၁၉၈၈ ေအာက္တုိဘာ (အသက္ ၂၃ႏွစ္)ေရာက္မွ မိမိသည္ မဟာဗမာလူမ်ိဳးျဖစ္ေႀကာင္းသိရျခင္း

က်ေနာ့္မိသားစုဟာ နယ္ျမိဳ့ကေလးတခုရဲ ့အေနာက္ဖက္သြားတဲ ့ဆယ္မုိင္ေလာက္ရွိတဲ ့ ကားလမ္းနေဘးက ရြားေလးတရြာကပါ။ ေတာသူေတာင္သားဓေလ့ လယ္လုပ္၊သားငါးရွာ၊ မိခင္ႀကီးကေျမအုိးလုပ္ငန္းလုပ္ျပီး မိသားစုစား၀တ္ေနရးကုိ ေျဖရွင္းႀကရပါတယ္။ ရြာသူရြာသားအားလုံးဟာ ဗမာလူမ်ိဳးမ်ားပါ။ က်ေနာ္ငယ္စဥ္က စပါးေတြ ေရႀကီးျပီးပ်က္စီးလုိ့ ျဖစ္ရတဲ ့အငတ္ေဘး ၂ ခါႀကုံခဲ့ဘူးပါတယ္၊ တနယ္လုံး ဆန္ျပဳတ္ေသာက္ ရပါတယ္။ ေခတ္အဆက္ဆက္ အုပ္ခ်ဳပ္သူေတြ ႏွိပ္စက္တာကုိလည္း နိစၥဓူ၀ ခံရပါတယ္။ ပါတီေကာင္စီေခတ္က တာ၀န္ေႀကစပါး မသြင္းနုိင္လုိ ့ ေထာင္ခ်ခံရသူေတြ၊ ေထာင္ေႀကာက္လုိ ့ အိမ္ကုိေရာင္းျပီး အျပင္ကစပါး၀ယ္ေပးရတဲ ့သူေတြ အမ်ားႀကီးပါ။
ႀကာေတာ့ အိမ္ႀကီးအိမ္ေကာင္းေတြနဲ ့သာယာခဲ့တဲ ့ က်ေနာ္တုိ့ရြာကေလးမွာ ၀ါးအိမ္ေတြ တဲအိမ္ေတြက ပုိမ်ားလာပါတယ္။ အတိအက်ေျပာရင္ က်ေနာ္တုိ ့ရြာကေလးက သာယာ၀တီခရုိင္၊ နတ္တလင္းျမိဳ ့ အေနာက္ျခမ္းထဲမွာပါပါတယ္။ ရန္ကုန္နဲ ့၁၂၅ မုိင္ဘဲေ၀းတာ။ ဒီမွာလုိကားနဲ ့ေမာင္းရင္ ရန္ကုန္ကုိ ၂ နာရီနဲ ့ေရာက္နုိင္တာေပါ ့။ ရြာရဲ့ အေရွ့ဘက္ မုိင္ ၂၀ ေလာက္ကစျပီး သမုိင္း၀င္ပဲခူးရုိးမႀကီးရွိပါတယ္။ ခုေခတ္ရြာကလူငယ္မ်ား ႀကားရင္ မယုံေလာက္ပါဘူး၊ က်ေနာ္ငယ္ငယ္တုံးက ေပၚတာဆြဲတာ၊ စစ္တပ္က ရြာေတြ၀င္ျပီး လက္လြတ္စပါယ္ ပစ္သတ္တာေတြ ႀကုံခဲ့ဘူးပါတယ္။ ၁၉၇၅ ေလာက္အထိ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီဗဟုိက နတ္တလင္းျမိဳ ့နဲ ့မုိင္ ၃၀ ေလာက္ဘဲေ၀းတဲ ့ ရုိးမေတာနက္ထဲမွာပါ။ စစ္တပ္အေနနဲ ့ ပြင့္လင္းရာသီတုိင္းစစ္ဆင္ေရးထုိးေပမဲ ့ မနုိင္တာမ်ားပါတယ္။ ထုံးစံအတုိင္း စစ္တပ္က စစ္ဆင္ေရးထုိးရင္ ေပၚတာဆြဲလုိ ့ ရြာက သန္မာတဲ ့ ေယာက္်ားမွန္သမ်ွ စစ္တပ္လာတာလုိ ့အသံႀကားတာနဲ ့ ရြာေတာင္ဘက္က ကုိင္းေတာႀကီးေတြထဲကုိ ထြက္ေျပးႀကရပါတယ္။ ဗမာျပည္ကြန္ျမူနစ္ပါတီက ေနာ္လုံးစိန္ ေခၚ ပီကင္းျပန္မစိန္၀င္းတုိ ့ နာမည္ၿကီးတဲ့ေခတ္ေပါ ့။ ေနာ္လုံးစိန္က ျမင္းစီးျပီးကာဘုိင္ေသနတ္နဲ ့သူ့ရဲေဘာ္ေတြကုိ ေခါင္းေဆာင္ျပီး ဇီးကုန္းနဲ ့ ႀကိဳ့ပင္ေကာက္ျမိဳ ့ေတြက ရဲစခန္းေတြကုိ မၿကာခန ၀င္ပစ္ေလ့ရွိတဲ ့ အခ်ိန္ပါ။ ေနာက္ဆုံး ၁၉၇၄ ေလာက္ထင္တယ္။ စစ္တပ္က ျဖတ္ေလးျဖတ္မဟာဗ်ဴဟာနဲ ့ ဗကပ ဗဟုိကုိိအနုိင္တုိက္ဖုိ ့လုပ္ပါတယ္။ ျဖတ္ေလးျဖတ္ဆုိတာ (၁) ဆက္ေႀကးျဖတ္ (၂) ရိကၡာျဖတ္ (၃) သတင္းျဖတ္ စသည္ျဖင့္ပါ။ ရုိးမေတာင္တန္းႀကီးနားကရြာေတြ အားလုံး အဖ်က္ခံရ၊ မီးရွိဳ ့ခံရပါတယ္။ အဲ့ဒီစစ္ဆင္ေရးကုိ တပ္မ ၇၇ ကဦးစီးျပီး ေအာင္စုိးမုိး စစ္ဆင္ေရးလုိ ့ အမည္ေပးခဲ ့ပါတယ္။ စစ္ဆင္ေရးမစခင္ တႏွစ္ေက်ာ္ကတည္းက ေထာက္လွမ္းေရးကလူေတြက အသြင္အမ်ိုဳးမ်ိဳးနဲ ့ က်ေနာ္တုိ ့နယ္ထဲေရာက္လာျပီး ကြန္ျမူနစ္ပါတီကုိ ေထာက္ခံသူ (ပါတီမိတ္ေဆြ)၊ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီအရံပါတီ၀င္မ်ား၊ ေျမေပၚေကဒါမ်ား စာရင္းကုိ စုေဆာင္းပါေတာ ့တယ္။ တခ်ိဳ ့ေထာက္လွမ္းေရးေတြက ေစ်းသည္၊ တခ်ိဳ ့က ေဆးဆရာ၊ တခ်ိဳ ့ကမ်က္လွည့္ဆရာ၊ တခ်ိဳ ့က ဘုန္းၿကီး စသည္ျဖင္ ့ပုံစံအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ့၀င္ေရာက္ ေထာက္လွမ္းခဲ့ပါတယ္။ ရုိးအတဲ ့ ေတာသူေတာင္သားမ်ားကေတာ ့ တကယ္ဘဲ ယုံၿကည္ ခဲ့ပါတယ္၊ က်ေနာ္တုိ ့ေဆြမ်ိဳးတစုဆုိ ေဆးဆရာ ခပ္ငယ္ငယ္တေယာက္ကုိ ခင္မင္ျပီး လေပါင္းမ်ားစြာလက္ခံထားခဲ ့ပါတယ္။ သူ့နာမည္ကုိက်ေနာ္ ေကာင္းေကာင္းမွတ္မိပါတယ္။ ကုိျမင့္ဦးတဲ ့၊ တခါတရံ သူ့မွာ ထုိးေဆး၊ စားေဆးေတြကုန္လုိ ့ျမိဳ ့ကုိျပန္သြားေလ့ရွိပါတယ္။ ရုိးမက ဗကပဗဟုိက်ျပီး သူေပၚမလာေတာ့မွ ႀကားရတာက ကုိျမင့္ဦးက ဗုိလ္အဆင့္ရွိတဲ ့ ေထာက္လွမ္းေရးတေယာက္တဲ ့။ အဲ့ဒီေထာက္လွမ္းေရးေတြ သတင္းစုေဆာင္းလုိက္တာ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီကုိ တကယ္ေထာက္ခံသူေတြေရာ မေထာက္ခံသူေတြေရာ စစ္ဆင္ေရး စစျခင္း တပ္မ ၇၇ က တပ္ခြဲလုိက္၀င္လာတဲ ့ စစ္ေႀကာင္းေတြရဲ ့ ညပုိင္း၀င္ဖမ္းတာကုိ ခံလုိက္ႀကရပါတယ္။ တပ္မ ၇၇ အဖမ္းခံရသူေတြအဖုိ ့ ျပန္လမ္းမရွိပါ။ ေန့စဥ္ တာပြန္ျမိဳ ့ကေလးနဲ ့ တျခား တပ္ခြဲရုံးထုိင္တဲ ့ ရြာေတြမွာ ဖမ္းထားတဲ ့သူေတြကုိ ေခါင္းျဖတ္ျပတာ ႀကာေတာ့ ရုိးသြားတဲ ့အထိပါ။ က်ေနာ္ ကေလးဘ၀နဲ ့ လူႀကီးေတြနဲ ့လုိက္ႀကည့္တာ ညပုိင္းေရာက္ေတာ ့ အိမ္မက္ဆုိးေတြမက္ပါေလေရာ။ တခါကလည္း ဖမ္းထားသူ တေယာက္ကုိ လႊတ္ေပးလုိက္ျပီး အေ၀းေရာက္မွ လက္ေျဖာင့္စစ္သား ကလွမ္းပစ္လုိ ့လဲက်သြားတာျမင္ဘူးပါတယ္။ အသတ္ခံရမဲ ့သူေတြကုိ တာပြန္ျမိဳ ့ကေလးက ေလသာေက်ာင္းလုိ ့ေခၚတဲ ့ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းထဲက သိမ္ထဲမွာ အစုလုိက္အျပုံလုိက္ ထဲ ့ပိတ္ထားတာလဲ မွတ္မိခဲ ့ပါတယ္၊ မလုပ္သင့္ပါဘူး၊ ဘယ္ေလာက္ အသတ္ခံႀကရသလဲဆုိ ေရေမႊးရြာနဲ ့ေတာင္ယာေတာရြာဆုိတဲ ့ ရြာ ၂ ရြာဆုိ ေယာက်္ား ၃၀% ေလာက္ပဲက်န္ခဲ ့လုိ ့ ေနာက္ႏွစ္မွာ လယ္စုိက္ေတာ ့ မိန္းမေတြကဘဲ လယ္ထြန္ႀကရပါတယ္။ စစ္တပ္ႀကီးစုိးတဲ ့ေခတ္မွာ တနယ္လုံး ညက္ညက္ေႀကေပါ ့။ နယ္သားအားလုံးလည္း ယူနီေဖာင္း သုိ့မဟုတ္ ေဘာင္းဘီရွည္၀တ္ဆုိရင္ ျမင္ျမင္ခ်င္း ဒုူးတုံေအာက္ေႀကာက္ႀကတဲ ့အထိ စိတ္ဒဏ္ရာေတြရခဲ့ႀကပါတယ္၊ က်ေနာ္တုိ ့နယ္သားေတြအားလုံး ဗမာေတြပါ။ ဗမာဆုိလုိ ့ စစ္အာဏာရွင္စံနစ္ေအာက္မွာ သက္ညွာတာမႀကားဘူးပါ။ ဒါနဲ ့ က်ေနာ္ ၁၉၈၈ စက္တင္ဘာမွာ ေတာခုိေတာ ့ ကရင္နယ္ေျမေရာက္ပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ ့နယ္သားေတြလုိဘဲ စစ္တပ္ရဲ ့ဒဏ္ကုိခံေနႀကရတဲ ့ တုိင္းရင္းသားေတြထဲက တေယာက္က က်ေနာ္တုိ့ ဗမာသူပုန္လက္သစ္ကေလးေတြကုိ ျမင္ေတာ ့သူ့ရင္ထဲမွာ ထဲမွာေျပာခ်င္လြန္းလုိ ့ထင္ပါတယ္၊ က်ေနာ့္ကုိေျပာလုိက္တာက "မင္းတုိ့မဟာဗမာေတြကုိ ငါတုိ ့သိပ္စိတ္နာတယ္တဲ ့"။ က်ေနာ္လည္း ငုိရမလုိ ရီရမလုိနဲ ့ ျပန္ေျပာလုိက္ပါတယ္။ "ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဗ်ာ၊ခင္ဗ်ားေျပာမွ က်ေနာ္ဟာ မဟာဗမာမွန္းသိပါေလေရာ၊ ျပည္တြင္းမွာတုံးကဆုိ က်ေနာ္က ေအာက္ေျခကနင္းျပားဗမာေလးပါလုိ ့ "။

https://www.facebook.com/ye.myint1/posts/10152007517159624