အခန္း(၃၄) "ဂ်ဳိး"ႏွင့္ လူမုိက္အဂါၤေလးပါးျပည့္စံုၾကသူမ်ား

Min Din

"ဒီအခန္းနံပတ္ (၂၀၄) ဟာ လီယုိနာဒုိဒီကာပရီယုိ တည္းခဲ့တဲ့အခန္းေပါ့ ကုိသက္ခိုင္"
"ေအာ္ ၊ ကမၻာေက်ာ္ေဟာလီးဝုဒ္မင္းသား တည္းသြားခဲ့တာ ဒီအခန္းကုိး"
"ဟုတ္တယ္ဗ်။ The Beach ဇာတ္ကားရဲ့ ဇာတ္ဝင္ခန္းတခ်ဳိ႕ကို ဒီဟုိတယ္မွာရုိက္ခဲ့ၾကတာေလ။ အဲဒီဇာတ္ကားရုိက္တုန္းက ဟုိတယ္အေဟာင္းဗ်။ အခုေရွးမူမပ်က္ျပန္ျပီး မြန္းမံလုိက္ေတာ့ အခန္းနံပတ္ေတြ ေျပာင္းသြားတယ္။
အဲဒီရုပ္ရွင္ထဲမွာေတာ့ ဒီအခန္းနံပတ္က (၁၁-ေအ)။ကမၻာလွည့္ခရီးသည္ေတြကေတာ့ ဒီအခန္းကိုအလုအယက္ ၾကိဳတင္စာရင္းသြင္းၾကတာေၾကာင့္တႏွစ္လံုးဘြတ္ကင္အျပည့္ ဘဲဗ်"
"အဲဒီရုပ္ရွင္ ရုိက္ခဲ့တာ သိပ္မၾကာလွေသးဘူးထင္မိတယ္"
"ဟုတ္တယ္ ကုိသက္ခိုင္။၂၀၀၀ခုႏွစ္ကမွ ရုိက္ခဲ့တာ"
"ကုိယ္ကေတာ့ The Beach ကုိ ၾကည့္ဖူးေပမဲ့ တုိက္တန္းနစ္ကုိပဲ စိတ္ထဲမွာ စြဲေနတယ္။လြန္ခဲ့တဲ့ဆယ္ငါးႏွစ္ဝန္းက်င္က ရုိက္ခဲ့တဲ့ ရုပ္ရွင္တစ္ကားကုိ အေၾကာင္းျပဳျပီး ႏိုင္ငံတစ္ကာဧည့္သည္ေတြက ဒီေလာက္ေတာင္စိတ္ဝင္စားၾကသတဲ့လား"
ကိုသက္ခိုင္ေမးျမန္းစပ္စုသမွ် စိတ္ရွည္လက္ရွည္ရွင္းျပေနသူမွာ"ဂ်ဳိး" အမည္ရွိျမန္မာလူငယ္တစ္ဦးျဖစ္ျပီး ဇာတ္လမ္းအစမွာဤသုိ႔ ျဖစ္၏။
"သေျပကသီးသႏွင့္၊ေရၾကီးငယ္ေဘာင္ဘင္၊ထြန္ေရးငယ္ငင္သည္၊ပ်ဳိ႕ဦးရင္ အျပန္ခက္ရွာလိမ့္၊တဖက္က ေခ်ာင္းကာသည္။ ေရႊညာမွာ ညိဳတဲ့မုိးငယ္မုိ႔ ပ်ဳိစုိးတယ္ေလး" ဟူေသာ စာဆုိဦးၾကီး၏ လြမ္းခ်င္းကုိ အမွတ္ရစရာေကာင္းပါသည္။ေမလဆန္းမုိ႔ ဖူးခက္မွာ မုတ္သုန္ ဝင္ခဲ့ျပီ။
သည္မနက္ပုိင္းေကာင္းကင္တျပင္လံုးအံု႔မွဳိင္းညိဳေမွာင္ေနခ်ိန္တြင္ က်ေနာ္ႏွင့္ဧည့္သည္ေတာ္တစ္ဦး ထမင္းစားခန္းအတြင္းမွာ နံနက္ စာစားရင္း စကား လက္ဆံုက်လ်က္ရွိခဲ့သည္။အဆုိပါဧည့္သည္မွာ ကုိေဇာ္ခိုင္ေခၚ ဂ်ဳိးျဖစ္၏။ဂ်ဳိးသည္ ပုသိမ္ဇာတိ၊ ျမန္မာလူမ်ဳိး၊ ဗုဒၶဘာသာဝင္ ျဖစ္သည္။ အသက္ အားျဖင့္ ေလးဆယ္ ေက်ာ္၊လူပံုႏြဲ႕ႏြဲ႕ႏွင့္ ဂ်ဳိးသည္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္မွ ဘြဲ႔ရကာ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ဟုိတယ္ ခရီးသြားလုပ္ငန္းမ်ားတြင္က်င္လည္ခဲ့ျပီးေနာက္ ယခုအခါ ဟုိတယ္အေထြေထြမန္ေနဂ်ာရာထူးျဖင့္ ဖူးခက္ျမိဳ႕မရွိ On On Hotel အပါအဝင္၊ The Memory Hotelႏွင့္ Nasara House Panwa တုိ႔ကုိပါ ပူးတြဲအုပ္ ခ်ဳပ္ေနသူျဖစ္၏။သူဖူးခက္ေျမသုိ႔ ေျခခ်ခဲ့သည္မွာ ၁၈ႏွစ္ဝန္းက်င္ ပင္ရွိ ခဲ့ျပီဟုဆုိပါ၏။ အိမ္ေဖာ္ႏွင့့္ အလုပ္ၾကမ္းသမားမ်ားသာ အမ်ားစုျဖစ္ ေနသည့္ ဖူးခက္ေရာက္ျမန္မာေရြ႕ေျပာင္း အလုပ္သမား မ်ားၾကားတြင္ ဂ်ဳိးသည္ထူးျခားသူ ဟုဆုိႏိုင္သည္။ဂ်ဳိး၏ ဟုိတယ္လုပ္ငန္းစီမံခန္႔ခြဲမွဳနာမည္ဂုဏ္သတင္းေၾကာင့္ ဖူးခက္ေဂဇက္ သတင္းစာမ်က္ႏွာဖံုးတြင္ စာလံုးမဲၾကီးမ်ားျဖင့္ေဖာ္ျပျခင္းခံခဲ့ရဖူး၏။ဂ်ဳိးႏွင့္က်ေနာ္ခင္မင္ရင္းႏွီးခဲ့သည္မွာ သံုးႏွစ္ ဝန္းက်င္ရွိေပေရာ့မည္။
လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္ရက္ခန္႔က က်ေနာ့္ထံ ဂ်ဳိးဖုန္းဆက္ကာ စားေတာ္ပဲျပဳပ္ႏွင့္ နံျပားကုိခ်ဥ္ျခင္းတပ္ေေလေသာေၾကာင့္ တတ္သည့္ပညာ မေနသာသည့္ က်ေနာ့္မွာ ကိုယ္တုိင္ပဲျပဳပ္လ်က္ ဂ်ဳိးကုိ ဖိတ္ၾကားဧည့္ခံျခင္းျဖစ္၏။နံျပားျဖင့္မူမဟုတ္။အီၾကာေကြးပဲျပဳပ္ျဖစ္၏။
ထုိအခ်ိန္၌ပင္ အိမ္ေရွ႕တြင္ ကားရပ္သံၾကားေသာေၾကာင့္ ထမင္းစားခန္းဆီမွ ျခံဝသုိ႔ ၾကည့္မိသည့္အခါတြင္ကား ဆုိင္းမဆင့္ဗံုမဆင့္ ေပါက္ခ်လာသူမွာ က်ေနာ့္ဇာတ္လုိက္ေက်ာ္ကုိသက္ခိုင္ျဖစ္ေနေလသည္။က်ေနာ္မိတ္ဆက္မေပးမီမွာပင္ ကုိသက္ခိုင္သည္ ဂ်ဳိးကုိ ဝမ္းသာအားရအမူ အယာျဖင့္စတင္ႏွဳတ္ဆက္ေလရာ ဂ်ဳိး၏မ်က္ႏွာသည္ ရႊင္ျမဴးသြားဟန္ရွိ၏။
"က်ေနာ္သက္ခိုင္ပါဗ်ာ"
"ဟုတ္ကဲ့ဗ်။က်ေနာ္က ကုိသက္ခိုင္အေၾကာင္း ကိုမင္းဒင္ေရးတာေတြ ဖတ္ျပီး လူခ်င္းေတြ႔ခ်င္ေနတာနဲ႔ အေတာ္ပဲ။ တုိက္တုိက္ဆုိင္ဆုိင္ က်ေနာ့္အေဖနာမည္ကလည္း ဦၤးသက္ခိုင္ပဲဗ်"
"ဟုတ္ပါျပီဂ်ဳိးရာ။ ဒါနဲ႔ကုိရင္က ဖူးခက္မွာ ဘာေတြလုပ္သတုန္း"
ဤသုိ႔လွ်င္ ႏွဳိက္ႏွဳိက္ခၽြတ္ခၽြတ္ႏုိင္လွေသာ ကိုသက္ခိုင္၏ဝသီအတုိင္း ေမးျမန္းစပ္စုျပန္ေလရာ ဂ်ဳိးႏွင့္ကုိသက္ခုိင္တုိ႔စကားဝုိင္းမွ အေၾကာင္းအရာအခ်ဳိ႕မွာ လြန္စြာစိတ္ဝင္စားဖြယ္ျဖစ္၏။
"က်ေနာ္ Phi Phi Island Village Beach resort & Spaမွာလုပ္ခဲ့တုန္း ဦးေတဇလာတည္းသြားဖူးတယ္ဗ်။သူ႔ရဲ့စီးပြားေရးတာဝန္ခံံနဲ႔ က်ေနာ္က ေက်ာင္းေနဖက္သူငယ္ခ်င္း။ဖူးခက္ကေန အေပ်ာ္စီးသေဘၤာတစ္စီးေပါင္သန္းဘယ္ႏွစ္ရာ နဲ႔ဝယ္ဖုိ႔ဆုိလား၊ နားစြန္နား ဖ်ားၾကားမိတယ္။ေနာက္ပုိင္းက်ေနာ္သိရသေလာက္ အဲဒီသေဘၤာကုိ ဖူးခက္ကေန ဝယ္တယ္။ျမန္မာသေဘၤာအရာရွိေလးငါးေယာက္ပါ တဲ့အဖြဲ႔တဖြဲ႕ဟာ ဖူးခက္ပါေတာင္ကမ္းေျခမွာ တစ္လေလာက္အခန္းငွားေနျပီး အဲဒီသေဘၤာကုိ အေမာင္းသင္ၾကတယ္။ ရန္ကုန္ဆိပ္ကမ္းကုိ ေမာင္းယူသြားေတာ့ ဦးေတဇရဲ့အေပ်ာ္စီးသေဘၤာကုိ ျမန္မာျပည္ကလူေတြ အထူးအဆန္းျဖစ္ျပီး တအံ့တၾသ လာၾကည့္ၾကတယ္လို႔ သတင္းၾကားတာပဲဗ်"
"ေအာ္။တုိ႔ဗမာသူေဌးေတြလည္း အေပ်ာ္စီးသေဘၤာေတာင္ ဝယ္စီးႏုိင္ၾကသကုိး"
"ေနဦးကုိသက္ခိုင္။ အဲဒီအေပ်ာ္စီးသေဘၤာဟာ အျမဲတမ္းလိုလုိ ၾကံ့ခိုင္ေရး၊သန္႔ရွင္းေရးလုပ္ရတဲ့ အမ်ဳိးအစားတဲ့ဗ်။ရန္ကုန္ျမစ္တြင္းက ေရဟာ မသန္႔တာေၾကာင့္ မၾကာခင္မွာ ျပန္ေရာင္းထုတ္ရလုိက္သတဲ့"
"အင္း၊ရွဳံးလုိက္မဲ့ျဖစ္ျခင္း ဂ်ဳိးေရ။ ဖူးခက္မွာ သေဘၤာတည္ေဆာက္တဲ့လုပ္ငန္းေတြအရမ္းမ်ားတယ္။ အျမတ္လည္းသိပ္ၾကမ္းတယ္။ ကိုယ့္ကုိေတာင္ ဗမာျပည္ကေန သေဘၤာဝယ္ခ်င္တဲ့သူရွိလုိ႔ အေရာင္းအဝယ္တည့္ေအာင္ စပ္ဟပ္ေပးႏိုင္ရင္ ပြဲစားခသံုးဆယ္ရာခိုင္ႏွဳန္း အထိေပးမယ္လို႔ စကၤာပူကုမၸဏီေတြက ကမ္းလွမ္းခဲ့ဖူးသဟ"
"ေနာက္တခုရွိေသးတယ္။ ဦးေတဇက ဗမာျပည္မွာ ဟုိတယ္လုပ္ငန္းေတြ အၾကီးအက်ယ္လုပ္ကုိင္ေနတယ္သာဆုိတယ္။ ဒီလုပ္ငန္းကုိ ထဲထဲဝင္ဝင္ စိတ္ဝင္စားပံုမရဘူး။နားလည္ကၽြမ္းက်င္ပံုလည္းမရဘူး"
"ဟ။ ကုိရင့္အျမင္က အဆန္းပါကလား။ဘာေၾကာင့္မ်ားပါလိမ့္။ရွင္းပါအံုး ဂ်ဳိးရ"
"ျဖစ္ပုံက ဒီလုိကုိသက္္ခိုင္။ ဖီၤဖီကၽြန္းရဲ့ၾကယ္ငါးပြင့္အဆင့္ဟုိတယ္တစ္ခုမွာ က်ေနာ္လုိ ဗမာမန္ေနဂ်ာတစ္ေယာက္ ေတြ႔လိုက္ေတာ့ ဦးေတဇနည္းနည္းေတာ့ အံ့ၾသသြားပုံရတယ္။ သူ က်ေနာ့္ကုိ ေမးတာက ..ခင္ဗ်ားတုိ႔ဟုိတယ္မွာ အခန္းေရာင္းအားoccupancy ဘယ္ေလာက္ရွိတုန္းတဲ့။ က်ေနာ္ကေန ၈၀%ေလာက္ရွိတယ္လုိ႔လည္း ျပန္ေျဖလုိက္ေရာ ဦးေတဇဟာ ရုတ္တရက္ သူ႔ဟုိတယ္ မန္ေန ဂ်ာ အမ်ဳိးသမီးေတြဘက္လွည့္ျပီး နင္တုိ႔ဟုိတယ္ေတြေကာ ဘယ္ေလာက္ရွိတုန္းဆုိေတာ့ ..ဆယ့္ငါးရာခိုင္ႏွဳန္းလို႔ ျပန္ေျဖတာၾကား လုိက္ရတယ္။လက္ေတြ႔ဟုိတယ္ေလာကမွာ အနည္းဆံုး ၃၅%Occupancy ရွိမွ အရင္းကုိက္ရံု ရွိတာမုိ႔ ၄၀% မေရာင္းရရင္ လုပ္ငန္းမလည္ပတ္ႏိုင္ဘူး။ဘယ္လိုကမၻာေက်ာ္သူေဌးမဆုိစားရိတ္ေထာင္းတာနဲ႔ ရွဳံးမွာပဲ။အမယ္။ သူက လက္ရွိသမၼတၾကီးနဲ႔ လည္းေတာ္ေတာ္ရင္းႏွီးပံုရတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ၂၀၀၈ဝန္းက်င္မုိ႔သမၼတၾကီးဟာ ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္ဘဝေပါ့။ ဦးေတဇတည္းတဲ့ တေန႔ဘတ္ႏွစ္ေသာင္း ခြဲတန္အခန္းကုိ က်ေနာ္ကိုယ္တုိင္လုိက္ပုိ႔ေနရာခ်ေနတုန္း တယ္လီဖုန္းတစ္လုံးဝင္လာတယ္။ ေနာက္ေတာ့ က်ေနာ့္ကုိသူေျပာျပတာက ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္ဆီကဖုန္းဆုိပဲ။ ကုိးရီးယားကုိလုိက္ခဲ့ဖုိ႔လွမ္းေခၚလုိ႔တဲ့ဗ်ာ။ေငြေခ်ျပီးသား ကရာဘီကမ္းေျခက ၾကယ္ငါးပြင့္ဟုိတယ္ ဘြတ္ကင္ ေတြကုိ အကုန္ဖ်က္ျပီး လုိက္သြားေလရဲ့"
"ဘုန္းကံေတာ့ အေတာ္ၾကီးတယ္ဆုိရမယ္ ဂ်ဳိးရာ။ သူ႔ေခတ္နဲ႔ေတာ့ သူတြင္က်ယ္လုိ႔သာဆုိရမယ္ထင္ပါရဲ့"
"ဒါတင္မကေသးဘူး ကုိသက္ခိုင္ရ။ ကုိေတဇရဲ့မန္ေနဂ်ာအမ်ဳိးသမီးေတြအေျပာအရေတာ့ သူတုိိ႔ ကုိးရီးယားကုိေစ်းဝယ္ထြက္ၾကအံုးမယ္ ဆုိပဲ။ မထြက္ခင္ညစာစားပြဲမွာ ဝို္င္မွာေသာက္ေတာ့ က်ေနာ္က ဘတ္သံုးေထာင့္ငါးရာတန္ဝို္င္ပုလင္းကုိ ထုတ္ေပးတယ္။ဒီေတာ့ သူတုိ႔က ၾကယ္ငါးပြင့္ျဖစ္ျပီး ဒီေလာက္ေစ်းေပါတဲ့ဝုိင္ကုိတင္ထားရသလားတဲ့ဗ်ာ။သူတုိ႔ၾကည့္ရတာ product နဲ႔ Demand ကုိ ကြဲကြဲျပားျပား နားလည္ၾကပံုမရဘူး။ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္ကDemand မရွိပဲ Product ကုိ မရင္းႏွီးထားႏိုင္ဘူးလုိ႔ ရွင္းျပလုိက္ရေသးတယ္။ဒါနဲ႔စကားမစပ္ အခု က်ေနာ္တာဝန္က်ေနတဲ့ အြန္အြန္ဟုိတယ္ဟာ ကမၻာေက်ာ္ေဟာလီးဝုဒ္မင္းသားတည္းသြားခဲ့ဖူးတဲ့ဟုိတယ္ဗ်"
"အမယ္။တယ္ဟုတ္ပါလား။ ကုိရင့္ဟုိတယ္က ဘာေတြမ်ားၾကီးက်ယ္ခမ္းနားေနလုိ႔တုန္း"
ဤသုိ႔လွ်င္ စိတ္ျမန္လက္ျမန္ႏိုင္လွေသာ ကုိသက္ခိုင္၏ စရုိက္အတုိင္း ဂ်ဳိးတာဝန္ထမ္းေဆာင္ရာဟုိတယ္သုိ႔ လုိက္ပါၾကည့္ရွဳလုိ သည္ဆုိျပန္သျဖင့္ ဂ်ဳိးေခၚေဆာင္ရာသုိ႔ လုိက္ပါခဲ့ရာမွ ဖူးခက္ျမိဳ႕မ၊ဖန္ငလမ္းရွိ အြန္အြန္ဟုိတယ္သုိ႔ ေရာက္ရွိခဲ့ကာ အစတြင္ေဖာ္ျပခဲ့ သည့္အတိုင္းဟုိတယ္တစ္ခုလံုးအား ကုိသက္ခိုင္ ေစ့ေစ့ေေပါက္ေပါက္စူးစမ္းေနျခင္းျဖစ္ေလ၏။ အြန္အြန္ဟုိတယ္ေရွ႕၊ကားလမ္း၏ တဖက္တြင္ ဘန္ေကာက္ဘဏ္ႏွင့္ကာစီကြန္(ေတာင္သူလယ္သမား)ဘဏ္အေဆာက္အဦတုိ႔ကုိ ခန္႔ျငားစြာလွမ္းျမင္ေနရသည္။ အြန္အြန္ဟုိတယ္သည္ အခန္းေပါင္းေလးဆယ္ေက်ာ္မွ်သာရွိသည့္ဟုိတယ္အလတ္စားျဖစ္၏။၁၉၂၉ခုႏွစ္တြင္ စတင္တည္ေဆာက္ ခဲ့ေၾကာင္းသိရသည္။အြန္အြန္ဟူသည္ တရုတ္ဘာသာစကား အန္အန္ မွလာသည္ဟုဆုိျပီး အဓိပၸါယ္မွာ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း(Happiness) ဟု ဆုိပါ၏။
က်ေနာ္ကားဟုိတယ္တစ္ခု၏ၾကီးက်ယ္ခမ္းနားမွဳကို ေနာက္ဆံုးေပၚ ေခတ္မီအသံုးအေဆာင္မ်ားေပၚမူတည္၍ေလ့လာေနေသာ္ျငား ကိုသက္ခုိင္ႏွင့္ဂ်ဳိးတုိ႔မွာ တစ္မ်ဳိးတစ္ဘာသာျဖစ္ေနျပန္သည္။ကုိသက္ခိုင္သည္ ဂ်ဳိးလုိက္လံရွင္းလင္းျပသည့္ အေၾကာင္း ျခင္းရာအားလံုး ကုိစိတ္ဝင္တစားလိုက္လံၾကည့္ရွဳရင္း ေခါင္းတျငိမ့္ျငိိမ့္လုပ္ေနေလသည္။
ဟုိတယ္အဝင္ဧည့္ခန္းသည္ က်ေနာ့္အျမင္တြင္မထူးျခားလွ။ေရွးအိမ္ၾကီးတစ္ခုအတြင္းသုိ႔ ေရာက္ေနသည့္ အေငြ႔အသက္ကုိ ခံစား ရသည္။ ဧည့္ခန္းက ေဘးနံရံၾကီးတခ်ပ္မွာ အဂၤေတသားမ်ားကြာက်လ်က္ရွိရာ အတြင္းမွ အုတ္ခ်ပ္မ်ားကုိလွမ္းျမင္ေနရသည္။ ဧည့္ခန္း အလယ္ တြင္ စႏၵယားေဟာင္းၾကီးတလံုးရွိ၏။အဆုိပါစႏၵယားအုိၾကီးနွင့္မလွမ္းမကမ္းတြင္ မီးခံေသတၱာေဟာင္း ခပ္စုပ္စုပ္တစ္လံုး ႏွင့္ ဆုိနီ တံဆိပ္ေရဒီယုိေဟာင္းၾကီးတုိ႔ကုိေတြ႔ေနရျပန္သည္။
အျခားနံရံတစ္ခုေပၚတြင္မူလြန္ခဲ့ေသာ အႏွစ္သံုးဆယ္ခန္႔က ဖူးခက္ျမိဳ႕ထုတ္ဝါက်င့္က်င့္ ေန႔စဥ္သတင္းစာအစုတ္ အျပဲေလးငါးရြက္ကုိ မွန္ေဘာင္သြင္း၍တရုိတေသခ်ိတ္ဆြဲျပသထားျပန္သည္။ဂ်ဳိး၏ရွင္းလင္းခ်က္မွာ စိတ္ဝင္စားဖြယ္ျဖစ္၏။
"ဒီနံရံေဟာင္းၾကီးကုိ မ်က္ႏွာျဖဴေတြသိပ္သေဘာက်ၾကတယ္ကိုသက္ခုိင္။ ဒီနံရံၾကီးကုိ မီွျပီး ဓာတ္ပံုေတြ စြတ္ရုိက္ၾက ေတာ့တာပဲ။ ေရဒီယုိ အေဟာင္း၊မီးခံေသတၱာအေဟာင္းေတြကိုလည္း အထူးအဆန္းအျဖစ္ တအံ့တၾသၾကည့္ၾက၊ ဓာတ္ပံုရုိက္ယူၾကတယ္ဗ်။ ဒီဟုိတယ္ရဲ့ အေပၚထပ္ၾကမ္းခင္းေတြကုိ က်ေနာ္ျပင္ဆင္အစားထုိးဖုိ႔ တာဝန္ယူရတုန္းက သက္တမ္းအနီးစပ္ဆံုးျဖစ္တဲ့ သစ္သားေခ်ာင္း ေတြ ပင္ပင္ပန္းပန္းလုိက္ရွာရေသးတယ္။သစ္အေဟာင္းေစ်းက အသစ္ထက္အမ်ားၾကီးေစ်းပုိ ေပးရတယ္။အဲဒီလုိ ေရွးလက္ရာမပ်က္ ျပင္ဆင္ ထားတာေၾကာင့္ ဒီဟုိတယ္ရဲ့အၾကီးစားမြမ္းမံစားရိတ္ဟာ ဘတ္သန္းငါးဆယ္ေက်ာ္ကုန္တယ္ဆုိရင္ ယံုႏုိင္စရာေတာင္ မရွိဘူး ကုိသက္ခိုင္"
က်ေနာ္ႏွင့္ေတြ႔ေလတုိင္း သူကခ်ည္းဦးေဆာင္ကာ စကားေဖာင္ဖြဲ႔ေနတတ္ေသာ ကုိသက္ခုိင္သည္ သည္တၾကိမ္တြင္နားေထာင္သူသက္ သက္ျဖစ္ေနျပန္ေလ၏။ဂ်ဳိးက က်ေနာ္တုိ႔ကုိ ဟုိတယ္အေပၚထပ္ဆီသုိ႔ ေခၚေဆာင္သြားခ်ိန္တြင္ အတက္ေလွခါးအနီးမွ ဧည့္ၾကိဳေကာင္ တာ၏ေရွ႕၊ေအာက္ဖက္ၾကမ္းျပင္တြင္ ခရီးေဆာင္လက္ဆြဲအိပ္ေဟာင္းႏွစ္လုံးကုိ ေတြ႔ရျပန္သည္။အိတ္ႏွစ္လံုးကား တခ်ဳိ႕ေနရာမ်ားတြင္ သံေခ်းပင္တက္စျပဳေနေခ်ျပီ။အဆုိပါအိပ္ႏွစ္လံုး၏လက္ကုိင္တြင္ အျဖဴေရာင္စကၠဴကဒ္ျပားႏွစ္ခ်ပ္ကုိေတြ႔ရွိသျဖင့္ က်ေနာ္ဖတ္ရွဳမိရာ Phuket AirPort 23Oct; 1942 Phuket Airport Dec;12,1944 ဟူေသာစာတမ္းတုိ႔ကုိေရးထုိးထား၏။ က်ေနာ္က အံ့ၾသသည့္ေလသံျဖင့္ ဂ်ဳိးကို လွမ္းေမးမိသည္။သူ႔အေျဖေၾကာင့္ က်ေနာ္ဆတ္ကနဲ တြန္႔သြားမိသည္။
"ဒီခရီးေဆာင္အိပ္ေတြက ဧည့္သည္ေတြေမ့က်န္ခဲ့တာ ထင္ပါရဲ့"
"ဟာ ေပါက္ေပါက္ရွာရွာကုိမင္းဒင္ရာ။ေစ်းၾကီးေပးျပီး ရွာဝယ္ထားတာခင္ဗ်။ တလံုးကုိ ဗမာေငြဆယ့္ငါးသိန္းေလာက္တန္တယ္"
အြန္အြန္ဟုိတယ္၏ အေပၚထပ္သည္လည္း က်ေနာ္ေမွ်ာ္လင့္ထားသလုိ ၾကီးက်ယ္ခန္းနားသည့္ေခတ္မီသစ္လြင္မွဳကို မေတြ႔ရေခ်။ ဂ်ဳိးႏွင့္ကုိသက္ခုိင္ကား လီယုိနာဒုိဒီကာပရီယုိတည္းခုိခဲ့ရာ အခန္းနံပတ္ (၂၀၄)ေရွ႕တြင္ အမွတ္တရဓာတ္ပံုရုိက္ေနၾကသည္။ အေပၚထပ္ စၾကၤန္ လမ္းတခု၏ေဘးေနရာက်ယ္ေသာကြက္လပ္တစ္ခုတြင္ မ်က္ႏွာျပင္ကုိ သားေရျဖင့္က်က္ထားသည့္ အခ်င္းငါးေပခန္႔ရွိေသာ ဧရာမစည္ၾကီးတစ္လံုးကုိေတြ႔ရသည္။ဟုိဟုိသည္သည္ ေလွ်ာက္ၾကည့္ေနရင္း လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္လခန္႔က ဂ်ဳိးတစ္ေယာက္ က်ေနာ့္ထံမွ အထူးအဆန္းပစၥည္းတမ်ဳိး၊ရန္ကုန္မွဝယ္ယူေပးရန္မွာယူခဲ့ဖူးသည္ကုိ က်ေနာ္ေျပးသတိရမိျပန္သည္။
"ေဟ့၊ဂ်ဳိး ကိုယ္အခုမွ ေတြးမိတယ္။ ဟုိတေလာက မွာတဲဲ့ ေက်ာက္သင္ပုန္းနဲ႔ေက်ာက္တံဟာ ဒီဟုိတယ္မွာ သံုးဖုိ႔ထင္ပါရဲ့"
"ဟုတ္တယ္ကုိမင္းဒင္။ စားေသာက္ခန္းေတြ၊ ဧည့္ခန္းေတြမွာသူတုိ႔မွာခ်င္တဲ့စားေသာက္ဖြယ္ရာေတြရဲ့ နာမည္ေတြကို ေက်ာက္သင္ ပုန္းနဲ႔ေက်ာက္တံသံုးျပီးေရးခိုင္းမယ္လုိ႔စိတ္ကူးခဲ့တာ။ဘားမားအုိင္ပက္ဆုိပါေတာ့။အဆင္မေျပပါဘူးဗ်ာ။ သစ္သားေဘာင္ေတြက လက္ရာ အရမ္းညံ့တယ္။ေဘာင္ေတြမွာ မညီမညာျဖစ္ေနတဲ့သစ္သားစေတြစူးမိရင္ ေလ်ာ္လုိ႔ဆံုးမွာ မဟုတ္ဘူး။ဗမာျပည္က ေက်ာက္ သင္ပုန္းေတြမွာယူျပီး ေဘာင္ေတြျဖဳတ္၊လႊြင့္ပစ္၊ေနာက္ ထုိင္းလုပ္ေဘာင္လွလွေလးေတြတပ္ထားတဲ့ ေက်ာက္သင္ပုန္းေတြဘန္ေကာက္ မွာေရာင္းတယ္ဗ်။ေစ်းကေတာ့ ေအာ္ပ်ံေနတာေပါ့"
ကိုေဇာ္ခိုင္ေခၚဂ်ဳိးတာဝန္ယူစီမံခန္႔ခြဲလ်က္ရွိသည့္ အြန္အြန္ဟုိတယ္၏ အခန္းအားလံုးနီးပါး ဧည့္သည္မ်ားျဖင့္ ျပည့္လ်က္ရွိရာ အတြင္း ခန္းေတာ္ေတာ္မ်ားကိုဝင္ေရာက္ၾကည့္ရွဳရန္အခြင့္မသာေခ်။နမူနာအျဖစ္ က်ေနာ္တုိ႔ဝင္ေရာက္ၾကည့္ရွဳခဲ့ရသည့္ အခန္းအတြင္းပုိင္း ဖြဲ႔စည္းပံုမွာလည္း ေခတ္မီအသံုးအေဆာင္မ်ားထက္ လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္ကုိးဆယ္ဝန္းက်င္က ေရွးေဟာင္းအသံုးအေဆာင္မ်ားသာျဖစ္၍ ထုိသည္ပင္ ဧည့္သည္တုိ႔ကုိ ဆြဲေဆာင္လ်က္ရွိဟန္တူ၏။လူ႔သဘာဝသည္ ထူးဆန္းေပစြ။ အတိတ္ေျခရာတုိ႔ကို ျပန္လည္ တမ္းတလုိ ေသာ ခံုမင္ေသာသေဘာရွိေလသည္တကား။ကုိသက္ခိုင္ကား ထူးထူးျခားျခား ႏွဳတ္ဆိတ္ကာ သူသိလုိသမွ် ဂ်ဳိးကုိ ေမးခြန္း ဆက္တုိက္ ထုတ္လ်က္ရွိ၏။
"ကိုယ့္လူဟုိတယ္က ရုိးရုိးေလးနဲ႔ ဆန္းေနတဲ့ဟုိတယ္ပါကလား။တုိ႔ႏိုင္ငံက ဟုိတယ္ပုိင္ရွင္ေတြကိုေခၚျပခ်င္ပါရဲ့"
"အာ။ ဟုိတယ္ပုိင္ရွင္ေတြကုိတင္ေခၚျပရမွာမဟုတ္ဘူး ကိုသက္ခိုင္။ က်ေနာ္က အစုိးရတာဝန္ရွိပုဂၢိဳလ္ေတြကုိပါ ေခၚျပခ်င္တာ။ တကယ္ေတာ့ ဟုိုတယ္ခရီးသြားလုပ္ငန္းဆုိတာ ကိုယ့္ႏိုင္ငံကိုယ့္ေဒသမွာရွိတာေလးနဲ႔ အံဝင္ေအာင္စဥ္းစားျပီး ႏုိင္ငံတကာဧည့္သည္ ေတြလာခ်င္ေအာင္ ဆြယ္ရတာမ်ဳိးဗ်။ ထင္ရွားတဲ့ ဥပမာေပးရရင္ အင္တာနက္လုိင္းမရတဲ့နယ္ေျမဆုိပါေတာ့။ အင္တာနက္ကင္းမဲ့ ဇံုအျဖစ္သတ္မွတ္ျပီး အင္တာနက္ဒုကၡကေန ေဝးေဝးေနခ်င္တဲ့သူေတြကုိ ျမဴဆြယ္ရမွာ။ခုေတာ့ဗ်ာ တန္ဖုိးၾကီးေရွးေဟာင္းအေမြေတြ တျပံဳၾကီးရွိေနတာေတာင္ စီးပြားျဖစ္ေအာင္ မဖန္တီးနုိင္ရံုတင္မက၊ ေလွ်ာက္ဖ်က္ဆီးေနၾကသလုိပဲ။စဥ္းစား ၾကည့္ေလ။ နဝတ၊နအဖ ေခတ္ေတြတုန္းက၊ႏွစ္ေပါင္း ေထာင္ခ်ီျပီး အထင္ကရသမုိင္းဝင္ခဲ့တဲ့ ပုဂံဘုရားေတြကုိ၊ဝန္ၾကီးေတြ၊ စစ္တပ္ အရာၾကီးေတြ၊ တေယာက္ ေစတီ ဘယ္ႏွစ္ဆူ မြမ္းမံၾကဆုိျပီး သမဝါယမအသင္းခြဲတမ္းခ်သလိုခ်တယ္ဗ်ာ။ေစတီမွန္သမွ် ထံုးသကၤန္းေတြကပ္၊ ပုထုိးနံရံေတြမွာ တန္ဖုိး မျဖတ္ႏိုင္တဲ့ ေရွးပန္းခ်ီလက္ရာေတြကုိ အဂၤေတနဲ႔အေပၚကေန အေခ်ာကုိင္ၾကတယ္တဲ့ဗ်ာ။အံ့ၾသစရာအေကာင္း ဆံုးကေတာ့ သူေဌးမင္းဦးေတဇဟာ ပုဂံေရွးေဟာင္းနယ္ေျမမွာ ေမွ်ာ္စင္အသစ္ၾကီးေဆာက္သတဲ့။ ကုိသက္ခိုင္ရယ္။ ပုဂံနယ္ေျမမွာ သူ႔တန္ဖုိးနဲ႔ သူၾကီးက်ယ္တဲ့ သမိုင္း ေၾကာင္း ရွိျပီးသားပါ။ပုဂံကုိ ပဲရစ္က အီဖယ္ေမွ်ာ္စင္ၾကီးေရြ႕လာရင္ေတာင္ မူလသမုိင္းတန္ဖိုး ထက္၊တက္လာ မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ေနာက္တစ္ခုရွိေသးတယ္ဗ်ာ။ ဦးပိန္တံတားရဲ့ေအာက္ေျခကုိ သစ္သားတုိင္ေတြကိုျဖတ္ထုတ္ျပီး ကြန္ကရစ္တုိင္ေတြနဲ႔ အစားထုိးသတဲ့။ သီတဂူဆရာေတာ္ၾကီးေဟာတဲ့ လူမုိက္အဂါၤေလးပါးနဲ႔ေတာ့ အံကုိက္ပဲဗ်ာ"
"လူမုိက္အဂါၤေလးပါးတဲ့လား လုပ္စမ္းပါအံုးဂ်ဳိးရာ"
"ကုိသက္ခုိင္ကေတာ့ သိသိၾကီးနဲ႔ လုပ္ျပီ။ နည္းမွားေတြကုိလုပ္တယ္။ သူတစ္ပါးကုိလည္း အဲဒီနည္းမွားေတြကုိ လုပ္ခုိင္းတယ္။အဲဒီနည္း အမွားၾကီးကုိလည္း သိပ္တန္ဖုိးထားတယ္။မွားေနျပီလုိ႔ ေျပာရင္ ေျပာတဲ့သူကို ရန္ရွာတယ္တဲ့ဗ်။ ဆရာေတာ္ၾကီးရဲ့ေနာက္ဆံုးမွတ္ခ်က္ ကေတာ့ .. အဲဒီ ေလးခ်က္မွာ အဆုိးတကာ့အဆုိးဆံုးကေတာ့ ကုိယ္လုပ္ေနတဲ့အမွားေတြကုိ သိပ္တန္ဖုိးထားတယ္ဆုိတာပဲ။ အမွားကုိတန္ဖုိးသိပ္ထားတယ္ဆုိမွေတာ့ အမွန္ကုိတန္ဖုိးရွိတယ္လုိ႔ဘယ္ထင္ေတာ့မလဲ။ သိပ္ေၾကာက္ဖုိ႔ေကာင္းတယ္။ တစ္ဘဝလံုး သြားေရာတဲ့"
ဂ်ဳိးကား ဟုိတယ္အေပၚထပ္စၾကၤန္လမ္းတေလွ်ာက္ ခပ္ေျဖးေျဖးေလွ်ာက္ေနရင္း ကုိသက္ခိုင္ကုိ လက္ခ်ာေပးလ်က္ရွိ၏။ ဟုိတယ္ၾကမ္း ခင္းမွာ သစ္သားၾကမ္းခင္းျဖစ္ေသာ္ျငားထိန္းသိမ္းမွဳနည္းစံနစ္ေကာင္းမြန္ေသာေၾကာင့္ ေသသပ္ခိုင္ခန္႔လွသည္။ က်ေနာ္ကမူ သစ္သား ဘီဒုိတစ္ခုမွ ဘူးသီးႏွင့္ခရမ္းသီးပံု လက္ကုိင္ဘုကေလးႏွစ္ခုကုိ ကုိင္ၾကည့္ရင္း သေဘာက်ေနမိသည္။ဟုိတယ္ေနရာ အႏွံ႔ တြင္ အုိးၾကီးအုိးငယ္တုိ႔ျဖင့္ စံနစ္တက်ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ထားေသာ ပန္းမာလ္မ်ဳိးစံုမွာ မ်က္စိပသာဒျဖစ္ေစသည္မက စိတ္ကုိပါ ၾကည္ႏူးေစသည္ကား အမွန္ျဖစ္၏။တစ္ခုေသာ ေနရာတြင္ကား ေစ်းႏွဳန္းခ်ဳိသာစြာတည္းခိုသူတုိ႔အတြက္ စုေပါင္းစပ္ေပါင္း တည္းခုိႏိုင္သည့္ အခန္းမ်ားကုိ မီးဖုိေခ်ာင္ႏွင့့္တြဲလ်က္ေတြ႔ရျပန္သည္။ဂ်ဳိး၏အဆုိအရ ဤအခန္းတုိ႔သည္ ဆင္းရဲသားေငြေၾကး ခ်ဳိ႕တဲ့သူတုိ႔ခ်ည္း လာေရာက္ တည္းခုိၾကသည္မဟုတ္ပဲ သာမန္လူမွဳပတ္ဝန္းက်င္တြင္ စိတ္အပန္းေျဖလုိသည့္၊ ဂုဏ္သေရရွိ က်ိက်ိတက္ခ်မ္းသာၾကသူမ်ားႏွင့္ လူမွဳ ဘဝမ်ဳိးစံုကုိေလ့လာလုိေသာ ကမၻာ့နာမည္ေက်ာ္စာေရးဆရာ မ်ား၊ကဗ်ာဆရာမ်ား ပါဝင္ေနသည္ ဟူသတတ္။ကုိသက္ခိုင္ကား ဂ်ဳိး၏ တရားကုိ ဆက္နာလုိဟန္ျဖင့္ တြန္းအားေပးေနျပန္သည္။
"ကုိရင့္သံုးသပ္ခ်က္ေတြတယ္ေကာင္းကြာ ။ ကုိယ္သာ အာဏာရရင္ ဂ်ဳိးကုိ ဟုိတယ္ခရီးဝန္ၾကီးခန္႔ရမယ္ထင္ပါရဲ့"
"မဟုတ္ေသးဘူး ကုိသက္ခိုင္။ဗမာျပည္မွာ ဟုိတယ္ခရီးသြားလုပ္ငန္းကို က်ေနာ့္ထက္ အျပန္တစ္ရာတတ္တဲ့သူေတြ တျပံဳၾကီးပါ။ ခက္ေနတာက အစုိးရမင္းမ်ားဟာ တတ္သိနားလည္သူေတြကေန.. ေစာေစာကေျပာတဲ့ လူမုိက္အဂါၤေလးပါးထဲကလုိ အမွားကုိေထာက္ျပရင္ ေဒါကန္ၾကတာဗ်။ေျပာလက္စနဲ႔မထူးပါဘူးဗ်ာ။လြန္ခဲ့တဲ့ရက္ပုိင္းကဖတ္ရတဲ့သတင္းတပုဒ္မွာ ပုဂံေရႊစည္းခံုနဲ႔ အာနႏၵာဘုရားမွာ ရွိေနတဲ့ ေရွးမူလက္ ရာပန္းခ်ီေတြကုိ ေနျပည္ေတာ္အမ်ဳိးသားျပတုိက္မွာ ထားဖုိ႔ ယဥ္ေက်းမွဳဝန္ၾကီး ကေတာင္းတာ ေၾကာင့္ ဘယ္ႏွစ္ခ်ပ္ဆုိလား ျဖဳတ္ေပး လုိက္ရသတဲ့။တန္ဖုိးမျဖတ္ႏိုင္တဲ့ ပုဂံေဒသကုိ ဘယ္လုိထိန္းသိမ္းမလဲ ဆုိတာေတာ့ မစဥ္းစား ဘူး။သူ႔ဖာသာေနရာမွန္မွာ ရွိေန တဲ့ ေရွးေဟာင္းအေမြြအႏွစ္ေတြကုိ ျဖဳတ္ျပီးေနရာေရြ႕မတဲ့။ ဒီကိစၥအေပၚေရွးေဟာင္း သုေတသနပညာရွင္ ေဒါက္တာျဖိဳးေက်ာ္ရဲ့ မွတ္ခ်က္ဟာ မွတ္သားစရာပဲဗ်။ ေရွးေဟာင္းပစၥည္းဆုိတာ ေနရာမေရြ႕ရဘူး။ သူ႔ေနရာနဲ႔သူထားရမယ္။ဥပေဒအရမေရြ႕ရဘူး။ႏိုင္ငံ တကာမွာလည္း လက္မွတ္ထုိးထားရတယ္။ေရႊ႕မယ္ေျပာင္းမယ္ဆိုရင္ အေထာက္ အထား ခိုင္ခိုင္လံုလံု ရွိရမယ္။ ပုဂံက အေမြအႏွစ္ လက္ရာေတြ ကို ယူေဆာင္တာဟာ အာဏာရွင္ဆန္တယ္တဲ့။မၾကာခင္ကမွ ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္ဘဝကလြတ္လာတဲ့ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ခင္ညြန္႔ လည္း ေရွးေဟာင္းအေမြအႏွစ္ေတြနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး အခုထက္ထိ၊ ဘာဗဟုသုတမွ ရွိေသးပံုမရဘူး။ ဟုိတစ္ေလာက သတင္းေထာက္ ကေလးမေလးတစ္ေယာက္ကေန ေရွးေဟာင္းေစတီေတြ ထိန္းသိမ္းေရးနဲ႔ပတ္သက္ျပီး အင္တာဗ်ဴးေတာ့.. အန္ကယ္တုိ႔က ေထရဝါဒ ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြေလ။ ဘုရားေတြေဟာင္းေနရင္ျပင္ရ မယ္တဲ့။ ေရႊတိဂံုအေနာက္ဖက္မုဒ္ေစာင္းတန္းၾကီးကုိ ေရႊဥာဏ္ေတာ္စူးေရာက္ျပီးျပဳျပင္ခဲ့တာကုိ ဂုဏ္ယူစရာလုိ႔ မွတ္ေန တုန္း ကုိသက္ခုိင္ေရ''
"ဂ်ိဳးေျပာကာမွ နားထဲမွာ မဟာဂီတ ဦးျပံဳးခ်ဳိရဲ့သီခ်င္းေတာင္ ၾကားေယာင္မိသလုိပဲ။ ဘာတဲ့ ယခုလည္း မုိက္ဆဲမွန္စြာ ေရွ႕ကိုတုိးလုိ႔ တပုိးမုိက္အံုးမွာ ဆုိလား။တုိ႔တုိင္းတုိ႔ျပည္မွာဘယ္ကိစၥမဆုိ ေရွ႕ေနာက္ေမွ်ာ္ေခၚစဥ္းစားျပီး လုပ္တတ္တဲ့ဓေလ့ေခါင္းပါးေနေသးတာ ေတာ့ အမွန္ပဲကြာ။ လြန္ခဲ့တဲ့ သံုးႏွစ္ေလာက္က အဲယားပုဂံေလေၾကာင္းလုိင္းကေန ဖူးခက္ရန္ကုန္တုိက္ရုိက္ေလယာဥ္ခရီးစဥ္ပ်ံသန္း ခဲ့ဖူးတာသြားသတိရမိတယ္။ ေလေၾကာင္းလုိင္းမေျပးဆြဲခင္ ထူးကုမၸဏီပုိင္ဆုိင္လုပ္ကုိင္ေနတဲ့ ဟုိတယ္ေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာကုိ ဧရာမနံရံၾကီးေပၚမွာ ပရုိဂ်က္တာနဲ႔ ထုိးျပီးျပလုိက္တာ ဖူးခက္က ထိပ္ဆုိတဲ့ ဟုိတယ္သူေဌးေတြေတာင္ ပါးစပ္အေဟာင္းသားနဲ႔ တအံ့တၾသျဖစ္ၾကရတယ္ဂ်ဳိးေရ။ ဒါေပမဲ့ကြာ ။ဗမာျပည္ဝင္ခြင့္ ဗီဇာအတြက္ဘန္ေကာက္ကုိတကူးတကသြားရတာမုိ႔ တလေက်ာ္ ေလာက္နဲ႔ပဲ ဖူးခက္ရန္ကုန္ေလေၾကာင္းလုိင္းဟာ တစခန္းရပ္သြားရပါေရာလား။ ဒီခရီးစဥ္မေျပးဆြဲခင္ကတည္းက ဖူးခက္မွာ ဗမာေကာင္စစ္ဝန္ရံုးထားမွ ျဖစ္မယ္ဆုိတာေလာက္ေတာင္ မေတြးေတာ၊မစဥ္းစားခဲ့ၾကတာအံ့ပါရဲ့ "
စင္စစ္ ဂ်ဳိးႏွင့္ကိုသက္ခိုင္တုိ႔၏ စကားသံမ်ားကုိ က်ေနာ့္နားမွ ၾကားေနရေသာ္လည္း က်ေနာ့္စိတ္ကား ကမၻာေက်ာ္ေဟာလီးဝုဒ္မင္းသား လီယိုနာဒုိဒီကာပရီယုိ သရုပ္ေဆာင္ခဲ့သည့္ တုိင္တန္းနစ္ရုပ္ရွင္ဇာတ္ကားၾကီးဆီသုိ႔ ေရာက္ရွိေနေလ၏။ဘယ္ေသာအခါမွ မနစ္ျမွဳပ္ႏိုင္ ဟုေၾကြးေၾကာ္ခဲ့ေသာ ဂုဏ္သေရရွိေၾကးရည္တတ္ခရီးသည္အမ်ားစုကိုတင္ေဆာင္ခုတ္ေမာင္းခဲ့သည့္ တုိက္တန္းနစ္သေဘၤာၾကီးကား ညဥ့္အခ်ိန္မေတာ္ ဘြားကနဲေပၚလာေသာေရခဲေတာင္ၾကီးေၾကာင့္ ႏွစ္ပုိင္းက်ဳိးလ်က္နစ္ျမွဳပ္ခဲ့ရသည္။ခရီးသည္အခ်ဳိ႕ကံေကာင္းေထာက္ မစြာအသက္ရွင္ခြင့္ရၾက၏။အခ်ဳိ႕ကား ေရေအာက္တြင္ ထာဝရလဲေလ်ာင္းၾက၏။
ခ်စ္ျခင္း၊မုန္းျခင္း၊ေလာကဓံတရား၏ျပက္ရယ္ျပဳမွဳ၊ သခါၤရ၏သေဘာတုိ႔ကုိ က်ေနာ္ေတြးေတာေစာေၾကာေနဆဲမွာပင္ ကုိသက္ခိုင္တစ္ေယာက္ အဆင္းေလွခါးဆီသုိ႔ ဦးတည္ေနသည္ကုိ ဖ်တ္ကနဲ သတိျပဳမိသည္။
ဟုိတယ္ေအာက္ထပ္သုိ႔ျပန္ဆင္းလာၾကရင္း အျပင္ဘက္သုိ႔ က်ေနာ္လွမ္းၾကည့္လိုက္သည့္အခါ ေတာင္ဆီမွာ မုိးေတြညိဳ႕ေနေလျပီ။ ဖူးခက္မွာ ညိဳသည့္မုိးေၾကာင့္ ပ်ဳိ႕ဦးရင္ က်ေနာ္တုိ႔တသုိက္ အျပန္ခက္ျပန္ေခ်ဦးေတာ့မည္။
ဓာတ္ပုံ။ ။ဂူဂဲလ္
ယေန႔ထုတ္ ဆဲဗင္းေဒးအပတ္စဥ္ဂ်ာနယ္။ မင္းဒင္ရဲ့သက္ခိုင္ အခန္းဆက္ဝတၳဳရွည္။