Sunday, February 23, 2014

အမွိဳက္ပစ္ေသာစံနစ္နဲ႔ တာ၀န္သိစိတ္


  
  မေန႔ကဗီြအုိေအမွာ၊ ျမစ္မခမီဒီယာက ဆရာမေမသၾကၤန္ဟိန္ေျပာသြားတာေလးေကာ၊ ျပထားတဲ့ တီဗီြအစီစဥ္ေလးပါၾကည့္လုိက္ရတယ္။ ဆရာမရဲ့ဖဘစာမ်က္ႏွာမွာလည္း ေရးတင္ထားတာေတြ႔ရပါတယ္။ သူေရးထားတဲ့ေခါင္းစဥ္က“ရန္ကုန္စည္ပင္နဲ႔ အမွိဳက္”။ ဒီအေၾကာင္းေလးကုိ ေရးခ်င္ေနတာေတာ့ ၾကာပါျပီ၊ မေရးျဖစ္ခဲ့ပါဘူး၊ ဘာ့ေၾကာင့္လည္းဆုိေတာ့ က်ေနာ္သတိထားမွဳနဲ႔စိတ္ကူးကသိပ္ျပည့္စုံမယ္မထင္လုိ႔ပါ၊ ကုိယ့္ထက္ပုိသိႏုိင္မည့္သူတခ်ိဳ႔ကုိဒီအေၾကာင္းေလး ေရးေပးဘုိ႔တုိက္တြန္းၾကည့္ေတာ့လည္း၊ သူတုိ႔ကသိပ္စိတ္၀င္စားပုံမရပါဘူး။ အခုေတာ့ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ကုိယ္သိသေလာက္ျမင္သေလာက္ ၾကဳံေတြ႔ရသေလာက္ေလး  ေရးတင္လုိက္မယ္ လုိ႔စိတ္ကူးရလုိ႔ ေရးတင္လုိက္ပါတယ္။

 
 ပထမဆုံးေျပာခ်င္တာက ကုိယ့္ႏုိင္ငံရဲ့အေျခအေနပါ၊ က်ေနာ္တုိ႔ႏုိင္ငံဟာလူဦးေရနဲ႔ နယ္ေျမအက်ယ္အ၀န္းအရ၊ ေျမဧရိယာေတြ အေတာ္က်ယ္တယ္လုိ႔ေျပာလုိ႔ရပါတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ေတာရြာေတြနဲ႔နယ္ျမိဳ႔ေတြမွာဆုိရင္အမွိဳက္ပစ္တဲ့ကိစၥကုိ သိပ္အေလးနက္ထားၾကတာ မေတြ႔ရသေလာက္ပါပဲ၊ ဘာေၾကာင့္လည္းဆုိရင္ လူတုိင္းဟာသူ႔ျခံကုိယ့္ျခံ၊ သူ႔အိမ္ကုိယ့္အိမ္က အမွိဳက္ေတြကုိ တံပ်က္စီးနဲ႔လွဲတယ္၊ နံနက္ေစာေစာျဖစ္ျဖစ္၊ညေနေစာင္းျဖစ္ျဖစ္ မီးရွိဳ႔ပစ္လုိက္ၾကတာလည္းရိွတယ္၊ ဒါမွမဟုတ္ကုိယ္စုိက္ပ်ိဳးမဲ့ျခံထဲမွာ သြားပုံထားၾကပါတယ္။ ဥပမာ ေတာရြာေတြဆုိရင္၊ အိမ္တုိင္္းနီးပါးေလာက္ဟာ အိမ္သာေတာင္မေဆာက္ထားၾကပါဘူူး၊

လယ္ကြင္းထဲကရုိးျပတ္ေတာထဲသြားလုိ႔ရတယ္၊ ဒါမွမဟုတ္ျခဳံကြယ္တေနရာရာမွာ၀င္ထုိင္လုိက္လုိ႔ အဆင္ေျပၾကလုိ႔ပါ။ အဲလုိမ်ိဳးနယ္ေျမအေနအထားေတြကအဆင္ေျပေနတဲ့အတြက္ အမွိဳက္ပစ္တဲ့ကိစၥမ်ိဳးကုိ စည္းကမ္းတက်ပစ္ဘုိ႔ဆုိတာ စိတ္ထဲဘယ္သူမွထည့္မစဥ္းစားၾကတဲ့အခ်က္ပါပဲ။ အဲဒီကေန အခုလုိျမိဳ႔ျပေတြေပါမ်ားလာတယ္၊ လူဦးေရထူထပ္လာတဲ့အခ်ိန္မ်ိဳးမွာ အထက္ကေျပာခဲ့တဲ့စိတ္ထားေတြနဲ႔ ဆက္က်င့္သုံးေနၾကတာမုိ႔ အမွိဳက္ဆုိတာက ျပသနာတခုအျဖစ္ေရာက္ရိွလာေတာ့တာပါပဲ။ အဲဒီမွာစံနစ္တခု လည္းလုိလာပါျပီ၊ အဲဒီစံနစ္ကုိလုိက္နာဘုိ႔လူေတြရဲ့ တာ၀န္သိစိတ္ဆုိတာလည္းပါလာပါျပီ။
 
 အဲေတာ့ ဒီကိစၥနဲ႔ပါတ္သက္ျပီး၊ က်ေနာ္ၾကဳံေတြ႔ရ၊ျမင္ေတြ႔ရ၊ သတိျပဳမိရတဲ့ အေျခအေနေလးတင္ျပခ်င္ပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ေတြ သူတုိ႔ႏုိင္ငံ(ေနာ္ေ၀)ကုိေရာက္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ၊ သူတုိ႔ႏုိင္ငံမွာေနထုိင္၊လုပ္ကုိင္စားေသာက္ေရးအဆင္ေျပေစဘုိ႔၊ သူတုိ႔ရဲ့မိတ္ဆက္ အစီစဥ္ အျဖစ္၂ႏွစ္သပ္မွတ္ျပီး၊ သူတုိ႔ဘာသာစကားနဲ႔သူတုိ႔ရဲ့ယဥ္ေက်းမွဳ၊ဓေလ့ထုံးတမ္းေတြ၊ သူတုိ႔ႏုိင္ငံရဲ့လုပ္ထုံးလုပ္နည္းစနစ္ေတြကုိ၊ သူတုိ႔ဘာသာစကားသင္တဲ့ေက်ာင္းမွာသင္ေပးပါတယ္။ အေတာ္ေလးေတာ့စုံစုံလင္လင္ပါပဲ၊

ဒါေပမဲ့သိပ္ျပည့္ျပည့္စုံစုံေတာ့မဟုတ္ပါဘူး၊ေယဘူယ်မသိမျဖစ္လုိအပ္တဲ့ကိစၥေတြကုိအၾကမ္းပ်င္းသင္ေပးတာ
ပါ၊ အဲထဲမွာ ပညာေရး၊က်မၼာေရး၊လူမွဳဖူလုံေရး၊လူေနမွဳပုံစံ၊ အလုပ္အကုိင္ရွာေဖြေရးစတဲ့အခ်က္ေတြကုိ သင္ေပးပါတယ္။ အဲထဲမွာမွ အခုေျပာမဲ့ အမွိဳက္စနစ္ကုိလည္း အၾကမ္းပ်င္းေျပာျပပါတယ္။ မိမိတုိ႔ေနတဲ့အရပ္ထဲမွာလည္းပဲ၊ လက္ေတြ႔ၾကဳံရပါတယ္၊ အဲဒီမွာသတိထားမိတာက၊ စားၾကြင္းစားက်န္ေတြနဲ႔၊ အစားအစာေတြကုိ ထုတ္ပုိးတဲ့စကၠဴဗူး၊ ပလပ္စတစ္စတဲ့အရာေတြကုိ တပါတ္မွာတၾကိမ္ အမွိဳက္ကားကလာသိမ္းပါတယ္။ သူတုိ႔အစုိးရဘက္က အမွိဳက္ပုံေတြကုိလည္း အိမ္တုိင္းထားေပးထားပါတယ္။ ေနာက္တခုက စကၠဴ၊ စကၠဴကဒ္ထူေတြ၊ စကၠဴကဒ္ထူပုံးေတြ၊ သတင္းစာေဟာင္းေတြ၊ေၾကာ္ျငာစာရြက္အေဟာင္းေတြအတြက္ ၃ပါတ္တၾကိမ္လာသိမ္းပါတယ္၊ အဲဒါကုိျမိဳ႔ထဲမွာဇုံေတြ ခဲြထားပါတယ္။ သပ္မွတ္တဲ့ရက္ေတြအတြက္ အခ်ိန္ဇယားနဲ႔ ထုတ္ေ၀ထား ပါတယ္။ ေနာက္တခုကအလွကုန္ပစၥည္းထည့္္တဲ့ပလပ္စတစ္ဗူး၊ ပလပ္စတစ္ပုုလင္းနဲ႔ အျခား ပလပ္စတစ္အသုံးအေဆာင္ေတြအတြက္ သီးသန္႔ပလပ္စတစ္အိတ္ေတြကုိေပးေ၀ထားပါတယ္၊

အဲဒီစကၠဴေတြသိမ္းတဲ့ေန႔မွာပဲ၊ပလပ္စတစ္ပစၥည္းေတြကုိ သူတုိ႔ေပးထားတဲ့အိတ္ထဲမွာထည့္ျပီး စကၠဴေတြထည့္တဲ့အမွိဳက္ပုံးေဘးမွာ ထားေပးထားရပါတယ္။ ေနာက္ထပ္ သပ္မွတ္ထားတာေတြလည္း ရိွပါတယ္၊ အဲဒါေတြကလွ်ပ္စစ္ပစၥည္းအေဟာင္းေတြ၊ ဆုိဖါေတြ၊တီဗီြအေဟာင္းေတြစြန္႔ပစ္တဲ့ေနရာ၊ေတြပါ။ သူတုုိ႔ႏုိင္ငံမွာ ေနရာတုိင္းလုိလုိမွာလည္း အမွိဳက္ပုံေတြထားေပးထားပါတယ္။ ေျပာရရင္ျမိဳ႔ထဲက လမ္းေဒါင့္္ေတြမွာ ရိွသလုိ၊ လူသူသြားလာတတ္တဲ့ ေတာထဲ၊ေတာင္ေပၚေတြမွာပါ အမွိဳက္ပုံေတြ ထားေပးထားပါတယ္။ အဲဒါကအစုိးရဘက္က လုပ္ေဆာင္ေပးထားတဲ့အပုိင္းပါ။
 

 ေနာက္တခုက အစုိးရကသူ႔ဘက္ကတာ၀န္ယူလုပ္ေဆာင္ေပးရမဲ့အပုိင္းကုိလည္း မပ်က္မကြက္ လုပ္ေဆာင္ေပးသလုိ၊ ျပည္သူေတြကလည္း အဲဒီတာ၀န္ကုိသိဘုိ ႔လုိအပ္လာပါတယ္၊ ျပည္သူေတြဆုိတာ ကလည္း အစုိးရက ဘယ္ေလာက္ပဲလုပ္ေပးေပး၊ ထိမ္းသိမ္္းေစာင့္ေရွာင့္လုိက္နာရမဲ့တာ၀န္ဆုိတာကုိ လူတုိင္းကသိၾကတာမဟုတ္တာေတာ့ ဓမၼတာပါပဲ။

အဲဒါေၾကာင့္သူတုုိ႔ျမိဳ႔ေတြလမ္းေတြေပၚမွာအမွိဳက္ေတြတပင္မွမရိွဘူးလားဆုိေတာ့ရိွေနၾကတာပါပဲ၊ ဒါေပမဲ့စည္းကမ္းကုိ မလုိက္နာတဲ့သူအလြန္နဲပါးပါတယ္၊ အဲလုိစည္းကမ္းလုိက္နာတဲ့ သူမ်ားေအာင္ ဘယ္လုိလုပ္ၾကလည္း၊ အဲဒါစဥ္းစားစရာပါ။ က်ေနာ့္အေတြ႔အၾကဳံအရေျပာရရင္၊ သူတုိ႔ကေလးေတြ ၁ႏွစ္သားေရာက္တာနဲ႔ မူၾကိဳေက်ာင္းကုိပုိ႔ၾကတာမ်ားပါတယ္၊ အဲဒီကစျပီး ေလ့က်င့္သင္ၾကားေပးေနတာပါပဲ၊ ဆရာ၊ဆရာမေတြကကုိယ္တုိင္ေရွ့ကလုပ္ျပပါတယ္၊ ကေလးေတြကလုိက္လုပ္ၾကပါတယ္။ အဲဒီမွာသတိထားမိတာက၊ က်ေနာ့္ကုိအျပင္လူေတြနဲ႔ထိေတြ႔ဆက္ဆံဘုိ႔၊ မူလတန္းေက်ာင္းတေက်ာင္းကုိ ပုိ႔ေပးထားပါတယ္။ သူတုိ႔ေက်ာင္းေတြမွာ လမ္းေလွ်ာက္တတ္တဲ့မူၾကိဳကေလးေတြကစလုိ႔ အတန္းၾကီး တကၠသုိလ္ေတြေရာက္တဲ့အထိ မလုပ္မေနရလုပ္ရတဲ့အလုပ္တခုက၊ ခရီးထြက္ျခင္းအလုပ္ပါ။ အသက္ အရြယ္ေပၚမူတည္ျပီး ခရီးအေ၀းအနီးသြားၾကရတာပါ၊

အသက္ငယ္တဲ့အတန္းငယ္ေတြဆုိလည္းေက်ာင္းနဲ႔သိပ္မေ၀းတဲ့ေတာထဲ၊ေတာင္ေပၚေတြကုိ ခရီးသြားၾကရတာပါ၊ အဲလုိသြားၾကရတဲ့အခါမွာ သူတုုိ႔စခန္းခ်တဲ့ေတာထဲေတာင္ေပၚေတြမွာ တခ်ိဳ႔ အမွိဳက္ပုံးေတြရိွၾကပါတယ္၊ တခ်ိဳ႔လည္းမရိွၾကပါဘူး၊ လူသူလည္းအေရာက္အေပါက္နဲတဲ့ေနရာေတြပါပဲ၊ ေန႔ခင္းေန႔လည္စာကုိသူတုိ႔စခန္းခ်တဲ့ေနရာမွာပဲ
စားၾကေသာက္ၾကပါတယ္။ အဲဒီမွာသူတုုိ႔စားေသာက္ထားတဲ့စြန္႔ပစ္ပစၥည္းေတြကုိ ေတာထဲေတာင္ေပၚမွာဒီအတုိင္းမစြန္႔ပစ္ရပါဘူး။ က်ြတ္က်ြတ္အိတ္တလုံးထဲကုိ ထည့္ေစပါတယ္၊ ဆရာ၊ဆရာမေတြကလည္းသူတုုိ႔ကုိယ္တုိင္ထည့္ျပပါတယ္၊ ေက်ာင္းသားေတြကုိလည္း ထည့္ခုိင္းပါတယ္၊ ေက်ာင္းမွာလည္းအမွိဳက္ပုံးထဲထည့္တဲ့အက်င့္ကုိအျမဲေျပာဆုိ သင္ၾကားေပးေနပါတယ္။အိမ္ေတြမွာလည္း သူတုိ႔မိဘေတြက၊ ကေလးေတြကုိ အျမဲသင္ျပေျပာျပေနပါတယ္။

သူတုိ႔ေတြၾကီးပ်င္းလာတဲ့အခ်ိန္မွာ အဲဒီအက်င့္ေတြကအလုိလုိက်င့္သားရသြားၾကပါျပီ။ ဒါေၾကာင့္ ဘတ္စ္ကားေတြေပၚမွာလည္း ထုိင္ခုံေဘးေအာက္နားမွာအမွိဳက္ပုံးေလးေတြထားေပးထားပါတယ္၊ ရထားေပၚ၊သေဘာၤေပၚေတြမွာလည္းထားေပးထားပါတယ္။ သူတုိ႔ဆီမွာပင္လယ္ေရလက္က်ားေတြအေတာ္ေပါမ်ားပါတယ္၊ တခ်ိဳ႔ကုိပင္လယ္ေအာက္က လွိဳင္ေခါင္းလမ္းေတြေဖါက္ထားတာရိွသလုိ၊ တခ်ိဳ႔ကုိေတာ့ၾကိဳးတံတားေတြေဆာက္ထားပါတယ္၊ တခ်ိဳ႔ကုိကူးတုိ႔သေဘၤာနဲ႔ကူးရပါတယ္၊ ကူးတုိ႔သေဘၤာေပၚကုိ ဘတ္စ္ကားေတြကုိယ္ပုိင္ကားေတြေမာင္း တင္ျပီး ကူးေပးတာပါ၊ လူေတြကလည္း သေဘၤာေပၚကေနခုနေျပာတဲ့ပင္လယ္ထဲကုိ အမွိဳက္ေတြ ပစ္မခ်ၾကပါဘူး၊ ဒါေၾကာင့္သူတုုိ႔ပင္လယ္ကမ္းရုိးတန္းေတြ၊ ပင္လယ္ေရလက္်ားေတြဆုိတာ အမွိဳက္တပင္ေတာင္ မေတြ႔ရပါဘူး။ သူတုိ႔လူမ်ိဳးေတြရဲ့တာ၀န္သိစိတ္က အေတာ္ေလး ျပည့္၀ေနျပီလုိ႔ ေျပာလုိ႔ ရပါတယ္။
  

 ျမန္မာျပည္ အက်ဥ္းေထာင္ေတြထဲမွာေတာ့၊ အေတာ္ေလးစည္းကမ္းလည္းတင္းက်ပ္ထားပါတယ္၊ အက်ဥ္းသားေတြကလည္း မလုိက္နာလုိ႔လည္းမျဖစ္ပါဘူး၊ အက်ဥ္းေထာင္ အေဆာင္ေတြက်ဥ္းက်ဥ္းၾကပ္ၾကပ္ထဲမွာ၊ လူဦးေရကလည္းၾကပ္သပ္ေအာင္ေနထုိင္ေနၾကရေတာ့ အမွိဳက္ပစ္တဲ့ကိစၥကုိ စည္းကမ္းတက်မစြန္႔ပစ္ရင္၊ ေရာဂါဘယေတြကူးစက္ေရာဂါေတြျဖစ္လာႏုိင္ပါတယ္။ အက်ဥ္းေထာင္ထဲမွာေတာ့အမွိဳင္တပင္ေတာင္ မရိွသေလာက္ပါပဲ၊ ဒါေတာင္မွမုိးရာသီဆုိရင္ ယင္ေကာင္ေတြတေလာင္းေလာင္းနဲ႔အေတာ္ေလးစိတ္ပ်က္စရာေကာင္းေနပါေသးတယ္။ ထုိင္းျမန္မာနယ္စပ္က ဒုကၡသည္စခန္းေတြထဲမွာလည္း စည္းကမ္းေတြလည္းထုတ္ထားပါတယ္၊ အန္ဂ်ီအုိေတြကလည္း စီစဥ္ေပးထားတာလည္းရိွပါတယ္၊ အမွိဳက္ထည့္ဘုိ႔ပီနံအိတ္ေတြေပးထားပါတယ္၊ တပါတ္တခါအမွိဳက္ကား(ကြန္ေဒါင္း)အစပုိင္းမွာလာသယ္ေလ့ရိွေပမဲ့၊ ေနာက္ပုိင္းေတာ့ပ်က္ကြက္လာတာ
မ်ားပါတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ဒုကၡသည္အမ်ားစုက တခ်ိဳ႔ကက်င္းတူးျပီးျမဳပ္ပစ္ၾကပါတယ္၊ တခ်ိဳ႔ေတြကနီးစပ္ရာေတာထဲကုိသြားလႊင့္ပစ္ၾကပါတယ္၊

အဲဒါကုိေတာ့ထုိင္းအာဏာပုိင္ေတြနဲ႔သစ္ေတာ၀န္ထမ္္းေတြကမၾကိဳက္ၾကပါဘူး။အမွိဳက္အမ်ားစုကလည္း ပလပ္စတစ္ပစၥည္းေတြက်ြတ္က်ြတ္အိတ္ခြံေတြမ်ားတဲ့အတြက္ စုိက္ပ်ိဳးေရးျခံေတြထဲကုိေရာက္လာရင္ စုိက္ပ်ိဳးသီးႏွံေတြကုိဒုကၡေပးလာလုိ႔ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္အခုေနာက္ပုိင္းသတင္းတခုၾကားရပါတယ္၊ ထုိင္းႏုိင္ငံမွာ ကေလာပီနံဥေတြေစ်းကြက္၀င္ျပီး ေစ်းေကာင္းရေနတယ္ဆုိတဲ့သတင္္းပါ၊ ကေလာပီနံဥဆုိတာကအရင္ကသိထားတာက အခ်ိဳမွဳ႔ံလုပ္တာလုိ႔ပဲသိထားပါတယ္။ အခုထုိင္းမွာကေလာပီနံဥနဲ႔လုပ္တဲ့က်ြတ္က်ြတ္အိတ္ကုိလုပ္ေနၾကတယ္လုိ႔ုိဆုိပါတယ္။ အဲဒီက်ြတ္က်ြတ္အိတ္က ေျမၾကီးထဲကုိေရာက္ရင္ မၾကာခင္ပ်က္စီးလြယ္ျပီးေျမသားျဖစ္သြားတယ္လုိ႔ဆုိပါတယ္။
  
အမွိဳက္နဲ႔ပါတ္သက္ျပီး၊ ဂ်ပန္လုိႏုိင္ငံေတြက စြန္႔ပစ္ရတာ၊မီးရွိဳ႔ရတာအလြန္အခက္အခဲနဲ႔ရင္ဆုိိင္ရတယ္လုိ႔လည္းၾကားဖူးပါတယ္၊ အဲဒါေၾကာင့္သူတုိ႔ေတြကအမွိဳက္ေတြကုိ၊ စုျပီးစက္ၾကီးးေတြနဲ႔က်စ္ေနေအာင္ဖိ၊ ပက္ကင္ထုတ္ၾကီးေတြျဖစ္ေအာင္လုပ္ျပီး၊ အာဂ်င္တီးနားႏုိင္ငံကုိပုိ႔ျပီး၊ ပုိက္ဆံေပးျပီးမီးရွဳိ႔ခုိင္းရတယ္လုိ႔ုိဆုိပါတယ္။ အာဂ်င္တီးနားႏုိင္ငံကလည္း ပင္လယ္ထဲကသူတုိ႔ပုိင္တဲ့က်ြန္းေလးတက်ြန္းေပၚမွာမီးရွိဳ႔ရတယ္လုိ႔ဆုိပါတယ္၊ အဲဒီအတြက္လည္းအာဂ်င္တီးနားအစုိးရက ၀င္ေငြတမ်ိဳးရေနတယ္လုိ႔ဆုိပါတယ္။
   
 ေနာက္တခုေျပာခ်င္တာက ျမန္မာျပည္မႏၱေလးျမိဳ႔မွာ ဟုိးလြန္ခဲ့တဲ့၄ႏွစ္ေလာက္က သတင္းတခုၾကားရပါတယ္။ မႏၱေလးအာဏာပုိင္ေတြကအမိန္႔ထုတ္တယ္လုိ႔သိရပါတယ္၊ အဲဒါက မႏၱေလးမွာက်ြတ္က်ြတ္အိတ္ေတြမသုံးရဘူး၊ ဆုိတဲ့အမိန္႔ပါ။ အဲဒါၾကားလုိက္ေတာ့၊နဲနဲအံ့ၾသသြားပါတယ္။ဒီႏုိင္ငံမွာသူငယ္ခ်င္းေနတဲ့ျမိဳ႔ကုိအလည္ေရာက္တုံးက၊ သူတုိ႔ေနတဲ့အိမ္နဲ႔သိပ္မေ၀းတဲ့ ေနရာမွာမီးခုိးေခါင္းတုိ္င္၃လုံးမီးခုိးေတြလည္းအျမဲအူထြက္ေနတယ္၊ အေတာ္ေလးလည္းျမင့္ျမင့္မုိ႔လုိ႔ ေမးၾကည့္ဖူးတယ္၊ အဲဒါဘာလုပ္တာလည္းဆုိေတာ့၊ အဲဒါတျမိဳ႔လုံးကစားက်ြင္းစားက်န္အမွိဳက္ေတြစုျပီးမီးရွိဳ႔တဲ့စက္ရုံၾကိးလုိ႔ေျပာပါတယ္။

အဲမွာသူဆက္ေျပာတာက အဲဒီအမွိဳက္ေတြကုိမီရွိဳ႔လုိ႔ထြက္လာတဲ့ အပူေငြ႔နဲ႔ ေရပူျပန္ခ်က္တယ္ လုိ႔ေျပာပါတယ္။ အဲဒီကေရပူကုိ စက္ရုံနဲ႔နီးတဲ့ရပ္ကြက္ေတြထဲက အိမ္ေတြကုိျပန္ေ၀ေပးပုိ႔တယ္ လုိ႔ေျပာပါတယ္၊ အဲဒါေၾကာင့္သူတုိ႔ေနတဲ့ရပ္ကြက္က မီတာခသက္သာတယ္လုိ႔ေျပာပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္အထက္ကေျပာတဲ့မႏၱေလးကအာဏာပုိင္မ်ားေရာ၊ျမန္မာျပည္ကအာဏာပုိင္မ်ားပါ တျခားႏုိင္ငံေတြမွာေလ့လာသင့္တယ္လုိ႔ထင္ပါတယ္။

  ျမတ္စုိး
၂၃.၀၂.၁၄

0 comments:

Post a Comment

စာမေရးျဖစ္ေတာ့တာေၾကာင့္ က်ေနာ္ႀကိဳက္ၿပီး ဖတ္ေစခ်င္တဲ့ စာေလးေတြကို တင္ထားပါတယ္ဗ်ာ

Followers

Total Pageviews

အမွာပါးစရာမ်ားရွိေနရင္

Pop up my Cbox

Blog Archive

အက္ဒမင္

အျခားက႑မ်ားကို ေလ့လာရန္

ရွာေဖြေလ ေတြ႔ရွိေလ

စာေပျမတ္ႏိုးသူမ်ား

free counters
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...