၀န္ၾကီးမ်ားအျငိမ့္သဘင္

အဘ ဥကၠာကိုကို's photo.

 ေလာ္ဘီအုတ္ခဲ စိတ္ညစ္ရျပန္သည္။ ပူလစီဆိုလား မူနပီဆိုလား ဂ်ာနယ္တစ္ေစာင္က ျပည္ေထာင္စု၀န္ၾကီးတစ္ဦး ေျပာၾကားခ်က္မ်ားကို ဘြင္းဘြင္းၾကီးေဖာ္ျပလိုက္လို႔ျဖစ္သည္။ အျပည့္အစံုသိလို၍ ဖုန္းအစုတ္ေလးကို အျမန္ဖြင့္ကာ ဖြဘုတ္ေပၚကပိုကရိုေလး တက္ၾကည့္ရသည္။
ထံုးစံအတိုင္း ခီြးတဲ့မွ အမ္ပီတီ။ လိပ္ခရုေကာ္နက္ရွင္။ အ၀ိုင္းေလးလည္ေနတာ ငါးမိနစ္ခန္႔ထိုင္ၾကည့္ေနၿပီးမွ ဖြဘုတ္ၾကီးေပၚလာသည္။ ေတြ႕ၿပီ။ ၀န္ၾကီးကေလာ္တုတ္ေနသည့္ ဗီဒီယိုဖိုင္။ ၀န္ၾကီးေနာက္မွ ပုန္း၍ ဖိုသီဖတ္သီရိုက္ကူးထားသည့္ ဗီဒီယိုဖိုင္ေလးကို ၾကည့္လိုက္သည္။ ၀န္ၾကီးက အစကေတာ့အေကာင္း။ ေနာက္မွ ဘာထျဖစ္သည္မသိ။ မေအႏွမ ကေလာ္တုတ္တာလည္းပါလာသည္။ ေရွ႕ကခ်သည္ ေနာက္ကခ်သည္ ဆိုတာေတြလည္း ပါလာသည္။ အစက ကၽြဲႏြား၊ ၾကက္၀က္ ကိစၥေမးျမန္းရင္းမွ ရြာသားတစ္ဦးက ေရသန္႔လိုခ်င္သည္ဟုဆိုေသာ္ ၀န္ၾကီးတစ္ေယာက္ ျဗဳန္းခနဲေဒါသေပါက္ကြဲသြားသည္။ ဘာေၾကာင့္ေတာ့မသိ။ အုတ္ခဲနားမလည္။ ဖြဘုတ္ေပၚမွာေတာ့ ၀န္ၾကီးေျပာစကားေတြကို ခ်ျပကာ ပယ္ပယ္နယ္နယ္ကေလာ္တုတ္ေနၾကသည္။ အဆဲေကာင္းေကာင္းျဖင့္ ဆြမ္းၾကီးေလာင္းေနၾကသည္။ မ်က္ႏွာမျမင္ရတိုင္း ေပ်ာ္ေပ်ာ္ၾကီး သမေနၾကသည္။ ၀န္ၾကီးတစ္ေယာက္ ဖြဘုတ္တြင္ ဆဲနည္းေပါင္းစံုျဖင့္ လူထုေမတၱာကိုခံယူေနရသည္။ ဘာမွန္းမသိ ၀င္ဆဲလိုက္ၿပီး ဆဲေကာင္းသကြာဆိုကာ ျပံဳးေပ်ာ္ၾကသည္။ ဖြဘုတ္မွာဆဲတာကလြယ္သည္။ ဆဲသည္ဟု အဓိပယ္သက္ေရာက္သည့္ စာလံုးေလးမ်ားကို ကြန္ပ်ဳတာေရွ႕ ငုတ္တုတ္ထိုင္လွ်က္ လက္ကြက္ကို တေပါက္ေပါက္ႏွိပ္၊ Enter တေဒါက္ေဒါက္ေခါက္ေနရံု။ သူ႔လည္းကိုယ္မသိ။ ကိုယ့္လည္းသူမသိ။ ဆဲရတာအရသာရွိေပ၏။ ေကာင္းေလစြ။ ``က်ဳပ္က နယ္လွည့္ၿပီး ပါးရိုက္လာတာကြ´´ဟု ၀န္ၾကီးကေျပာသည္။ အုတ္ခဲပင္ ၾကက္သီးတျဗန္းျဗန္းထ၍ ပါးႏွစ္ဖက္ကို ေယာင္ၿပီး စမ္းမိေလသည္။ ၀န္ၾကီးကို သံေယာင္လိုက္လွ်က္ ဖြဘုတ္ေပၚတြင္ ပါးရိုက္သည့္ဓေလ့ေခတ္စားလာသည္။ အခ်င္းခ်င္းေတြ႕လွ်င္ ပါးရိုက္မည္ တကဲကဲျဖစ္ကုန္ၾကသည္။ ပါးရိုက္တတ္သည့္၀န္ၾကီးက မင္းသမီး သက္သက္မို႔ဥ ႏွင့္ အမ်ဳိးေတာ္မေတာ္ စံုစမ္းၾကသူမ်ားလည္းရွိသည္။ တခ်ဳိ႕ကေတာ့ ပါးရိုက္ရန္အတြက္ဆို နယ္လွည့္စရာပင္မလိုဘဲ ျမန္မာ့ဆက္သြယ္ေရး(MPT) ရံုးထဲ၀င္သြားလွ်င္ပင္ ရိုက္ရမည့္သူမ်ားကို ေတြ႕လိမ့္မည္ဟု ၀န္ၾကီးကို အၾကံေပးၾကသည္။ အင္တာနက္လိုင္းမေကာင္းသူမ်ားက `သားတို႔အတြက္ပါ မ်ားမ်ားရိုက္ခဲ့ပါအဘ´ဟု ေျမွာက္ပင့္ၾကသည္။ ၀န္ၾကီးက စီတန္းလွည့္လည္ဆႏၵျပသူမ်ားကို ၾကိဳက္သေလာက္လွည့္ႏိုင္ၿပီး မေက်နပ္လွ်င္ လဲေသႏိုင္ေၾကာင္း ဆက္ေျပာသည္။ လံုး၀မေက်နပ္သည့္ ဆႏၵျပသူမ်ား ဘုန္းခနဲ လဲေသကုန္ၾကသည္။ ဘယ္ႏိုင္ငံေရးသမားကိုမွ ဂရုမစိုက္။ ေထာင္ထဲပို႔မည္ဟုဆိုသည္။ ``သြား ေထာင္ထဲကို။ ငါတို႔အစိုးရထြက္ရင္ မင္းျပန္ထြက္။ ဒါဘဲ´´ဟု ဆိုသည္။ ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ား ေထာင္ထဲမ၀င္လို၍ လမ္းၾကိဳလမ္းၾကားထဲ ေျပးပုန္းၾကသည္။ `က်ေနာ္တို႔အစိုးရက ခက္ခက္ခဲခဲ မဲႏိုင္ေအာင္လုပ္လာတာ´´ဟု လည္း ၀န္ၾကီးကေျပာသည္။ အတိုက္အခံပါတီမ်ား သနားလြန္း၍ မ်က္ရည္ျဖိဳင္ျဖိဳင္က်ေပးရွာသည္။ ရြာသားမ်ားကို ၀န္ၾကီးကၾကိမ္းေမာင္းသည္။ ``ခင္ဗ်ားတို႔ ဘုကန္႔လန္႔လုပ္ရင္ ခင္ဗ်ားတို႔အတြက္မလုပ္ေပးဘူး။ တိုင္ခ်င္တဲ့ေနရာတိုင္လို႔ရတယ္။ တိုင္ရင္လည္း က်ေနာ္မေရာက္ေသးလို႔ပါလို႔ ေျပာလိုက္ ရံုဘဲ´´ဟု ေျပာသည္။ ရြာသားမ်ားက မိမိတို႔အနာဂတ္အတြက္ ရင္ေလးလြန္းသျဖင့္ ငိုခ်င္ပက္လက္ျဖစ္ၾကကုန္သည္။ ဒီ၀န္ၾကီး ဒီလိုေျပာတာ အဆန္းမဟုတ္။ က်န္တဲ့၀န္ၾကီးေတြလည္း ခပ္တည္တည္ႏွင့္ ေပါက္ကရေျပာတတ္ၾကသည္။ ေန႔စဥ္ ခြက္ထိုးခြက္လန္ရယ္ေမာေနရ သျဖင့္ ၀န္ၾကီးမလုပ္ဘဲ လူရႊင္ေတာ္လုပ္ၾကရန္ ျပည္သူမ်ားက တိုက္တြန္းၾကသည္။ လူရႊင္ေတာ္ေတြ ျပက္လံုးထုတ္တာေလာက္ေတာ့ ၀န္ၾကီးမ်ား သနားသည္။ ဟို၀န္ၾကီးတစ္ပါးက လယ္သမားမ်ား အေၾကြးဆပ္ႏိုင္ဖို႔ ထမင္းတစ္နပ္ေလွ်ာ့စားရန္ အၾကံေပးသည္။ လယ္သမားေတြ အစာအိမ္ေရာဂါရကုန္သည္။ တခ်ဳိ႕က မထူးဇာတ္ခင္းကာ ဘုန္းၾကီး၀တ္သြားၾကသည္။ ျငိမ္းခ်မ္းေရး၀န္ၾကီးတစ္ပါးက တရုတ္ကိုေၾကာက္ရတယ္ လို႔ေျပာသည္။ ျပည္သူမ်ားက ဘယ္သူ႔ေၾကာက္ရမွန္းမသိ။ ဘယ္သူ႔အေဖေခၚရမွန္းမသိ မ်က္စိသူငယ္နားသူငယ္ျဖစ္ကုန္သည္။ စီးပြားေရး၀န္ၾကီးတစ္ဦးက မိမိ၀န္ၾကီးလုပ္လာတာ သံုးႏွစ္ျပည့္ေတာ့ မည္ျဖစ္ေသာ္လည္း ေျမတစ္ကြက္ေတာင္မပိုင္ေသးဟု မ်က္ရည္ခံထိုးသည္။ ၀န္ၾကီးကို သနားသူမ်ားက က်ဳးေက်ာ္တဲမ်ားတြင္ သြားေနရန္အၾကံေပးၾကသည္။ ရန္ကုန္၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ကေတာ့ တပ္မေတာ္အစိုးရလက္ထက္က အစစအရာရာအရႈံးခံလုပ္ေပးခဲ့တာမို႔ တိုင္းျပည္က အဆင္းရဲဆံုးျဖစ္သြားရတာလို႔ ေျပာျပန္သည္။ ဒီတစ္ခါေတာ့ အစကတည္းက မ်က္ရည္၀ဲေနၾကသည့္ ျပည္သူတစ္ရပ္လံုး မိမိတုိ႔ဘ၀ကို ေတြးမိကာ ျဗဲခနဲ ငိုကုန္သည္။ ေျမၾကီးေပၚ ေျခေဆာင့္ငိုကုန္သည္။ မည္သူမွ မ်က္ရည္မထိန္းႏိုင္။ အုတ္ခဲေတာင္ အဲ့ဒီတုန္းက တစ္ပတ္ဆယ္ရက္ ငိုမဆံုးျဖစ္ခဲ့ရသည္။ ခုေတာင္ ျပန္ေတြးရင္ငိုခ်င္သည္။ ႏိုင္ငံေတာ္၏ ေစတနာၾကီးကိုလည္း နားလည္သြားသည္။ အစိုးရကို အင္မတန္သနားသြားသည္။ သူတို႔ခမ်ာ... ငါတို႔အတြက္ ဒီေလာက္လုပ္ေပးလိုက္ရတာ.... ဟင့္... ရႊတ္... ငြားးး ဟူ၍။ ဒီလိုမ်ဳိး တစ္တိုင္းျပည္လံုး မ်က္ရည္လည္ရႊဲျဖစ္ေနရခ်ိန္မွာ ခု၀န္ၾကီးက နယ္လွည့္၍ ပါးရိုက္ဦးမည္ဆိုေတာ့ ျပည္သူေတြ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိေတာ့။ ဒီကိစၥက ေရွာ့ရွိသည္။ ေရွာ့အၾကီးၾကီးရွိသည္။ အုတ္ခဲပင္ ဘယ္နားသြားပုန္းရေကာင္းမည္နည္းဟု ေျပးေပါက္ရွာမိသည္။ အေရးၾကံဳေသာ္ အၾကံဥာဏ္ေကာင္းမ်ားေပးတတ္သည့္ ဆရာသခင္ ျပည္သူ႔သံေခ်ာင္းကို အကူအညီေတာင္းရမည္။ ျပည္သူ႔သံေခ်ာင္းက အခၽြန္ႏွင့္မမည့္ ပါတီတစ္ခုတည္ေထာင္ရင္း ၂၀၁၅တြင္ အစိုးရျဖစ္ခ်င္ေနသူျဖစ္သည္။ သူ႔အစိုးရတက္လာလွ်င္ ဘာညာသာရကာလုပ္ေပးမည္ဟု အရက္ဆိုင္တကာ ပတ္ေျပာေနသူလည္း ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဆရာထံ အုတ္ခဲ အျမန္ဖုန္းဆက္သည္။ ဘီယာေလးျမံဳ႕ရင္း ဒူးနန္႔ကာ တိုင္းေရးျပည္ေရးမ်ားစဥ္းစားေနသည့္ ဆရာသခင္သံေခ်ာင္းက စိတ္မပူရန္ အုတ္ခဲကို ႏွစ္သိမ့္သည္။ အဲ့၀န္ၾကီးက ဘာေတြေျပာလို႔တုန္းဟု ဆရာသခင္က ေမးေသာ္ အုတ္ခဲ ဇာတ္သံေႏွာ၍ ၀န္ၾကီးေျပာသမွ် အစီရင္ခံျပလိုက္သည္။ ဘီယာမူးေနသည့္ ဆရာသခင္က ၀န္ၾကီးေလသံကိုလိုက္တုကာ အုတ္ခဲကို ပယ္ပယ္နယ္နယ္ ကေလာ္တုတ္ေတာ့သည္။ ``ဘာအရက္သမားကို မွ ဂရုမစို္က္ဘူး ခင္ဗ်ားမွတ္ထား။ နယ္တကာလွည့္ၿပီး ဖဲရုိက္ရဲတယ္။ သံေခ်ာင္းအစုိးရေပၚမွာ ေစာ္ကားတဲ့ေကာင္ တြယ္မွာပဲ။ ပါးစပ္နဲ႔ တြယ္လုိ႔မရရင္ ျဖတ္ေဖါက္ခ်ဳပ္လုပ္ထည့္မွာပဲ။ ႏုိင္ငံတကာမွာလည္း ဒီလုိပဲ က်င့္သုံးေနတယ္။ သံေခ်ာင္းကုိ ဆန္႔က်င္တဲ့ေကာင္ဆုိရင္ သြား မင္းျဖဳတ္ေဖါက္ခ်ဳပ္လုပ္။ ငါ့ အစုိးရထြက္ရင္ မင္းအတု ျပန္တပ္။ ..ဒါပဲ... ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အစုိးရက ခက္ခက္ခဲခဲ မဲခုိးၿပီးေနရာရလာတာ။ ခင္ဗ်ား ဘုဂလန္႔ေျပာရင္ ခင္ဗ်ားအတြက္ အရက္မတုိက္ဘူး။ တုိင္ခ်င္တဲ့ေနရာတုိင္လုိ႔ရတယ္။ တုိင္ရင္လည္း ကၽြန္ေတာ္မူးေနလုိ႔ မသိဘူးလုိ႔ ေျပာလုိက္ရုံပဲ။ ရွင္းတယ္ေနာ္။ ေဂ့ ´´ဟူ၍ျုဖစ္သည္။ ဆရာသခင္ အမူးလြန္ေနၿပီကို ရိပ္မိေသာ အုတ္ခဲတစ္ေယာက္ ဖုန္းအျမန္ျပန္ခ်ကာ ကိုယ့္နဖူးကိုယ္ ဖတ္ခနဲ ရိုက္လိုက္မိေတာ့သတည္း။

 - လြန္တာရွိ ၀ႏၵာမိပါ အရပ္ကတို႔ - -

 ေလာ္ဘီအုတ္ခဲ -

 The Voice Weekly 

သတင္းစာ။ ေဖေဖာ္၀ါရီ ၂ ရက္ေန႔ထုတ္။