ရွင္နည္းရာ အဂၢလူထြက္
|
7:43 AM |
No မွတ္ခ်က္ |
လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ ျဖစ္ၿပီးမွသာ သမၼတ၊ ဒုသမၼတမွစၿပီး ျပည္ေထာင္စုဝန္ႀကီးမ်ား ျဖစ္ခြင့္ရွိသည္ ဟူေသာ မူတစ္ရပ္ကို ေဖာ္ေဆာင္မည္ဟု ၾကားလိုက္၊ ဖတ္လိုက္ရသည္။ ေရြးေကာက္ တင္ေျမႇာက္ခံရၿပီး မွသာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပိုင္းတြင္ ရာထူးႀကီးမ်ား ရမည္ဆုိသည့္သေဘာ။ ထိုမူသာ အတည္ျဖစ္သြားလွ်င္ ရွင္နည္းရာ အဂၢလူထြက္ကိန္း ဆိုက္လိမ့္မည္။
ထိုမူ၏ အေၾကာင္းျပခ်က္ တစ္ရပ္မွာ ဒီမိုကေရစီ ပိုဆန္လာေစေရး ျဖစ္ႏုိင္သည္။ လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ ျဖစ္ၿပီးမွသာ အစိုးရအဖြဲ႕ဝင္ ျဖစ္ရမည္ ဆိုျခင္းႏွင့္ ဒီမိုကေရစီ ဆန္ျခင္းသည္ ႐ုတ္တရက္ၾကည့္လွ်င္ ဆိုင္သလိုလိုႏွင့္ မဆိုင္ပါ။ ေရြးေကာက္ တင္ေျမွာက္ခံရေသာ လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္က ဝန္ႀကီးျဖစ္မွသာ ဒီမိုကေရစီ ဆန္ရမည္ဆိုလွ်င္ အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စုသည္ ဒီမိုကေရစီ မဆန္ေသာႏုိင္ငံ ျဖစ္သြားေပလိမ့္မည္။
ေရြးေကာက္ပြဲ မဝင္လိုသူ၊ ႏုိင္ငံေရးသမား မလုပ္လိုသူမ်ား (Election shy) ထဲမွ အစိုးရ ရာထူးႀကီးမ်ား ေပးႏုိင္ရန္ အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စုတြင္ တံခါးဖြင့္ထားသည္။ လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ ျဖစ္ရန္ မလိုဘဲ အစိုးရ အဖြဲ႕ထဲ ေရာက္ႏုိင္သည္။ ႏုိင္ငံေရးသမားပင္ ျဖစ္ရန္ မလိုပါ။
ကြန္ျမဴနစ္ တ႐ုတ္ႏုိင္ငံကို အေမရိကန္ႏွင့္ ေပါင္းေစကာ ကမာၻ႔ႏုိင္ငံေရးကုိ ေျပာင္းလဲပစ္ခဲ့သည့္ ႏုိင္ငံေတာ္ လုံၿခဳံေရး အႀကံေပးႏွင့္ ႏုိင္ငံျခားေရး ဝန္ႀကီးေဟာင္း ဟင္နရီကစ္ ဆင္းဂ်ား Henry Kissinger သည္ လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ မဟုတ္ပါ။ ႏုိင္ငံတကာေရးရာ ဂု႐ု ဟားဗတ္တကၠသိုလ္ ပါေမာကၡ ပညာရွင္သာ ျဖစ္ၿပီး အေမရိကန္ သမၼတ အစဥ္အဆက္သည္ သူ႔အႀကံဉာဏ္မ်ားကို ယူခဲ့ရသည္။ ပထမဆုံး လူမည္း အမ်ဳိးသမီး ႏုိင္ငံျခားေရး ဝန္ႀကီး ျဖစ္လာသည့္ ကြန္ဒိုလီ ဇာ႐ိုက္စ္ (Condoleezza Rice) သည္ ကမၻာေက်ာ္ စတန္းဖို႔ဒ္ တကၠသိုလ္မွ ႏုိင္ငံေရးသိပၸံ ပါေမာကၡ ျဖစ္သည္။ အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စုသည္ ျမန္မာႏုိင္ငံထက္ ပညာေရး အဆေပါင္းမ်ားစြာ ျမင့္မားသည့္ ကမာၻ႔နံပါတ္တစ္ ႏုိင္ငံျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ အေမရိကန္သည္ လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္သာ ဝန္ႀကီး ျဖစ္ရမည္ဟု ကန္႔သတ္ မထားပါ။ စင္စစ္ ကမာၻ႔ထိပ္တန္း တကၠသိုလ္မ်ားပိုင္ရွင္ ထိပ္တန္း ပညာရွင္ မ်ားစြာကုိ ႏွစ္စဥ္ ေမြးထုတ္ေပးေနေသာ အေမရိကန္သည္ ထိုပညာရွင္ ေရအိုးထဲမွ အသင့္ခပ္ သုံးႏုိင္ရန္ တံခါးဖြင့္ထားျခင္း ျဖစ္သည္။
အထက္ေဖာ္ျပပါ ပညာရွင္ တစ္ျဖစ္လဲ အစိုးရအဖြဲ႕ဝင္မ်ားသည္ ထင္ရွားေသာ ဥပမာ ႏွစ္ရပ္သာ ျဖစ္ၿပီး အစိုးရအဖြဲ႕ဝင္ မ်ားစြာသည္ ႏိုင္ငံေရးသမား မဟုတ္ေသာ ထူးခြၽန္ အေမရိကန္မ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ စင္စစ္ အေမရိကန္ ကမာၻ႔ဦးေဆာင္ ႏုိင္ငံအျဖစ္ ကာလရွည္ၾကာစြာ ရပ္တည္ ေနႏုိင္ျခင္းသည္ပင္ အစိုးရအဖြဲ႕ဝင္ ေရြးခ်ယ္ရာတြင္ ထိုကဲ့သို႔ အေျမာ္အျမင္ ႀကီးမားျခင္းက အေၾကာင္းတစ္ရပ္ ျဖစ္သည္။
အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပိုင္းသည္ ႏုိင္ငံကို လက္ေတြ႕ စီမံ ကြပ္ကဲရေသာသူမ်ား ျဖစ္သည့္အတြက္ ထိုက႑တြင္းသို႔ အေတာ္ဆုံးသူကို စိတ္တိုင္းက် ေခါင္းေခါက္ေရြးႏုိင္မွ ႏုိင္ငံ ေအာင္ျမင္မည္ ျဖစ္သည္။ နဂိုတည္းကမွ လူေတာ္၊ လူထက္ မီးထြန္းရွာေနရသည့္ အထဲ လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ ျဖစ္ရမည္ဟု ကန္႔သတ္လိုက္လွ်င္ ျမန္မာႏုိင္ငံ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးက႑တြင္ လူေတာ္ရရန္ ပိုခက္သြားကာ ရွင္နည္းရာ အဂၢလူထြက္ ျဖစ္ေပမည္။ တစ္ႏုိင္ငံလုံးထဲမွ ေရြးသည္ထက္ ရာဂဏန္းမွ်ေသာ လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားထဲမွသာ ေရြးလွ်င္ လူေတာ္ ရႏုိင္ေျခ ပိုနည္းသြားသည္။ ညႊန္ၾကားေရးမွဴးခ်ဳပ္ စေသာ ဝန္ထမ္း သက္ရင့္ၿပီး သက္ဆိုင္ရာ နယ္ပယ္ကို ေနာေက်သူမ်ား ထိုက္တန္လွ်င္ပင္ ဝန္ႀကီးျဖစ္ခြင့္ မရွိေတာ့သည့္ သေဘာျဖစ္သည္။ သက္ဆိုင္ရာ နယ္ပယ္မွ ပညာရွင္မ်ားလည္း ႏုိင္ငံကို မူဝါဒပိုင္းမွ တိုက္႐ိုက္ အက်ဳိးျပဳႏုိင္ေတာ့မည္ မဟုတ္ေပ။
ပညာရွင္ေတြ ေရြးေကာက္ပြဲ ဝင္ေပါ့ဟု ဆိုသူတုိ႔က ဆုိၾကမည္။ သို႔ေသာ္ ေရြးေကာက္ပြဲ ဝင္မလားဟု ပညာရွင္ အဆင့္ရွိသူမ်ားကို ေမးၾကည့္ပါ။ အမ်ားစုက လက္ခါသာ ျပၾကမည္။ ပညာရွင္ အမ်ားအျပားသည္ ေရြးေကာက္ပြဲ ဝင္ရန္ တြန္႔ဆုတ္ၾက (Election shy) သည္။ ေရြးေကာက္ပြဲ ဆိုသည္ ႏုိင္ငံေရးပင္ ျဖစ္သည္။ ႏုိင္ငံေရးသည္ အသန္႔ရွင္းဆုံးေသာ သူတို႔ကိုပင္ ညစ္ညမ္းေစသည္။ ကိုယ္မႀကိဳက္ေသာ အရာတို႔ကိုလည္း ႀကိဳက္ေယာင္ေဆာင္ရ၊ မႀကိဳက္ေသာ အရာတို႔ကိုလည္း ႀကိဳက္ဟန္ျပဳရသည့္ အတြက္ ပညာရွင္တို႔ႏွင့္ မကုိက္လွ။ ပညာရွင္တို႔သည္ ႏိုင္ငံေရး မလုပ္လို။ ႏုိင္ငံေရး မလုပ္လိုေသာေၾကာင့္ ပညာရွင္ ျဖစ္ေနၾကျခင္း ျဖစ္သည္။
အုပ္ခ်ဳပ္ရျခင္းႏွင့္ ေရြးေကာက္ပြဲ ဝင္ရျခင္းသည္လည္း သေဘာ သဘာဝ မတူလွ။ ႏိုင္ငံအဆင့္ ေရြးေကာက္ပြဲဟူသည္ ကိုယ့္အေၾကာင္း မသိသူမ်ားက ကိုယ့္ကို ေရြးေကာက္ တင္ေျမွာက္ၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ မဲဆႏၵ နယ္ေျမ ႀကီးေလေလ၊ လူမ်ားေလေလ ကိုယ့္ကို မသိသူ ပိုမ်ားလာေလေလ ျဖစ္တတ္သည္။ ႐ုပ္၊ အသံ၊ စကားလုံးမ်ားကို တီဗီ၊ သတင္းစာ စေသာ မီဒီယာမ်ားက ျမင္ဖူး၊ ၾကားဖူး၊ ဖတ္ဖူးၾကမည္။ ထိုသို႔ ျမင္ဖူးၾကားဖူး တစ္ဆင့္စကား တစ္ဆင့္ နားတို႔ျဖင့္ ဆုံးျဖတ္ၿပီး ထိုသူသည္ ေတာ္သည္၊ ေကာင္းသည္၊ ဆုံးျဖတ္ၾကသည္။ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပိုင္းမွာမူ အႀကီးအကဲႏွင့္ သူ႔လူမ်ားသည္ လက္တြဲ အလုပ္ လုပ္ေနရသည္။ သူဘယ္လို လူဆိုသည္ကို သူ႔အဖြဲ႕ဝင္မ်ားက သိႏုိင္သည္။ တကယ္လုပ္လွ်င္လည္း သိႏုိင္သလို တကယ္ မလုပ္လွ်င္လည္း သိႏုိင္သည္။
မဖယ္ထုတ္သင့္ေသာ သူတို႔ကို ထိပ္တန္း ေနရာမ်ားမွ ဖယ္ထုတ္ခဲ့သည့္ အတြက္ အရာရာတြင္ ေနာက္က် က်န္ရစ္ခဲ့သည့္ ျမန္မာႏုိင္ငံအတြက္ မူဝါဒ ခ်မွတ္သည့္ အသိုင္းအဝိုင္းတြင္းသို႔ ထက္ျမက္သူမ်ား ဆြဲသြင္းေရးသည္ ပထမ ဦးစားေပး ျဖစ္သင့္သည္။ ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲေရး ကာလ၏ ေကာင္းကြက္ တစ္ခုမွာ Technocrat ေခၚ ပညာရွင္ အုပ္ခ်ဳပ္သူမ်ား မူဝါဒ ခ်မွတ္သည့္ ေနရာႀကီးမ်ားသို႔ ေရာက္လာျခင္း ျဖစ္သည္။ ဝန္ႀကီး၊ ဒုဝန္ႀကီး ေနရာမ်ားတြင္ ပညာရွင္မ်ား၊ ဝန္ထမ္းႀကီးမ်ား ေရာက္လာသည့္ အနက္ လတ္တေလာ ဥပမာ တစ္ရပ္မွာ ေဒါက္တာ ေဒၚခင္စန္းရီ ပညာေရး ဝန္ႀကီး ျဖစ္လာျခင္း ျဖစ္သည္။ လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ ျဖစ္မွသာ ဝန္ႀကီး လုပ္ရမည္ဆိုလွ်င္ ေဒါက္တာ ေဒၚခင္စန္းရီ ဝန္ႀကီး ျဖစ္လာရန္ အေၾကာင္းမရွိ။
ဒီမိုကေရစီကို ကမာၻအႏွံ႔ ျဖန္႔ျဖဴးေနေသာ အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စုတြင္ ျမန္မာႏုိင္ငံထက္ လူေတာ္ လူထက္မ်ားသည္ကို ထူးၿပီးေျပာရန္ မလိုပါ။ ထိုသို႔ေသာ ႏုိင္ငံႀကီးတြင္ပင္ ထက္ျမက္ေသာသူတို႔ စိတ္တိုင္းက် ေခါင္းေခါက္ ေရြးႏုိင္ေအာင္ ကန္႔သတ္မထားလွ်င္ ျမန္မာႏုိင္ငံကဲ့သို႔ လူသားအရင္းအျမစ္ ခြၽတ္ၿခဳံက် ႏုိင္ငံမ်ဳိးက ကန္႔သတ္သင့္ပါသလား။
ထိုေမးခြန္း၏ အေျဖသည္ ျမန္မာႏုိင္ငံအတြက္ အလြန္အေရးႀကီးသည္။ အေျဖလြဲလွ်င္ ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲေရးကို ႀကီးစြာ ထိခိုက္ႏုိင္သည္။
ျမန္မာ ကစ္ဆင္းဂ်ားမ်ား ျမင္လိုပါေသးသည္။ ျမန္မာ ကြန္ဒိုလီဇာ ႐ိုက္စ္ တို႔လည္း ေပၚေစ ခ်င္ပါေသးသည္။
Written by ေဇယ်သူ
http://thevoicemyanmar.com မွ ကူးယူေဖာ္ျပသည္
0 comments:
Post a Comment