ေဇယ် ျဖစ္-မျဖစ္

by Zay Ya on Saturday, April 28, 2012 at 1:36am 

ဒီကိစၥက ထင္သေလာက္ မလြယ္ဘူး။ တစ္ေယာက္ေသာသူ က “ခင္ဗ်ား ဘယ္သူလဲ” လို႔ ေမးရင္ ~ ကၽြန္ေတာ္က “ကၽြန္ေတာ္ ေဇယ် ပါ” လို႔ ေျဖမယ္။ အဲ့ဒီမွာ ေမးသူက မယံုရင္ အျခား ပုဂၢိဳလ္ေတြကို လိုက္ ေမးမယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကို လက္ညွိဳး ထိုးျပီး ေျပာမယ္။ “သူ ဘယ္သူ လဲ”။ သူတို႔က လည္း ကၽြန္ေတာ္ ဟာ “ေဇယ် ပါ” လို႔ပဲ ေျပာၾကမွာပဲ။

အခ်ိဳ႕က သည့္ထက္ ပိုျပီး ကၽြန္ေတာ္ “ေဇယ် ဟုတ္သလား” ဆိုတာကို သိခ်င္ ေတာ့ မွတ္ပံုတင္ ကတ္ျပား ေတာင္းၾကည့္ မယ္။ မွတ္ပံုတင္ ကတ္ျပား ထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္ ငယ္စဥ္က ရိုက္ထားတဲ့ ပံု ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ဟာ “ေဇယ်” ျဖစ္တယ္ လို႔လည္း ဆိုမယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ဟာ “ေဇယ်” ျဖစ္ေၾကာင္း အားလံုး လိုလို က လက္ခံ သြားၾက တယ္။

ကၽြန္ေတာ့္ အတြက္ ျပႆနာ တစ္ခု ရွင္းသြားတာေပါ့။ အဲ့ဒီလို စိတ္ေပါ့ေပါ့ ပါးပါး ျဖစ္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ လူတစ္ေယာက္ က လာျပီး ကၽြန္ေတာ္ ဟာ “ေဇယ်” မဟုတ္ ပါဘူး လို႔ ေျပာျပန္ တယ္။ ဒီေတာ့ ရွင္းေန တဲ့ ျပႆနာက ျပန္ရွဳပ္သြားရတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကိစၥ မရွိဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္ ကို ေထာက္ခံ မယ့္ သူေတြ ကလည္း အမ်ားသား။

သူတို႔ အားလံုးကပဲ စုေဝး လာၾကျပီး၊ ကၽြန္ေတာ္ ဟာ ေဇယ် ျဖစ္ေၾကာင္း ေထာက္ခံ ေျပာၾက တယ္။ လူ တစ္ေယာက္ က ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ့္ မွတ္ပံုတင္ ကို ကိုင္ျပီး “ဒီလူ ဟာ ေဇယ် မဟုတ္ရင္ ဘယ္သူ ျဖစ္မွာလဲ” လို႔ ေဒါသ တၾကီး ေျပာ တယ္။ တစ္ေယာက္ ကေတာ့ “မွတ္ပံုတင္ မျပနဲ႕။ မွတ္ပံုတင္က ရုပ္ငယ္တယ္။ အခု ရုပ္က ၾကီးတယ္။ ဒါေပမယ့္ အမ်ားက “ေဇယ်” ဆို “ေဇယ်” လိုက္ေပါ့” လို႔ ေျပာတယ္။

အဲ့အခါ ကၽြန္ေတာ့ကို ေဇယ် မဟုတ္ဘူး လို႔ ေျပာတဲ့သူ က ေမးခြန္း တစ္ခု ေမး ပါတယ္။ “ဒီရြာမွာ ပညာ အရွိဆံုးသူ က ဘယ္သူလဲ” တဲ့။ အဲ့အခါ အမ်ားက “ဒီရြာမွာ ပညာအရွိဆံုး သူဟာ ရြာ ဦးေက်ာင္း ဆရာေတာ္ၾကီး ျဖစ္တယ္” လို႔ ေျပာၾက တယ္။

အဲ့ အခါ ကၽြန္ေတာ့ ကို ေဇယ် မဟုတ္ဘူးလို႔ ေျပာတဲ့ သူက – “ကၽြန္ေတာ္တို႔ အားလံုး ရြာဦးေက်ာင္း ကို သြားျပီး ဆရာေတာ့္ အဆံုးအျဖတ္ကို ခံယူမယ္” လို႔ ေျပာတယ္။

ဒီ အဆိုျပဳခ်က္ ကိုေတာ့ ဘယ္သူမွ မျငင္းရဲဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အားလံုး ရြာဦးေက်ာင္း ကို သြားၾကတယ္။ အဲ့ဒီလို သြား တယ္ ဆိုေပတဲ့- ကၽြန္ေတာ္တို႔ အားလံုး ရိုးရိုး တန္းတန္း သြား တာေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ သူတို႔က ကၽြန္ေတာ့္ ကို ေသေသ ခ်ာခ်ာ ေရမိုး ခ်ိဳး ေပးတယ္။ ပိုးပုဆိုး ကို ဝတ္၊ ကတၱီပါ ဖိနပ္ စီးခိုင္းတယ္။ ေခါင္းကိုလည္း က်က်နန ဆီလိမ္း တယ္။ သပ္သပ္ ရပ္ရပ္ ျဖီး သင္တယ္။

အဲ့ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အုပ္စု ထဲမွာ ပါတဲ့ ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္ က “ကိုေဇယ်ၾကီး ဒီလို ဆို ေတာ္ေတာ္ ေခ်ာတာ ပဲ” လို႔ ေျပာ တယ္။ ဒီလို ေျပာလိုက္ လို႔ – က်ေနာ့ေၾကာင့္ နဲ႔ပဲ – သူတို႔ ရည္းစား ခ်င္း ရန္ျဖစ္ၾကေသးတယ္။ ေကာင္မေလးက – “ေခ်ာတယ္ ေျပာတာ က ၾကိဳက္ တယ္ ေျပာတာ မွ မဟုတ္တာ။ ဒါေလာက္ သေဘာထား မေသးနဲ႔” လို႔ သူ႕ေကာင္ေလး ကို ေျပာ တယ္။

ေကာင္ေလးက “ငါကလြဲရင္ မင္းအဖို႔ ဘယ္ေယာက်ၤား မွ မရွိ ရဘူး။ ငါက မင္းရဲ႕ တစ္ေယာက္ တည္း ေသာ ေယာက်ၤားပဲ” လို႔ ဆိုတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေကာင္မေလး က အာဂ ေကာင္မေလး။ “ရွင့္ အျပင္ ကၽြန္မ အေဖက ေယာက်ၤား မဟုတ္ ရေတာ့ ဘူးလား။ ကၽြန္မက မိုးေပၚက က်လာ ရမွာလား” လို႔ ေမးတယ္။ အဲ့ဒီ မွာတင္ မေနသာ ေတာ့တဲ့ ေကာင္မေလး အေမက ~ “စကားမမ်ား ၾကနဲ႔။ အခုက -”ေဇယ် ဟာ ေဇယ် ဟုတ္သလား” ဆိုတဲ့ ျပႆနာ ျဖစ္ေနတာ။ ငါ့သမီး အေဖ ~ ငါ့ေယာကၤ်ား ဟာ “ေယာက်ၤား ဟုတ္ သလား” ဆိုတဲ့ ျပႆနာ ျဖစ္ေနတာ မဟုတ္ ဘူး။ ငါ့သမီး အေဖ ဟာ ေယာက်ၤား ျဖစ္ မျဖစ္ ဆရာေတာ္ၾကီး ကို သြား ေလ်ာက္ထား ဖို႔ မလိုဘူး။ ငါ့ သမီး အေဖ ဟာ ေယာက်ၤား ဆုိ တာ ငါ အသိဆံုး၊ ငါ့ထက္ သိတဲ့သူ ဘယ္သူမွ မရွိဘူး။ ငါ့ထက္ သိတဲ့ လူရွိရင္ လည္း အဲ့ဒီ ေကာင္မေတာ့ ေသေရာ့ပဲ” လို႔ ေျပာတယ္။ အဲ့မွာ တင္ ေယာက်ၤား မိန္းမ ျပႆနာ အဆံုးသတ္ သြားတယ္။

အဲ့ဒီေနာက္ ကၽြန္ေတာ္ တုိ႔က ရြာဦးေက်ာင္း ဆရာေတာ္ၾကီး သီတင္းသံုးတဲ့ ေက်ာင္းအေပၚထပ္ ကို တက္သြားၾကတယ္။ အဲ့ဒီလို တက္ သြားေတာ့ ဝတ္ေကာင္း စားလွ ဝတ္ထားတဲ့ ကၽြန္ေတာ္ က ေရွ႕ဆံုးက ။ ကၽြန္ေတာ့ ကို ေဇယ် မဟုတ္ဘူး လို႔ ေျပာတဲ့ ရေသ့ လိုလို ဘာလိုလို လူက ေနာက္ က။ အဲ့ဒီ ေနာက္ မွာ ကၽြန္ေတာ့္ မွတ္ပံုတင္ ကို လက္မွာ ကိုင္ထားတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ ဦးေလး ပါတယ္။ ေနာက္ဆံုး မွာ လူတစ္အုပ္လံုးပဲ။

‘ဝတ္ေကာင္းစားလွ’ ဝတ္ထားတဲ့ ကၽြန္ေတာ့ကို ျမင္ျမင္ခ်င္း ~ ဆရာေတာ္ၾကီးက – “အံမယ္ ~ ဒကာ ေဇယ် ~ ဘယ္သြားမွာမို႔ ဝတ္ေကာင္း စားလွေတြ ဝတ္ထားတာလဲ” လို႔ ေမးတယ္။

အဲ့ဒီ အခါ ကၽြန္ေတာ့္ ေနာက္က လိုက္လာတဲ့ လူအုပ္ၾကီးက – “ဆရာေတာ့္ကို ေမာင္ေဇယ် က လာကန္ေတာ့ တာပါ ဘုရား” လို႔ ေလ်ာက္ တယ္။ ျပီးေတာ့ အားလံုးရဲ႕ မ်က္လံုး က ရေသ့ လိုလုိ ပုဂၢိဳလ္ ဆီ ေရာက္သြားတယ္။

အဲ့ဒီ အခါ ရေသ့လိုလို ပုဂၢိဳလ္က “ဆရာေတာ္ ဘုရား ၊ အားလံုးေသာ သတၱဝါ ေတြဟာ ခႏၶာငါးပါးနဲ႔ တည္ေဆာက္ ထားတာမို႔ “ေဇယ်” ဆိုတာ ရွိႏုိင္ ပါ့မလား ဘုရား” လို႔ ေလ်ာက္တယ္။

ဆရာေတာ္ ၾကီးက ရိတ္ျပီးစ ဦးေခါင္းကို သူ႕ညာလက္နဲ႔ အသာ အယာ ပြတ္တယ္။ ေနာက္ေတာ့ မ်က္ႏွာထား က ျငိမ္သက္သြား ရင္း ေက်ာင္းေဒါင့္မွာ ေထာင္ထားတဲ့ ၾကိမ္လံုးကို ျဖတ္ခနဲ လွမ္းယူ တယ္။

“ငါ့ ၾကိမ္လံုး ရွိတယ္ မရွိဘူး ေတြးခ်င္ ျငင္းခ်င္ သလား။ ျငင္းခ်င္ တဲ့ သူေတြ ~ အခု ခ်က္ခ်င္း ေက်ာင္းတိုင္ကို ဖက္ကြာ” လို႔ သက္ျပင္း မႈတ္ထုတ္ ရင္း ေအာ္ေျပာ တယ္။ ေျပာရင္း ဆိုရင္း ပဲ – သကၤန္း လက္ ကေတာ့ ကို ပင့္လိုက္ေသး တယ္။ အဲ့ဒီေန႔ ကမန္း ကတန္း ေက်ာင္း က ျပန္ေျပး လာၾကေတာ့- ရေသ့ၾကီး မ်က္ႏွာ မအီ မလည္ ျဖစ္ က်န္ေန ခဲ့တာ ခုထိ ျမင္ေယာင္ ေန ေသးတယ္။

…………….

April 24th 2012 at 12:05 PM

Imitated by substitution of the names on Article of Sayar Khin Maung Win.

…………….

Facebook photo-ess:

http://zayya.wordpress.com/

http://zayya.blog.com/

http://zayyablogger.blogspot.com/