက္ အဟန္႔အတား ျဖစ္ေနမည္ ဆိုလ်ွင္ ထိုသားသည္ ၾကီးလာေသာ အခါ မယား အိမ္ ေရာက္သြားျပီး သားသမီး ေမြးဖြား လာပါက ထိုသားသမီး သည္ မိခင္ အေပၚ မည္ကဲ့သို႔ သေဘာထားမည္ ဆိုသည္ကို မိခင္ တစ္ေယာက္ အေနႏွင့္ စဥ္းစား ဆင္ျခင္ သင့္သည္။ ေယာကၡမ ႏွင့္ ေခၽြးမ မတည့္ျခင္း၊ သားက ေခၽြးမ ဘက္ လိုက္ျခင္း မ်ားကို မည္မ်ွ ေတြ႕ျမင္ ေနၾကရသနည္း။ မိခင္ အဖို႔ သား၏ ေကာင္းက်ိဳး အတြက္ အေႏွာင့္ အယွက္ အဟန္႔ အတား ျဖစ္မေနျခင္း သာလ်ွင္ ေကာင္းသည္။ သားအဖို႔ နားလည္မႈ မရွိေသာ မိခင္အား ဂရုစိုက္ မေနဘဲ ျမင့္ျမတ္ေသာ လမ္းမ ေပၚ၌ ေျခခ်ျခင္း သည္သာလ်ွင္ ေကာင္းသည္။

မိခင္ ျပီးလ်ွင္ ခရီးလွည့္လည္ သြားလာျခင္း အၾကံအစည္ ကို ဖ်က္ဆီးပစ္ဖို႔ အၾကိဳးစား ဆံုး ပုဂၢိဳလ္ မွာ ဖခင္ ျဖစ္သည္။ အကယ္၍ သားျဖစ္သူသည္ ၁၅ ႏွစ္၊ ၁၆ ႏွစ္ အရြယ္ေလာက္ မေရာက္ေသးဘဲ ႏွင့္ စြန္႔စားလို သည့္ စိတ္ ေပၚလာလ်ွင္ ဖခင္လုပ္သူ သည္ ၾကိမ္လံုး ၏ အကူအညီ ျဖင့္ သား ျဖစ္သူ အား စိတ္ေျပာင္း သြားေအာင္ လုပ္လိမ့္မည္။ ခရီးလွည့္လည္ သြားလာလိုသူ ၏ အညြန္႔ကို တုတ္ ႏွင့္ ရိုက္၍ ပ်က္စီး သြားေအာင္ လုပ္ႏိုင္ပါမည္ ေလာ။ တစ္ခါ တစ္ရံ အခ်ိဳ႕ဖခင္ မ်ားသည္ စြန္႔စားလိုေသာ မိမိတို႔ ၏ သားကို ၾကိမ္းေမာင္း ေသာ္ လည္း ေအာင္ျမင္မႈ မရရွိသည့္ အခါ ထို လက္နက္ကို အသံုးျပဳ ၾကသည္။ ခရီးလွည့္လည္ သြားလာလိုေသာ လုလင္ပ်ိဳ မ်ား အတြက္ ယင္းသို႔ ခံရေသာ ေၾကာင့္ အက်ိဳးလည္း ရွိသြားႏိုင္သည္။ ယင္းကဲ့သို႔ေသာ ဖခင္မ်ိဳး ႏွင့္ ပတ္သက္၍ စိတ္ေကာင္း ႏွလံုးေကာင္း မထားေတာ့ဘဲ မ်က္စိ မွိတ္ လ်က္ ထြက္ခြာသြားျပီး ေအာင္ျမင္မႈ ရရွိသည္ ႏွင့္ တစ္ျပိဳင္နက္ ထိုကဲ့သို႔ ခံခဲ့ ရသည္ကို ေမ့ေမ့ ေပ်ာက္ေပ်ာက္ ျဖစ္သြား ၾကသည္။ သို႔ရာတြင္ ဖခင္ အားလံုးသည္ ယင္းကဲ့သို႔ မမိုက္မဲ ၾကေပ။ မိုက္သည္ ထားဦး~ တုတ္ကို အသံုးျပဳသည္မွာ ၁၅ ႏွစ္သား အရြယ္ သူငယ္ အတြက္ ေလာက္သာ ျဖစ္သည္။

မိမိ တို႔၏ သား ထြက္ခြာ သြားေသာ အခါ ေပ်ာက္သြားေသာ သားကို ရွာျခင္းသည္ ဖခင္၏ တာဝန္ ျဖစ္သည္။ မိခင္မွာမူ အိမ္၌ပင္ တငိုငို တရယ္ရယ္ ျဖစ္ေန ရသည္။ မိခင္ ႏွင့္ ဖခင္ ႏွစ္ဦးလံုး တူညီစြာ ေၾကာင့္ၾကမႈ ျဖစ္ၾကရသည္။ တစ္ျခားသား မ်ား ရွိေစကာမူ သား တစ္ေယာက္ ထြက္ေျပးသြားေသာ အခါ ဖခင္က မ်ိဳးဆက္ ျပတ္ပါျပီ ဟူ၍ လည္းေကာင္း၊ မိမိတို႔ ၏ နာမည္ က်န္ေတာ့မွာ မဟုတ္ ဟူ၍ လည္းေကာင္း ထင္ျမင္ ယူဆသည္။ မိမိ တို႔၏ အမ်ိဳး အႏြယ္ အေၾကာင္းကို စဥ္းစားမည္ ဆိုလ်ွင္ မည္သူ မဆို မိမိ တို႔၏ အမ်ိဳးအႏြယ္ အေရအတြက္ကို ေရတြက္ ၾကည့္စမ္းပါ။ အေရအတြက္ သိန္းေပါင္း မ်ားစြာ ရွိလာလိမ့္မည္။

လူေပါင္း ၅၀၊ ၁၀၀ တို႔သည္ အကယ္၍ မိမိတို႔ ၏ အမ်ိဳး အႏြယ္ကို ဆက္လက္ တည္ျမဲေအာင္ မလုပ္ႏိုင္လ်ွင္ မ်ိဳးဆက္ ျပတ္သည္ ဟူ၍ ဘယ္မွာ ေျပာ၍ ရမည္နည္း။

သား ထြက္ေျပး သြားသည့္ အတြက္ မ်ိဳးႏြယ္ စဥ္ဆက္ တိုးပြားမႈ မရွိလ်ွင္ အမည္ နာမ ခ်ဳပ္ျငိမ္း သြားသည္ ဟူ၍ ေျပာၾကသည္။ ပညာတတ္ လူအေတာ္မ်ားမ်ား ကို ကၽြႏ္ုပ္ ေမးၾကည့္ဖူးသည္။ မည္သူမွ မိမိတို႔ အဘိုး ၏ အေဖ၊ ေဘး၏ အမည္ကို မေျပာႏိုင္ ၾကေပ။ မိမိတို႔ စတုတၳ မ်ိဳးဆက္ ၏ အမည္ နာမကို မေျပာျပႏိုင္ဘဲ ႏွင့္ အမည္ နာမ တည္တံ့ေနဖို႔ အေၾကာင္း ေျပာျခင္းသည္ မိုက္မဲေသာ အယူအဆ မဟုတ္လ်ွင္ အျခား ဘာဟုတ္ ႏိုင္ဦးမည္နည္း။

ေရွးေခတ္ ကာလက "အပုတၱႆဂတိ နတၳိ" ဟု ေျပာဆိုျခင္း သည္ မွန္ ေကာင္း မွန္ေပလိမ့္မည္။ အေၾကာင္းမူကား လြန္ခဲ့သည့္ ႏွစ္ေပါင္း ၂၀၀၀ အလြန္ က ကၽြႏ္ုပ္တို႔ တိုင္းျပည္၌ ေတာေတြ က မ်ားျပီး လူေန အိမ္ေျခက နည္းသည္။ ေတာထဲတြင္ သားရဲ တိရစၦာန္မ်ား ရွိေနၾကသည္။ ထိုအခ်ိန္က လူမ်ားသည္ လူအေရအတြက္ မ်ားေအာင္ လုပ္ျပီးလ်ွင္ လူ႕အေရအတြက္ အင္အားျဖင့္ ရန္သူမ်ားကို ႏွိမ္နင္း လ်က္ ရိကၡာ အတြက္ ပစၥည္း ဝတၳဳမ်ားကို အမ်ားအျပား စိုက္ပ်ိဳး ႏိုင္ေအာင္ ၾကိဳးစား အားထုတ္ၾကသည္။ သို႔ရာတြင္ ယခု ေခတ္၌ မူ လူဦးေရ အဆမတန္ မ်ားျပား လာေသာေၾကာင့္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ အတြက္ အခက္အခဲ ေတြ႕ေန ၾကရသည္။

စဥ္းစား ၾကည့္ပါ။ ၁၉၄၉ ခုႏွစ္က ကၽြႏ္ုပ္တို႔၏ တိုင္းသူ ျပည္သား မ်ားအား ရိုးရိုး ထမင္း ေကၽြးရန္ အတြက္ပင္ တန္ခ်ိန္ ေလးသန္း မ်ွေသာ ဆန္စပါးကို ႏိုင္ငံျခား တိုင္းျပည္မ်ားမွ မွာယူရသည္။ ယခု အခ်ိန္၌ ကၽြႏ္ုပ္တို႔၏ တိုင္းျပည္တြင္ ဆန္စပါးကို တိုးခ်ဲ႕ စိုက္ပ်ိဳးမႈ မျပဳလုပ္ဘဲ ႏိုင္ငံျခား တိုင္းျပည္မ်ားမွ ဆန္စပါး တင္သြင္းမႈ ရပ္ပစ္လိုက္ပါက ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ႏိုင္ငံသူ ႏိုင္ငံသား မ်ားသည္ သိန္းေပါင္း မ်ားစြာ ေသေက်  ပ်က္စီး သြားၾကလိမ့္မည္။ ယင္းကဲ့သို႔ လူဦးေရ တိုးပြား မ်ားျပား လာျခင္းသည္ ၾကီးမားေသာ ျပႆနာ ျဖစ္လာသည့္ အတြက္ ယခု အခ်ိန္၌ မူ "သပုတၱႆဂတိ နတၳိ" ဟူ၍ ေျပာရမလို ျဖစ္ေနသည္။

နားလည္မႈ မရွိေသာ ဖခင္သည္ သားကို ေမြးျပီး ဖခင္ ၏ ေၾကြးျမီ က လြတ္ကင္းသြားေအာင္ ၾကိဳးစား ၾကလိမ့္မည္ ဟု ကၽြႏ္ုပ္္တို႔ ေမ်ွာ္လင့္ ၾကသည္။ မိဘ လုပ္သူမ်ားသည္ အကယ္၍ အေက်ာ္အေစာ ႏွင့္ အမည္ နာမကို လုိလားသည္ ဆိုပါလ်ွင္ မိမိ တို႔ သားအား စြန္႔စား ခြင့္ ေပးရမည္။ အျမဲမျပတ္ မိဘ အနီး၌ သာ ေနေသာ သားသည္ မိမိ မိဘကို ခ်စ္ရာ မေရာက္ေပ။ ဖခင္ ႏွင့္ အတူ ေန သည့္ အခါ ဖခင္ ႏွင့္ သား၏ ခ်ိဳျမိန္ေသာ ဆက္ဆံေရး သည္ အေရာင္မွိန္သြားျပီး လ်ွင္ အၾကိမ္မ်ားစြာ တင္းမားသည့္ အသြင္ ေဆာင္ လာႏိုင္သည္။ ဖခင္ အတြက္ အေကာင္းဆံုးမွာ သား၏ အၾကံအစည္ကို အေႏွာင့္အယွက္ မေပးျခင္း ျဖစ္သည္။ မိမိ တို႔၏ သားသည္ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္ ႏွင့္လည္း ေသသြား ႏိုင္သည္။ ထိုအခါ ဖခင္ အေနႏွင့္ ဘယ္မွာ အားကိုးရာ ရႏိုင္မည္နည္း။ ရည္ရြယ္ခ်က္ ၾကီးၾကီး မားမား ထားေသာ သားသည္ အယူအဆ လြဲမွားေသာ ဖခင္အား ဂရုစိုက္ ေနစရာ မလိုေပ။ အားလံုးကို စြန္႔လႊတ္လ်က္ မိမိ အိမ္မွ ထြက္ေျပးသြား သင့္သည္။

ေျခသလံုး အိမ္တိုင္ ခရီးလမ္းမ ၌ ေျခခ်သူ မ်ား၏ ေရွ႕ေမွာက္တြင္ ရွိေသာ အေႏွာင္အဖြဲ႕သည္ ေရွ႕ေမွာက္တြင္ ရွိေသာ လူေပါင္း မ်ားစြာ တို႔သည္ မိမိတို႔ ၏ ကေလးမ်ားကို အိမ္ေထာင္ခ် ေပးၾကသည္။ ခရီးလွည့္လည္ သြားလိုၾကေသာ ၁၅ ႏွစ္၊ ၁၆ ႏွစ္ အရြယ္ သူငယ္မ်ား အား ခရီးလမ္းမ ၌ ေျခခ်မည္ ျပဳေသာ အခါ သူတို႔၏ ေျခေထာက္တြင္ မိန္းကေလး တစ္ေယာက္ေယာက္ ၏ အေႏွာင္ အဖြဲ႕ျဖင့္ ခ်ည္ေႏွာင္ ထားလိုက္ ၾကသည္။ ယင္းဥပေဒ မဲ့ အေႏွာင္အဖြဲ႕ ကို ခ်ိဳးဖ်က္ ပစ္ဖို႔ ရန္ လူတိုင္းတြင္ အခြင့္အေရး ရွိသည္။ "မင္း ထြက္သြားလ်ွင္ မင္းမိန္းမ ဘာလုပ္မလဲ" ဟူ၍ စကားတင္း ဆို တတ္ၾကသည္။

ကၽြႏ္ုပ္တို႔၏ ဖြဲ႕စည္းပံု အေျခခံ ဥပေဒ သစ္၌ ၂၁ ႏွစ္ေက်ာ္မွ မဲဆႏၵ ေပးပိုင္ခြင့္ ရွိသည့္ လူအျဖစ္ သတ္မွတ္ ထားသည္။ ၂၁ ႏွစ္ အရြယ္ မတိုင္ခင္ မိမိတို႔ ၏ အဆိုးအေကာင္းကို နားမလည္ ဟူ၍ လည္းေကာင္း၊ မိမိတို႔ ၏ တာဝန္ ဝတၱရား ကို ေကာင္းစြာ မသိႏိုင္ေသး ဟူ၍ လည္းေကာင္း၊ ဆိုလိုသည့္ အဓိပၸာယ္ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ၂၁ အရြယ္ မတိုင္ခင္ လုလင္ႏွင့္ လံုမ၌ လက္ထပ္ ထိမ္းျမား ရမည့္ တာဝန္ မရွိေသးေပ။ အရြယ္ မတိုင္ခင္ လက္ထပ္ ထိမ္းျမားျခင္း ကို တရားမႈ ႏွင့္ အသိဥာဏ္ တရား ဥပေဒမဲ့ ဟူ၍ ထင္မွတ္ ယူဆသည္။

လုလင္ပ်ိဳ ႏွင့္ လံုမပ်ိဳ တို႔သည္ ယင္းကဲ့သို႔ အေႏွာင္အဖြဲ႕မ်ိဳးကို အနည္းငယ္ မ်ွပင္ ဂရဳစိုက္စရာ မလိုေပ။ "တာဝန္ မရွိေသး ေသာ္လည္း အေႏွာင္အဖြဲ႕ ဖြဲ႕ေႏွာင္ ျပီးျပီ ျဖစ္၍၊ အေႏွာင္အဖြဲ႕ကို ျဖတ္ေတာက္ျပီး သြားဖို႔ မသင့္" ဟူ၍ ေျပာေကာင္း ေျပာၾကမည္။ ကမၻာ ေလာက၌ ဆင္းရဲ ဒုကၡ မ်ား ရွိေနၾကသည္။ ေၾကာင့္ၾက စိုးရိမ္ မႈမ်ား ရွိေနၾကသည္။ ယင္းတို႔ကို အျမစ္ အရင္းက ျဖတ္မပစ္ဘဲ သစ္ရြက္ မ်ားေပၚ တြင္သာ ေရေလာင္းလ်က္ သစ္ပင္မ်ားကို စိမ္းလန္း စိုျပည္ လာေအာင္ လုပ္၍ မရေပ။ အကယ္၍ လူၾကီးမ်ားသည္ တာဝန္ကုိ နားမလည္ ဘဲ၊ မသိ နားမလည္ ေသးသူ တစ္ဦးအား ေထာင္ေခ်ာက္ထဲတြင္ ဖမ္းမိေအာင္ လုပ္မည္ ဆိုလ်ွင္ သားေကာင္က ထိုကဲ့သို႔ ေထာင္ေခ်ာက္ ထဲတြင္ ေျခေထာက္ ထည့္ထားလိမ့္မည္ ဟု ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ ထားျခင္း သည္ ဘယ္မွာ သင့္ေလ်ာ္ မည္ နည္း။

ခရီးလွည့္လည္ သြားလာလိုေသာ သူသည္ အကယ္၍ ယင္းကဲ့သို႔ေသာ လြဲမွားေသာ အယူအဆ မ်ိဳးကို စြန္႔မည္ ဆိုလ်ွင္ အိမ္ႏွင့္ စည္းစိမ္ ဥစၥာကို မိမိ ပခံုးေပၚ တင္ျပီး ယူမသြားရေပ။ ခရီးလွည့္လည္ သြားလာေသာ သူသည္ မည္သည့္ အေျခအေန မ်ိဳး၌ မဆို လက္ထပ္ထိမ္းျမား ထားေသာ မယားကို စြန္႔ခြာ သြားျခင္း ျဖင့္ တိုင္းျပည္ အျမင္ႏွင့္ ၾကည့္လ်ွင္ အက်ိဳး ဆုတ္ယုတ္ျခင္း မရွိဘဲ အက်ိဳးပင္ ရွိလာႏိုင္သည္။

မိမိ ၏ ဇနီးသားမယား အား သံေယာဇဥ္ တြယ္တာေနေသာ ခရီးလွည့္လည္ သြားလာသူ လုလင္၏ စိတ္ႏွလံုးထဲတြင္ ယင္းကဲ့သို႔ေသာ ခ်စ္ဇနီးကို စြန္႔ခြာ သြား၍ မည္ကဲ့သို႔ အက်ိဳး ေက်းဇူး ရွိမည္နည္း။ စြန္႔ခြာ မသြားျခင္း ၌သာလ်ွင္ အက်ိဳးရွိလိမ့္မည္ ဟူေသာ အေတြးမ်ိဳး ေပၚေပါက္ လာေပလိမ့္မည္။ ေျခေလး ေခ်ာင္း ရွိျခင္းသည္၊ မိန္းမႏွင့္ ေယာက်ၤား အတူတကြ ေနထိုင္ျခင္းသည္ ခရီး လွည့္လည္ သြားလာျခင္း၌ ၾကီးမားေသာ အေႏွာင့္အယွက္ အဟန္႔အတား မျဖစ္ေပၚေပ။ သို႔ရာတြင္ ခက္သည္မွာ ေျခေလးေခ်ာင္း ဟု သတ္မွတ္ထား ၍ မရေပ။ ေျခေလးေခ်ာင္း မွ ေျခေျခာက္ေခ်ာင္း ျဖစ္လာလိမ့္မည္။ ေျခရွစ္ေခ်ာင္း ျဖစ္လာလိမ့္မည္။ ယင္းသို႔ ျဖစ္လာေသာ အခါ ၌ တစ္ေယာက္ အစား ႏွစ္ေယာက္ ၏ တာဝန္ ျဖစ္လာေပလိမ့္မည္။ အမ်ား၏ တာဝန္ ျဖစ္လာလိမ့္မည္။

မိန္းမ ႏွင့္ ေယာက်ၤား အတူတကြ ေနေသာ္လည္း ကိုယ့္ေျခေထာက္ ႏွင့္ ကိုယ္ သြားၾကသည္သာ ျဖစ္သည္။ တစ္ေယာက္က တစ္ေယာက္ကို ပခံုးေပၚ ထမ္းသြား၍ မရေပ။ ေျခသလံုး အိမ္တိုင္ ခရီးလွည့္လည္ သြားလာမည့္ သူ၌ ေျခေလးေခ်ာင္း ရွိသည္မွာ အလြန္ တရာ နည္းပါးလွသည္။

မိတ္ေဆြ သဂၤဟ မ်ားအား သံေယာဇဥ္ တြယ္တာေနျခင္း ႏွင့္ ပတ္သက္၍ လည္း ထိုနည္းအတိုင္းပင္ ျဖစ္သည္။ တာဝန္ အမ်ိဳးမ်ိဳးကို ထမ္းေဆာင္ေနသူ မ်ား အတြက္ ခရီးလွည့္လည္ သြားလာျခင္း လမ္းစဥ္သည္ အျမင့္ျမတ္ဆံုး လမ္းစဥ္ ျဖစ္သည္ ဟူ၍သာလ်ွင္ ေျပာရေပေတာ့မည္။

ဆက္ရန္ ~

......................

April 27th 2012 at 12:30 AM

......................

http://zayya.wordpress.com/

http://zayya.blog.com/

......................