ပ်င္းစရာေခတ္မ်ားကို ေက်ာ္လြန္ေလေသာအခါ …

- သူရႆဝါ -

(၁)
နံရံ အေနာက္မွာ ေခါင္းျပဴ၍ ပုန္းေနေသာ မေကာင္းဆိုးဝါး၏ နဖူးကို တည့္တည့္ ခ်ိန္၍ တစ္ခ်က္တည္း လွမ္းပစ္ လိုက္သည္။ ေသၿပီလား၊ မေသဘူးလား ေနာက္တစ္ႀကိမ္ သူဘယ္ေတာ့မွ ျပန္ၾကည့္ေလ့ မ႐ွိ။ ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ့ သူက အလြန္ လက္ေျဖာင့္သည့္ ေသနတ္ သမားေလ။ သူပစ္လိုက္ရင္ လြဲသြားတယ္ ဆိုတာ လံုးဝမ႐ွိ။ သူ႔ေ႐ွ႕မွာ ေနာက္ထပ္ ဘယ္သူ ေပၚလာမလဲ ဂ႐ုစိုက္ ၾကည့္ေနစဥ္ သူ႔ အာ႐ံုထဲ မသိုးမသန္႔ ျဖစ္လာ၏။ သူ႔ေနာက္ေက်ာကို တစ္ခုခုက တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕ ကပ္လာသည္ဟု ခံစားရသည္။ ခဏေလး ေစာင့္ေန လိုက္သည္။ တစ္စကၠန္႔ .. ႏွစ္စကၠန္႔ .. သံုးစကၠန္႔ …

“ဝွစ္ ..”
“အား ….”
ခါးၾကားထဲ ထိုးထားေသာ ဓါးေျမွာင္ကို ထုတ္၍ တဆက္ထဲ အေနာက္သို႔ တစ္ပတ္လွည့္ ထိုးလိုက္သည္။ သူ အာ႐ံု ရသလိုပါပဲ။

သူ႔အေနာက္မွာ သူ႔ကို အလစ္ ေခ်ာင္းေျမာင္း လုပ္ႀကံရန္ ေရာက္လာသည့္ မေကာင္းဆိုးဝါး တစ္ေကာင္ လည္ပင္းမွာ ျပတ္႐ွရာ တစ္ခ်က္ျဖင့္ လဲက် ေသဆံုး ေနၿပီ။ ေက်နပ္ အားရမႈျဖင့္ တစ္ခ်က္ ၿပံဳးၿပီး ေ႐ွ႕သို႔ ျပန္လွည့္ လိုက္ခ်ိန္တြင္ သူ႔လက္ႏွစ္ဖက္ က်ဥ္ခနဲ ျဖစ္သြားၿပီး ေသနတ္ေရာ၊ ဓါးေျမွာင္ပါ လက္ထဲမွ ျပဳတ္က် သြားသည္။ သူ႔ေ႐ွ႕ တည့္တည့္မွာ အလြန္ ေၾကာက္စရာ ေကာင္းသည့္ မေကာင္းဆိုးဝါး ေခါင္းေဆာင္ႀကီး ႐ွိေနသည္။ သူ႔လက္ထဲမွာ ခုခံစရာ ဘာလက္နက္မွ မ႐ွိေတာ့။ မေကာင္းဆိုးဝါး ႀကီးက ေၾကာက္စရာ ေကာင္းေလာက္ေသာ ရယ္သံကို ျပဳ၍ ဧရာမ လက္ႀကီး ႏွစ္ဖက္ကို ဆန္႔တန္း လုိက္သည္။ သူ .. ေသေတာ့မည္ ထင္သည္။ ဘယ္လိုမွ မလြတ္ႏုိင္ေတာ့။ မေကာင္းဆိုးဝါး ႀကီး၏ လက္မ်ားက သူ၏ ေခါင္းေပၚ အ႐ွိန္ျဖင့္ က်ေရာက္ လာၿပီ။ သူ … အသက္ဝဝ ႐ွဴၿပီး မ်က္လံုးကို မွိတ္ထားလိုက္သည္။

“သားေရ … ပရယ္တီကယ္လ္ခ်ိန္ နီးၿပီေလ … ေက်ာင္းမတက္ ေသးဘူးလား”
“ဟုတ္ကဲ့ … လာၿပီ ေမေမ”
အဆင့္ျမင့္ အာ႐ံုခံ ေခါင္းေဆာင္းကို ခၽြတ္၍ ဂိမ္းစက္ႀကီး အထဲမွ ထြက္လာခဲ့သည္။ မေကာင္းဆိုးဝါး ကမၻာထဲ ကိုယ္တိုင္ ေရာက္႐ွိ ေနသလို ခံစား၍ လူကိုယ္တိုင္ ပါဝင္ ကစား ႏိုင္ေသာ Devil World အမည္႐ွိ အဆင့္ျမင့္ 3D ဂိမ္းစက္ႀကီး အတြင္းသို႔ သူဝင္ေရာက္၍ ကစားေနျခင္း ျဖစ္ေလသည္။ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေပါင္း မ်ားစြာကလို ဂိမ္းခလုတ္၊ ဂိမ္းစက္ႏွင့္ တီဗီ ဖန္သားျပင္ ခ်ိတ္ဆက္၍ ကစားေသာ ကစားနည္း မ်ားထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာ နည္းပညာ သာလြန္ေသာ ယခုလို ဂိမ္းမ်ိဳးေတြကို သူအလြန္ ႏွစ္သက္သည္။ မိဘမ်ားက အလြန္ခ်စ္၍ အလိုလိုက္ ထားျခင္း ခံရသည့္ တစ္ဦးတည္းေသာ သားျဖစ္သျဖင့္ ယခုလို ေနာက္ဆံုးေပၚ 2098 Version 3D ဂိမ္းစက္ကို သူကစားခ်င္သည္ ဆို၍ မိဘ မ်ားက ေဈ းႀကီးေပးကာ ဝယ္ယူ ေပးထားျခင္း ျဖစ္သည္။ ယခု ေက်ာင္းတက္ ရမည္ ျဖစ္သျဖင့္ သူ ဂိမ္းထဲမွ ထြက္လာ ခဲ့လိုက္သည္။

(၂)
ကြန္ပ်ဴတာေ႐ွ႕ ထိုင္ၿပီး အင္တာနက္ ခ်ိတ္ဆက္ လိုက္သည္။ ေက်ာင္း နက္ဝါ့ခ္ ထဲတြင္ အတန္းေဖာ္ သူငယ္ခ်င္း အေတာ္မ်ားမ်ား ေရာက္ေနၿပီ။ စာသင္မည့္ ဆရာ အြန္လိုင္း ေရာက္လာတာကို ေစာင့္ေနၾက၏။ ဆယ္တန္း ေအာင္ၿပီး တကၠသိုလ္ ဆက္တက္ရန္ ဘာသာရပ္ ေ႐ြးခ်ယ္ေတာ့ သူစိတ္ဝင္စားသည့္ အာကာသ သိပၸံ ဘာသာရပ္ကို ေ႐ြးခ်ယ္ ခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ သူမ်ားေတြ လိုေတာ့ ေန႔ေက်ာင္း (Day) တက္ၿပီး ေက်ာင္းသို႔ သြားမေနခ်င္။ ဒါ့ေၾကာင့္ အေဝးသင္ တကၠသိုလ္ စနစ္ကိုပဲ သူေ႐ြးခ်ယ္ ခဲ့သည္။ အေဝးသင္ ဆိုေပမယ့္ ဟိုးအရင္ သူ႔ဘုိးေဘး လက္ထက္ကလို စာေပး စာယူ စနစ္ မဟုတ္ေတာ့။ ေမးလ္ေပး ေမးလ္ယူ စနစ္ဟု ေျပာရမည္ ထင္သည္။

အရင္ကလို စာေမးပြဲ ေျဖခါနီး အနီးကပ္ ဆယ္ရက္ေတြ ဘာေတြ တက္စရာ မလိုေတာ့။ တစ္ပတ္လွ်င္ ႏွစ္ရက္ ေက်ာင္း နက္ဝါ့ခ္ ထဲသို႔ အင္တာနက္ျဖင့္ ခ်ိတ္ဆက္ ဝင္ေရာက္၍ အြန္လိုင္းမွ က်ဴတိုရီရယ္လ္ေတြ၊ လက္ခ်ာေတြ ေမးလ္ထဲမွ တဆင့္ ယူ႐ံုပဲ။ သူတို႔၏ ပညာေရး အေထာက္ အကူျပဳ Assignment ေတြကိုလည္း ေျဖဆိုၿပီးလွ်င္ ေမးလ္မွ တဆင့္ ျပန္ပို႔ ေပးလိုက္႐ံုပဲ။ သူတို႔၏ ဘာသာရပ္ မ်ားထဲမွ မ႐ွင္းလင္းတာ ႐ွိလွ်င္လည္း ေက်ာင္းအထိ သြားေနစရာ မလိုေတာ့။ အြန္လိုင္းမွ ေန၍ Video Chat သံုးကာ ဆရာႏွင့္ အျပန္အလွန္ ေဆြးေႏြး တိုင္ပင္၍ ရေနသည္ပဲ။ စာေမးပြဲ ေျဖလွ်င္လည္း ဒီအတိုင္းပဲ။ စာေမးပြဲ အေျဖလႊာ ေတြကို အြန္လိုင္းမွ ေရးသား ေျဖၾကား႐ံု၊ ႏႈတ္ထြက္ ေျဖဆို ရမည့္ ဘာသာ ဆိုလည္း Audio Chat ျဖင့္ တိုက္႐ိုက္ ေျဖၾကား႐ံု၊ လက္ေတြ႕ က်ဴတိုရီရယ္လ္ မ်ားကိုလည္း ကိုယ့္ဟာကိုယ္ Video Record တစ္ခု ျပဳလုပ္၍ ေပးပို႔ ေျဖၾကား႐ံုပဲ။ ယခုလို အဆင္ေျပေျပ အေဝးသင္ ပညာ သင္ယူ၍ ရေအာင္လည္း အိမ္မွာ 20000 mbps အျမန္ႏႈန္း ႐ွိသည့္ အင္တာနက္ လိုင္းကို ခ်ိတ္ဆက္ ထားသည္။

ယခု ေက်ာင္းတက္ခ်ိန္ ျဖစ္သျဖင့္ သူစာကို အာ႐ံုစိုက္ ေနလိုက္သည္။ အတန္းခ်ိန္ေတြ ၿပီးသြားလွ်င္ အြန္လိုင္း မွတဆင့္ ယေန႔ တိုက္႐ိုက္ ထုတ္လႊင့္ ျပသမည္ ျဖစ္ေသာ စၾကာဝဠာလွည့္ ခရီးသည္ ေမာင္ဝါဝါ၏ “အာကာသ ခရီးသြား မွတ္တမ္း အပိုင္း (၄၀၀၆)” ကို ၾကည့္႐ႈမည္။ အာကာသထဲ ခရီးသြားတာ ဘာမွ အဆန္း မဟုတ္ေပမယ့္ ေမာင္ဝါဝါ၏ ႐ွာ႐ွာေဖြေဖြ တင္ဆက္ပံုကို သေဘာက် သျဖင့္ ထိုအစီအစဥ္ကို တစိုက္မတ္မတ္ ၾကည့္ျခင္း ျဖစ္သည္။

(၃)
ညေနေစာင္းေတာ့ New iPhone 408 ကို ကိုင္၍ အျပင္ထြက္ လာခဲ့သည္။ ဒီေကာင္ ဘက္ထရီ ကုန္သြားၿပီ။ လႊင့္ပစ္ ရေတာ့မည္။ ဒီပစၥည္း ေတြဟာ အလြန္ကို ေဈ းေပါ ကုန္ၿပီ ျဖစ္သျဖင့္ အရင္လို အားကုန္ရင္ Charging ျပန္သြင္း တာေတြ ဘာေတြ ဘယ္သူမွ မလုပ္ေတာ့။ တစ္ခါသံုးလွ်င္ ၇၂ နာရီ ၾကာ႐ွည္ ခံေသာ ထိုပစၥည္းမ်ားကို တစ္ခါသံုး ၇၂ နာရီမွ် သံုးၿပီးလွ်င္ လႊင့္ပစ္လိုက္ ၾကတာခ်ည္း။ ဒီတစ္ခါ ျပန္ဝယ္ လွ်င္ေတာ့ အသစ္ထြက္ ေနေသာ New iPad 409 ကို မဝယ္ေတာ့ရန္ ဆံုးျဖတ္ ထားသည္။ Apple ကုမၸဏီထုတ္ Product မ်ားကို သူ စိတ္ကုန္ ေနတာ ၾကာလွၿပီ။ Version အသစ္ ေတြသာ ထပ္ကာ ထပ္ကာ ထုတ္ေန ေသာ္လည္း ယခုထိ ခပ္တံုးတံုး Touch Screen အဆင့္ကေန မတက္။ အလုပ္ေလး တစ္ခုခု လုပ္ဖို႔ကို အခုထိ လက္ျဖင့္ Screen ကို ပြတ္ေနရတုန္း။ အဲဒါေတြကို သူသိပ္ စိတ္မ႐ွည္။

အခုတေလာ သူသေဘာက် ေနတာက Banana ကုမၸဏီထုတ္ Tablet ေတြ ျဖစ္သည္။ ခပ္တံုးတံုး Touch Screen စနစ္ မသံုးထား တာလည္း ပါသည္။ Screen ေပၚသို႔ မ်က္လံုး အေပၚ ေအာက္ ဘယ္ ညာ ေဝ့ၾကည့္ ႐ံုျဖင့္ ေ႐ြ႕လ်ား ႏုိင္ေသာ စနစ္ကို သူႀကိဳက္သည္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီ Banana Pad ေတြက iPhone 408 ထက္ေတာ့ အနည္းငယ္ ေဈ းႀကီးသည္။ iPhone 408 တန္ဖိုးက ျမန္မာေငြ ေျခာက္ရာ ဆိုလွ်င္ Banana Pad က ျမန္မာေငြ ႐ွစ္ရာေလာက္ ေပးဝယ္ ရသည္။ ဒါေပမယ့္လည္း ကိုယ္က ႀကိဳက္တာပဲ ဆိုေတာ့ တစ္ေထာင္ေလာက္ ေဈ းတင္ ေရာင္းလွ်င္ေတာင္ ဝယ္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္ ထားသည္။

“ေနာက္ဆံုးထြက္ Core i5500 Laptop ေတြ၊ Notebook ေတြ၊ တံဆိပ္မ်ိဳးစံု ရမယ္ေနာ္ .. သံုးလံုး ေပါင္းမွ ႏွစ္ရာတည္း .. အားေပး သြားဦးေလ”
လမ္းေဘးတြင္ ေဈ းသည္ တစ္ဦး Laptop ေတြ၊ Noetbook ေတြ ေအာ္ေရာင္း ေနတာ ျဖစ္သည္။ အိမ္မွာ အဲဒါ မ်ိဳးေတြက အပံုအပင္ ဆိုေတာ့ သူစိတ္မဝင္စား သျဖင့္ လွည့္ေတာင္ မၾကည့္။ သူငယ္ခ်င္း ေတြႏွင့္ ခ်ိန္းထားသည့္ ေနရာ ေရာက္ေတာ့ အသစ္တိုးသည့္ သူငယ္ခ်င္း အဖြဲ႕ဝင္ တစ္ေယာက္ႏွင့္ မိတ္ဆက္ ေပးသျဖင့္ သူ႔ Email Address ေတြ ေျပာျပ လိုက္ရေသးသည္။ ဟုတ္သည္ … အရင္ေခတ္ တုန္းကလို နာမည္ကို မိတ္ဆက္စရာ မလိုေတာ့။ တစ္ေယာက္ႏွင့္ တစ္ေယာက္ အျပင္မွာ ေတြ႕တာ နည္းၿပီး အြန္လုိင္းမွာပဲ ေတြ႕ဆံု ခင္မင္ ၾကတာ မ်ားသျဖင့္ Email Address ေျပာျပ လိုက္ရင္ ခင္မင္ရင္းႏွီးသည့္ အဓိပၸါယ္ သက္ေရာက္ၿပီ။

သူငယ္ခ်င္း မ်ားႏွင့္ ခဏေလာက္ စကားေျပာ ၿပီးေတာ့ သူတို႔က ဟိုဖက္ ရပ္ကြက္က ေကာင္ေတြႏွင့္ ဟိုတစ္ရက္ က “ၿငိ” ထားသျဖင့္ အဖြဲ႕လိုက္ သြားဖိုက္မည္ ဆိုသျဖင့္ သူ မလုိက္ေတာ့ေၾကာင္း ေျပာျပ ႏႈတ္ဆက္ၿပီး ျပန္လာ ခဲ့သည္။ သူတို႔ ရန္ျဖစ္ ၾကမွာကို ကိုယ္က တားစရာ မလိုပါ၊ ေသြးထြက္သံယို စခန္းေရာက္ ရပ္ကြက္႐ံုးေရာက္ ျဖစ္စရာလည္း မလိုပါ။ ဒီေန႔ေခတ္မွာ လူငယ္ေတြ ဒီလို ရန္ျဖစ္ ၾကတာက ႐ိုးေနၿပီ။ ဘာလို႔ ဆိုေတာ့ သူတို႔ ရန္ျဖစ္ ၾကတာက ဟိုးအရင္က လူမိုက္ ေတြလိုမ်ိဳး အျပင္မွာ ခ်ိန္း၍ ႐ိုက္ၾက ႏွက္ၾကတာမ်ိဳး မဟုတ္။ ရန္ျဖစ္ခ်င္သည့္ သူေတြႏွင့္ အြန္လိုင္းမွာ ခ်ိန္း၍ အြန္လိုင္း စစ္ေျမျပင္မွာ ကြန္ပ်ဴတာေတြ၊ ကီးဘုတ္ေတြ သံုး၍ တိုက္ခိုက္ ၾကေသာ အြန္လိုင္း တိုက္ပြဲမ်ား ျဖစ္သည္။ သူ႔ သူငယ္ခ်င္း ေတြဆို ဒီလို ရန္ပြဲမ်ိဳး တစ္ေန႔လွ်င္ သံုးပြဲေလာက္ေတာင္ ျဖစ္ၾကသည္။ သူကေတာ့ လူေအး ဆိုေတာ့ ဒါမ်ိဳးေတြထဲ ဝင္မပါခ်င္ သျဖင့္ ျပန္လာ ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ အိမ္ျပန္ေရာက္လွ်င္ အြန္လိုင္းေပၚမွ ကမၻာ့အဆင့္ အေထြေထြ ဥာဏ္စမ္း ၿပိဳင္ပြဲကို အပ်င္းေျပ ဝင္ၿပိဳင္ လိုက္ဦးမည္။

(၄)
ယခု ခရစ္သကၠရာဇ္ ၂၀၉၈ ျဖစ္ၿပီး လြန္ခဲ့ေသာ ဆယ္စုႏွစ္ ကိုးခုစာေလာက္ ျဖစ္သည့္ ၂၀၁၂ - ၁၃ ဝန္းက်င္လို ပ်င္းစရာ မေကာင္း ေတာ့ၿပီ။ ယခင္ ၂၀၁၀ ၊ ၂၀၂၀ ဝန္းက်င္က လူမ်ားသည္ နည္းပညာႏွင့္ ပတ္သက္လွ်င္ အလြန္ ႏံုနဲ႔ညံ့ဖ်င္း ခဲ့ၾကသည္။ ယခု ဘယ္သူမွ မသံုး ၾကေတာ့ေသာ Touch Screen ဆိုသည့္ Mobile Phone ေတြ၊ Tablet ေတြ၊ Laptop ေတြ၊ ကြန္ပ်ဴတာ ေတြကို ေဈ းႀကီး ေပး၍ သံုးခဲ့ ၾကသည္။ အင္တာနက္ ေကာ္နက္႐ွင္ 1Mbps 2Mbps ေလာက္ကို ျမန္လွၿပီ ထင္၍ ေဈ းႀကီးေပး တပ္ဆင္ အသံုးျပဳ ခဲ့ၾက ရသည္။ စၾကာဝဠာ ထဲ ေျခတစ္ေခ်ာင္း ခ်ဖို႔ အခ်ိန္ အေတာ္ၾကာ ႀကိဳးစား ခဲ့ၾကရသည္။ PS3, PS4, Xbox စသည့္ ပ်င္းစရာ ေကာင္းေသာ ဂိမ္းစက္ေတြႏွင့္ မျဖစ္စေလာက္ ေဆာ့ခဲ့ၾက ရသည္။ သူ႔အဘိုး အေဘးေတြ ေျပာျပ ခဲ့ဖူးေသာ ဟိုးယခင္က လူမ်ားႏွင့္ နည္းပညာမ်ား အေၾကာင္းကို သူ ျပန္စဥ္းစားရင္း ပ်င္းစရာ ေကာင္းေသာ ေခတ္တြင္ ေနထိုင္ ႀကီးျပင္း ခဲ့ၾကရသည့္ ေ႐ွးေခတ္က လူမ်ားကို သနားစိတ္ ျဖစ္လာၿပီး ေခါင္းကို တြင္တြင္ ခါယမ္း လိုက္မိေလသည္။

၅ - ဇူလိုင္ - ၂၀၁၂
Techspace Journal
Volume (1), Issue (15)

http://soneseeyar.ning.com/profiles/blog/show?id=6523429%3ABlogPost%3A11339&xgs=1&xg_source=msg_share_post မွ ...