မစို႔မပို႔ ရူးသူမ်ား
|
9:21 PM |
No မွတ္ခ်က္ |
႐ြာမွာ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ ငယ္ငယ္တည္းက ေပါင္းလာခဲ့တဲ့ ေအးႏိုင္ဆိုတဲ့
ေဘာ္ဒါတစ္ေယာက္ရွိတယ္။ သူက ကေလးတည္းက ႏိုင္ငံတကာေရးရာေတြ စိတ္ဝင္စားတယ္။
လူစုံရင္ (အထူးသျဖင့္ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ေတြ႕ရင္) အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ သိပပၸံပညာေတြ၊
စက္မႈလက္မႈေတြ သူသိသမ်ွ ရွယ္ယာေတာ့တာပဲ။
ကံဆိုးမိုးေမွာင္က်စြာ ေအးႏိုင္ဟာ အသက္ ၁၅-၁၆ ေလာက္မွာ ဦးေႏွာက္မူမမွန္ ျဖစ္လာတယ္။ မူမမွန္ရာက တစ္စတစ္စန႔ဲ ေနာက္ဆုံးမွာ (အရပ္သုံးစကားနဲ႔ ေျပာရရင္) ရူးသြားေတာ့တယ္။
ကံဆိုးမိုးေမွာင္က်စြာ ေအးႏိုင္ဟာ အသက္ ၁၅-၁၆ ေလာက္မွာ ဦးေႏွာက္မူမမွန္ ျဖစ္လာတယ္။ မူမမွန္ရာက တစ္စတစ္စန႔ဲ ေနာက္ဆုံးမွာ (အရပ္သုံးစကားနဲ႔ ေျပာရရင္) ရူးသြားေတာ့တယ္။
ရူးတယ္ဆိုေပမယ့္ တစ္ျခားအရူးေတြလို လူေတြကို ရန္ျပဳ၊
ကိုယ္တုံလုံးခြၽတ္ေလွ်ာက္သြား...အဲဒီလိုမ်ိဳး မဟုတ္ဘူး။ သူထင္ရာ သူေျပာ၊
သူလုပ္ခ်င္တာ ထလုပ္၊ သူ တစ္ေယာက္တည္း သြားခ်င္ရာ ေလွ်ာက္သြား၊ အဲဒီလိုမ်ိဳး
စံေသြေနတာ။
သို႔ေသာ္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ဆီကလူေတြရဲ႕ ရိုးရာဥပါဒါန္အတိုင္း အေတာ္အတန္ စံေသြတယ္ဆိုရင္ပဲ အရပ္အျမင္မွာ 100% အရူးစာရင္း ဝင္သြားတယ္။ လူေတြက သူ႔ကို အရူးလို ဆက္ဆံ၊ အရူးလို ေျပာဆို၊ အရူးလို က်ီစယ္၊ အရူးတစ္ေယာက္ ရသင့္ရထိုက္တာထက္ပိုတဲ့ အရူးတံဆိပ္ေတြ ခပ္ႏွိပ္ျကတယ္။
ဒါေပမဲ့ ဒါကို ေအးႏိုင္က အရမ္းႀကီး ထည့္တြက္ေနတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ တစ္ျခားလူေတြရဲ႕ ရူးသြပ္မႈကို သူ႔ဘက္ကလည္း ျပန္ရိပ္မိေနသလို ျပဳံးၿဖီးၿဖီးအထာနဲ႔ သူ႔ကို လာစသူေတြကို ျပန္ေခ်ပေလ့ရွိတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔႐ြာမွာ ေခတ္စားတဲ့ ေအးႏိုင္ေျပာေနက် ဂႏၴဝင္စကားတစ္ခုက...
"မင္းတို႔နဲ႔ ၾကာၾကာေပါင္းရင္ ငါပါ ရူးပါလိမ့္မယ္"တဲ့။
ငယ္သူငယ္ခ်င္းေပမယ့္ အခုအခ်ိန္မွာ ေအးႏိုင္ ကြၽန္ေတာ့္ကို မမွတ္မိေတာ့ဘူး။ သို႔ေသာ္ သူနဲ႔ေတြ႕တိုင္း ေလးေလးနက္နက္ ႏႈတ္ဆက္ရင္း ေလာကႀကီးရဲ႕ တစ္မူးသာခ်င္မႈကို ျပန္ေျပာင္းဆင္ျခင္မိတယ္။
လူေတြ ကိုယ္ရူးတာကို ဖုံးဖိရင္း တစ္ျခားသူေတြကို အရူးလုပ္ စြပ္စြဲေနတာ ေတြ႕ရတဲ့အခါ၊ ကိုယ့္အတၲ၊ ကိုယ့္ကုလားထိုင္၊ ကိုယ့္ထမင္းအိုး၊ ကိုယ့္တန္ခိုးအာဏာ ကြယ္ေပ်ာက္ဆိတ္သုဥ္းမွာ စိုးရိမ္တာကိုပဲ သူနဲ႔ လူအမ်ား လမ္းမွားမေရာက္ေစေရးဆိုၿပီး ခပ္တည္တည္ ႐ႊီးေနတာ ျမင္ရတဲ့အခါ၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ခ်စ္တာမွန္းမသိ၊ သူတစ္ပါးကို ခ်စ္တာမွန္းမသိ၊ ကိုယ့္စိတ္ခံစားခ်က္ ျဖစ္ရွိမႈကိုေတာင္ သဲကြဲေအာင္ မၾကည့္မျမင္ႏိုင္ဘဲ သူ႔ကို၊ ကိုယ့္ကို၊ တိုင္းျပည္ကို၊ လူမ်ိဳးကို၊ ဘာသာသာသနာကို ခ်စ္ေယာင္ျပၿပီး တစ္ဘက္သားနဲ႔ ေယဘုယ် လူမ်ားစုရဲ႕ အၫြန္႔တလူလူ ထြက္ရွိမႈကို ရိုက္ခ်ိဳးေနတာေတြ ၾကဳံရၾကားရၾကည့္ရတဲ့အခါ....
ကြၽန္ေတာ့္သုခမိန္ႀကီး ေအးႏိုင္ရဲ႕စကားကို အမွတ္တမဲ့ ေကာ္ပီလုပ္ ညည္းတြားမိေတာ့တယ္...
"ဒီလူေတြနဲ႔ ၾကာၾကာေပါင္းရင္ ငါပါရူးသြားလိမ့္မယ္" လို႔။
တကယ္ေတာ့ ကမၻာႀကီးရဲ႕မ်က္ႏွာကို ေခတ္အဆက္ဆက္ အိုးမည္းသုတ္ခဲ့ၾကတာ ေအးႏိုင္လို ၁၀၀ ရာႏႈန္းျပည့္ အရူးေတြ မဟုတ္၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကို လူေကာင္းေယာင္ေဆာင္ထားတဲ့ မစို႔မပို႔အရူးတစ္ပိုင္းေတြ။ ။
သို႔ေသာ္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ဆီကလူေတြရဲ႕ ရိုးရာဥပါဒါန္အတိုင္း အေတာ္အတန္ စံေသြတယ္ဆိုရင္ပဲ အရပ္အျမင္မွာ 100% အရူးစာရင္း ဝင္သြားတယ္။ လူေတြက သူ႔ကို အရူးလို ဆက္ဆံ၊ အရူးလို ေျပာဆို၊ အရူးလို က်ီစယ္၊ အရူးတစ္ေယာက္ ရသင့္ရထိုက္တာထက္ပိုတဲ့ အရူးတံဆိပ္ေတြ ခပ္ႏွိပ္ျကတယ္။
ဒါေပမဲ့ ဒါကို ေအးႏိုင္က အရမ္းႀကီး ထည့္တြက္ေနတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ တစ္ျခားလူေတြရဲ႕ ရူးသြပ္မႈကို သူ႔ဘက္ကလည္း ျပန္ရိပ္မိေနသလို ျပဳံးၿဖီးၿဖီးအထာနဲ႔ သူ႔ကို လာစသူေတြကို ျပန္ေခ်ပေလ့ရွိတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔႐ြာမွာ ေခတ္စားတဲ့ ေအးႏိုင္ေျပာေနက် ဂႏၴဝင္စကားတစ္ခုက...
"မင္းတို႔နဲ႔ ၾကာၾကာေပါင္းရင္ ငါပါ ရူးပါလိမ့္မယ္"တဲ့။
ငယ္သူငယ္ခ်င္းေပမယ့္ အခုအခ်ိန္မွာ ေအးႏိုင္ ကြၽန္ေတာ့္ကို မမွတ္မိေတာ့ဘူး။ သို႔ေသာ္ သူနဲ႔ေတြ႕တိုင္း ေလးေလးနက္နက္ ႏႈတ္ဆက္ရင္း ေလာကႀကီးရဲ႕ တစ္မူးသာခ်င္မႈကို ျပန္ေျပာင္းဆင္ျခင္မိတယ္။
လူေတြ ကိုယ္ရူးတာကို ဖုံးဖိရင္း တစ္ျခားသူေတြကို အရူးလုပ္ စြပ္စြဲေနတာ ေတြ႕ရတဲ့အခါ၊ ကိုယ့္အတၲ၊ ကိုယ့္ကုလားထိုင္၊ ကိုယ့္ထမင္းအိုး၊ ကိုယ့္တန္ခိုးအာဏာ ကြယ္ေပ်ာက္ဆိတ္သုဥ္းမွာ စိုးရိမ္တာကိုပဲ သူနဲ႔ လူအမ်ား လမ္းမွားမေရာက္ေစေရးဆိုၿပီး ခပ္တည္တည္ ႐ႊီးေနတာ ျမင္ရတဲ့အခါ၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ခ်စ္တာမွန္းမသိ၊ သူတစ္ပါးကို ခ်စ္တာမွန္းမသိ၊ ကိုယ့္စိတ္ခံစားခ်က္ ျဖစ္ရွိမႈကိုေတာင္ သဲကြဲေအာင္ မၾကည့္မျမင္ႏိုင္ဘဲ သူ႔ကို၊ ကိုယ့္ကို၊ တိုင္းျပည္ကို၊ လူမ်ိဳးကို၊ ဘာသာသာသနာကို ခ်စ္ေယာင္ျပၿပီး တစ္ဘက္သားနဲ႔ ေယဘုယ် လူမ်ားစုရဲ႕ အၫြန္႔တလူလူ ထြက္ရွိမႈကို ရိုက္ခ်ိဳးေနတာေတြ ၾကဳံရၾကားရၾကည့္ရတဲ့အခါ....
ကြၽန္ေတာ့္သုခမိန္ႀကီး ေအးႏိုင္ရဲ႕စကားကို အမွတ္တမဲ့ ေကာ္ပီလုပ္ ညည္းတြားမိေတာ့တယ္...
"ဒီလူေတြနဲ႔ ၾကာၾကာေပါင္းရင္ ငါပါရူးသြားလိမ့္မယ္" လို႔။
တကယ္ေတာ့ ကမၻာႀကီးရဲ႕မ်က္ႏွာကို ေခတ္အဆက္ဆက္ အိုးမည္းသုတ္ခဲ့ၾကတာ ေအးႏိုင္လို ၁၀၀ ရာႏႈန္းျပည့္ အရူးေတြ မဟုတ္၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကို လူေကာင္းေယာင္ေဆာင္ထားတဲ့ မစို႔မပို႔အရူးတစ္ပိုင္းေတြ။ ။
0 comments:
Post a Comment