ကြ်န္မနာမည္ အခ်ိဳမွဳန္႔ပါ...

Thet Wai March 22, 2014 at 9:03am

မဂၤလာပါ။ ကြ်န္မ နာမည္ အခ်ိဳမွဳန္႔ လို႔ ေခၚပါတယ္။ ဒီနာမည္ကို ဘယ္သူက စျပီး ကင္ပြန္းတပ္လိုက္တယ္ ဆိုတာ ကြ်န္မ မသိပါဘူး။ ကြ်န္မသိတာ ကြ်န္မရဲ႕ နာမည္ဟာ အခ်ိဳမွဳန္႔…။ ကြ်န္မကို ေလးစားသမွဳနဲ႔ မ အခ်ိဳမွဳန္႔၊ ေဒၚ အခ်ိဳမွဳန္႔ ဆိုျပီး အေရွ႕က မ ေတြ ေဒၚ ေတြ တပ္ေခၚေနစရာလည္း မလိုပါဘူး။
ဒါလဲ ရွင္တို႔ သိတဲ့အတိုင္းပဲေလ။ အခုေနာက္ပိုင္းထုတ္တဲ့ ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ေတြမွာ မ ေတြ ၊ ေဒၚ ေတြ ဘယ္မွာ ပါေတာ့လို႔လဲ။ ကြ်န္မရဲ႕ ဇာတိက ဘယ္ကလာမွန္း ေသေသခ်ာခ်ာ မသိပါဘူး ကြ်န္မမွာ မိဘေတြလည္း မရွိပါဘူး ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြလည္း တစ္ေယာက္မွ မရွိပါဘူး။ ကြ်န္မ အသက္ကိုလည္း ကြ်န္မ မသိပါဘူး။ ကြ်န္မကို ဘယ္သူေတြက ဘယ္အခ်ိန္တုန္းက ေမြးဖြားျပီး ဘယ္လိုလုပ္ ဒီ အမွဳန္႔ေလာကထဲ ေရာက္လာတယ္ ဆိုတာလည္း တကယ္ မသိခဲ့ပါဘူး။ ေမြးေန႔မသိေတာ့ သူမ်ားေတြလို ေမြးေန႔ပြဲေတြ ဘာေတြလည္း အၾကီးအက်ယ္ မက်င္းပႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။ ကြ်န္မ တကယ္ေတာ့ တစ္ေကာင္ၾကြက္ (သို႔မဟုတ္) တစ္ေကာင္မွဳန္႔ပါ။ ရယ္စရာမ်ား ေကာင္းေနမလားပဲ…။

တခ်ိဳ႔ကေတာ့ ေျပာၾကတယ္။ ကြ်န္မဟာ ပေလာပီနံ ဆိုတဲ့ ဥ တစ္မ်ိဳးက ဆင္းသက္လာသတဲ့။ မျဖစ္ႏိုင္တာရွင္… ကြ်န္မလို ေသးေကြးျဖဴႏုတဲ့ အမွဳန္႔ၾကည္ၾကည္ေလးကို အဲဒီ ေျမၾကီးထဲက တြန္းထိုးျပီး ထြက္လာတဲ့ ပေလာပီနံဆိုတဲ့ ညိဳညစ္ညစ္ ၀တုတ္တုတ္ ဥတစ္မ်ိဳးနဲ႔  ဘယ္လိုမ်ား ဇြတ္ အတင္း ဆက္စပ္ ပတ္သက္ပစ္လိုက္ၾကတာပါလိမ့္။ ကြ်န္မမွာ ရယ္ခ်င္စိတ္တစ္၀က္နဲ႔ ေအာ္… လူေတြ… လူေတြ… လို႔သာ မၾကာခဏ ေရရြတ္ေနမိတာပါပဲ။ တခ်ိဳ႔ကလည္း ေျပာၾကေသးတယ္။ ကြ်န္မက ဂ်ပန္သူေလး တဲ့…။ ကြ်န္မရဲ႕ ဇာတိက ဂ်ပန္ျပည္ တဲ့။ ကြ်န္မ နာမည္ရင္းက အာဂ်ီႏိုမိုတို တဲ့။ အင္း… ဒါေတာ့လည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ကြ်န္မက ဂ်ပန္မေလးေတြလိုပဲ ေသေသးသြယ္သြယ္နဲ႔ အသားအရည္က ၾကည္စင္စင္ ျဖဴလြလြေလး မဟုတ္လား။ ဒီလိုဆိုေတာ့ ကြ်န္မရဲ႕ ကိုယ္ေရးရာဇ၀င္မွာ အမည္ - အာဂ်ီႏိုမိုတို၊ ေမြးဖြားရာဇာတိ - ဂ်ပန္ လို႔ ျဖည့္ရမွာေပါ့ေနာ္…။ သေဘာက်စိတ္နဲ႔ ကြ်န္မ ျပံဳးမိတယ္။ ကြ်န္မကို သိပ္မႏွစ္ျမိဳ႔ၾကသူ တခ်ိဳ႔ကေတာ့ျဖင့္ ဒိုက္ဦးသူ တဲ့။ ခက္လိုက္တာရွင္။ ကြ်န္မကို သူတို႔ပါးစပ္ထဲ ေျပာခ်င္သလိုကို ေျပာေနၾကတာပဲ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကြ်န္မကေတာ့ ပရိတ္သတ္ အမ်ားစု တြင္တြင္က်ယ္က်ယ္ သိၾက ေခၚၾကတဲ့နာမည္ အခ်ိဳမွဳန္႔ ဆိုတာကိုပဲ စြဲလမ္းႏွစ္သက္ပါတယ္ေလ။

တကယ္ေတာ့ေလ ဒီလို အမွဳန္႔ဘ၀မွာ ကြ်န္မ ေပ်ာ္ပါတယ္။ ဘာလို႔ဆို ကြ်န္မနာမည္ေနာက္မွာ မွဳန္႔ ဆိုတာ ပါတယ္ မဟုတ္လား။ ကြ်န္မမွာ ေဆြရင္းမ်ိဳးခ်ာရယ္လို႔ မရွိေပမဲ့ ကြ်န္မနဲ႔ နာမည္ ေနာက္ဆံုးစာလံုးခ်င္း တူတဲ့ အေဖၚအေပါင္းေတြ အမ်ားၾကီး ရွိတာေလ။ ေကာ္မွဳန္႔ ၊ ဂ်ံဳမွဳန္႔ ၊ ဆန္မွဳန္႔ ၊ ပဲမွဳန္႔ ၊ ေကာက္ညွင္းမွဳန္႕၊  ေရႊၾကည္မွဳန္႔ အစရွိသည္ျဖင္ေပါ့။ သူတို႔အားလံုးက ကြ်န္မနဲ႔ မနီးမေ၀းမွာ ရွိေနၾကသူေတြခ်ည္းပဲဆိုေတာ့ ကြ်န္မလို တစ္ေကာင္မွဳန္႔မွာ အားတက္ရပါတယ္ေလ။

ဒါေတြ ထားပါ… တကယ္တမ္း ကြ်န္မ ေျပာခ်င္တာက ဒီလိုရွင့္။ ဟိုးလြန္ခဲ့တဲ့ အႏွစ္ႏွစ္ အလလထဲက လူတိုင္းရဲ႕ရင္ထဲမွာ - အိမ္တိုင္းရဲ႕ မီးဖိုခန္းမွာ ကြ်န္မရွိေနခဲ့တာေလ။ ကြ်န္မ မပါရင္ ဘယ္ဟင္းခြက္မွ မျပီး၊ ဟင္းတကာဟင္းရဲ႕ အရသာဟာ ကြ်န္မ အေပၚမွာပဲ မူတည္ေနတာ။ အရသာ ေျခာက္ပါး ဆားမပါဘိ ပ်က္သိသိ ဆိုတာ ဟိုးေရွးပေ၀သဏီက စကားပါ။ အမွန္ကေတာ့ အရသာဟာ ကြ်န္မ ဆိုတဲ့ အခ်ိဳမွဳန္႔ မပါမွ ပ်က္တာ ရွင့္… သိရဲ႕လား…။ ဟင္းခ်က္ တတ္ကာစ အိမ္ရွင္မေတြရဲ႕ ပ်က္လုလု ဟင္းခြက္ေတြမွာလည္း ကြ်န္မ ပါတာပဲ။ မတတ္တတတ္နဲ႔ လက္စြမ္းျပေနတဲ့ လူပ်ိဳၾကီးေတြရဲ႕ ဟင္းခြက္မွာလည္း ကြ်န္မ ပါတာပဲ…။ အုိ… ကုန္ကုန္ေျပာရရင္ ဘယ္ဟင္းခြက္မွာမဆို ကြ်န္မ ပါတာပါပဲ…။

ေနာက္ျပီး ဆိုင္တကာ့ဆိုင္က အစားအစာေတြမွာလည္း ကြ်န္မက အဓိကက်တာပဲ။ ရွင္တို႔ေျပာေျပာေနၾကတဲ့ နာမည္ၾကီး ေခါက္ဆြဲေၾကာ္ဆိုင္၊ နာမည္ၾကီး ေၾကးအိုးဆိုင္ေတြဆို ကြ်န္မကို ဖန္ပုလင္းအၾကီးစားၾကီးနဲ႔ တခန္းတနား ထည့္ထားျပီး ဟင္းပြဲေတြတိုင္းမွာ ဟင္းခတ္ဇြန္း အၾကီးစားနဲ႔ ခပ္ထည့္ပလိုက္ၾကတာရွင့္။ သူတို႔ရဲ႕ စီးပြားေရးဟာ ကြ်န္မအေပၚမွာ မူတည္ေနတယ္လို႔ကို ေျပာႏိုင္တာ။ သူတို႔ဆိုင္က စားစရာေတြကို လူေတြက စြဲစြဲလမ္းလမ္းနဲ႔ အေခါက္ေခါက္ အခါခါ လာစားၾကရင္း စားလို႔သိပ္ေကာင္းတယ္ အရသာရွိလိုက္တာ…လို႔ ခ်ီးက်ဴးေလတိုင္း ဆိုင္ရွင္အန္တီၾကီးက ကြ်န္မေနတဲ့ ဖန္ပုလင္းၾကီးကို လက္နဲ႔ တယုတယ လာပြတ္ေပးျပီး ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္းေတြ တတြတ္တြတ္ ေျပာေသးတာ။ ဟိုမယ္… ဆန္မွဳန္႔ တို႔ ဂ်ံဳမွဳန္႔တို႔ဆို ပုလင္းထဲေနရဖို႔ ေ၀းစြ၊ ပလတ္စတစ္အိတ္ ညစ္ထပ္ထပ္ထဲကေတာင္ အျပင္ကို ထြက္ခြင့္ရရွာတာ မဟုတ္ဘူး။ ကိုယ့္ဂုဏ္ကိုယ္ေဖၚ မသူေတာ္ တဲ့…။ ကြ်န္မ အေၾကာင္းေတြ ဆက္ေျပာေနရင္ ရွင္တို႔္ နားညီးေနမွာ ေသခ်ာပါတယ္။

အခုမ်ားေတာ့ စိတ္ကို ညစ္ရေရာရွင္။ ဘယ္သူက ဘယ္လိုမ်ား စျပီး သတင္းလႊင့္လိုက္တယ္ မသိပါဘူး။ ကြ်န္မကိုလည္း မိုႏိုဆိုဒီယမ္ ဂလူတမစ္ ဆိုတဲ့ ပံုတံုးတံုးနဲ႔ ရွည္လ်ားေထြျပားတဲ့ နာမည္ ေပးၾကတယ္။ ျပီးေတာ့ ကြ်န္မကို စားရင္ပဲ ခ်က္ခ်င္း ေရာဂါေတြရေတာ့မလို၊ အသက္ေဘးပဲ ၾကံဳရေတာ့မလို အပိုေတြ ေျပာျပီး ကြ်န္မကို ပ ထုတ္ေနၾကတာ။ ျဖစ္ႏိုင္တာေတာ့ ကြ်န္မကို မနာလိုျဖစ္ေနတဲ့ ဟို အသားမွဳန္႔ဆိုတဲ့ အမွဳန္႔မ ပဲ ျဖစ္မယ္ ထင္တယ္။ က်န္တဲ့ ဂ်ံဳမွဳန္႔ ၊ ဆန္မွဳန္႔ ၊ ပဲမွဳန္႔ ေတြကလည္း သူတို႔ မ်က္ႏွာသာ မရၾကေတာ့ ကြ်န္မကိုဆို အလိုလို မ်က္မုန္းက်ိဳးေနၾကျပီးသား။ ဟို အသားမွဳန္႔ကို ေသြးထိုးေပးတာလည္း သူတို႔ပဲ ျဖစ္မွာ ၾကိ္မ္းေသတယ္။

ျပီးေတာ့ သုေတသနလုပ္တယ္ဆိုတဲ့ အျဖဴေရာင္ ၀တ္ရံုနဲ႔ လူတစ္စုက ကြ်န္မကို ၾကြက္ေတြကို ခ်ေကြ်းျပီး စားခိုင္းသတဲ့။ ရာရာစစ… နဂိုထဲကမွ ေပတိေပေတ ေျမၾကီးထဲတိုးေနတဲ့ ၾကြက္ အစုတ္ပလုတ္ေတြဟာ ကြ်န္မကိုစားေတာ့ ေရာဂါျဖစ္ၾကသတဲ့။ ဆိုးက်ိဳးရၾကသတဲ့။ မျဖစ္ႏိုင္တာ… ေရာဂါဟာ သူတို႔ကိုယ္ထဲမွာ အစထဲက ရွိႏွင့္ျပီးသားပါ။

အဆိုးဆံုးကေတာ့ အရင္က ကြ်န္မေနခဲ့တဲ့ ေနရာေတြမွာ ဟို အသားမွဳန္႔ ဆိုတဲ့ အမွဳန္႔မက ေခါင္းတခါခါ လည္တေမာ့ေမာ့နဲ႔ ေနရာ၀င္ယူေနတာပါပဲ။ ဘယ့္ႏွယ့္ရွင္… အမ်ိဳးမသိ အေဆြမရွိ၊ ကြ်န္မလိုေတာင္ ဂ်ပန္ဇာတိ ဒိုက္ဦးဇာတိ စတဲ့ ဇာတိ ဇစ္ျမစ္ေလး မွိန္ျပျပ မေဖၚျပႏိုင္တဲ့ ဘယ္က ဘယ္လိုေရာက္လာမွန္းမသိတဲ့ အဲဒီအမွဳန္႔မကို လူေတြက အရာေပး အေရးလုပ္ေနၾကတာျမင္ေတာ့ ကြ်န္မ တကယ္ကိုပဲ အသည္းနာမိပါရဲ႕။ ေျပာေသးတယ္ သူက ၾကက္ က လာတာတဲ့…။ ကြ်န္မျဖင့္ ရယ္ခ်င္လိုက္တာ… ေျပာပံုကိုလည္း ၾကည့္အံုးေလ… အသားမွဳန္႔ဆိုတာ ၾကက္ က လာသတဲ့…။ သိပ္ရယ္စရာေကာင္းတာပဲေနာ္…

ေနာက္ဆံုးက်ေတာ့ အခ်ိဳမွဳန္႔ ဆိုတဲ့ ကြ်န္မဟာ ေကာင္းက်ိဳးမေပး ဆိုးက်ိဳးကိုသာ ေပးတတ္သတဲ့။ မစားၾကရင္ ေကာင္းမယ္တဲ့။ စာေစာင္ေတြ ေၾကာ္ျငာေတြမ်ာဆို မျမင္ခ်င္မွ အဆံုး ပလူကို ပ်ံေနတာပဲ။ ဘာတဲ့… No MSG added တဲ့။ ခက္ ခက္ရခ်ည္ရဲ႕… သူတို႔ပဲ နာမည္ရွည္ၾကီး ေပး… ျပီးျပန္ေတာ့ သူတို႔ပဲ နာမည္ကို အတိုခ်ံဳ႕ပစ္ နဲ႔။ ဆိုင္ေတြနဲ႔ အသင့္သံုးေဆာင္ႏိုင္တဲ့ အစားအစာေတြမွာ ကြ်န္မ မပါေၾကာင္း အက်ယ္တ၀င့္ ရွင္းလင္း ေျပာျပ ေၾကာ္ျငာၾက။ ကြ်န္မကို သံုးလက္စ အိမ္ရွင္မေတြကလည္း ခါးခါးသီးသီးကို ပစ္ပယ္ၾက… ျပီးေတာ့ ဘာမွန္းညာမွန္းမသိတဲ့ အသားမွဳန္႔ ဆိုတာကို အစားထိုးၾက။ ကြ်န္မ မပါတဲ့ အစားအစာေတြဟာ ဂုဏ္ယူ ၀ံ့ၾကြားစြာ ေအာင္ပြဲခံၾက။ လူေတြကလည္း တစ္ခုခုစားေတာ့မယ္ဆို အခ်ိဳမွဳန္႔ပါသလား… အခ်ိဳမွဳန္႔ပါသလား… နဲ႔ အသည္းအသန္ ေမးၾကတာကလား…။ စားေသာက္ဆိုင္ေတြရဲ႕ ဆိုင္းဘုတ္မွာ ေၾကာ္ျငာမွာ အခ်ိဳမွဳန္႔ မပါဘူး လို႔ ေၾကာ္ျငာျပီး သူတို႔ေရွ႕ကို ေရာက္လာတဲ့ ဟင္းခြက္ထဲမွာ အခ်ိဳမွဳန္႔ ပါ မပါ ဆိုတာ ျမင္ႏိုင္လို႔လား။ စားစရာထုတ္ပိုးထားတဲ့ အိပ္ခြံေပၚမွာ မပါဘူး ေရးထားျပီး အထဲမွာ ပါေနေတာ့ေရာ ဘယ္သူ သိႏိုင္မွာလဲရွင္။ စဥ္းစားၾကည့္ၾကပါအံုး…။

ေျပာခ်င္တာကေတာ့ အႏွစ္ႏွစ္အလလက သံုးစြဲလာခဲ့တဲ့ လူေတြ၊ အခ်ိဳမွဳန္႔စားလို႔ ဒုကၡေရာက္တယ္ ဆိုတာ မၾကားစဖူးပါ။ အခုေနာက္ပိုင္းေခတ္မွာ လူေတြ က်န္းမာေရး ခ်ိဳ႔ယြင္းလြယ္လာၾကတာဟာ ကြ်န္မ တစ္ေယာက္တည္းေၾကာင့္ေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ လူေနမွဳ စနစ္နဲ႔ ေန႔စဥ္ဘ၀ ဟာ အဓိက အက်ဆံုးပါ။ စိတ္ထဲရွိသလို အဆီအအိမ့္ေတြ စား၊ အခ်ိန္ရွိသ၍ မလွဳပ္မယွက္နဲ႔ စည္းစိမ္ယစ္မူးေနျပီး ေရာဂါေလးတစ္ခု ျပစရာရေတာ့မွ ကြ်န္မနာမည္ကို ဆြဲ ဆြဲထည့္ၾကတာ မတရားသျဖင့္ပါ။ ဒီေတာ့ သိပ္ၾကီးလည္း အကဲမဆတ္ၾကပါနဲ႔လားရွင္။ လူၾကီးေတြ ေျပာေနၾကတဲ့ စကားတစ္ခုလိုေပါ့… တန္ေဆး လြန္ေဘး တဲ့…။ ဘယ္အရာမဆို တန္ေဆး လြန္ေဘး လို႔ သေဘာထားျပီး သင့္တင့္သလို ခ်င့္ခ်ိန္ျပီး သံုးစြဲ စားေသာက္ဖို႔ပါပဲ။ ကြ်န္မ အခ်ိဳမွဳန္႔ မွ မဟုတ္ပါဘူး… ဘယ္အရာမဆိုပါ။ မ်ားလာရင္ ဒုကၡေပးတတ္ၾကတာခ်ည္းပါပဲ။

ဒါကိုမွ မဟုတ္ဘူး… လံုး၀ ေရွာင္မယ္ ရွားမယ္၊ ကြ်န္မကို စားရင္ ေရာဂါရတာ ေသခ်ာတယ္လို႔ ေလွနံဓါးထစ္ မွတ္ထားရင္ေတာ့လည္း ရပါတယ္။ လုပ္ၾကပါ… ရွင္တို႔က ရဲေတြပဲ…။ အဲလိုဆိုရင္ ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္း ကိုယ့္အိမ္မွာ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ စိတ္တိုင္းက် ခ်က္ျပဳတ္ ျပင္ဆင္ျပီးသာ စားၾကပါေတာ့။ အျပင္စာေတြမွာ ကြ်န္မ မပါတာ မရွိသေလာက္ပဲ၊ အနည္းနဲ႔ အမ်ားေတာ့ ကြ်န္မ ပါေနတုန္းပဲ ဆိုတာ တိုးတိုး ထပ္ေျပာလိုက္ပါရေစ။ ဒါ ရွင္တို႔ အတြက္ ေစတနာရွိလြန္းလို႔ ေျပာျပရတာေနာ္…။ ေျပာရတာ ေမာလိုက္တာရွင္… နားအံုးမယ္…။

ဟုတ္ကဲ့… မွတ္ထားပါေနာ္… ကြ်န္မ နာမည္ အခ်ိဳမွဳန္႔ လို႔ ေခၚပါတယ္။

သက္ေဝ
(၂၁ မတ္ ၂၀၁၄)