ျမန္မာ့ေရႊအိုး ထမ္းခ်ိန္ကို ျမင္ခ်င္ပါသည္
|
6:59 PM |
No မွတ္ခ်က္ |
Tuesday, 18 February 2014 13:09
Written by ေက်ာ္စံဝင္း
၂၀၁၀ ေနာက္ပိုင္း ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး အေျပာင္းအလဲ ကာလအတြင္း ႏိုင္ငံေရးအရ တည္ၿငိမ္မႈ ရွိျခင္း၊ မရွိျခင္း ကိစၥမ်ားစြာတို႔ ေပၚေပါက္ လာခဲ့ၾကၿပီး အဆိုပါ ကိစၥမ်ား၏ အေရးအရာမ်ားႏွင့္ ျမစ္ဖ်ားခံရာ မ်ားသည္ မည္သည့္ ေနရာမ်ားမွ ထြက္ေပၚခဲ့သနည္း ဆိုသည္မွာ မ်ားစြာ စိတ္ဝင္စားဖြယ္ရာႏွင့္ ႏိုင္ငံေရး ေလ့လာသူ လူတန္းစားမ်ားအၾကား အျငင္းအခံု ျဖစ္စရာ၊ ေျပာစရာ ကိစၥတစ္ခု ျဖစ္လာခဲ့သည္။
ယခင္ ႏိုင္ငံေတာ္အာဏာ အဝဝကို ကိုင္တြယ္ က်င့္သံုးခဲ့သူ တပ္မေတာ္ အစိုးရ လက္ထက္မွ ယခု ဒီမိုကေရစီနည္းက် ေျပာင္းလဲလာသည့္ အရပ္သား အစိုးရတို႔အၾကား မၿပီးျပတ္ႏိုင္ေသးေသာ Institution မ်ား ကိစၥ၊ ပြင့္လင္း ျမင္သာမႈ ရွိျခင္း၊ မရွိျခင္း ကိစၥ၊ တာဝန္ယူမႈ၊ တာဝန္ခံမႈ ကိစၥ စသျဖင့္ ကိစၥ ေျမာက္ျမားစြာတို႔ ႐ႈပ္ေထြးေနသလို တစ္ၿပိဳင္နက္တည္းမွာပင္ ႏိုင္ငံေရး ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲမႈမ်ား၊ စီးပြားေရး ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲမႈမ်ား စသျဖင့္ ႏိုင္ငံ၏ အဓိက အေရးႀကီးေသာ ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲေရးမ်ား အျပင္ အျခား အေရးႀကီးေသာ ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲေရး လုပ္ငန္းစဥ္မ်ားကို အရပ္သား အစိုးရသည္ ကိုင္တြယ္ ေျဖရွင္း ေနခဲ့ရၿပီလည္း ျဖစ္သည္။
ဒီမိုကေရစီ အသြင္ကူးေျပာင္းေရးႏွင့္ အေျခခံဥပေဒ ကိစၥ
၂၀၁၂ ခုႏွစ္ ဧၿပီလ ၁ ရက္ေန႔ ၾကားျဖတ္ ေရြးေကာက္ပြဲ အၿပီး၌ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးတြင္ အရွိန္အဝါႀကီးေသာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ NLD ပါတီတို႔ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ အေျခခံဥပေဒ အတိုင္း တရားဝင္ ႏိုင္ငံေရး လမ္းေၾကာင္းေပၚသို႔ ေရာက္လာခဲ့ၿပီးေနာက္ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲမႈ ျဖစ္စဥ္မ်ား ပိုမို ျမန္ဆန္ခဲ့သည္မွာ ယခုဆိုလွ်င္ ၂ ႏွစ္ ျပည့္ေျမာက္ေတာ့မည္လည္း ျဖစ္သည္။ မၾကာေသးခင္ ကာလမ်ားက NLD ပါတီႏွင့္ ေခါင္းေဆာင္မွ ၎တို႔၏ ေရြးေကာက္ပြဲ ဝင္ျခင္း ရည္ရြယ္ခ်က္မ်ားထဲမွ တစ္ခုျဖစ္ေသာ အေျခခံဥပေဒ ျပင္ဆင္ေရးကို စတင္ လုပ္ေဆာင္လာခဲ့ၿပီး ႏိုင္ငံအႏွံ႔ အေျခခံဥပေဒ ျပင္ဆင္ေရး လူထုဆႏၵ ခံယူပြဲမ်ားကို ခပ္သြက္သြက္ လႈပ္ရွားခဲ့သည္ကို ေတြ႕ရမည္ ျဖစ္သည္။ မ်ားမၾကာမီ ရက္မ်ား အတြင္းကလည္း ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး အဝန္းအဝုိင္းအၾကား ၾသဇာရွိေသာ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ ပြင့္လင္း ကြန္ရက္အဖြဲ႕မွ ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ အေျခခံဥပေဒ ျပင္ဆင္ေရး ကိစၥကို ညႇိႏိႈင္း၍ သေဘာတူ ေၾကညာခ်က္ တစ္ရပ္ကို ထုတ္ျပန္ႏိုင္ခဲ့သည္။
ႏိုင္ငံ၏ ေျပာင္းလဲသြားေသာ ႏိုင္ငံေရး ပံုစံအရ ဒီမိုကေရစီ ႏိုင္ငံတစ္ခု အျဖစ္သို႔ ေလွ်ာက္လွမ္းရာတြင္ အေရးႀကီးေသာ ဒီမိုကေရစီ အသြင္ကူးေျပာင္းျခင္း ျဖစ္စဥ္တြင္ မ်ားစြာ အေရးႀကီးေသာ လက္ေတြ႕က်က် အလုပ္ လုပ္ႏိုင္သည္မ်ားကိုလည္း ထည့္သြင္း စဥ္းစားထားဖို႔ လိုအပ္ေနရာ ဒီမိုကေရစီႏႈန္း စံမ်ားႏွင့္ တိုင္းတာရန္ ခက္ခဲေသာ အျခား ကိစၥမ်ားသည္ပင္လွ်င္ တစ္ၿပိဳင္နက္ ထြက္ေပၚလာတတ္သည္။ အေျခခံဥပေဒ ျပင္ဆင္ေရး ကိစၥတြင္ ႏိုင္ငံကို ဒီမိုကေရစီနည္းက် သိမ္ေမြ႕စြာ ခရီးဆက္ႏိုင္ဖို႔ ဆိုလွ်င္ ဒီမိုကေရစီ စနစ္အျဖစ္ ကူးေျပာင္းရန္ ခက္ေသာ၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး၊ ဥပေဒျပဳေရးႏွင့္ တရားစီရင္ေရး မ႑ိဳင္ႀကီး သံုးရပ္ အလုပ္ လုပ္ရန္ ခက္ခဲေသာ ပုဒ္မမ်ားကိုပါ ထည့္သြင္း စဥ္းစားရန္ လိုအပ္ေနသည္။
ဥပမာအားျဖင့္ ေျပာရလွ်င္ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ အေျခခံဥပေဒအရ ျမန္မာ့ ဥပေဒျပဳေရး အာဏာျဖစ္ေသာ ျပည္ေထာင္စုအဆင့္ လႊတ္ေတာ္မ်ားကို အမ်ဳိးသား လႊတ္ေတာ္ႏွင့္ ျပည္သူ႕လႊတ္ေတာ္ဟူ၍ ႏွစ္မ်ိဳး ခြဲျခားထားၿပီး အမ်ဳိးသား လႊတ္ေတာ္ကို တိုင္းေဒသႀကီးႏွင့္ ျပည္နယ္ အသီးသီးမွ လူဦးေရ အခ်ဳိးအစား တူညီစြာျဖင့္ ဖြဲ႕စည္္းထားၿပီး ျပည္သူ႕လႊတ္ေတာ္ကို တစ္ႏိုင္ငံလံုးရွိ ၿမိဳ႕နယ္ အသီးသီးမွ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားႏွင့္ ဖြဲ႕စည္းထားပါသည္။ လူဦးေရအားျဖင့္လည္း အမ်ဳိးသား လႊတ္ေတာ္တြင္ ၂၂၄ ေယာက္ႏွင့္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္တြင္ ၄၄၀ ဦးတို႔ျဖင့္ ဖြဲ႕စည္းထားရာ လူဦးေရ အခ်ဳိးအားျဖင့္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္သည္ ကိုယ္စားလွယ္ဦးေရ ပိုမို မ်ားျပားေနသည္။ သို႔ေသာ္လည္း လုပ္ပိုင္ခြင့္၊ ခံစားခြင့္ႏွင့္ သက္တမ္းတို႔မွာ အမ်ဳိးသား လႊတ္ေတာ္ႏွင့္ ျပည္သူ႕လႊတ္ေတာ္တို႔မွာ အတူတူ ျဖစ္ေနရာ ျပည္ေထာင္စု လႊတ္ေတာ္တြင္ အဆံုးအျဖတ္ ရယူရမည့္ ကိစၥမ်ားတြင္ အမ်ဳိးသား လႊတ္ေတာ္အေနႏွင့္ အေရးနိမ့္ရမည္ ျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ဆိုပါလွ်င္ Minority Rights ကို ပိုမို ရရွိေစရန္ ဖန္တီးထားေသာ လႊတ္ေတာ္ႏွစ္ရပ္ စနစ္၏ လာရင္း ရည္ရြယ္ခ်က္သည္ ေပ်ာက္ဆံုးသြားမည္ ျဖစ္ရာ ဥပေဒျပဳေရး အာဏာအေနႏွင့္ အလုပ္ လုပ္ရန္ ခက္ေသာ ကိစၥတစ္ခု ျဖစ္ေနၿပီ ျဖစ္သည္။ ထို႔ျပင္ ႏိုင္ငံေရး ရာထူး ရယူထားသူမ်ားႏွင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ယႏၲရားအၾကား အားၿပိဳင္မႈမ်ား ျဖစ္ေစႏိုင္ေသာ ပုဒ္မမ်ားလည္း ရွိေနေသးသည္ ျဖစ္ရာ အဆိုပါ ကိစၥမ်ားကိုလည္း ထည့္သြင္း စဥ္းစားသြားရမည္ ျဖစ္သည္။
ဒီမိုကေရစီႏွင့္ အမ်ဳိးသားေရး
ဒီမိုကေရစီသည္ လူတစ္ဦးခ်င္းစီ၏ အခြင့္အေရးမ်ားကို အေျခခံ တည္ေဆာက္ထားၿပီး လက္ရွိ အခ်ိန္တြင္ ကမာၻ႔ႏိုင္ငံမ်ားအၾကား ေအာင္ျမင္မႈ အထိုက္အေလ်ာက္ ရွိေနေသာ အယူဝါဒ တစ္ရပ္အျဖစ္ ေရပန္းစားေနခ်ိန္ ျဖစ္ေနသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံသည္လည္း ထုိဒီမိုကေရစီ လမ္းစဥ္ကို ေျပာင္းလဲရန္ ႀကိဳးစားေနခ်ိန္တြင္ အမ်ဳိးသားေရး အယူဝါဒႏွင့္ အတိုက္အခိုက္ စတင္ ျဖစ္ေပၚမႈမ်ား စတင္၍ ရွိသေလာက္္ ရွိလာၿပီ ျဖစ္သည္။
အမ်ဳိးသားေရးႏွင့္ ဒီမိုကေရစီတို႔၏ တန္ဖိုးမွာ ႏိႈင္းယွဥ္စရာ မဟုတ္သလို ႏိႈင္းယွဥ္ရန္လည္း မသင့္ေတာ္ပါ။ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ႏိုင္ငံေရးေနာက္ခံ သမိုင္းေၾကာင္းအျပင္ လက္ရွိ တည္ေနရာ နယ္နိမိတ္အရ အမ်ဳိးသားေရး ကိစၥကို ေမ့ထား၍ မရသလို ဒီမိုကေရစီ လမ္းေၾကာင္းမွလည္း ေသြဖည္ သြားရန္ မျဖစ္ႏိုင္ပါ။ သို႔ဆိုပါလွ်င္ အဆိုပါ အမ်ဳိးသားေရးႏွင့္ ဒီမိုကေရစီအေရး ကိစၥႏွစ္ခုကို ဟန္ခ်က္ညီေအာင္ ထိန္း၍ ႏိုင္ငံကို မိမိတို႔ အခ်ဳပ္အျခာ အာဏာပိုင္ေသာ၊ လြတ္လပ္ေသာ ႏိုင္ငံေတာ္သစ္ တစ္ခုဆီသို႔ ေရႊ႕ေျပာင္းရန္ လိုလာၿပီ ျဖစ္သည္။ ထိုသုိ႔ ေရႊ႕ေျပာင္းရာတြင္ ႏိုင္ငံ၏ အေျခအေနကို လက္ရွိ အေျခအေနမွ ေနာက္ထပ္ အေျခအေနသို႔ ေျပာင္းလဲလိုက္ႏိုင္ေသာ ပေလယာမ်ား၏ အခန္းက႑သည္ အေရးႀကီးလာသည္။
မၾကာေသးမီက ျဖစ္ေပၚခဲ့ေသာ အေျခခံဥပေဒ ျပင္ဆင္ေရးႏွင့္ ပတ္သက္၍ ပုဒ္မ အခ်ဳိ႕ကို ျပင္ဆင္လိုေသာ အင္အားစုမ်ားႏွင့္ မျပင္ဆင္လိုေသာ အင္အားစုမ်ားအၾကား အျပန္အလွန္ ဆႏၵခံယူပြဲမ်ားသည္ ဒီမိုကေရစီေရးႏွင့္ အမ်ဳိးသားေရး ဝါဒတို႔အၾကား အားၿပိဳင္လာမႈမ်ား ျဖစ္သည္။ ႏိုင္ငံတည္ေဆာက္ရာတြင္ အေရးႀကီးေသာ အမ်ဳိးသား ရင္ၾကားေစ့ေရးအတြက္ လားရာ တူပါလ်က္ႏွင့္ လာရာ မတူၾကျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္လာေသာ ကိစၥမ်ားကို ႏွစ္ဖက္ Stakeholders မ်ားအၾကား အေက်အလည္ ညႇိႏိႈင္းရေတာ့မည္ ျဖစ္သည္။ သို႔မဟုတ္လွ်င္ မည္သည့္ ကိစၥမ်ား ျဖစ္ေပၚလာႏိုင္သည္ ဆိုျခင္းမွာ ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီ အေျပာင္းအလဲအတြက္ မည္သို႔ သက္ေရာက္မႈမ်ား ရွိသြားမည္ ဆိုျခင္းကို မိမိတို႔ လိုရာ႐ႈေထာင့္မွ မဟုတ္ဘဲ ႐ႈေထာင့္စံုမွ ခံစား ၾကည့္ျမင္ႏိုင္ရန္ အေရးႀကီးေပသည္။
ရာစုႏွစ္ ထက္ဝက္နီးပါး စနစ္တစ္ခု၏ ေအာက္တြင္ အတူတူ ရွင္သန္ခဲ့ရသူမ်ား အားလံုးအေနႏွင့္ ယခင္ အေျခအေနမ်ားထက္ ပိုမို ေကာင္းမြန္ေသာ အနာဂတ္ကို ပိုင္ဆိုင္ခ်င္ၾကသည္မွာ ျမန္မာ့ လူ႕အဖြဲ႕အစည္း၏ လိုအင္ ဆႏၵပင္ ျဖစ္သည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ယခင္ စနစ္၏ ေအာက္တြင္ ခံစားခဲ့ရေသာ ခံစားမႈမ်ားကိုလည္း နားလည္ သေဘာေပါက္ဖို႔ လိုသလို ပိုမို အေရးႀကီးေသာ လူ႕အဖြဲ႕အစည္း၏ လိုအင္ ဆႏၵကိုလည္း နားလည္ သေဘာေပါက္ဖို႔ လိုအပ္ေပသည္။ ရင့္က်က္ေသာ လူ႔အဖြဲ႕အစည္း အျဖစ္သို႔ ေရာက္ရွိရန္ လိုအပ္ခ်က္ မ်ားစြာ ရွိေနေသးေသာ ျမန္မာ့ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းကို ဒီမိုကေရစီ အေလ့အထမ်ားႏွင့္ အကြၽမ္းတဝင္ ရွိလာေရး၊ ပိုမို ရင့္က်က္လာေစရန္ ျပဳလုပ္ျခင္းတို႔ အတြက္မွာ လူထုကို နားလည္ သေဘာေပါက္ေအာင္ ရွင္းျပရန္သာ လိုအပ္ၿပီး လူထု၏ ဆံုးျဖတ္ခြင့္ကို လႊမ္းမိုးမႈမ်ား ျပဳလုပ္ျခင္းမွာ မ်ားစြာ မသင့္ေတာ္ေပ။ ခံစားမႈမ်ားႏွင့္ မိမိတို႔၏ လိုလားခ်က္မ်ားကိုသာ ေရွ႕တန္းတင္ၿပီး လူထု၏ ခံစားမႈမ်ားႏွင့္ လိုအင္ ဆႏၵမ်ားကို မ်က္ကြယ္ ျပဳထားခဲ့ပါလွ်င္ သားေရႊအိုး ထမ္းလာသည္ကို ျမင္ရျခင္းမွ ေဝးကြာၿပီး အရွိတရားႏွင့္ ကင္းလြတ္မည္ ျဖစ္သည္။
ေလးေလးနက္နက္ ေမတၱာရပ္ခံ လိုသည္မွာ ဆႏၵစြဲမ်ား၊ ပုဂၢိဳလ္စြဲမ်ားျဖင့္သာ တည္ေဆာက္ေသာ လူ႕အဖြဲ႕အစည္း တစ္ရပ္အျဖစ္သို႔ ျမန္မာ့ လူ႕အဖြဲ႕အစည္း ေရာက္ရွိမသြားေစေရးႏွင့္ ဒီမိုကေရစီ အေလ့အထမ်ား ထြန္းကားေသာ၊ ရင့္က်က္ေသာ၊ Institution မ်ားျဖင့္ အလုပ္ လုပ္ႏိုင္ေသာ ယဥ္ေက်းသည့္ ျမန္မာ့ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းတစ္ရပ္ ေပၚထြန္းလာေရးအတြက္ သက္ဆိုင္ရာ ပေလယာမ်ားက မိမိတို႔၏ ရင့္က်က္မႈမ်ား၊ အေျမာ္အျမင္မ်ားျဖင့္ လူထုကို ေခၚေဆာင္သြားရန္ အတြက္ ျပည္သူတစ္ဦးအေနႏွင့္ ေလးနက္စြာ ေတာင္းဆိုလိုက္ရပါသည္။
Written by ေက်ာ္စံဝင္း
၂၀၁၀ ေနာက္ပိုင္း ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး အေျပာင္းအလဲ ကာလအတြင္း ႏိုင္ငံေရးအရ တည္ၿငိမ္မႈ ရွိျခင္း၊ မရွိျခင္း ကိစၥမ်ားစြာတို႔ ေပၚေပါက္ လာခဲ့ၾကၿပီး အဆိုပါ ကိစၥမ်ား၏ အေရးအရာမ်ားႏွင့္ ျမစ္ဖ်ားခံရာ မ်ားသည္ မည္သည့္ ေနရာမ်ားမွ ထြက္ေပၚခဲ့သနည္း ဆိုသည္မွာ မ်ားစြာ စိတ္ဝင္စားဖြယ္ရာႏွင့္ ႏိုင္ငံေရး ေလ့လာသူ လူတန္းစားမ်ားအၾကား အျငင္းအခံု ျဖစ္စရာ၊ ေျပာစရာ ကိစၥတစ္ခု ျဖစ္လာခဲ့သည္။
ယခင္ ႏိုင္ငံေတာ္အာဏာ အဝဝကို ကိုင္တြယ္ က်င့္သံုးခဲ့သူ တပ္မေတာ္ အစိုးရ လက္ထက္မွ ယခု ဒီမိုကေရစီနည္းက် ေျပာင္းလဲလာသည့္ အရပ္သား အစိုးရတို႔အၾကား မၿပီးျပတ္ႏိုင္ေသးေသာ Institution မ်ား ကိစၥ၊ ပြင့္လင္း ျမင္သာမႈ ရွိျခင္း၊ မရွိျခင္း ကိစၥ၊ တာဝန္ယူမႈ၊ တာဝန္ခံမႈ ကိစၥ စသျဖင့္ ကိစၥ ေျမာက္ျမားစြာတို႔ ႐ႈပ္ေထြးေနသလို တစ္ၿပိဳင္နက္တည္းမွာပင္ ႏိုင္ငံေရး ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲမႈမ်ား၊ စီးပြားေရး ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲမႈမ်ား စသျဖင့္ ႏိုင္ငံ၏ အဓိက အေရးႀကီးေသာ ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲေရးမ်ား အျပင္ အျခား အေရးႀကီးေသာ ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲေရး လုပ္ငန္းစဥ္မ်ားကို အရပ္သား အစိုးရသည္ ကိုင္တြယ္ ေျဖရွင္း ေနခဲ့ရၿပီလည္း ျဖစ္သည္။
ဒီမိုကေရစီ အသြင္ကူးေျပာင္းေရးႏွင့္ အေျခခံဥပေဒ ကိစၥ
၂၀၁၂ ခုႏွစ္ ဧၿပီလ ၁ ရက္ေန႔ ၾကားျဖတ္ ေရြးေကာက္ပြဲ အၿပီး၌ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးတြင္ အရွိန္အဝါႀကီးေသာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ NLD ပါတီတို႔ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ အေျခခံဥပေဒ အတိုင္း တရားဝင္ ႏိုင္ငံေရး လမ္းေၾကာင္းေပၚသို႔ ေရာက္လာခဲ့ၿပီးေနာက္ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲမႈ ျဖစ္စဥ္မ်ား ပိုမို ျမန္ဆန္ခဲ့သည္မွာ ယခုဆိုလွ်င္ ၂ ႏွစ္ ျပည့္ေျမာက္ေတာ့မည္လည္း ျဖစ္သည္။ မၾကာေသးခင္ ကာလမ်ားက NLD ပါတီႏွင့္ ေခါင္းေဆာင္မွ ၎တို႔၏ ေရြးေကာက္ပြဲ ဝင္ျခင္း ရည္ရြယ္ခ်က္မ်ားထဲမွ တစ္ခုျဖစ္ေသာ အေျခခံဥပေဒ ျပင္ဆင္ေရးကို စတင္ လုပ္ေဆာင္လာခဲ့ၿပီး ႏိုင္ငံအႏွံ႔ အေျခခံဥပေဒ ျပင္ဆင္ေရး လူထုဆႏၵ ခံယူပြဲမ်ားကို ခပ္သြက္သြက္ လႈပ္ရွားခဲ့သည္ကို ေတြ႕ရမည္ ျဖစ္သည္။ မ်ားမၾကာမီ ရက္မ်ား အတြင္းကလည္း ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး အဝန္းအဝုိင္းအၾကား ၾသဇာရွိေသာ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ ပြင့္လင္း ကြန္ရက္အဖြဲ႕မွ ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ အေျခခံဥပေဒ ျပင္ဆင္ေရး ကိစၥကို ညႇိႏိႈင္း၍ သေဘာတူ ေၾကညာခ်က္ တစ္ရပ္ကို ထုတ္ျပန္ႏိုင္ခဲ့သည္။
ႏိုင္ငံ၏ ေျပာင္းလဲသြားေသာ ႏိုင္ငံေရး ပံုစံအရ ဒီမိုကေရစီ ႏိုင္ငံတစ္ခု အျဖစ္သို႔ ေလွ်ာက္လွမ္းရာတြင္ အေရးႀကီးေသာ ဒီမိုကေရစီ အသြင္ကူးေျပာင္းျခင္း ျဖစ္စဥ္တြင္ မ်ားစြာ အေရးႀကီးေသာ လက္ေတြ႕က်က် အလုပ္ လုပ္ႏိုင္သည္မ်ားကိုလည္း ထည့္သြင္း စဥ္းစားထားဖို႔ လိုအပ္ေနရာ ဒီမိုကေရစီႏႈန္း စံမ်ားႏွင့္ တိုင္းတာရန္ ခက္ခဲေသာ အျခား ကိစၥမ်ားသည္ပင္လွ်င္ တစ္ၿပိဳင္နက္ ထြက္ေပၚလာတတ္သည္။ အေျခခံဥပေဒ ျပင္ဆင္ေရး ကိစၥတြင္ ႏိုင္ငံကို ဒီမိုကေရစီနည္းက် သိမ္ေမြ႕စြာ ခရီးဆက္ႏိုင္ဖို႔ ဆိုလွ်င္ ဒီမိုကေရစီ စနစ္အျဖစ္ ကူးေျပာင္းရန္ ခက္ေသာ၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး၊ ဥပေဒျပဳေရးႏွင့္ တရားစီရင္ေရး မ႑ိဳင္ႀကီး သံုးရပ္ အလုပ္ လုပ္ရန္ ခက္ခဲေသာ ပုဒ္မမ်ားကိုပါ ထည့္သြင္း စဥ္းစားရန္ လိုအပ္ေနသည္။
ဥပမာအားျဖင့္ ေျပာရလွ်င္ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ အေျခခံဥပေဒအရ ျမန္မာ့ ဥပေဒျပဳေရး အာဏာျဖစ္ေသာ ျပည္ေထာင္စုအဆင့္ လႊတ္ေတာ္မ်ားကို အမ်ဳိးသား လႊတ္ေတာ္ႏွင့္ ျပည္သူ႕လႊတ္ေတာ္ဟူ၍ ႏွစ္မ်ိဳး ခြဲျခားထားၿပီး အမ်ဳိးသား လႊတ္ေတာ္ကို တိုင္းေဒသႀကီးႏွင့္ ျပည္နယ္ အသီးသီးမွ လူဦးေရ အခ်ဳိးအစား တူညီစြာျဖင့္ ဖြဲ႕စည္္းထားၿပီး ျပည္သူ႕လႊတ္ေတာ္ကို တစ္ႏိုင္ငံလံုးရွိ ၿမိဳ႕နယ္ အသီးသီးမွ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားႏွင့္ ဖြဲ႕စည္းထားပါသည္။ လူဦးေရအားျဖင့္လည္း အမ်ဳိးသား လႊတ္ေတာ္တြင္ ၂၂၄ ေယာက္ႏွင့္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္တြင္ ၄၄၀ ဦးတို႔ျဖင့္ ဖြဲ႕စည္းထားရာ လူဦးေရ အခ်ဳိးအားျဖင့္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္သည္ ကိုယ္စားလွယ္ဦးေရ ပိုမို မ်ားျပားေနသည္။ သို႔ေသာ္လည္း လုပ္ပိုင္ခြင့္၊ ခံစားခြင့္ႏွင့္ သက္တမ္းတို႔မွာ အမ်ဳိးသား လႊတ္ေတာ္ႏွင့္ ျပည္သူ႕လႊတ္ေတာ္တို႔မွာ အတူတူ ျဖစ္ေနရာ ျပည္ေထာင္စု လႊတ္ေတာ္တြင္ အဆံုးအျဖတ္ ရယူရမည့္ ကိစၥမ်ားတြင္ အမ်ဳိးသား လႊတ္ေတာ္အေနႏွင့္ အေရးနိမ့္ရမည္ ျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ဆိုပါလွ်င္ Minority Rights ကို ပိုမို ရရွိေစရန္ ဖန္တီးထားေသာ လႊတ္ေတာ္ႏွစ္ရပ္ စနစ္၏ လာရင္း ရည္ရြယ္ခ်က္သည္ ေပ်ာက္ဆံုးသြားမည္ ျဖစ္ရာ ဥပေဒျပဳေရး အာဏာအေနႏွင့္ အလုပ္ လုပ္ရန္ ခက္ေသာ ကိစၥတစ္ခု ျဖစ္ေနၿပီ ျဖစ္သည္။ ထို႔ျပင္ ႏိုင္ငံေရး ရာထူး ရယူထားသူမ်ားႏွင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ယႏၲရားအၾကား အားၿပိဳင္မႈမ်ား ျဖစ္ေစႏိုင္ေသာ ပုဒ္မမ်ားလည္း ရွိေနေသးသည္ ျဖစ္ရာ အဆိုပါ ကိစၥမ်ားကိုလည္း ထည့္သြင္း စဥ္းစားသြားရမည္ ျဖစ္သည္။
ဒီမိုကေရစီႏွင့္ အမ်ဳိးသားေရး
ဒီမိုကေရစီသည္ လူတစ္ဦးခ်င္းစီ၏ အခြင့္အေရးမ်ားကို အေျခခံ တည္ေဆာက္ထားၿပီး လက္ရွိ အခ်ိန္တြင္ ကမာၻ႔ႏိုင္ငံမ်ားအၾကား ေအာင္ျမင္မႈ အထိုက္အေလ်ာက္ ရွိေနေသာ အယူဝါဒ တစ္ရပ္အျဖစ္ ေရပန္းစားေနခ်ိန္ ျဖစ္ေနသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံသည္လည္း ထုိဒီမိုကေရစီ လမ္းစဥ္ကို ေျပာင္းလဲရန္ ႀကိဳးစားေနခ်ိန္တြင္ အမ်ဳိးသားေရး အယူဝါဒႏွင့္ အတိုက္အခိုက္ စတင္ ျဖစ္ေပၚမႈမ်ား စတင္၍ ရွိသေလာက္္ ရွိလာၿပီ ျဖစ္သည္။
အမ်ဳိးသားေရးႏွင့္ ဒီမိုကေရစီတို႔၏ တန္ဖိုးမွာ ႏိႈင္းယွဥ္စရာ မဟုတ္သလို ႏိႈင္းယွဥ္ရန္လည္း မသင့္ေတာ္ပါ။ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ႏိုင္ငံေရးေနာက္ခံ သမိုင္းေၾကာင္းအျပင္ လက္ရွိ တည္ေနရာ နယ္နိမိတ္အရ အမ်ဳိးသားေရး ကိစၥကို ေမ့ထား၍ မရသလို ဒီမိုကေရစီ လမ္းေၾကာင္းမွလည္း ေသြဖည္ သြားရန္ မျဖစ္ႏိုင္ပါ။ သို႔ဆိုပါလွ်င္ အဆိုပါ အမ်ဳိးသားေရးႏွင့္ ဒီမိုကေရစီအေရး ကိစၥႏွစ္ခုကို ဟန္ခ်က္ညီေအာင္ ထိန္း၍ ႏိုင္ငံကို မိမိတို႔ အခ်ဳပ္အျခာ အာဏာပိုင္ေသာ၊ လြတ္လပ္ေသာ ႏိုင္ငံေတာ္သစ္ တစ္ခုဆီသို႔ ေရႊ႕ေျပာင္းရန္ လိုလာၿပီ ျဖစ္သည္။ ထိုသုိ႔ ေရႊ႕ေျပာင္းရာတြင္ ႏိုင္ငံ၏ အေျခအေနကို လက္ရွိ အေျခအေနမွ ေနာက္ထပ္ အေျခအေနသို႔ ေျပာင္းလဲလိုက္ႏိုင္ေသာ ပေလယာမ်ား၏ အခန္းက႑သည္ အေရးႀကီးလာသည္။
မၾကာေသးမီက ျဖစ္ေပၚခဲ့ေသာ အေျခခံဥပေဒ ျပင္ဆင္ေရးႏွင့္ ပတ္သက္၍ ပုဒ္မ အခ်ဳိ႕ကို ျပင္ဆင္လိုေသာ အင္အားစုမ်ားႏွင့္ မျပင္ဆင္လိုေသာ အင္အားစုမ်ားအၾကား အျပန္အလွန္ ဆႏၵခံယူပြဲမ်ားသည္ ဒီမိုကေရစီေရးႏွင့္ အမ်ဳိးသားေရး ဝါဒတို႔အၾကား အားၿပိဳင္လာမႈမ်ား ျဖစ္သည္။ ႏိုင္ငံတည္ေဆာက္ရာတြင္ အေရးႀကီးေသာ အမ်ဳိးသား ရင္ၾကားေစ့ေရးအတြက္ လားရာ တူပါလ်က္ႏွင့္ လာရာ မတူၾကျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္လာေသာ ကိစၥမ်ားကို ႏွစ္ဖက္ Stakeholders မ်ားအၾကား အေက်အလည္ ညႇိႏိႈင္းရေတာ့မည္ ျဖစ္သည္။ သို႔မဟုတ္လွ်င္ မည္သည့္ ကိစၥမ်ား ျဖစ္ေပၚလာႏိုင္သည္ ဆိုျခင္းမွာ ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီ အေျပာင္းအလဲအတြက္ မည္သို႔ သက္ေရာက္မႈမ်ား ရွိသြားမည္ ဆိုျခင္းကို မိမိတို႔ လိုရာ႐ႈေထာင့္မွ မဟုတ္ဘဲ ႐ႈေထာင့္စံုမွ ခံစား ၾကည့္ျမင္ႏိုင္ရန္ အေရးႀကီးေပသည္။
ရာစုႏွစ္ ထက္ဝက္နီးပါး စနစ္တစ္ခု၏ ေအာက္တြင္ အတူတူ ရွင္သန္ခဲ့ရသူမ်ား အားလံုးအေနႏွင့္ ယခင္ အေျခအေနမ်ားထက္ ပိုမို ေကာင္းမြန္ေသာ အနာဂတ္ကို ပိုင္ဆိုင္ခ်င္ၾကသည္မွာ ျမန္မာ့ လူ႕အဖြဲ႕အစည္း၏ လိုအင္ ဆႏၵပင္ ျဖစ္သည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ယခင္ စနစ္၏ ေအာက္တြင္ ခံစားခဲ့ရေသာ ခံစားမႈမ်ားကိုလည္း နားလည္ သေဘာေပါက္ဖို႔ လိုသလို ပိုမို အေရးႀကီးေသာ လူ႕အဖြဲ႕အစည္း၏ လိုအင္ ဆႏၵကိုလည္း နားလည္ သေဘာေပါက္ဖို႔ လိုအပ္ေပသည္။ ရင့္က်က္ေသာ လူ႔အဖြဲ႕အစည္း အျဖစ္သို႔ ေရာက္ရွိရန္ လိုအပ္ခ်က္ မ်ားစြာ ရွိေနေသးေသာ ျမန္မာ့ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းကို ဒီမိုကေရစီ အေလ့အထမ်ားႏွင့္ အကြၽမ္းတဝင္ ရွိလာေရး၊ ပိုမို ရင့္က်က္လာေစရန္ ျပဳလုပ္ျခင္းတို႔ အတြက္မွာ လူထုကို နားလည္ သေဘာေပါက္ေအာင္ ရွင္းျပရန္သာ လိုအပ္ၿပီး လူထု၏ ဆံုးျဖတ္ခြင့္ကို လႊမ္းမိုးမႈမ်ား ျပဳလုပ္ျခင္းမွာ မ်ားစြာ မသင့္ေတာ္ေပ။ ခံစားမႈမ်ားႏွင့္ မိမိတို႔၏ လိုလားခ်က္မ်ားကိုသာ ေရွ႕တန္းတင္ၿပီး လူထု၏ ခံစားမႈမ်ားႏွင့္ လိုအင္ ဆႏၵမ်ားကို မ်က္ကြယ္ ျပဳထားခဲ့ပါလွ်င္ သားေရႊအိုး ထမ္းလာသည္ကို ျမင္ရျခင္းမွ ေဝးကြာၿပီး အရွိတရားႏွင့္ ကင္းလြတ္မည္ ျဖစ္သည္။
ေလးေလးနက္နက္ ေမတၱာရပ္ခံ လိုသည္မွာ ဆႏၵစြဲမ်ား၊ ပုဂၢိဳလ္စြဲမ်ားျဖင့္သာ တည္ေဆာက္ေသာ လူ႕အဖြဲ႕အစည္း တစ္ရပ္အျဖစ္သို႔ ျမန္မာ့ လူ႕အဖြဲ႕အစည္း ေရာက္ရွိမသြားေစေရးႏွင့္ ဒီမိုကေရစီ အေလ့အထမ်ား ထြန္းကားေသာ၊ ရင့္က်က္ေသာ၊ Institution မ်ားျဖင့္ အလုပ္ လုပ္ႏိုင္ေသာ ယဥ္ေက်းသည့္ ျမန္မာ့ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းတစ္ရပ္ ေပၚထြန္းလာေရးအတြက္ သက္ဆိုင္ရာ ပေလယာမ်ားက မိမိတို႔၏ ရင့္က်က္မႈမ်ား၊ အေျမာ္အျမင္မ်ားျဖင့္ လူထုကို ေခၚေဆာင္သြားရန္ အတြက္ ျပည္သူတစ္ဦးအေနႏွင့္ ေလးနက္စြာ ေတာင္းဆိုလိုက္ရပါသည္။
0 comments:
Post a Comment