ကြန္တီနမ္တဲလ္ ဒႆနပညာ - မီရွယ္ ဖူးကုိး (Michel Foucault)

by မင္းခက္ရဲ (Min Khet Ye) on Wednesday, September 14, 2011 at 4:10pm ·

ကြန္တီနမ္တဲလ္ ဒႆနပညာ

မီရွယ္ ဖူးကုိး (Michel Foucault)

            ဖူးကုိးကုိ ၁၉၂၆ က ျပင္သစ္ ပြာတီေရမွာေမြးတယ္။ အသက္ ၅၈ အရြယ္ ၁၉၈၄ ခုႏွစ္ ျပင္သစ္မွာ ကြယ္လြန္ တယ္။ ဒႆနနဲ႔ စိတ္ပညာကုိ အဓိက သင္ၾကားခဲ႔တယ္။သူ႔ရဲ႕ ပထမဆုံးအလုပ္က  စိတ္ပညာမွာ လက္ေထာက္လုပ္ရတာ ပဲ။သူ႔လက္ရာေတြဟာ ေဆးပညာသမုိင္းပညာရွင္ ေဂ်ာ႔ခ်္ကန္ဂြီလန္ရဲ႕ လြမ္းမုိးခံရတယ္။ေခတ္ျပဳိင္စာေပနဲ႔ ပတ္သတ္ျပီး အေတာ္မ်ားမ်ားကုိ လည္းေရးသားခဲ႔တယ္။ သူရဲ႕ အသိပညာဆုိင္ရာ ေနာက္ခံကားခ်ပ္ဟာ ဖူးကုိးရဲ႕ ႏုိင္ငံေရးအေတြး အေခၚကုိနားလည္ဖုိ႔ အေရးၾကီးတဲ႔ အခန္းဂ႑ကေနပါ၀င္တယ္။ ဖူးကုိးက ႏုိင္ငံေရးသီအုိရီဆုိတာကုိ တုိက္ရုိက္ ေလ့က်င္႔ပ်ဳးိေထာင္ခံခဲ႔ရတာမ်ဳးိ မဟုတ္ဘူး။ သူရဲ႕ အေရးအသားေတြဟာ လည္း ဒႆနပညာနဲ႔ သမုိင္း ကုိသား ေျခခံေရးသားခဲ႔တာ။သူ႕ရဲ႕ ႏုိင္ငံေရးအေပၚခ်ည္းကပ္ပုံေတြဟာ ႏုိင္ငံေတာ္နဲ႔ တသီးပုဂၢလ ၾကားထဲက ျပႆနာရပ္ကုိ ေျဖရွင္းဖုိ႔ ႀကဳိးစားေနတာမဟုတ္ဘူး။ဖူးကုိးရဲ႕ လက္ရာေတြဟာ လူမႈေရးသိပံကေန ေခတ္ၿပဳိင္ႏုိင္ငံေရးဘ၀ထဲ အထိ ၀င္ေရာက္ ပတ္သတ္ေနတယ္။  

                                                                                                                            ၁၉၆၀ခုႏွစ္မ်ားမွာ ဖူးကုိးဟာ ရူးသြပ္မႈ၊ေဆးပညာသမုိင္း ၊ေရးသားပုိ႔ခ်မႈ သမုိင္းနဲ႔ ပတ္သတ္တဲ႔ စာအုပ္ေတြကုိ ေရးတယ္။ဒီကာလေတြမွာ သူရဲ႕ ႏုိင္ငံေရးအေတြးအေခၚ ၊ႏုိင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈေတြမွာ အေျမာက္အျမားပါ၀င္ ပတ္သတ္မႈ ေတြကုိ ေတြ႔ရမယ္။ ေနာက္ပုိင္းမွာ ျပင္သစ္ရဲ႕ အေက်ာ္ၾကားဆုံးတကၠသုိလ္ေတြထဲက တစ္ခုျဖစ္တဲ႔ ေကာလိပ္ဒီ ဖရန္႔ (Colledge de France) မွာ ပါေမာကၡျဖစ္လာတယ္။ ၁၉၇၀ကာလ ျပင္သစ္သပိတ္တုိင္းလုိလုိမွာ ထင္ရွားတဲ႔လူထုသိ ပညာရွင္တစ္ဦးအေနနဲ႔ ပါ၀င္ခဲ႔တယ္။သတင္းစာနဲ႔ ဂ်ာနယ္ေတြထဲမွာ ႏုိင္ငံေရးအျဖစ္အပ်က္ေတြနဲ႔ ပတ္သတ္တဲ႔ မွတ္ခ်က္ ေဆာင္းပါးေတြေရးခဲ႔တယ္။ ၁၉၇၀ကာလမွာ ေကာလိပ္ဒီဖရန္႔ ရဲ႕ ပါေမာကၡအေနနဲ႔ ေပးခဲ႔တဲ႔လက္ခ်ာ အမ်ားစုဟာ ႏိုင္ငံ ေရးအေျခခံ အေၾကာင္းအရာေတြ ခ်ည္းသာျဖစ္တယ္။ ၁၉၈၀ကာလမွာ သူ႕ရဲ႕ သုေတသနနယ္ဟာ က်င္၀တ္ဘက္ကုိ ျပန္လည္လာတယ္။ သူရဲ႕ အေခၚကေတာ့ အတၱ(self)ရဲ႕ အေလ႔အက်င္႔ေတြ လုိ႔ဆုိတယ္။ ဖူးကုိးရဲ႕ ရူးသြပ္မႈအေပၚေလ့ လာတဲ႔ အေစာပုိင္း လက္ရာေတြေရာ၊ က်င့္၀တ္အျမင္ေတြပါ ႏုိင္ငံေရးေလ့လာမႈ အတြက္အေရးပါတယ္။ ဖူးကုိးကုိ ႏုိင္ငံ ေရးဒႆနပညာရွင္ အျဖစ္ထိေတြ႔ခ်င္တယ္ဆုိရင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဟာ သူ သုေတသနျပဳထုတ္ေ၀ခဲ႔ တဲ႔ လက္ရာေတြ ကုိ သာမက သူ႕ရဲ႕ လက္ခ်ာေတြ ၊သတင္းစာပါအေရးအသားေတြကုိပါထိေတြ႔ ႏုိင္ဖုိ႔လုိတယ္။                            ဖူးကုိးရဲ႕ အေရးသားေတြကုိဘာသာျပန္တာ ၊ေဆြးေႏြးတာဟာ ၁၉၇၀ေလာက္မွ အဂၤလိပ္အေမရိကန္ တကၠသုိ္လ္ ေတြမွာ လုပ္လာၾကတယ္။အေမရိကားနဲ႔ အဂၤလန္မွာ သူရဲ႕ႏုိင္ငံေရးအေတြးအေခၚနဲ႔ ပတ္သတ္ျပီး လႈိက္လႈိက္လွဲလွဲ ေဆြးေႏြ ျငင္းခုန္မႈေတြဟာ ၁၉၈၀၀န္းက်င္မွာမွ ျဖစ္လာတယ္။ ဖူးကုိးရဲ႕ လက္ရာေတြထုတ္တဲ႔ ၁၉၆၀၀န္းက်င္မွာ ဖူးကုိးကုိ ႏုိင္ငံေရးဒႆနအရအသိအမွတ္ျပဳဖုိ႔ ျဖစ္မလာဘဲ၊ ၁၉၇၀နဲ႔ ၈၀ေလာက္မွာမွ အဂၤလိပ္အေမရိကန္မွာ ႏုိင္ငံေရး သီအုိရီအတြက္စိတ္၀င္တစားျဖစ္လာရတဲ႔ အေၾကာင္းရွိတယ္။ ၁၉၇၀ခုႏွစ္မ်ားအစမွာ ျပင္သစ္တကၠသုိလ္ေတြမွာ မာ႔က္စ္၀ါ ဒ ကလႊမ္မုိးေနတယ္။ ဖူးကုိးရဲ႕ အျမင္ဟာ မာ႔က္စ္၀ါဒနဲ႔ ဆန္႔က်င္ကြဲလြဲေနတဲ႔ အတြက္ ဖူးကုိးကုိ ႏုိင္ငံေရးနဲ႔ ဆုိင္သူ အျဖစ္ လက္မခံလုိၾကဘူး။ အဂၤလိပ္နဲ႔ အေမရိကန္မွာ ၁၉၇၀နဲ႔ ၈၀ခုႏွစ္မ်ားမွာ နီယုိ-လစ္ဘရယ္ ျဖစ္ထြန္းလာတယ္။ ျဖစ္ထြန္း လာတဲ႔ နီယုိလစ္ဘရယ္က ဖူးကုိးကုိ ႏုိင္ငံေရးဒႆနပညာရွင္ အျဖစ္လည္းလက္ခံေပးလုိ႔ ရေအာင္ ေရခံေျမခံေပး လုိက္တယ္။

သီအုိရီ                       အဂၤလုိအေမရိကန္ အစဥ္အလာမွာလူမႈေရး၊ႏုိင္ငံေရးသီအုိရီနနဲ႔ အာရုံအေျချပဳအျမင္ကုိ အေျခခံလုပ္ကုိင္တဲ႔ ႏုိင္ငံေရးသိပံ၊လူမႈေရးသုေတသနေတြ အၾကား ရွင္းလင္းတဲ႔ လမ္းေၾကာင္းတစ္ခု ဆြဲေလ႔ရွိတယ္။ အဂၤလိပ္အေမရိကန္ သီအုိရီ ပညာရွင္ေတြၾကား ႏုိင္ငံေရးနဲ႔ လူမႈေရးသီအုိရီ ဆုိတာ အာရုံအေျချပဳ  ၀ါ သမုိင္းဆုိင္ရာသုေတသန နဲ႔ အေတာ္ကေလး ကြဲျပားျခားနားတဲ႔ အရာေတြပဲ။ အရုံအေျချပဳနည္းနဲ႔ သုေတသနျပဳထားတဲ႔ အရာေတြကုိ ပုိျပီးေယဘုယ် ဆန္တဲ႔ သီအုိရီဆုိင္ရာ ျငင္းခုန္မႈေတြအတြက္ အသုံးခ်ႏုိင္ေပမယ့္ သီအုိရီလက္ရာေတြကုိ အာရုံအေျချပဳ နည္းနဲ႔ ေဖာ္ျပတာ မ်ဳးိကုိေတာ့ လုပ္ေလ့လုပ္ထမရွိၾကဘူး။ အဂၤလိပ္၊အေမရိကန္ ရဲ႕ လူမႈေရးနဲ႔ ႏုိင္ငံေရးအေတြးအေခၚပတ္၀န္းက်င္မွာ ဖူးကုိးကုိ ဖတ္ရတာ အခက္အခဲသုံးခု ရွိေနတယ္။ ပထမတစ္ခုက ဖူးကုိးရဲ႕လက္ရာေတြက အာရုံအေျချပဳနည္းနဲ႔ရွာ ေဖြထုတ္ေဖာ္ထားျပီး သမုိင္းအေသးစိတ္ေတြပါေနတာပဲ။ ဖူးကုိးရဲ႕ Discipline and Punish ကုိ ပညာရွင္ေတြက ႏုိင္ငံေရးလက္ရာတစ္ခု အျဖစ္ ဘယ္လုိဖတ္ဖတ္ ရွင္းရွင္းလင္းေတြ႔ႏုိင္တယ္ လုိ႔ယူၾကတယ္။စာအုပ္မွာ လူထုေရွ႕ေမွာက္ ကြပ္မ်က္ျခင္းကုိ တရွည္တလ်ားေဖာ္ျပထားတယ္။ ၁၇၅၇ လူထုေရွ႕ေမွာက္ကြပ္မ်က္္ျခင္းတစ္ခုကုိ လီယြန္ ဖုိေရွးရဲ႕  ပါရီမွာ ကေလးအက်ဥ္းသားေတြကုိ အက်ဥ္းေထာင္ထဲ  ထိန္းသိမ္းထားျပိိိိး စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းအေျခခံ အုပ္ခ်ဳပ္ပုံ နဲ႔ ႏႈိင္းယွဥ္ျပ ထားတယ္။ ေနာက္ပုိင္းမွာ မာဆယ္ဒီဆက္စ္ရဲ႕ ညြန္ၾကားခ်က္တစ္ခုျဖစ္တဲ႔ အာခီတက္ခ်ာကုိသိရုံနဲ႔ မလုံေလာက္ဘူး ၊ေက်ာက္တုံးေတြျဖတ္ပုံကုိ လည္းသိထားရမယ္ ဆုိတာကုိ သေဘာတူျပီးကုိးကားထားတယ္။ ဖူးကုိးရဲ႕ အျမင္ေတြကေန ေျပာေနတာက ႏုိင္ငံေရးကုိ နားလည္ခ်င္တယ္ဆုိရင္ ႏုိင္ငံေရးသီအုိရီကုိ သိေနရုံနဲ႔ မလုံေလာက္ဘူး။ ဖုိးေရွးရဲ႕ အုပ္ခ်ဳပ္ပုံ လုိပဲ ၊ ႏုိင္ငံေရးတက္ခႏုိလုိဂ်ီကုိလည္းသိထားရမယ္လုိ႔ ဆုိတယ္။ ကြန္တီနမ္တဲလ္္ ႏုိင္ငံေရးအေတြးအေခၚဟာ အဂၤလိပ္ အေမရိကန္ ရဲ႕ အာရုံအေျချပဳ၀ါဒကုိ ဆန္႔က်င္တယ္။ဒါေပမယ့္ ဖူးကုိးရဲ႕လက္ရာေတြမွာေတာ့ အာရုံအေျချပဳ အျမင္ေတြနဲ႔ ေရာယွက္တည္ေဆာက္ထားတယ္။ ႏုိင္ငံေရးဒႆနမွာ အာရုံအေျချပဳ၀ါဒဟာ ဘယ္လုိရွိမလဲလုိ႔ ေတြးေတာထားသလုိပဲ။                   ဒုတိယအခက္အခဲကေတာ့ ဖူးကုိးကုိ ႏုိ္င္ငံေရးဒႆနပညာရွင္လုိ႔ ေျပာရေအာင္ ႏုိ္င္ငံေရးဒႆနပညာရွင္ေတြ ေရးေလ့ရွိတဲ႔ အေရးအသားမ်ဳးိကုိ သူ႔လက္ရာေတြထဲမွာ မေတြ႔ရျဖစ္ေနတာပဲ။ နုိင္ငံေရးလက္ရာရယ္လုိ႔ ထင္ထင္ရွားရွား ေတြ႔ရတဲ႔ Discipline and punish နဲ႔  History of Sexuality vol 1 က်မ္းႏွစ္ခုစလုံးဟာလည္း အက်ဥ္းေထာင္၊ ေက်ာင္း၊ အေဆာက္အအုံတည္ေဆာက္ပုံ အာခီတက္ခ်ာ၊ ခႏာကုိယ္ နဲ႔လိင္သဘာ၀ေတြ အေၾကာင္းကုိင္တြယ္ထားတာ။ ဖူးကုိးက ဒီမုိကေရစီ၊ႏုိင္ငံေတာ္  ဒါမွမဟုတ္ တရားမွ်တမႈအေၾကာင္းေတြကုိ ေရးခဲ႔တာမ်ဳးိ မရွိဘူး။ ႏုိင္ငံေရးဒႆနပညာရွင္ တစ္ေယာက္ေယာက္ အေၾကာင္းကုိေတာင္မွ မေရးခဲ႔ဘူး။မာခီယာဗယ္လီ၊ ကားလ္မာ႔က္စ္၊ ဖရင္႔ဖုဂုိဏ္း အေၾကာင္းေတြကုိ ေတာ့ သူ႔ရဲ႕ အင္တာဗ်ဳးေတြ၊လက္ခ်ာေတြမွာ  နဲနဲပါးပါး မွတ္ခ်က္ခ်တာကုိေတြ႔ရမယ္။ ဘမ္သမ္းကုိ အေျခခံယူျပီး သူလက္ရာမွာေဖာ္ျပတာကလည္း ဘမ္သမ္ရဲ႕ အမ်ားစုအက်ဳးိျဖစ္ထြန္းေရး၀ါဒကုိ မဟုတ္ဘဲ အက်ဥ္းေထာင္ဒီဇုိငး္အတြက္ ဘမ္သမ္ေျပာခဲ႔တာကုိ အဓိကထားေျပာခဲ႔တာေလာက္ပဲရွိတယ္။ ဒါတင္မကေသးဘူး သူ႔လက္ရာေတြကုိ လူမႈေရးနဲ႔ ႏုိင္ငံေရးဆီ ေရာက္ေအာင္သြားမယ္ဆုိတာမ်ဳးိလုပ္ခဲ႔တာ မဟုတ္ဘဲ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္း၊လိင္ ေတြအေပၚကုိသာ အေျခခံတဲ႔ သေဘာသက္သက္သာျဖစ္တယ္။ ဖူးကုိးက ေခါင္းမာမာနဲ႔သူဟာ လက္ဆုပ္လက္ကုိင္ျပလုိ႔ရတဲ႔ စနစ္ထဲက အရာေတြကုိသာ ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာျပခဲ႔တာပါလုိ႔ ဆုိတယ္။ဒါေၾကာင့္ ဖူးကုိးက သူလက္ရာေတြကုိ လူမႈေရးႏုိ္င္ငံေရးသီအုိရီ ပညာရွင္ အေနနဲ႔ အလုပ္မလုပ္ဘဲ၊ အေတြးအေခၚစနစ္ေတြကုိေလ့လာတဲ႔ သမုိင္းပညာရွင္ အျဖစ္သာအလုပ္လုပ္ခဲ႔တာ။ လူ႔အဖြဲ႔အစည္း၊ႏုိင္ငံေရးတုိ႔ရဲ႕ အေထြေထြ ဥပေဒသဆန္တဲ႔ နိယာမေတြကုိ ထုတ္ျပတာမ်ဳးိ မလုပ္ဘူး။ တကယ္လုိ႔ ပင္မေရးစီး လူမႈေရးေဗဒ ရႈေထာင့္ကေနသာၾကည့္ရင္ ဖူးကုိးဟာ ကေပါက္တိကေပါက္ခ်ာႏိုင္တဲ႔ လူမႈေရးေဗဒပညာရွင္ ျဖစ္ေနလိမ္႔မယ္။                                                                                                                                                       တတိယ အခက္အခဲက ပထမႏွစ္ခုနဲ႔ဆက္စပ္ေနတယ္။ဖူးကုိးေနာက္ပုိင္းေရးတဲ႔ ႏုိင္ငံေရးဆုိင္ရာ စာအုပ္မွာ အဓိကက်တာက  ခႏာကုိယ္လုိ၊ အက်ဥ္းေထာင္ အေဆာက္အဦးလုိအရာမ်ဳးိပဲ။ ဖူးကုိးစိတ္၀င္စားတာက အာခီတက္ခ်ာ သီအုိရီရဲ႕ ျပႆနာနဲ႔ အတူ ေက်ာက္တုံးေတြကုိ ျဖတ္ပုံပဲ။ ေနာက္ထပ္လက္ရာေတြမွာ ခႏာကုိယ္အေပၚကုိသာမကပဲ၊ ၾကြက္သားနဲ႔ အရုိး ၊ဘာသာစကားနဲ႔ အေတြးအေခၚေတြအထိပုိ အေသးစိတ္လာတယ္။ ႏွစ္ဆယ္ရာ ႏုိင္ငံေရးအေတြး အေခၚဟာ ဖူးကုိးကုိသာ အေျခခံျပးီ ျဖစ္ထြန္းမယ္ဆုိ  အရာ၀တၳဳေတြကုိ တစစီခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာေလ့လာရမယ့္ အေနအထား အထိေရာက္သြားမယ္။ ႏုိ္င္ငံေတာ္၊လူမႈေရးလႈပ္ရွားမႈေတြ၊ ႏုိင္ငံေရး အုိင္ဒီယုိလုိဂ်ီေတြကုိေလ့လာရာကေန လူ႔ခႏာကုိယ္၊ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ေလ့လာမႈေတြ အထိကြဲသြားလိမ့္မယ္။ တကယ္ေတာ႔ ႏုိင္ငံေရးသိပံဆုိတာ ဒီမုိကရက္တစ္ အင္စတီ က်ဳးရွင္းေတြ၊ ပါတီေတြကုိ အေသးစိတ္ေလ့လာတဲ႔ ပညာရပ္သာလ်င္ျဖစ္ခဲ႔တာ၊ ပါလီမန္ရဲ႕ အာခီတက္ခ်ာ ဒီဇုိင္းနဲ႔ ပတ္သတ္ျပီး ေျပာတာ၊မ်ဳးိရုိးဗီဇတက္ခႏုိလုိဂ်ီ ရဲ႕ ႏုိင္ငံေရးအေၾကာင္းေျပာတာမ်ဳးိမရွိခဲ႔ဖူးဘူး။  ဒီအေၾကာင္းအရာေတြကုိ ႏုိင္ငံေရးသိပံနယ္ထဲကေန ေဘးဖယ္ထုတ္ထားခဲ႔တာ။ မာ႔က္စ္၀ါဒႏုိင္ငံေရး အျမင္ထဲမွာဆုိရင္ ႏုိင္ငံေရးဆုိတာ ထုတ္လုပ္မႈအင္အားစုေတြနဲ႔ ဆက္စပ္ေနတဲ႔ အေပၚထပ္ အေဆာက္အအုံရဲ႕  သြင္ျပင္လကၡဏာေတြသာျဖစ္ျပီ က်န္တာကုိ ေဘးဖယ္ထုတ္ဖုိ႔ ၾကဳးိစားသလုိမ်ဳးိပဲ။ ဖူးကုိးရဲ႕ ႏုိင္ငံေရးဒႆန ျပင္သစ္မွာ အသိအမွတ္ျပဳမခံရတာ ထူးထူးျခားျခာေျပာစရာမလုိဘူး။တကယ္ေတာ့ ဖူးကုိးရဲ႕ လက္ရာေတြက ႏုိင္ငံေရးသိပံတစ္ခုလုံးေဘးဖယ္ထုတ္ထားေတြ ကုိ ျပန္လည္ယူေဆာင္လာတာျဖစ္တယ္။ အသိပညာနယ္ပယ္မွာ ထည္႔သြင္းမစဥ္းစားခဲ႔တဲ႔ ရုပ္ပုိင္သဘာ၀ေတြကုိ ဖူးကုိးက ေဖာ္ျပေနေတာ့ကား အဂၤလုိအေမရိကန္ေတြအတြက္ အခက္အခဲရွိေနတာ ဆန္းေတာ့ မဆန္းလွဘူး။                                              ဖူးကုိးက လူမႈေရးနဲ႔ ႏုိင္ငံေရးအေတြးအေခၚပညာရွင္ေတြလုိ မေရးခဲ႔ဘူးဆုိရင္ ဘာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဟာ ဖူးကုိးကုိ ႏုိင္ငံေရးအေတြးအေခၚပညာရွင္ အျဖစ္သတ္မွတ္ၿပီး ဖတ္ရႈေနခဲ႔ၾကတာလည္းလုိ႔ေတာ့ ေမးစရာရွိတယ္။          ဒါနဲ႔ ပတ္သတ္ျပီး ျပင္သစ္ဒႆနပညာရွင္ ဒီလူးစ္ အေျဖေပးခဲ႔တာတစ္ရွိတယ္။ ဒီလူးစ္က ဖူးကုိးရဲ႕ ႏုိင္ငံေရးလက္ရာကုိ ႏွစ္ပုိင္း ပုိင္းလုိက္တယ္။ပထမတစ္ပုိင္းက  သူရဲ႕လက္ရာႏွစ္ခုျဖစ္တဲ႔ Discipline and Punish(၁၉၇၇) နဲ႔  History of Sexuality (၁၉၇၉)ပဲ။ ဒီစာအုပ္ႏွစ္မွာ ဖူးကုိးရဲ႕ ႏုိင္ငံေရးတက္ခႏုိလုိဂ်ီ အယူအဆကုိေတြ႔ရမယ္။ ဖူးကုိးက ႏုိင္ငံေရး ၊အစုိးရဆုိတာနဲ႔ ပတ္သတ္ျပီး အေထြအေထြ ဥပေဒသကုိ ထုတ္ျပဖုိ႔ မၾကဳးိစားဘူး။သူေဖာ္ျပတာက လူအဖြဲ႔အစည္းအတြင္း အမွန္တကယ္ လုပ္ကုိင္ေနတဲ႔ တက္ခနိေတြရဲ႕ အခန္းဂ႑ပဲ။ဥပမာ စာေမးပြဲစစ္တဲ႔ ပရုိစီဂ်ာ၊ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းေတြခ်မွတ္ပုံ နည္းလမ္းေတြလုိ အရာမ်ဳးိေတြရဲ႕ အလုပ္လုပ္ပုံေတြပဲ။ DP နဲ႔ HSႏွစ္ခုစလုံးက လူ႔အဖြဲ႔အစည္းအတြင္း ေစာင့္ၾကည့္ကြပ္မတ္မႈ ပုံစံအမ်ဳးိမ်ဳးိကိုေလ့လာတာျဖစ္တယ္။ ဒီအျမင္ကေန ဖူးကုိးကုိ ႏုိင္ငံေရးဒႆန ပညာရွင္ အျဖစ္လက္ခံၾကတာပါ။ဆက္ျပီး ဆန္႔ထြက္ေတြးႏုိင္ေသးတာက ဖူးကုိးရဲ႕ ခ်ညး္ကပ္ပုံေတြက ႏုိင္ငံေရးမွာ စာေမးပြဲစစ္ျခင္းလုိ တက္ခနိေတြဟာ ဘယ္ေလာက္အထိအေရးပါသလဲ ဆိုတာကုိ ျမင္ႏုိင္တယ္။ ႏုိင္ငံေရးဆုိင္ရာ ေရးသားပုိ႔ခ်မႈ( Political Discourse)ေတြရဲ႕ သရုပ္ျပသေဘာ(Performativity)အလုပ္လုပ္ႏုိင္စြမ္းကုိပါေတြ႔ ရမယ္။ႏုိင္ငံ ေရး၊အုိင္ဒီလုိဂ်ီ၊တရားမွ်တမႈနဲ႔ အစုိးရဆုိတာ ဘယ္လုိမ်ဳးိ ရယ္လုိ႔ အစဥ္အလာႏုိင္ငံေရးသိပံက ေပးသလုိေတာ့ ဖူးကုိးက ေပးႏုိင္မွာ မဟုတ္ဘူး။                                                                                                                                                ဖူးကုိးကႏုိင္ငံေရးအေပၚထားတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕အျမင္ကုိ ေရြ႕လုိက္တယ္။ သူ႔ရဲ႕အျမင္မွာအေရးပါတဲ႔ ေ၀ါဟာရေတြက ကိရိယာ(apparatus)၊ ျပႆနာထုတ္ေဖာ္ျခင္း(Problematisation)၊ တက္ခႏုိလုိဂ်ီ၊ ဘုိင္အုိပါ၀ါ၊ မုိက္ခရုိ ပါ၀ါ၊ အစုိးရပုံနည္းလမ္း(governmentality)၊ လူမႈအတၱ(the subject) ဆုိတာေတြပဲ။အဲဒီအရာေတြက ေခတ္ျပဳိင္ႏုိင္ငံေရး ကုိ ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာဖုိ႔ ကြဲျပာျခားနားတဲ႔ ခ်ည္းကပ္ပုံေတြေပးႏုိင္စြမ္းရွိတယ္။ သူအဓိက ကုိင္တြယ္တဲ႔ အရာေတြက ခႏာကုိယ္၊ လိင္သဘာ၀၊အျပစ္ေပးပုံ၊ လူဦးေရ ၊ရူးသြပ္မႈ အေၾကာင္းေတြပဲ။ ႏုိင္ငံေရးဒႆနပညာရွင္ေတြ ေတြးေလ့ရွိတဲ႔  ႏုိင္ငံေရး စနစ္၊ ပါတီ၊ေရြးေကာက္ပြဲ နဲ႔ အုိင္ဒီယုိလုိဂ်ီဆုိတာ မ်ဳးိ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ဖူးကုိးက သူ႔ရဲ႕ ၁၉၇၅ အင္တာဗ်ဳးတစ္ခုမွာ သူဟာ လူအနည္းငယ္(ေဘးဖယ္ထုတ္ခံ)ရဲ႕ လူမႈေရးအရွိတရားေတြရဲ႕ အတိမ္အနက္ကုိ စိတ္၀င္စားတယ္ ။သူတုိ႔ရဲ႕ အက်ဳးိအ ျမတ္ ကုိ ရွာေဖြတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒႆနဆုိင္ရာ အ၀န္းအ၀ုိင္း နဲ႔ ႏုိင္ငံေရးအ၀န္းအ၀န္းေတြဟာ ကုိ စိတ္မ၀င္စားဘူး ရယ္လုိ႔ေတာ့  ကၽြန္ေတာ္မေျပာဘူးလုိ႔ဆုိတယ္။                                                                                                    ဖူးကုိးရဲ႕ အကယ္ဒမစ္စာအုပ္ေတြမွာ မေတြ႔ရဘဲ ၊သူရဲ႕လက္ခ်ာ၊အင္တာဗ်ဳးနဲ႔ ဂ်ာမယ္လစ္အေ၇းအသားဘက္ အျခမ္းတစ္ ျခမ္း မွာ ေတြ႔၇တဲ႔ အပုိင္းတစ္ပုိင္းရွိေသးတယ္။ ဒါကုိ ဒီလူးစ္ရဲ႕ အေခၚအရေျပာရရင္း ေခတ္ၿပဳိင္ႏုိင္ငံေရး အျပဳအမူေတြနဲ႔ အျဖစ္အပ်က္ေတြရဲ႕ အေျခခံကုိ ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာ ၾကည့္တာပါပဲ။လူမႈေရးနဲ႔ ႏုိင္ငံေရးသီအုိရီေတြမွာ ေတြ႔ရတတ္တာက မီဒီယာဟာ အေပၚယံေၾကာႏုိင္တယ္၊အုိင္ဒီယုိလုိဂ်ီေတြ လႊမ္းမုိပုိ႔ခ်ရာေနရာျဖစ္တယ္ ဆုိတာပဲ။ ဖူးကုိး ကေတာ့ သူရဲ႕လက္ရာေတြနဲ႔ ဂ်ာနယ္လစ္လက္ရာေတြမွာ နီးကပ္တဲ႔ ဆက္ႏြယ္မႈရွိတယ္လုိ႔ ျပျမင္တယ္။                           ဟာဘားမတ္နဲ႔ ႏႈိင္းယွဥ္ၾကည့္ႏုိင္တယ္။ဟားဘားမတ္က သူ႔ရဲ႕လက္ရာေတြကို ဂ်ာနယ္လစ္အျဖစ္စျပီး ၊ဒႆနပညာရွင္ အျဖစ္အဆုံးသတ္ တယ္။ ဖူးကုိးကေတာ့ သူရဲ႕ ဒႆနအျမင္ေတြရဲ ႔ အက်ဳးိဆက္က ဂ်ာနယ္လစ္တစ္ဦးျပဳမႈလုိက္သလုိပဲလုိ႔ျမင္တယ္။ ဖူးကုိး က သူရဲ႕လက္ရာေတြမွာ အေတြးအေခၚစနစ္ကုိသာ ပုိေလ့လာတယ္၊ႏုိင္ငံေရးအျဖစ္အပ်က္ေတြကုိေလ့လာတဲ႔ သူ႔ရဲ႕ ဂ်ာနယ္လစ္အေရးအသားေတြမွာလည္း စည္းမ်ဥ္းစည္ကမ္းနဲ႔ အစုိးရပုံနည္းလမ္းကေနတစ္ဆင့္ ခြဲျခမး္စိတ္ျဖာႏုိင္ဖုိ႔ ႀကိဳးစားတယ္။

ႏုိင္ငံေရးတက္ခႏုိလုိဂ်ီ                                                                                                                                            လူသားသိပံပညာရဲ႕ သမုိင္းကုိ Displine and Punishမွာ ဖူးကုိးခ်ည္းကပ္ပုံဟာ ထင္ရွားတယ္။သူက အသိပညာတစ္ခုဟာ ဘယ္ေလာက္မွန္တယ္၊ဘယ္ေလာက္မွားတယ္ ေဖာ္ျပဖုိ႔ရာရွာေဖြ ထုတ္ေဖာ္ေနတာ မဟုတ္ဘူး။ အသိပညာဆုိတာကုိ သိပံ လုိ အုိင္ဒီယုိလုိဂ်ီလုိ မယူဘူး။ လူသားသိပံပညာကုိ အရင္းရွင္လူ႔အဖြဲ႔အစည္းနဲ႔ ဆက္စပ္ျပတာ မ်ဳးိလည္းမလုပ္ဘူး။ သူက လူသားသိပံပညာကုိ ႏုိင္ငံေရးဆုိင္ရာတက္ခႏုိင္လုိဂ်ီ အျဖစ္သာဆက္ဆံတယ္။ လူသားသိပံ ပညာဟာ ပါ၀ါရဲ႕ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းအေျခခံ ျဖစ္တဲ႔ ကရိယာေတြနဲ႔ တနည္းတစ္ဖုံဆက္ႏြယ္ေရာယွက္ေနတယ္ လုိ႔ျမင္တယ္။                                                                                                                                          DPစာအုပ္ကုိ ဖတ္ရင္ လြဲမွားသြားႏုိင္တာက DPဟာ အျပစ္ေပးပုံနဲ႔ ပတ္သတ္တဲ႔ လူမႈေရးနဲ႔ႏုိင္ငံေရးသီအုိရီ တစ္ခု အျဖစ္မွတ္ယူလုိက္တာ မ်ဳးိပဲ။ဖူးကုိးကေျပာခ်င္တာက လူမႈေရးေဗဒနဲ႔ ႏုိင္ငံေရးကုိ ႏုိင္ငံေရးတက္ခႏုိ လုိဂ်ီရဲ႕ ဖရိန္ထဲမွာ ခ်ထားဖုိ႔လုိအပ္တယ္ ဆုိတာပဲ။ အစဥ္အလာလူမႈေရးနဲ႔ ႏုိင္ငံေရး ခြဲျခမ္စိစ္ပုံအျဖစ္မယူဘဲ တသီးပုဂၢလူသားဆုိတာ၊ လူအဖြဲ႔ အစည္းဆုိတာ ႏုိင္ငံေရးတက္ခႏုိလုိဂ်ီေတြရဲ႕ ထုတ္ကုန္ပဲလုိ႔ ေထာက္ျပတယ္။ တစ္ခ်ဳိ႕သူေတြက ဖူးကုိးရဲ႕ အမွန္နဲ႔ အမွာ ဆုိတာ အေပၚ အထူးမျပဳျခင္းဟာ သူ႔ကုိ ပုိ႔စ္ေမာ္ဒန္ဘက္ကုိ ယိမ္းသြားေစတယ္လုိ႔ ယူတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဖူးကုိးလုပ္ႏုိင္တာ ဟာ ပါ၀ါ-အသိပညာ အတြဲရဲ႕ ကြဲျပားျခားနားတဲ႔ စနစ္ အမ်ဳးိမ်ဳးိကုိသာ ေဖာ္ထုတ္တာျဖစ္တယ္။ ဒီေနရာမွာလည္း ဖူးကုိးကုိ အစြန္းေရာက္ယူသြားႏုိင္တာရွိတယ္။ဖူးကုိးက အသိပညာေတြဟာ အမွန္မဟုတ္ပါဘူးလုိ႔ေျပာေနတာ မဟုတ္ဘူး။ ဖူးကုိး က အသိပညာရဲ႕ မွန္ျခင္းမွားျခင္းကုိ မကုိင္တြယ္တာနဲ႔ ပဲ အသိပညာကုိ အမွားတရားမဟုတ္ပါဘူးလုိ႔ ယူဖုိ႔ မျဖစ္ႏုိင္ဘူး။             DP စာအုပ္ဟာအဆက္အစပ္တစ္ခုကုိ ရွာျပီး အမွန္အမွားေဖာ္ျပဖုိ႔ မဟုတ္ဘူး၊ စာဖတ္သူ တုန္လႈပ္ေအာင္လုပ္ဖုိ႔  ပဲလုိ႔ တင္စားေျပာဆုိၾကတာေတြရွိတယ္။ စာအုပ္က ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕ ေခတ္ျပဳိင္ႏုိင္ငံေရး အေတြးအေခၚဟာ ယေန႔ေခတ္နဲ႔ မကုိက္ညီေတာ့တဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ စြန္႔ပစ္သင့္ေနျပီျဖစ္တဲ႔ ၁၉ရာစု ႏုိင္ငံေရးမုိဒယ္ထဲကေနတည္ေဆာက္ထားတာျဖစ္တယ္ ဆုိတာကုိေျပာျပေနတယ္။ ဖူးကုိးရဲ႕ စာအုပ္ေၾကာင့္ တုန္လႈပ္စရာ အသိဥာဏ္လမ္းေၾကာင္းေလးခုေပၚလာတယ္။ ပထမတစ္ခုက အခ်ဳပ္အျခာအာဏာပုံစံဟာ မျပည့္စုံဘူး၊ဒါေပမယ့္ ဒီ၁၉ရာစုပုံစံက ခုထက္ထိ အလုပ္ဆက္လုပ္ေနတယ္ ဆုိတာပဲ။ ပါ၀ါဆုိတာက အခ်ဳပ္အျခာအာဏာကေန ပုိင္ဆုိင္ထားတဲ႔ အရာ ၀ါ နာမ္တစ္ခုလုိမျမင္သင့္ဘူး။ ပါ၀ါဆုိတာ ပုိင္ဆုိင္ခံရတဲ႔ အရာမဟုတ္ဘူး။ပါ၀ါ ဆုိတာ လည္ပတ္က်င့္သုံးေနတဲ႔ အရာသာလ်င္ျဖစ္တယ္။ ဖူးကုိးအျမင္အရ ပါ၀ါဟာ နာမ္ မဟုတ္ဘဲ ပါ၀ါဟာ ၾကိယာတစ္ခုျဖစ္လာတယ္။ ဒုတိယ အခ်က္က ဖူးကုိးဟာ တည္ေဆာက္မႈ၀ါဒီျဖစ္တယ္ ဆုိတာကုိ ျပေနတယ္။ ဖူးကုိးက ပါ၀ါဟာ ဖိႏွိပ္မႈသက္သက္ မဟုတ္ဘူး၊အေၾကာင္းက လူသားသဘာ၀ရဲ႕ သီးသန္႔အႏွစ္သာရဆုိတာ မရွိေတာ့ကာ ပါ၀ါက ဘယ္ေနရာကုိ ဖိႏွိပ္ရမယ္ဆုိတဲ႔ သီသန္႔ျပဌာန္းခ်က္ မရွိဘူး။ဒါတင္မကဘူး လူသားသဘာ၀သည္ပင္ လ်င္ ပါ၀ါလည္ပတ္က်င့္သုံးမႈေတြကေန ထြက္ေပၚလာတာျဖစ္တယ္။ ဒီေနရာမွာ ပါ၀ါဟာဖိႏွိပ္မႈသက္သက္ မဟုတ္ဘူး ဆုိတာ ပါ၀ါ မွာ ဖိႏွိပ္မႈ အစိတ္အပုိင္း မရွိဘူးရယ္လုိ႔ဆုိတာမ်ဳးိေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ ဒီအပုိင္းထက္ ပါ၀ါလူသားသဘာေတြကုိ တည္ေဆာက္ဖုိ႔ လည္ပတ္ေနတယ္ လုိ႔ျမင္တာ။ပါ၀ါဟာလူတစ္ေယာက္က ကုိင္ေဆာင္ထားတဲ႔နာမ္လုိအရာ မဟုတ္ပဲ ၊ပါ၀ါ ဟာ လည္ပတ္က်င္သုံးေနတဲ႔ ၾကိယာလုိအရာသာျဖစ္တယ္ ဆုိတာနဲ႔ ခ်ိန္ၾကည့္ႏုိင္တယ္။တတိယအခ်က္ကုိ ၾကည္႔ရင္ ပုိရွင္းလာႏုိ္င္တယ္။တတိယ အခ်က္က ပါ၀ါ စိတ္ကူးအေတြးအေခၚေတြ ၊ဘာသာစကားေတြကေနတစ္ဆင့္ လည္ပတ္က်င့္ သုံးေနရုံမကဘူး၊ ခႏာကုိယ္ေပၚတုိက္ရုိ္က္သက္ေရာက္ျခင္းအားျဖင့္လည္း လည္ပတ္က်င့္သုံးေနတယ္။ စတုတၳတစ္ခုက ေတာ့ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းအတြင္းကေနထြက္လာတဲ႔ ပါ၀ါ(displinary power)ပဲ။စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းပါ၀ါကုိ စည္းမ်ဥ္းစည္း ကမ္းဆုိင္ရာ ကရိယာေတြကေနတစ္ဆင့္ လည္ပတ္က်င္႔သုံးတယ္။ ကရိယာေတြထဲမွာ ခႏာကုိယ္အေပၚျမင္လာေအာင္ လုပ္တဲ႔ အရာေတြ၊သိပံနည္းက်အသိပညာေတြ၊ဗိသုကာ ပုံစံေတြ၊တက္ခနိေတြ နဲ႔လူမႈေရးအေလ့အက်င့္ေတြပါ၀င္တယ္။ ဖူးကုိးရဲ႕ အထက္ပါအျမင္ေတြက ႏုိင္ငံေရးေလ့လာမႈဆုိရင္ စတိတ္ ၀ါ ႏုိင္ငံေတာ္ကုိသာ အေျချပဳေလ့လာေနတဲ႔ အျမင္ေတြကေန ဖယ္ခြာသြားတဲ႔ ႏုိင္ငံေရးသီအုိရအသစ္တစ္ခုက ထုတ္ေဖာ္တယ္။                                              

လိင္သဘာ၀(Sexuality)                                                                                                                                         DP စာအုပ္က လူသားရဲ႕ ခႏာကုိယ္အေပၚ အက်ဥ္းေထာင္ဖြဲ႔စည္းပုံက ဘယ္လုိအေလ့အက်င့္လုပ္သလဲ ဆုိတာကုိ ေဖာ္ျပတယ္။ ဖူးကုိးရဲ႕ History of Sexuality vol 1ကလည္း ေနာက္ထပ္ လမ္းေၾကာင္းသစ္တစ္ခုကုိ ျပတယ္။ HS စာအုပ္မွာ ဖူးကုိးက ခႏာကုိယ္အေပၚ ရုပ္၀တၳဳတစ္စုံတစ္ရာနဲ႔ အေလ့အက်င့္လုပ္ပုံကေန လိင္သဘာ၀ဆီကုိ ေျပာင္းလဲ လိုက္တယ္။ လိင္သဘာ၀ဆုိတာ ပါ၀ါလည္ပတ္က်င္႔သုံးမႈ အတြင္းကေနထြက္လာတာျဖစ္တယ္။ လိင္သဘာ၀ဆုိတာ  ပါ၀ါကုိ ခုခံေနတာမ်ဳးိမဟုတ္ဘူး။တနည္းအာျဖင့္ ပါ၀ါနဲ႔ ကင္းလြတ္ျပီးသူ႔ရဲ႕ အႀကြင္းမဲ႔ တန္ဖုိးစံနဲ႔ သူရပ္တည္ေန တာမ်ဳးိမဟုတ္ဘူး။ ပါ၀ါရဲ႕သီးသန္႔ သမုိင္းဆုိင္ရာပုံသဏၭာန္အတြင္းက ထုတ္လုပ္လုိက္တဲ႔ အရာပဲ။ ဖူးကုိးက သူ႔ရဲ႕ ပါ၀ါအျမင္ဟာတစ္စုံတစ္ေယာက္က ကုိင္စြဲက်င္သုံးေနတဲ႔ ပါ၀ါမ်ဳးိ မဟုတ္ဘူးရယ္လုိ႔ဆုိတဲ႔ အခါ ဒီေနရာမွာ ပါ၀ါဆုိတာ ႏုိင္ငံေရးတက္ခႏုိလုိဂ်ီေတြရဲ႕ ဖိႏွိပ္မႈေၾကာင့္  ထြက္လာတာမ်ဳးိမဟုတ္ဘူး။ ႏုိင္ငံေရးတက္ခႏုိလုိဂ်ီေတြရဲ႕ သူ႔ဘာသာသူ တီထြင္ထုတ္လုပ္ႏုိင္ျခင္းကေနသာ ထြက္လာတာလုိ႔ယူတယ္။                                                                                        ဖူးကုိးရဲ႕ လိင္အေပၚ သမုိင္းဆုိင္ရာ တီထြင္ထုတ္လုပ္မႈဟာ ကၠတၳိယ၀ါဒအေပၚ လႊမ္းမုိးတယ္။ ဂ်ဴးဒစ္ဘတ္တလာက ဖူးကုိးရဲ႕ အျမင္ကုိ ခ်ဲ႕ထြင္ၿပီး ကၠတၳိယ၀ါဒမွာ အသုံးခ်တယ္။ ဘတ္တလာက လိင္နဲ႔ လူမႈေရးအရတည္ေဆာက္ထားတဲ႔ လူမႈလိင္(gender)ၾကားထဲက ကြဲျပားျခားနားမႈကုိ ျပဖုိ႔ ႀကဳိစားၾကည့္တဲ႔ ေနရာမွာပါ။ ေရးသားပုိ႔ခ်မႈေတြက တည္ေဆာက္ထားတဲ႔ လူမႈလိင္မပါဘဲနဲ႔ ဇီ၀လိင္ အေၾကာင္းကုိ နာမလည္ႏိုင္ဘူးလုိ႔ ဖူးကုိးေရာ၊ ဘတ္တလာပါ နားလည္ထားၾကတယ္။ ျပးီေတာ့ လိင္ကုိလည္း သူ႔ရဲ႕ ႏုိင္ငံေရးနဲ႔ သမုိင္းဆုိင္ရာ ပုံသဏၭာန္ေျပာင္းလဲမႈေတြ နဲ႔ အတူ စိစစ္သင္႔တယ္လုိ႔ ျမင္တယ္။                                                                                                                                    တကယ္လုိ႔ ဘတ္တလာသာ ဖူးကုိးရဲ႕ အျမင္းအားလုံးကုိ အေျခခံျပီ လိင္ကုိရွင္လင္းမယ္ဆုိရင္ ကၠတၳယ၀ါဒဟာ ျပႆနာျဖစ္လာႏုိင္တယ္။ အေၾကာင္းက DPမွာ ဖူးကုိးက ခႏာကုိယ္ဟာ ဗလာပုံစံျဖစ္ေနျပီ ဒီအေပၚကုိ ပါ၀ါလည္ပတ္က်င္႔ သုံးတယ္၊ ခႏာကုိယ္ဟာ  စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းပါ၀ါ ေၾကာင္႔ docile ၀ါ ယဥ္ပါးျခင္း ျဖစ္လာတယ္။ HS ခႏာကုိယ္ဟာ ပါ၀ါနဲ႔ အသိပညာတုိ႔ရဲ႕ ထုတ္လုပ္မႈတစ္ခုလုိ႔ ျမင္တယ္။ ႏိုင္ငံေရးမွာ ျဖစ္ေပၚေနတဲ႔ ဇိ၀ေဗဒအေျခခံ ခႏာကုိယ္ကုိ ဖူးကုိးက ကုိင္စြဲ ဖုိ႔ ၾကဳိးစားတာပါ။ DPမွာ ဖူးကုိးက စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းအေျခခံပါ၀ါ ကုိ ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာရင္းကေနတစ္ဆင့္ အခ်ဳပ္အျခာ အာဏာကုိ ေဆြးေႏြးခဲ႔ ျပီးျပီ။HSရဲ႕ အဆုံးမွာေတာ့ ဖူးကုိးက ေနာက္ထပ္ အေၾကာင္းအရာတစ္ခုကုိ ဖြံ႔ၿဖိဳးေအာင္လုပ္လာ တယ္။ ဒါကေတာ့ ဇီ၀ႏုိင္ငံေရး(biopolitic)ပဲ။ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းအေျခခံတဲ႔ ပါ၀ါက ခႏာကုိယ္၊အျပဳအမူအေပၚ ထိန္းေက်ာင္းတဲ႔ နည္းလမ္းေတြကေနတစ္ဆင့္ တစ္သီး ပုဂၢလလူသားကုိ ထိန္းခ်ဳပ္တာ၊ဖန္တီးတည္ေဆာက္တာေတြကုိ အဓိကလုပ္တယ္။ ဇီ၀ႏုိင္ငံေရး ဆုိတာ လူထုတစ္ရပ္လုံးရဲ႕အသက္ရွင္သန္မႈ ၊ေသျခင္းတရား၊က်န္းမာေရး အေပၚ အဓိကထား စီမံကြပ္ကဲ တဲ႔ တက္ခႏုိလုိဂ်ီ ေတြ ၀ါ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းအေျခခံပါ၀ါေတြရဲ႕ အလုပ္လုပ္ပုံကုိ ေလ့လာတာပဲ။ အသိပညာနဲ႔ အေလ့အက်င့္ေတြရဲ႕ ပုံသဏၭာန္ဟာ က်န္မာေရးနဲ႔ညီညႊတ္မႈ၊ လူထုတစ္ရပ္လုံးရဲ႕ က်န္းမာေရး၊ ကေလးေမြဖြားမႈကုိ ထိန္းခ်ဳပ္မႈ၊ လိင္သဘာ၀ေတြနဲ႔ ဆက္စပ္ေနၿပီး ဒါေတြဟာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဆုိင္ရာ အက်ဳးိအျမတ္ရဲ႕ တရားကုိယ္ျဖစ္လာတယ္ အဲဒီလုိ  အဆက္အစပ္ေတြက လူထုရဲ႕ အသိပညာကုိ စုေဆာင္းဖုိ႔၊ လူဦးေရ ထိန္းခ်ဳပ္ဖုိ႔အတြက္ အေသးစိတ္စီမံထားတဲ႔ အသိပညာ ပုံသဏၭာန္ေတြလုိ႔ ဆုိရမယ္။ လိင္သဘာ၀ဟာ အေသးစိတ္စီမံထားတဲ႔ အသိပညာ ပုံသဏၭာန္ကေန လူဦေရးထိန္းခ်ဳပ္ဖုိ႔ရာ ျဖစ္စဥ္မွာ အဓိကေနရာကေနပါ၀င္တယ္။ လူထုအားလုံးကုိ ေဆးပညာနဲ႔ စည္းမ်ဥ္စည္းကမ္းခ်မွတ္ ထိန္းခ်ဳပ္ရာမွာ လိင္သဘာ၀အရ အေျချပဳထိန္းခ်ဳပ္တာ မ်ဳိးရွိလာတယ္။ လူထုတစ္ရပ္လုံးရဲ႕ က်န္းမာေရး ၊ မ်ဳးိပြားမႈေတြအတြက္ ကုိ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းအေဆာက္အအုံတုိင္းမွာ လိင္သဘာ၀နဲ႔ ပတ္သတ္တဲ႔ အသိပညာပုံသဏၭာန္ကုိ စည္းမ်ဥ္စည္းကမ္း အေျခခံပါ၀ါနဲ႔ အေလ့အက်င့္လုပ္ျပီးမွ မိတ္ဆက္ေပးေလ့ရွိတယ္။ ခႏာကုိယ္ရွင္သန္မႈ၊ မ်ဳိးစိတ္ေတြရဲ႕ရွင္မႈအတြက္ ေနာက္ဆုံးမွာ လိင္သဘာ၀ကုိသာ စည္းမ်ဥ္းတစ္စုံတစ္ရာနဲ႔ ထိန္းခ်ဳပ္ အလုပ္လုပ္ေလ့ရွိတယ္။ဒါေၾကာင့္ ဖူးကုိးက စညး္မ်ဥ္းစည္းကမ္းဟာ  ဇီ၀ပါ၀ါအတြက္ ယႏၱားရားတစ္ခုပဲလုိ႔ယူတာ။

စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းအေျခခံ ပါ၀ါ(disciplinary Power)                                                                                  စည္းမ်ဥး္စည္းကမ္း အေျခခံပါ၀ါဆုိတာ စည္မ်ဥး္စည္ကမ္းအေျခခံ လူ႔အဖြဲ႔အစည္း(disciplinary society) နဲ႔ ဆက္စပ္ေနတယ္။ ဖူးကုိးရဲ႕ေပၚျပဴလာျဖစ္တဲ႔ ေ၀ါဟာရေတြထဲက တစ္ခုပါပဲ။ပထမဆုံးသုံးခဲ႔တာက စိတ္ကုထုံးေပၚေပါက္ လာပုံကုိ ေပးတဲ႔ သူ႔ရဲ႕ ၁၉၇၃ခုႏွစ္လက္ခ်ာတစ္ခုမွာ ျဖစ္တယ္။DP စာအုပ္မွာေတာ့ ပုိျပီးက်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ခ်ဲ႕ထြင္လာ တယ္။ ေခတ္သစ္စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းအေျခခံလူ႔အဖြဲ႔အစည္း ေပၚေပါက္လာပုံကုိ ရွင္းလင္းေဖာ္ျပထားတယ္။ စည္းမ်ဥ္း စည္းကမ္း  အေျခခံပါ၀ါဟာ ၁၈ရာစုမွာ စတင္ျဖစ္ေပၚလာတယ္။ ယခင္ ပါ၀ါပုံစံအေဟာင္းျဖစ္တဲ႔ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ   (Sovereign Power) ေနရာမွာ အစားထုးိျဖစ္ေပၚလာတဲ႔ ပါ၀ါပုံစံအသစ္ျဖစ္တယ္။အခ်ဳပ္အျခာအာဏာထဲမွာ အာဏာကုိ အျမင့္မားဆုံးကုိင္စြဲထားသူ ဆုိတာရွိတယ္။ ဥပမာ ဘုရင္၊ဘုန္းေတာ္ၾကီး ၊မိသားစုထဲမွာဆုိရင္ ဖခင္လုိမ်ဳိးလူေတြက အာဏာကုိ ျမင္႔ျမင္႔မားမား ကုိင္စြဲထားတယ္။ အဲဒီလုိပါ၀ါက ဘုရားေပးေသာအာဏာ၊ လူထုအခမ္းအနာေတြကေနတစ္ဆင့္ လည္ပတ္အလုပ္လုပ္ေနတာျဖစ္တယ္။                                                                                               အခ်ဳပ္အျခာအာဏာက တစ္ႏုိင္ငံလုံးနဲ႔ ခ်ီတဲ႔ မတ္ခရုိပါ၀ါ ျဖစ္ၿပီး ၊စည္းမ်ဥး္စည္းကမ္း အေျခခံပါ၀ါ ကေတာ့ မုိက္ခရုိပါ၀ါမ်ဳးိပဲ၊တတ္ႏုိင္သမွ် အနည္းဆုံးအေျခခံကုိ ရွာၿပီးအလုပ္လုပ္တယ္။ဖူးကုိးက ၁၈ရာစု အကုန္ ၁၉ရာစုအ၀င္ လူမႈေရးဆုိင္ထိန္းခ်ဳပ္မႈ တက္ခနိအသစ္ေတြေပၚေပါက္လာတဲ႔ အခါ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာဟာ ဥေရာပလူထုရဲ႕အျပဳအမူကုိ ထိနး္ခ်ဳပ္တဲ႔ အခါ ထိေရာက္မႈ နည္းသထက္နည္းလာတယ္လုိ႔ ျမင္တယ္။ဖူးကုိးက“  ေခတ္သစ္မွာ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းဟာ  လူတစ္ေယာက္ကုိ ဘယ္လုိ ေစာင့္ၾကည့္ကြပ္မတ္မလဲ၊သူ႔ရဲ႕အျပဳအမူ၊လုပ္ေဆာင္ခ်က္၊စိတ္၀င္စားရာကုိဘယ္လုိ ထိန္းခ်ဳပ္ မလဲ သူရဲ႕ ျပဳမူလုပ္ေဆာင္ခ်က၊သူ႕ရဲ႕အရည္အေသြးေတြကုိ ဘယ္လုိတုိးတက္လာေအာင္လုပ္မလဲ သူ႕ကုိ သူအသုံးက် ဆုံး ဘယ္ေန ရာမွာထားမလဲဆုိတဲ႔ တက္ခႏုိလုိဂ်ီ ပါပ၊ဒါဟာ ကၽြန္ေတာ္သိတဲ႔ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းေတြကေနလုပ္တာ” လုိ႔ဆုိတယ္။                                                                                                                             စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းအေျခခံတက္ခနိေတြဟာ စစ္တပ္နဲ႔ေက်ာင္းေတြမွာ ပထမဆုံးဖြ႔ံၿဖိဳးလာတယ္။ အဲဒီေနာက္မွာ တက္ခနိေတြကုိ ခ်က္ခ်င္းဆုိသလုိ ေဆးရုံေတြ၊စက္ရုံနဲ႔ အက်ဥ္းေထာင္ေတြမွာ အသုံးခ်တယ္။ တကယ္ေတာ့ စည္းမ်ဥး္စည္းကမ္းအေျခခံ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းဟာ ၁၈နဲ႔ ၁၉ရာစုမွာမွ ရုတ္ျခည္းထြက္ေပၚလာတာမ်ဳးိမဟုတ္ဘူး။ ေရွးေခတ္နဲ႔ အလယ္ေခတ္ ကာလေလာက္ကတည္းက လူ႔အဖြဲ႔အစည္းတစ္ရပ္လုံးမဟုတ္ေပမယ့္ သးီသန္႔ပုံစံတစ္ရပ္ရပ္အေနနဲ႔ ေပၚေနျပီးသားျဖစ္တယ္။ ဖူးကုိးက ၁၇ရာစုမွာ စစ္တပ္ထဲမွာ အဓိကပုံသဏၭာန္ေျပာင္းလဲမႈက ရုိင္ဖယ္ကုိစစ္တပ္မွာ စတင္ သုံးစြဲမႈနဲ႔ စတင္တယ္။တနည္းအာျဖင့္ ရုိင္ဖယ္ကုိ ဘယ္လုိ အသုံးျပဳရမလဲဆုိတာနဲ႔ စတင္တာျဖစ္တယ္။ ရုိင္ဖယ္ အသုံးျပဳဖုိ႔ သင္ၾကားခံရျခင္းကေန ေျပာေနတာက စစ္သားေတြဟာ ယခင္ကေလာက္ မသန္မာေတာ့ဘူး၊ စစ္သားေတြကုိ သူတုိ႔ရဲ႕ လႈပ္ရွားမႈကုိ အုပ္စုတစ္စုအျဖစ္ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ဖုိ႔ ၊အမိန္႔ေပးမႈကုိ ခ်က္ခ်င္းတု႔႔ံျပန္ေဆာင္ရြက္ဖုိ႔ရာ ေလ့က်င႔္သင္ၾကား ေပးရမယ္ဆုိတဲ႔ သေဘာသက္ေရာက္တယ္။ ဒီလုိ လူမ်ားစြာကုိ သင္ၾကားေပးတဲ႔ ျဖစ္စဥ္ကုိ ဖူးကုိးက လူမ်ား စြာရဲ႕ခႏာကုိယ္အေပၚ ေလ့က်င္႔သင္ၾကားေပးျခင္းလုိ႔ဆုိတယ္။ ခႏာကုိယ္၊အျပဳအမူ၊ ဟန္ေတြအေပၚသင္ၾကာေပးတာဟာ ႏုိင္ငံေရးခႏာေဗဒ(Political Anatomy) ျဖစ္ၿပီး ယဥ္ပါးေနတဲ႔ခႏာကုိယ္ေတြ(docile bodies) ၀ါ စည္မ်ည္းစည္းကမ္း ပါ၀ါက ခ်မွတ္ထားသလုိ ယဥ္ပါးေနတဲ႔ ခႏာကုိယ္ေတြ ထုတ္လုပ္ေပးဖုိ႔ ျဖစ္တယ္လုိ႔ ျမင္တယ္။ အဲဒီလုိ ယဥ္ပါးေနတဲ႔ ခႏာကုိယ္ကုိ စီပြားေရးနဲ႔ လူမႈေရးဆုိင္ရာ အသုံးက်မႈ ပုိျမင္မားလာဖုိ႔ အသုံးခ်ၾကမွာျဖစ္တယ္။                 

အစုိးရပုံနည္းလမ္း(governmentality)                                                                                                                       ေကာလိပ္ဒီဖရန္မွာေပးတဲ႔ ၁၉၇၈လက္ခ်ာတစ္ခုမွာ အစုိးရပုံနည္းလမ္းကုိေျပာလာတယ္။ေျပာရတဲ႔ အေၾကာင္းကလည္း သူသုံးႏႈန္ေဖာ္ျပခဲ႔တဲ႔ စည္းမ်ဥး္စည္းကမ္းအေျခခံ လူအဖြဲ႔အစည္းဆုိတာနဲ႔ မလုံေလာက္ပဲ ထပ္ျဖည့္ဖုိ႔ ရာ လုိအပ္တဲ႔ အတြက္ပဲ။ ဖူးကုိးသုံးႏႈန္းေဖာ္ျပတဲ႔ government (အစုိးရ)ဆုိတာ အုပ္ခ်ဳပ္သူအစုိးရ(government )ဆုိတဲ႔ အသုံးႏႈန္းနဲ႔ မတူဘူး။ အုပ္စုိးျခင္းအေလ႔အက်င့္မွန္သမွ်နဲ႔ ခ်ိန္ဆက္ထားသမၽွကုိ ရည္းရြယ္ၿပီးသုံးတဲ႔ အသုံးႏႈန္းျဖစ္တယ္။ government of economy စီးပြားေရးကုိ စီမံအုပ္စုိးမႈ၊ government of family မိသားစုတြင္း အစုိးရမႈ၊government of childကေလးအေပၚအစုိရပုံ     ဆုိတဲ႔အေနနဲ႔သုံး တယ္။ စည္းမ်ဥ္စညး္ကမ္းအေျခခံပါ၀ါအေၾကာင္းေျပာစဥ္က စည္းမ်ဥ္း စည္ကမ္းဟာ လူသားရဲ႕ လြတ္လပ္ခြင့္ကုိ အတုိ္င္းအတာတစ္ခု တားျမစ္ပိတ္ပင္ေနသလုိ သေဘာမ်ဳးိေျပာ ခဲ႔တယ္။ ဖူးကုိးက လူ႔အဖြဲအစည္းတုိင္းမွာ စည္းမ်ဥ္းစည္း ကမ္းအေျခခံျပးီ  လြတ္လပ္မႈကုိ ထိန္းခ်ဳပ္ဖုိ႔ ႀကိဳးစားေန တာမဟုတ္ဘူး၊လစ္ဘရယ္လူ႔အစည္းေတြမွာ လူမႈေရးတရားကုိယ္ အတြင္း လူထုရဲ႕ အျပဳအမူေတြကုိ လမ္းညြန္ေပးျခင္း အားျဖင္႔ အဲဒီလုိ ယႏၱာရားအတြင္းကေန လြတ္လပ္မႈကုိ ျမင့္တင္ေပးဖုိ႔ ႀကိဳးစားေပတာေတြရွိတယ္ လုိ႔ျမင္တယ္။                                ၁၆ရာစုမွာ ကုိယ႔္ကုိယ္ကုိယ္ ဘယ္လုိအုပ္စုိးမ လဲ၊  ဘယ္လုိ အုပ္စုိးခံမလဲ ၊တျခားသူတစ္ေယာက္ကုိ ဘယ္လုိ အုပ္စုိးမလဲ ၊လူထုဟာ ဘယ္လုိလူမ်ဳးိရဲ႕ အုပ္စုိးမႈကုိ ခံမလဲ၊ အေကာင္းဆုံး အုပ္စုိးသူတစ္ေယာက္ ဘယ္လုိ ျဖစ္လာေအာင္လုပ္ မလဲ ဆုိတဲ႔ အရာေတြဟာ အဓိကက်တဲ႔ ျပႆနာရပ္ေတြပဲ။ အစုိးရ (government) လုိ႔သုံးတဲ႔ အခါ ဖူးကုိးသုံးခ်င္တာက လူထုရဲ႕ အျပဳအမူကုိ အုပ္စုိးမယ္႔ ၊လမ္းညြန္ေပးမယ္႔  နည္းလမ္းေတြ၊ လုပ္ထုံးလုပ္နည္းေတြကုိ သာရည္ရြယ္တာပါ။ အစုိးရပုံနည္းလမ္း(govermentality)နဲ႔ ပတ္သတ္ၿပီး သူဆုိလုိခ်င္တဲ႔ အရာသုံးခုရွိတယ္။ ပထမတစ္ခုက လူထုအေပၚစီမံ ကြပ္ကဲမယ့္          အင္စတီက်ဴးရွင္းေတြနဲ႔ အသိပညာပဲ။ ဒုတိယတစ္ခုက အစုိးရရဲ႕ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအေလ႔အက်င္႔ ေတြအေပၚအေျခခံထားတဲ႔ ပါ၀ါက်င့္သုံးမႈ။ တတိယတစ္ခုက ဥေရာပရဲ႕ အလယ္ေခတ္ေလာက္က ဥပေဒစနစ္အေပၚ အေျခခံထားတဲ႔ ႏုိင္ငံေတာ္ေနရာမွာ လူထုအေပၚစီမံအုပ္ခ်ဳပ္ပုံ ၀င္ေရာက္လာတဲ႔ျဖစ္စဥ္ပဲ။အတုိခ်ဳံ႕ေျပာရရင္ေတာ့ အစုိးရ ပုံနည္း ဆုိတာ �€