ေယာဂီ . . .

ဆစ္ခနဲ နာက်င္သြားေသာ ဘယ္ဘက္ ဒူးဆစ္မွ ေ၀ဒနာေၾကာင္႔ ၾဆာမာ စိတ္ထဲမွ
ဖြဖြေလး ညည္းမိသည္ ။ အနိစၥ . . အနိစၥ ၊ ၾကမ္းတမ္းေ၀ဒနာေတြကို ဥေပကၡာနဲ႕
ရွဳ႕ . . . ရွဳ႕ ။


ဟုတ္ပါသည္ ။ ၾဆာမာ တရားရိပ္သာတစ္ခုကို ေရာက္ေနသည္ ။ ဂရုၾကီး ဦးဂိုအင္ကာ
တည္ေထာင္ခဲ႔ေသာ တရားစခန္းမ်ားထဲမွ တခုေသာ တရားစခန္းပင္ ။ လယ္တီဆရာ
ေတာ္ၾကီး ၏ နည္းနာနိသယ အတိုင္း ၀ိပသနာကမၼဌာန္းကို က်င္႔ၾကံပြားမ်ားရေသာ
တရားရိပ္သာတစ္ခုပင္ ျဖစ္သည္ ။

ပရိတ္သတ္သိၾကသည္႕အတိုင္း ၾဆာမာသည္ အရက္ကိုေတာ္ေတာ္ၾကိဳက္သည္ ။
ေဆးလိပ္ကိုလည္း မျပတ္နိဳင္ေပ ၊ ကလပ္တက္ရတာ ၀ါသထံုသည္ ။ ေကတီဗြီ
မာဆတ္လည္း စိတ္ပါ၀င္စားသည္ ။

သို႕ေသာ္ ၾဆာမာလိုလူသည္ မည္ကဲ႔သို႕ ျဖစ္သည္မသိ ။ ရိပ္သာ၀င္ရမည္ဆို
ေတာ႕လည္း စိတ္၀င္စားျပန္သည္ ထိုေၾကာင္႔ ယခု ဆယ္ရက္တရားစခန္းကို
ေရာက္ရွိလာျခင္းျဖစ္သည္ ။

ပထမ စေရာက္ေသာေန႕ မွ စ၍ ၾဆာမာတို႕ စကားမေျပာရေတာ႕ပါ ။ ၀စီပိတ္
က်င္႔ရသည္ ။ ေယာဂီ ကိုးဆယ္ေက်ာ္ ရွိေသာ တရားစခန္းတြင္ တိတ္ဆိတ္
ျုခင္းၾကီးစိုးေနသျဖင္႔ ၾဆာမာမွာ မေနတတ္မထိုင္တတ္ ကိုးလိုးကန္႕လန္႕ၾကီး
ျဖစ္ေနသည္ ။

ဒါတင္မကေသး ထမင္းေကြ်းေတာ႕လည္း သတ္သတ္လြတ္သာေကြ်းသည္ ။
ဥပုဒ္သီလ ေဆာက္တည္ထားရသျဖင္႔ ညေနစာလည္းမေကြ်း ။ တရားထိုင္
ခ်ိန္က လည္း မနက္ေလးနာရီခြဲ မွ ည ကိုးနာရီ အထိ နန္းစေတာ႕ ထိုင္
ေနရသည္ ။ ၾကားမွာ ငါးမိနစ္ ငါးမိနစ္ မွ် သာ နားခ်ိန္ေပးသည္ ။ ထမင္းစား
ျပီး တနာရီေက်ာ္နားရသည္ ။

၀ိပသနာတရားမထိုင္မွီ အာရံုစူးစို္က္မွဳ႕ ( သမထ ) ရရွိေစရန္ အာနာပါန ကမၼဌန္း
စထိုင္ရသည္ ။ ႏွာသီးဖ်ား မွ ၀င္ေလ ထြက္ေလ ကို ရွဳ႕ရျခင္းပင္ ။

ထိုေၾကာင္႔ ၾဆာမာလည္း ခပ္တည္တည္ပင္ မ်က္လံုးကိုမွိတ္ ၊ ခါးဆန္႕ထိုင္ကာ
အာနာပါန ရွဳ႕မွတ္ရသည္ ။

ရွုးး . . . ( ၀င္ေလ )
ရွုး . . . ( ထြက္ေလ )

၀င္ေလ ၊ ထြက္ေလ ၊ ၀င္ေလ ၊ ထြက္ေလ . . . ၀င္ ထြက္ ၊ ၀င္ထြက္ ။
ကေတာက္ . . . မေန႕က ပိုက္ဆံ ၇ ေသာင္းေလာက္ၾကြသြားတယ္ ။
ၾကြမွာေပါ႔ ငါလဲ ေသာင္းက်န္းခ်က္က လြန္တာကိုး ။ ၀င္ေလ . . . ထြက္ေလ ။

၀င္ေလ . . . ထြက္ေလ . . . ၀င္ထြက္ဆိုမွ မေန႕က မာဆတ္က ငတိမေလး
က ေတာ္ေတာ္ နိပ္တာပဲ ။ ၀င္ထြက္ လည္းေကာင္း . . . အဲ႔ေလ စိတ္က ဘယ္
ေရာက္ သြားျပန္ပါလိမ္႔ . . . ၀င္ေလ .. ထြက္ေလ ။

စိတ္ဆိုသည္႕ အမ်ိဳး က အေတာ္ပင္ ထိန္းရခက္မွန္း ကိုယ္တိုင္ တရားထိုင္
အာနာပါန ရွဳ႕မိေတာ႕မွသိေတာ႕သည္ ။ တရားမွတ္ေနရင္း ဘယ္တုန္းကတည္း
က စိတ္ထဲတြင္ေရာက္ေနမွန္းမသိေသာ အရာေတြ က ေပၚလာျပန္သည္ ။

ေနာက္ေတာ႕တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ အာနပါန ကိုရလာသည္ ။ ေလးရက္ေျမာက္ေန႕
လည္က်ေတာ႕ ၀ိပသနာကမၼဌာန္းကို တက္ရသည္ ။ ပိုခက္သည္ ။ ကိုယ္ခႏၱာကို
ရွဳ႕ရသည္ ။ ျဖစ္ပ်က္ေနတာကို ရွဳ႕ရသည္ ။ နာက်င္ေနတာကို နာက်င္ေနသည္
ဟုရွဳ႕ရသည္ ၊ နာက်င္ရမလားဆိုျပီး ေဒါသစိတ္မျဖစ္ရဟုဆို၏ ။ ခက္လွခ်ည္ရဲ႕ ။

ငယ္ထိပ္က စရွဳ႕ရသည္ ။ မည္သည္႕ေ၀ဒနာကို ခံစားေနရသနည္း ။ နာလား
ယားလား ၊ ထံုလား ၊ က်င္လား ။ ဥေပကၡာတရားႏွင္႔ရွု႕ရသည္ ။ ငယ္ထိပ္မွ ေျခ
ဖ၀ါးအထိ ရွဳ႕မွတ္ရသည္ ။

ၾဆာမာလည္း ၀ိပသနာရွဳ႕ရျပန္သည္ ။

ေအာ္ . . . ဒီေနရာက နာေနတာပဲ . . . အနိစၥ . . .အနိစၥ ။ ဥေပကၡာတရားနဲ႕
ရွဳ႕ . . . ရွဳ႕ ။ ေဒါသစိတ္မျဖစ္

ထံုေနတယ္ ၊ ထံုေနတယ္ ။ ထံုေနတာကိုထံုေနတယ္လို႕ မွတ္ ။ အနိစၥ
ျဖစ္ပ်က္ သေဘာေတြပါလား ၊ အနိစၥ အနိစၥ ၊ အနိစၥ တရားေတြပါလား ။
အနိစၥဆိုလို႕ မေန႕က ကလပ္က ေဆာ္ေလးက မိုက္ထွာ ၊ အနိပ္စားေလး
ပဲ ။ ငိငိ ၊ ငါ႔ကို ဖုန္းျပန္ဆက္ေနေလာက္ျပီ ၊ ငါက တရားစခန္းမွာ ဖုန္း
ကပိတ္ထား ၊ႏွေျမာလိုက္တာေနာ္ ၊ အနိပ္စား အနိပ္စား အဲ႔ေလ အနိစၥ
အနိစၥ ။

မွတ္ေနရင္း စိတ္က ထြက္ေျပးသည္ ။ ရွဳ႕ေနရင္း စိတ္က ရုန္းကန္ေနသည္ ။
နာရီ၀က္တနာရီေလာက္ၾကာေသာ္ ေျခေထာက္ေတြ ေခြထိုင္ထားရာမွ ထံုလာ
သည္ အလြန္အမင္းနာလာသည္ ။ အဓိဌာန္တရားထိုင္ခ်ိန္ဆို မလွဳပ္ရ အဓိဌာန္
၀င္ထားသည္ ၊ မ်က္လံုးမဖြင္႔ ရ ၊ ထိုင္တာ မျပင္ရ ။ နာသည္ ။ နာသည္ ။
နာေတာ႕ တရားကို ဥေပကၡာနဲ႕မွတ္ေနရင္း ေတာ္ေတာ္နာလာသည္ ။

ေဒါသမျဖစ္ေအာင္ထိန္းရင္းမွ ေဒါသျဖစ္လာသည္ ။ ငါဘာေၾကာင္႔ ဒီေလာက္
ေတာင္ မထိုင္နိဳင္ရတာလဲ ။ အံၾကိတ္ကာထိုင္သည္ ၀ိပသာနာပြားရင္းေဒါသ
ျဖစ္လာသည္ ။ စိတ္သည္ လံုးလည္ခ်ာလည္လိုက္ေနသည္ ။ လူက တရား
ခန္းမထဲတြင္ ေက်ာက္ရုပ္လို ျငိမ္သက္ေနေသာ္လည္း စိတ္က ရုန္းရင္းဆန္ခတ္
ျဖစ္ေနသည္ ။ တသက္လံုးမရဖူးေသာ အေတြ႕အၾကံဳမ်ားပင္ ။ ေနာက္ဆံုးေတာ႕
ထြက္ေျပးခ်င္လာသည္ ။

ၾဆာၾကီး ဦးဂိုအင္ကာ က တရားထဲမွာ ေဟာထားသည္ ။ သူလည္း ဆရာၾကီး
ဦးဘခင္ တရားရိပ္သာကို စ၀င္တုန္းက ထြက္ေျပးရန္ အထုပ္ပင္ျပင္ျပီးသြား
ျပီဆိုသည္ ။ အုတ္နံရံကလည္း အျမင္႔ၾကီး ဆရာၾကီးကလည္း ျပန္မလြတ္၍
မျပန္ခဲ႔ရပဲ ၊ တရားဆက္ထိုင္ခဲ႔ရသည္ဟု ေျပာသည္ ။ ၾဆာမာတို႕တရားစခန္း
အုတ္နံရံကလည္း ဆရာၾကီး ဦးဘခင္တို႕ အုတ္နံရံထက္ ပိုျမင္႔မည္ထင္သည္ ။

စိတ္က ဘယ္လိုမွထိန္းမရ ။ စိတ္တြင္ ၀ိညဏ္န ၊ သင္ညဏ္ ၊ ေ၀ဒနာ
သခၤါရ ဆိုတာရွိသည္ ။ ၀ိညဏ္နက သိစိတ္ျဖစ္သည္ ။ ၀ိညဏ္နေၾကာင္႔
ျမင္ေတြ႕ရသည္ ။ တခါတေလ မိတ္ေဆြမ်ား ႏွင္႔ ေဘးခ်င္းကပ္ေတြ႕လွ်က္
မျမင္ပဲ ေက်ာ္သြားသည္မွာ ၀ိညဏ္နလြတ္ေန၍ျဖစ္သည္ ။ ၀ိညဏ္နကပ္
ေတာ႕မွ ျမင္ရသည္ ။

၀ိညဏ္နက ျမင္ေတာ႕ သင္ညဏ္က ဆံုးျဖတ္သည္ ။ ေကာင္း၏ ၊ ဆိုး၏ ကို
သင္ညဏ္က ဆံုးျဖတ္သည္ ။

သင္ညဏ္က ဆံုးျဖတ္ေသာ ေ၀ဒနာက ေကာင္းျခင္း ဆိုးျခင္း ေ၀ဒနာေပၚလာ
သည္ ။ ေ၀ဒနာက ခံစားရေတာ႕ သခၤါရက ၾကိဳက္တယ္ ၊ မၾကိဳက္ဘူး ၊ ေနာက္
ထပ္လိုခ်င္ေသးတယ္ ။ မလိုခ်င္ေတာ႕ဘူး ဟု လိုခ်င္မွဳ႕ မလိုခ်င္မွဳ႕ေတြ ျဖစ္
လာသည္ ။

ဘ၀သည္ ထို သခၤါရေၾကာင္႔ သံသရာရွည္ရသည္ ။ သခ္ါရသည္ သံသရာ
လွည္းဘီးၾကီးလည္းျဖစ္သည္ ။ လိုခ်င္ေသးမွဳ႕ ၊ မလိုခ်င္ေတာ႕မွဳ႕အေၾကာင္း
ေတြေၾကာင္႔ အက်ိဳးေတြျဖစ္လာသည္ ။ ငါစြဲေတြျဖစ္လာသည္ ။ တပ္မက္မွဳ႕
ေတြျဖစ္လာသည္ ။

ေကာင္းတာေတြၾကံဳရေတာ႕ ၾကိဳက္တယ္ ၊ လိုခ်င္တယ္ ၊ ေနာင္လည္း လိုခ်င္
ေသးတယ္ စသည္ျဖင္႔ တဏွာျဖစ္လာသည္ ။

မေကာင္းတာေတြၾကံဳရေတာ႕ မေကာင္းဘူး ၊ မၾကိဳက္ဘူး ၊ မလိုခ်င္ဘူး စသျဖင္႔
ေဒါသေတြ ျဖစ္လာသည္ ။

ဤသို႕ျဖင္႔ ၾဆာမာတို႕ ဘ၀သံသရာၾကီးသည္ အက်ိဴး အေၾကာင္းမ်ားေၾကာင္႔
အရွိန္ျပင္းျပင္းလည္ပါတ္ေတာ႕သည္ ။ ယခုဘ၀မွ အက်ိဳးမ်ားက ေနာင္ဘ၀
တြင္ အေၾကာင္း ၊ အေၾကာင္းမ်ားက အက်ိဳး စသည္ျဖင္႔ အင္ဂ်င္အားေကာင္း
လာသည္ ။

၀ိပသနာက ထိုသံသရာမရွည္ရေအာင္ သင္ၾကားေပးသည္ ။ သခ္ါရေတြကိုျဖတ္
ေတာက္ေပးသည္ ။ သခၤါ့ရေတြ ေနာက္ျဖစ္မလာေအာင္ရွဳ႕မွတ္ရသည္ ။
လက္ရွိ သခ္ါရေတြ ကုန္သြားလွ်င္ ၊ ယခင္က ကုသိုလ္ကံ အကုသိုလ္ကံ အေၾကြး
အေဟာင္းေတြ ကို ရွဳ႕မွတ္ရသည္ ။ ထို ကံေတြက ၾကမ္းတမ္းေ၀ဒနာ ၊ သိမ္ေမြ႕
ေ၀ဒနာစသည္ျဖင္႔ ကိုယ္ခႏၱာတြင္ေပၚလာသည္ ။

ေယာဂီ မ်ားကို ၁၀ ရက္ထည္းျဖင္႔ ကိေလသာကုန္ေအာင္ ၊ တဏွာကုန္ေအာင္
ျဖတ္ခိုင္းျခင္းမဟုတ္ ။ ဤကဲ႔သို႕လုပ္ရသည္ဟု နည္းေပးျခင္းသာျဖစ္သည္ ။

ၾဆာမာကား ယခင္က မိရိုးဖလာ ဗုဒၵဘာသာသာ ျဖစ္ခဲ႔ရသည္ ။ ထံုးတမ္းစဥ္လာ
၀တ္ျပဳကိုးကြယ္မွဳ႕ ၊ ဂါထာရြတ္မွဳ႕ ၊ ၾကည္ညိဳမွဳ႕ေတြကိုသာ ဘာသာေရးဟုထင္
မွတ္ကာ ေရွ႕တန္းတင္ခဲ႔ၾကသည္ ။ ဂုဏ္ေတာ္ပုတီးစိတ္လွ်င္ပင္ ကိုယ္႕ကိုကိုယ္
ထြက္ရပ္ေပါက္မတတ္ ၊ ရဟႏၱာျဖစ္ေတာ႕မတတ္ထင္ခဲ႔သည္ ။ ဘာသာေရးအသိ
နည္းခဲ႔သည္ ။

ၾဆာမာတို႕ လူေတြကားအေတာ္ခက္သည္ ။ ဂရုၾကီးဦးဂိုအင္ကာကလည္းေဟာ
သည္ ။ လူေတြ ဘာသာေရးကိုးကြယ္မွဳ႕ဟာ ေဆးဆရာနဲ႕လူနာနဲ႕တူသည္ ။

ပထမ လူနာအမ်ိဳးအစားက ေနမေကာင္းျဖစ္ေတာ႕ ဆရာ၀န္ဆီသြားသည္ ။
ဘာေဆးေသာက္ရမလဲဟုေမးသည္ ။ ဆရာ၀န္က ဒီေဆးကိုေသာက္ဟု
ညြန္သည္ ။ လူနာက အိမ္ျပန္လာျပီး ဆရာ၀န္ကို အၾကည္ညိဳလြန္ကာ
ရုပ္ထု ထုျပီး စင္ေပၚတင္သည္ ၊ ေဆးကို ကိုင္ကာ မနက္ႏွစ္လံုး ညႏွစ္လံုး
ဂါထာကို ရြတ္သည္ ။ ေဆးကို ကား မေသာက္ ။

ဆရာ၀န္ကိုၾကည္ညိဳတာလည္း ေကာင္းပါသည္ ၊ ယံုၾကည္မွဳ႕သည္ ေပ်ာက္
သင္႔သေလာက္ေပ်ာက္ပါလိမ္႔မည္ ။ သို႕ေသာ္ ေဆးမေသာက္လွ်င္ ေရာဂါ
အရွင္းေပ်ာက္မည္မဟုတ္ ။

တခ်ိဳ႕ကေတာ႕ ဆရာ၀န္ဆီသြားသည္ ။ ဆရာ၀န္က ေဆးေပးေတာ႕ ဒါေသာက္
ရမွာလား ၊ ေကာင္းသည္ ၊ ေကာင္းသည္ ၊ ေကာင္းလိုက္သည္႕ ေဆးနည္း ပါ
တကား ( သာဓု သာဓု သာဓု ) ဟု ရြတ္သည္ ။ ေဆးကိုကားမေသာက္ ။

ထိုမွ်သာမေသး . . . ငါ႔ဆရာ၀န္ေကာင္းသည္ ၊ မင္းဆရာ၀န္မေကာင္းဟု
ရန္ျဖစ္ၾကေသးသည္ ။ ဒုတ္တပ်က္ ၊ ဒါးတပ်က္ျဖစ္ၾကသည္ ။ သံသရာအရွည္
ပါကုန္သည္ ။ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင္႔ အက်ိဳးေတြ ျဖစ္လာရသည္ ။

တခ်ိဳ႕ကမွဳ႕ ဆရာ၀န္ကိုလည္း ၾကည္ညိဳသည္ ။ ဆရာ၀န္ေပးသည္႕ ေဆးခါး
ကိုလည္း ၾကိတ္မွိတ္ေသာက္သည္ ။ ေရာဂါတေန႕ေပ်ာက္လာပါလိမ္႔မည္ ။

တရားရိပ္သည္ ေအးခ်မ္းလွသည္ ။ တရားရိပ္သည္ သာယာလွသည္ ။
တရားရိပ္တြင္ အကုသိုလ္ဟူ၍ ရွာမရေတာ႕ေလာက္ေအာင္နည္းပါးသည္ ။

သို႕ေသာ္ ပုထုဇဥ္ျဖစ္ေနသ၍ တရားရိပ္တြင္ အျမဲမေနနိဳင္ေသး ။ လူ႕ေဘာင္
ကို ျပန္လာရဦးမည္ ။ အျပစ္ေတြ ျပန္လုပ္လွ်င္လုပ္မိမည္ ။ အကုသိုလ္ေတြ
ျပန္လုပ္မိမည္ ။ ကံငါးပါး ျပန္က်ိဳးပ်က္ဦးမည္ ။ ပုထုဇဥ္ ျဖစ္ေနေသးသ၍ ။

သို႕ေသာ္ ၾဆာမာသည္ ေဆးနည္းကိုရထားျပီးျပီ ။ ေသာက္ဖို႕သာ က်န္ေသး
သည္ ။ ပထမ ျမည္းစမ္းၾကည္႕လိုက္ေသာ ေဆးေသးေသးေလးတဖဲ႔ပင္
ခါးသီးလွသည္ ။ အမွန္တရား ၊ ရုပ္တရား ၊ နာမ္တရားမ်ားသည္ ခါးသီးလွ
ေပသည္ ။

ဗုဒၵ သည္ ဤ တရားေတာ္ၾကီးႏွင္႔ ျမတ္စြာဘုရားအျဖစ္ကိုေရာက္ရွိခဲ႔သည္ ။
မေရမတြက္နိဳင္ေသာ အရိယာမ်ားလည္း လြတ္ေျမာက္ခဲ႔ျပီးျပီ ။
မိတ္ေဆြမ်ားလည္း တရက္ေတာ႕ ဒီတရားႏွင္႔ပင္ လြတ္ေျမာက္ရေပဦးမည္ ။

ၾဆာမာ မိတ္ေဆြမ်ားကို အၾကံေပးလိုပါသည္ ။ မိတ္ေဆြမ်ားအေနျဖင္႔
ျဖစ္နိဳင္လွ်င္ အခ်ိန္ဆယ္ရက္ေလာက္ ေပး၍ တရားစခန္း ျဖစ္ျဖစ္ ၊
တရားျပဆရာတစ္ေယာက္ထံပင္ ျဖစ္ျဖစ္ ၀ိပသနာတရားနည္းလမ္းခံ
သင္႔ပါသည္ ။

ယခု မသံုးနိဳင္ေသး ၊ မက်င္႔ၾကံနိဳင္ေသးလွ်င္ပင္ ေဆးနည္းသိကအခ်ိန္မေရြး
ေသာက္နိဳင္ေသာ လူနာပင္ျဖစ္သည္ ။ မိတ္ေဆြမ်ား ရွင္သန္ရေသာ ဘ၀ရက္
ေပါင္း ေထာင္ေသာင္းခ်ီထဲမွ အခ်ိန္ဆယ္ရက္သည္ မိတ္ေဆြ၏ ဘ၀ေနထိုင္မွဳ႕
အေတြးအေခၚ အယူအဆ မ်ားကို တနည္းတဖံု ေျပာင္းလဲေစနိဳင္ပါလိမ္႔မည္ ။

ၾဆာမာ ယခုတေခါက္ မေသာ အခြ်န္သည္ ၊ တရားဓမၼ အခြ်န္ ျဖစ္ေသာေၾကာင္႔
မိတ္ေဆြမ်ား ဖတ္ရသည္ မွာ ပ်င္းရိမည္ေသခ်ာပါသည္ ။ ျပီးဆံုးေအာင္ဖတ္ေပး
ေသာ မိတ္ေဆြကိုလည္း ၀ိပသနာအေၾကာင္း သတင္းပါးရသည္႕အတြက္ အထူး

 ေက်းဇူးတင္ရွိပါသည္ ။

ဘ၀တု သဗ မဂၤလံ . . . ။

ခပ္သိမ္းေသာ ေအးခ်မ္းမွဳ႕မ်ားေရာက္ရွိပါေစသတည္း . . . ။

ၾဆာမာ ( သံေခ်ာင္းပါတီ )
၁၄ ။ ၃ ။ ၂၀၁၄

Demon

•

4 mins