ေမာ္ဒန္ေခတ္ (ပညာေရး အယူအဆမ်ား ၂၃)

by မင္းခက္ရဲ (Min Khet Ye) on Tuesday, July 10, 2012 at 8:51pm ·

ေမာ္ဒန္ေခတ္

            ပညာေရးဟာ ေခတ္နဲ႔ေလ်ာ္ညီရမယ္႔ လုိ႔ ႏုိင္ငံေတာ္တာ၀န္ရွိသူမ်ားေရာ ၊ပညာရွင္မ်ားပါ ဆုိေလ႔ရွိတယ္။ ဒါျဖင္႔ ဘယ္လုိေခတ္လဲလုိ႔ေတာ႔ ေမးခြန္းထုတ္ဖုိ႔လုိမယ္ ဆုိရရင္ ပညာေရးဟာေခတ္နဲ႔ ေလ်ာ္ညီေအာင္ဖို႔ရာ ပညာေရးဆိုတဲ႔ အပုိင္းကုိ မစဥ္းစားခင္ ေခတ္ဆုိတာကုိ ေလ႔လာၾကည္႔ဖုိလုိမယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕ေခတ္ဟာဘယ္လုိေခတ္လဲ ။ ပညာေရး ကုိ ဘယ္လုိေခတ္နဲ႔ေလ်ာ္ညီေအာင္လုပ္မွာလဲ ။ ယေန႔ေခတ္ကုိ ကၽြန္တုိ႔ဟာ ပု႔ိေမာ္ဒန္ေခတ္လို႔လက္ခံထားေတာ႔ကာ  ပညာေရးဟာ ပုိ႔ေမာ္ဒန္ေခတ္နဲ႔ ေလ်ာ္ညီေအာင္လုပ္ဖုိ႔လိုလာတာေတာ႔အမွန္ပဲ ။ ဒါေပ႔မယ္႔ တတိယကမၻာလုိ႔ ႏွိမ္႔ခ်ေခၚခံ ရတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ဖြံ႔ၿဖဳိးဆဲလူ႔အဖြဲ႔အစည္းဟာပို႔စ္ေမာ္ဒန္ေခတ္နဲ႔ေလ်ာ္ညီနဲ႔ ပညာေရးကုိ ေဖာ္ေဆာင္ႏုိင္ဖုိ႔ေ၀းစြ ေမာ္ဒန္ ေခတ္ရဲ႕ အတြင္းနွစ္သာရကုိေတာင္လုိက္ႏုိင္ျခင္းမရွိပါဘူး ။  

မၾကာေသးခင္က အင္တာနက္ေပၚမွာ ထုိင္းႏုိင္ငံရဲ႕ မူလတန္းကေလးမ်ား ကြန္ျပဴတာတစ္ေယာက္တစ္လုံးစီ သုံးေနပုံနဲ႔ ျမန္မာနုိင္ငံက ကေလးငယ္ေလးေတြေက်ာက္္သင္ပုန္းနဲ႔ ေက်ာက္တံကိုင္ၿပီး ေရးျခစ္ေနပုံကုိ ႏႈိင္းယွဥ္ျပေနတဲ႔ ပုံတစ္ပုံကုိေတြ႔မိတယ္ ။ ဒီပုံကုိၾကည္႔ၿပီးကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဟာပုိ႔စ္ေမာ္ဒန္ေခတ္နဲ႔ ေလ်ာ္ညီတဲ႔ ပညာေရးမ်ဳိးမရေသးပါဘူးရယ္လုိ႔ ေတာ႔ျဖင္႔မေျပာခ်င္ဘူး ။ ဒီလုိ ရုပ္၀တၳဳပစၥည္းအေျချပဳၿပီးသာေျပာမယ္ဆုိရင္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဟာ ပို႔စ္ေမာ္ဒန္ေခတ္မေျပာနဲ႔ ေက်ာက္တံကုိ အသုံးျပဳေနရတဲ႔ ေက်ာက္ေခတ္နဲ႔ေလ်ာ္ညီတဲ႔ ပညာေရးသာရွိတယ္လုိ႔ ဆုိရမွာ ။ ဒါေပမယ္႔ ကၽြန္ေတာ္အဓိ ကေမးခြန္းထုတ္ခ်င္တာက ပညာေရးရဲ႕ အေပၚယံေၾကာဆန္တဲ႔အရာေတြထက္ အတြင္းပုိင္းအႏွစ္သာရေတြကုိပဲ ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ပညာေရးမွာေခတ္နဲ႔ေလ်ာ္ညီမႈမရွိေသးတဲ႔အျပင္ၿပီခဲ႔တဲ႔ ေခတ္တစ္ေခတ္ျဖစ္တဲ႔ေမာ္ဒန္ေခတ္ရဲ႕ အတြင္းသာ အႏွစ္သာရေတာင္ရွိရဲ႕လားလုိ႔ဆုိရမယ္ ။                                                                                                                ေမာ္ဒန္ေခတ္မွာ ပညာေရးသာမက ႏုိင္ငံေရးအေတြးအေခၚေတြပါ ျဖစ္ထြန္းတုိးတက္ခဲ႔တယ္ဆိုတာကုိ ျငင္းမရဘူး ။ ယေန႔ကၽြန္ေတာ္တုိ႔သင္ယူေနတဲ႔  ပညာေရးဟာ အေနာက္လူ႔အဖြဲ႔အစည္းရဲ႕ ကုိလုိနီစနစ္ကုိ အေျခခံ ၿပီးျဖစ္ လာတာ ။ အေနာက္လူ႔အဖြဲ႔အစည္းဟာအဲဒီကာလမွာေမာ္ဒန္ေခတ္ကာလကုိေရာက္ေနေပမယ္႔ သူတုိ႔ရဲ႕ ကုိလုိနီျပဳက်င္႔ ခံ ႏုိင္ငံေတြကုိေတာ႔ (ေမာ္ဒန္) ေခတ္နဲ႔ေလ်ာ္ညီတဲ႔ ပညာေရးမ်ဳိးမေပးပဲ ကုိလုိနီယႏၱာရားကုိလည္ပတ္ေပးမယ္႔ လူတန္းစား တစ္ရပ္ကုိသာေမြးထုတ္ေပးခဲ႔တာ ။ တနည္းအားျဖင္႔ ဒီပညာေရးပုံစံကုိ ဆက္လက္လက္ခံခဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဟာ ေမာ္ဒန္ ေခတ္ရဲ႕ အတြင္းသားအႏွစ္သာရဆီေျပာင္းလဲဖုိ႔ မႀကဳိးစားေတာ႔ပဲ ကုိလုိနီပညာေရးလို လူတန္းစားတစ္ရပ္ျပန္လည္ေမြး ထုတ္ေရးကုိသာ စိတ္အားထက္သန္ခဲ႔တယ္ ။ မပြင္႔လင္းတဲ႔ ပညာေရး ၊ ပိတ္ေလွာင္ထားတဲ႔ ပညာေရး ဒါမွမဟုတ္ လူတန္းစားတစ္ရပ္ရဲ႕ အက်ဳိးအျမတ္ကုိသာေထာက္္ပံ႔ေပးမယ္႔ ပညာေရးေတြမွာ ဒီလုိပဲ ။ လြတ္လပ္ၿပီးေခတ္ ၊ ဆုိရွယ္လစ္ ေခတ္ကေနစလုိ႔ ၿပီးခဲ႔တဲ႔ စစ္အာဏာရွင္ေခတ္အထိ ကုိလုိနီပညာေရးအေမြခံလူတန္းစားတစ္ရပ္ ေမြးထုတ္ေရးကုိသာ လုပ္ခဲ႔ၾကတယ္ ။                                                                                                                         ဆုိရွယ္လစ္ေခတ္မွာ အုပ္ခ်ဳပ္သူလူတန္းစားဟာ တကယ္ပဲ ေစတနာရွိရွိနဲ႔ ဆုိရွယ္လစ္စနစ္ဆီသြားေန တာ ၊ ဆုိရွယ္လစ္စနစ္ဟာ ညီမွ်တဲ႔ လူအဖြဲ႔အစည္းတစ္ရပ္ကုိ ယူေဆာင္လာလိမ္႔ဆုိတာကုိ ယုံၾကည္မယ္႔လူတန္းစား တစ္ရပ္ေမြးထုတ္ေပးခဲ႔တယ္ ။ အာဏာရွင္ေခတ္မွာေတာ႔ လူေတြကုိ အမိန္႔နာခံတတ္ေအာင္ ၊ အျပစ္ေပးခံရမႈတစ္စုံတစ္ ရာကုိ ေၾကာက္ရြ႕ံေနေအာင္ျပဳလုပ္ရင္ အမိန္႔နာခံတတ္တဲ႔ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းအေပၚ လစ္လ်ဴရႈတတ္တဲ႔ လူတန္းစား တစ္ရပ္ကုိ ေမြးထုတ္ေပးခဲ႔ တယ္ ။ ဒီလို လုပ္ၾကရမွာ အလြယ္အကူဆုံးနည္းလမ္းက ဘာသာေရးနဲ႔ ရာဇ၀င္အတြင္းက ဘုရင္ေတြရဲ႕ ျမင္႔ျမတ္မႈကုိ ေဖာ္ျပတာပဲ ။ ဘုရင္ေတြရဲ႕ ဘုန္တန္ခုိိးႀကီးမႈဟာ ဘုရားေပးေသာအာဏာလုိျဖစ္ရင္းမွ ဘာသာေရးနဲ႔ ေရာယွက္ထားတဲ႔ အခ်ဳပ္အျခားအာဏာပုံစံကုိ မသိလိုက္မသိဘာသာ ဖတ္စာအုပ္ေတြထဲမွာ ထည္႔သြင္း ေဖာ္ျပခဲ႔တာပဲ ။ တကၠသုိလ္၀င္တန္းပါ ေရသည္ေယာက္်ားျပဇာတ္ဟာ ဒီသေဘာကုိ သက္ေသျပႏုိင္တယ္လုိ႔ ဆုိရမယ္။ လမ္းေပၚမွာေျပးလႊားေနတဲ႔ ေရသည္ေယာက္်ားကုိ စည္းစိမ္တစ္၀က္ခြဲေပးျခင္းအေပၚ  ေက်ာင္းသားေလးေတြကုိ ျပည္သူ႔ဘ႑ာ အလြဲသုံးစားလုပ္ေနတာပါလုိ႔ အသင္ၾကားမခံရဘဲ ၊ လ်က္ေရာတဲ႔ ေပးကမ္းျခင္းအျဖစ္ သင္ၾကားခံေနရတာ ၊ ဒီကေနမွတစ္ဆင္႔ ဘုရင္ရဲ႕ လုပ္ပုိင္ခြင္႔နဲ႔ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာကုိ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အသိအမွတ္ျပဳေပးလုိက္ရတာကုိက ဘာသာေရးနဲ႔ ႏုိင္ငံေရးကုိ ေရာယွက္ထားတယ္ဆုိတာေတြ႔ႏုိင္တယ္ ။ ေမာ္ဒန္ေခတ္မွာ ဂ်ာမန္လုိ ကမၻာေက်ာ္တဲ႔ ပညာေရး အတြင္း အဓိက လုပ္ခဲ႔တာက ဘာသာေရးနဲ႔ ႏုိင္ငံေရး ၊ ပညာေရးကုိ ခြဲျခားထားျခင္းပဲ ။ ပညာရပ္ စကားလုံးအရ ဆုိရင္ ေတာ႔ ဆီက်ဴလာရုိက္ေဇးရွင္း ေလာကီဆန္မႈအသြင္းေျပာင္းလဲျခင္း (Secularisation)ပဲ ။                                                      ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕ ပညာေရးကုိ ေခတ္နဲ႔ ညီေအာင္မလုပ္ခင္မွာ ၿပီးခဲ႔တဲ႔  ႏွစ္ငါးဆယ္ေလာက္မွာက်န္ခဲ႔တဲ႔ ဒါမွမဟုတ္ လြန္ခဲ႔တဲ႔ ႏွစ္သုံးရာ၀န္းက်င္က စတင္သတ္မွတ္ခဲ႔ ေမာ္ဒန္ေခတ္နဲ႔ ညီေအာင္ေတာင္မွာ လုပ္ႏုိင္သလားလုိ႔ ေမးခြန္းထုတ္ရမယ္ ။ ပညာေရးကုိ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔က ဘာသာေရးကေန အရင္ခြဲထုတ္ရဦးမွာ ။ ဒႆနပညာအရ ၾကည္႔ရင္ တကၠသိုလ္၀င္တန္းအမွတ္နဲ႔တင္ အေနာက္ႏုိင္ငံတကၠသုိလ္၀င္လုိ႔ရၿပီလုိ႔ စိတ္ကူးရင္ေနေတာင္မွ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဟာ ပညာေရးကုိ ဘာသာေရးနဲ႔ မခြဲျခားႏုိင္သေရြ႕ႏွစ္ေပါင္း ၇ာေက်ာ္ျပတ္က်န္ခဲ႔တဲ႔ ပညာေရးတစ္ခုအျဖစ္တည္ေနဦးမွာပဲ ။ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းအတြင္းမွာ အမွန္အမွား၊  လူေတြရဲ႕ စရုိက္ပုံစံကုိ ဘာသာေရးဆန္တဲ႔ ရႈေထာင္႔ကေန ဆုံးျဖတ္တဲ႔ အထိ ျဖစ္လာမယ္ ။ တင္းၾကပ္တဲ႔ က်င္႔၀တ္ဆုိင္ရာ စည္းမ်ဥ္းေတြနဲ႔ လူေတြဟာ တစ္ေယာက္ကုိတစ္ေယာက္ ဆက္ဆံရာမွာ ေတာင္ အလြန္အကၽြံထိန္းခ်ဳပ္ရင္း  ဆက္ဆံရခက္ခဲတဲ႔ အထိျဖစ္လာေတာ႔မွာ အမွန္ပဲ ။                                                          ပညာေရးကုိ ဘာသာေရးကေန ခြဲထုတ္လုိက္တာေတာင္မွာ ဒါကုိ ေခတ္နဲ႔ေလ်ာ္ညီတဲ႔ ပညာေရးလုိ႔ မေျပာနုိင္ ေသးပါဘူး ။ဒါဟာ လြန္ေခတ္တဲ႔ ႏွစ္သုံးရာေလာက္က ပညားေရးတုိးတက္ေျပာင္းလဲဖုိ႔ရာလုပ္ခဲ႔တာမ်ဳိးလုိ႔ ဆုိရင္မယ္ ။ ယေန႔ ေမာ္ဒန္ကာလပညာေရးပုံစံေတြမွာ ေတြ႔လာရတဲ႔ အားနည္းခ်က္ေတြကုိလည္း ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ျပဳျပင္ဖုိ႔ရာလုိအပ္ေသး တယ္ ။  ေမာ္ဒန္ကာလပညာေရးေတြမွာ ေၾကာင္းက်ဳိးဆင္ျခင္မႈအေျခခံအတြင္းကေနခြဲျခားဆက္ဖုိ႔ ႀကဳိးစားေလ႔ရွိတယ္ ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ သင္ၾကားခဲ႔ရတဲ႔ စာသင္ခန္းထဲမွာ ဒီလုိ ေၾကာင္းက်ဳိးဆင္ျမင္မႈ အေျခခံအတြင္းကေန ခြဲျခားဆက္ဆံမႈ ေတြ ရွိခဲ႔တာ အေျမာက္အျမားမွာပဲ ။                                                                                                                                ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေက်ာင္းေတြမွာ စာသင္ခန္းထဲ၀င္ေရာက္တဲ႔အခါ ဘုရားရွစ္ခုိးရေလ႔ရွိတယ္ ။ ဘုရားရွစ္ခုိးတဲ႔ အခ်ိန္က အနည္းဆုံး ငါးမိနစ္ကေန ဆယ္မိနစ္အထိ ၀င္လာတယ္ ။  စာသင္ခန္းထဲမွာ ဗုဒၶဘာသာေတြတင္မကဘူး ၊ တျခားေသာဘာသာကြဲေတြလည္းရွိတယ္ဆုိတာ ဆရာ ဆရာမအပါအ၀င္ သက္ဆုိင္ရာပုဂၢဳိလ္မ်ားအားလုံးမသိမဟုတ္ သိၾကပါလိမ္႔မယ္ ။ ဒါေပမယ္႔ ဆရာ ၊ ဆရာမေတြေရာ ၊ ေက်ာင္းမွာဘုရားရွစ္ခုိးရမယ္လုိ႔စည္းကမ္းခ်မွတ္သူ သက္ဆုိင္ရာ ပုဂၢဳိလ္မ်ားမွာပါ ေၾကာင္းက်ဳိးဆင္ျခင္မႈရွိၾကပါတယ္ ။ တနည္းအားျဖင္႔ ေမာ္ဒန္ကာလရဲ႕ ေၾကာင္းက်ဳိးဆင္ျခင္မႈ အေျခခံ ရွိတယ္လုိ႔ ဆုိရမယ္ ။ ဆရာမက သူ႔ရဲ႕ ကုိယ္႔ကုိယ္ကုိယ္ တရားမွ်တပါတယ္လုိ႔ ထင္တဲ႔ ေၾကာင္းက်ဳိးဆင္ျခင္မႈ အတြင္းက ေန ေျပာတာကေတာ႔ “ကဲ ကေလးတုိ႔ေရးဘုရားရွစ္ခုိးၾကမယ္။ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မဟုတ္သူမ်ားကလည္း ကုိယ္႔ ဘာသာကုိယ္ ကုိ အာရုံျပၾကမယ္ ” လုိ႔ ဆုိပါတယ္ ။ ကေလးေတြကလည္း ဘုရားစာေတြေအာ္ၿပီး ရြတ္ၾကေတာ႔တာပါပဲ ။ ကၽြန္ေတာ္က ဆရာမရဲ႕ ဒီစကားကုိ ေမာ္ဒန္ေခတ္ရဲ႕ ေၾကာင္းက်ဳိးဆင္ျခင္မႈပုံစံအတြင္းက ခြဲျခားဆက္ဆံမႈလုိ႔ဆုိခ်င္တာပါ ။ ၆ႏွစ္ အရြယ္ကေလးဆိုတာ ဘာသာေရးယုံၾကည္ခုိင္မာေသးမယ္႔ အရြယ္မ်ဳိးမဟုတ္ပါဘူး ။ ဘာသာျခားကေလးငယ္တစ္ ေယာက္ ေက်ာင္းစနစ္ထဲကုိ ၀င္လုိက္ရပဲ သူ႔ရဲ႕ အရြယ္နဲ႔မမွ်ေအာင္တုန္လႈပ္ေျခာက္ျခားဖြယ္ရာ ျဖစ္ရပ္တစ္ခုကုိ ႀကဳံေတြ႔ လုိက္ရမွာေတာ႔ အမွန္ပဲ ။ ဆရာမက သူမရဲ႕ ေၾကာင္းက်ဳိးဆင္ျခင္မႈအတြင္းက ကုိယ္႔ဘာသာကိုယ္ အာရုံျပဳဖုိ႔ ေျပာေပမယ္႔ တတန္းလုံးမွာ တစ္ေယာက္ေလာက္သာရွိတဲ႔ ကေလးငယ္ဟာ အာရုံျပဳဖုိ႔ဆုိတာထက္ တုန္လႈပ္ဖြယ္ရာ ေတြ႕ႀကဳံခံစားမႈကို သာ ရမွာျဖစ္တယ္ ။ ေက်ာင္းတတ္စ ၆ႏွစ္အရြယ္ကေလး ၊ ဘာသာေရးဆုိတာဘာလဲလုိ႔ လုံေလာက္တဲ႔အသိလည္း မရွိ ၊ ဒါေပမယ္႔ သူေဘးနားမွ တစ္တန္းလုံးနီးပါးက သူနဲ႔မတူတဲ႔ ဘုရားစာေတြေအာ္ဟစ္ရြတ္ဆုိေနတဲ႔ ခံစားမႈဟာ သူ႔ကုိယ္သူ တျခားေသာအရာအျဖစ္ ေတြ႔ႀကဳံခံစားရမွာ မလြဲဘူး ။ ဆရာမရဲ႕ ဆုိစကားဟာသာမန္အားျဖင္႔ၾကည္႔ေတာ႔ ဆင္ျခင္တုံ တရားျပည္႔၀တယ္ဆုိေပမယ္႔  သူ႔စကားမွာ လူအမ်ားႀကီးနဲ႔ လုံး၀ျခားနားသလုိျဖစ္သြားတဲ႔ ကေလးငယ္တစ္ ေယာက္ရဲ႕ တျခားေသာအရာျဖစ္မႈ (the other ) အေပၚ နားလည္မေပးႏုိင္ပါဘူး ။ ဒါေၾကာင္႔ ေက်ာင္းမွာေတြ႔ႀကဳံေနရတဲ႔ ဒီလုိ ျဖစ္စဥ္မ်ဳိးနဲ႔ ဆရာမရဲ႕ အားလုံးကုိယ္႔ဘာသာေရးကုိ ကုိယ္အာရုံျပဳၾကပါဆုိတာကုိ ကၽြန္ေတာ္က ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ တုိက္ဖ်က္ ပစ္ဖုိ႔ ႀကံေနေသးတဲ႔ ေမာ္ဒန္ေခတ္ရဲ႕ ေၾကာင္းက်ဳိးဆင္ျခင္မႈအေျခခံ ခြဲျခားဆက္ဆံမႈလုိ႔ ဆုိလုိက္ပါတယ္ ။

                                                                                                                        မင္းခက္ရဲ