“ၾဆာဒင္ႏွင့္ဦးေႏွာက္တြင္မုန္တုိင္းဆင္ၾကသူမ်ား” (မင္းဒင္)
(တစ္)
“ရဲေဘာ္တုိ႔၊ အဲေလ၊ တပည့္တို႔ဒီေခတ္ၾကီးဟာ ပညာေခတ္ၾကီးျဖစ္တယ္။ နည္းပညာေခတ္ၾကီးျဖစ္တယ္။ စကၠန္႔၊မိနစ္နဲ႔အမွ်အသစ္ အဆန္းမ်ဳိးစံု ေပၚထြက္ေနတဲ့ကာလၾကီးမွာ၊ တုိ႔ႏိုင္ငံဟာစစ္ဝါဒစနစ္ဆုိးၾကီးေၾကာင့္ မိေအးေလးငါးခါနာခဲ့ရတဲ့ႏုိင္ငံဘဝမွာပဲရွိေနဆဲ ျဖစ္တယ္။ ဒီေတာ့ကာ သူတပါး ႏိုင္ငံေတြေျခတစ္လွမ္း၊ လွမ္းရင္၊ၾဆာတုိ႔က ေလးငါးဆယ္လွမ္းတန္သည္အလွမ္းႏွစ္ဆယ္တန္ သည္လွမ္းႏိုင္မွ ေတာ္ကာက်မယ္။
ဒါေၾကာင့္ တပည့္တုိ႔လူငယ္ေတြဟာ၊အေတြးအေခၚအယူအဆသစ္ေတြနဲ႔၊ ေခတ္နဲ႔အမီရင္ေဘာင္ တန္းႏုိင္ဖုိ႔ အတြက္ ေမာင္တုိ႔ရဲ့ဦးေႏွာက္ေတြကုိ မုန္တုိင္းဆင္ၾကရမကြဲ႔၊ၾကပ္ၾကပ္ၾကီးမွတ္ၾကပါေလ။ၾကားၾကရဲ့လားတပည့္တုိ႔”
“ဟုတ္ၾဆာ၊ေသခ်ာေပါက္ဧရာမမုန္တုိင္းၾကီးျဖစ္ရပါေစ့မယ္။ယံုလုိက္ပါၾဆာ”
“စိတ္ခ်ပါၾဆာ။တပည့္ဦးေႏွာက္ထဲက၊အျပင္းထန္ဆံုးမုန္တုိင္းကုိ ၾဆာဒင္မၾကာခင္ျမင္ရေတာ့မွာပါ”
“နာဂစ္က အဘေခၚရေအာင္မုန္တုိင္းဆင္ျပပါ့မယ္ၾဆာ။စိတ္ေအးခ်မ္းသာေနပါေလ”
“တပည့္တုိ႔၊ကမၻာေျမပထဝီဝင္နဲ႔သမုိင္းရာဇဝင္အေစာင္ေစာင္ကိုေလ့လာၾကရမယ္။ေဖ့စ္ဘြတ္ေပၚတက္ျပီးအခ်ိန္မျဖဳန္းၾကပါေလနဲ႔။ဘာ
ျမဴဒါမွာေလယာဥ္ေတြေပ်ာက္တယ္၊မေလးရွာဘုိးရင္းဂ်က္ေလယာဥ္ၾကီးဘယ္ေရာက္သြားမွန္းမသိဘူး၊ ဆုိတာေတြကုိ၊မ်က္ေတာင္ေလး
ေပကလပ္ကလပ္နဲ႔ေယာင္ေပေပ၊တစ္စခန္းမရပ္လုိက္ၾကပါနဲ႔။နက္နဲလွတဲ့ပုစၦာေတြဟာ ဥာဏ္ၾကီးရွင္တပည့္တုိ႔ကုိ၊ အသင့္ေစာင့္ၾကိဳ ေနၾက ေလရဲ့။ စနစ္တက်ေတြးေခၚတတ္လာတဲ့အခါ၊ေဖာက္ထြက္ေတြးေတာႏိုင္တဲ့အခါ တပည့္တုိ႔ကုိယ္တုိင္ဒီနက္နဲလွတဲ့ပုစၦာေတြကုိ ေျဖရွင္း ႏိုင္သူ ေတြျဖစ္လာႏုိင္တယ္။ဒီေတာ့ကာ တပည့္တုိ႔ရဲ့ဦးေႏွာက္ေတြကုိ ျပင္းထန္တဲ့မုန္တုိင္းေတြဆင္ၾကရမယ္။ ရွင္းရဲ့လား တပည့္တုိ႔”
“ဟုတ္၊ရွင္းပါတယ္ၾဆာ။အုန္းသီးေတြထဲကုိေရဘယ္သူထည့္သလဲဆုိတဲ့ ပုစၦာကုိအေျဖထုတ္ႏိုင္တဲ့အထိ တပည့္ၾကိဳးစားသြားမွာပါ”
“မပူပါနဲ႔ၾဆာ၊အေမရိကန္သမၼတဂၽြန္အက္ဖ္ကေနဒီကုိလုပ္ၾကံခဲ့တဲ့တရားခံအစစ္ကုိ ေဖာ္ထုတ္ႏိုင္ေအာင္ တပည့္ေလ့လာေနပါျပီၾဆာ”
“ကမၻာၾကီးႏွစ္ဆယ့္သံုးႏွစ္ပုိင္းတစ္ပုိင္းဒီဂရီတိမ္းေစာင္းေနရျခင္းရဲ့ အေၾကာင္းရင္းဇစ္ျမစ္ကုိ တပည့္ကိုယ္တုိင္မၾကာခင္ေဖာ္ထုတ္ႏိုင္မွာ ပါၾဆာ”
ၾဆာဒင္ကုိယ္တုိင္သာ၊သင္းတုိ႔အရြယ္မွာဤလုိေခတ္ၾကီးျဖင့္ၾကံဳၾကိဳက္ခဲ့ပါမူ၊ေလာကၾကီးကုိ ခါးေစာင္းတင္ႏုိင္မည့္သူျဖစ္ေလေသာ္ျငား၊ အသက္အားျဖင့္၊ ဇရာဘက္သုိ႔ခ်ဥ္းခဲ့ျပီးျဖစ္၍၊ မစြမ္းႏိုင္ေတာ့ရကား၊ မ်ဳိးဆက္သစ္တပည့္ကိုသာ၊ အတတ္လည္းသင္၊ပဲ့ျပင္ဆံုးမ၊ သိပၸ မခ်န္အစရွိသည့္၊ၾဆာ့ဝတၱရားငါးပါးႏွင့္အညီ၊ပညာတည္းဟူေသာေခတ္ၾကီးကုိဦးေႏွာက္တြင္ဆင္အပ္ေသာမုန္တုိင္းျဖင့္ျဖတ္ေက်ာ္ခ်ီတက္ၾကရန္၊ အထက္တြင္ဆုိခဲ့ဘိသကဲ့သို႔၊အခြင့္ရလွ်င္ရသလုိ အျမဲတေစလမ္းညြန္သြန္သင္ခဲ့ရေခ်သည္။
(ႏွစ္)
အႏွီသုိ႔လွ်င္ ဖူးခက္တည္းဟူေသာ တနယ္ရပ္ေက်း၊အေဝးနယ္တြင္ေနထုိင္ၾကေသာ ေရြ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားစာရင္းဝင္ ခ်စ္စြာေသာ တပည့္တုိ႔အား၊ပါးစပ္မွအျမွဳပ္တစီစီပြက္လ်က္၊လိပ္ေခါင္းထြက္မတတ္၊ေစတနာေရွ႕ထားကာ၊သင္ၾကားပုိ႔ခ်ရျခင္း၏ရည္ရြယ္ခ်က္ကား၊ ဇာတိႏိုင္ငံတြင္ေျခခင္းလက္ခင္းသာသည့္တစ္ေန႔၊ျပည္ေတာ္ျပန္ၾကသည့္အခါ၊တုိင္းက်ဳိးျပည္မွဳ၊ျပဳႏုိင္ၾကေစရန္တည္း။
ဤသုိ႔ျဖင့္ ၾဆာေကာင္းထံတြင္၊သံုးႏွစ္သံုးမုိးမက၊ပညာရင္ႏုိ႔ေသာက္စုိ႔ခဲ့ၾကေလေသာ တပည့္ေက်ာ္တုိ႔၏ ျမင့္မားလာေသာဥာဏ္ရည္ စြမ္း ပကားအတိမ္အနက္ကုိ၊ေအာက္ပါျဖစ္ရပ္တုိ႔ျဖင့္ခ်ိန္ထုိးသိရွိႏိုင္ေလသည္။
တစ္ခုေသာညေနတြင္ ၾဆာဒင္ကုိယ္တုိင္ေမာင္းႏွင္သည့္ကားေပၚသု႔ိတပည့္ေက်ာ္ကပၸလီကုိ တင္ေဆာင္ေခၚယူကာ အိမ္ႏွင့္တစ္မုိင္ ေက်ာ္ ခန္႔ကြာေဝးသည့္ ဘတ္စ္ကားဂိတ္တြင္ ရေနာင္းျမိဳ႕မွတင္ေဆာင္ေပးလုိက္သည့္၊ ဂ်ာနယ္မ်ဳိးစံုထည့္ထားေသာပါဆယ္အိတ္ၾကီး တစ္အိတ္ကုိ ယူေဆာင္ရန္ ထြက္ခြာလာခဲ့ၾကေခ်သည္။ကပၸလီငယ္သည္ဘတ္စ္ကားဂိတ္သုိ႔ေရာက္သည္ႏွင့္ပင္၊ ကီလိုငါးဆယ္ခန္႔ ေလးလံသည့္၎ပါဆယ္ထုတ္ကုိ ပုခံုးထက္တြင္ထမ္းလ်က္ကားဆီသုိ႔ျပန္လာ၏။
ကားတြင္းသုိ႔ဝင္ထုိင္ေနသည့္တုိင္ ပုခံုးေပၚမွ ဂ်ာနယ္ ထုတ္ကိုအထမ္းမပ်က္ ထမ္းထားဆဲျဖစ္ပင္တည္း။ထူးျခားလွေသာ လုပ္နည္းလုပ္ဟန္ေၾကာင့္ ၾဆာဒင့့္ခမ်ာတပည့္ေက်ာ္၏ စဥ္းစား ေတြးေခၚပံုကုိ ဥာဏ္မမီသည့္အေလ်ာက္ေမး ျမန္းသမွဳျပဳရေလ၏။
“အလုိ။အေမာင္ကပၸလီငယ္။ကားေပၚေရာက္ေနကမင့္ဟာ ပုခံုးထက္က ဝန္ထုတ္ဝန္ပုိးကို သင့္ေဘးခံုေပၚဝယ္မခ်သင့္ျပီေလာ”
“တပည့္၏ဦးေႏွာက္တြင္ဆင္ေသာမုန္တုိင္းေၾကာင့္၊ပုခံုးထက္မွမခ်စတမ္း၊ထမ္းထားျခင္းပါၾဆာ”
“အသုိ႔လွ်င္ထူးျခားေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိေလသနည္း။ရွင္းပါဦးအံ့”
“ဒီလုိပါၾဆာဒင္။ဘယ္သူမဆုိကားေပၚေရာက္ရင္ ဒီအထုတ္ၾကီးကုိ ေဘးခံုေပၚမွာခ်ျပီး အျငိမ့္သားထုိင္လုိက္ပါၾကမွာပါ။တပည့္က သူတပါးနဲ႔မတူ တမူထူးျခားခ်င္တဲ့အတြက္ဆက္ထမ္းထားတာပါၾဆာ။ေနာက္တစ္ခ်က္က တပည့္ဦးေႏွာက္မွာ ဆင္ထားတဲ့အားျပင္းမုန္ တုိင္းကို ၾဆာဒင္မ်က္ဝါးထင္ထင္ျမင္ေစခ်င္လုိ႔ပါ”
တပည့္ေက်ာ္၏ဦးေႏွာက္တြင္းမွမုန္တုိင္းျပင္းအားမွာ၊ၾဆာဒင့္ရင္ဘတ္ကုိသြင္သြင္က်ဳိးေစေလာက္ေအာင္ျပင္းထန္ေနခဲ့ေခ်သည္တမုံ႔။
(သံုး)
အျခားတပည့္တဦးျဖစ္သူေလမင္းသား၏အံ့ဖြယ္လိလိကုိယ္ရည္ကုိယ္ေသြးကုိလည္း မၾကာမတင္ကပင္ၾကံဳရျပန္ပါ၏။ၾဆာဒင့္အိမ္တြင္ ေနဖုိ႔ညစာရိကၡာျပတ္ေလသည္မုိ႔ တပည့္ေက်ာ္ေလမင္းသားအားအပါးသုိ႔ေခၚယူရင္း၊သူသြားရမည့္အရပ္ေဒသကုိ ၾဆာ့ ႏွဳတ္မွဦးစြာ ေရရြတ္မိေလသည္။
“ေလမင္းသားေရ။တလပ္စြပ္(ဖူးခက္ျမိဳ႕မေစ်း)ဖက္ကုိ ခဏသြားေခ်စမ္းကြာ”
စင္စစ္ထုိစကားသည္စကားခ်ီးမွ်သာျဖစ္ေလ၏။ဝယ္ရျခမ္းရမည့္ ရိကၡာစာရင္းကုိ ၾဆာဒင္စဥ္းစားေနဆဲမွာပင္ ေလမင္းသားတစ္ေယာက္ “ဟုတ္” ဟူေသာ နာခံသံႏွင့္အတူ ေလအဟုန္ကဲ့သုိ႔မ်က္စိေရွ႕မွေပ်ာက္ကြယ္သြားေလရာ၊ၾဆာမွာဘဇာကုိနားလည္ရမွန္းမသိေယာင္နန က်န္ရစ္ခဲ့ေခ်သည္။
နာရီဝက္ခန္႔အၾကာတြင္မူ ေခၽြးသံတရႊဲရႊဲေမာၾကီးပန္းၾကီးေလသံျဖင့္ ေလမင္းသားျပန္ေရာက္လာကာ၊သံေတာ္ဦးတင္ သည္ကား “တလပ္စြပ္ကိုတပည့္ေရာက္ခဲ့ျပီၾဆာ။မၾကာပါဘူးေနာ္”ဟူသတည္း။
တပည့္ေက်ာ္၏ဦးေႏွာက္တြင္းမွမုန္တိုင္းမွာထူးေထြသည့္အံ့ရာေသာ္ပါတကား။ၾဆာဒင္မွာရင္ဘတ္ကုိဖိရင္း “အမေလး”သာတမိေတာ့ သည္။
ေနာက္ဆံုးလက္က်န္တပည့္ေဖၾကည္ငယ္ကုိကား၊ကာယအင္အားအလုိ႔ငွာ စမ္းသပ္ရန္မသင့္ေတာ္ေလဟု ၾဆာဒင္ႏွလံုးပုိက္မိသည့္ အေလ်ာက္၊ဒင္း၏ဦးေႏွာက္တြင္းမွ မုန္တုိင္းစြမ္းအားပမာဏကုိသိႏိုင္ရန္အလုိ႔ငွာ၊ဤရက္ပိုင္းအတြင္း အြန္လုိင္းေပၚတြင္ပြဲဆူေနသည့္ ေရွးေဟာင္းေခါင္းေလာင္းႏွင့့္နဂါးသတင္းကုိ စဥ္ဆက္မျပတ္ေလ့လာဖတ္ရွဳေစကာ ၎၏အႏွစ္ခ်ဳပ္ထင္ျမင္သံုးသပ္ခ်က္တစ္စံုတစ္ရာ ေကာက္ခ်က္ဆြဲေစရန္၊ညြန္ၾကားျပီးသည္၏ႏွစ္ရက္ေျမာက္ေန႔တြင္၊ငေဖၾကည္တစ္ေယာက္၊အဝတ္အစားအျပည့္အစံုပါရွိသည့္ ခရီး ေဆာင္အိတ္တစ္လုံးျဖင့္ ၾဆာဒင့္ထံအခစားဝင္လာခဲ့ေလသည္။
“ဟဲ့၊ငေဖၾကည္၊ခရီးယာယီထြက္ရန္ရွိထင္ပါ့။အေၾကာင္းဘယ္သုိ႔နည္း”
“မွန္ပါတယ္ၾဆာ။ၾဆာ့တပည့္အျမန္ခရီးထြက္ရပါမယ္”
“ေရးၾကီးသုတ္ပ်ာဗ်ာကယာရွိလွေခ်တကား။ရွင္းေအာင္လင္းေခ်ပါဦးငေဖၾကည္”
“ေခါင္းေလာင္းနဲ႔နဂါးသတင္းကုိ၊ေစ့ေစ့စပ္စပ္၊အကုန္အစင္တပည့္ဖတ္ျပီးျပီၾဆာ။သူတုိ႔ေခါင္းေလာင္းၾကီးကုိဆယ္ႏုိင္မွာေသခ်ာတယ္။ဒါ ေၾကာင့္ေခါင္းေလာင္းၾကီးကိုအခ်ိန္မီဖူးေမွ်ာ္ႏိုင္ေအာင္၊ဖုတ္ပူမီးတုိက္ခရီးႏွင္ရပါလိမ့္မယ္။အဆင္သင့္ရင္နဂါးၾကီးနဲ႔လဲဓာတ္ပံုတြဲရုိက္ခဲ့ပါ မယ္ၾဆာ”
ေျပာင္ေျမာက္လွေသာတပည့္ေက်ာ္၏သံုးသပ္ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေၾကာင့္ ၾဆာဒင္မွာ၊ဥာဏ္ၾကီးလွေသာတပည့္ေက်ာ္အားေတြေတြၾကီးသာ စုိက္ၾကည့္ေနမိရင္း၊ရင္တြင္းမွေဒါသမီးသည္ပ၊တားမႏုိင္ဆီးမရေပါက္ကြဲခဲ့ေလေတာ့သည္။
(ေလး)
“ဒီေလာက္အာေပါက္ေအာင္ႏွစ္ရွည္လမ်ားသင္ၾကားခဲ့ပါလ်က္၊အရပ္ရပ္ေနျပည္ေတာ္ၾကားလုိ႔မွမေတာ္တံုးလုိက္ၾကေလျခင္း။ကဲကြာ။
အုိင္းစတုိင္းေသလုိ႔ဝင္စားတဲ့ေမာင္ေတြ၊စတီဗင္ေဟာ့ကင္းက ဆရာေခၚရမဲ့ဒီသာပါေမာကၡေတြ၊ၾဆာ့မ်က္ႏွာဘယ္သြားထားရမတုန္း၊ ကာလမသုတ္ကုိ ေတာင္မၾကားဖူးမဖတ္ဘူးေလေရာ့သလား။ဒါလားဟဲ့၊နင္တုိ႔ဆင္တဲ့ဦးေႏွာက္မုန္တုိင္း”
တပည့္အေက်ာ္တုိ႔၏ေျပာင္ေျမာက္လွေသာဥာဏ္ရည္ဥာဏ္ေသြးအသီးသီးႏွင့္၊ဦးေႏွာက္မုန္တုိင္းအရွည္အဆကို ၾကားျမင္ခဲ့ရေသာ ၾဆာဒင္ကား၊ ႏွစ္ရွည္လမ်ား၊ပုိ႔ခ်သင္ၾကားခဲ့ပါလ်က္၊ဤမွ်ထံုထုိင္းည့ံဖ်င္းၾကေလျခင္းဟူေသာ၊ဂရုဏာေဒါေသာစိတ္ျဖင့္၊ယင္းတုိ႔သံုးဦး သားကို၊ တျပိဳင္တည္းေခၚယူကာ၊ ေထာင္က်အက်ဥ္းသားပံုစံထုိင္ေစျပီး၊ နားရင္းသံုးခ်က္စီ၊၊ေျဖာင္ေျဖာင္ၾကီးျမည္ေအာင္၊ခပ္စပ္စပ္ တီးမိေလေတာ့သည္။
“ဟာ၊ဟာ၊ၾကမ္းလွခ်ည့္လားၾဆာ”
“ၾဆာတပည့္ခ်င္းဒီေလာက္ေတာ့မရက္စက္သင့္ပါဘူးၾဆာ”
“ေအး။ဒါနဲ႔တင္မျပီးေသးဘူးကြယ္တုိ႔။နာနာက်င္က်င္အျပစ္ျမင္တုိင္း၊ဝမ္းတြင္မသုိ၊ဟုတ္တုိင္းဆုိ၍၊က်ဳိးလုိစိတ္က၊ဆံုးမတတ္သူဆရာဟူ ၏တဲ့။နင့္တုိ႔ကုိ ၾကမ္းေပၚမွာလိမ့္ေနေအာင္ဖေနာင့္နဲ႔သံုးခ်က္စီေပါက္အံုးမွာ။ဒါမွနင္တုိ႔ဦးေႏွာက္ထဲမွာမုန္တုိင္းထန္သြားမွာလဟ”
“သဟာဆုိရင္ျဖင့္ တပည့္တုိ႔ကုိ အယူခံခြင့္ေလးေတာ့ေပးသင့့္ပါတယ္ၾဆာ”
“ေအာင္မေလး။ဆင့္ဖင္ေတြက၊ဘာမ်ားအယူခံခ်င္ေသးသတုန္းဟ”
(ငါး)
“ဒီလုိပါၾဆာ။ၾဆာ့တပည့္ေတြဟာ ပညာတစ္ပုိင္းတစ္စနဲ႔၊စားဝတ္ေနေရးခ်ဳိ႕ငဲ့လြန္းလုိ႔ေရြ႕ေျပာင္းလုပ္သားဘဝေရာက္ေနၾကရတာပါၾဆာ။ တပည့္တုိ႔ဆင္ခဲ့တဲ့ဦးေႏွာက္ထဲကမုန္တုိင္းဟာ မွားေကာင္းမွားပါလိမ့္မယ္။သုိ႔ေပမဲ့ဘယ္သူအက်ဳိးစီးပြားမွပ်က္စီးရာပ်က္စီးေၾကာင္းမပါ ပါဘူးၾဆာ။အာဏာအလြဲသံုးစားလုပ္ျပီးရန္ကုန္တစ္ျမိဳ႕လံုးကုိ စိတ္ထင္တုိင္းထုခြဲေရာင္းခ်ဖုိ႔ ဦးေႏွာက္ထဲမွာ ေလာဘမုန္တုိင္းဆင္ေနတဲ့ ရန္ကုန္ တုိင္းဝန္ၾကီးခ်ဳပ္လုိပုဂၢိဳလ္မ်ဳိးကုိ၊ဒီနည္းနဲ႔မဆံုးမသင့္ေပဘူးလားၾဆာ”
“ဟုတ္ပါတယ္ၾဆာရယ္။သည္လုိသာအျပစ္ေပးၾကေၾကးဆုိရင္၊နာမည္ေက်ာ္လႊတ္ေတာ္အမတ္မင္း၊ေနပူပူမွာေရခဲေလာင္းျပီးေသေၾကာင္း ၾကံတာကလည္း ေနာက္လာမဲ့ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ထပ္ျပီးအေရြးခံရေအာင္၊ဆင္လုိက္တဲ့အတၱဦးေႏွာက္မုန္တုိင္းမဟုတ္ဘူးလားၾဆာ”
“ဒီလုိသာျပစ္ဒဏ္ထုိက္ရင္ျဖင့္၊ဘာမွသံုးစားလုိ႔မရပဲ၊အေျခခံလူတန္းစားေတြရဲ့ဘဝမွန္ကိုနကန္းတစ္လံုးေတာင္မသိတဲ့၊ျပည္ေတာ္ ျပန္ခါေတာ္မီအၾကံေပးေတြကို ေနရာေကာင္းေပးျပီး၊ဒီမုိကေရစီအေရြ႕မျပႏိုင္တဲ့သမၼတၾကီးကုိေကာဘယ္လုိပညာေပးဖုိ႔အစီအစဥ္ ရွိပါသလဲ ၾဆာဒင္”
ေသြးစိမ္းရွင္ရွင္ထြက္ေအာင္မွန္ေလစြ။ၾဆာေကာင္းတပည့္တုိ႔၏ဦးေႏွာက္တြင္၊ထူးခၽြန္ထက္ျမက္လွေသာမုန္တုိင္းသည္အမွန္ပင္ဆင္ခဲ့ေလသည္တကား။တပည့္ေက်ာ္တုိ႔၏ခ်က္က်ပုိင္ႏိုင္လွေသာအယူခံစကားအဆံုးတြင္၊ ၾဆာဒင္သည္ ရုတ္တရက္ႏွဳတ္ဆြံ႕လ်က္၊ ေပါက္ လတၱံ႔ေသာဖေနာင့္ကုိ အသာရုတ္ကာ ၊တစုံတရာကုိေတြးေတာရင္း၊ ေတြေဝေငးေမာေနမိေလ၏။ ဇာတိေရႊျပည္ဂုဏ္ေရာင္ ဝင့္ႏိုင္ ေရးအတြက္၊တပည့္ေက်ာ္တုိ႔ကဲ့သုိ႔ ဦးေႏွာက္ တြင္အမွန္တရားမုန္တိုင္းဆင္ႏိုင္သူမ်ားကုိ ေမြးထုတ္ရန္ လုိအပ္သကဲ့သုိ႔၊ ေလာဘ၊ အတၱ၊မာန္မာနတုိ႔ျဖင့္တလြဲမုန္တုိင္းဆင္ေနၾကသူမ်ားကိုလည္း ေရြးထုတ္ေခ်မွဳန္းၾကရေပဦးမည္။
အဘယ္သူ၊ အဘယ္ လက္နက္သည္၊ ထုိသူမ်ားကုိ စိစိညက္ညက္ေၾကေအာင္ ၊ေခ်မွဳန္းႏိုင္စြမ္းရွိေလသနည္း။အမွန္ပင္ ၾဆာဒင္သိလိုလွပါ၏။
0 comments:
Post a Comment