Tuesday, September 16, 2014

“ၾဆာဒင္ႏွင့္ဦးေႏွာက္တြင္မုန္တုိင္းဆင္ၾကသူမ်ား” (မင္းဒင္)

၁၂စက္တင္ဘာ၂၀၁၄ေန႔ထုတ္ သည္ေလးဒီးစ္အပတ္စဥ္ဂ်ာနယ္မွ။

“ၾဆာဒင္ႏွင့္ဦးေႏွာက္တြင္မုန္တုိင္းဆင္ၾကသူမ်ား”

(မင္းဒင္)

(တစ္)
“ရဲေဘာ္တုိ႔၊အဲေလ၊တပည့္တို႔ဒီေခတ္ၾကီးဟာ ပညာေခတ္ၾကီးျဖစ္တယ္။ နည္းပညာေခတ္ၾကီးျဖစ္တယ္။ စကၠန္႔၊မိနစ္နဲ႔အမွ်အသစ္ အဆန္းမ်ဳိးစံု ေပၚထြက္ေနတဲ့ကာလၾကီးမွာ၊တုိ႔ႏိုင္ငံဟာစစ္ဝါဒစနစ္ဆုိးၾကီးေၾကာင့္ မိေအးေလးငါးခါနာခဲ့ရတဲ့ႏုိင္ငံဘဝမွာပဲရွိေနဆဲ ျဖစ္တယ္။ ဒီေတာ့ကာ သူတပါး ႏိုင္ငံေတြေျခတစ္လွမ္း၊လွမ္းရင္၊ၾဆာတုိ႔က ေလးငါးဆယ္လွမ္းတန္သည္အလွမ္းႏွစ္ဆယ္တန္ သည္လွမ္းႏိုင္မွ ေတာ္ကာက်မယ္။ ဒါေၾကာင့္ တပည့္တုိ႔လူငယ္ေတြဟာ၊အေတြးအေခၚအယူအဆသစ္ေတြနဲ႔၊ ေခတ္နဲ႔အမီရင္ေဘာင္ တန္းႏုိင္ဖုိ႔ အတြက္ ေမာင္တုိ႔ရဲ့ဦးေႏွာက္ေတြကုိ မုန္တုိင္းဆင္ၾကရမကြဲ႔၊ၾကပ္ၾကပ္ၾကီးမွတ္ၾကပါေလ။ၾကားၾကရဲ့လားတပည့္တုိ႔”

“ဟုတ္ၾဆာ၊ေသခ်ာေပါက္ဧရာမမုန္တုိင္းၾကီးျဖစ္ရပါေစ့မယ္။ယံုလုိက္ပါၾဆာ”

“စိတ္ခ်ပါၾဆာ။တပည့္ဦးေႏွာက္ထဲက၊အျပင္းထန္ဆံုးမုန္တုိင္းကုိ ၾဆာဒင္မၾကာခင္ျမင္ရေတာ့မွာပါ”

“နာဂစ္က အဘေခၚရေအာင္မုန္တုိင္းဆင္ျပပါ့မယ္ၾဆာ။စိတ္ေအးခ်မ္းသာေနပါေလ”

“တပည့္တုိ႔၊ကမၻာေျမပထဝီဝင္နဲ႔သမုိင္းရာဇဝင္အေစာင္ေစာင္ကိုေလ့လာၾကရမယ္။ေဖ့စ္ဘြတ္ေပၚတက္ျပီးအခ်ိန္မျဖဳန္းၾကပါေလနဲ႔။ဘာ
ျမဴဒါမွာေလယာဥ္ေတြေပ်ာက္တယ္၊မေလးရွာဘုိးရင္းဂ်က္ေလယာဥ္ၾကီးဘယ္ေရာက္သြားမွန္းမသိဘူး၊ ဆုိတာေတြကုိ၊မ်က္ေတာင္ေလး
ေပကလပ္ကလပ္နဲ႔ေယာင္ေပေပ၊တစ္စခန္းမရပ္လုိက္ၾကပါနဲ႔။နက္နဲလွတဲ့ပုစၦာေတြဟာ ဥာဏ္ၾကီးရွင္တပည့္တုိ႔ကုိ၊ အသင့္ေစာင့္ၾကိဳ ေနၾက ေလရဲ့။ စနစ္တက်ေတြးေခၚတတ္လာတဲ့အခါ၊ေဖာက္ထြက္ေတြးေတာႏိုင္တဲ့အခါ တပည့္တုိ႔ကုိယ္တုိင္ဒီနက္နဲလွတဲ့ပုစၦာေတြကုိ ေျဖရွင္း ႏိုင္သူ ေတြျဖစ္လာႏုိင္တယ္။ဒီေတာ့ကာ တပည့္တုိ႔ရဲ့ဦးေႏွာက္ေတြကုိ ျပင္းထန္တဲ့မုန္တုိင္းေတြဆင္ၾကရမယ္။ ရွင္းရဲ့လား တပည့္တုိ႔”

“ဟုတ္၊ရွင္းပါတယ္ၾဆာ။အုန္းသီးေတြထဲကုိေရဘယ္သူထည့္သလဲဆုိတဲ့ ပုစၦာကုိအေျဖထုတ္ႏိုင္တဲ့အထိ တပည့္ၾကိဳးစားသြားမွာပါ”

“မပူပါနဲ႔ၾဆာ၊အေမရိကန္သမၼတဂၽြန္အက္ဖ္ကေနဒီကုိလုပ္ၾကံခဲ့တဲ့တရားခံအစစ္ကုိ ေဖာ္ထုတ္ႏိုင္ေအာင္ တပည့္ေလ့လာေနပါျပီၾဆာ”

“ကမၻာၾကီးႏွစ္ဆယ့္သံုးႏွစ္ပုိင္းတစ္ပုိင္းဒီဂရီတိမ္းေစာင္းေနရျခင္းရဲ့ အေၾကာင္းရင္းဇစ္ျမစ္ကုိ တပည့္ကိုယ္တုိင္မၾကာခင္ေဖာ္ထုတ္ႏိုင္မွာ ပါၾဆာ”

ၾဆာဒင္ကုိယ္တုိင္သာ၊သင္းတုိ႔အရြယ္မွာဤလုိေခတ္ၾကီးျဖင့္ၾကံဳၾကိဳက္ခဲ့ပါမူ၊ေလာကၾကီးကုိ ခါးေစာင္းတင္ႏုိင္မည့္သူျဖစ္ေလေသာ္ျငား၊ အသက္အားျဖင့္၊ ဇရာဘက္သုိ႔ခ်ဥ္းခဲ့ျပီးျဖစ္၍၊ မစြမ္းႏိုင္ေတာ့ရကား၊ မ်ဳိးဆက္သစ္တပည့္ကိုသာ၊ အတတ္လည္းသင္၊ပဲ့ျပင္ဆံုးမ၊ သိပၸ မခ်န္အစရွိသည့္၊ၾဆာ့ဝတၱရားငါးပါးႏွင့္အညီ၊ပညာတည္းဟူေသာေခတ္ၾကီးကုိဦးေႏွာက္တြင္ဆင္အပ္ေသာမုန္တုိင္းျဖင့္ျဖတ္ေက်ာ္ခ်ီတက္ၾကရန္၊ အထက္တြင္ဆုိခဲ့ဘိသကဲ့သို႔၊အခြင့္ရလွ်င္ရသလုိ အျမဲတေစလမ္းညြန္သြန္သင္ခဲ့ရေခ်သည္။

(ႏွစ္)
အႏွီသုိ႔လွ်င္ ဖူးခက္တည္းဟူေသာ တနယ္ရပ္ေက်း၊အေဝးနယ္တြင္ေနထုိင္ၾကေသာ ေရြ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားစာရင္းဝင္ ခ်စ္စြာေသာ တပည့္တုိ႔အား၊ပါးစပ္မွအျမွဳပ္တစီစီပြက္လ်က္၊လိပ္ေခါင္းထြက္မတတ္၊ေစတနာေရွ႕ထားကာ၊သင္ၾကားပုိ႔ခ်ရျခင္း၏ရည္ရြယ္ခ်က္ကား၊ ဇာတိႏိုင္ငံတြင္ေျခခင္းလက္ခင္းသာသည့္တစ္ေန႔၊ျပည္ေတာ္ျပန္ၾကသည့္အခါ၊တုိင္းက်ဳိးျပည္မွဳ၊ျပဳႏုိင္ၾကေစရန္တည္း။
ဤသုိ႔ျဖင့္ ၾဆာေကာင္းထံတြင္၊သံုးႏွစ္သံုးမုိးမက၊ပညာရင္ႏုိ႔ေသာက္စုိ႔ခဲ့ၾကေလေသာ တပည့္ေက်ာ္တုိ႔၏ ျမင့္မားလာေသာဥာဏ္ရည္ စြမ္း ပကားအတိမ္အနက္ကုိ၊ေအာက္ပါျဖစ္ရပ္တုိ႔ျဖင့္ခ်ိန္ထုိးသိရွိႏိုင္ေလသည္။

တစ္ခုေသာညေနတြင္ ၾဆာဒင္ကုိယ္တုိင္ေမာင္းႏွင္သည့္ကားေပၚသု႔ိတပည့္ေက်ာ္ကပၸလီကုိ တင္ေဆာင္ေခၚယူကာ အိမ္ႏွင့္တစ္မုိင္ ေက်ာ္ ခန္႔ကြာေဝးသည့္ ဘတ္စ္ကားဂိတ္တြင္ ရေနာင္းျမိဳ႕မွတင္ေဆာင္ေပးလုိက္သည့္၊ ဂ်ာနယ္မ်ဳိးစံုထည့္ထားေသာပါဆယ္အိတ္ၾကီး တစ္အိတ္ကုိ ယူေဆာင္ရန္ ထြက္ခြာလာခဲ့ၾကေခ်သည္။ကပၸလီငယ္သည္ဘတ္စ္ကားဂိတ္သုိ႔ေရာက္သည္ႏွင့္ပင္၊ ကီလိုငါးဆယ္ခန္႔ ေလးလံသည့္၎ပါဆယ္ထုတ္ကုိ ပုခံုးထက္တြင္ထမ္းလ်က္ကားဆီသုိ႔ျပန္လာ၏။

ကားတြင္းသုိ႔ဝင္ထုိင္ေနသည့္တုိင္ ပုခံုးေပၚမွ ဂ်ာနယ္ ထုတ္ကိုအထမ္းမပ်က္ ထမ္းထားဆဲျဖစ္ပင္တည္း။ထူးျခားလွေသာ လုပ္နည္းလုပ္ဟန္ေၾကာင့္ ၾဆာဒင့့္ခမ်ာတပည့္ေက်ာ္၏ စဥ္းစား ေတြးေခၚပံုကုိ ဥာဏ္မမီသည့္အေလ်ာက္ေမး ျမန္းသမွဳျပဳရေလ၏။

“အလုိ။အေမာင္ကပၸလီငယ္။ကားေပၚေရာက္ေနကမင့္ဟာ ပုခံုးထက္က ဝန္ထုတ္ဝန္ပုိးကို သင့္ေဘးခံုေပၚဝယ္မခ်သင့္ျပီေလာ”

“တပည့္၏ဦးေႏွာက္တြင္ဆင္ေသာမုန္တုိင္းေၾကာင့္၊ပုခံုးထက္မွမခ်စတမ္း၊ထမ္းထားျခင္းပါၾဆာ”
“အသုိ႔လွ်င္ထူးျခားေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိေလသနည္း။ရွင္းပါဦးအံ့”

“ဒီလုိပါၾဆာဒင္။ဘယ္သူမဆုိကားေပၚေရာက္ရင္ ဒီအထုတ္ၾကီးကုိ ေဘးခံုေပၚမွာခ်ျပီး အျငိမ့္သားထုိင္လုိက္ပါၾကမွာပါ။တပည့္က သူတပါးနဲ႔မတူ တမူထူးျခားခ်င္တဲ့အတြက္ဆက္ထမ္းထားတာပါၾဆာ။ေနာက္တစ္ခ်က္က တပည့္ဦးေႏွာက္မွာ ဆင္ထားတဲ့အားျပင္းမုန္ တုိင္းကို ၾဆာဒင္မ်က္ဝါးထင္ထင္ျမင္ေစခ်င္လုိ႔ပါ”

တပည့္ေက်ာ္၏ဦးေႏွာက္တြင္းမွမုန္တုိင္းျပင္းအားမွာ၊ၾဆာဒင့္ရင္ဘတ္ကုိသြင္သြင္က်ဳိးေစေလာက္ေအာင္ျပင္းထန္ေနခဲ့ေခ်သည္တမုံ႔။

(သံုး)
အျခားတပည့္တဦးျဖစ္သူေလမင္းသား၏အံ့ဖြယ္လိလိကုိယ္ရည္ကုိယ္ေသြးကုိလည္း မၾကာမတင္ကပင္ၾကံဳရျပန္ပါ၏။ၾဆာဒင့္အိမ္တြင္ ေနဖုိ႔ညစာရိကၡာျပတ္ေလသည္မုိ႔ တပည့္ေက်ာ္ေလမင္းသားအားအပါးသုိ႔ေခၚယူရင္း၊သူသြားရမည့္အရပ္ေဒသကုိ ၾဆာ့ ႏွဳတ္မွဦးစြာ ေရရြတ္မိေလသည္။

“ေလမင္းသားေရ။တလပ္စြပ္(ဖူးခက္ျမိဳ႕မေစ်း)ဖက္ကုိ ခဏသြားေခ်စမ္းကြာ”
စင္စစ္ထုိစကားသည္စကားခ်ီးမွ်သာျဖစ္ေလ၏။ဝယ္ရျခမ္းရမည့္ ရိကၡာစာရင္းကုိ ၾဆာဒင္စဥ္းစားေနဆဲမွာပင္ ေလမင္းသားတစ္ေယာက္ “ဟုတ္” ဟူေသာ နာခံသံႏွင့္အတူ ေလအဟုန္ကဲ့သုိ႔မ်က္စိေရွ႕မွေပ်ာက္ကြယ္သြားေလရာ၊ၾဆာမွာဘဇာကုိနားလည္ရမွန္းမသိေယာင္နန က်န္ရစ္ခဲ့ေခ်သည္။ 

နာရီဝက္ခန္႔အၾကာတြင္မူ ေခၽြးသံတရႊဲရႊဲေမာၾကီးပန္းၾကီးေလသံျဖင့္ ေလမင္းသားျပန္ေရာက္လာကာ၊သံေတာ္ဦးတင္ သည္ကား “တလပ္စြပ္ကိုတပည့္ေရာက္ခဲ့ျပီၾဆာ။မၾကာပါဘူးေနာ္”ဟူသတည္း။
တပည့္ေက်ာ္၏ဦးေႏွာက္တြင္းမွမုန္တိုင္းမွာထူးေထြသည့္အံ့ရာေသာ္ပါတကား။ၾဆာဒင္မွာရင္ဘတ္ကုိဖိရင္း “အမေလး”သာတမိေတာ့ သည္။

ေနာက္ဆံုးလက္က်န္တပည့္ေဖၾကည္ငယ္ကုိကား၊ကာယအင္အားအလုိ႔ငွာ စမ္းသပ္ရန္မသင့္ေတာ္ေလဟု ၾဆာဒင္ႏွလံုးပုိက္မိသည့္ အေလ်ာက္၊ဒင္း၏ဦးေႏွာက္တြင္းမွ မုန္တုိင္းစြမ္းအားပမာဏကုိသိႏိုင္ရန္အလုိ႔ငွာ၊ဤရက္ပိုင္းအတြင္း အြန္လုိင္းေပၚတြင္ပြဲဆူေနသည့္ ေရွးေဟာင္းေခါင္းေလာင္းႏွင့့္နဂါးသတင္းကုိ စဥ္ဆက္မျပတ္ေလ့လာဖတ္ရွဳေစကာ ၎၏အႏွစ္ခ်ဳပ္ထင္ျမင္သံုးသပ္ခ်က္တစ္စံုတစ္ရာ ေကာက္ခ်က္ဆြဲေစရန္၊ညြန္ၾကားျပီးသည္၏ႏွစ္ရက္ေျမာက္ေန႔တြင္၊ငေဖၾကည္တစ္ေယာက္၊အဝတ္အစားအျပည့္အစံုပါရွိသည့္ ခရီး ေဆာင္အိတ္တစ္လုံးျဖင့္ ၾဆာဒင့္ထံအခစားဝင္လာခဲ့ေလသည္။

“ဟဲ့၊ငေဖၾကည္၊ခရီးယာယီထြက္ရန္ရွိထင္ပါ့။အေၾကာင္းဘယ္သုိ႔နည္း”
“မွန္ပါတယ္ၾဆာ။ၾဆာ့တပည့္အျမန္ခရီးထြက္ရပါမယ္”
“ေရးၾကီးသုတ္ပ်ာဗ်ာကယာရွိလွေခ်တကား။ရွင္းေအာင္လင္းေခ်ပါဦးငေဖၾကည္”
“ေခါင္းေလာင္းနဲ႔နဂါးသတင္းကုိ၊ေစ့ေစ့စပ္စပ္၊အကုန္အစင္တပည့္ဖတ္ျပီးျပီၾဆာ။သူတုိ႔ေခါင္းေလာင္းၾကီးကုိဆယ္ႏုိင္မွာေသခ်ာတယ္။ဒါ ေၾကာင့္ေခါင္းေလာင္းၾကီးကိုအခ်ိန္မီဖူးေမွ်ာ္ႏိုင္ေအာင္၊ဖုတ္ပူမီးတုိက္ခရီးႏွင္ရပါလိမ့္မယ္။အဆင္သင့္ရင္နဂါးၾကီးနဲ႔လဲဓာတ္ပံုတြဲရုိက္ခဲ့ပါ မယ္ၾဆာ”

ေျပာင္ေျမာက္လွေသာတပည့္ေက်ာ္၏သံုးသပ္ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေၾကာင့္ ၾဆာဒင္မွာ၊ဥာဏ္ၾကီးလွေသာတပည့္ေက်ာ္အားေတြေတြၾကီးသာ စုိက္ၾကည့္ေနမိရင္း၊ရင္တြင္းမွေဒါသမီးသည္ပ၊တားမႏုိင္ဆီးမရေပါက္ကြဲခဲ့ေလေတာ့သည္။

(ေလး)
“ဒီေလာက္အာေပါက္ေအာင္ႏွစ္ရွည္လမ်ားသင္ၾကားခဲ့ပါလ်က္၊အရပ္ရပ္ေနျပည္ေတာ္ၾကားလုိ႔မွမေတာ္တံုးလုိက္ၾကေလျခင္း။ကဲကြာ။
အုိင္းစတုိင္းေသလုိ႔ဝင္စားတဲ့ေမာင္ေတြ၊စတီဗင္ေဟာ့ကင္းက ဆရာေခၚရမဲ့ဒီသာပါေမာကၡေတြ၊ၾဆာ့မ်က္ႏွာဘယ္သြားထားရမတုန္း၊ ကာလမသုတ္ကုိ ေတာင္မၾကားဖူးမဖတ္ဘူးေလေရာ့သလား။ဒါလားဟဲ့၊နင္တုိ႔ဆင္တဲ့ဦးေႏွာက္မုန္တုိင္း”

တပည့္အေက်ာ္တုိ႔၏ေျပာင္ေျမာက္လွေသာဥာဏ္ရည္ဥာဏ္ေသြးအသီးသီးႏွင့္၊ဦးေႏွာက္မုန္တုိင္းအရွည္အဆကို ၾကားျမင္ခဲ့ရေသာ ၾဆာဒင္ကား၊ ႏွစ္ရွည္လမ်ား၊ပုိ႔ခ်သင္ၾကားခဲ့ပါလ်က္၊ဤမွ်ထံုထုိင္းည့ံဖ်င္းၾကေလျခင္းဟူေသာ၊ဂရုဏာေဒါေသာစိတ္ျဖင့္၊ယင္းတုိ႔သံုးဦး သားကို၊ တျပိဳင္တည္းေခၚယူကာ၊ ေထာင္က်အက်ဥ္းသားပံုစံထုိင္ေစျပီး၊ နားရင္းသံုးခ်က္စီ၊၊ေျဖာင္ေျဖာင္ၾကီးျမည္ေအာင္၊ခပ္စပ္စပ္ တီးမိေလေတာ့သည္။

 “ဟာ၊ဟာ၊ၾကမ္းလွခ်ည့္လားၾဆာ”
“ၾဆာတပည့္ခ်င္းဒီေလာက္ေတာ့မရက္စက္သင့္ပါဘူးၾဆာ”
“ေအး။ဒါနဲ႔တင္မျပီးေသးဘူးကြယ္တုိ႔။နာနာက်င္က်င္အျပစ္ျမင္တုိင္း၊ဝမ္းတြင္မသုိ၊ဟုတ္တုိင္းဆုိ၍၊က်ဳိးလုိစိတ္က၊ဆံုးမတတ္သူဆရာဟူ ၏တဲ့။နင့္တုိ႔ကုိ ၾကမ္းေပၚမွာလိမ့္ေနေအာင္ဖေနာင့္နဲ႔သံုးခ်က္စီေပါက္အံုးမွာ။ဒါမွနင္တုိ႔ဦးေႏွာက္ထဲမွာမုန္တုိင္းထန္သြားမွာလဟ”
“သဟာဆုိရင္ျဖင့္ တပည့္တုိ႔ကုိ အယူခံခြင့္ေလးေတာ့ေပးသင့့္ပါတယ္ၾဆာ”
“ေအာင္မေလး။ဆင့္ဖင္ေတြက၊ဘာမ်ားအယူခံခ်င္ေသးသတုန္းဟ”

(ငါး)
“ဒီလုိပါၾဆာ။ၾဆာ့တပည့္ေတြဟာ ပညာတစ္ပုိင္းတစ္စနဲ႔၊စားဝတ္ေနေရးခ်ဳိ႕ငဲ့လြန္းလုိ႔ေရြ႕ေျပာင္းလုပ္သားဘဝေရာက္ေနၾကရတာပါၾဆာ။ တပည့္တုိ႔ဆင္ခဲ့တဲ့ဦးေႏွာက္ထဲကမုန္တုိင္းဟာ မွားေကာင္းမွားပါလိမ့္မယ္။သုိ႔ေပမဲ့ဘယ္သူအက်ဳိးစီးပြားမွပ်က္စီးရာပ်က္စီးေၾကာင္းမပါ ပါဘူးၾဆာ။အာဏာအလြဲသံုးစားလုပ္ျပီးရန္ကုန္တစ္ျမိဳ႕လံုးကုိ စိတ္ထင္တုိင္းထုခြဲေရာင္းခ်ဖုိ႔ ဦးေႏွာက္ထဲမွာ ေလာဘမုန္တုိင္းဆင္ေနတဲ့ ရန္ကုန္ တုိင္းဝန္ၾကီးခ်ဳပ္လုိပုဂၢိဳလ္မ်ဳိးကုိ၊ဒီနည္းနဲ႔မဆံုးမသင့္ေပဘူးလားၾဆာ”

“ဟုတ္ပါတယ္ၾဆာရယ္။သည္လုိသာအျပစ္ေပးၾကေၾကးဆုိရင္၊နာမည္ေက်ာ္လႊတ္ေတာ္အမတ္မင္း၊ေနပူပူမွာေရခဲေလာင္းျပီးေသေၾကာင္း ၾကံတာကလည္း ေနာက္လာမဲ့ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ထပ္ျပီးအေရြးခံရေအာင္၊ဆင္လုိက္တဲ့အတၱဦးေႏွာက္မုန္တုိင္းမဟုတ္ဘူးလားၾဆာ”

“ဒီလုိသာျပစ္ဒဏ္ထုိက္ရင္ျဖင့္၊ဘာမွသံုးစားလုိ႔မရပဲ၊အေျခခံလူတန္းစားေတြရဲ့ဘဝမွန္ကိုနကန္းတစ္လံုးေတာင္မသိတဲ့၊ျပည္ေတာ္ ျပန္ခါေတာ္မီအၾကံေပးေတြကို ေနရာေကာင္းေပးျပီး၊ဒီမုိကေရစီအေရြ႕မျပႏိုင္တဲ့သမၼတၾကီးကုိေကာဘယ္လုိပညာေပးဖုိ႔အစီအစဥ္ ရွိပါသလဲ ၾဆာဒင္”

ေသြးစိမ္းရွင္ရွင္ထြက္ေအာင္မွန္ေလစြ။ၾဆာေကာင္းတပည့္တုိ႔၏ဦးေႏွာက္တြင္၊ထူးခၽြန္ထက္ျမက္လွေသာမုန္တုိင္းသည္အမွန္ပင္ဆင္ခဲ့ေလသည္တကား။တပည့္ေက်ာ္တုိ႔၏ခ်က္က်ပုိင္ႏိုင္လွေသာအယူခံစကားအဆံုးတြင္၊ ၾဆာဒင္သည္ ရုတ္တရက္ႏွဳတ္ဆြံ႕လ်က္၊ ေပါက္ လတၱံ႔ေသာဖေနာင့္ကုိ အသာရုတ္ကာ ၊တစုံတရာကုိေတြးေတာရင္း၊ ေတြေဝေငးေမာေနမိေလ၏။ ဇာတိေရႊျပည္ဂုဏ္ေရာင္ ဝင့္ႏိုင္ ေရးအတြက္၊တပည့္ေက်ာ္တုိ႔ကဲ့သုိ႔ ဦးေႏွာက္ တြင္အမွန္တရားမုန္တိုင္းဆင္ႏိုင္သူမ်ားကုိ ေမြးထုတ္ရန္ လုိအပ္သကဲ့သုိ႔၊ ေလာဘ၊ အတၱ၊မာန္မာနတုိ႔ျဖင့္တလြဲမုန္တုိင္းဆင္ေနၾကသူမ်ားကိုလည္း ေရြးထုတ္ေခ်မွဳန္းၾကရေပဦးမည္။ 

အဘယ္သူ၊ အဘယ္ လက္နက္သည္၊ ထုိသူမ်ားကုိ စိစိညက္ညက္ေၾကေအာင္ ၊ေခ်မွဳန္းႏိုင္စြမ္းရွိေလသနည္း။အမွန္ပင္ ၾဆာဒင္သိလိုလွပါ၏။

(တစ္)
“ရဲေဘာ္တုိ႔၊ အဲေလ၊ တပည့္တို႔ဒီေခတ္ၾကီးဟာ ပညာေခတ္ၾကီးျဖစ္တယ္။ နည္းပညာေခတ္ၾကီးျဖစ္တယ္။ စကၠန္႔၊မိနစ္နဲ႔အမွ်အသစ္ အဆန္းမ်ဳိးစံု ေပၚထြက္ေနတဲ့ကာလၾကီးမွာ၊ တုိ႔ႏိုင္ငံဟာစစ္ဝါဒစနစ္ဆုိးၾကီးေၾကာင့္ မိေအးေလးငါးခါနာခဲ့ရတဲ့ႏုိင္ငံဘဝမွာပဲရွိေနဆဲ ျဖစ္တယ္။ ဒီေတာ့ကာ သူတပါး ႏိုင္ငံေတြေျခတစ္လွမ္း၊ လွမ္းရင္၊ၾဆာတုိ႔က ေလးငါးဆယ္လွမ္းတန္သည္အလွမ္းႏွစ္ဆယ္တန္ သည္လွမ္းႏိုင္မွ ေတာ္ကာက်မယ္။
ဒါေၾကာင့္ တပည့္တုိ႔လူငယ္ေတြဟာ၊အေတြးအေခၚအယူအဆသစ္ေတြနဲ႔၊ ေခတ္နဲ႔အမီရင္ေဘာင္ တန္းႏုိင္ဖုိ႔ အတြက္ ေမာင္တုိ႔ရဲ့ဦးေႏွာက္ေတြကုိ မုန္တုိင္းဆင္ၾကရမကြဲ႔၊ၾကပ္ၾကပ္ၾကီးမွတ္ၾကပါေလ။ၾကားၾကရဲ့လားတပည့္တုိ႔”
“ဟုတ္ၾဆာ၊ေသခ်ာေပါက္ဧရာမမုန္တုိင္းၾကီးျဖစ္ရပါေစ့မယ္။ယံုလုိက္ပါၾဆာ”
“စိတ္ခ်ပါၾဆာ။တပည့္ဦးေႏွာက္ထဲက၊အျပင္းထန္ဆံုးမုန္တုိင္းကုိ ၾဆာဒင္မၾကာခင္ျမင္ရေတာ့မွာပါ”
“နာဂစ္က အဘေခၚရေအာင္မုန္တုိင္းဆင္ျပပါ့မယ္ၾဆာ။စိတ္ေအးခ်မ္းသာေနပါေလ”
“တပည့္တုိ႔၊ကမၻာေျမပထဝီဝင္နဲ႔သမုိင္းရာဇဝင္အေစာင္ေစာင္ကိုေလ့လာၾကရမယ္။ေဖ့စ္ဘြတ္ေပၚတက္ျပီးအခ်ိန္မျဖဳန္းၾကပါေလနဲ႔။ဘာ
ျမဴဒါမွာေလယာဥ္ေတြေပ်ာက္တယ္၊မေလးရွာဘုိးရင္းဂ်က္ေလယာဥ္ၾကီးဘယ္ေရာက္သြားမွန္းမသိဘူး၊ ဆုိတာေတြကုိ၊မ်က္ေတာင္ေလး
ေပကလပ္ကလပ္နဲ႔ေယာင္ေပေပ၊တစ္စခန္းမရပ္လုိက္ၾကပါနဲ႔။နက္နဲလွတဲ့ပုစၦာေတြဟာ ဥာဏ္ၾကီးရွင္တပည့္တုိ႔ကုိ၊ အသင့္ေစာင့္ၾကိဳ ေနၾက ေလရဲ့။ စနစ္တက်ေတြးေခၚတတ္လာတဲ့အခါ၊ေဖာက္ထြက္ေတြးေတာႏိုင္တဲ့အခါ တပည့္တုိ႔ကုိယ္တုိင္ဒီနက္နဲလွတဲ့ပုစၦာေတြကုိ ေျဖရွင္း ႏိုင္သူ ေတြျဖစ္လာႏုိင္တယ္။ဒီေတာ့ကာ တပည့္တုိ႔ရဲ့ဦးေႏွာက္ေတြကုိ ျပင္းထန္တဲ့မုန္တုိင္းေတြဆင္ၾကရမယ္။ ရွင္းရဲ့လား တပည့္တုိ႔”
“ဟုတ္၊ရွင္းပါတယ္ၾဆာ။အုန္းသီးေတြထဲကုိေရဘယ္သူထည့္သလဲဆုိတဲ့ ပုစၦာကုိအေျဖထုတ္ႏိုင္တဲ့အထိ တပည့္ၾကိဳးစားသြားမွာပါ”
“မပူပါနဲ႔ၾဆာ၊အေမရိကန္သမၼတဂၽြန္အက္ဖ္ကေနဒီကုိလုပ္ၾကံခဲ့တဲ့တရားခံအစစ္ကုိ ေဖာ္ထုတ္ႏိုင္ေအာင္ တပည့္ေလ့လာေနပါျပီၾဆာ”
“ကမၻာၾကီးႏွစ္ဆယ့္သံုးႏွစ္ပုိင္းတစ္ပုိင္းဒီဂရီတိမ္းေစာင္းေနရျခင္းရဲ့ အေၾကာင္းရင္းဇစ္ျမစ္ကုိ တပည့္ကိုယ္တုိင္မၾကာခင္ေဖာ္ထုတ္ႏိုင္မွာ ပါၾဆာ”
ၾဆာဒင္ကုိယ္တုိင္သာ၊သင္းတုိ႔အရြယ္မွာဤလုိေခတ္ၾကီးျဖင့္ၾကံဳၾကိဳက္ခဲ့ပါမူ၊ေလာကၾကီးကုိ ခါးေစာင္းတင္ႏုိင္မည့္သူျဖစ္ေလေသာ္ျငား၊ အသက္အားျဖင့္၊ ဇရာဘက္သုိ႔ခ်ဥ္းခဲ့ျပီးျဖစ္၍၊ မစြမ္းႏိုင္ေတာ့ရကား၊ မ်ဳိးဆက္သစ္တပည့္ကိုသာ၊ အတတ္လည္းသင္၊ပဲ့ျပင္ဆံုးမ၊ သိပၸ မခ်န္အစရွိသည့္၊ၾဆာ့ဝတၱရားငါးပါးႏွင့္အညီ၊ပညာတည္းဟူေသာေခတ္ၾကီးကုိဦးေႏွာက္တြင္ဆင္အပ္ေသာမုန္တုိင္းျဖင့္ျဖတ္ေက်ာ္ခ်ီတက္ၾကရန္၊ အထက္တြင္ဆုိခဲ့ဘိသကဲ့သို႔၊အခြင့္ရလွ်င္ရသလုိ အျမဲတေစလမ္းညြန္သြန္သင္ခဲ့ရေခ်သည္။
(ႏွစ္)
အႏွီသုိ႔လွ်င္ ဖူးခက္တည္းဟူေသာ တနယ္ရပ္ေက်း၊အေဝးနယ္တြင္ေနထုိင္ၾကေသာ ေရြ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားစာရင္းဝင္ ခ်စ္စြာေသာ တပည့္တုိ႔အား၊ပါးစပ္မွအျမွဳပ္တစီစီပြက္လ်က္၊လိပ္ေခါင္းထြက္မတတ္၊ေစတနာေရွ႕ထားကာ၊သင္ၾကားပုိ႔ခ်ရျခင္း၏ရည္ရြယ္ခ်က္ကား၊ ဇာတိႏိုင္ငံတြင္ေျခခင္းလက္ခင္းသာသည့္တစ္ေန႔၊ျပည္ေတာ္ျပန္ၾကသည့္အခါ၊တုိင္းက်ဳိးျပည္မွဳ၊ျပဳႏုိင္ၾကေစရန္တည္း။
ဤသုိ႔ျဖင့္ ၾဆာေကာင္းထံတြင္၊သံုးႏွစ္သံုးမုိးမက၊ပညာရင္ႏုိ႔ေသာက္စုိ႔ခဲ့ၾကေလေသာ တပည့္ေက်ာ္တုိ႔၏ ျမင့္မားလာေသာဥာဏ္ရည္ စြမ္း ပကားအတိမ္အနက္ကုိ၊ေအာက္ပါျဖစ္ရပ္တုိ႔ျဖင့္ခ်ိန္ထုိးသိရွိႏိုင္ေလသည္။
တစ္ခုေသာညေနတြင္ ၾဆာဒင္ကုိယ္တုိင္ေမာင္းႏွင္သည့္ကားေပၚသု႔ိတပည့္ေက်ာ္ကပၸလီကုိ တင္ေဆာင္ေခၚယူကာ အိမ္ႏွင့္တစ္မုိင္ ေက်ာ္ ခန္႔ကြာေဝးသည့္ ဘတ္စ္ကားဂိတ္တြင္ ရေနာင္းျမိဳ႕မွတင္ေဆာင္ေပးလုိက္သည့္၊ ဂ်ာနယ္မ်ဳိးစံုထည့္ထားေသာပါဆယ္အိတ္ၾကီး တစ္အိတ္ကုိ ယူေဆာင္ရန္ ထြက္ခြာလာခဲ့ၾကေခ်သည္။ကပၸလီငယ္သည္ဘတ္စ္ကားဂိတ္သုိ႔ေရာက္သည္ႏွင့္ပင္၊ ကီလိုငါးဆယ္ခန္႔ ေလးလံသည့္၎ပါဆယ္ထုတ္ကုိ ပုခံုးထက္တြင္ထမ္းလ်က္ကားဆီသုိ႔ျပန္လာ၏။
ကားတြင္းသုိ႔ဝင္ထုိင္ေနသည့္တုိင္ ပုခံုးေပၚမွ ဂ်ာနယ္ ထုတ္ကိုအထမ္းမပ်က္ ထမ္းထားဆဲျဖစ္ပင္တည္း။ထူးျခားလွေသာ လုပ္နည္းလုပ္ဟန္ေၾကာင့္ ၾဆာဒင့့္ခမ်ာတပည့္ေက်ာ္၏ စဥ္းစား ေတြးေခၚပံုကုိ ဥာဏ္မမီသည့္အေလ်ာက္ေမး ျမန္းသမွဳျပဳရေလ၏။
“အလုိ။အေမာင္ကပၸလီငယ္။ကားေပၚေရာက္ေနကမင့္ဟာ ပုခံုးထက္က ဝန္ထုတ္ဝန္ပုိးကို သင့္ေဘးခံုေပၚဝယ္မခ်သင့္ျပီေလာ”
“တပည့္၏ဦးေႏွာက္တြင္ဆင္ေသာမုန္တုိင္းေၾကာင့္၊ပုခံုးထက္မွမခ်စတမ္း၊ထမ္းထားျခင္းပါၾဆာ”
“အသုိ႔လွ်င္ထူးျခားေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိေလသနည္း။ရွင္းပါဦးအံ့”
“ဒီလုိပါၾဆာဒင္။ဘယ္သူမဆုိကားေပၚေရာက္ရင္ ဒီအထုတ္ၾကီးကုိ ေဘးခံုေပၚမွာခ်ျပီး အျငိမ့္သားထုိင္လုိက္ပါၾကမွာပါ။တပည့္က သူတပါးနဲ႔မတူ တမူထူးျခားခ်င္တဲ့အတြက္ဆက္ထမ္းထားတာပါၾဆာ။ေနာက္တစ္ခ်က္က တပည့္ဦးေႏွာက္မွာ ဆင္ထားတဲ့အားျပင္းမုန္ တုိင္းကို ၾဆာဒင္မ်က္ဝါးထင္ထင္ျမင္ေစခ်င္လုိ႔ပါ”
တပည့္ေက်ာ္၏ဦးေႏွာက္တြင္းမွမုန္တုိင္းျပင္းအားမွာ၊ၾဆာဒင့္ရင္ဘတ္ကုိသြင္သြင္က်ဳိးေစေလာက္ေအာင္ျပင္းထန္ေနခဲ့ေခ်သည္တမုံ႔။
(သံုး)
အျခားတပည့္တဦးျဖစ္သူေလမင္းသား၏အံ့ဖြယ္လိလိကုိယ္ရည္ကုိယ္ေသြးကုိလည္း မၾကာမတင္ကပင္ၾကံဳရျပန္ပါ၏။ၾဆာဒင့္အိမ္တြင္ ေနဖုိ႔ညစာရိကၡာျပတ္ေလသည္မုိ႔ တပည့္ေက်ာ္ေလမင္းသားအားအပါးသုိ႔ေခၚယူရင္း၊သူသြားရမည့္အရပ္ေဒသကုိ ၾဆာ့ ႏွဳတ္မွဦးစြာ ေရရြတ္မိေလသည္။
“ေလမင္းသားေရ။တလပ္စြပ္(ဖူးခက္ျမိဳ႕မေစ်း)ဖက္ကုိ ခဏသြားေခ်စမ္းကြာ”
စင္စစ္ထုိစကားသည္စကားခ်ီးမွ်သာျဖစ္ေလ၏။ဝယ္ရျခမ္းရမည့္ ရိကၡာစာရင္းကုိ ၾဆာဒင္စဥ္းစားေနဆဲမွာပင္ ေလမင္းသားတစ္ေယာက္ “ဟုတ္” ဟူေသာ နာခံသံႏွင့္အတူ ေလအဟုန္ကဲ့သုိ႔မ်က္စိေရွ႕မွေပ်ာက္ကြယ္သြားေလရာ၊ၾဆာမွာဘဇာကုိနားလည္ရမွန္းမသိေယာင္နန က်န္ရစ္ခဲ့ေခ်သည္။
နာရီဝက္ခန္႔အၾကာတြင္မူ ေခၽြးသံတရႊဲရႊဲေမာၾကီးပန္းၾကီးေလသံျဖင့္ ေလမင္းသားျပန္ေရာက္လာကာ၊သံေတာ္ဦးတင္ သည္ကား “တလပ္စြပ္ကိုတပည့္ေရာက္ခဲ့ျပီၾဆာ။မၾကာပါဘူးေနာ္”ဟူသတည္း။
တပည့္ေက်ာ္၏ဦးေႏွာက္တြင္းမွမုန္တိုင္းမွာထူးေထြသည့္အံ့ရာေသာ္ပါတကား။ၾဆာဒင္မွာရင္ဘတ္ကုိဖိရင္း “အမေလး”သာတမိေတာ့ သည္။
ေနာက္ဆံုးလက္က်န္တပည့္ေဖၾကည္ငယ္ကုိကား၊ကာယအင္အားအလုိ႔ငွာ စမ္းသပ္ရန္မသင့္ေတာ္ေလဟု ၾဆာဒင္ႏွလံုးပုိက္မိသည့္ အေလ်ာက္၊ဒင္း၏ဦးေႏွာက္တြင္းမွ မုန္တုိင္းစြမ္းအားပမာဏကုိသိႏိုင္ရန္အလုိ႔ငွာ၊ဤရက္ပိုင္းအတြင္း အြန္လုိင္းေပၚတြင္ပြဲဆူေနသည့္ ေရွးေဟာင္းေခါင္းေလာင္းႏွင့့္နဂါးသတင္းကုိ စဥ္ဆက္မျပတ္ေလ့လာဖတ္ရွဳေစကာ ၎၏အႏွစ္ခ်ဳပ္ထင္ျမင္သံုးသပ္ခ်က္တစ္စံုတစ္ရာ ေကာက္ခ်က္ဆြဲေစရန္၊ညြန္ၾကားျပီးသည္၏ႏွစ္ရက္ေျမာက္ေန႔တြင္၊ငေဖၾကည္တစ္ေယာက္၊အဝတ္အစားအျပည့္အစံုပါရွိသည့္ ခရီး ေဆာင္အိတ္တစ္လုံးျဖင့္ ၾဆာဒင့္ထံအခစားဝင္လာခဲ့ေလသည္။
“ဟဲ့၊ငေဖၾကည္၊ခရီးယာယီထြက္ရန္ရွိထင္ပါ့။အေၾကာင္းဘယ္သုိ႔နည္း”
“မွန္ပါတယ္ၾဆာ။ၾဆာ့တပည့္အျမန္ခရီးထြက္ရပါမယ္”
“ေရးၾကီးသုတ္ပ်ာဗ်ာကယာရွိလွေခ်တကား။ရွင္းေအာင္လင္းေခ်ပါဦးငေဖၾကည္”
“ေခါင္းေလာင္းနဲ႔နဂါးသတင္းကုိ၊ေစ့ေစ့စပ္စပ္၊အကုန္အစင္တပည့္ဖတ္ျပီးျပီၾဆာ။သူတုိ႔ေခါင္းေလာင္းၾကီးကုိဆယ္ႏုိင္မွာေသခ်ာတယ္။ဒါ ေၾကာင့္ေခါင္းေလာင္းၾကီးကိုအခ်ိန္မီဖူးေမွ်ာ္ႏိုင္ေအာင္၊ဖုတ္ပူမီးတုိက္ခရီးႏွင္ရပါလိမ့္မယ္။အဆင္သင့္ရင္နဂါးၾကီးနဲ႔လဲဓာတ္ပံုတြဲရုိက္ခဲ့ပါ မယ္ၾဆာ”
ေျပာင္ေျမာက္လွေသာတပည့္ေက်ာ္၏သံုးသပ္ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေၾကာင့္ ၾဆာဒင္မွာ၊ဥာဏ္ၾကီးလွေသာတပည့္ေက်ာ္အားေတြေတြၾကီးသာ စုိက္ၾကည့္ေနမိရင္း၊ရင္တြင္းမွေဒါသမီးသည္ပ၊တားမႏုိင္ဆီးမရေပါက္ကြဲခဲ့ေလေတာ့သည္။
(ေလး)
“ဒီေလာက္အာေပါက္ေအာင္ႏွစ္ရွည္လမ်ားသင္ၾကားခဲ့ပါလ်က္၊အရပ္ရပ္ေနျပည္ေတာ္ၾကားလုိ႔မွမေတာ္တံုးလုိက္ၾကေလျခင္း။ကဲကြာ။
အုိင္းစတုိင္းေသလုိ႔ဝင္စားတဲ့ေမာင္ေတြ၊စတီဗင္ေဟာ့ကင္းက ဆရာေခၚရမဲ့ဒီသာပါေမာကၡေတြ၊ၾဆာ့မ်က္ႏွာဘယ္သြားထားရမတုန္း၊ ကာလမသုတ္ကုိ ေတာင္မၾကားဖူးမဖတ္ဘူးေလေရာ့သလား။ဒါလားဟဲ့၊နင္တုိ႔ဆင္တဲ့ဦးေႏွာက္မုန္တုိင္း”
တပည့္အေက်ာ္တုိ႔၏ေျပာင္ေျမာက္လွေသာဥာဏ္ရည္ဥာဏ္ေသြးအသီးသီးႏွင့္၊ဦးေႏွာက္မုန္တုိင္းအရွည္အဆကို ၾကားျမင္ခဲ့ရေသာ ၾဆာဒင္ကား၊ ႏွစ္ရွည္လမ်ား၊ပုိ႔ခ်သင္ၾကားခဲ့ပါလ်က္၊ဤမွ်ထံုထုိင္းည့ံဖ်င္းၾကေလျခင္းဟူေသာ၊ဂရုဏာေဒါေသာစိတ္ျဖင့္၊ယင္းတုိ႔သံုးဦး သားကို၊ တျပိဳင္တည္းေခၚယူကာ၊ ေထာင္က်အက်ဥ္းသားပံုစံထုိင္ေစျပီး၊ နားရင္းသံုးခ်က္စီ၊၊ေျဖာင္ေျဖာင္ၾကီးျမည္ေအာင္၊ခပ္စပ္စပ္ တီးမိေလေတာ့သည္။
“ဟာ၊ဟာ၊ၾကမ္းလွခ်ည့္လားၾဆာ”
“ၾဆာတပည့္ခ်င္းဒီေလာက္ေတာ့မရက္စက္သင့္ပါဘူးၾဆာ”
“ေအး။ဒါနဲ႔တင္မျပီးေသးဘူးကြယ္တုိ႔။နာနာက်င္က်င္အျပစ္ျမင္တုိင္း၊ဝမ္းတြင္မသုိ၊ဟုတ္တုိင္းဆုိ၍၊က်ဳိးလုိစိတ္က၊ဆံုးမတတ္သူဆရာဟူ ၏တဲ့။နင့္တုိ႔ကုိ ၾကမ္းေပၚမွာလိမ့္ေနေအာင္ဖေနာင့္နဲ႔သံုးခ်က္စီေပါက္အံုးမွာ။ဒါမွနင္တုိ႔ဦးေႏွာက္ထဲမွာမုန္တုိင္းထန္သြားမွာလဟ”
“သဟာဆုိရင္ျဖင့္ တပည့္တုိ႔ကုိ အယူခံခြင့္ေလးေတာ့ေပးသင့့္ပါတယ္ၾဆာ”
“ေအာင္မေလး။ဆင့္ဖင္ေတြက၊ဘာမ်ားအယူခံခ်င္ေသးသတုန္းဟ”
(ငါး)
“ဒီလုိပါၾဆာ။ၾဆာ့တပည့္ေတြဟာ ပညာတစ္ပုိင္းတစ္စနဲ႔၊စားဝတ္ေနေရးခ်ဳိ႕ငဲ့လြန္းလုိ႔ေရြ႕ေျပာင္းလုပ္သားဘဝေရာက္ေနၾကရတာပါၾဆာ။ တပည့္တုိ႔ဆင္ခဲ့တဲ့ဦးေႏွာက္ထဲကမုန္တုိင္းဟာ မွားေကာင္းမွားပါလိမ့္မယ္။သုိ႔ေပမဲ့ဘယ္သူအက်ဳိးစီးပြားမွပ်က္စီးရာပ်က္စီးေၾကာင္းမပါ ပါဘူးၾဆာ။အာဏာအလြဲသံုးစားလုပ္ျပီးရန္ကုန္တစ္ျမိဳ႕လံုးကုိ စိတ္ထင္တုိင္းထုခြဲေရာင္းခ်ဖုိ႔ ဦးေႏွာက္ထဲမွာ ေလာဘမုန္တုိင္းဆင္ေနတဲ့ ရန္ကုန္ တုိင္းဝန္ၾကီးခ်ဳပ္လုိပုဂၢိဳလ္မ်ဳိးကုိ၊ဒီနည္းနဲ႔မဆံုးမသင့္ေပဘူးလားၾဆာ”
“ဟုတ္ပါတယ္ၾဆာရယ္။သည္လုိသာအျပစ္ေပးၾကေၾကးဆုိရင္၊နာမည္ေက်ာ္လႊတ္ေတာ္အမတ္မင္း၊ေနပူပူမွာေရခဲေလာင္းျပီးေသေၾကာင္း ၾကံတာကလည္း ေနာက္လာမဲ့ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ထပ္ျပီးအေရြးခံရေအာင္၊ဆင္လုိက္တဲ့အတၱဦးေႏွာက္မုန္တုိင္းမဟုတ္ဘူးလားၾဆာ”
“ဒီလုိသာျပစ္ဒဏ္ထုိက္ရင္ျဖင့္၊ဘာမွသံုးစားလုိ႔မရပဲ၊အေျခခံလူတန္းစားေတြရဲ့ဘဝမွန္ကိုနကန္းတစ္လံုးေတာင္မသိတဲ့၊ျပည္ေတာ္ ျပန္ခါေတာ္မီအၾကံေပးေတြကို ေနရာေကာင္းေပးျပီး၊ဒီမုိကေရစီအေရြ႕မျပႏိုင္တဲ့သမၼတၾကီးကုိေကာဘယ္လုိပညာေပးဖုိ႔အစီအစဥ္ ရွိပါသလဲ ၾဆာဒင္”
ေသြးစိမ္းရွင္ရွင္ထြက္ေအာင္မွန္ေလစြ။ၾဆာေကာင္းတပည့္တုိ႔၏ဦးေႏွာက္တြင္၊ထူးခၽြန္ထက္ျမက္လွေသာမုန္တုိင္းသည္အမွန္ပင္ဆင္ခဲ့ေလသည္တကား။တပည့္ေက်ာ္တုိ႔၏ခ်က္က်ပုိင္ႏိုင္လွေသာအယူခံစကားအဆံုးတြင္၊ ၾဆာဒင္သည္ ရုတ္တရက္ႏွဳတ္ဆြံ႕လ်က္၊ ေပါက္ လတၱံ႔ေသာဖေနာင့္ကုိ အသာရုတ္ကာ ၊တစုံတရာကုိေတြးေတာရင္း၊ ေတြေဝေငးေမာေနမိေလ၏။ ဇာတိေရႊျပည္ဂုဏ္ေရာင္ ဝင့္ႏိုင္ ေရးအတြက္၊တပည့္ေက်ာ္တုိ႔ကဲ့သုိ႔ ဦးေႏွာက္ တြင္အမွန္တရားမုန္တိုင္းဆင္ႏိုင္သူမ်ားကုိ ေမြးထုတ္ရန္ လုိအပ္သကဲ့သုိ႔၊ ေလာဘ၊ အတၱ၊မာန္မာနတုိ႔ျဖင့္တလြဲမုန္တုိင္းဆင္ေနၾကသူမ်ားကိုလည္း ေရြးထုတ္ေခ်မွဳန္းၾကရေပဦးမည္။
အဘယ္သူ၊ အဘယ္ လက္နက္သည္၊ ထုိသူမ်ားကုိ စိစိညက္ညက္ေၾကေအာင္ ၊ေခ်မွဳန္းႏိုင္စြမ္းရွိေလသနည္း။အမွန္ပင္ ၾဆာဒင္သိလိုလွပါ၏။
၁၂ စက္တင္ဘာ၂၀၁၄ ေန႔ထုတ္ သည္ေလးဒီးစ္အပတ္စဥ္ဂ်ာနယ္မွ။

0 comments:

Post a Comment

စာမေရးျဖစ္ေတာ့တာေၾကာင့္ က်ေနာ္ႀကိဳက္ၿပီး ဖတ္ေစခ်င္တဲ့ စာေလးေတြကို တင္ထားပါတယ္ဗ်ာ

Followers

Total Pageviews

အမွာပါးစရာမ်ားရွိေနရင္

Pop up my Cbox

Blog Archive

အက္ဒမင္

အျခားက႑မ်ားကို ေလ့လာရန္

ရွာေဖြေလ ေတြ႔ရွိေလ

စာေပျမတ္ႏိုးသူမ်ား

free counters
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...