“လည္ျပန္ ဆူးမ်ား” (စိမ္းခက္စိုး)

by Sein Khat Soe on Wednesday, July 18, 2012 at 7:06am ·

ဒီေန႔ တစ္ညေနလံုးမိုးကလည္း သည္းသည္းမည္းမည္း၊ မေနႏိုင္လြန္းလုိ႔သြားေဆးခန္းသြားေတာ႔ ေဆးခန္းထဲမွာ တစ္ ကိုယ္လံုး စိုရႊဲေနတဲ႔ကိုယ္႔ကို ဘ၀တူလူနာေတြက သြားကိုက္မ်က္ႏွာေပၚက မ်က္လံုးမြဲေဖ်ာ႔ေဖ်ာ႔ေလးေတြနဲ႔ ၀ိုင္းၾကည္႔ ေန တယ္။ ကိုယ္႔နံပါတ္က ၂၅၊ ေရွ႕မွာျပီးေသးတာက ၃ ေယာက္။ မိုးစိုစို သြားကိုက္ကုိက္နဲ႔ ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္း……

ဟုိးလြန္ခဲ႔တဲ႔ ၇ႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္က ဆင္းရဲမႈေတြ ပေဒသပင္လုိသီးေ၀ေနတဲဲ႔၊ ပါးစပ္ၾကမ္းၾကမ္းစပါယ္ယာေတြနဲ႔႔ လုိင္းကား ေတြေပါတဲ႔ ျမိဳ႕နယ္ေလးတစ္ခုက သြားေဆးခန္းထဲမွာ သူသြားႏႈတ္ဖုိ႔ကြ်န္ေတာ္လုိက္သြားခဲ႔ရဖူးတယ္။

ခ်စ္စခင္စဆုိေတာ႔ သြားႏႈတ္တဲ႔အခန္းထဲအထိ သူကလက္ဆြဲေခၚသြားတယ္။ အခန္းထဲမွာ စကားသိပ္မ်ားတဲ႔ဆရာ၀န္ကို ပါးစပ္ေလးဟထားတဲ႔ သူကဘာမွျပန္ေျဖႏုိင္ေတာ႔ သူ႔ကိုယ္စား ကိုယ္ကေျဖေပးတယ္။ ေနာက္ေတာ႔မွ ဆရာ၀န္က သတိ ထားမိျပီး မင္းက သူနဲ႔ဘာေတာ္လဲေမးလာေတာ႔။ ပိန္ေလ်ာ္ေလ်ာ္ ကိုယ္႔ ခႏၶာကိုယ္ေလးကိုရင္ေကာ႔ျပီး သူ႔ခ်စ္သူပါလုိ႔ ေျဖ လုိက္တယ္။ ပါးစပ္ေလးဟလ်က္သား သူက မ်က္၀န္းလဲ႔လဲ႔ေတြနဲ႔လွန္းၾကည္႔ရင္း ေထာက္ခံတယ္။

  

သူသြားႏႈတ္မယ္ဆုိေတာ႔ ဆရာ၀န္က မင္းအျပင္ထြက္ေနတဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ သြားႏႈတ္ကုတင္ေပၚမွာ သူတစ္ေယာက္တည္းျဖစ္ ေနမွာစိုးတာရယ္၊ သေဘာေကာင္းတဲ႔ ဆရာ၀န္အေႏွာင္႔အယွက္မျဖစ္ေစခ်င္တာရယ္ေၾကာင္႔ သူ႔လက္ဖ၀ါးေလးကို ကိုင္ ေပးထားတာကေန ေနရာေျပာင္းျပီး ကြ်န္ေတာ္သူ႔နားမွာရွိတယ္သိေအာင္ သူ႔ေျခဖ၀ါးေလးကို ကိုင္ထားေပးရင္း သြားႏႈတ္ ခန္းထဲမွာေနေပးခဲ႔တယ္။

သူက ကိုယ္႔ေျပာင္ေခ်ာ္ေခ်ာ္ေျပာတာေတြကို သိပ္သေဘာက်တယ္။ အျမဲတမ္း ရႈတည္တည္ေနတတ္တဲ႔ကိုယ္႔ဆီက အဲလုိ ဟာသေတြနားေထာင္ရယ္ေမာရတဲ႔အခါ ရသႏွစ္မ်ိဳးရတယ္တဲ႔ သူေျပာတတ္တယ္။ ေဆးခန္းက ျပန္ထြက္လာေတာ႔ မာလ ကာသီးစားမလားလုိ႔ သူ႔ကိုေမးေတာ႔ ဂြမ္းေတြအမ်ားၾကီးငံုထားလုိ႔ ဆူေဖာင္းေဖာင္းမ်က္ပါးမုိ႔မုိ႔နဲ႔ မ်က္ႏွာနဲ႔ မ်က္ ေစာင္းထုိး တယ္။

ခ်စ္စခင္စဆုိေတာ႔ သြားႏုတ္လုိ႔ ဘာမွမစားႏုိင္တဲ႔ခ်စ္သူကို ညတိုင္းဖုန္းေျပာျပီး အားေပးတယ္။ သူကလည္း ဂရုစိုက္ခံခ်င္ လုိ႔ သြားကိုက္တာကို ကမာၻၾကီးမီးေလာင္တာေလာက္ ႏြဲ႔ညည္းတယ္။ ဒါေပမယ္႔ သူသြားႏႈတ္လုိ႔ နာက်င္ေနရွာတဲ႔ သံုးေလး ရက္ဟာ ခ်စ္ဦးသူ ကြ်န္ေတာ္႔အတြက္ သူ႔ဆီက ေပးမွတ္ေတြအမ်ားၾကီးတက္ခဲ႔တဲ႔ ရက္ေတြထဲက တခ်ိဳ႕ေပါ႔။

  

သြားမႏႈတ္ခင္ သံုးေလးရက္ကလည္း တစ္ဆုိင္ဆိုင္မွာထုိင္လုိ႔ရွိရင္ သူကမ်က္ႏွာငယ္ငယ္ေလးနဲ႔ ကိုယ္ တစ္ခုခု စားေန တာကို အျမဲထုိင္ၾကည္႔ေနခဲ႔တယ္။ သူသြားကိုက္ေနေပမယ္႔ ကိုယ္မစားမွာကိုလည္း သူစိတ္မေကာင္းဘူး။ မစားဘူးေျပာ လည္းမရဘူး။ အတင္းစားခုိင္းတယ္။ အားရပါးရစားခိုင္းတတ္တယ္။ သိပ္ခ်စ္ဖုိ႔ေကာင္းတဲ႔ အျဖစ္အပ်က္ေလးေတြေပါ႔…။

မိုးစိုတိစိုစြတ္ ေဆးခန္းေလးထဲမွာ ကိုယ္တစ္ပိုင္းလံုးစိုရြဲေနတဲ႔ကိုယ္ဟာ စိတ္လိုလက္ရနဲ႔ဘဲ လြန္ခဲ႔တဲ႔၇ႏွစ္ဆီက ေန႔ဆြဲေတြ ဆီျပန္သြားေနတယ္။ ဘ၀ဆုိတာ ေပ်ာ္စရာႏွမ္းနည္းနည္းျဖဴးထားတဲ႔ မႈိတက္လၻက္တစ္ပြဲလုိဘဲ။ တစ္ခါတေလ အေပၚရံ ေအးေနတဲ႔ အာလူးျပဳတ္ပူပူလုိ ဘဲ။ ကိုက္လုိက္မိရင္ေတာ႔ မ်က္ရည္ပိုးပိုးေပါက္ေပါက္ ေ၀႔သီေစေတာ႔တာဘဲ။

ကိုယ္သြားကိုက္တာကို အေၾကာင္းျပဳျပီး သူသြားေတြေရာ ခုဆုိအဆင္ေျပရဲ႕လားလုိ႔ သြားေတြးမိတယ္။ တဆက္တည္း အဲဒီတုန္းက သူတကယ္နာက်င္ေနခဲ႔မွာဘဲဆုိျပီးလည္း သနားမိေနျပန္တယ္။ ေနာက္သူ သြားကိုက္ျခင္းေလး ေ၀းပါေစလုိ႔ လည္း စိတ္ထဲက ဆုေတာင္းမိတယ္။ ကိုယ္နာက်င္စြာနဲ႔ ကိုယ္ခ်င္းစာမိေနပါတယ္ ခ်စ္သူ။

သြားကိုက္ျခင္းနဲ႔ လြမ္းဆြတ္ သတိယျခင္းဟာ တကယ္ေတာ႔ ေလာကငရဲပါ။ အဲဒါႏွစ္ခုလံုး ကိုယ္႔ဆီမွာ တျပိဳင္နက္တည္း သီးပြင္႔လာေတာ႔ လူကအလြမ္းရယ္၊ ကိုက္ခဲျခင္းရယ္ေၾကာင္႔ ထံုသြားတယ္ထင္တယ္။ နာက်င္လြန္းလာတဲ႔အခါ နာက်င္မႈ ဟာ ခ်စ္စရာျပန္ျဖစ္လာတယ္။ ကိုယ္ ကိုက္ေနတဲ႔ သြားကို က်ီစယ္လုိက္၊ လြမ္းဆြတ္ေနတဲ႔ စိတ္ကို စေနာက္လုိက္နဲ႔

တစ္ေယာက္ တည္း ေငါင္စီစီၾကီးေဆးခန္းထဲမွာေပါ႔…။

အင္း ကိုယ္လည္း အသက္ၾကီးေလ အလြမ္းရင္႔ေလျဖစ္လုိ႔၊ ဘယ္ေနရာေရာက္ေရာက္ ဘယ္လုိအေတြ႔အၾကံဳနဲ႔ဆံုဆံု သူ႔အ ေၾကာင္းေတြကို ခလုတ္ကန္းသင္းလုိ ကိုယ္ရင္ခုန္သံကို ျပန္ျပန္ခ်ဥ္းနင္း၀င္ေရာက္လာတတ္ပါလား။

  

ခ်စ္ခင္ေလးစားစြာျဖင္႔

စိမ္းခက္စိုး

(ဗုဒၶဟူးေန႔)ဇူလုိင္လ ၁၈၊ ၂၀၁၂

ည - ၀၈ း ၂၅ နာရီ