{ မရဏမင္းကို မီးျခစ္ျဖင့္အံတုျခင္း }

U Toe Aung

တစ္ခါက လူတစ္ရပ္နီးပါးရွည္တဲ့ ရိတ္ၿပီးသား
ဂ်ံဳစိုက္ခင္းထဲမွာ လူနွစ္ေယာက္ လမ္းေလွ်ာက္ေန
တယ္။ထိုသို႔ လမ္းေလွ်ာက္ေနစဥ္မွာ သူတို႔ေနာက္
ဘက္မွာ ထူးထူးဆန္းဆန္းအသံတစ္မ်ဳိးကို
ႏွစ္ေယာက္လံုးၾကားမိလိုက္တယ္။ ႏွစ္ေယာက္သား
ေနာက္ဘက္ကို လွည့္ၾကည့္လိုက္ခ်ိန္မွာ ဂ်ံဳခင္းကို
ေလာင္ၿမိဳက္ေနတဲ့ မီးေတာက္မီးလွ်ံက သူတို႔ဆီကို
တဟုန္ထိုး ေျပးလာေနတယ္။
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္လံုး
လန္႔ျဖန္႔ကာ သုတ္ေခ်တင္ေျပးပါေတာ့တယ္။

မီးကလည္း ေလတိုက္ႏႈန္းနဲ႔အတူ သူတို႔ေနာက္ကို
တဟုန္ထိုး လိုက္ေနတယ္။မီးရဲ႕ေနာက္မွာေတာ့
မီးေလာင္လို႔က်န္ခဲ့တဲ့ ျပာခင္းမဲမဲသာ က်န္ရိွေတာ့
တယ္။
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ထဲမွ တစ္ေယာက္က
သက္လံုမေကာင္းေတာ့ မေျပးႏိုင္ပဲ ေနာက္မွာ
က်န္ခဲ့တယ္။မီးကလည္း သူ႕နားကို တေျဖးေျဖး
ကပ္လာၿပီ။ထိုအခ်ိန္မွာ သူ႕ေဘာင္းဘီအိတ္ကပ္
ထဲမွာ မီးျခစ္တစ္လံုးရိွေနတာကို သတိရလာ
တယ္။ေရွ႕ကတစ္ေယာက္ကေတာ့ က်ယ္ျပန္႔တဲ့
ဂ်ံဳခင္းထဲမွာ ေျပးေနဆဲ။
ဇာတ္လမ္းအဆံုးမွာ ေရွ႕မွာေျပးေနတဲ့သူ
က မီးေလာင္ေသဆံုးသြားတယ္။
မေျပးႏိုင္ေတာ့ပဲ ေနာက္မွာ က်န္ခဲ့သူက
အသက္ရွင္ က်န္ခဲ့တယ္။ သူ႕မွာ မီးျခစ္တစ္လံုး
ေတာ့ရိွတယ္။သူဟာ မီးျခစ္တစ္လံုးတည္းနဲ႔
မီးေဘးက လြတ္ေအာင္ ဘယ္လိုအသိဉာဏ္မ်ဳိးနဲ႔
အားထုတ္ခဲ့တာလဲ.....???

**************
**************
**************
မီးျခစ္တစ္လံုး ေဘာင္းဘီအိတ္ကပ္မွာ
ပါလာတာကို သတိရေတာ့ သူ တစ္ခ်က္ၿပံဳး
သည္။ထို႔ေနာက္ သူ႕ေရွ႕မွဂ်ံဳခင္း ေပႏွစ္ဆယ္
ခန္႔ကို ေဘးတိုက္ေရြ႕လ်ားၿပီး မီး႐ိႈ႕လိုက္သည္။
မီးတို႔သည္ ေလတိုက္ရာ ပါသြားေလၿပီ။သူသည္
ေနာက္မီးႏွင့္ သူ႐ိႈ႕ထားေသာ ေရွ႕မီးႏွစ္ခုၾကား
မွာ ေရာက္ေနၿပီ။သို႔ေသာ္ ေနာက္မီး သူ႕နားကို
ေရာက္ခါနီးမွာ သူ႕အသိဉာဏ္ျဖင့္ ေလာင္ကြၽမ္း
ေစခဲ့ေသာ ေပႏွစ္ဆယ္ရိွေသာေျမကြက္လပ္က
သူ႕အား ကယ္တင္ခဲ့ေလသည္။
**************
လူသားအမ်ားစုဟာ အခက္အခဲအက်ပ္
အတည္းမ်ားစြာနဲ႔ ဘဝကို ရပ္တည္ေနၾကရ
သည္။ထိုအခက္အခဲအက်ပ္အတည္းမ်ားကို
လြတ္ေအာင္ ေရွာင္ေျပးလို႔ မလြတ္ႏိုင္ပါ။မိမိ၏
အသိဉာဏ္ျဖင့္ ထိုအခက္အခဲအက်ပ္အတည္း
မ်ားကို ရင္ဆိုင္ေျဖရွင္းသင့္သည္။သို႔ေသာ္လည္း
ေသးငယ္ေသာအသိဉာဏ္ေက်ာက္ခဲျဖင့္ ႀကီးမား
ေသာခက္အခဲတံတိုင္းႀကီးကို ပစ္လွ်င္ မၿပိဳႏိုင္ဘူး
ဆိုတာကိုေတာ့ သိထားဖို႔လိုအပ္သည္။
ၾကီးမားေသာအခက္အခဲတံတိုင္းႀကီးကို ၿပိဳေစခ်င္
လွ်င္ ကိုယ့္မွာလည္း ထိုတံတိုင္းႀကီးကို ၿပိဳေစႏိုင္
ေလာက္ေသာ အသိဉာဏ္ပညာ ေက်ာက္တံုးႀကီး
ရိွဖို႔ေတာ့လိုသည္။ထို႔ေၾကာင့္ အသိဉာဏ္ပညာ
ႀကီမားလာေအာင္ ေမးျမန္းစူးစမ္းျခင္း၊စာအုပ္စာ
ေပ ဖတ္မွတ္ေလ့လာျခင္း၊စာေပေဟာေျပာပြဲႏွင့္
တရားေတာ္မ်ားကို နားေထာင္ေပးျခင္းတို႔ကို
ျပဳလုပ္ေပးရသည္။
ထို႔အတူ လူသားတို႔သည္ ေမြးလာကတည္း
က မရဏမီး(ေသျခင္းတရား)၏ တဟုန္ထိုး
လိုက္ျခင္းကို ခံေနၾကရသည္။ကိုယ္က ဘယ္
ေလာက္ေျပးေျပး တစ္ေန႔ေန႔တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ
မရဏမီး၏ ေလာင္ၿမိဳက္ျခင္းကို ခံၾကရမည့္သူ
ခ်ည္းသာျဖစ္သည္။သို႔ေသာ္ အထက္တြင္ေဖာ္
ျပခဲ့သည့္အတိုင္း မိမိတို႔ထံတြင္အသင့္ရိွေန
ေသာ ဝိပႆနာမီးျခစ္ကို အသံုးျပဳ၍ မေသရာ
ျမတ္နိဗၺာန္ေျမကြက္လပ္ေလးကို ကိုယ္စီကိုယ္ငွ
ဖန္တီးႏိုင္ပါေၾကာင္း နိဗၺာန္အက်ဳိးေမွ်ာ္ကိုး၍
ေရးသားတင္ျပလိုက္ရပါသည္။
ဦးတိုးေအာင္