ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ဒီမိုကေရစီဆိုတာႀကီးတို႔ မ်က္ႏွာျခင္းဆိုင္ ေတြ႔ၾကံဳၾကပံု

by Ko Htike on Saturday, July 14, 2012 at 10:20pm

ငယ္ငယ္က အဘိုးနဲ႔ စစ္အတြင္းမွာ မေသဘဲ က်န္ခဲ့ၾကတဲ့ သူ႔ မိတ္ေဆြ အဘိုးႀကီးေတြရယ္ ... ဘႀကီးေတြ၊ ဦးေလးေတြနဲ႕ သူတို႔ အေပါင္းအသင္းေတြရယ္ ေျပာၾကတာကို ခဏ ခဏ ၾကားရတယ္။

သူတို႔ေတြ ေျပာၾကတဲ့ ... ဖဆပလ ေခတ္မွာ ... ဒီမိုကေရစီဆိုၿပီး ဆႏၵေတြ ျပလိုက္ၾကတာ ... လူေတြဟာ ထစ္ခနဲ႔ရွိ ဆႏၵျပဖို႔ပဲ စည္းကမ္း မရွိၾကဘူးတဲ့။ အစိုးရက ဟိုဟာ လုပ္မယ္ဆိုလည္း ဆႏၵျပ၊ ဒီဟာ လုပ္မယ္ဆိုလည္း သေဘာမတူ ဆႏၵျပနဲ႔ ဒီမိုကေရစီေခတ္မွာ တိုင္းျပည္က ဘာမွ အလုပ္မျဖစ္ဘူးဆိုတာရယ္ .....

ဖက္ဒရယ္ဆိုတာ ခြဲထြက္ေရး၊ ျပည္ေထာင္စု ၿပိဳကြဲေရး ျဖစ္တယ္။ ဒါကို မျဖစ္ရေအာင္ တားျမစ္ရမွာလို႔ ဆိုၿပီး ဦးေနဝင္းက အာဏာသိမ္းတယ္ဆိုတာရယ္ ....

စတဲ့ စကားလံုးေတြနဲ႔ မဆလ ေခတ္ကာလအတြင္းမွာ ဒီမိုကေရစီ အားနည္းခ်က္ေတြကို တစြန္းစတ အရပ္စကားေတြနဲ႔ ေဆြးေျပာေနၾကတာ ၾကားခဲ့ဖူးတယ္။ အားသာခ်က္ဘာလဲ၊ ဘယ္လိုေကာင္းေအာင္ လုပ္ၾကမလဲ၊ ဒီမိုကေရစီ စစ္စစ္ဆိုတာ ဘာလဲဆိုတာ ဘယ္သူမွ သိပံု မရၾကဘူး။

ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ မ်က္လံုးအဝိုင္းသားနဲ႔ နားေထာင္ေနရံုကလြဲၿပီး ဒီမိုကေရစီဆိုတာ ဘာႀကီးလဲေပါ့။ ျမန္မာစကားလား၊ အဂၤလိပ္စကားလား၊ တိုင္းျပည္နာမည္လား၊ လမ္းနာမည္လား၊ ဘာဆို ဘာမွန္းကို မသိခဲ့တာ ေသခ်ာပါတယ္။ သိေအာင္ နားလည္ေအာင္ ရွင္းျပႏို္င္တဲ့ ေဆြမ်ိဳး အသိုင္းအဝိုင္းမွာ ႀကီးလာခဲ့သူ မဟုတ္ေတာ့ ဒီလိုနဲ႔ပဲ ... ဒီမိုကေရစီ ... ဆိုတာကို တခြန္း ႏွစ္ခြန္း ၾကားဖူးတာပဲ ရွိခဲ့တယ္။

ဒါေပမယ့္ သူတို႔ေတြဟာ ... တၿပိဳင္နက္ထဲမွာ လက္ေတြ႔ကာလမွာရွိတဲ့ .. မဆလရဲ႕ ဆိုးဝါးတဲ့ အာဏာရွင္ဆန္ဆန္ လုပ္ရပ္ေတြကို ဆန္႔က်င္ တြန္းလွန္ႏိုင္ဖို႔ ဒီမိုကေရစီ ဆိုတာႀကီးကိုလည္း အထင္တႀကီး ရွိၾကတယ္။ တစြန္းတစ ၾကားရတဲ့ ႏိုင္ငံျခား သတင္းေတြထဲက အေနာက္ႏိုင္ငံေတြမွာ ဒီမိုကေရစီ ထြန္းကားၿပီး တိုင္းျပည္ေတြဟာ တိုးတတ္ ခ်မ္းသာေနၾကမႈကိုလည္း လိုခ်င္ၾကတယ္။ ကြန္ျမဴနစ္ဆိုတာကိုေတာ့ ရြံေၾကာက္ႀကီး ျဖစ္ေနၾကတယ္။ ဒီလို အခ်က္ အလက္ေတြကိုလည္း သူတို႔ စကားဝိုင္းေတြကေန ခံစား သိရတယ္။

၁၉၈၈ မွာေတာ့ ဦးေလးအရြယ္ ဘႀကီးအရြယ္ အစ္ကို အရြယ္ေတြက .... "ဒီမိုကေရစီ" ... "ဒို႔အေရး" ... စတဲ့ စကားလံုးေတြ လိႈင္လိႈင္သံုးၿပီး ..အဲဒီအခ်ိန္က နံပါတ္ဝမ္း လို႔ ဆိုခဲ့တဲ့ ဦးေနဝင္းကို ေနဝင္ခ်ိန္အထိေရာက္ေအာင္ ပို႔ခဲ့ၾကတယ္။ ပို႔ခ တန္ဖိုးကေတာ့ ႀကီးလြန္းလွတယ္။ လူေပါင္း ေထာင္ေက်ာ္ေသတယ္။ ေသာင္းခ်ီၿပီး ဘဝေတြ ပ်က္တယ္။ တိုင္းျပည္ အႏွစ္ ၂၀ ေက်ာ္ အေမွာင္တိုက္ထဲ က်ေရာက္ခဲ့ၿပီး သူမ်ားတိုင္းျပည္ေနာက္မွာ ေအာက္က် ေနာက္က် ေရာက္ခဲ့ရတယ္။

ဒါနဲ႔ ဒီမိုကေရစီဆိုတာကို ၾကားရတိုင္း ေၾကာက္စရာ ျဖစ္ရပ္ေတြနဲ႔ တြဲတြဲ သိလာရေတာ့ ... စိတ္ပညာရွင္ အီဗန္ပါးလ္(ဗ)ေလာ့(ဗ)(Ivan Pavlov) ရဲ႕ တံု႔ျပန္မႈ သီအိုရီလို ေခြးကို အစာေကၽြးတိုင္း ေခါင္းေလာင္းသံတီးၿပီး ေကၽြးေတာ့ ... အခ်ိန္ၾကာလာတာနဲ႔ အမွ် ေခါင္းေလာင္းသံၾကားရတိုင္း အစာစားရမယ္ဆိုတဲ့ အသိဝင္လာေတာ့ .. ေနာက္ဆံုးမွာ ေခြးကို ဘာမွ မေကၽြးလဲ ေခါင္းေလာင္းတီးလိုက္တာနဲ႔.. ေခြးက သရည္ (သြားရည္) က်က်လာတယ္။ အဲဒီလိုပဲ ဒီမိုကေရစီ ဆိုတိုင္း ေၾကာက္စရာေတြ ကပ္ကပ္ပါလာမလားဆိုတဲ့ သံသယကေတာ့ ရွိေနေတာ့ "ဒီမိုကေရစီ" လို႔ ၾကားတိုင္း ေၾကာက္စရာ ပံုရိပ္က ကပ္ပါလာေနသလို ခံစားမိေလမလား မသိဘူး။

အျခား ျပည္သူေတြေတာ့ မသိဘူး ကၽြန္ေတာ့္ အသက္ ၂၀ ေက်ာ္ ကာလေတြရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ခံစားမႈမွာ စဥ္းစားမိလာတာကေတာ့ ဒီမိုကေရစီ ဆိုတိုင္း .... ႏိုင္ငံေရး အေျပာင္းအလဲဆိုတိုင္း ေၾကာက္စရာ အေငြ႔အသက္ကို ခံစားမိသလိုလို ျဖစ္လာေနသလို ျဖစ္ေနမိတယ္ .....။ အဓိကကေတာ့ ဘာဆိုဘာမွလည္း ေသေသခ်ာခ်ာ မသိဘူးေလ။

ဒီလိုနဲ႔ပဲ ... ကံၾကမၼာက ေစစားရာ .. လန္ဒန္ၿမိဳ႕ကို အခြင့္ႀကံဳလို႔ ေရာက္လာခဲ့ေတာ့လည္း .. ဒီမိုကေရစီဆိုတာ နားမလည္ခဲ့ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဒီမိုကေရစီ ထြန္းကားတဲ့ ႏိုင္ငံေရာက္ေနေတာ့ ငါလည္း မညံ့ရေအာင္ .. နားလည္သေလာက္ လိုက္ေလ့ရမယ္ဆိုၿပီး ေလွ်ာက္ၾကည့္မိေတာ့ ... နားလည္မိတဲ့ ဒီမိုကေရစီဆိုတာ ..

၁။ ပါလီမာန္မွာ လူႀကီးေတြ စုၿပီး စကားေျပာၾက၊ ဒါကို တီဗီြကျပ

၂။ ျပည္သူေတြက ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ကိုယ္ေထာက္ခံသူကို မဲေတြ ေပးၾက

၃။ speaker corner လို ေနရာမွာ လူေတြက လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေျပာခ်င္ရာ ေျပာၾက

၄။ လူေတြ ဧည့္စာရင္း မတိုင္ဘဲ ညအိပ္ ညေန သြားခ်င္ရာ သြားလို႔ရ

၅။ ျပည္သူေတြ ေခ်ာင္ေခ်ာင္လည္လည္ ရွိၾက

၆။ ဆႏၵျပခ်င္ရင္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ျပၾက ...

စတဲ့ အခ်က္ေတြ ေတြ႔လာေတာ့ ... အာခီမီးဒီး က ယူေရကား (Eureka) လို႔ ေအာ္သလို "ဟုတ္ၿပီကြ" .. "ေတြ႔ၿပီကြ" လို႔ ဆိုၿပီး .. ဒီမိုကေရစီ ရွာပံုေတာ္ ေတြ႔ရွိသလိုလို ေအာ္ရမလို ျဖစ္လာတယ္။

ဒီလိုနဲ႔ပဲ တိုးတတ္ေနတဲ့ လန္ဒန္ဆိုတဲ့ ၿမိဳ႕ႀကီးကို ျမန္မာျပည္ထဲ ေရြ႕သြားခ်င္စိတ္ ေပါက္လာၿပီး .. ေရြ႔လို႔ရမယ့္ နည္းလမ္းေတြကို စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ ဒီမိုကေရစီဆိုတာႀကီးကို ျမန္မာျပည္ထဲ တင္သြင္းတာေတြ လုပ္ရမယ္ ဆံုးျဖတ္မိလိုက္တယ္။

ဒါေပမယ့္ အႀကီးဆံုး အခက္အခဲကေတာ့ .. ကိုယ္တိုင္က ဒီမိုကေရစီ ဆိုတာ ဘာလဲလို႔ ေသခ်ာ မသိေသးဘဲ အဲဒါႀကီးကို တင္သြင္းဖို႔က မျဖစ္ႏိုင္သေလာက္ ရွိေနတဲ့ အျပင္ ... ဒါႀကီးရဲ႕ ေၾကာက္စရာ အေငြ႔အသက္ကလည္း ရင္ထဲ ရွိေနေတာ့ .. ဘယ္လိုမ်ား လုပ္ရပါ့ ေပါ့။..

................

ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ဒီမိုကေရစီ ဆိုတာႀကီးတို႔ မ်က္ႏွာျခင္းဆိုင္ ေတြ႔ၾကံဳၾကပံု ... အပိုင္း (၂) ကို ဆက္ၿပီး ေရးပါ့မယ္။

ေလးစာစြာျဖင့္

ကိုထိုက္