အထေတာ ဃူမကၠရ ဂ်ိဂယာဆာ (၁) :ပါရဂူ

by Zay Ya on Wednesday, April 25, 2012 at 11:27pm 

 က်ေနာ့ ဆရာရင္း ပါရဂူ ၏ "ဃူမကၠရ သ်ွတၱရ"  မွ ပထမ အခန္းကို ရိုက္ယူ တင္ရွိ ပါသည္။ ဆရာပါ (က်ေနာ္တို႔ ခ်စ္စႏိုး ဆရာပါ ဟုသာ ေခၚသည္ ) က ရာဟုလာသံကိစၥည္း ၏ က်မ္းကို ဘာသာျပန္ ဆို ထားျခင္း ျဖစ္သည္။ အမ်ားအားျဖင့္ ပစ္ပယ္ ခံထားရေသာ စာအုပ္လည္း ျဖစ္သည္ ဟု က်ေနာ္ ေျပာလိုသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ ဆိုေသာ္ အတြင္းပိုင္း စာသား အမ်ားစု ကို ယေန႔ လူၾကီးမိဘ အပါ အဝင္ ဆရာမ်ား မႏွစ္သက္ၾကျခင္း ေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ဤစာအုပ္သည္ က်ေနာ့္ အေပၚ ေက်းဇူး မ်ားစြာ ရွိပါသည္။ မွတ္မွတ္ရရ - "သိဒၶတၳ" ႏွင့္ "ဃူမကၠရ သ်ွတၱရ" - ဆရာပါ ၏ ဤစာအုပ္ ႏွစ္အုပ္သည္ က်ေနာ့ဘဝကို အိပ္မက္မွ လက္ေတြ႕သို႔ လႈပ္ကိုင္ ႏိႈးၾကသည့္ စာအုပ္ မ်ား ျဖစ္သည္။ ယင္းသို႔ လႈပ္ႏိႈး ခဲ့သည့္ အတြက္လည္း ကေန႔ အခ်ိန္တြင္ အေကာင္း အဆိုးမ်ား ဒြန္တြဲ ရိုက္ခတ္လ်က္ ရွိပါသည္။ သို႔ရာတြင္ ဘဝသည္ စင္စစ္ အသက္ဝင္လ်က္ ရွိသည္။ ယင္း ေက်းဇူး တို႔ကို ရည္သန္၍ ဤအြန္လိုင္း မ်က္ႏွာစာ တို႔တြင္ ၾကည့္မိသည္။ ဆရာပါ ၏ သိဒၶတၳ မွ လြဲ၍ ဤ "ဃူမကၠရ သ်ွတၱရ" ကို ရွာ မေတြ႕ ။

ထို႔ေၾကာင (စကားဦး နိဒါန္း မပါ)့္ အခန္းအားျဖင့္ (၁၃) ခန္းသာ ရွိေသာ ဆရာ့ စာ ကို တစ္ခန္း ခ်င္း ရိုက္ယူ တင္ရွိရန္ စိတ္ကူးပါသည္။ ဤသည္ မွာ ပထမ အစဦး အခန္း ျဖစ္သည္။

ေဇယ်

............................

အပ်ိဳး အတြက္ ဆရာ၏ စကားဦးမွ အခ်ိဳ႕ အပိုဒ္ကို အနည္းငယ္ ထုတ္ႏုတ္လိုသည္။

"ဘာသာရပ္ ေပါင္း မ်ားစြာ ႏွင့္ ပတ္သက္ျပီး ရာဟုလာ ေရးသြားခဲ့ေသာ တစ္ရာေက်ာ္ ႏွစ္ရာ နီးပါး ရွိ က်မ္းစာအုပ္ မ်ားထဲတြင္ "ဃူမကၠရ သ်ွတၱရ" အမည္ရွိ က်မ္းစာအုပ္ တစ္အုပ္ ရွိသည္။ ရာဟုလာသည္ တစ္သက္လံုး သူကိုယ္တိုင္လည္း ခရီးသြားသည္။ သူ၏ ခရီးမွတ္တမ္း မ်ားကို ေရးသားေသာ စာအုပ္မ်ားစြာ လည္း ရွိသည္။ ကမၻာ့ ခရီးသည္ မ်ားကိုလည္း သူ၏ စာအုပ္ မ်ားထဲတြင္ တစ္ခမ္း တစ္နား ေနရာေပးထားသည္။

"'ဃူမကၠရ သ်ွတၱရ' စာအုပ္မွာ ခရီးသြားျခင္း အလုပ္ကို က်င့္စဥ္ တစ္ရပ္ အျဖစ္ အမႊမ္း တင္ ထားေသာ စာအုပ္ ျဖစ္သည္။ သကၠတ သ်ွတၱရ က်မ္းၾကီး က်မ္းခိုင္မ်ားကို 'အထေတာ ဂ်ိဂယာဆာ' ဟူ၍ အျမတ္တႏိုး ဂုဏ္ျပဳ အမႊမ္းတင္ ထားသည္။ အဓိပၸာယ္ မွာ သ်ွတၱရ က်မ္းစာမ်ားကို စူးစမ္းေလ့လာမႈ ျပဳျခင္း သည္ လူ႕ေလာက အတြက္ ၾကီးစြာ အက်ိဳးျပဳျခင္း ျဖစ္၏ ~ ဟူ၍။ ရာဟုလာက သူ၏ ဃူမကၠရ (ေျခသလံုး အိမ္တိုင္ ခရီးလွည့္လည္ျခင္း အက်င့္) ကို သ်ွတၱရ က်မ္းဂန္ မ်ားႏွင့္ ႏိႈင္းယွဥ္ လ်က္ "အထေတာ ဂ်ိဂယာဆာ" ခရီးသြားလာျခင္း က်င့္စဥ္ သည္ ေထာက္မီ၍ မရေသာ အလြန္ နက္နဲေသာ က်င့္စဥ္ျမတ္ ျဖစ္သည္ ဟူ၍ ဂုဏ္ျပဳ အမႊမ္းတင္ျပီး ေရးသား ထားသည္။ ရာဟုလာသည္ သူ၏ ဃူမကၠရ သ်ွတၱရ "ေျခသလံုး အိမ္တိုင္ ခရီးလွည့္လည္ သြားလာျခင္း" ႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ စာအုပ္ကို 'သ်ွတၱရ က်မ္းစာ' ဟူ၍ က်မ္းစာအုပ္ အမည္ေပးထားသည္ ကို ေထာက္လ်က္ ခရီး လွည့္လည္ သြားလာျခင္း က်င့္စဥ္ကို မည္မ်ွ အေလးထားသည္ ဆိုသည္ကို သိရွိ ႏိုင္သည္။

"ရာဟုလာသည္ ခရီးလွည့္လည္ သြားလာျခင္း က်င့္စဥ္ကို သူ ကိုယ္တိုင္လည္း က်င့္သံုးသည္။ ဤ 'ဃူမကၠရ သ်ွတၱရ' က်မ္းစာအုပ္၌ ျပည္သူ အမ်ားကိုလည္း ခရီးလွည့္လည္ သြားလာျခင္း က်င့္စဥ္ က်င့္သံုး ႏိုင္ရန္ အတြက္ ေဆာင္ရန္၊ ေရွာင္ရန္ အခ်က္အလက္မ်ားကို အက်ယ္တဝင့္ ရွင္းလင္း ေျပာျပထားသည္။"

................................

                                                            အထေတာ ဃူမကၠရ ဂ်ိဂယာဆာ

"အထာေတာ ဃူမကၠရ ဂ်ိဂယာဆာ" (ေျခသလံုး အိမ္တိုင္ ခရီးကို စူးစမ္း ရွာမွီးျခင္း) ဟူေသာ သကၠတ စာလံုးျဖင့္ က်မ္းစာအုပ္ ကို အစျပဳထားသည့္ အတြက္ စာဖတ္သူမ်ား ဘဝင္မက် ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ သို႔ေသာ္ မျဖစ္သင့္။ အမွန္က ကၽြႏ္ုပ္တို႔သည္ က်မ္းစာ အုပ္ကို ေရးသား ေနျခင္း ျဖစ္သည္။ သ်ွတၱရ က်မ္းဂန္ မ်ား၌ စူးစမ္း ရွာမွီးျခင္း ျပဳလုပ္ အပ္သည့္ အရာမွာ ေကာင္းမြန္ ျမင့္ျမတ္ေသာ လူ ပုဂၢိဳလ္ တစ္ဦးခ်င္းႏွင့္ လူ႕ေလာက အတြက္ ၾကီးစြာ အက်ိဳးျပဳ ေသာ အရာ ျဖစ္၏ ဟု ဖြင့္ဆို ေျပာျပ ထားသည္။ ဗ်ာသ သည္ သူ၏ သ်ွတၱရ က်မ္းဂန္ ၌ ျဗဟၼ အား အျမင့္ျမတ္ဆံုး ဟု ယူဆျပီးလ်ွင္ ျဗဟၼ ကို စူးစမ္း ရွာမွီးအပ္သည့္ အရာ ဟူ၍ ျပဳလုပ္ ဖန္တီး ထားသည္။ ဗ်ာသ ၏ တပည့္ ေဇမိနိသည္ ဓမၼကို အျမင့္ျမတ္ဆံုး ဟု ထင္မွတ္ ယူဆသည္။

ေရွးေရွး ရေသ့ၾကီးမ်ားႏွင့္ အယူအဆ ကြဲျပားေနျခင္း သည္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ အတြက္ မေကာင္းမႈ က်ဴးလြန္ျခင္း မဟုတ္ေပ။ သ်ွတၱရ က်မ္း ေျခာက္က်မ္းကို ေရးသား စီရင္ ၾကေသာ ရေသ့ၾကီး ေျခာက္ပါး ထဲတြင္လည္း တစ္ဝက္သည္ ျဗဟၼာကို အေကာင္း မျမင္ၾကေပ။ ကၽြႏ္ုပ္၏ သေဘာ အရ ေျပာျပရလ်ွင္ ကမၻာေပၚ ၌ အျမင့္ျမတ္ အေကာင္းဆံုး ေသာ အရာမွာ ေျခသလံုး အိမ္တိုင္ ခရီး လွည့္လည္ သြားလာျခင္း ျဖစ္သည္။ ေျခသလံုး အိမ္တိုင္ ခရီးလွည့္လည္ သြားလာ သူထက္ ပုဂၢိဳလ္ တစ္ဦးခ်င္း အက်ိဳး ႏွင့္ လူ႕ေလာက အက်ိဳး သယ္ပိုး ေဆာင္ရြက္ ႏိုင္သူ  မရွိေပ။

ျဗဟၼသည္ ကမၻာေလာကၾကီးကို ဖန္ဆင္း တည္ေဆာက္ျခင္း၊ ထမ္းေဆာင္ ထားျခင္း၊ ပ်က္စီေအာင္ လုပ္ျခင္း တာဝန္ကုိ ယူထားသည္ ဟု ေျပာၾကသည္။ ဖန္ဆင္း တည္ေဆာက္ျခင္း၊ ပ်က္စီးေအာင္ လုပ္ျခင္း ဆိုသည္ကို အပထား၊ ျဗဟၼ တည္ရွိ ေနသည္ ဆိုသည္ကိုပင္ ပစၥကၡ မ်က္ေမွာက္ အေထာက္အထား အရ လည္းေကာင္၊ အႏုမာန မွန္းဆခ်က္ အရ လည္းေကာင္း ထင္ရွားေအာင္ ျပႏိုင္ပါမည္ေလာ။

ကမၻာေလာကၾကီး ကို ထိန္းထားသူ၊ ထမ္းေဆာင္ ထားသူမွာမူ ျဗဟၼ လည္း မဟုတ္ေပ။ ဗိရွဏု လည္း မဟုတ္ေပ။ ရွံကရ လည္း မဟုတ္ေပ။ ဒုကၡ ေရာက္ေနသည့္ အခ်ိန္ ျဖစ္ေစ၊ သုခ ႏွင့္ ၾကံဳၾကိဳက္ေနသည့္ အခ်ိန္၌ ျဖစ္ေစ ကမၻာ ေလာကၾကီးအား အကူအညီ ေပးသူ မွာ ေျခသလံုးအိမ္တိုင္ ခရီးလွည့္လည္ သြားလာသူမ်ားသာ ျဖစ္သည္။ သဘာဝ အရ ေနထိုင္ၾကေသာ ကမၻာဦး လူတို႔သည္ အဆင့္ျမင့္ ေျခသလံုး အိမ္တိုင္ ခရီးလွည့္လည္ သြားလာသူမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ လယ္ယာ ကိုင္းကၽြန္း၊ ဥယ်ာဥ္ ျခံေျမ၊ အိမ္ရာမ်ား ႏွင့္ ဆက္စပ္ျခင္း မရွိဘဲ ေကာင္းကင္က ငွက္မ်ားကဲ့သို႔ ပထဝီ ေျမျပင္ ေပၚ၌ အခါခပ္သိမ္း လွည့္လည္ သြားလာေနၾက သည္။ ေဆာင္း ဥတု ကာလ၌ တစ္ေနရာ ေရာက္ေနသည္ ဆိုလ်ွင္ ေႏြဥတု ကာလ၌ ထိုေနရာ မွ ေကာသေပါင္း ႏွစ္ရာ ေလာက္ ေဝးေသာ ေနရာ တြင္ ေရာက္ရွိၾက သည္။

ယခု ေခတ္တြင္ ေျခသလံုး အိမ္တိုင္ ခရီးလွည့္လည္ သြားလာၾကသူမ်ား ၏ လုပ္ငန္းမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေျပာျပဖို႔ လိုအပ္လာသည္။ အေၾကာင္းမူကား လူေပါင္းမ်ားစြာ တို႔သည္ ေျခသလံုး အိမ္တိုင္ ခရီးလွည့္လည္ သြားလာသူမ်ား ၏ လည္မ်ိဳကို ညွစ္ျပီးလ်ွင္ ေျခသလံုး အိမ္တိုင္ ခရီးလွည့္လည္ သြားလာသူမ်ား၏ လုပ္ရပ္မ်ားကို ခိုးယူလ်က္ မိမိ တို႔၏ အမည္နာမျဖင့္ ထုတ္ျပန္ ေၾကညာ ေန ၾကေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကမၻာေလာက၌ အလုပ္လုပ္ ေနၾကသူမ်ားမွာ ဆီဆံုတြင္ လွည့္ပတ္ေနေသာ ႏြားမ်ား သာ ျဖစ္ၾက ၏ ဟူ၍ ကမၻာေလာကက အထင္ ရွိေနသည္။ ယခုေခတ္ သိပၸံ ပညာ၌ ခ်ားလ္စ္ ဒါဝင္ ၏ ေနရာ သည္ အလြန္ တရာ ျမင့္မား သည္။ ဒါဝင္သည္ သက္ရွိ သတၱဝါ တို႔၏ ျဖစ္ေပၚလာပံု ႏွင့္ လူမ်ိဳးဆက္ တစ္စ တစ္စ တိုးတက္လာပံု အေၾကာင္း ကို အတုမဲ့ သုေတသန ျပဳလုပ္ ရံုမ်ွ သာမက ဒါဝင္၏ သုေတသန ျပဳခ်က္သည္ သိပၸံ ပညာရပ္ တစ္ခုလံုး အတြက္ အေထာက္ အကူ ျဖစ္ေနသည္။ သိပၸံ ပညာရပ္ တစ္ခု လံုးသည္ ဒါဝင္ ျပေသာ အလင္းေရာင္ ေၾကာင့္ ဦးတည္ခ်က္ အရပ္မ်က္ႏွာ ေျပာင္းလဲ သြားသည္ ဟု ေျပာရမည္။ သို႔ေသာ္လည္း အကယ္၍ ဒါဝင္သည္ 'ေျခသလံုး အိမ္တိုင္ ခရီးလွည့္လည္ သြားလာျခင္း' က်င့္စဥ္ကို မက်င့္ၾကံ အားမထုတ္ လ်ွင္ သူ၏ ၾကီးက်ယ္ေသာ ေတြ႕ရွိခ်က္ကို အဘယ္မွာ ေတြ႕ရွိ ႏိုင္မည္နည္း။

စာအုပ္ မ်ားကလည္း ေျခသလံုး အိမ္တိုင္ ခရီးလွည့္လည္ သြားလာျခင္း ႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ အရသာ ကို အေတာ္အတန္ ေပးသည္ ဆိုသည္ကို ကၽြႏု္ပ္ ဝန္ခံသည္။ သို႔ရာတြင္ ဓာတ္ပံုၾကည့္လ်က္ ဟိမဝႏၱာ ၏ ထင္းရွဴးေတာ ရွဳခင္းကို လည္းေကာင္း၊ ေရခဲ မကိုဋ္ ေဆာင္း ထား သည့္ ဟိမဝႏၱာ ေတာင္ထြတ္ ေတာင္ထိပ္ဖ်ား ၏ အလွကို လည္းေကာင္း၊ ယင္းတို႔၏ အသြင္ အျပင္ႏွင့္ ယင္းတို႔၏ ရနံ႕ကို လည္း ေကာင္း ခံစား ႏိုင္ မည္ မဟုတ္ေပ။ ထိုနည္းတူ ပင္ ခရီးသြား ေဆာင္းပါး စာတမ္းမ်ားကို ဖတ္ရွဳ ေလ့လာျခင္း အားျဖင့္ ေျခသလံုး အိမ္တိုင္ ခရီးလွည့္လည္သြားလာသူ တစ္ေယာက္ ရရွိေသာ အေတြ႕အၾကံဳ အပံု တစ္ရာပံု တစ္ပံု၊ တစ္ေထာင္ပံု တစ္ပံုမ်ွ ကိုပင္ ရရွိ လိမ့္မည္ မဟုတ္ေပ။ ခရီးသြား ေဆာင္းပါး စာတမ္း ဖတ္သူမ်ား အတြက္ ယုတ္စြ အဆံုး ေျပာ၍ ရသည္မွာ အျခား မ်က္ကန္းမ်ား ထက္မူ အလင္းေရာင္ အသင့္ အတင့္ ရရွိႏိုင္သည္။ တစ္ျပိဳင္နက္ တည္းမွာပင္ ထာဝစဥ္ မဟုတ္ေစ ကာမူ ေန႔ရက္ အတန္ၾကာ မ်ွ ေျခသလံုး အိမ္တိုင္ ခရီးလွည့္လည္ သြားလာသူ ျဖစ္ေအာင္ ျပဳလုပ္ေပးႏိုင္ေသာ လံႈ႕ေဆာ္ အားေပးမႈကို လည္း ရရွိ ေစႏိုင္ သည္။

ေျခသလံုး အိမ္တိုင္ ခရီးလွည့္လည္ သြားလာသူမ်ားသည္ အဘယ္ေၾကာင့္ ကမၻာ ေလာက ၏ အၾကီးမားဆံုး ပုဂၢိဳလ္ မ်ား ျဖစ္သနည္း။ အေၾကာင္းမွာ - ယေန႔ ကမၻာ ေလာက ကို တည္ေဆာက္ ဖန္တီး ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ အကယ္၍ ကမၻာ ဦး လူသည္ ျမစ္ ကမ္းပါး၊ ေခ်ာင္း ကမ္းပါး ရွိ ေႏြးေထြးေသာ ေနရာ တစ္ေနရာ၌ ေျခတိုင္ စိုက္ေနမည္ ဆိုလ်ွင္ ကမၻာေလာက ကို ေရွ႕သို႔ ေခၚေဆာင္  သြားႏိုင္ မည္ မဟုတ္ေပ။ လူ၏ ေျခသလံုး အိမ္တိုင္ ခရီးလွည့္လွည္ သြားလာျခင္း သည္ အၾကိမ္မ်ားစြာ ေသြးေခ်ာင္း စီး ေစခဲ့သည္မွာ ယံုမွား သံသယ ျဖစ္စရာ မလိုေပ။ ေျခသလံုး အိမ္တိုင္ ခရီးလွည့္လည္ သြားလာသူမ်ား အား ေသြးခင္းေသာ လမ္းကို လံုးဝ ေလ်ာက္ မသြား ၾကရန္ အခါခပ္သိမ္း ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ ထား၍လည္း မရေပ။

သို႔ေသာ္လည္း အကယ္၍ ေျခသလံုး အိမ္တိုင္ မ်ား အုပ္စုဖြဲ႕၍ ခရီးလွည့္လည္ သြားလာျခင္း မျပဳလုပ္ ၾကလ်ွင္ လူသား မ်ားသည္ အိပ္ေပ်ာ္ ေန ၾကျပီး တိရစၦာန္ အဆင့္ ထက္ ေရွ႕တက္လွမ္း ႏိုင္ၾကမည္ မဟုတ္ေပ။ ကမၻာဦး ေျခသလံုး အိမ္တိုင္ ခရီးသည္မ်ားထဲ က အာရီယန္၊ ရွ(က္) ၊ မြန္ဂို တို႔သည္ မည္သို႔ ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကသည္ ဆိုသည္ ကို လည္းေကာင္း၊ မိမိ တို႔၏ ေသြးခင္းေသာ လမ္းျဖင့္ လူသားတို႔ ၏ လမ္းကို မည္သုိ႔ မည္ပံု ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ျပတ္ျပတ္သားသား ေရးသား ေဖာ္ျပထားသည္ ကို သည္ေလာက္ မေတြ႕ရေပ။ သို႔ေသာ္ မြန္ဂို ေျခသလံုး အိမ္တိုင္ ခရီးသည္ မ်ား၏ အံ့ဖြယ္ သရဲ လုပ္ေဆာင္ ခ်က္မ်ားကိုမူ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ေကာင္းစြာ သိရွိ ၾကသည္။ အေနာက္ ႏိုင္ငံ ၌ သိပၸံ ေခတ္ကို အစပ်ိဳးေသာ က်ည္ဆန္၊ ေသနတ္၊ စကၠဴ၊ ပံုနွိပ္စက္၊ လမ္းညႊန္ အိမ္ေျမွာင္၊ မ်က္မွန္ ကဲ့သို႔ေသာ ပစၥည္း ဝတၳဳမ်ားကို အေနာက္ ႏိုင္ငံသို႔ ယူေဆာင္ သြားသူမ်ားမွာ မြန္ဂို ေျခသလံုး အိမ္တိုင္ သမားမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။

အေနာက္ ႏိုင္ငံမ်ား အတြက္ ေရွ႕သို႔ တိုးတက္ရန္ လမ္းဖြင့္ ေပးသူမ်ားမွာ ေျခသလံုး အိမ္တိုင္ ခရီးသြား ကိုလံဘတ္ ႏွင့္ ဗာစကို ဒဂါးမား တို႔ ျဖစ္ၾကသည္။ အေမရိက သည္ လူသူ ဆိတ္သုဥ္း ေနသည့္ ေနရာ သဖြယ္ ျဖစ္ေနခဲ့သည္။ အာရွ မွ ႏြားေျခရာ ခြက္ထဲက ဖားသူငယ္ မ်ားသည္ ေျခသလံုး အိမ္တိုင္ ခရီး လွည့္လည္ သြားျခင္း က်င့္စဥ္၏ တန္ဖိုး ကို ေမ့ေနၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အေမရိက ၌ မိမိတို႔ ၏ အလံကို မစိုက္ထူ ၾကေပ။

ရာစုႏွစ္ ႏွစ္စု မတိုင္မီ အထိ ဩစေၾတးလ်သည္ ဟာလာ ဟင္းလင္း ျဖစ္ေနခဲ့သည္။ တရုတ္ႏွင့္ အိႏၵိယ သည္ မိမိ တို႔၏ ယဥ္ေက်းမႈ အတြက္ ဂုဏ္ယူ မဆံုး ျဖစ္ေနၾကသူ မ်ား ျဖစ္သည္။ သို႔ရာတြင္ ဩစေၾတးလ် သို႔ သြား၍ မိမိ တို႔ အလံကို စိုက္ထူ ရမွန္း မသိၾကေပ။ ယေန႔ အိႏၵိယ ႏွင့္ တရုတ္ နယ္ေျမသည္ လူဦးေရ ကုေဋ ၄၀ - ၅၀ တို႔ျဖင့္ ပိေနသည္။ ဩစေၾတးလ်၌ လူဦးေရ တစ္ကုေဋ မ်ွပင္ မရွိေပ။ ယေန႔ အာရွမွ လူမ်ား အတြက္ ဩစေၾတးလ် တံခါး ပိတ္ေနသည္။ သို႔ရာတြင္ လြန္ခဲ့သည့္ ႏွစ္ေပါင္း ၂၀၀ ေက်ာ္က ဩစေၾတးလ် သည္ ကၽြႏု္ပ္တို႔ လက္လွမ္း မီသည့္ ေဒသ ျဖစ္သည္။ အိႏၵိယ ႏွင့္ တရုတ္ သည္ ဩစေၾတးလ် ၏ အပိုင္းအျခား မရွိသည့္ ပစၥည္း ဥစၥာႏွင့္ အကန္႔အသတ္ မရွိသည့္နယ္ေျမကို အဘယ္ေၾကာင့္ လက္လႊတ္ သြားၾကရ သနည္း။ ေျခသလံုး အိမ္တိုင္ ခရီး လွည့္လည္ သြားလာျခင္း က်င့္စဥ္ ကို လ်စ္လ်ဴ ရွဳထားေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ေမ့ထား ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။

ကၽြႏု္ပ္သည္ ယင္း အခ်က္ကို ေမ့ထားႏိုင္ လိမ့္မည္ မဟုတ္ေပ။ အေၾကာင္း မူကား တစ္ခ်ိန္တုန္းက အိႏၵိယ ႏွင့္ တရုတ္သည္ နာမည္ေက်ာ္ ေျခသလံုး အိမ္တိုင္ မဟာခရီးသည္ မ်ားကို ေမြးဖြား ေပၚေပါက္ ေစခဲ့ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ အေရွ႕ေတာင္ အာရွ ၌ သီရိလကၤာ၊ ျမန္မာ၊ မာလာယု၊ ယဝဒြီယ၊ သ်ွမ္း၊ ကေမၺာဇ၊ စမၸာ၊ ဘိုနိယို၊ ေဆလီဗိဂ် ႏိုင္ငံ မ်ားကိုမ်ွသာ မကဘဲ ဖိလစ္ပိုင္ အထိပင္ ေျခစၾကာ ျဖန္႔ ခဲ့ၾက သူမ်ားမွာ အိႏၵိယ အမ်ိဳးသား မ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ တစ္ခ်ိန္တုန္း ကမူ နယူးဇီလန္ ႏွင့္ ဩစေၾတးလ် တို႔သည္ ပင္ က်ယ္ျပန္႔ေသာ အိႏၵိယ ၏ အဂၤါ အစိတ္အပိုင္း ျဖစ္ေတာ့မည္ ကဲ့သို႔ ထင္ရသည္။ သို႔ရာတြင္ ႏြားေျခရာ ကြက္ထဲက ဖားသူငယ္ တို႔ သည္ ကဖ်က္ယဖ်က္ လုပ္ခဲ့ၾကသည္။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ႏိုင္ငံ၏ ငတံုးမ်ာသည္ ပင္လယ္ ဆားငန္ ေရႏွင့္ ဟိႏၵဴ ဘာသာ သည္ ဓမၼေသာက ျဖစ္ၾကသည္ ဟူ၍ လည္းေကာင္း၊ ပင္လယ္ ဆားငန္ေရ ကို ထိရံုမ်ွ ျဖင့္ ဟိႏၵဴ ဘာသာသည္ ဆားတံုး ဆားခဲ ကဲ့သို႔ အရည္ေပ်ာ္ သြားလိမ့္မည္ ဟူ၍ လည္းေကာင္း ဆံုးမ ဩဝါဒ ေပးၾကသည္။

ဤမ်ွ ေျပာျပလ်ွင္ ေျခသလံုး အိမ္တိုင္ ခရီးသြား က်င့္စဥ္သည္ လူ႕ေလာက ေကာင္းစားေရး အတြက္ မည္မ်ွ အသံုးဝင္သည့္ အရာ ျဖစ္ သည္ ဆိုသည္ကို ေျပာျပဖို႔ အဘယ္မွာ လိုေတာ့မည္နည္း။ ယင္း က်င့္စဥ္ကုိ လုိက္နာ က်င့္သံုးေသာ လူမ်ိဳး သို႔မဟုတ္ တိုင္းျပည္သည္ အက်ိဳးထူး တရားေလးပါး ကို ခံစား ရလိမ့္မည္။ ယင္းက်င့္စဥ္ကို ပစ္ပယ္သူသည္ ငရဲျပည္၌ပင္ ေနရာ ရလိမ့္မည္ မဟုတ္ေပ။ ေနာက္ဆံုး ၌ ေျခ သလံုး အိမ္တိုင္ ခရီးသြား က်င့္စဥ္ကို ေမ့ေလ်ာ့ ထားၾကသည္ ျဖစ္၍ ရာစုႏွစ္မ်ားစြာ အထိ ေနာက္ျပန္ ဆုတ္ေနၾကရျခင္း ျဖစ္သည္။

ဤက်မ္းစာ၌ ကၽြႏ္ုပ္တင္ျပေသာ ယုတၱိ သာဓက မ်ားသည္ ေလာကီနယ္ ထဲက ျဖစ္ျပီး သ်ွတၱရ က်မ္းဂန္မ်ား၏ အျပင္ဘက္က ျဖစ္သည္ ဟု သံသယ ျဖစ္ေကာင္း ျဖစ္ၾကလိမ့္မည္။ ဓမၼႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ အေထာက္အထား မ်ားကို ၾကည့္ပါဦး။ ကမၻာ ေပၚရွိ ဓမၼနာယက ဘာသာ တရား ေခါင္းေဆာင္ အမ်ားစုမွာ ေျခသလံုး အိမ္တိုင္ ခရီးသည္မ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ ဓမၼေခါင္းေဆာင္ မ်ားထဲတြင္ အက်င့္သိကၡာ၊ အသိဥာဏ္ ပညာ၊ တကၠေဗဒ၊ ကရုဏာ တရား မ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ အျမင့္ဆံုး အျမတ္ဆံုး ျဖစ္ေသာ ဗုဒၶသည္ ဃူမကၠရ  ရာဇာ ျဖစ္ သည္။ ေဒသစာရီ ခရီးသည္ ဘုရင္ ျဖစ္သည္။

ဇမၺဴဒိပ္ကၽြန္မွ အျပင္ဘက္ မထြက္ေသာ္လည္း ဗုဒၶသည္ ဝါတြင္း သံုးလ မွ တစ္ပါး တစ္ေနရာတည္း၌ ေနထိုင္ သီတင္းသံုးျခင္း ကို 'ဝါပ' ဟူ၍ ထင္မွတ္ ေအာက္ေမ့ေတာ္ မူသည္။ ဗုဒၶသည္ မိမိ ကိုယ္တိုင္ ေဒသစာရီ ခရီးသည္မ်ွသာ မကေပ။ မိမိ ၏ တပည့္သား သာဝက မ်ားအားလည္း 'စရထ ဘိကၡေဝ စာရိကံ' ဟူ၍ ညႊန္ၾကားေတာ္ မူသည္။ 'ရဟန္းတို႔ ခရီးလွည့္လည္ ၾကေလာ့' ဟူ၍ မိန္႔ေတာ္ မူျခင္း ျဖစ္ သည္။

ဗုဒၶ၏ တပည့္သား ရဟန္း သံဃာ မ်ားသည္ မိမိ တို႔ ဆရာ အရွင္သူျမတ္ ၏ အဆံုးအမကို မည္မ်ွ လိုက္နာ ၾကသနည္း ဆိုသည္ ကို ေျပာျပ ဖို႔ လို လိမ့္မည္ မဟုတ္ေပ။ ဗုဒၶ ၏ တပည့္သား ရဟန္း သံဃာ မ်ားသည္ အေနာက္ဘက္ မကဒူနိယာ ႏွင့္ အီဂ်စ္မွ အေရွ႕ ဘက္ ဂ်ပန္ အထိ လည္းေကာင္း၊ ေျမာက္ဘက္ မြန္ဂို လီးယား မွ ေတာင္ဘက္ ဘာလီႏွင့္ ဗံကာ ကၽြန္း မ်ား အထိ လည္းေကာင္း ေျခ စၾကာ ျဖန္႔ေတာ္မူခဲ့သည္ မဟုတ္ေလာ။

ဗုဒၶသည္ သာလ်ွင္ မိမိ ၏ ေဒသစာရီ ခရီးလွည့္လည္ သြားလာျခင္း အားျဖင့္ ေျခသလံုး အိမ္တိုင္ ခရီးသည္ ဘဝကို အားေပး အားေျမွာက္ သည္ သာမကေပ။ ဗုဒၶေခတ္ မတိုင္မီ ႏွစ္ရာစုေလာက္က စျပီး ေျခသလံုး အိမ္တိုင္ ခရီးလွည့္လည္ သြားလာျခင္း ေခတ္စား ခဲ့သျဖင့္ ဗုဒၶ ကဲ့သို႔ေသာ ဃူမကၠရ ရာဇာမ်ား ဤတိုင္းျပည္၌ ေပၚထြန္း လာႏိုင္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ထိုအခ်ိန္က ေယာက်ၤားမ်ား သာမက မိန္းမမ်ားလည္း ဇမၺဴ႕ေျပကိုင္းကို ကိုင္ေဆာင္ျပီးလ်ွင္ မိမိ တို႔၏ စြမ္းရည္သတၱိကုိ ျပခဲ့ၾကျပီး လ်ွင္ ႏြားေျခရာ ကြက္ထဲက ဖားသူငယ္ ဘဝကို စြန္႔ပယ္ လ်က္ အိႏၵိယ တစ္ႏိုင္ငံလံုးတြင္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ လွည့္လည္ သြားလာခဲ့ၾကသည္။

မိန္းမမ်ားလည္း ေျခသလံုး အိမ္တိုင္ ခရီးလွည့္လည္ သြားလာသင့္သေလာ၊ မိန္းမ မ်ားလည္း ေျခသလံုး အိမ္တိုင္ ခရီးသြားလာျခင္း က်င့္စဥ္ ကို က်င့္ၾကံ အားထုတ္ သင့္သေလာ။ ယင္းေမးခြန္းကို အမ်ိဳးသမီး အခ်ိဳ႕က ေမးၾကသည္။ ယင္းအခ်က္ႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း ၍ သီးသန္႔ အခန္းက႑ ေရးမည္။ ဤေနရာကား ဃူမကၠရ က်င့္စဥ္သည္ မိန္းမမ်ား အတြက္ ေနရာမရွိေသာ ျဗဟၼဏ ဘာသာ ကဲ့သို႔ က်ဥ္းေျမာင္း ေသာ က်င့္စဥ္မ်ိဳး မဟုတ္ ဟူ၍သာ အက်ဥ္းရံုး ေျပာျပလိုသည္။

ဃူမကၠရ က်င့္စဥ္ ေခၚ ေျခသလံုး အိမ္တိုင္ ခရီးလွည့္လည္ သြားလာျခင္း က်င့္စဥ္၌ ေယာက်ၤား မ်ားႏွင့္ တန္းတူ မိန္းမ မ်ားလည္း အခြင့္ အလမ္း ရွိသည္။ အကယ္၍ အမ်ိဳးသမီး မ်ားလည္း ဘဝ ေအာင္ျမင္မႈ ရရွိေအာင္ လုပ္ျပီး ပုဂၢိဳလ္ တစ္ဦးခ်င္း ႏွင့္ လူ႕ေလာက လူ႕ အဖြဲ႕ အစည္း ၏ အက်ိဳးအတြက္ ျပဳလုပ္ ေဆာင္ရြက္လိုလ်ွင္ လက္ႏွစ္ဖက္ ျဖင့္ ယင္းက်င့္စဥ္ကုိ ၾကိဳဆို ကမ္းလွမ္းသင့္သည္။ ဃူမကၠရ က်င့္စဥ္ ကို လက္မခံႏိုင္ေအာင္ ေယာက်ၤား မ်ားသည္ မိန္းမ မ်ား၏ လမ္း၌ အေနွာင္ အဖြဲ႕မ်ား၊ အဆီး အတားမ်ား ဖန္တီး ထားၾကသည္။ ဗုဒၶသည္ ေယက်ၤားမ်ားကို သာလ်ွင္ ခရီးလွည့္လည္ သြားလာရန္ ညႊန္ၾကားေတာ္ မူသည္သာ မကဘဲ မိန္းမ မ်ား အတြက္လည္း ယင္း ညႊန္ၾကားခ်က္ ကို ေပးေတာ္မူသည္။

အိႏၵိယ ေရွးေဟာင္း ဘာသာတရား မ်ားထဲတြင္ ဂ်ိန္းဘာသာတရား လည္း တစ္ခု အပါအဝင္ ျဖစ္သည္။ ဂ်ိန္း ဘာသာတရား ကို တည္ေထာင္ သူ မဟာဝီရသည္ မည္သည့္ ပုဂိၢဳလ္ ျဖစ္သနည္း။ မဟာဝီရလည္း ဃူမကၠရ ရာဇာ ျဖစ္သည္။ ေဒသစာရီ ခရီး လွည့္လည္ သြားလာ သည့္ ဘုရင္ ျဖစ္သည္။ ခရီး လွည့္လည္ သြားလာျခင္း က်င့္စဥ္ အတြက္ ေသးေသးဖြဲဖြဲ အေႏွာင့္အယွက္ အဟန္႔အတား မ်ားမွ စ၍ ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္ အေႏွာင့္အယွက္ အဟန္႔ အတား မ်ား အထိ အေႏွာင့္အယွက္ အဟန္႔အတား အားလံုး ကို စြန္႔ပယ္ ထားသည္။ အိမ္ရာႏွင့္ သားမယား ကိုမ်ွသာမက အဝတ္ဝတ္ ျခင္း ကိုပင္ စြန္႔လႊတ္ ထားသည္။ ဆြမ္းခံစား ျပီး သစ္တစ္ပင္ ရင္း ဝါးတစ္ပင္ ေအာက္၌ သာ ေနသည္။

မဟာဝီရသည္ ဒုတိယ အဆင့္ ၊ တတိယ အဆင့္ ဃူမကၠရ ရာဇာ မဟုတ္ဘဲ ပထမ အဆင့္ ဃူမကၠရ ရာဇာ ျဖစ္သည္။ တစ္သက္လံုး ခရီး လွည့္လည္ သြားလာ ေနသည္။ ေဝသာလီ၌ ေမြးဖြား ျပီး ခရီးလွည့္လည္ သြားလာရင္း ႏွင့္ပင္ ပါဝါ၌ ေခါင္းခ် သြားခဲ့သည္။

ဗုဒၶ ႏွင့္ မဟာဝီရ ထက္ သာလြန္ျပီး စြန္႔လႊတ္ ေသာ၊ အက်င့္တရား က်င့္ၾကံ အားထုတ္ေသာ၊ ကိုယ္ခ်င္းစာ နာ ငဲ့ညွာ ေထာက္ထားမႈ ရွိေသာ ပုဂၢိဳလ္ မရွိဟု ဆိုလ်ွင္ ပိုမည္ မဟုတ္ေပ။

ယခုေခတ္တြင္ မိမိ ၏ ေက်ာင္းသခၤမ္း ၌ ေျခတိုင္စိုက္ျပီး ဆီဆံု ႏွင့္ ခ်ည္ေႏွာင္ျခင္း ခံေနရေသာ ပုဂၢိဳလ္ေပါင္း မ်ားစြာ တို႔သည္ မိမိတို႔ ကိုယ္ကို အတုမရွိ 'မဟတၱမ' ဟု ေၾကညာေန ၾကသည္။ သို႔မဟုတ္ မိမိလို တပည့္တပန္း မ်ားအား ေၾကညာ ခိုင္း ေနၾကသည္။ အကယ္၍ ခရီးလွည့္လည္ သြားလာျခင္း ဃူမကၠရ က်င့္စဥ္ကို စြန္႔ျပီး မဟာပုရိသ ျဖစ္ေနသည္ ဆိုလ်ွင္ ယင္းကဲ့သို႔ေသာ မဟာပုရိသ မ်ိဳး လမ္းတကာ ၌ ေတြ႕ျမင္ ေနရေပလိမ့္မည္ ဟု ကၽြႏ္ုပ္ဆိုခ်င္သည္။ ယင္းကဲ့သို႔ေသာ မဟာ ပုရိသ မ်ိဳး သို႔မဟုတ္ မဟတၱမမ်ိဳးကို ေဝးေဝး က ေရွာင္ၾကရန္ ကၽြႏု္ပ္ သတိေပးလိုက္သည္။

ဆက္ရန္ ~

..................

April 25th 2012 at 8:49 PM

..................

http://zayya.wordpress.com/

http://zayya.blog.com/

..................