ပါးပါးလ်ားလ်ား က်ားတစ္ေကာင္

ကြန္ဆူး မား

လမ္းမႀကီးေဘး သစ္ပင္ရိပ္ေလးေတြေအာက္က ျဖတ္ေလွ်ာက္လာရင္း မလွမ္းမကမ္း ကားမွတ္တုိင္က ခံုတန္းမွာ ေျခတစ္ဘက္ခ်ိတ္၊ ေနာက္ကလက္ရမ္းေပၚကုိ လက္ေမာင္းႏွစ္ဘက္လံုး တင္ထားတဲ့ လူတစ္ေယာက္ကုိ လွမ္းေတြ႔ရတယ္၊ ေခတ္စကားနဲ႔ ေျပာရရင္ေတာ့ စတုိင္ေျမာက္တယ္လုိ႔ ဆုိရမလား၊ ခန္႔ခန္႔ထည္ထည္ေျပာရရင္ေတာ့ ထီမထင္တဲ့ ဒီဇုိင္းနဲ႔ေပါ့...။


ဦးထုပ္အျပားေလးကုိလည္း ခပ္ငုိက္ငုိက္ေဆာင္းထားေသးတယ္၊ ဦးထုပ္ငုိက္ေနေပမယ့္ မ်က္ႏွာကေတာ့ ငုိက္မေနဘူး.. ေနကာမ်က္မွန္အနက္ႀကီးကုိလည္း တတ္ထားေသးတယ္..။

အနားေရာက္မွ ေတြ႔ရတာက တစ္ေယာက္ထဲ ေလွ်ာက္လာတဲ့ ကုိယ့္ကုိ တည့္တည့္မ်က္ႏွာမူရင္း ပါးစပ္မွာ သြားၾကားထုိးတံ တတ္လွ်က္က ဘာမွမရွိတဲ့ ပါးစပ္ကုိ ၀ါးျပေနေသးတယ္။

စိတ္ထဲရွိတဲ့ အတုိင္း ေျပာရရင္ေတာ့ တစ္စက္ကေလးမွ က်က္သေရ မရွိတဲ့သူပါပဲ။ ကာတြန္းကားေတြထဲက ဦးထုပ္ေဆာင္းထားတဲ့ ပုတ္သင္ညိဳ မ်က္မွန္တတ္ထားတာနဲ႔ တူေနတယ္ေလ...။

`` ေျဖာင္း ေျဖာင္း ေျဖာင္း ´´

သူ႔ကုိ ေက်ာ္သြားေတာ့ ေနာက္က လက္ခုပ္သံ ၃ ခ်က္ လုိက္လာတယ္...။ ေျခလွမ္းေတြကုိ မရပ္ပဲ ခပ္ျဖည္းျဖည္း တစ္ခ်က္လွည့္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ထုိင္ေနတဲ့ ပုတ္သင္ညိဳပါပဲ။

အေရးမလုပ္ပဲ ျပန္လွည့္ထြက္ခဲ့တယ္။

ေနာက္က တျဗဳန္းျဗဳန္းေျပးလုိက္တာၿပီး ေရွ႔တည္တည္မွာ ပိတ္ရပ္တယ္။

`` ေခၚေနတာ မၾကားဘူးလား ´´
လက္ႏွစ္ဘက္ကာရင္း ေမးလာေတာ့ ကုိယ့္မ်က္မွန္ေလးကုိ ခပ္ျဖည္းျဖည္း ဆဲြခၽြတ္ရင္း..

`` ဘာလုပ္မလုိ႔လဲကြ´´

ေအးစက္စက္ ခပ္ေလးေလး အသံက သူ႔ကုိ ထင္ထားသလုိ မျဖစ္ေစလုိ႔ထင္တယ္ နည္းနည္းေလးေတာ့ တစ္မ်ဳိး ျဖစ္သြားတယ္..။

`` အိတ္ထဲက ဘာေတြလဲ ´´

ေျပာလည္းေျပာ လက္ကလည္း လြယ္ထားတဲ့ အိတ္ကုိ လွမ္းလာတယ္...
အိတ္လြယ္ထားတဲ့ ပုခံုးကုိ ေနာက္နည္းနည္းယုိ႔ၿပီး က်န္တဲ့ လက္တစ္ဘက္နဲ႔ သူ႔လက္ေကာက္၀တ္ကုိ လွမ္းဆုပ္ထားလုိက္တယ္... ခပ္တင္းတင္းပဲ ဆုိပါစုိ႔။

သူနည္းနည္းေတာ့ ရုန္းၾကည့္ေသးတယ္ အင္အားပါတဲ့ ဆုပ္ကုိင္မႈက သူ႔ရဲ့ အသြင္ကုိ ေျပာင္းလဲ ေပးလုိက္ႏုိင္ပါတယ္။

`` မင္းကဘာလုပ္မလုိ႔လဲ´´

သူမ်က္ႏွာကုိ ခပ္တည္တည္ ျပန္ျပင္ရင္း

`` ေအး ငါက ဒီနယ္ေျမက နယ္ထိန္းပဲ၊ အခု ေဖာက္ခဲြေရး သတင္းေတြအရ မင္းအိတ္ကုိ ရွာမယ္...၊ ငါမသကၤာဘူး´´ သူခပ္တည္တည္ေျပာေနေပမယ့္ အသံက ၿငိမ္မေနဘူး၊ လူပံုစံက မာန္မပါဘူး၊ ဟန္လည္း မသိမသာေလး ပ်က္ေနတယ္...။

သေဘာက်စြာ ခပ္ပါးပးါေလး ၿပံဳးျပရင္းက

`` မင္း နယ္ထိန္းဆုိရင္ တစ္ခုခုျပေလ´´

သူက ေဘာင္းဘီအေနာက္အိတ္ကေန သားေရပုိက္ဆံအိတ္ အနက္ကေလးကုိ ႏွစ္ဘက္ျမင္ေအာင္ လွန္ျပတယ္။
တစ္ဘက္မွာ ရဲတပ္ဖဲြ႔ ရံုးတံဆိပ္၀ုိင္း ရုိက္ႏွိပ္ၿပီး ပတ္စ္ပုိ႔ ဓါတ္ပံုကပ္ထားတဲ့ ကဒ္ျပားေလးတစ္ခုထည့္ထားတယ္။

သူ႔ပံုစံက အေမရိကန္ FBI ေတြ ရဲတံဆိပ္ျပတဲ့ စတုိင္မ်ဳိးေပါ့... အျမန္ျပၿပီး ခ်က္ခ်င္းျပန္ထည့္လုိက္တယ္...။ ေသေသခ်ာခ်ာ မျမင္ေစခ်င္တာလည္း ပါေလာက္တယ္ဗ်။

`` ဟားဟားဟား မင္းအစစ္ဆုိရင္လည္း ျပဳတ္ဖုိ႔ ေတာ္ေတာ္ နီးၿပီ၊ အခု အတုဆုိေတာ့ အေယာင္ေဆာင္မႈနဲ႔ ေထာင္က်ဖုိ႔က ေသခ်ာသြားၿပီကြ၊ ကဲ ငေၾကာင္ မင္းအပုိေတြ လုပ္မေနနဲ႔... တကၠစီတစ္စီး ေခၚေပးေတာ့၊ မင္းလုပ္တာနဲ႔ ငါေနာက္က်သြားၿပီ၊ ေစ်းပုိမေတာင္းတဲ့ တကၠစီကုိေခၚ... သြား ျမန္ျမန္´´

ေျပာရင္း သူ႔ေနာက္ေစ့ကုိ လွမ္းပုတ္လုိက္တယ္။

သူေၾကာက္လန္႔သြားတဲ့ ပံုစံနဲ႔ `` ဟုတ္... ဟုတ္ကဲ့ဆရာ၊ ခဏေလးေစာင့္ေပးပါ´´
ေျပာရင္းခ်က္ခ်င္းလွည့္ထြက္သြားတယ္...၊ ကၽြန္ေတာ္ သစ္ပင္ေလးတစ္ပင္ကုိ မွီရင္း စီးကရက္တစ္လိပ္ ထုတ္ေသာက္ရင္း ၿပံဳးေနမိတယ္...၊

သတင္းေပးဆုိတဲ့ ေကာင္ေတြ႕ တကယ့္ေကာင္ေတြပါပဲ၊ ဒါေပမယ့္တစ္ခုေတာ့ ေတာ္တယ္၊ ေဒသခံမဟုတ္တဲ့ သူေတြကုိ ခဏေလး ထုိင္ၾကည့္ရံုနဲ႔ မွန္းဆႏုိင္တယ္..၊ အ၀တ္အစားေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။

ေနာက္တစ္ခုက အေျခအေနကုိ ရုတ္ခ်ည္း ေျပာင္းလဲႏုိင္တယ္...၊ ကၽြန္ေတာ္ အူေၾကာင္ေၾကာင္ လုပ္ေနမိရင္ ဒီေကာင္ ဘာဆက္လုပ္မယ္ မေျပာႏုိင္ဘူး...၊ အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာလည္း လုပ္ခဲ့ ၿပီးၿပီထင္ပါတယ္။

ခဏေလးၾကာေတာ့ တကၠစီတစ္စီးနဲ႔ အတူ သူျပန္ေရာက္လာတယ္...။

`` ဗုိလ္ေလးကုိ ေသခ်ာ ပုိ႔ေပးလုိက္ေနာ္´´ ဘသားေခ်ာက ကားေပၚက ဆင္းရင္း ကားဆရာကုိ သခင္အားရ ကၽြန္ပါး၀ ကၽြန္ေတာ္ၾကားေအာင္ လွမ္းေျပာေနေသးတယ္..။ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္က ဒုရဲအုပ္မွန္းလည္းသူမသိ၊ ရဲအုပ္မွန္းလည္း သူမသိနဲ႔ေလ...။

`` ေဟ့ေကာင္ ဗုိလ္ေလး မဟုတ္ဘူး၊ ဗုိလ္ႀကီးကြ ဒီအသက္အရြယ္နဲ႔ ဗုိလ္ေလးျဖစ္မလား တံုးလုိက္တာ... ဒါနဲ႔မ်ား ´´

ေျပာရင္း စကားရပ္ထားလုိက္တယ္။

`` ဟုတ္ကဲ့ပါ ဗုိလ္ႀကီး မသိလုိ႔ပါဗ်၊ ေနာက္လမ္းမွာ ေတြ႔ရင္ ႏႈတ္ဆက္ေနာ္ဆရာ၊ ခုိင္းစရာရွိရင္လည္း ေခၚလုိက္ပါ´´

ကၽြန္ေတာ္ ကားတံခါးဆဲြဖြင့္ရင္း၀င္ထုိင္ေနတုန္း ခါးေလး ညြတ္ရင္း ငမုိက္သားက ပလီပလာ လွမ္းေျပာေနေသးတယ္။

ကားတံခါးျပန္ပိတ္ၿပီးေတာ့ေဘးေပါက္ကလွမ္းၾကည့္ရင္း

``ဒါနဲ႔ မင္း နံပတ္က ဘယ္ေလာက္လဲ´´

`` ဗ်ာဆရာ... မင္းနံပတ္က ဘယ္ေလာက္လဲလုိ႔၊ မသိဘူးလား၊ မင္းသတင္းေပးကဒ္မွာ ပါတဲံ နံပတ္ကုိ ေျပာတာ၊ ျပန္ၾကည့္စမ္းကြာ´´

`` ဟုတ္... ဟုတ္ကဲ့ ဗုိလ္ႀကီး´´ ေျပာရင္း ကဒ္ကုိ ျပန္ထုတ္တယ္၊ ၿပီးေတာ့ ေသခ်ာၾကည့္ေနတယ္။

`` ေဟ့ေကာင္ ကဒ္ ဘယ္ဘက္အေပၚဆံုးမွာ နံပတ္မေတြ႔ဘူးလား´´

`` ေအာ ေတြ႔ၿပီဗုိလ္ႀကီး ၀၀၂၇ ပါ၊ ကၽြန္ေတာ္က ဒါကုိ ကဒ္ျပား အရည္အတြက္ကုိ မွတ္တဲ့ နံပတ္ထင္ေနလုိ႔၊ ဒါက ဘာလဲ ဗုိလ္ႀကီး´´

`` ေအး အဲဒါမွတ္ထား ကဒ္နံပတ္ေတာ့ ဟုတ္တယ္၊ ေနာက္တစ္ခုက မင္းတုိ႔ သတင္းေပးေတြရဲ့ စီနီယာ နံပတ္လည္း ဟုတ္တယ္၊ အလုပ္ႀကီးလုပ္တဲ့အခါ ဖုန္းထဲမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ နံမယ္ေျပာလုိ႔မရဘူး၊ စီနီယာ နံပတ္နဲ႔ ေျပာရတယ္၊ သေဘာေပါက္လား´´

`` ဟီး.. ဟုတ္ကဲ့ ဗုိလ္ႀကီး ေက်းဇူးပါပဲဗ်ာ´´

`` ေအးသြားမယ္ ေဟ့ေကာင္၊ ဂြင္ခ်ည္း ဖန္တီးမေနနဲ႔ ေျမြကုိက္မယ္...´´

`` ဟုတ္ကဲ့ပါ´´ ခ်က္ခ်င္း မ်က္ႏွာေသေလးလုပ္ၿပီး က်န္ခဲ့တယ္။

ကားသမားက သေဘာက်လုိ႔ ထင္တယ္ ၿပံဳးေနရင္းက `` ဘယ္ကုိ္ေမာင္းရမလဲ ဗုိလ္ႀကီး´´

`` အင္း ဘယ္ကုိ ေမာင္းရမလဲဆုိေတာ့.... ေလာေလာဆယ္ တရုတ္ဆုိင္တစ္ဆုိင္ ပုိ႔ေပးဗ်ာ ဗုိက္ဆာေနၿပီ´´

`` ဟုတ္ကဲ့... ျမင္းႀကီးလည္း ဗုိလ္ႀကီးနဲ႔ ေတြ႔မွ အပုိးက်ဳိးသြားေတာ့တယ္... ဒီေကာင္လုပ္စားတာေတာ့ ၾကမ္းတယ္ ဗုိလ္ႀကီးရ... အခ်င္းခ်င္းေတာင္ ညွစ္တာ´´

`` သတင္းေပးေတြက ဒီလုိပါပဲဗ်ာ... အရမ္း သတိထားရတယ္´´

`` ဟုတ္... ဒါနဲ႔ ဗုိလ္ႀကီး ၿပီးရင္ ဘယ္လုိပုိ႔ေပးရမလဲ၊ ခရီးေ၀းရင္ ဗုိလ္ႀကီး တစ္ခုခု စားေနတုန္း ဆီျဖည့္ထားခ်င္လုိ႔ပါ´´

`` ေအာ္ရတယ္ဗ်... ကၽြန္ေတာ္စားၿပီးရင္ ေအးေအးလူလူပဲ လမ္းေလွ်ာက္ေတာ့မယ္... ဆုိင္ေရာက္ၿပီးရင္ ရပါၿပီ´´

`` ေအာ္.. ဟုတ္ကဲ့ ဒါဆုိ ဒီတရုတ္ဆုိင္ေလး ေကာင္းတယ္ ဗုိလ္ႀကီး ဒီမွာပဲ စားပါလား´´

`` ေကာင္းတယ္ဗ်ာ၊ ခင္ဗ်ားပါ ၀င္စားပါလား၊ ကားခထဲက မႏႈတ္ပါဘူး၊ ဒါနဲ႔ ကားခ ဘယ္ေလာက္လဲဗ်´´

`` ၁၅၀၀ ပဲေပးပါ´´

`` ေရာ့ဗ်ာ ၂၀၀၀ ယူလိုက္´´

`` ဟုတ္ကဲ့ ေက်းဇူးပါပဲ ဗုိလ္ႀကီး လုိရင္လည္း လွမ္းေခၚလုိက္ပါ၊ ဒီမွာ ဖုန္းနံပတ္ေရးထားပါတယ္´´ ေျပာရင္း ကားေဘာ္ဒီကုိ လက္ညွဳိး ထုိးျပတယ္။

`` ေကာင္းၿပီဗ်ာ... အလုပ္အားလုိ႔ ေအးေအး ေလွ်ာက္သြားခ်င္တဲ့ေန႔ လွမ္းေခၚလုိက္မယ္´´

ဒီလုိနဲ႔ အဲဒီေန႔က ျဖတ္သြားျဖတ္လာေတြကုိ လုပ္စားေနတဲ့ က်ားတစ္ေကာင္ကုိ မီးကြင္းခုန္နည္းေလး တစ္ခု သင္ေပးလုိက္မိတယ္ ဆုိပါစုိ႔....၊

တကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က ဒီေကာင္ထင္သလုိ ဒုရဲအုပ္လည္း မဟုတ္၊ ရဲအုပ္လည္း မဟုတ္၊ ဗုိလ္ေလးလည္း မဟုတ္၊ ဗုိလ္ႀကီးလည္း မဟုတ္သလုိ ကားဆရာ အထင္ႀကီးေနသလုိ သြားစရာ ရဲစခန္းလည္း မရွိဘူး ဆုိတာေတာ့ ဘယ္သူမွ မသိလုိက္ပါဘူး...။ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ေယာက္က လဲြရင္ေပါ့...။

တကယ္ေတာ့ လူ႔ေလာက ဆုိတာ ပါးပါးေလးပါပဲ... တစ္ခုသတိထားဖုိ႔က လုိတာထက္ပုိၿပီး ေၾကာက္တတ္ရင္ ေနရင္းထုိင္ရင္း ကဲြတတ္တယ္ေလ။

(ကြန္ဆူးမား)(၂၁-၂-၂၀၁၄)